Sihir Bakanı'nın Odası

Kar yavaş yavaş çiseliyordu Londra’ya…İnsanlar sanki bunu hevesine tıklık tıklım doldurmuşlardı sokakları.Mavi beresini iyice kafasına yerleştirdi ve ellerini kotunun cevine koyarak yürümeye devam etti.Bakanlığın önünde gazete satıcıları Diagon’a gidecek insanlar bakanlıkta çalışanlar ve daha bir çok büyücü vardı.Hızlanmaya başlayan kardan kimileri kurtulmak kimileri ise ona kavuşmak maksadıyla cisimlenip duruyordu.

Dalgın dalgın bakanlığa doğru yürürken koluna çarpan kukuletalı adamın yüzüne bakmadan söylendi.

"Seni lanet olasıca!Önüne bakarak yürümeyi dene..!Ah yoksa yürümeyi yeni mi öğrendin?!” dedi Adam yere düşen saatini alırken bitkin gözlerle Lucy’e baktı ve hırlar gibi bir ses çıkararak yoluna devam etti.Hemen ardından cüppersine yapışan iki çocuk oldu.Birbirlerini kovalarken Lucynin de etrafında dönüyorlardı.

“Hey..!Gidin başka yerde oynayın başım döndü!” dedi gülümseyerek çocuklara baktı.Ancak onların Lucy’i dinler gibi bir hali yoktu.İki afacan kafalarına eseni yapıyorlar cüppesini dahi çekiyorlardı arada..Lucy onlardan kurtulmanın tek yolunun asasıyla korkutmak olduğunu sezince bir an ona uzandı…

“Gidiyor musunuz gönderim mi?” iki korkmuş çocuk arkalarına bakmadan koşmaya başladı.Lucy küçük bir gülümsemeyle asasını yerine koydu ve bakanlığa giren merdivenlerden yukarı çıktı.Resepsiyondaki sarışın oldukça süslü bir bayan (Lucy’nin tarifiyle boya küpünden çıkmış olan bayan) onu asık bir suratla karşıladı.Bir yandan da aynasına bakmakla meşguldü.

“Miss Grând?Ne vardı?”

“Sihir Bakanı burada mı?”

“Evet ama..” derken Lucy sözünü kesti.

“İyi öyleyse” dedi ve arkasında seslenen kadına aldırmadan yürümesine devam etti.Asansörlerden birine daldı ve bakanın odasına giden tuşa bastı.Hafif bir sarsıntının ardından hızla duran asansör konuştu:

“İkinci kat…Sihir bakanı,Ofisi ve ona bağlı destek kadro…Sağ tarafta..” derken Lucy çoktan uzaklaşmıştı. Sihir bakanını daha önce hiç görmemesi garipti lakin o yurtdışında düello sanatlrı eğitimindeyken seçilmişti. Ailenin her bireyi belli bir yaşa geldiğinde bu süreçten geçerdi bu bir aile geleneğiydi. Bir nefes aldı ve karşısına çıkacak yaşlı adamı merakla bekleyip kapıyı çaldı.En azından o yaşlı sanıyordu...

Misafir

Uzun ve yorucu günlerden sonra bütün işleri toparlamıştı Andrei,Feanor'un yerine geçici olarak geçtiğinden bu yana halkı toplamak zor olmuştu.Düzeneği yavaş yavaş kurmuş büyücü okullarıylada iletişime geçmişti.Yeni gelecek yüksek eğitim müsteşarınıda bekliyordu.Bu genç yaşında böyle bir göreve getirilmesi onuda yoruyordu.Feanor gelene kadar bu görevi elinden geldiği kadar koruyacaktı.Etraf çerçevelerle dolu odasını yavaşca süzüyor.Önünde duran parşömene arada bir şeyler yazıyordu.Bugün diğer günlerden biraz sakin görünüyordu.Kapının yavaşca tıklamasıyla oturduğu yerden irkildi.Kapının sesi odada yankılanmıştı.Andrei üstündeki normal kıyafetlerini hafifçe toparladıktan sonra makamınadan yavaşca kalktı ve kapıya doğru ilerledi.Kapıyı onun açması daha eğlenceli oluyordu.Kapının eğri kolunu yavaşca çevirdikten sonra.Kapı yarıya kadar açıldı.Andrei'nin karşısına hoş,güzel bir bayan çıkmıştı.Andrei hafif duraksamış bir şekilde;

