Masa 01

2-3 saatlik uyku yaramış gibiydi.Başının ağrısı geçmiş tamamen dinç hissediyordu.Ama ağzının tadı bozuktu.Aç aç sigara içmesinin büyük bir payı vardı bunda..Tenha bir yerlere gitmek istemişti.Dark Dream'ın hemen karşısındaki Domuz Kafasına girdi.Hemen hemen hiç kimse yoktu.Bir masaya oturdu ve kaymakbirası istedi.Masaya yumuldu ve düşüncelere daldı.

Hafif ese rüzgarı saçlarının arasında hissederken adımlarını biraz daha hızlandırdı Kaitlynn. Kaç gündür ordan oraya koşuşturma içindeydi. Nihayet nefes alacak bir zaman bulmuştu. Bunuda yalnız kalarak değerlendirmeyi düşünüyordu. Ne zamandır uğramadığı Domuz Kafası'nın yolunu tuttu. Sokak fazla kalablık değildi. Buda onun kendini daha rahat hissetmesini sağlıyordu. Ölüm yien olduğundan beri çok tedirgindi. Bunu kimsenin bilmediğini biliyordu ancak yinede kendini huzursuz hissediyordu. En yakınındakilere bile bu konu yüzünden güvenemez olmuştu. Derin bir nefes alıp kapıyı itti ve içeriye girdi. Domuz Kafası'na son geldiğinden bu yana pek birşey değişmemiş gibiydi. Yine içerisi boştu ve barın arkasında duran garsondan başka hiç kimse yoktu. Etrafı süzmeye devam etti. Rafların tozlandığını kapıdan görebiliyordu. Hafifçe gülümsedi. O sırada gözleri masalardan birinde oturan adama takıldı. İçeride birinin olduğunu yeni farketmişti. Göz ucuyla adamı süzmeye başladı. Tanıdık gelmişti. Biraz daha dikkatli bakınca şaşkınlıkla dolan gözlerini başka yöne kaçırma gereği duymuştu. Bu Alex'ti. Kalp atışlarının hzılandığını farketti. Onu uzun zamandır görmemişti. Aniden karşısına çıkmasınıda beklemiyordu. Kendini çok tuhaf hissetmişti. Neden böyle hissettiğinide anlamamıştı. Ona karşı hala birşeyler besliyor olamazdı. Onlar ayrılalaı çok uzun zaman olmuştu. Peki neden kalbi bu kadar hızlı çarpıyordu? Bütün bedenini heyecan kaplamıştı. Derin bir nefes aldı ve onun olduğu masaya doğru ağır adımlarla ilerlemeye başladı. İyice yaklaştıktan sonra duraksadı ve rahat olmaya çalışarak bakışlarını ona dikti.

"Merhaba Alex..."

"Merhaba Alex..."

Bir kadın sesi..Alex başını hafifçe oynattı ve tek gözünü kolunun arasından çıkararak kadına baktı.Sarı saçlı, yüz yapısına oldukça yakışan kahkülü ve yeşil gözleriyle...Alex birden kafasını masadan kaldırdı.Bu Kate miydi?Son sınıfta epey fırtınalı bir aşk yaşadığı ve pek sansasyonel biçimde ayrıldığı eski sevgilisi bu nahoş ortamda mı bulmuştu.Başını yana yatırdı emin olmak için biraz süzdü.Her bakışında da biraz daha şoklanıyordu bedeni..

"Kate?" ,diyebildi.Nedense o olduğundan emin olmak istiyordu.

Barmen de şaşılır derecede umursamadan kaymak birasını tok bir sesle masaya bıraktı.Neden umursamıyordu barmen?Kate gelişini barmen umursamamıştı ama Alex umursamıştı..Alex saçma düşündüğünü fark etti bir an.Karışısındaki sandalyeyi gösterdi kararsız eliyle

"Otursana.."

"Kate?"

