Masa 01

Pek inanmamıştı Sylvia'ya.Kendine de inanmamıştı ki...Neyse,muhteşem zaman geçirecekleri belliydi.Sorusuna cevap vermeden önce kendi kaymak birasını da bitirip Dennis'e seslendi:

"İki tane daha lütfen Dennis!". Sonra tekrar Sylvia'ya döndü.

"Bilmiyorum.Bakanlık'tan izin almam lazım ilk önce.Senin için alamazsam kötü olur...Peh izne ne gerek var?Gerekirse kaçarız!" dedi gülerek.Gelen kaymak biraları için teşekkür ettikten sonra Sylvia'ya baktı tekrar.Seyahat planını anlatsa mıydı bilemiyordu.Aslında Sylvia'yla tanışmadan önce kafasında fazla detaylı bir program yoktu ve buna gerek görmemişti ama şimdi seyahati biraz uzatması ve yeni planlar eklemesi lazımdı.

Yenilenen kaymak birasını yudumlarken Tommy'i dinliyordu. Tommy'nin sözleri bittiğinde kaymak birasını bırakıp gülerek cevap verdi.

" Evet bunu yapabiliriz."

Vera'nın düşüncelerini yeniden işgal etmesine izin vermemek için Tommy'e baktı. Bir kez daha ne kadar mutlu olduğunu farketti. Gene de Vera'yla mecburen konuşması gerektiği düşüncesi duruyor ve canını sıkıyordu. Birşeyler söylemek istediyse de beceremedi ve kaymak birasından bir yudum almakla yetindi.

Bir süre sessizce Sylvia'ya baktı.Sonradan aklına gelmiş gibi konuşmaya başladı:

"Daha deminki tepkinden,dominant biri olduğunu hissettim.Eğer tek başıma gitmem gerekse göndermez misin yani?" dedi dudalarının ucu kıvrılmış bir şekilde.Dirseğini masaya koyup çenesini eline dayadı.Nedense uğraşmak istiyordu biraz Sylvia'yla.

Gözlerini kısıp dudağında küçük bir gülümsemeyle baktı Tommy'e.

" Imm.. Ona göndermemek demiyelim de şöyle diyelim. Önce beni ikna etmen lazım." dedi kaşları hafifçe havaya kalkarken. Sesindeki muzip ton rahatlıkla hissedilse de Sylvia başarısızca ciddi görünmeye çalışıyordu.

" Dominant olmamam mı gerekiyor yoksa? " dedi aynı başarızlıktaki ciddiyetiyle.

Gülümsemesini bozmadan kafasını iki yana salladı. "Aslında sıkı kadınlardan nefret ederim.Peki nasıl ikna edebilirim seni?Zor olmaz umarım.". Bir kahkaha atmamak için kendini zor tutuyordu.Ama sonuna kadar sürdürecekti bu tatlı oyunu.

" Imm bir düşünelim.." dedi gözlerini bardağına dikip düşünüyormuş gibi yaparak.

" Aslında bunu senin bulman gerekir. " dedi sonra. Bakışları yeniden Tommy'deydi. Kaymak birasından bir yudum daha aldıktan sonra gülerek devam etti.

" Herneyse. Bunu beni ikna etmen gerektiğinde konuşuruz."

Kaymak biralarını yudumlamaya devam ettiler bir süre. Sesizlik aklının bir köşesinde işgale hazır bekleyen düşünceleri harekete geçirmiş, hepsi yeniden aklına doluşmaya başlamıştı.

Yudumlamasını hızlandırıp sonunda bardağı kafasına diktiğinde konuştu.

"Gidelim mi?"

Tommy'nin sorusunu başıyla onaylamasıyla ayrıldılar oradan..

Gecenin karanlığını bir nebze olsun aydınlatan ayın yansıması, sokağı boydan boya kaplayan yapıların üzerine düşüyordu. Fazla kalabalık değildi sokaklar. Gerçi ne kadar kalabalık olsa da yalnız hissedecekti Sylvia.

