242 Nolu oda

Sydney Mary'nin odasından çıkarak koridorda yürümeye başlamıştı.Ona doğru gelen şifacı panikle konuşmaya başlamıştı.Sydney sakin olmasını söyleyerek tekrar anlatmasını istemişti.

"Baş şifacı baygın bir şekilde hastahane'ye getirildi.Onu görmeniz gerekiyor."

Sydney adımlarını hızlandırarak

"Tamam nerde peki şimdi.Hemen yanına gidelim.Önemli birşey olabilir."

demiş ve şifacıyla birlikte Kristen'in yanına koşmuşlardı.Sydney ayak üstü Kristen'in durumunu kontrol ederek etrafındakilere

"Kristen'i 242 No'lu odaya götürün.Bende çantamı alıp yanınıza geleceğim.Acele edin !.."

demişti öfkeyle.Şifacıların hiçbir şey olmamış gibi davranmalarına tahammül edemiyordu.Sydney iksir çantasını alarak 242 No'lu odaya gelmişti.Kristen yatağında yatıyor ve gözleri halen kapalıydı.Sydney iksir çantasından gerekli iksirleyi çıkarmış ve bir karışım hazırlamıştı.Karışımı Kristen'in alnına sürerek kendini koltuğa bırakmış ve Kristen'in uyanmasını beklemeye başlamıştı.

Gözlerini yavaşça açmaya çalıştı okadar çok başı agrıyorduki nerde oldugunu bile anlamıştı.Kafasını çevirdiginde;karşısında Sydney vardı.;Kristen onu uyandırmamaya çalıştı bütün gece burdamı kalmıştı uzamnkatan sıkılmıştı oturmak için biraz kalktıgında Sydney'i de uyanmıştı Kristen zorda olsa gülümsemeye çalıştı ve ona dönerek.

"Ben buraya nasıl geldim..yada kim getirdi hatırlıyomusun Sydney..."dedi

Kristen sesi biraz üzgün çıkmıştı onu buraya Matthew getirmiş olabilirmiydi;onu unutmalıydı bundan emindi.Kristen'in başı çok agrıyodu ve Sydney'in verecegi cevabı bekliyodu.

"Ben buraya nasıl geldim..yada kim getirdi hatırlıyomusun Sydney..."

demişti kristen.Sydney gülümseyerek kristen'e baktı ve yerinden doğrulmuştu.Pencerelerdeki perdeleri açarak içeriye güneş'in girmesini sağlamıştı.Daha sonra kristen'in yanına oturarak

"Matthew getirdi kristen.Aniden bayılmışsın.Nedeni ise fazla üzüntü.Noldu da bu kadar üzüldün Kristen."

demiş ve kristen'den bir açıklama bekliyordu.

"Matthew getirdi kristen.Aniden bayılmışsın.Nedeni ise fazla üzüntü.Noldu da bu kadar üzüldün Kristen."

Kristen Sydney'i söylediklerini şaşırmıştı Matthew'i artık göremiyecegine emindi.derin bir nefes aldı ve Sydney'e dönerek.

"Söylemesem daha iyi olur hatırlamak istemiyorum"dedi.

"Sydney o burdamı yane gittimi" dedi.

"Söylemesem daha iyi olur hatırlamak istemiyorum"

demişti kristen.Sydney peki anlamında başını sallamış ve gülümsemişti.Öy olmasına rağmen zaylar ile iyi geçiniyordu.Dışardan göründüğünde tam bir zaydı.Gülümseyerek

"Peki tamam.Ama biliyorsun ki birkaç gün hiçbir yere kımıldayamayacaksın.Bende sana eşlik edeceğim.
Ayrıca Matthew'de ben geldiğimde yoktu.Sanırım gitmiş olmalı."

dedi göz kırparak.

Kristen Sydney'e dönerek.

"Ben gitsem zaten sende söyledin sinirsel birşey o kadar da kötü olamaz.."Kristen Sydney'e Matthew'in gittigini söylemişti o yoktu burada degildi.

"Ben gitsem zaten sende söyledin sinirsel birşey o kadar da kötü olamaz.."

Sydney gülümseyerek kristen'e baktı ve konuşmaya başladı

"Şuanda doktor rolünü ben oynuyorum kristen.Sinirsel olsun veya olmasın sen akşama kadar yani birkaç saat daha burada tutacağım.Ondan sonra gidersin.İtiraz kabul etmiyorum.Ne alırsın çay,kahve?"

demiş ve telefonun yanına oturmuştu.

