201 No'lu Oda

Misafir

Christina , konuşan bir sesle gözlerini açtı.Kucağındaki minik bebeğinin de uyanmış olduğunu farketti.Elini bebeğinin yumuk yumuk ellerine götürdü.Herşeyi olan bebeğe bakıyordu.Nice zaman sonra kardeşine cevap verdi.

" Hiç gelmeseydin Sean. Zaten bir kaç saat sonra çıkıyorum. Zahmet etmene ne gerek vardı "

Ablasının böyle demeseni üzülmüştü Sean:

''Ya Abla Bu Aralar Bakanlık Yoğun Ama Bay Ansem Hiç Boş Durmuyor Bakıyorumda''

dedi.Ablasına biraz kızmıştı..

Misafir

" Ansem hakkında konuşma lüksün yok Sean "

dedi sert bir sesle.Bir anda Christinanın mızmızlanmaya başlamasıyla hemen sakinleşti.

" Herşeyim bebeğim hayatımın anlamı tamam tamam geçti "

dedi gülümseyerek.Biraz sonra Christina da sakinleşmişti.

Misafir

Evangeline , kucağında bebeğiyle öyle tatlı bir uykuya dalmıştı ki şifacının sesiyle gözlerini açtı.Şifacı kendisine her zaman bakan Bayan Hilary idi.Melez olduğunu bildiği şifacıya gülümsedi Eva. Bayan Hilary ' de gülümsüyerek konuşuyordu.

" Merhaba Eva bebeğini emzirme saatinin olduğunu bildirmek için geldim ben "

dedi.Ardından da odadaki ziyaretçilere döndü.

" Baylar bayanlar , küçük melek Christina'nın yemek zamanı bu yüzden de iki bayanı yalnız bırakırsanız sevinirim "

dedi onlara da nazik bir gülümseyle.Ansem Eva'ya ve Christina 'ya öpücük verdikten sonra çıktı.Ell in ise bir köşedeki koltukta uyuyakaldığını farketti Eva.Oda boşaldıktan sonra şifacının yardımıyla acemice bebeğim göğüs ucunu ağzına almasını sağladı.Biraz sonra bebeği karnını doyurmuştu bile.Annesine masum masum bakarken Eva , elini bebeğinin yumuk ellerine götürdü.

" Senin benim olduğuma hala inanamıyorum herşeyim.Hayat ışığım seni çok seviyorum "

dedi gülümseyerek ve bebeğini izlemeye koyuldu.

Kardeşten bile öte, biricik dostu Eva o gün doğum yapmıştı. Hastanede onu ziyaret eden ilk kişi olmak için hemen bir çiçek aldı ve hastaneye cisimlendi. İşleri biraz yoğun olduğu için gecikmişti. Resepsiyona oda numarasını sordu, öğrenir öğrenmez odaya çıktı. Kapıyı tıklatıp içeri girdi. Eva gayet iyi görünüyordu, tatlı bebeği Christina da etrafa gülücükler saçmaktaydı. Çiçekleri bir kenara koydu.

" Merhaba Eva. Sonunda Christina'na kavuştun, ha? "

dedi gülümseyerek. Yanına yaklaştı ve Christina'ya baktı. Masmavi gözleri belli ki annesine çekmişti. Öyle tatlıydı ki... Kafasını hafifçe okşadı.

" Ohh! Misler gibi kokuyormuş. "

dedi. Bir koltuğa geçti ve:

" Eee, nasıl gidiyor? Ne zaman taburcu olacaksın? "

diye sordu.

Misafir

Eva , bebeğine öylesine dalmıştı ki kapının çalınıp açılmasını bile duymamıştı.Şifacı yeni gitmişti ve Ansem ' de içeriye gelmemişti henüz.Kapıyı açan ,kardeş gibi olduğu Odéthe idi.Gülümseyerek konuşmuştu.Eva , da gülümsüyordu.

" Aslında ikimiz de çok iyiyiz. Ama daha sağlıklı olmamız için tutuyorlar yarın'a taburcu oluruz sanırım "

dedi gülümseyerek.Ardından da

" Sen nasılsın ikizler ne alemde "

dedi gülümseyerek.

Clare odasında çok sıkılmıştı.Kalbi yarının heyecanıyla gümbür gümbür atıyordu.Uykuda tutmamıştı başını kaldırdığında Sean'in hala uyuduğunu gördü ve biraz destek alabilmek ve kafasını dağıtabilmek için Eva'nın odasına gelmeye karar verdi.Biryerlerden destek alarak odadan çıkıp yan odanın kapısını çaldı ve sessizce içeri girdi.İçerideki manzara Clare'in gözlerinin dolmasına yetti. Eva bebeği ile kucak kucağa yatmış gülümsüyorlardı.Gülümsemeye çalışaral

-Merhaba,beni hiç uyku tutmadı sizi ziyarete gelim dedim

dedi ağlamamak için kendini çok zor tutuyordu.