''Buyrun hanımefendi.''

dedi gülümseyerek.Karşısındaki kadın oldukça güzel görünüyordu.Ama onunla randevusu olduğu hakkında hiç bir bilgisi yoktu.

Lucy bir 'Gel!' sesi duymadığına şaşırmıştı. Kapı içeriden açılmıştı. Odanın hafif bir loşluğu olsa da burnuna çarpan koku oldukça hoştu. Lakin kapıyı açıldığında bir an gözlerinin kamaştığını hissetti. Olabilecek en yakışıklı erkek o odada duruyordu. Herkesin ilgi odağı olabilecek bir adam sihir bakanının odasında duruyordu. Yüzüne yayılan garip gülümsemeyi sildikten sonra konuşmaya başladı.

"Sihir bakanının yerinde olduğunu söyledi resepsiyondaki bayan..Ama sanırım burda değil?" dedi soran bakışlarla çocuğu süzerek. Nerdeydi bu yaşlı bunak...? Acaba bu çocuk onun yiğeni falan mıydı? Eğer yiğeniyse hergün o yaşlı bunağa kitap okuma için bile yanına gelebilirdi.

Bir yandan da odayı inceliyordu,gayet sade bir görünümü vardı. Heralde yaşlı bunak zevkliydi. Safça adama bakıyordu sadece...

Out: Yaşlı bunağa alınan olmasın.^^ Öhmm! xD

Misafir

Karşısındaki bayın nazik görünüyor gibiydi.Andrei'nin uzun ve yorucu günlerden sonra böyle bir bayanla karşılaşması enfes vericiydi.İlk anda bir elektrik almıştı karşısındaki hoş bir bayandan karşısındaki nazik bayan yavaş bir ses tonuyla;

"Sihir bakanının yerinde olduğunu söyledi resepsiyondaki bayan..Ama sanırım burda değil?"

demişti.Aman allahım o ses tonu ne mükkemeldi.Ama küçük bir sorun vardı bayan onu sihir bakanı sanmamıştı.Andrei hafif gülümsemişti bu sözler karşısında.Bayanın bacaklarından yukarı doğru bir bakış attıktan sonra;

''Aslında yeni sihir bakanı benim güzel bayan,öncelikle şöyle buyurmazmısınız kendinizi tanıtarak tabikide.''

dedi gülümseyerek.Karşısındaki bayanla hemen tanışmak istiyordu.Kapının kenarına yavaşca geçti ve ona yol açtı.

Adam hafifçe gülümsedi. Gülümsemesini gerektirecek ne demişti acaba? Adamın konuşacağını yüz ifadesinden anladı... Lucy'i süzdükten sonra;

''Aslında yeni sihir bakanı benim güzel bayan,öncelikle şöyle buyurmazmısınız kendinizi tanıtarak tabikide.''

dedi gülerek. Adam kapının kenarına geçti ve Lucy'e geçmesi için yol açtı. Lucy tatlı bir şekilde gülümsedi,otururken konuşmak Lucy'e zor geliyordu. Ayakta konuşmak en iyisiydi,adama dönerek;

"Ben Lucy,Sophie Lucy Grând."

dedi nazikçe. Konuşmasını ayaktayken düzgün bir şekilde yapmıştı,açıkçası üşüyordu ve saatlerdir ayaktaydı. Bir yere oturmanın iyi olacağına karar verdikten sonra,masanın önündeki uzun deri koltuğa doğru yöneldi. Taa ki topuklu ayakkabıları onun dengesini bozana ve kaymasına neden olana kadar...

