En Köşedeki Masa

Yağmurun sesini dinleye dinleye kaymak birasını içen Sabrina yeni bir arkadaş daha edinmenin mutluluğunu taşıyordu içinde. Üstelik ilk defa kendi istediğiyle değil de, karşısındakinin isteğiyle olmuştu bu. Ve nedense erkekti bu arkadaş canlısı insan. Açıklama beklerken birden ellerini tutmasına şaşırmıştı. Neden olduğunu bilmiyordu, ama geri de çekememişti. Kalbi birden hızla çarpmaya başlamıştı, ama bu aşık olduğu için değildi. Ellerini tutan ilk erkek olduğu için heyecanlanmıştı sadece. Ellerini çekmedi ve söyleyeceği cevabı dinledi. '' Bu zamana kadar gerçekten inanmadığım tek bir şeyi söylemedim tatlım..'' Tatlım kelimesinden de hoşlandı, ama bu normal bir erkeğin yapabileceği bir şeydi. Güzel gördüğü her kıza asılacak bir tipteydi Joe da. Ama Sabrina her yakışıklı gördüğü erkeğe boyun eğecek bir kız değildi. Bir süre sonra ellerini geri çekti ve arkasına yaslandı. Sandalyeyi Joe'un yanına çekti biraz ve:" Pekala, dediğin gibi olsun Joe bu seferlik. Ama bir dahakine bu kadar çabuk kanacağımı zannetme. O kadar kolay aldatılan biri değilimdir ona göre. " dedi ve tatlı bir kahkaha attıktan sonra kaymak birasından bir yudum daha alarak kahkahayı tebessüme çevirdi ve Joe'a bakmaya başladı. Hiçbir zaman kolay biri olmadı, olmayacaktı da.

" Pekala, dediğin gibi olsun Joe bu seferlik. Ama bir dahakine bu kadar çabuk kanacağımı zannetme. O kadar kolay aldatılan biri değilimdir ona göre. "

Billie, Sabrina'nın zor biri olduğunu biliyordu. Aslında kendisine çeken de buydu. Kaçanı kovalamayı sevmişti her zaman. Bir çok kıza yaklaşmış ama kolay olanlarla uğraşmamıştı hiç bir zaman. Zaten bu güne kadar gerçekten sevdiği kimse olmamıştı.. Fazla sessiz kaldığını fark ettiğinde konuşmaya başladı;

'' Seninle uğraşmak benim için büyük zevk olacak tatlım. ''

Saatine baktı bu sırada. Epey geç olmuştu. Artık kalkmalıydılar..

'' Sohbetin çok tatlıydı şekerim ama artık kalkalım ha ne dersin? ''

Sabrina başıyla onayladığını belirtti. İkisi de ayağa kalktılar. Joe elini Sabrina'ya uzattı. Yağmurda elele yürümek istiyordu aslında..

'' Seninle uğraşmak benim için büyük zevk olacak tatlım. '' Sabrina gülümsemişti. Yeni bir hayran kazanmak hoşuna gitmişti. Aslında bu ilkti kesinlikle. Ama bu kadar kolay elde edemeyecekti Joe Sabrina'yı. En azından zorlamak hoşuna gidiyordu. Saatine baktığını gördü. Sabrina da baktı. Geç olmuştu gerçekten. '' Sohbetin çok tatlıydı şekerim ama artık kalkalım ha ne dersin? '' Sabrina olur dercesine başını salladı. Poşetlerini aldıktan sonra tam ayağa kalkacakken ona uzanan elini gördü Joe'un. Bu ikinci tutuşu olacaktı. Nazikçe elini ona uzattı ve gülümseyerek dışarı çıktılar.

Uzun süredir iki elinin arasındaki kaymakbirasına bakıyordu.İçkisini somurtkan bir adama vermeken hoşnut olmamış gibi görünen barmenin garipseyen bakışlaını farketmiyordu.

Çevresindeki bir çok kişi kendisini toparlaması için bir öğüt veriyorlardı Tom'a.O ise aksine birsürü çok gün eve sarhoş geliyordu.Sebebini hatırlamamak için birasından bir yudum aldı.Ama işe yaramamıştı.Yine güzel bir kıza sarılıyordu.İkisi de feci şekilde ağlıyordu.