Biraz daha heyecanlandığını hissetti. Alex ona Kate demesine izin verdiği tek kişiydi ve bunu yıllar sonra yine ondan duymak gerçekten güzeldi. Ancak bu kez daha farklıydı. Eskisi gibi konuşmuyordu Alex. Eskisi gidi değildi hiçbirşey. Değişmişti... Kaitlynn bile... Hafif bit tebessüm kondurdu yüzüne. Alex'e bakmaya devm ediyordu. Bu sırada masya kaymak birasını getiren garsonu bile sonradan farketmişti. "Otursana.." Bu söz üzerine Alex'in karşısında duran sandalyeye oturdu. Çok tedirgindi. Eskiden Alex'in yanında olmak ona huzur verirdi. Onun yanında kendini hep güvende hissederdi. Tabi bunun üzerinden uzun zaman geçmişti. Şimdi ona bakarken bile tedirgin oluyordu. Sakin görünmeye çalışıp yüzündeki tebessümü silmeden ona bakmaya devam etti. "Görüşmeyeli uzun zaman oldu..." Sessinde hafif bir titreme seziliyordu. Halbuki ona açık vermeyi hiç istememişti. Zaten daha fazlada konuşamadan sustu. Birkaç kez daha konuşmak istesede boğazında düğümlenen kelimeleri dökemedi bir türlü ağzından. Sessizce Alex'e bakmayı sürdürdü...

"Görüşmeyeli uzun zaman oldu..."

Birden titremeye başlayan ellerini farketti ve lanet ederek kaymakbirası dolu bardağı ellerinin arasına alıp sıktı.Titremesini engellemeye çalışıyordu.Gözlerini de Kaitlyn'in yeşil gözlerine dikmişti.Kaçırmak istiyordu..Nedenini bilmediği birşey yüzünden bakmak istemiyordu o gözlere..Belki de tekrar alevlenen aşk..Belki de hiç bitmemiş olan aşk..O anda anladı 7 senedir varlığını hissetmediği duyguyu..Kaçırırsa gözlerini belli edecekti..Bu en istemediği şeylerden biriydi Alex'in..Aşkı çocuk oyuncağı sanmasını ister istemez gösteriverecekti Kaitlyn'e

"Uzun zaman evet..-" ,yarıda kesti lafını.Kaymak birasını yudumladı. "-..Sana bişi ısmarlamak istiyorum Kate." ,dedi ve barmeni ikinci kez çağırdı.Huzuru kaçan barmen aksi bir şekilde yanlarına geldi. "Bir kaymakbirası daha..-" ,eliyle Kate'i işaret etti..Titreyen elli apaçık ortaya çıkmıştı "-..Bayana"

İçkiyi beklerken dudaklarını ıslattı.

"Sana bişi ısmarlamak istiyorum Kate."

Hafifçe olur anlamında salladı başını. Alex ne kadar rahattı böyle. Hep güçlü biri olmuştu zaten. Bu yüzden güveniyordu Kaitlynn ona. Bu yüzden aşıktı... Aşk... Ona hala aşık mıydı gerçekten? Emin olamıyordu. Tıpkı beraber oldukları zaman gibi heyecanlıydı şuan. Fakat bukez garipti herşey. Samimi değildi ne bakışları ne sözleri. Eski sıcaklığı yoktu Alex'in. Kaitlynn'inde farklı olduğu söylenemezdi ve hala titriyordu. Hatta bu yüzden konuşmaktan bile çekinir olmuştu. Alex'in çağırdığı garson asık suratıyla yanlarında bitti. "Bir kaymakbirası daha bayana"

Kaitlynn gülümsemeye başladı. Alex yine herzaman ki kadar kibardı. Hafifçe kaldırmış olduğu elleri takıldı Kaitlynn'in gözlerine. Titriyordu. Tıpkı kendisi gibi. Acaba oda hala onu seviyor muydu? Bu gerçekten mümkün olabilir miydi? Gülümsemeye devam ederek onu biraz daha rahatlatmak adına sakin görünmeye çalıştı. "Teşekkürler... Eee? Anlatsana. Neler yapıyorsun? "

Gülümsüyordu..Alex titreyen elini açığa çıkardığını farketti.Haline gülüyor olmalıydı.Küçük bir çocuk gibi davranıyordu.Aşk insanı şekilden şekile sokuyordu.Evet duygularına isim vermişti artık.Karşısında oturan kişiye aşıktı..Bunu anlaması için o gözleri görmesi gerektiğini de anlamıştı.

"Teşekkürler... Eee? Anlatsana. Neler yapıyorsun? "

Konuşabilse neler anlatacaktı..Ama konuşabilse..Sözcükler sanki ağzındaki milyonlarca engele takılıp dışarı çıkıyordu.Alex belki o engelleri yumuşatır diye bira içti biraz..Sonra denedi..

"Ben Şifacı oldum..Emm..Ama görevimi yaptığımı söyleyemem.." ,gülümsedi ve Kaitlynn'in gözlerine baktı. "Biliyorsun sesim güzel ve azcık da gitar çalıyorum..Arkadaşlarla bir grup kurduk..Hemen karşıdaki barda çalıcaz..Bu akşam da açılış var..Gelmek ister misin?"