Kristen biraz yüzünü buruşturmuştu bir an önce akşamın gelmesini nasıl istiyordu.
Hiç birşey yapmak istemiyordu ve Sydney üzülerek.

"Çok teşşekür ederim ama hiç birşey istemiyorum...Sydney sen Matthew tanıyomusun.."bu soruyu sormasının ardından Sydney'e baktı.

"Çok teşşekür ederim ama hiç birşey istemiyorum...Sydney sen Matthew tanıyomusun.."

demişti kristen.Sydney bu soruyu hiç beklemiyordu.Matthew kuzeniydi ve ölümyiyendi.Acaba bu yüzden mi bayılmıştı.Telefon ahizesini tekrar yerine bırakmış ve kristen'e bakarak

"Evet tanıyorum kuzenim olur.Noldu bir sorun var mı ? "

"Evet tanıyorum kuzenim olur.Noldu bir sorun var mı ? "

Kristen duyduklarına okadar şaşırmıştıki Sydney'e dönerek.

"Gerçektenmi bunu bilmiyordum gerçi onun hakkında bildiklerim tam bir yanlıştı ama..."

Matthew Krsiten'den bahsetmemişti ona buna aldırmadı.

"Gerçektenmi bunu bilmiyordum gerçi onun hakkında bildiklerim tam bir yanlıştı ama..."

Sydney meraklanmıştı.Acaba Matthew korkusundan ölümyiyen olduğunu söylememişmiydi.Kristene bakarak ellerini birleştirmiş ve konuşmaya başlamıştı.

"Bak kristen seninle iyi arkadaşız biliyorsun.Seni severim iyi bir kızsın.Matthew sanırım sana öy olduğunu söylemedi.Ama bil ki seni sevdiğindendir.Ölümyiyen olsa da pek kötülüğünü görmedim.Ona bakarsan bende ölümyiyenim.Fakat şuan'a kadar birçok hayat kurtardım.İstersen hastalarla nasıl ilgilendiğimi düşün.Matthew seni üzecek birşeyi asla yapmaz.Sadece kaybetme korkusundan dolayı bazı olayları saklar."

"Bak kristen seninle iyi arkadaşız biliyorsun.Seni severim iyi bir kızsın.Matthew sanırım sana öy olduğunu söylemedi.Ama bil ki seni sevdiğindendir.Ölümyiyen olsa da pek kötülüğünü görmedim.Ona bakarsan bende ölümyiyenim.Fakat şuan'a kadar birçok hayat kurtardım.İstersen hastalarla nasıl ilgilendiğimi düşün.Matthew seni üzecek birşeyi asla yapmaz.Sadece kaybetme korkusundan dolayı bazı olayları saklar."

Kristen duyduklarına inanmıyordu insanları hiç bir zaman seçimlerinden dolayı yargılamamıştı onun katlanamdıgı tek şey ona yalan söylemeseydi.Sydney'e bakarak konuşmaya başladı.

"Beni kaybetme korkusumu bana bir seherbaz oldugunu söyleydi...hayatıma birden girdigi gibi birden çıktı...bana yalan söyliyerek zaten en başından kayetmişti Sydney."

"Beni kaybetme korkusumu bana bir seherbaz oldugunu söyleydi...hayatıma birden girdigi gibi birden çıktı...bana yalan söyliyerek zaten en başından kayetmişti Sydney."

Sydney sakin sakin konuşmasına devam ediyordu.Kristen haklıydı ama öfkesine rağmen matthew'i sevdiği belli oluyordu.Sakin bir ses tonuyla

"Peki sana ölümyiyen olduğunu en başında söyleseydi.O zaman onun aşkına karşılık verebilirmiydin Kristen.O seninle birkaç mutlu gün geçirmek istedi."

demiş ve kristen'e bakıyordu.

"Peki sana ölümyiyen olduğunu en başında söyleseydi.O zaman onun aşkına karşılık verebilirmiydin Kristen.O seninle birkaç mutlu gün geçirmek istedi."

Kristen artık bu konuyu konuşmak onu hatırlmak istemiyordu onu unutmaya çalışacaktı ne olursa olsun.Sydney'e dönerek.