Birasını kalanını bir kerede bitirip garsondan bir ateşviskisi istedi.

Clare sabah kalktığında canı o kadar çok meyve suyu çekiyordu ki dayanamadı ve hemen üstünü giyinip üs süpürgeye geldi.Burası onun için pek uygun değildi çünkü burası sarhoş edecek kadar içen insanlarla doluydu ve kapalı bir alandı fakat en güzel meyve suyu hazırlayan yerdi.Clare barmen'e gülümseyip

"Bir bardak meyve suyu alabilir miyim"

dedi ve barmen yüzündeki somurtkan ifadeyi bırakıp gülümsedi.Meyve suyunu hazırlayıp Clare'e uzattı.Clare yanında ateş viskisi içen adama baktı.Onu bir yerden tanıyordu.Omzuna hafifçe dokunup gülümsedi ve

"Bakar mısınız sizi bir yerden tanıyor gibiyim"

Omzundaki elle kendine geldi.Umursamazca elin sahibine baktı.Tanıyordu bu kişiyi.Clare Slytherin.Onunla kimin sayesinde tanıştığını hatırlayınca başına bir ağrı saplandı.Gözlerini kapattı.Gözlerini açmadan cevap verdi.

"Tabii ki tanıyorsunuz küçük hanım.Darıldım doğrusu size." dedi gülümseyerek.Başını kaldırıp tekrar eski dostuna baktı.

Clare onun yüzüne daha dikkatli bakınca onun Tommy olduğunu anladı.Ve sevinçle gülümseyip boynuna sarıldı.

"Tom, nasılsın, seni ne kadar da özlemişim"

dedi eski arkadaşlarıyla yavaş yavaş karşılaşmaya başlamak onu çok sevindiriyordu.

Clare'in boynuna sarılmasıyla sandalyesi geriye düşecek gibi oldu.Ama son zamanlardakinin aksine kendini toparladı.Uzun süredir hareket etmediği için her tarafı ağrımıştı.Belli belirsiz gülümsedi.Clare karşısına oturunca tekrar kasvetli havasına döndü.

"İlgin için teşekkür ederim Clare.Çok iyiyim ya sen?" dedi,tekrar gülümsedi.

Clare gülümsedi bebeğinin doğacağı günü bekliyordu sabırla bebek sağlıklıydı, herşey çok güzeldi ama tom hiç öyle gözükmüyordu.Elini karnına götürdü.

"Galiba yeteri kadar iyiyim,fakat sen o kadar da iyi gözükmüyorsun tom bir sorun mu var.Gabby'e ne oldu okuldan sonra ondan hiç haber alamadım."

dedi ve elinin karnının üzerinde olduğunu farkedip hemen çekti.Hamile olduğunun anlaşılmasını istemiyordu.Gerçi Tommy onun en yakın arkadaşlaından biriydi ama bu yinede onu utandırırdı.

Gabriella...

Ne kadar da uzun zaman olmuş bu ismi duymayalı.Gabriella...Elindeki bardağı sıkmaya başladı.Onu kırmamak için derin bir nefes aldı.Böyle yapınca içinde herhangi bir öfke ya da kin kalmıyordu.Sadece gözünden bir damla yaş aktı.

"O,o gitti...". Clare ona garip garip bakınca biraz açmaya karar verdi:

"O Bakanlık için Rusya ya gitti.Bana döneceğine dair söz vermişti.Bir kaç hafta mektuplaştık.Ancak daha sonra ondan bir mektup aldım.Benden,onu,onu unutmamı istedi.Orada,orada başkasıyla..."

Devamını getiremedi.Derin bir nefes aldı.

Clare bu duyduklarına inanamadı Gabriella biricik arkadaşı nasıl böyle bir şey yapmıştı.Tommy onu hep sevmişti, Gabriella'da seviyordu onu, hatta o yıllarda büyüyünce evleneceklerini bile söylüyorlardı.Bunun olacağını hiç beklememişti Clare.Ama Şu anda Tom'u bir şekilde avutması gerektiğini düşündü.Hayatın her zaman sevilecek bir yanının olduğunu ona hatırlatması gerekiyordu.Tom'un elini elinin içine aldı ve sevgiyle gülümseyerek.