Bir anda ağzından çıkan sözler..Ne dediğini hatırlamaya çalışsa zorlanacaktı belki.Davet etmişti işte..Farketmediği ama en büyük adımı atmıştı..

"Ben Şifacı oldum.. Emm.. Ama görevimi yaptığımı söyleyemem.."

Şifacılık... Bir zamanlar Kaitlynn en çok istediği işti. İksirlere zaafı vardı bu yüzden Şifacı olmayı ne çok istemişti. Ancak istediği hiçbirşey gibi buda gerçekleşmemişti. Sessiz kalıp Alex'i dinlemeye devam etti. "Biliyorsun sesim güzel ve azcık da gitar çalıyorum.. Arkadaşlarla bir grup kurduk.. Hemen karşıdaki barda çalıcaz.. Bu akşam da açılış var..Gelmek ister misin?" Gerçektende Alex'in sesi çok güzeldi. Göl Kenarında yalnız otururlarken Kaitlynn'e az şarkı söylememişti. O zaman geçti birden gözlerinin önünden. Hayatının en güzel yıllarıydı. Zaten o yıllardan bittikten sonra bitmişti herşey. Birdaha hiç o kadar mutlu olamamıştı. Alex'in sözleri geldi aklına. Onu bir bara davet etmişti. Başını salladı. "Tabi... Mutlaka gelirim..." Mutluluk dolmuştu içine birden. Onu birdaha görebilecekti yani. Gözlerinin içi gülüyordu. Uzun zaman sonraki en mutlu anıydı. Hemen akşama ne giymesi gerektiğini düşündü. Mutlaka güzel görünmeliydi. Alex'in gösterdiği bara bakarken bunlar geçiyordu aklından. Sonra tekrar gözlerini Alex'e çevirdi. O sırada onunda ona baktığını farketti ve bembeyaz yanaklarının pembeleştiğini hissetti. Gözlerini ondan kaçırdı ve garsonun nihayet getirebildiği biradan bir yudum aldı...

Alex geleceğine çok sevinmişti.Yüzüne, gözlerine daha uzun süre bakabilecekti..Ama şimdi ayrılık vaktiydi..Müzip beyni bi konuda hızlı çalışmaya başlamıştı bile..İçindeki ses bu akşam güzel şeyler olacak diyordu.Pembeleşen yanaklarına bir buse kondurmak isteğine karşı koyarak ayaklandı.

"Gidip hazırlanmam gerek Kate..Sende hazırlansan iyi olur sanırım?" ,bunu derken 5 galleon çıkarıp masanın üstüne bırakmıştı bile.Kate'in onayının ardından beraber çıktılar..

Sık ve seri adımlarla ilerliyordu Sylvia sokakta. Kalabalığın uğultusu kulaklarında çınlıyordu. Gürültü uzaklaştırmıyordu onu düşüncelerinden ama.. Aksine daha çok kuşatıyorlardı beynini.

Gözleri Domuz Kafası yazan tabelaya takıldığında durdu. Birşeyler içmek hep iyi gelmişti ona. Gene işe yaramasını umarak içeri attı kendini.
Burası sokağın aksine oldukça tenha gözüküyordu. Gözüne kestirdiği bir masaya doğru ilerledi.

Sandalyeyi çekip oturduktan sonra etrafa göz gezdirdi bir süre.

Odasında faturalarla uğraşıyordu.Dennis'in yapabileceği işler olmadığından kendisi halletmeliydi.Ortağı Leonidas ortalarda gözükmediği için hisselerini fesetmiş,Maeglin diye biriyle yeni anlaşmıştı.Anlaşma tam olarak sağlanana kadar burasıyla Tom'un uğraşması gerekiyordu.

İncelediği faturaları daha sonra ödenmek üzere doyalarına koyduktan sonra aşağısıyla ilgilenmek geldi içinden.Sık sık Dennis'e yardım ediyordu.Okullar kapanıncaya kadar böyle sürecekti.

Tam bara ulaşmıştı ki masalardan birine oturmak üzere olan Sylvia'yı gördü.Dennis servis için ona yönelmişti ama sessiz ve hızlı bir şekilde omzundan kendine çekti.Çocuk şaşkınlık içinde ağzını açmıştı ki susması için işaret etti.Sonra 'Ben ilgilenirim.' diye fısıldadı.Sol kolunu biraz havada tutup üstüne bir havlu serdi ve yavaşça Sylvia'nın arkasına sokuldu.Hepsi o kadar hızlı olmuştu ki daha yeni etrafına bakıyordu Sylvia.

