202 No'lu Oda

Clare buraya getirildi.Ve yüzüne kocaman bir gülücük yayıldı.İçeride küçük bir yatakta oğlu yatıyordu.Clare sevinçle ayağa kalkmaya çalıştı ama yarası hala acıdığı için kalkamadı şifacı

-Dur canım sen yat yatağına ben bebeğini getiririm

Dedi ve bebeği beşikten alıp Clare'in ellerine verdi.

Clare bir anda minik bebeği kucağında bulunca ne diyeceğini bilemedi.Bebek sürekli kımıldanıyordu.Clare gülümsedi,ne kadar sevimli ,ne kadar yakışıklı bir şeydi bu böyle.Ve James'e de çok benziyordu.Clare gözleriyle bebeğin her karesini ezberlemek istercesine seyrediyordu.Onu koklayıp mis gibi kokusunu içine çekti,bebeğin minik yanağına küçücük bir öpücük kondurdu.

-Benim bir tanem,bir tanecik oğlum,yaşama sevincim

dedi ona öylece bakakaldı.

Sean heyecanla Clare'nin odasını arıyordu yaşlı bakıcıya:

''202 No'lu Oda Nerde?İhtiyar''

dedi.Yaşlı adam eli ile karşıdaki odayı gösteriyordu Sean ihtiyara:

''Al Şu 10 Galleonu ''

diyip yaşlı bakıcının eline 10 galleon şıkıştırıp,elinde çicekler ile odaya girdi Clare odada yatıyordu kapının açıldığını görünce biraz doğruldu Sean Clare'nin yanına giderek:

''Clare Geçmiş Olsun.''

dedi.Sean çiçekleri Clare'nin yanında duran masanın üstüne koyup:

''Bunlar Sana''

dedi.

Clare kapının açılma sesiyle bebeğinden başını kaldırıp kapıya baktı.Gelen Sean'di ,elinde çiçekler içeri girdi.Clare çiçeklere bakıp gülümsedi.

"Teşekkürler bu çiçekler çok güzel"

dedi ve bebeğine döndü.Bebek annesinin kucağında olmanın huzuruyla uyuyakalmıştı.Clare bebeğin minik ellerine dokundu bu bebeğin ona ait olduğuna hala inanamıyordu.

Sean Clare'nin çiceklerden memnun olmasından sonra Clare'ye yaklaşıp elini tuttu ve Clare'ye:

''Kim Getirdi Seni Buraya?''

dedi.Ve ordan bir sandalye çekip Clare'nin yanına oturdu..

Bir anda Sean gelip Clare'in elini tuttu ve

''Kim Getirdi Seni Buraya?"

Dedi. Clare elini çekip bebeğinin elini tuttu tekrardan.

"Bir anda sancılandım ve Anthony Pharaoh beni buraya getirdi ve hemen doğuma aldılar.Şimdi de bebeğimi verdiler elime ama Anthony nerde bilmiyorum"

dedi bebeğinin minik gözlerini seyrederken

"Oğlum, sen uyuyomusun, çok mu yoruldun, benim bitanem, tek varlığım mısın sen sen benim"

Diye bebeğiyle konuşmaya başladı.Bebek uyanmış annesinin sözlerini sanki anlarmışcasına gülümsüyordu.

Sean Anthony'nin onu buraya getirdiğini .öğrendikten Clare'nin gözlerine bakarak:

''Clare Canım Ben Yan Odadaki Ablamada Uğrayayım Bi Sen Uyu Gelirim Sonra Ben Tekrar Hadi Görüşürüz sonra''

dedi ve kapıyı kapatıp çıktı.

Bir profesörü hastaneye ziyarete gelceğini söyleseydiler asla inanmazdı. Fakat şimdi elinde bir demet çiçekle yaptığı tam olarak buydu. Clare'dan hoşanıyordu, hem beş-on dakikalık bi ziyaretten ne çıkardı ki?

Oda numarasını yanlış hatırlamadığını dileyerek kapıyı açtı. Clare kucağında minicik bir bebekle yatıyordu. Yasna onu öyle görünce bi an anne olmak istedi. Clare al al olmuş yanaklarıyla yorgun, bitkin ve halsiz görülüyordu. Ama Yasna'ya bunu hissettiren Clare'ın yorgunluğu değil gözlerindeki mutluluktu...

Hayatnda ilk defa böyle bi ziyret yaptığı için bi an ne diyeceğini bilemedi. Sonra kendini toparlayarak gülümse ve

"Selam"

dedi. Yavaş yavaş yatağın yanına ilerledi ve;

"İyi görünüyosun"

dedi gülümseyerek çiçekleri gösterdi ve

"bunlar sana".