"Tommy hatırlıyor musun yıllar önce ortak bölümde bir şey konuşmuştuk ben her kelimesini hatırlıyorum.Joe'dan ayrılmıştım, mutsuzdum, bir boşlukta gibiydim sen bana 'Aah boşver .Elini sallasan ellisi.Joe'dan sonra birisini bulamayacak mısın sanki' demiştin"

dedi gülerek onun da yüzüne hafif bir gülümseme yayılmıştı.

"Aynı şeyleri şimdi sana iletiyorum bak daha çok gençsin, ayrıca çok da iyi görünüyorsun"

dedi ve gülerek barda ona doğru bakan bir kadını gösterdi ve sessizce

"bak şu kadın ne zamandır seni kesiyor"

Clare'in son kelimesiyle sırıtmaya başladı.Gösterdiği kişiye baktı.Tekrar Clare' baktı:

"Muhteşem bir hafızan var.Zor hatırladım doğrusu.Haklısın aslında.Gerçekten muhteşem görünüyorum.Ama yeni bir ilişki için hiç hazır değilim."

Clare onu gülümsettiğine sevindi.Garsonun önüne bıraktığı meyve suyundan bir yudum aldı.Bebeği bu sıralar çok şey istiyordu.İstediği şeyi yedikten sonrada hemen midesi bulanıyordu.Biraz bulantısı başlamıştı bile bunu unutmaya çalıştı herkezin ortasında kusamazdı.Konuşarak unutabileceğini düşündü.

"Peeki"

dedi gülmeye çalışarak ama daha dayanamayacaktı.Ümitsizce garsona baktı, garson durumu anlayıp lavaboların olduğu tarafı gösterdi.Clare hızla yerinden kalkıp kızlar tuvaletinin yanına gelip kapıyı itti.İçeride eski bir lavabo ve içinde tuvaletin bulunduğu bir bölüm vardı.Lavaboya yöneldi ve kustu.Çok utanmıştı herkeze rezil olmuştu.Başını kaldırıp elini yüzünü iyice yıkadı.Aynadaki yansımasına baktı yüzünün rengi atmıştı bir anda. Ne zaman bu kusmalar son bulacaktı.

Ne olduğunu anlayamamıştı.Arkasından seslendi ama duyabilecek gibi değildi.Tom da Clare'in peşinden gitti.Tuvaletin kapısını çaldı bi' ümit.

"Clare,iyi misin?". Olasılıkları gözden geçiriyordu.Kötü birşey olmaması için de dua ediyordu.Kendi derdini unutmuştu bile.

Clare kapıdaki Tom'un sesini duyduğunda irkildi.Artık ona söyleme zamanının geldiğini anladı.Zaten çok sevdiği bir arkadaşıydı ve ona söylemesi gerekirdi.Ellerinin tersiyle gözlerini silip dağılmış saçlarını düzeltti ve kapının yanına gidip derin nefes aldı.Kapının açtığında Tom yüzünde endişeli bir ifadeyle ona bakıyordu.Gülümsedi ve hırkasının altında sakladığı büyümüş karnını göstererek

"Endişelenme bu durumum sonucu oluşan normal bir şey"

dedi ve onun tepkisini seyretti.

Duyduğu korku yüzünden yine hiçbir şey anlamamıştı.Garip garip Clare'in karnına baktı.Ne demek olabilirdi bu?Kafasını kaldırıp Clare' baktı.O anda kafasına dank etti.Gülümsedi ancak bir saniye sürdü bu:

"Sen hamile misin yani?Peki kimden?". Kim olduğunu söylese bile tanıyacağını pek sanmıyordu ama sormuştu işte.

Clare'in yüzündeki gülümseme düştü bir an çünkü bebeğin babası ölmüştü.

"Babası öldü,Jamse Slytherin"

dedi sadece ve elini karnına götürüp bebeğinden güç almaya çalıştı.

Kafası çok daha fazla karışmıştı şimdi.Zihnindekileri toparlamadan önce Clare'i tekrar masaya oturttu.O da karşısına oturdu.Şakaklarına biraz masaj yaptıktan sonra Clare'e baktı.Son bir kaç ay,hatta 1-2 yıldır hayatı darmadağın olduğu için hiçbir şeyden haberi yoktu anlaşılan.