Misafir

Karşısındaki hoş bayan yavaş adımlarla içeriye doğru yönelmişti.Andrei'nin biraz önüne geldikten sonra.Bayan yine zarif bir ses tonuyla gülümseyip;

"Ben Lucy,Sophie Lucy Grând."

demişti.Andrei buna gülümsemişti işte yeni eğitim müsteşarı tam karşısında duran hanımdı.Andrei yavaş bir ses tonuyla;

''Andrei Cest'ev bayan memnun oldum.''

demişti.Bayan oturup oturmamakla terredüt ettikten sonra yavaş adımlarla deri koltuğa doğru yönelmişti.Topuklu ayakkabıların kötülüğüne uğrayan bayan yavaş bir şekilde ayağa kaydı bayan tam düşüyorduki Andrei çevik bir şekilde kucağında yakaladı ve beraber yere düştüler.Andrei'de yerdeydi.Bayanla Andrei burun buruna birbirlerini süzüyorlardı şimdi öylece.

Adam -daha doğrusu sayın sihir bakanı- gülümsemişti. Yavaş bir ses tonuyla;

''Andrei Cest'ev bayan memnun oldum.''

demişti. Lucy tam yere kapaklanmıştı ki adam gayet çevik bir şekilde kucağında yakaladı Lucy'i ve beraber yere düştüler. Adamla çok yakındılar,neredeyse burun burunaydılar. İkisi de birbirini süzüyordu,bir süre sessizlik olmuştu. Lucy kendini tutamayıp,dudağını iki tarafa yaydı. (Korktun dimii. xD) Bir nevi bu Lucy'e özel bir gülümseme şekliydi. Lucy elini saçlarına götürerek afallamış bir şekilde karıştırmaya başlamıştı. Karşısındaki adam sihir bakanı olamayacak kadar yakışıklıydı. Onun yerine -muggle değişiyle- şu modellerden olması gerekiyordu. Görünüşü etkileyiciydi ve tam burun burunalardı. İstese şimdi bir delilik yaparak dudaklarını adamın dudaklarına yapıştırırdı,gerçi bundan kimsenin rahatsız olacağını sanmıyordu ama bu bir saygısızlık olurdu... Hele öpüştüğü kişi sihir bakanıysa ve o daha yeni müsteşar olmuşsa... Adeta ağzı mühürlenmişti konuşamıyordu ama gözleri sadece adama odaklanmıştı.

Misafir

Neredeyse burun burunaydılar.Andrei bir an için terredüt edip onu narin dudaklarına dokunmak istercesine gülümsemişti.Andrei'nin kolu onun göğüslerine deyiyor.Andrei iyice yeni gelen bu müsteşardan etkilenmeye başlıyordu.Ellerini yavaşca kadının beline kavradı ve kadını yavaş bir biçimde havaya kaldırdı.Andrei yerde kadın havadaydı.Andrei yerden küçük bir çeviklikle doğrulduktan.Sonra kadının yanına ayakta durdu.Hafifçe kadının eline ellerine aldı ve küçük bir öpücük kondurup;

''Özür dilerim bayan.''

dedi gülümseyerek.Aslında neye özür dilediğinide bilmiyordu Andrei.Karşısındaki bayandan biran için etkilenmişti.Elleri hafif titrer gibiydi.Kadının kokusu çok güzel kokuyor burnuna hala ferah kokular geliyordu.

Adam ellerini yavaşca Lucy'nin beline kavradı ve Lucy'i yavaş bir biçimde havaya kaldırdı.Adam çevikçe yerden kalktıktan sonra Lucy'nin yanında ayakta durdu.Hafifçe Lucy'nin eline ellerine aldı ve küçük bir öpücük kondurup;

''Özür dilerim bayan.''

dedi adam. Buna bir anlam verememişti,niye özür dilemişti ki? Bu olaydan sonra Lucy adama teşekkür bile edebilirdi... Elinde o sıcaklığı hissetmesi ister istemez gıdıklanmasına sebep olmuştu. Zarifçe gülümsemesini sürdürdü...