"Sizin gibi güzel birine barımın en güzel içeceklerini sunmak isterim ama size layık mı bilemiyorum bayan..." dedi biraz sesini değiştirip.

Etrafına bakınmaya devam ederken duyduğu sesle birlikte başını çevirip baktı. Karşısında kolunda bir havluyla durun Tommy'i gördüğünde bir anlık şaşkınlıktan sonra gülme krizine girdi.

Kahkaların arasında konuşmayı başarabildiğinde

" Aslında önemli olan içki değil. Onu içerken bana eşlik edecek kişi." dedi.

Tommy'i görmesi düşüncelerinden bir nebze olsun kurtulabilmesine yetmişti.

Dennis'in şaşkın bakışları altında gülen Sylvia'nın kahkahalarını izledi gülümseyerek bir süre.Konuştuktan sonra da istifini bozmayıp Sylvia'nın önünde bir reverans yaptı.

"Eğer izin verirseniz seve seve eşlik ederim güzel bayan." dedikten sonra karşısındaki sandalyeye oturdu. "İki kaymak birası alabilir miyiz Dennis?".

"Tabii,Tom."

Hala garip garip bakıyordu Dennis.Arada Sylvia'ya şüpheli bakışlar atıyordu ki Tom'un sesiyle kendine gelmişti.İki bardağı masaya yerleştirdikten sonra tekrar bara geçti.

Gülmesi sıcak bir gülümsemeye dönüşmüştü şimdi.

" İzin vermek ne demek? Başka çıkarınız yok. " dedi karşısına oturmuş Tommy'e.

Tommy'nin konuştuğu gencin garip bakışlarına aldırmadı. Çevresindeki insanların düşüncelerini önemsememişti zaten hiç bir zaman. Sonunda masaya bardakları koyup gittiğinde konuştu Sylvia.

" Ee burada da patron sensin yani öyle mi? " dedi muzipçe.

" İzin vermek ne demek? Başka çıkarınız yok. "

Bir süre güldükten sonra "Eh,öyle değil mi?" dedi gülümseyerek.Biraları getiren Dennis'e teşekkür ettikten sonra bir yudum aldı ve Sylvia'ya tekrar cevap verdi.

"Şey,patron demesek?Sevmiyorum da bu lafı.Burada çalışan herkes benim arkadaşım.". Bunu derken tatilde burada çalışacak öğrencileri de kastetmişti.Kendinin patron olarak görülmesini istemiyordu.

"Ama teknik olarak patron sayılırım,burayı alalı fazla olmadı.Bakanlık'ın bir ihalesiyle aldım.Biraz okuluma yakın olmak istedim." dedi soluk almadan.Sonra birasından bir yudum aldı ve devam etti konuşmaya.

"Ama 'benim patroniçem' olduğun için burasının da patroniçesi sayılırsın sen." dedi gülümseyerek.

Getirilen kaymak birasını yudumlarken diğer herşeyin beynini işgal etmeyi bırakıp geri çekildiğini farketti. Kaymak birasını masaya bırakırken Tommy'e baktı. Nasıl sağlıyordu bunu bilmiyordu. Aslında önemli de değildi.

" Hmm.. Ne kadar iyi bir iş veren. Burada çalışan herkes çok şanslı. " dedi ve masaya koyduğu kaymak birasını kavrayarak bir yudum daha aldı.

Son söylediği cümleye gülerek karşılık verdi.

"Hmm.. Bak bu hoşuma gitti. "

Gülümseyip Sylvia'ya baktıktan sonra başını tekrar bardağına çevirdi. "Teşekkür ederim." diyip bardağından bir yudum aldı ve masaya geri koydu.
"Hmm.. Bak bu hoşuma gitti. "

"Kafamda daha bir çok var,zamanı geldikçe hepsini duyacaksın." dedi ve başını kalıcı olarak Sylvia'ya çevirdi.Bir kaç günde ne kadar da bağlanmıştı Sylvia'ya...Ayrılamayacak gibi...Ve içinde çok ciddi korkular vardı bu yüzden.Yalnız olduğu zamanın çoğunda Sylvia'yı düşünüyordu.İşini aksatmıyordu şimdilik ama ileride ciddi bir meseleye dönüşebilirdi.