Clare bebeğiyle yalnız kalmış olmanın mutluluğuyla James'le konuşmaya başladı.Onu korumak için her şeyi yapabilirdi,ve aklına eskilerin korumabüyüsü geldi.Bunu ona yaparsa bebeğe kimsecikler bir şey yapamazdı.

Tam bebeği tutmayan eliyle asasını almak üzere tahta komidine uzanıyordu ki.Bir anda kapı çalındı.Clare elini geri çekti.Ve kapı yavaş yavaş açıldı gelen hamileliği süresince onu hep ziyaret eden Yasna idi.Clare gülümseyip tek eliyle çiçekleri komidine koydu.Ve tekrar bebeğinin minik ellerini tuttu.

"Hoşgeldin Yasna bak oğlum James ile tanış"

dedi gülümseyerek
"

Yasna bebeğe doğru eğildi fakat ona dokunmadı. Bebeklerden hep nefret etmişti bu yüzden bu kadar yakınlık bile fazlaydı. Fakat ne kadar uzak kalmaya çalışsada bebeğin kokusunu alabiliyordu aynı kardeşi ilk doğunda koktuğu gibi kokuyordu. Ne olursa olsun bu kokudan hiç nefret edemedi edebileceğinide hiç sanmıyordu. Derin bi nefes aldı ve;

"Muhteşem kokuyor."

dedi. Clare'a baktı ve aklına annesi geldi bi an gülümsemesi silindi. Yüzünde ciddi bi tavır beirdi.

"Ah...Senin gibi bi annesi olduğ için çok şanslı...Onu sakın bırakma olur mu?"

Clare gülümseyip bebeğini iyice göğsüne bastırdı.Kokusunu içine çekti.

"O benim tek varlığım onu nasıl bırakabilirm ki"

dedi Yasna'ya.Aslında bebeği ile konuşuyor gibiydi.Sonra bebek bir gülücük daha attı annesine.

"Bak nasıl da güzel gülümsüyor"

dedi Clare gözü ondan başka bir şeyi görmüyor adeta sevinçle parlıyordu.

Bebek öyle tatlıydıki Yasna kalıp onu izlemek istedi fakat gitme vakti gelmişti.

"Bukadar ziyaret yeter şimdi siz birlikte zaman geçirmek istersiniz"

dedi ve kendini şaşırtan bi hareketle eğilip bebeği öptü.

"tekrar gelirim"

dedi ve odadan çoktı.

James doğmuştu artık ve kendini en güvende hissettiği annesinin kucağındaydı.Annesi o kadar güzel kokuyordu ki bu sürekli onu gülümsetiyordu.Annesi elini tuttuğu zaman mutlulukla doluyordu.Onu bulanık görsede ne kadar güzel olduğunu anlamakta zorlanmıyordu.Dudakları kurumaya başlamıştı,minik diliyle dudağını yaladı.Bu hareketi annesinin gülümsemesini sağlamıştı bu yüzden sevinçle ellerini kollarını salladı.

Clare bebeğin dudaklarını yaladığını görünce gülümsedi.Bebek acıkmış olabilir miydi acaba?. Clare kararsız kaldı, şimdi ne yapacaktı.Ne yapması gerektiği hakkında herhangi bir şey bilmiyordu.Çaresizce ayağa kalkmaya çalıştı fakat çok zorlanıyordu ayrıca bebeğin narin vücuduna bir şey olmasından da çok korkuyordu.Çaresizce aralık kalmış kapıdan gördüğü şifacıyı çağırdı.

"Birisi yardım edebilir mi"

dediği anda şifacı içeriye dalıp sorunun ne olduğunu sordu.Clare gülümseyerek.

"Bebeğim,o acıktı galiba, yemek yedirmem gerekiyor değil mi"

dedi çaresizce ve merakla.Şifacı Clare'in bilgisiz halini görünce gülümsedi ve

"Aslında emzirmeniz gerekiyor.Size şöyle anlatim, doğumunuz çok zor bir doğumdu ve siz büyük bir tehlike atlattınız, şimdi sorun kalmadı ama ilaç kullanmanız gerekiyor ve bu yüzden şimdi bebeği emziremezsiniz biraz bekleyin onlara özel anka kuşu sütünden getireyim.Bu onun büyümesine yardımcı olur."

dedi gülerek ve odadan çıktı.Bir süre sonra elinde bir biberonla geri döndü.Clare'e vererek ona içirmesini söyledi ve odadan çıktı.