Biraz daha doğruldu ve adamın yüzünü elleriyle tutup,dudaklarını sertçe adamın dudaklarına bastırdı. Adamın dudakları çok kuruydu. Diğerlerininki daha ıslaktı onunkilere göre. Düşüncelerinden sıyrıldı ve bulunduğu durumu hatırladı. Böyle olmaması gerekiyordu... Daha ilk haftasından kariyerinin içine etmişti. Hem de sihir bakanıyla! Adamın dudaklarından hızlıca ayrılıp,arkasını döndü. Odadan çıkacaktı... İşten kovulacağı kesindi,bir de sihir bakanının yüzüne bakmak... Kendinden nefret ediyordu şimdi... Gözlerinin altı dolmuştu,kapıya doğru ilerlemeye başladı.

Misafir

Andrei'nin hiç beklemediği biranda kızla dudakları birleşmişti.Kızın ıslak dudakları Andrei'yi gülümsetmişti.Kız dudaklarını hızlı bir şekilde Andrei'nin dudaklarından ayırarak kapıyı doğru yöneldi.Andrei yavaşca kendi dudaklarını yaladıktan sonra kızın kapıya doğru hızlı bir şekilde gitmesine izin vermek istemez bir biçimde kızın kolunu hızlı bir şekilde kavradı.Yanına yavaşca geldikte sonra ellerini kolundan çekerek gözlerinin nerdeyse ağlayacağını hissediyordu.Hafifçe gözlerinin altına dokunduktan sonra yavaşca kapıyı kapattı.Kızın o tatlı gülümsemesinin ardından konuşmaya başladı;

''Nereye gidiyorsun,hayat yeni başlıyor.''

dedi gülümseyerek.Ellerini kızın beline doğru kavradı küçük bir hareketle kızı havaya kaldırdı.Masanın önündeki uzun koltuğa doğru yavaşca götürüyor dudaklarını kızınkilerle birleştiriyordu.Aslında bunu yapmaması gerekiyordu.Ama o kızdan hoşlanmaştı.Elinde değildi yaptıkları.

Andrei Lucy'nin gitmesine izin vermeyerek,Lucy'nin kolunu hızlı bir şekilde kavradı. Yanına yavaşca Andrei. Hafifçe gözlerinin altına dokunduktan sonra yavaşca kapıyı kapattı. Konuşmaya başladı;

''Nereye gidiyorsun,hayat yeni başlıyor.''

Lucy gülümsedi,dudaklarını dışarı doğru büzdü. Adeta dilini çıkaran bir bebek gibi... Ellerini Lucy'nin beline doğru kavradı Andrei,Lucy'i havaya kaldırdı. Masanın önündeki uzun koltuğa doğru yavaşca götürüyordu ve dudaklarını Lucy'ninkilerle birleştiriyordu Andrei. Bunun olmaması gerekiyordu ama bazen de zamanın tadını çıkarmalıydı değil mi? Hemen uzun deri koltuğa atlayaradı. Bunu Andrei de istiyor olmalıydı... Andrei'yi kravatından tutup kendine doğru çekti. Dudaklarına sertçe bastırdı dudaklarını. Sinsice gülümsedikten sonra eliyle Andrei'nin sırtını sıvazladı.

"Kendimi suçlu hissediyorum... Ama bu,gerçekten çok hoş!"

dedi gülerek.