Yapmıştı işte. Söylemişti herşeyi Vera'ya. Hiç hatırlamak istemeyeceği bir anı bırakmıştı o konuşma. Aslında Vera nasıl lanet yollamamıştı hala şaşırıyordu Sylvia. Büyük ihtimalle uzun bir süre söylediklerine inanmaması, sonrasında da olayın gerçekliği karşısındaki şaşkınlığı sebep olmuştu buna.

Saçlarının rüzgarda uçuşmasını engellemek için elleriyle onları düzeltmeye çalışırken son günlerde çok sık uğradığı dükkanın tabelasını görünce durdu.

Her seferinde bir kurtarıcı gibi yetişiyordu Tommy ona. Ve şu anda ona fazlasıyla ihtiyacı vardı.

Kapıyı açıp içeri girdiğinde gözleri hemen Tommy'i aramaya başladı. Fakat aradığını bulamamıştı. Yukarıda olmasını umarak bir masaya doğru ilerledi yavaş adımlarla.

Sandalyeyi çekip oturduğunda tekrar taradı gözleriyle etrafı. O sırada Dennis çarptı gözüne. Hafifçe gülümseyerek daha doğrusu gülümsemeye çabalayarak selam verdi ona ve gözlerini masaya dikip dün yaşananları hatırlamasına izin verdi..

Şu merdivenler bıkmıştı artık.Sürekli in çık,in çık!Odasında oturup rahatça düşünmeye veya kitap okumaya zamanı olmuyordu asla.Ya içine bir kurt düşüp aşağı iniyor,ya da Domuz Kafası'yla ilgili özel işleri olup odasına çıkıyordu.Bu sefer uzunca bir süre aşağıda kalmak üzere merdivenin son basamağınu da indi.Hemen akabinde fazla kalabalık olmayan masaların bulunduğu bölümde Sylvia'yı farketti.

Zaman kaybetmeden masaya yaklaştı.Dennis servis yapmak için Sylvia'ya yönelmişti ki Tom'u görünce bundan vazgeçti.Tom'un başını sallamasıyla tekrar bara geçti.

"Seni her özlediğimde burada olmayı nasıl başarabiliyorsun?" diye sordu Sylvia'nın duyabileceği ama kısık sayılabilecek bir sesle.Yanına vardığında küçük bir hoşgeldin öpücüğü armağan etti.

Duymayı beklediği, huzur veren o ses kulaklarına ulaştığında küçük de olsa bir gülümsemeyle kıvrıldı dudakları.
Dudakları Tommy'ninkilerle birleştiğindeyse gülümsemesi biraz daha büyüdü.

" Bilmem. Sadece yapmak istediğim şeyi yapıyorum. " diye cevap verdi dudakları ayrılırken.

Şimdi yüzüne taktığı maskeyle huzurlu görünse de gerçek bunun tam tersiydi. Birşeyler belli edip Tommy'i üzmek istemiyordu. Ve bunun için büyük bir çaba gösteriyordu.

Gülümsemesini sürdürdü Tommy'nin gerçekliğine inanmasını umarak..

Sinirle Domuz Kafası'nın yolunu tutmuştu Vera. Ne halt ettiğini sanıyordu ki? Öldürmemek için zor tutmuştu kendini. Ama bu sefer soğukkanlı olmaya çalışacaktı. Sylvia kendini hep çok zeki sanan, her bulduğu erkekle değişen biriydi sonuçta. Adam bunu şutladığında, hiçbir şey olmamış gibi geri dönecekti.

Derin bir nefes alıp içeri girdi. Nefessiz kalmış hissediyordu kendini hep. James zaten yeterince kafasını karıştırıyordu, bir anda yine ortadan kaybolmuştu. Ama bu çok daha şok ediciydi. İşin aslı ise Sylvia ile uğraşmaktan bıkmış durumda idi. Hayatı boyunca hep Vera'yı kızdıracak şeyler yapmıştı ama bu, her yönden bir ihanetti. Eğer bu devam ederse günün birinde Vera onu öldürmek zorunda kalacaktı, bunu biliyordu. Böyle pis işleri başına bıraktığı için ise hala lanet ediyordu ona.