"Belki hayır ama...en'azından şuanda burada olmazdım olanlar için artık çok geç"

"Belki hayır ama...en'azından şuanda burada olmazdım olanlar için artık çok geç"

Sydney Kristen'e hak veriyordu.Burda bu halde bulunmasının sebebi kuzeniydi.Üzgünce başını sallayarak

"Peki Kristen...Böyle daha iyi hissedeceksen kapatırız konuyu."

demiş ve camdan dışarısını izlemeye koyulmuştu.

"Peki Kristen...Böyle daha iyi hissedeceksen kapatırız konuyu."

Kristen böylesinin daha iyi olacagından emindi;onu unutmak için herşeyi yapacaktı.

"Teşşekür edrim Sydney ama böylesi daha iyi olacagından eminim"dedi

"Teşşekür edrim Sydney ama böylesi daha iyi olacagından eminim"

Sydney gülümseyerek kristen'e dönmüştü.Yüzü artık tamamen eski haline dönmüş ve kristen'in yüzünde doğal bir gülümseme belirmişti.Anlaşılan baş şifacı kendini gayet iyi hissediyor olmalıydı.Sydney gülümseyerek konuşmaya başladı.

"Kristen eğer kendini iyi hissediyorsan çıkabilirsin.Yüzündeki gülümseme tekrar yerine oturmuş.Artık kötü olduğundan bir şüphe yok."

demişti göz kırparak.

Sean bir kaç tane şifacı bakanlıkta konuşurlarken Baş Şifacı'nın yani Kristen'ın hastalandığını duydu ve hemen toparlanıp elini şıklattı ve bir anda St.Mungo'nun önündeydi o görkemli hastanenin asasını çıkarttı ve bir kaç şey söledi elinde 1 demet çicek belirdi.Kapıdan içeriye adımını attı.Kapıdaki görevliye ;

''Bayım Kristen Stewart Hangi Odada Kalıyor Biliyormusunuz?''

dedi.Sean adamı kontrol ettikten sonra adam:

''Hmm Baş Şifacımız 242 No'lu Odada Efendim.''

dedi.Sean etrafa bakındı 242 No'lu odayı gördü ve emin adımlarla odanın kapsından içeri girdi.

Kristen artık yatmaktan sıkılmıştı Sydney'de çoktan gitmişti sıkıntıdan patlamak üzereyken içeriye Sean girmişti Kristen şaşırmıştı ama bianda okadar sevinmiştiki birilerini görmek onu mutlu etmişti.Yanına yaklaşan Sean'a bakarak.

"Burda oldugumuda nerden duydun...seni gördügüme sevindim" dedi.

''Şey Bilirsin Bakanlıkta Çok Şey Hemen Öğrenilir Bir Arkadaş Söyledi.''

dedi.Sean Kristen'ın yanındaki sandalyeye oturarak:

''Şey Aslında Senin Burda Ne İşin Var Ne Oldu Sana?''

dedi.Sean Kristen'ın o güzel gözlerine yine baka kalmıştı .

Kristen gülümseyerek Sean'a bakıyordu bu sefer gözlerini kaçırmamıştı ona yönelen soruya gülümseyerek cevap verdi.

"Sadece küçük bir olay "dedi.

''Sen Öle Diyorsan Öledir Canım.''

dedi.Sean ve Kristen'ın yanındaki raporlara bakıyordu:

''Şey Kristen Bak Burda Çıkabileceğin Yazıyor İstersen Hastaneden Çıkartayım Seni.''

dedi.Sean Kristen'ında gözlerini ondan çekmediğini gördü ve gülümsedi.

Kristen bir an'önce burdan çıkmak istiyordu çok fazla sıkılmıştı ve Sean'a sevinçle.

"Evet bu çok iyi olur biraz daha burada kalırsam bir kriz geçircem" dedi ve yatkatan kalkmaya çalıştı.

Sean yataktan kalkmaya çalışan Kristen'ın ellerinden tutarak kaldırken bir anda yere düştüler Kristen ile Sean bir anda yakınlaştılar ve Sean :

''Sanırım Biraz Ayağım Kaydı.''

dedi.Sean gözlerini Kristen'a dikmişti.

» 111. nolu oda.
» 1 Nolu Masa
» 2 Nolu Masa
» 3 Nolu Masa
» 4 Nolu Masa