Cam Kenarındaki Masa

"Merak ettim açıkçası ama söylemeyeceğini biliyorum..."dedi ve süpriz konusunu kapattı ateş viskisinden bir yudum aldı ve gözlerini camdan dışarı doğru yönlendirdi.

Misafir

"Neden sürekli dışarı bakıyorsun ?"

diye sordu Brian donuk bir bakışla.Bir gariplik sezmişti bir an.

Gelen kahveden bir yudum aldı ve garsonla tartışan adamı izlemeye başladı.

Helen Brian'ın kendine sorduğu soruyla dışarıya bakmayı kesti ve

"Dikkat çekici birşey yok aslında ama dışarıdaki görüntü güzel görünüyor...Senin gözlerin kadar güzel olmasada..."dedi aslında ne diyeceğini şaşırmıştı Helen...Dışarıya bakmasının nedeni yoktu ne cevap vereceğini bi an olsun şaşırmıştı...

Misafir

Brian Helen'ın cevabını duymuştu ama hala garsonla tartışan adama bakıyordu.Adam garsonu itim kakmakla meşguldü ve görünüşe göre onur kırıcı sözler ediyordu.Brian birden ayağa kalktı.Öyle hızlı kalkmıştı ki oturduğu sandalye yere devrilmişti.Garsonla tartışan adamın yanına gidip :

"Problem nedir ? Her neyse daha sessiz bir şekilde çözerseniz sevinirim."

dedi sert ve otoriter bir tavırla.

Adam küçümseyen bir bakışla Brian'ı süzdü ve :

"Sana ne ?"

dedi ve sonra Helen'a bakıp :

"Sen işine baksana."

dedi.Brian adamın bu ters cevabına şaşırmış ve çok sinirlenmişti.Asasını çıkarıp adamın boğazına dayadı ve :

"Bunu tekrar söylesene !"

Adam Brian'a dehşetle bakıp:

"Sen benim kim olduğumu biliyor musun !"

diye haykırdı.Adamın sesini bütün pub duymuştu.

Brian umursamaz bir tavırla :

"Umrumda gibi mi görünüyor ?"

dedi ve asayı adamın boğazından yavaşça göğüs kafesine kaydırdı sonra da :

"Rictusempra !"

diye böğürdü.Adam büyünün etkisiyle içki dolabına gömülmüştü.

Brian aynı soğukkanlılıkla asayı cebine soktu ve tekrardan Helen'ın yanına döndü.

Helen şaşkın bir biçimde Brian'a baktı.Ne diyeceğini şaşırmıştı.Brian'a baktı ve

"Aşkım...İyi misin??Neden bu kadar sinirlendin anlayamadım doğrusu..."dedi şaşkın bi tavırla...

Misafir

Brian bozulan kahkülünü düzeltti yavaşça ve :

"O aptalın yaptıklarını görmedin mi? "

dedi ve kahvesinden bir yudum daha alarak.Sonra da adamın taklidini yaptı:

"Sen benim kim olduğumu biliyor musun? Gerizekalı..."

diye söylendi.

Helen gülümsedi ve

"Sakin ol canım..."dedi ve Brian' adoğru yaslandı...

Misafir

Brian kolunun birini Helen'a attı ve :

"Sakinleştir o zaman."

dedi gülümseyerek.Sonra da kahvesinden bir yudum daha aldı.

Brian kahvesinden bi yudum aldıktan sonra Helen Brian'ın dudaklarına küçük bi öpücük kondurdu ve

"Sakinleştin sanırım..."dedi tatlı bir şekilde...

Misafir

Brian Helen'a daha sıkı sarıldı ve :

"Fazlasıyla.."

dedi.Bir süre dışarı baktıktan sonra tekrar Helen'a döndü ve :

"Aşkım yakında bir konser daha olabilir.Şu sıralar uygunsun sanırım."

dedi.

Helen Brian'ın kendisine yönelttiği sorudan sonra ona baktı ve

"Evet aşkım...Boşum..."dedi...

Misafir

"Hayatım neden ev aldın ki Hollow'dan.Benim malikanede sadece ben kalıyorum."

dedi.Sonra da puba giren eski bir arkadaşına selam verdi.

"Olsun...Ayrıca bu durum hoş karşılanmaz aşkım..."dedi gülümseyerek...

Misafir

Brian Helen'a baktı şaşkınca .

"Kim karışabilir ki ?"

dedi.Sonra da :

"Ama sen nasıl istersen ."

dedi.Sonra da kahvesini bitirip masanın biraz ilerisine itti.