Sonunda bakanlıkta düzgün bir mevkiye gelmişti, çok istekli olmasa da iyi olmaya çalışacaktı. Hayatı düzene girsin istiyordu, bazı şeyler değişmişti sonuçta. Ve ne zamandır beri ise düzen kelimesinin anlamını unutmuştu.

Hızlı adımlarla içeri ilerledi ve boş bir masa bulmak için göz attı. O anda ise şu an hiç görmek istemediği birini gördü. Farkında olmadan eli asasına gitti. Ama hayır, yapamazdı. "Sylvia."

Tanıdık ve bir o kadar tüylerini ürperten ses kulaklarına ulaştığında Tommy'e karşı yarattığı maskesi yok olup gitmişti.
Tommy'nin şaşkın bakışları altında sesin geldiği yöne doğru baktı çaresizce.

Gözlerinden okunan nefretiyle karşısında duruyordu Vera.
Ne yapması gerekiyordu şimdi? İkisne de bakmaya cesaret edemeden masaya dikti bakışlarını kısa bir süre. Artık birşeyler söylemesi gerektiğini anladığında önce Tommy'e döndü.

" Kızkardeşim." diyebildi onun soru sorar bakışlarına cevap olarak ve Vera'ya döndü.

" Otursana. " dedi tekdüze bir tonda. Vera kısa bir şaşkınlığın ardından anladı Sylvia'nın ne yapmak istediğini. Kimliğini belli edemezdi Vera. Bu yüzden başka bir maske takmıştı Sylvia şimdi.

Garip bakışlarla Sylvia'nın kızkardeşini süzdükten sonra Tom da sandalyelerden birine oturdu.İki kadının arasındaki soğukluğu hissedebiliyordu.Elle tutulacak kadar yoğundu neredeyse.Bunu biraz bastırabilmek için birşeyler söylemesi gerektiğini hissetti.Veralynn'i tekrar masaya buyur ettikten sonra elini uzattı.

"Memnun oldum.Adım Tommy.". Sylvia'yla ilişkilerini Sylvia'nın söylemesi gerektiğini düşündü.Kendisinin pat diye söylemesi patavatsızlık olurdu.Veralynn'in garip bakışlarının nedenini merak ediyordu şimdi...Ayrıca vereceği tepkiyi.

"Kız kardeşim" dedi yanındaki adama dönerek. "Otursana,"

Gene rol yapıyordu. Cidden sıkılmıştı. Hiçbir şey demedi, çünkü ağzını açarsa kendini tutamayacağından korkuyordu. Biraz sonra yanındaki adam elini uzattı. *Yenisi bu herhalde?" dedi kendi kendine. *Anthony kadar sinir bozucu olamaz diye tahmin ediyorum*

"Memnun oldum. Adım Tommy."

"Ah, ben de. Veralynn." dedi soğuk bir sesle. Adam belli ki şaşırmıştı, tuhaf tuhaf bakıyordu. Üstüne gitmeyip bir şey yokmuş gibi davrandı o da. Oturdu amaçsızca. *Eh...?* Bir ateş viskisi istedi. *Ne konuşabiliriz ki bu halde?*

Vera'nın soğuk sesi kulaklarını doldurdukça içindeki huzursuzluğun giderek büyüdüğünü hissediyordu Sylvia.

Şimdi karşısına oturan Vera'ya normal olduğunu umduğu bir ifadeyle bakmaya gayret ederken konuştu.

" Tommy, erkek arkadaşım. Bahsetmiştim. "

Vera'nın yüzündeki alaycılıkla karışık öfkeli ifadeyi görmemek için bakışlarını sürekli kaçırıyordu o yönden.

