Başkan Yardımcısı'nın Odası

Sylvia bakanlığın beton zemininde ilerlerken uzun siyah çizmelerinin çıkardığı ses uzun koridorda yankılanıyordu. Yanınan geçen orta yaşlı bir büyücüye soğuk bir selam vererek adımlarını hızlandırdı.

Kafası Sylvia'nın hiç alışık olmadığı şekilde karışıktı. Son günlerde olanlar, bu yeni iş.. Herşey olmadık bir şekilde ilerliyordu ve Sylvia bu durumdan hiç hoşnut değildi.
Olduğu gibi görünmekten hiç çekinmeyen Sylvia şimdi kendini kamufle etmek zorundaydı. Formaliteler ve kurallar. Alışık değildi bunlara. Ama yapmak zorundaydı ve yapacaktı.

Sonunda adının yazdığı kapının önüne gelmişti. Derin bir nefes alıp içeri girdi.

Genelde açık tonlarının hakim olduğu odada ilerledi yavaşça etrafı süzerek. Buraya el atması gerekecekti.
Siyah pelerinin sırtından çekerek masanın yanındaki askılığa bıraktı ve sandalyesine oturdu.

Önünde yığılı duran dosyalara baktı. Anlaşılan ilk günden çalışması gerekcekti. En üstteki kalın kırmızı olanını açıp incelemeye başladı..

Sekreterin odasına girip yeni yardımcısının geldiğini söylediğinden beri içinde garip bir heyecan vardı.Nedenini tam olarak bilmiyordu,belki nasıl biri olduğu hakkında tahmin yürütmekte başarılı olamadığı içindi.

Kız nasıl biri olduğunu söylememişti bile.Fazla peşinden gitmedi zaten.Odasına vardığında bütün merakını giderebilecekti.Biraz otoriter olmak isterdi yeni yardımcısına karşı ama bunu beceremeyecekti asla.Belki en nefret ettiği buydu.Asla sert biri olamazdı-gerektiği halde-.

En sonunda odanın kapısına vardı.Adını kapıya demir bir levha olarak yerleştirmişlerdi bile.'Sylvia Eleanor Claythorne' ha...Bir bayandı demekki.Fazla beklemeden kapıyı usulca tıklatıp yanıt gelmesini bekledi.

Sylvia kapının çalınmasıyla başını kaldırdı dosyadan ve kapıya baktı. Ve kapının çalınmasına sevindiğini fark etti. Gerçekten farklıydı son zamanlarda.
Düşüncelerden kurtulmak istercesine başını salladı hafifçe.

" Girin " dedi her zamanki soğuk sesiyle. Kapının açılmasıyla içeri giren adamı süzdü bir an ve hatırladı kim olduğunu.
Aslında sadece sima olarak tanıyordu.
Sandalyesinden doğrularak konuştu.

" Merhaba Bay Parker. " dedi yüzüne yerleştirdiği hafif bir tebessümle. " Oturmaz mısınız? "

Gelen olumlu yanıtla kapıyı açıp içeri girdi.Karşısındaki genç bayanın Bakanlık'a gelir gelmez çalışmaya başlaması Tom'un hoşuna gitmişti.Selamına karşılık vermek için 'Size de Bayan Claythorne' dedi gülümseyerek.

" Oturmaz mısınız? "

"Teşekkür ederim." dedikten sonra yeni yardımcısının gösterdiği sandalyeye oturdu.Biraz onu süzdükten sonra konuşmaya başladı.

"Öncelikle sizi tebrik etmek istiyorum.Ayrıca odaya girer girmez işinize başladığınız için teşekkür ederim.Bakanlık'ın böyle çalışanlara çok ihtiyacı var." dedi karşısındaki bayanın gözlerine bakarak.Sizli bizli konuşmaktan nefret ediyordu ama en azından bir süre böyle devam etmeliydi.

"Ne zamandır Bakanlık'ta çalışıyorsunuz acaba?". Sorunun sebebi Tom'un bu bayanı daha önce hiç görmemiş olmasıydı.Tabii Bakanlık'a girer girmez yardımcılığına yükselme olasılığı da vardı.

Adamın sandalyeye oturmasıyla Sylvia da tekrar oturdu. Yüzüne yerleştirdiği gülümsemenin bozulmamasına dikkat ediyordu. Pek alışkın değildi böyle şeylere.

"Öncelikle sizi tebrik etmek istiyorum.Ayrıca odaya girer girmez işinize başladığınız için teşekkür ederim.Bakanlık'ın böyle çalışanlara çok ihtiyacı var."