Helen kendisine şaşkınca bakan Brian'a

"Kimsenin karışmasından değil...Tabikide kimse karışmaz bize ama...Neyse boşver bunu şimdi..."dedi ne diyeceğini şaşırmıştı Helen Brian'ın göğsünün üstüne yaslandı ve hiç birşey onun keyfini kaçıramazdı...

Misafir

Brian Helen'ın saçını okşadı ve:

"Geç oldu seni evine bırakayım."

dedi.Ayağa kalktılar ve bir an Helen'ın deniz mavisi gözleriyle karşılaştı Brian.

"Seni çok seviyorum aşkım."

dedi ve dudağına bir öpücük daha kondurdu.

Helen dudağına konan öpücükle birlikte gülümsedi ve Brian'ın elinden tuttu ikisi beraber el ele oradan ayrıldılar...

Korkunç bir kabusla uyanmıştı Sylvia. Vera'yla konuşamamış olmanın verdiği strestendi büyük ihtimalle bu kabus. Zira rüyanın büyük kısmını Vera oluşturuyordu.

Şimdi Hogsmeade'in geniş sokaklarında ilerlerken yüzüne çarpan hafif rüzgar saçlarının da havalanmasına sebep oluyordu. Sokak saatin erken olmasından dolayı fazla kalabalık değildi bugün.

Domuz Kafası yazan tabelayı gördüğünde durdu. Aslında buraya uğramayı düşünmemişti dışarı çıkarken. Ama şimdi Tommy'i görmek istediğini farketmişti. Aldırmadan içeriye attı kendini.

Etrafına bakındı. Tommy'i görememişti. Belki de burada değildi şimdi. Gene de bir içki iyi gelebilirdi. Camın kenarındaki masaya doğru ilerledi ve sandalyeye attı kendini.

Camdan sokakatan geçen insanları izledi garsonun gelmesini beklerken.

Bu sefer de tatilde burada çalışacak öğrencilerin odasıyla ilgileniyordu.Dennis burayı iyice temizlemiş ve düzenlemişti.Tom da Dennis'in zevkine hayran kalmıştı doğrusu.Oldukça modern bir görüntü vermişti odaya.Genç adam aşağı indikten bir süre sonra Tom da aşağı indi.

Müşterileri biraz inceleyince Sylvia'yı farketmesi pek uzun sürmedi.Bu Sylvia'nın çekiciliği veya Tom'un dikkatiyle alakalı bir şeydi.Hatta ikisi de olabilirdi.Bu sefer Dennis Sylvia'yla ilgilenmeyi düşünmemiş olacaktı ki sırıtarak Tom'a bakıyordu.Tom da hafif bir gülümsemeyle karşılık verdi.Fazla beklemeden Sylvia'nın yanına gitti.Bir şey demeden önce ona bir öpücük kondurdu ve akabinde ciddi bir tavır aldı.

"Anlaşılan barımı çok sevdiniz küçük hanım,nedeni içkilerim mi acaba?". Gülümsememeye çalışırken suratı garip hallere bürünüyordu ama en sonunda yüzüne yayılan sırıtışa engel olamadı.

Misafir

Medusa bu günü resmen kendisine tatil ilan etmişti artık. Sabah geç uyandığı yetmezmiş gibi işte şimdi de buradaydı. James'e verdiği bir söz vardı ve işte geç de olsa buraya geldi.

Kalabalığın arasında parmak ucuna çıktıktan sonra gözleri bütün öekanı taradı ve James'i aradı.Bulduğunda da o tarafa doğru yöneldi.

- Küçük bir süpriz yapmak istedim.
dedi neşe ile şaşkın bir şekilde bakan James'e doğru. Kuzenine sarıldı ve yanındakı cadıya doğru baktı. Tanıdığı konusunda emin değildi.

Sylvia başını tekrar içeriye çevirdiğinde ona doğru gelemekte olan Tommy gördü. Sıcak bir gülümseme yayıldı o anda yüzüne.

" Hayır nedeni sizsiniz beyefendi." dedi Tommy gibi beceriksizce ciddi görünmeye çalışarak.

O sırada tanımadığı bir ses ulaştı kulaklarına.

"Küçük bir süpriz yapmak istedim."