Clare bir anda eline tutuşturulan biberona şaşkınca bakıyordu.Onu bebeğin ağzına yaklaştırmasıyla bebek minik dudaklarını uzatıp biberonu kaptı.Clare gülümsemeye başladı.Çok acıkmış olmalıydı.

Sessiz odada tek duyulan ses bebeğin sütünü içerken çıkardığı cluk cluk sesleriydi.Bebek sütünü içerken ter içersinde kalmıştı ve yavaştan gözleri kapanmaya başladı ve sonunda uyuya kaldı.Clare biberonu komidinin üzerine koydu ve bebeğinin minik elini elleri arasına aldı ve dudağına götürüp öptü.O kadar sevimli bir şeydi ki onu çok sevdiğini bir kere daha anladı Clare.Aklına yapacağı büyü geldi.Clare bu büyüyü bebeğine kavuşma anını beklerken araştırdığı eski kitaplardan bulmuştu.Clare uyuyan minik bebeğinin eli elindeyken gözlerini kapadı.Ve sihirli sözcükleri söyledi.

"Donovan Dontell"

dedi ve büyük bir ışık yayıldı odada.Bebek hala uyanmamıştı ama Clare'in üzerine büyük bir ağırlık çöktü bir anda.Clare bunun olacağını biliyordu fakat dinlenince geçeceğini de biliyordu.

Clare bebeğine sıkı sıkı sarılmış yarı baygın şekilde uyurken.Boş odada kapının gıcırtısı duyuldu.Siyah pelerinli bir karaltı girdi içeri.Clare sesi duyuyordu fakat gözlerini açmaya gücü yoktu.Karaltı yatağa yaklaşmaya başladı Clare derin nefes alıyordu.Bebeğini daha çok göğsüne bastırdı.Karaltı ellerini bebeğe uzattı ve onu almaya çalıştı.Clare çığlık atmaya çalıştı.Fakat sesi çıkmıyordu.Clare bebeği çekiştirdiğini farkedince ona bir şey olmasından korkup ellerini gevşetti ve bir anda ellerinden kaydı gitti bebek Clare çığlık atıyor, bağırıyor, yardım çağırıyordu fakat kendi sesini bir tek kendi duyabiliyordu.Karaltı bebeği alır almaz uçarcasına odadan çıktı gitti.O çıktığı anda Clare'in çığlıkları gerçek hayatta da yankılanmaya başladı.Clare ağlıyor

"BEBEĞİİM ,BEBEĞİMİ GERİ GETİRİİİN"

dedi ve bebeği bulma ümidiyle büyük bir güç geldi ve ayağa kalktı, peşinden gidecekti.Fakat ilk adımdan sonra yere düştü.Güçsüzdü hem de çok güçsüzlüğü yüzünden bebeğini de kaybetmişti işte.Haykırarak ağlıyordu.Yeri dövmeye başladı.

"Bebeğimi bana geri getirin, nolur"

diyebildi sadece..

Sean ablasını odasındaydı bir çığlık duydu bu yan odadan Clare'nin odasından geliyordu.Kapıyı açıp Clare'nin odasına girdiğinde Sean Clare'yi yerde buldu Clare bağırıyordu:

"Bebeğimi bana geri getirin, nolur"

diye Sean odaya girerken kaçan bir adam görmüştü bunun üstüne Sean asasını çıkartıp Clare'ye bir şifa büyüsü yaptı ve Clare'yi yatağına yatırdı:

''Bekle Sen Burda Clare Onu Sana Geri Getirceğim Söz Geri Getirceğim Hastaneden Uzaklaşmış Olamaz Clare.''

dedi ve asası ile bir kaç söz söyledikten sonra koşarak aramaya çıktı.

Clare yatağında kıvrılıp elinde kalan bebeğinin çarşafına sarılmış ağlıyordu.Herşey bi rüya gibiydi ve bir anda sihir gibi yok olup gitmişti.Demin kucağında bebeğiyle mutlu bir şekilde uyurken şimdiyse yapayalnızdı.Belki Sean bebeğini bulabilirdi.Bunun ümidiyle uzunca bir süre bekledi.Beklerken sessizce ağlıyordu.Bir anda dışarıdan sesler gelmeye başladı.Clare endişeyle ayağa kalkıp kapının aralığından.Baktığında Sean'ın sedye ile geçirildiğini görünce dehşete düştü ve yanına gitmeye kalkıştı fakat şifacılar onu engelledi ve yatağına yatırdılar Clare çaresizce orada yatıp ağladı.