Sylvia gülümsemesini sürdürmekle yetindi. Aslında sebebini bilmediği bir şekilde oldukça gergindi. Yeni bir iş, farklı bir ortamın sebebi olduğu bir gerginlik değil farklı birşeydi bu.Kendini rahatlatmaya çalışırken adamın sesi ulaştı kulaklarına

"Ne zamandır Bakanlık'ta çalışıyorsunuz acaba?"

Sylvia bir an duraksadı. Yüzündeki tebessüem hiç uygun olmayan soğuk s
" Aslında yeni başladım. " dedi ve " Evet oldukça ilginç biliyorum. Pek sık olmuyor." diye ekledi.

Sylvia babasından aldığı eğitimin bir gün bakanlığa yüksek bir rütbeyle girmesini sağlayacağını düşünemezdi. Henüz Vera da bilmiyordu. Tepkisinin ne olacağını kestirebiliyordu ve bunu düşünmek istemiyordu. Düşüncelerini savurarak tekrar karşısındaki adama odaklandı ve birşeyler söylemesini bekledi.

Kafa sallamakla yetindi verdiği cevaba.Buraya gelmeden önce zihninde birkaç soru oluşturmuştu.Hepsini sırayla soracaktı.Biraz sessiz kaldıktan sonra ilk sorusunu sordu.

"Kaç yaşındasınız peki?"

Aslında bu faslı kısa kesmek için bütün soruları ardı ardına sormayı düşünmüştü.Ama patavatsızlık olacağını bildiği için hemen vazgeçti bu düşüncesinden.Cevabını almak için tekrar gözlerini yardımcısına dikti.

"Kaç yaşındasınız peki?"

Beklemediği bir soruydu bu. Bir anlık duraksamadan sonra cevap verdi

" Kadınlara yaşları sorulmaz diye biiyordum " dedi gülerek.

"Herneyse nezaket kurallarını ve yaşlılığı pek önemsediğimi söyleyemem." ve ekledi "25 yaşındayım."

Belli etmese de gerginliğini üzerinden atamamıştı hala. Birşeyler söylemek istiyordu.

"Ya siz? " diyebildi sadece.

İlk cümlesi üzerine güldü.

"Dediğiniz,kompleksli kadınların uydurduğu bir saçmalıktır bayan." dedi ve gülmeye devam etti.25 yaşında olduğunu öğrenince şaşırmıştı.Aynı yaştalardı demekki.Tom da aynı cevabı verdi.Bu cevap daha sonra soracağı bir soruyu biraz öne almasına neden oldu.

"Hangi okuldan mezun oldunuz?". Hogwarts'ta okumuş olması biraz garip olurdu doğrusu.Aynı dönemde okumalarına rağmen birbirlerini görmemiş olurlardı o zaman.Birbirlerini unutmuş ve hatılamıyor da olabilirlerdi.

Aynı yaş da olduklarını öğrenince şaşırmıştı Sylvia. Adamın hangi okuldan mezun olduğunu merak ederken bu merakını gidereceği bir soru sordu Bay Parker

"Hangi okuldan mezun oldunuz?"

" Hogwarts " dedi Sylvia. " Siz? "

Onunda Hogwarts'dan mezun olduğunu tahmin ediyordu. Büyük ihtimalle bir Gryffindor'du ve onu hatırlamamasını bu yüzden normal buluyordu. Tahmini doğrulanıncaya kadar hafızasını zorlamamaya karar verdi.

"Çok garip,ben de Hogwarts'tandım.Sizi görmemiş olmam çok zor." dedikten sonra biraz duraksadı.Bu sözün bir iltifat olarak algılanma olasılığı vardı.Bunu umursamayıp bir soru daha sordu:

"Hangi bina?Siz sormadan ben söyleyeyim,Gryffindor'dandım." dedi gülümseyerek.

Tahmini doğru çıkan Sylvia soruya cevap verdi.

"Syltherin. Sanırım bu yüzden birbirimizi hatırlamıyoruz. " dedi gülerek.
Aslında kuvvetli bir hafızası vardı Sylvia'nın. Adamın yüzüne daha dikkatli bakarak hatırlamaya zorladı kendini.

"Sanki.." dedi gözlerini hafifiçe kısarak "Birşeyler hatırlıyorum."

" Evet evet. James Tommy Parker. Hatırladım. " dedi.

"Aslında küçük bir tartışma yaşamıştık. " dedi Sylvia gülerek. Tartıştığı bir Gryffindoru unutacağını hiç sanmazdı. Sandığı kadar kinci değildi demekki.

Konuşmanın başından beri yüzünde ilk kez samimi bir tebessüm oluşmuştu. Adamın tepkisinin beklemeye başladı.