"Sen onunla evlenmiş miydin?".

'Evet' cevabını alınca düşüncelere daldı.Sadece James Slytherin'in öldüğünü,bakanlığın düştüğünü hatırlıyordu o zamanlardan.Onu sarhoş hayatından çekip çıkaran savaşları...

İçkisinden bir yudum alıp tekrar Clare' bakmaya başladı.Sonra gözü karnına kaydı.

"Peki ona tek başına bakabilecek misin?". Gerçi Tom buna izin vermezdi.Muhakkak sahip çıkardı arkadaşına.

Clare James'i düşündü onunla tanışmasından öldüğünü öğrendiği güne kadar, bütün yaşadıklarının her anı geçti gözlerinden.Çok güzel anıları vardı.O ölmüştü ama ondan bir hediye kalmıştı geriye, bebeği. Gülümsedi ve karnını okşadı bebeğinin her hareketini hissediyordu.

"Ona bakabilirim babası olmasa da, bakabilirim, belki ailemin yanında kalırım bir süre, yeter ki doğsun artık, karnım çok büyüdü 6 ayını doldurdum, çok az kaldı kilo almışım değil mi"?

dedi gülerek, bebeği koruyabileceğini sanıyordu, her şeyden habersiz bir şekilde onu bekliyordu.

Huzursuzca gülümsedi.Clare'in hamile olması çok tuhaf bir şeymiiş gibi geliyordu.Belki de onu hala Joe için ağlayan küçük Clare olarak görüyordu.Ama ondan eser yoktu karşısındaki olgun insanda.Evet,doğru kelime buydu işte:olgun...Aklına gelen şeyle biraz daha gülümsedi.

"Şey,ileri gitmek istemem ama ona bir baba bulmak istemez misin?Daha çok gençsin çünkü.Hem,o da babasız büyümemeli."

Bunları derken bütün erkek arkadaşlarını tek tek gözünün önünden geçiriyordu.

Clare bu sözleri duyunca utancından kıpkırmızı olmuştu.Böyle bir şeyi asla düşünemezdi.James'den başka birini asla düşünemezdi.Ona hala o kadar aşıktı ki onu unutması imkansızdı.

"Tom bunu duymamış olayım, ben James'i hala seviyorum ve, ve başkasını asla düşünemem,ve bebeğimin de babasını başkası olarak bilmesini istemem"

dedi aslında bu düşündüklerinin çok bencilce olduğunu biliyordu.Babasız olarak büyümek çok zor olabilirdi.Belki bir oğlu olursa james gibi harika bir büyücü olabileceğini ve kendini geliştirebileceğini düşündü.

"Yahu daha demin beni Gabriella'dan vazgeçirmiştin.Kendi tabularını yıkamaz msın?" dedi tam da en iyi arkadaşında karar kılmadan önce.Sonra elini umursamazca salladı. "Boşver,unut gitsin.Haklısın tabii.Babasının kim olduğunu bilmeli.Benim sözümü dinleme.Zaten darmadağınım."

Clare bu sözleri duyunca onu kırmış olduğunu düşünerek. Elini tuttu.

"Tommy ben öyle demek istemedim sen darmadağın felan değilsin buna inan"

dediği sırada bebeğin tekmelemeye başladığını farketti.Ve bunu Tom'a da göstermek istedi.Elini tuttuğu gibi karnına tuttu.Bu muhteşem duygu ona her seferinde bambaşka hissettiriyordu

"Bak yine tekme atıyor, sanırım gerçekten bir oğlum olucak"

dedi gülerek

Ne kadar garip şeydi.İnsanın karnından ritimsiz kıpırtılar gelmesi...Clare'e bakıp gülümsedi.

"Anlaşılan çok güçlü olacak."

out:Zeynep kırk takla atıyom çıt çıkmıyo sen yarın bitiriver şu rpyi Smile

Clare gülümseyip öylece baktı.Bir süre sonra çok yorulduğunu hissetti ve hafif bir gülümsemeyle

"Ben artık çok yoruldum kalkalım mı"

dedi ve beraber hesabı ödeyip buradan ayrıldılar.Clare, James'i düşünüyordu.

» Masa 3
» Masa -2-
» Masa 4