Masa 1

Alexi geldiğinde masa boştu ve oturdu.Girişteki yazı hoşuna gitmişti ve arkadan gelen müzik kendisini evinde hissettirdi.Fakat mutsuzdu.Geldiğinden beri aile üyeleri dışında kimseyle tanışmamıştı ve çok sıkılıyordu.El ele tutuşan sevgilileri gördükçe içi daha bir fena oluyordu.Son sevgilisinden ayrılalı 1 yıl olmuştu ve o gün kendisine değer veren hiçbir arkadaşının olmadığını farketmişti.Birkaç arkadaşı destek çıkmıştı fakat önemli değildi.Alexi kimlere güvenebileceğini öğrenmişti çünkü.Bu anılarını hatırlarken bir yandan da etrafa bakıyordu.Dizayn hoştu , güzel bir mekandı.Kafasını eğip bir yandan düşünmeye başladı.Nasıl arkadaş edinecekti?Finlandiyadayken hep aynı çevredeydi ve arkadaşları çoğunlukla komşularıydı.Yani çocuklukta tanışmışlardı ve başka arkadaş edinmemişti.Nasıl arkadaş bulacağını merak ediyordu.Bunu merak ederken bir yandan da kızları düşünüyordu.Biraz çekingendi , bir kızdan hoşlansa da söylemesi zor olurdu.Ama bir kıza bağlandığı zaman asla bırakmazdı.Ve bir an güldü.Çünkü aklına eski kız arkadaşını koruması gelmişti.Birkaç erkek kız arkadaşına laf atmıştı ve kız ağlamaya başlayınca erkeklerin ağzının payını vermişti fakat dudağı kanamıştı ve yanağı morarmıştı.Kız arkadaşının bu olaylardan sonra ona sımsıkı sarılması ise hayatının en güzel anıydı.Başını kollarının arasına aldı ve başını eğdi.Düşüncelere dalıp gitmişti...

Hikari içeri biraz önce girmişti.İçerisi insan kaynıyordu.Hikari insanları severdi fakat burada aşırı insan vardı.Etrafa göz gezdirip boş yer aradı.Sonunda bir yer buldu.Arkaladaydı ama başka yer yoktu.Hikari bir içki alıp oraya oturdu.Sessizce içkisini yudumladı.Gece geç yatmıştı,uykusu vardı.

' Bana ders bir daha bu kadar geç yatma ' diye kendi kendine söylendi

Hikari çokda uzaktan gelmeyen tanıdık bir sesle irkildi 'Oturabilir miyim?'

Kısa zamanda bu sesin Jack'den geldiğini anladı.Hemen dirildi ve

' Tabiki lafı bile olmaz '

Jack hiç tereddüt etmeden oturdu.Hikari tatlı tatlı gülümseyerek

'eee Jack nasılsın?'

Hikari Jack'in davranışları sonucu biraz utanmıştı aslında Jack onun sevgilisiydi

' İyiyim Jack sorduğun için saol'

Hikari'de Jack'in yaptığını yaptı gözlerinin içine bakıp gülümsedi.

'Ahh merhaba alexi' bu ses Hikari'nin ağzından donuk bir şekilde çıkmıştı.O sırada Jack'in kulağına eğilip fısıldadı

'Bende seni seviyorum'
Hikari gülümsedi fakat gülümsemesi yüzünde donakaldı.
'Sat kaç'
Jack biraz şaşırmıştı gülümseyerek
'9.30'
Hikari ayağa kalıktı
'Üzgünüm Jack gitmeliyim sözde başbelasıyla aile yemeği var ve ben geç kaldım üzgünüm daha sonra yine buluşuruz olur mu?
sonra Alexi'e dönerek
'Alexi özür dilerim gitmeliyim daha sonra uzun uzun konuşuruz.

Hikari ,Jack'e el sallayarak hızla dışarı çıktı.