Misafir

Uzun deri koltuğa yavaşca Lucy'i attı.Lucy'nin kravatından çekmesiyle Lucy'e doğru yaklaştı.Lucy'nin dudakları sert bir şekilde Andrei'nin dudaklarına değiyordu.Lucy hafif bir gülümsemeyle;

"Kendimi suçlu hissediyorum... Ama bu,gerçekten çok hoş!"

demişti.Andrei'yde buna karşı gülümsiyordu.Ellerini yavaşca Lucy'nin saçlarının içinde gezdirmeye başladı Lucy'inin dudaklarını küçük bir öpücük kondurarak konuşmaya başladı;

''Suçlu hissetmene gerek yok...Burda ben varken sorun olmaz.''

dedi gülümseyerek ve Lucy'nin dudaklarını dudaklarıyla birleştirmişti.Aslında böyle birşeyi bu odada yapmamalıydılar ama yinede odaya ondan izinsiz kimse giremezdi.Zaten bugün pek yoğunda değildi.Lucy'nin dudaklarıyla Andre'nin dudakları birbirlerinden ayrılmıyor.Andrei Lucy'nin saçlarının arasındaki elini arada gögüslerine doğru indiriyordu.

Lucy'nin gülümsemesi de karşılıksız kalmıyordu. Andrei muhteşem gülüşüyle gerçekten çok etkileyiciydi. Ellerini yavaşca Lucy'nin saçlarının içinde gezdirmeye başladı ve Lucy'inin dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu.

''Suçlu hissetmene gerek yok...Burda ben varken sorun olmaz.''

dedi gülümseyerek Andrei ve Lucy'nin dudaklarını dudaklarıyla birleştirdi. Lucy hafifçe gülümsedikten sonra,yavaşça dudaklarını emdi. Sihir bakanının -daha doğrusu bakanlığın- böyle rahat olabileceği aklına bile gelmezdi. Eskisi gibi olmayacağını ve kendini işine adayacağını düşünüyordu ama çapkınlık Lucy'nin peşini bırakmıyordu. Dilini hafifçe çıkararak söze başladı;

"Birileri kendine o kadar güveniyor yani?"

Gülüyordu,dalga geçer gibi bir hali vardı. Lucy'e göre,pek rahat gibi değildi Andrei. Lucy'nin de pek rahat olduğu söylenemezdi hala içinde aynı korku vardı. Boş gözlerle masumca Andrei'ye baktıktan sonra sırtındaki ellerini Andrei'nin sırtından yukarı çıkarak kravatını yavaşça çözdü. Muzurca ve yaramaz bir çocuk gibi bir bakış attıktan sonra Andrei'nin üzerindeki gömleği yavaşça çıkardı. Hala yaptığının doğru olduğunu düşünmüyordu ama böyle bir zamanda kendini dinleyemiyordu işte...

Misafir

----------------------1 Saat Sonra-----------------------

Lucy şimdiden uyuya kalmıştı... Uyandığında karşısında bir çift masmavi göz gördü. Bulunduğu yerden -ki burası Andrei'nin vücudu oluyor- doğruldu ve ileriye esnedikten sonra tekrar Andrei'ye döndü. Andrei hala etkileyici görünüyordu. Yanağına küçük bir öpücük kondurduktan sonra yavaşça ayağa kalkıp,üzerini giydi. Turuncu -bu yüzden ona havuç diyorlar- saçlarını da toparladıktan sonra tekrar Andrei'nin yanına oturdu.

"Birileri beni mi izliyor ne?..."

dedi gülerek. Cevabını biliyordu,Andrei hiç uyumamıştı muhtemelen. Tatlıca gülümsedikten sonra gözlerinin altını silip,ayılmaya çalıştı. Buraya asıl gelme nedeni neydi,şimdi n'olmuştu? Her güzel şeyin bitmesi mi gerekiyordu? Ama zorunluydu ve Andrei'ye sırtından destek vererek;

"Hadi ama,iş hakkında da konuşmalıyız..."

dedi. Andrei'nin pek kalkma gibi bir niyeti yoktu görünürde ama bunları konuşmak zorundaydı. Görevine haftaya başlayacaktı çünkü... Geniş deri çantasına yöneldi,içinden birkaç not ve bir defter çıkardı. -Yeterince temizdi,titizliğe uyuyordu- Tekrar Andrei'ye döndü ve onun konuşmasını beklemeye başladı...