Sylvia kendisini hatırlamıştı ama Tom hala elini çenesine götürmüş düşünüyordu.Tartıştıı kişileri unutmazdı.Hepsi zihninden geçiyordu o an.Daha çok Slytherinlerle tartışırdı zaten.

"Tabii ya.Hatırladım.Slytherin'den Sylvia Eleanor Claythorne." dedi yardımcısının yaptığı gibi.Bir an gözlerini kısıp ona baktı.Ama hemen bu ifadesini değştirdi.Birlikte çalışacağı biriyle tekrar düşman olamazdı.

Tartıştıkları günü bile hatırlıyordu şimdi.Tom haksız sayılmazdı o gün ama yine de nezaket adına bir şeyler geveledi.

"Şey,ben o gün fazla sinirliydim herhalde.Size patlamış olmalıyım.Çocukluk işte." dedi gülümseyerek.

Adamın Sylvia'yı hatırlamasıyla yüzündeki ifade bir an değişti. Uzun sürmeyen bu ifadenin yerini eskisi aldı. Sylvia aldırmadı. Olağandı bu.

"Şey,ben o gün fazla sinirliydim herhalde.Size patlamış olmalıyım.Çocukluk işte."

Sylvia Tommy'nin çabasına gülümsedi.

"Ah lütfen. Saçma sapan bir konuydu zaten. Ayrıca hatırladığım kadarıyla olayı başlatan bendim. " dedi gülerek . "Sık yaptığım bir şeydi aslında "

'Ona ne şüphe!' diyecekti ama ağzını açmadan uzaklaştı bu cümleden.Kendini tutamamaktan korkuyordu.Hazırladığı sorulardan birini daha sormaya karar verdi.

"Çok çalıştığınız belli oluyor." dedi göz ucuyla masada duran dosyalara baktı. "Yapmak istediğiniz veya planladığınız bir faaliyet var mı acaba?" diye sordu.Aslında birlikte bir şeyler düşünmeleri gerekirdi ama buraya gelene kadar bir şeyler tasarlaması hiç de fena olmazdı.

Sylvia adamın bakışlarındaki farklılığı, bunu göstermemeye çalışmasını hissedebiliyordu. Buna karşılık birşeyler söyleyecekken Tommy'nin ondan önce davranmasıyla sustu.

"Çok çalıştığınız belli oluyor." dedi Tommy Sylvia'nın önünde yığılı duran dosylaara bakarak.

"Yapmak istediğiniz veya planladığınız bir faaliyet var mı acaba?"

"Aslında öylesine bir inceliyordum." dedi dosyaları kastederek ve soruya cevap verdi.

" Ah hayır. Herhangi bir planım yok. Eğer sizin varsa bunu konuşabiliriz.Tabii isterseniz."

Bir süre Sylvia'dan gözlerini kaçırdı ama topu ona atmasıyla tekrar onun gözlerine baktı.Planladığı yurtdışına çıkma fikrini ona anlatabilirdi pekala.

"Ben,yakında yurtdışına çıkmayı planlıyorum.Bakanlık,karanlık büyücüler için artık daha fazla önlem almalı.Bunun için diğer ülkelerden yardım istemeyi düşünüyorum.Zamanında Fas ve Almanya'ya çok fazla yardım ettik.Beni boş çevirmeyeceklerine eminim.Ayrıca Rusya'ya gitmek zorundayım.Bakan ve yardımcısından uzun zamandır haber alamıyoruz."

Grenouille'den gelen mektupları anlatmayı düşündü yardımcısına ama daha sonra dinlese daha iyi olurdu.Veya Gelecek Postası'ndan okuyabilirdi.Mektupların kopyalarını Josh'a yollamıştı.

"Ben yurtdışındayken size güvenmek durumundayım.Umarım görevinizde başarılı olursunuz." dedi gülümseyerek.

"Ben,yakında yurtdışına çıkmayı planlıyorum.Bakanlık,karanlık büyücüler için artık daha fazla önlem almalı.Bunun için diğer ülkelerden yardım istemeyi düşünüyorum.Zamanında Fas ve Almanya'ya çok fazla yardım ettik.Beni boş çevirmeyeceklerine eminim.Ayrıca Rusya'ya gitmek zorundayım.Bakan ve yardımcısından uzun zamandır haber alamıyoruz."

Gözlerini masaya dikip Tommy'nin anlattıklarını düşünürken aynı ses tekrar ulaşmasıyla düşüncelerinden sıyrıldı ve bakışlarını adama dikti.

"Ben yurtdışındayken size güvenmek durumundayım.Umarım görevinizde başarılı olursunuz."