Konuşacak hiçbir şey bulamıyordu.Nedenini anlamadığı bir şekilde Veralynn'den muazzam gerginlik kapıyordu.Sanki Sylvia'yla onun darağaçlarının başında o bekliyordu.Her an taburelere tekmeyi basacak gibi görüyordu Tom.Sylvia ve kendisine de bir şey isteyecekti ama lafı boğazında düğümlendi.Canı bir şey içmek istemiyordu.Sylvia'nınsa kendisinin karar vermesini istedi.

" Tommy, erkek arkadaşım. Bahsetmiştim. "

Bu ana kadar hep başka bir yere bakmaya çalışmıştı ama Sylvia'nın konuşmasıyla istemsizce Veralynn'e baktı.Ne diyeceğini ölesiye merak ediyordu.Kendisinden ve Sylvia'dan başka birinin fikrini ilk bu kadar merak ediyordu.

Misafir

"Bu kötü oldu dostum şu Unknown ortaya çıktığından beri karargahta durum fena Biraz soluklanmaya ne dersin?"

Eragondan onay veren sinyali aldıktan sonra Hogsmaedenin en sağlam barlarından biri olan Domuz kafasının kapısına yaslamıştı sırtını.Havada çok hafif bir rüzgar olmasına rağmen güneş tüm sevecenliğiyle yeryüzüne vuruyordu.Tatlı bir ilkbahar gibiydi..Eski günler Gelmişti Anthony'nin aklına küf kokan bir karargaha tıkılı kaldığı günler.Rupert'a hala hizmet ediyordu ama eski bağlılığını yitirmişti nedense.. Bu düşünceleri kafasından attıktan sonra barın kapısını araladı ve içeri girdi.İçeri girer girmez bir anda göz çevresi büyümüştü.Sylv-Vera James adında bir kanıbozukla oturuyorlardı. Eragona dföerek ekledi:

"Bak burada Kimler var?"

Hafif sırıtan hafif sinirli bakışları herzamankinden daha belirgindi

Rüzgâr yüzünü okşamaya, düşüncelerini akıtmaya başlamıştı. Kalbinde ki derin sızıya kapatmaya çalışarak onlardan uzaklaşmak istedi. Ayakkabısı yere sert bir şekilde vuruyordu, gözleri sokağın sonunda ki dükkana kaydı. İçeriye girip bir şeyler içmek iyi gelebilirdi. Anthony’nin teklifini geri çevirmeyerek. Akşamdan kalma su birikintilerinin üzerine basmamaya gayret gösterse de hemen hemen her yerde vardı. Saçları yürüdükçe sallanmaya devam ediyordu sanki. Beyaz teni parlamaya devam ederken yanından geçen birkaç kişiye aldırmadan yürümeye devam ediyordu. Yüzünde ki anlaşılmaz ifadenin yanında beliren ince tebessümün bozulmayacağını tahmin ederek bakışlarını dükkanlara çevirdi. Derin birkaç nefesin ardından elini beyaz gömleğinin üzerinde ki siyah kravata götürmüştü. Çekiştirmeye devam ederken dükkâna ulaşmıştı bile. Kapısına gidip iteklediğinde bir gıcırtı duyuldu, içeriden yükselmeye devam eden seslere aldırmayarak içeriye bir adımını attı ve sonra diğerini. Her zaman ki domuz kafası ile Anthony’nin yanında olup olmadığını kontrol ettikten sonra onun bir şeyler söylediğini fark etti ve kafasını o yöne çevirdi. Bir adam ve tanıdık iki yüz. Veralynn ona sarılmamak için kendini zor tutuyordu. Özlemişti, acıtıyordu her seferinde onu görünce. Anthony’e baktı birkaç saniye içinde Veralynn’a çevirdi bakışlarını ve bir şeyler söylemeye başladı;

‘’- Veralynn..’’