"Sylvia,sence ilişkimiz,işimizi etkiler mi?Yani,seni bilmiyorum ama,ben sana fazla bağlandım galiba...İşimi aksatmaktan korkuyorum...". Sylvia'nın bu duruma yapabileceği bi'şey yoktu gerçi.Sadece biraz teselli istiyordu Tom.Bunu Sylvia iyi yapıyordu.

" Senin gibi işine bu kadar düşkün birini etkileyeceğini sanmıyorum." dedi gülümsemeyle.

Birasını yudumlamak için bardağı ağzına götürürken bakışları Tommy'deydi. Birşeyler söyleyebilmek için aklına ilk elen şeyi sesli olarak düşündü.

" Ee yurt dışı seyahatı planın ertelendi mi?" dedi pürüzsüz bir sesle.

Ertelenmiş olmasını umduğunu farketti. Herşey bu kadar güzelken hiçbir şekilde uzaklaşmak istemiyordu.

Tamamen aklında çıkmıştı seyahat.Şu zamanlarda o kadar hareketliydi ki hayatı...Birasından bir yudum alıp biraz düşündü.Ne zaman çıkabilirdi ki seyahate?

"Şu Azkaban işi seyahat planımı mahvetti.Affedildikten sonra gideceğimi düşünüyordum ama,şimdi sana bakınca tereddütte kaldım." dedi sırıtarak. "Sen ne düşünüyorsun?Gitmemi ister misin?". Cevabı biliyordu ama yine de sormak istedi.

" Imm bilmiyorum. İşini etkileyecekse gitmelisin. " dedi gözlerini devirip bardağından bir yudum daha alırken.

Vermek istediği cevap bu değildi aslında. Sadece Tommy'nin tepkisini merak etmişti. Daha fazla sürdüremeden konuştu.

" Dalga geçiyorum. " Yüzündeki muzipçe bir ifade ve ona uygun ses tonuyla konuşmaya devam etti.

" Benden kurtuluşun yok. Hiçbir yere gidemezsin." dedi gülerek.

Sylvia'nın verdiği cevapla bir süre düşünceli bir şekilde bardağına baktı.Sonradan verdiği ikinci cevapla bir an gülümsedi ama akabinde tekrar düşünceli haline geri döndü.

"Aslında,bu gerçekten önemli ve gerekli bir şey.Yani,en azından Fransa ve Almanya'dan biraz yardım alabilirim.Biliyorsun karanlık büyücüler aşırı hareketli bu aralar.Belki bir kaç iyi seherbazla geri dönerim.Fas'a da gitsem fena olmaz..."

Bir süre daha bardağına baktıktan sonra bir yudum aldı.Hemen akabinde aklına gelen fikri Sylvia'ya sundu hiç beklemeden:

"Sen de benimle gelemez misin?Daire'yle başkası ilgilenir,biz de seyahati bitiririz."

Tommy'nin teklifini düşünüyordu gözlerini masaya dikmiş bir şekilde. Uzun zamandır seyahete çıkmamıştı ve belki de biraz uzaklaşmaya en ihtiyacı olduğu zamandı. Ve Tommy'le birlikte..

Gözlerini masadan ayırıp tekrar Tommy'e çevirdi.

" Aslında bu gerçekten güzel olur." dedi sıcak bir sesle.

İş içinde olsa bütün bu karmaşıklığı arkasında bırakıp gitmek cazip gelmişti ona.

Mutluluk içinde başını salladı. 'Muhteşem olur!' diye pekiştirdi. "Yalnız plaj falan bekleme!İş için yapıyoruz bu seyahati!" dedi tehditkar bir tonda.Sylvia varken iş yapabilir miydi orada bilemiyordu.Belki de sonunda pişman olacaktı deminki teklifi için ama Sylvia'yla geçirebileceği vakitlerle kıyaslayınca umursamıyordu.

" Ah aklımdan bile geçmedi." dedi Sylvia masum masum.

Ne olursa olsun bu kalabalık şehirden, karmaşıklıktan uzaklaşmak iyi gelecekti ona. Seyahatten önce Vera'yla konuşması gerektiğini düşünüyordu şimdi. Bir an önce halletmeliydi bu işi. Omuzlarından büyük bir yük kalkacaktı o zaman.

" Peki ne zaman gideceğiz ?" dedikten sonra bardağındaki son birkaç yudumu bitirdi.

» 3. Masa
» Masa 5
» 4. Masa
» Masa 1
» 5. Masa