Sesin geldiği yöne baktığında onlara doğru yaklaşmakta olan bir cadıyı gördü. Şimdi O James'e sarılmışken Sylvia onun kim olduğunu hatırladı. Pek bir konuşmuşlukları olmasa da sima olarak biliyordu Medusa'yı.
Ona başıyla selam verdikten sonra sessiz kalıp izlemeyi tercih etti Sylvia.

Tam Sylvia'nın karşısına oturacaktı ki çabucak tanıdığı Medusa'nın sesiyle ikisi de başını aynı tarafa çevirdi.Medusa Tom'a sarılırken 'İyi yapmışsın,' dedi Tom.Ona akraba olduklarını haber verdiğinden beri hiç görüşmemişlerdi herhalde. 'Kuzen.' diye ekledi son cümlesine de.Sylvia'yla tanışmışlar mıydı bilmiyordu ama yine üstüne düşeni yapmalıydı.Medusa'dan ayrılıp eliyle zarifçe Sylvia'yı gösterdi.

"Bu bayan,şey...". Sylvia'yla çıktığını söylese miydi acaba?Gizleyemezdiki!Yalan söyleyemezdi.

"Benim kız arkadaşım." diye bitiriverdi cümlesini.Elini bu sefer Medusa'ya çevirdi. "Medusa da eski okulumuzun müdiresi Sylvia,biliyorsundur.Ayrıca akrabalığımızı yeni farkettiğim kuzenim." dedi gülümseyerek.Sonra Medusa'ya Sylvia'nın karşısındaki sandalyeyi işaret edip o da ikisinin arasına oturdu.

Misafir

"Ayrıca akrabalığımızı yeni farkettiğim kuzenim."

Medusa kendisini tutamadı ve gülmeye başladı. Belli belirsiz bir gülmeydi bu fakat yine de karşısındakilerin anlamamasına imkan yoktu.

Medusa kendisini toparladıktan sonra cadıya doğru elini uzattı.
- James tam adınızı vermedi ama Memlun oldum.
derken gözleri James'e dönmüştü. Belli ki James biraz şaşırmış durumdaydı ki bu ince ayrıntıyı unutuvermişti.

Clare o günden sonra bir kaç kere daha Micheal'ı gördü.Ve yine okul bahçesinin kendine has huzurunu seyrederek sohbet ettiler.Clare ona karşı değişik bir duygu hissetmeye başlamıştı.Uzun zamandır tatmadığı, hatta unuttuğu bir duygu.Adını koyamamıştı henüz, tek bildiği onun yanında çok mutlu olduğuydu.

Okuldaki son dersine de girdikten sonra öğrencilerine, sınavda onlara yardımcı olması için çıkabilecek yerleri söyledi.Clare onların bu sınavda çok yüksek notlar alacaklarından kesinlikle emindi. Belki herhangi bir öğrencisi dikkatsizlikle yada başka bir nedenden dolayı yapamazsa ona kanaat notu kullanabilirdi çünkü hepsi dersi büyük bir ilgiyle dinliyorlardı.Clare bunları düşünürken domuz kafasının yolunu tuttu.Biricik arkadaşı Tom'u çok özlemişti yılbaşından sonra onu hiç görmemişti.Domuz kafasının kapısını araladığında içerisi her zamanki gibi çok kalabalıktı.Gözleri Tom'u aradı ve bir masada Medusa ve tanımadığı birisiyle otururken buldu.Sevinçle yanlarına gidip Tom'un yanağından bir makas aldı.Medusa'yı öptü kıza da gülümseyerek selam verdi.

"Med nerelerdesin uzun zamandır görüşemedik"

Dedi Medusa'ya dönüp bir yandan da garson yeni bir sandalye getirdı ve Clare de oturdu.

Sylvia uzatılan eli sıkarken pürüzsüz bir sesle konuştu.

" Adım Sylvia. Ben de memnun oldum " dedi gülümseyerek.

Kadın da sandalyelerden birine oturduğunda birşeyler söylemeye hazırlanıyordu ki onlara doğru yaklaşmakta olan bir kadın çarptı gözüne. Çabasından vazgeçip kadının yanlarına gelip Tommy'nin yanağından makas alışını izlerken gülme isteğini bastırıp ciddi bir ifade takınmaya çalıştı.
Kadın Medusa'ya sarılıp Sylvia'ya da gülümseyerek selam verdikten sonra sandalyeye oturken Sylvia da aynı şekilde selam verdi ona.

Bakışlarını tekrar Tommy'e çevirirken muzip bir ifadeyle konuştu.

" Ne kadar popülersin böyle." dedi sırıtarak.

» Masa 01
» Masa 3