Sean'ın yüzünde 2 yara bandı ve kolunda ufak bir sargı bulunarak Clare'nin odasına girdi.Odaya girdiğinde Clare'yi ağlarken buldu:

''Clare Tamam Ağlama Bugun Oglunu O Pisliklerden Alıcaz Bekle Nereye Gittiklerini Biliyorum ''

diyip Clare'ye sarıldı biraz tesselli olması için.

Clare kendini çok pişman hissediyordu.Neden yorgundu, neden hastaydı, bebeğini resmen kucağından alıp götürmüşlerdi,oysa hiç bir şey yapamamıştı,üstelik Sean'in de hayatını tehlikeye atmıştı.Sean içeri gelip

''Clare Tamam Ağlama Bugun Oglunu O Pisliklerden Alıcaz Bekle Nereye Gittiklerini Biliyorum ''

Dedi ve Clare'e sarıldı.Clare bunu duyduğu anda.

-Neresi,nereye gittiler lütfen söylermisin

dedi Clare çaresizdi ama bu sefer şansını kaçırmayacaktı.

Sean Clare'nin sorusuna :

''Tabikide Pislik Yuvası Bağıran Baraka''

dedi.Sean Clare'ye Bir Daha Dönerek:

''Ama Şimdi Gidemeyiz Yarın Sabah Kadar Dinlenmelisin Bende Sabaha Kadar Seherbazları Görevlendirmeliyim Yarın Sabah Gideriz''

dedi Sean Clare'nin bu haline üzülüyordu.

Clare ne kadar ısrar etse kalkmaya çalışsa da Sean izin vermedi.Clare artık gerçekten vücudunun ona ağırlık yaptığını düşündü ve pes etti.James'i kaybettiğini hatırladı, ormandaki son konuşmalarını, o kadar özlemişti ki onu.Bu zamana kadar öldüğüne inanmamıştı şimdiyse onun öldüğüne ,lordun gücüne inandı.Fakat bu bebeğinden de ümidini kesiceği anlamına gelmiyordu.Bu akşam çok iyi dinlenip yarın bağıran barakada onları bulup bebeğini alacaktı fakat giderken Sean'e haber vermeyecekti birisinin de kendi yüzünden zarar görmesini istemiyordu.Kaybedecek bir şeyi yoktu Clare'in.İçindeki hüzün o kadar yüklüydü ki büyük bir güç gelmişti Clare'e.Yastığına başını koyup kıvrıldı Sean de oracıkta uyuyakalmıştı.Clare yüzünden bu hale gelmişti o da.Bunun hesabını Lord Voldemorta soracaktı.Tek varlığı, herşeyi, bir tanecik oğlunu geri geri alacaktı.Bu düşünceler içersinde uyuyakaldı Clare.

Sean Clare'nin yanı başında uyuya kalmıştı.Sean bir an için uyanmıştı etrafına bakındığında Clare'nin yatağı boştu Sean düşünüyordu:

''Yoksa Clare Barakayamı Gitti Oğlunu Kurtarmaya?''

diye söylenirken yüzünü yıkayıp asasını eline alıp koşar adımlarcasına odadan çıktı.

Clare Eva'nın odasından çıkarken ,aslında kendi odasında olması gereken Sean'in dışarı çıktığını gördü, ve ona seslendi

"Sean nereye gidiyorsun yoksa oğlumdan bir haber mi var"

dedi heyecanla..

Sean tam odanın kapısından çıkıp döndüğü anda Clare'nin sesini duydu:

"Sean nereye gidiyorsun yoksa oğlumdan bir haber mi var"

dedi Clare Sean Clare'ye dönerek:

''Yok Şeyy Ya Ben Seni Arıyordum Demek Eva'nın Yanında İdin Hımmm Ne Zamandır ve Ne İçin Eva'nın Yanında İdin?''

dedi Sean Clare'nin yanına giderek.

Clare yanaklarında kurumuş göz yaşlarını silerek.

"Sadece biraz gezinmek istedim"

dedi ve içeriye girdi.Sean de arkasından girip kapıyı kapattı.

Clare'nin ağladığını anlamıştı Sean Clare içeri girdi ve ardından Sean'de onu takip edip kapıyı kapattı.

Sean Clare'nin yanındaki sandalyeye oturarak:

''Clare Üzüldüğünü Biliyorum Ama Kurtarıcaz Onu Korkma Clare''

dedi ve Clare'nin elini tutarak:

''Clare Oğlun Seni Seviyor Sende Oğlunu Seviyorsun Bu Sevginin Önüne Hiç Kimse Giremez Elinde Sonunda Alıcaz Oğlunu Onların Elinden Üzülme''

dedi.

» 242 Nolu oda
» 111. nolu oda.
» 1 Nolu Masa
» 2 Nolu Masa
» 3 Nolu Masa