Alexi nerelerdeydi... Hogwarts onları ayırmıştı, aynı binada olmalarına rağmen birbirlerini görmemeleri herhalde onların şanssızlığıydı. Şİmdi ise Hogwarts'ta görmediği kardeşini dışarıda arıyordu. Daha önce bahsettii bir yer vardı diye düşündü Eva. İsmini hatırlayamıyordu. Burada bir kaç yıl geçirmiş olsa da hala alışamamıştı.
Sokak kalabalıktı... İnsanlar Eva'nın üstüne üstüne geliyor gibiydi. Bİr türlü kalabalık ortamlara alışamamıştı. Alexi olmasa hayatta buraya gelemzdi. İlerlerken bir tabela dikkatini çekti, Alexi'Nin burada olduğunu düşünüp içeri girdi. Zaten burada bulamazsa yol boyunce her yere girip bakacaktı.
İlk denemesi başarısızdı. İçeride çok az kişi vardı ve hiç biri Alexi değildi. Eva'nın meraklı bakışlarından rahatsız olan esmer, bukleleri omzuna dağılan bir bayan ona garip garip bakıyordu. Kendisinin ilgi çektiğini fark edince oradan çıktı.
Bir kaç denemeden sonra "Dark Dream" yazan yere girdi. Buranın atmosferi çok hoştu. Kapının biraz ilerisindeki sahne kimi zaman burada müzik ziyafetinin çekilebileceğinin kanıtıydı. İçerisi ilk girdiği yere göre daha kalabalıktıı ama Alexi görüntüsüyle hemen dşikkat çekiyordu. Zaten onu metrelerce öteden bile tanıyabilirdi. Belki de ikizliğin verdiği bir avantajdır diye düşündü Eva ve Alexi'nin masasına doğru ilerledi.
İki elini masaya yapıştırdı, kirpiklerinin üzerinden kardeşine baktı. Biraz alaylı birtaz da hesap sorar gibi:
"Selam ALexi...İşte seni buldum... Nerelerdesin? Yoksa burtaya gelince beni unutmaya mı başladın."

'Unutmak mı?..Geldiğimden beri aklımdasın kardeşim.Seni ne kadar çok özlediğimi bilemezsin...
Bunları söyledikten sonra kardeşine sarıldı.Çok özlemişti onu.Konuşmak istiyordu.Ve başladı:
'Sana sarılmayı , kokunu , saçlarını özledim kardeşim.Hatırlıyor musun dövmemizi.Babam görmeden yenilettim ve şuan mükemmel durumda...'


Alexi'nin sarılması üzerine o da sıkıca sarıldı. Kısa bir süre görüşmemiş olsalar da çok özlemişti onu.
"Ben de seni çok özledim"

Kolunu sıvayarak eski dövme izine baktı. Silik bir şekilde A&E görünüyordu. Alexi'nin yenilenmiş dövmesinin yanında onunki güzel görünmüyordu, yeniletmeyi düşünmediği için de kendine kızdı ve biraz da utandı.

"Madem sen yenilettin, ben de yeniletmez miyim? En yakın zamanda yapacağım ilk iş olacak." Sıvadığı kolunu kapattı. Böyle bir ortamda ayakta durmaları pke garip kaçlmıyordu ama Eva oturmak istiyordu. "Buluşma faslımız bittiğine göre artık oturalım. Ne dersin?" dedi ve sandalyeyi çekip oturdu.

'Ee anlat bakalım neler oldu , neler yaşadın?'

Eva beyninden şu ana kadar yaptıklarını düşündü ama aklına bir şey gelmiyordu. Zaten çok kısa bir süredir burdaydılar, yaşanılacak pek bir şey olmaması doğaldı.

"Aslında pek bir şey olmadı. Beni bilirsin öyle kıyda köşede durmayı pek bir severimm. Oturayım tüm günümü insanları izlemekle geçireyim... Ama eminim sen bir şeyler yaşamışsındır benden uzak olduğun sırada." dedi göz kırparak.