Bu sözlere karşılık gülümsemekle yetindi. Tommy'nin bahsettiği yurtdışı planıyla ilgili düşüncelerine geri döndü. Kısa bir sessizliğin ardından tekdüze bir ses tonuyla konuştu.

" Peki tam olarak nasıl bir yardım bekliyorsunuz? "

Biraz düşündükten sonra kafasında yardımcısının uygulayacağı planı oluşturmuştu:

"Öncelikle yurtdışından gelen mektupları birer rapor haline getirip,faaliyetlerin buluduğu odadaki dolaplara yerleştirmelisiniz.Artık önemi kalmayan raporlar Bakanlık arşivine gönderiliyor.Gerekirse bu mektupları,benim adıma cevap yazmalısınız.Tabi bir çok dili bilmeniz şart ve bunları öğrenmiş olmanız gerekiyor." dedi soran gözlerle.Gereken dilleri öğrendiğine dair pek şüphesi yoktu gerçi. "Son olarak Büyücüler Konfederasyonu'na başkanlık yapmanız lazım.Anlamadığınız bir yer var mı?". Kendini tam bir patron gibi hissediyordu şimdi.Bunun farkına varıp fazla uçmaması için zihnini yormaya başladı.

"Öncelikle yurtdışından gelen mektupları birer rapor haline getirip,faaliyetlerin buluduğu odadaki dolaplara yerleştirmelisiniz.Artık önemi kalmayan raporlar Bakanlık arşivine gönderiliyor.Gerekirse bu mektupları,benim adıma cevap yazmalısınız.Tabi bir çok dili bilmeniz şart ve bunları öğrenmiş olmanız gerekiyor."

Adamın soran bakışlarına karşılık hafifçe başını sallamakla yetindi. Babasını hatırladı gene. Sahip olduğu dil zekasını babasından almıştı. Ve babasına bunun dışında da pek çok şey borçluydu dil konusunda.

"Son olarak Büyücüler Konfederasyonu'na başkanlık yapmanız lazım.Anlamadığınız bir yer var mı?"

Sylvia aynı tekdüze ses tonuyla cevap verdi.

" Sanırım yok. "

Bütün bunlarla başa çıkabileceğini biliyordu ama bu kadar sorumluluk almaya alışık değildi. İstemeden derin bir nefes aldığını farketti.

Bu kadar görevi yürütebileceğini sorguladığını düşündü yardımcısının.Ona destek vermek için bir kaç söz söylemesi gerektiğini düşündü.

"Göreviniz zor olabilir ama size güveniyorum Bayan Claythorne.Bu işi becerebilecek kadar iyi bir zekaya sahipsiniz ki bu odaya sahipsiniz." dedi gülümseyerek.Karşısındakini aşağıladı mı yoksa zekasına iltifat mı etti Tom da anlamamıştı.

"Göreviniz zor olabilir ama size güveniyorum Bayan Claythorne.Bu işi becerebilecek kadar iyi bir zekaya sahipsiniz ki bu odaya sahipsiniz."

Sylvia bir an sustu. Karşısındaki adamın neyi kasttettiğini anlayamamıştı. Aldırmamaya karar verdi.

"Teşekkür ederim Bay Parker. Elimden geleni yapacağım. " demekle yetindi.

Bir süre odaya hakim olan sessizliği Sylvia bozdu.

"Sanırım bunu daha önce sormam gerekiyordu ama birşeyler içmek ister miydiniz? " dedi gülerek.

İşine dönmeyi düşünüyordu ama içki tekliflerini asla geri çevirmezdi.Saatine bakıp biraz daha vakti olduğunu görünce Sylvia'ya dönüp konuşmaya başladı:

"Aslında odama dönmem gerekiyor ama sizi kırmak istemem." dedi gülümseyerek. "Yalnız ateşviskisi içmezsek iyi olur.Görev başındayken ayık kafayla durmak lazım."

Teklifinin geri çevrilmemesi üzerine gülümseyerek konuştu.

"Pekala ateşviskisi yok."

Asasını çıkartıp masanın üstüne doğrulttu. Zarif bir bilek hareketiyle salladı asayı ve üstünde dumanı tüten iki fincan belirdi.

" Kahve uygun mu? " dedi ve " Ayık kalmamıza yardımcı olur." diye devam etti gülerek.

"Elbette,teşekkür ederim." dedi kahveyi eline alırken.En güzelini seçmişti Sylvia.Bir yudum aldıktan sonra güldü ve nedenini açıklamak istercesine konuştu:

"Elinize sağlık,muhteşem olmuş." dedi gülmeye devam ederek.Asayla çabucak yapılmış şeylerle dalga geçmeyi çok severdi.