Misafir

Anthony'nin Tutarız,bir o kadar da sinirli bakışları Syliva'nın üzerindeydi.Yüzünde ise Kinin getirdiği Karanlık tebessümün küçük bir kısmı vardı.Usulca sessiz bir şekilde Veranın her zamanki alaycı bakışlarından kaçmak istercesine söze girdi:

"İyi günler Miss Claythorne yha da Mrs Parker mı demeliyim? uzun zaman oldu..."

Ardından Vera ya dönerek

Sizede iyi günler Miss Claythorne

dedi Ardından bakışlarını adama yönelterek Elini uzattı ve devam etti

"İyigünler Mr.Parker Ben Claythorne'u eskilereden tanırım"

Biraz duraksadı ve ardından devam etti:

"Herneyse,tebrik ederim sizi.mmm..hepinizi"

Asasını çıkarıp çıkarmamak arasında tereddütü geçtikten sonra Eragona döndü ve konuştu:

"James 3 Masaya gidelim Tekrar iyi günler"

dedi usulca sessiz adımlarla 3.masaya ulaştı ve oraya oturdu.

Adamın dalga geçer hali fazlasıyla göze batıyordu.Ne kadar da garip tanıdıkları vardı Sylvia'nın.Bir an bir kaç ölümyiyenle aynı barda bulunduğunu düşündü.Şimdilik bir şey yapamazdı ama herhangi bir açıkta tereddüt etmeden asasını çıkaracaktı.Zaten yaptığı çeşitli koruma büyüleri sayesinde Dennis ve kendisinden başka Domuz Kafası'nda büyü yapabilen yoktu.

"Dennis,beyefendilerle ilgilenebilir misin?"

Dennis tereddütlü adımlarla yeni gelenlere doğru ilerlerken Tom da Sylvia'ya dönüp merakını giderebileceği bir soru sordu.

"Bunlar da kim?". Yüzünde pek belli etmiyordu ama içinde müthiş bir öfke vardı.Bunu 3. masaya oturanlara kusmak için zaman kolluyordu.

"Tommy, erkek arkadaşım. Bahsetmiştim..."

Ortam iyice rahatsız hale gelmişti. Ne diyeceğini bilmeden ateş viskisinden bir yudum daha aldı. Kardeşiyle düello etmesi gereken bir durumda böyle bir hale düşmek...

O anda duyduğu bir sesle iyice şaşırdı. *Tam da daha tuhaf olamaz derken..*

"Bak burada kimler var?"

Şimdi iyice komikleşmişti işte. Anthony, ha? Gerçi düşününce Vera'yı ilgilendiren bir durum yoktu, Sylvia ne hali varsa görecekti. Kalkıp gitmeyi düşündü. "Veralynn."

Bu sesle nefessiz kalmış gibi hissetti kendini Vera. Arkasını döndüğünde gördü, Eragon... Aynı anda rahatlamış da hissetti kendini, daha fazla Sylvia ve yeni sevgilisi yanında durmak istemiyordu. Hem de dizilen lafları söylememek için dilini ısırırken. Ama yapabileceği bir şeyde yoktu, o sırada Anthony bir şeyler saçmalamaya devam ediyordu.

Sylvia'ya laf sokuyordu, aslında bu durum Vera'nın da hoşuna gidiyordu. Her ne kadar Anthony onun hep sinirini bozmuş olsa da Sylvia bir haindi, umrunda olmazdı. İğneli selam verişini umursamadı. Ne düşünüyordu ki? Böyle bir durumda Sylvia'ya arka çıkacağını mı?

Biraz dalmış olsa da son laflarını yakaladı. "James 3. Masaya gidelim, tekrar iyi günler."

Veralynn ise ne yapacağını şaşırmış durumdaydı. Ne James'in yanına gidebilirdi, ne de burda böylesine sohbet edebilirdi. Üstelik nerde olduğunu çok merak ediyordu bu zamandır.