Misafir

Arkadaşının gelmesinin ardından, tanışalı çok az bir zaman geçmesine rağmen dosttan öte olduğu Clare'nin içeri girdiğini gördü.Ama sanki bir aksilik vardı ağlamamak için zor tutuyordu kendisini sanki

" Clare neyin var noldu yoksa James'e bir şey mi oldu "

dedi telaşla.

Arkadaşının bir an önce hastaneden taburcu olacağını duyunca sevindi Odéthe.

" İkizler çok iyiler. Her zamanki gibi haylazlık yapıyorlar. Onları kucağıma almak için sabırsızlanıyorum. "

dedi karnını okşayarak. Şimdiden belliydi, doğup büyüdüklerinde Christina ile çok yaramazlık yapacaklardı. O sırada içeri Clare girdi. o da yeni doğum yapmıştı ve çok endişeli görünüyordu. Odéthe, ses çıkarmadan merakla olanları izlemeye koyuldu.

Clare parmaklarıyla bir kaç damla göz yaşını silerek.Hüznünü saklamak onun için o kadar zorlu bir şeydi ki.Ama ona söylememesi gerekiyordu.Bir de onu üzmek istemezdi.Bebeğini kimsenin haberi olmadan kurtaracaktı.Ve geri getirecekti.Gülümseye çalıştı.

-Yo, yok, sadece ,sizin mutlu haliniz beni çok sevindirdi.

dedi ve bebeğin yanına yaklaştı.Minik bebek o kadar güzel ve sevimli bakıyordu ki gözünü ondan alamıyordu.

-Minik Christina, ne kadar güzel bir kızsın sen böyle

dedi ve Eva'ya dönüp

-Çok güzel bir bebek

diyebildi sadece

Misafir

" Evet Odétthe , onları kucağına bir kez alınca bir daha bırakmak istemeyeceksin."

dedi.O sırada Clare de konuşmuştu.Gülümsemeye çalışan halini görünce ters giden birşeylerin olduğunu anlasa da belki de onu daha fazla üzmemek için Eva'da üstelemedi.

" Evet çok tatlı bir kız oldu "

dedi gülümseyerek.Bebeği maviş gözlerini Eva'dan ayırmıyordu. Eva' da ondan tabi ki. Ona bir şey olacak diye öylesine korkuyordu ki.Arada bir kımıldanmaya başlıyordu.Öyle zamanda Eva, ufaktan ufaktan ninni söylüyordu.Karnındayken söylediklerinden ve Christina hemen susuyordu o zamanlar.

" Eminim James'te çok yakışıklı bir bebektir "

dedi gülümseyen bir yüzle.

Clare bebeğinin gülüşlerini geçiriyordu gözünün önünden.Minik ellerinin sıcaklığını hissediyordu ellerinde.Gözlerinden boynuna küçük yaşlar akıyordu.Bu sefer gerçek sevgiyle gülümsedi Clare.Bebeğini düşünerek

-Çok yakışıklı bir bebekti.Aynı babası gibi dedi.

Artık ağladığı bariz belli oluyordu, saklayamıyordu, saklanmıyordu.

Odéthe seyirci kalmak istemedi. Clare neden ağlıyordu acaba?

" Ne oldu Clare? Bir şey mi oldu James'e ? "

diye sordu merakla. Durup dururken niçin James'i bırakıp gelmiş olabilirdi ki? Üstelik ağlıyordu da...

Clare odada Odéthe'nin de olduğunu farkettiği anda göz yaşlarını silip

-Yok bir şey,sadece çok güzel bebeklere sahip olduğumuz için çok şanslı olduğumuzu düşündükçe duygulanıyorum.

dedi hızlı hızlı.Böyle yapmıştı çünkü o gelecek postasında çalışıyordu ve onun hakkında bir şey yazarsa Lordun da eline bilgi geçebilirdi, Clare'in onu bulması zorlaşabilirdi.Bebeğe öpücük kondurup gülümseyerek.

-Neyse ben odama geçeyim artık, güle güle minik Christina,güle güle Eva

dedi ve kapıya yaklaştı belki de bu onları son görüşü bile olabilirdi.Arkasını dönüp gülümseyerek son bir kez arkadaşlarına ve minik Chris'e baktı.Ve hızla arkasını dönüp kendi odasına geçti.

dedi kapıya doğru yaklaştı.Gözlerinden yaşlar akıyordu.

Odé, Eva'yla vedalaşarak ofise döner. Gazete için bir kaç haber yazması gerekmektedir.

» 242 Nolu oda
» 111. nolu oda.
» 2 Nolu Masa
» 3 Nolu Masa
» 4 Nolu Masa