"Ben gitsem iyi olacak sanırım," diyebildi en sonunda. "Hoşçakalın Tommy Parker," durakladı. "Sana gelince Sylvia... Umarım bir şeyleri anlayabilirsin."

Eragon'a baktı farkında olmadan.

Misafir

out.

https://acciohogwarts.yetkin-forum.com/duyurular-f1/rplerdeki-genel-kurallar-t1092.htm

rp kurallarında belirtildiği gibi

* Rp izini olup asa kullanma yasağı olan yerlerde duello yapmak yasaktır. yaılan rpler geçersiz kılınacağı gibi üyeler de ceza alırlar.

Bu neden ile rp'nin gidişatını gözden geçirseniz iyi olur.

Misafir

Out: Söylemene gerek yok Very Happy

Bende biliyorum Very Happy

o kuralı birlikte hazırladıydık zaten Razz

medusa'dan edit: puhahaha sen miydin be o:D

Sylvia yeterince gergin olan ortamı daha fazla gerebilecek tek kişiyi karşısında gördüğünde uzun süren bir şok anı yaşadı.
Anthony'nin alaycı ve bir o kadar öfkeli sesini duyduğunda kendini biraz olsun toparlayabilmeyi başarmıştı.

"İyi günler Miss Claythorne yha da Mrs Parker mı demeliyim? uzun zaman oldu..."

Birşeyler söylemek istedi. Başaramadı. Ne diyebilirdi ki?

Anthony'nin Vera birşeyler söylediğini belli belirsiz işitirken Tommy'e kaçamak bir bakış attı. Büyük ihtimalle kim olduklarını soracaktı birazdan.

Anthony'nin Tommy'e hitap ettiğini duyduğundaysa dikkatini onlara verdi. İçindeki huzursuzluk giderek büyüyordu.

Birkaç cümlelik konuşmasları boyunca Sylvia sessiz kalıp bakışlarını masaya dikti. Anthony ve Eragon'un başka bir masaya gitmeleri üzerine içindeki huzursuzluk biraz olsun azalmıştı. Fakat sonra giden huzursuzluğun yerine fazlasıyla doldurmasına sebep olacak olan Tommy'nin sorusu geldi.

" Bunlar da kim? " belli etmemeye çalışsa da sesinde öfkeli olduğu anlaşılıyordu.

" Eski erkek arkadaşım." diyiverdi bir anda. Yalan söyleyemezdi.. Bu yüzden uzatmak istemedi. Bir anda söyledi. Sessiz kalıp Tommy'nin tepkisini bekledi sonra..

Misafir

Out:Saldırmadığınız sürece saldırmayız şu an Anthony Aranan bir şahıs değil Rp için geldik sade (o ne ... uzaylı gibi hissettim kendimi Shocked

)

İn:İki parmağını Şakaklarına götürdükten sonra parmağıyla James'i işaret eddi.Artından Kafaeden uzaklaştı.

out edit:Neyse Madem Rahatsız oldun bu kadar yeter sonra görüşürüz Wink

Anthony’nin diğer masaya geçmek için söylediği sözleri başıyla onaylayarak masaya giderek oturdu. Masa da oturan adama sinsi bir sırıtış attı. Aslında Anthony kendini zor tutuyor gibiydi. Eğer bir kavga olursa kesinlikle karışacaktı. Uzun zamandır bir kargaşaya karışmamıştı. Adamı dükkânında ezmek gerçekten hoş olacak bir durum. Derin bir nefes aldı ve Veralynn ile göz göze geldiler. Aslında ne diyeceğini biliyor gibiydi. Gözlerini kıstı ve konuşmaya başladı;

‘’Veralynn, konuşabilir miyiz?’’ Bir yandan Anthony’nin gittiğini görebiliyordu; fakat daha sonra gidecekti onun yanına bu yüzden sadece Veralynn'a odaklandı.

» 3. Masa
» Masa 5
» 4. Masa
» Masa 1
» 5. Masa