Misafir

Lucy uyuya kalmıştı.Andrei bugün böyle şeylerin olmasına pek mutlu görünüyordu ama sihir bakanlığına ihanet etmişti.Bakanlıkta bir kadınla yatmış bu kadında müsteşardı.Ama ona kanı kaynamış yavaş yavaş hoşlanmaya başlamıştı.Etrafın sessizliği onlar için şans olmuş her gün bin kişinin girdiği odaya bugün pek kimse gelmemişti.Lucy'nin uyurken daha güzel olduğunu benimsemişti.Elleriyle Lucy'nin saçlarını karıştırıyor onun uyanmasını bekliyordu.Böyle hemen uyumasıda biraz garip gelmişti.Lucy yavaş yavaş uyanmıştı.Andre'nin yanağına küçük bir öpücük kondurduktan sonra ayağa kalkıp üstünü giymişti.Lucy zarif ses tonuyla yine konuşmaya başladı;

"Birileri beni mi izliyor ne?..."

dedi.Andrei gülümseyerek yavaşca ayağa kalktı.Koltuğun üstünde duran üstünü giydikten sonra Lucy'nin oturduğu yere doğru eğilip Lucy'nin dudaklarına zarif bir öpücük kondurdu.Hafif bir sesle fısıldadı;

''Birileri seni hem izliyor hem seviyor.''

dedi gülümseyerek.Elleriyle Lucy'nin kafasını okşadıktan sonra ayağa doğruldu.Lucy biraz düşünceli gibi görünüyordu ama Andrei bu düşüncenin etkileyemeceğini biliyordu.Lucy bir kez daha turuncu saçlarını oynatarak konuşmaya başladı;

"Hadi ama,iş hakkında da konuşmalıyız..."

diyerek önünde duran deri çantasını çıkarttı.İçinde birşeyler çıkardıktan sonra Andrei'ye döndü.Andrei çalışma arzusunu,yorğunlugunu Lucy'yle yatarak atmıştı.Ama onun bu yeni görevi için bunları yapmalıydı.Makamına doğru yürüdükten sonra geniş,rahat koltuğuna yavaşca oturdu.Ellerini bir birlerine değdirerek;

''Artık benim himayem altında çalışacaksın,Hogwarts ve diğer okullardaki bakanlık yetkilisi olucaksın,geçen dönemki müsteşar pek iyi iş yapmamıştı bu yüzden senide onun başaramadığı bir yer olan Hogwarts'a atadım.Hogwarts'ın kadrosunda köklü bir değişiklik yaptırıp en önemli büyücüleri profesörlük görevine getirdim.Hogwarts'ta olduğun zamanlar pek görüşemeyeceğiz ama ben Hogwarts'a sık sıkı uğrayacağım odandaki yatağı boş tut.''

dedi gülümseyerek.

Andrei gülümsedikten sonra ayağa kalktı. O da koltuğun üstündeki gömleğini giydikten sonra Lucy'nin oturduğu yere doğru eğilip Lucy'nin dudaklarına zarif bir öpücük kondurdu. Lucy'nin yanakları yine kızarmıştı,çilleri belli olmuştu. Hafif bir sesle fısıldadı Andrei;

''Birileri seni hem izliyor hem seviyor.''

Gülümsedi ardından. Elleriyle Lucy'nin kafasını okşadıktan sonra ayağa kalktı Andrei. Lucy gülümsedikten sonra tekrar Andrei'ye döndü.

"Senden birşey istesem? O birine birşey söyler misin?"

Lucy yavaşça Andrei'nin dudaklarını öptükten sonra tekrar konuşmaya başladı;

"Mesela bu nasıl?"

Andrei makamına doğru yürüdükten sonra geniş,rahat koltuğuna yavaşca oturdu.Ellerini bir birlerine değdirerek;

''Artık benim himayem altında çalışacaksın,Hogwarts ve diğer okullardaki bakanlık yetkilisi olucaksın,geçen dönemki müsteşar pek iyi iş yapmamıştı bu yüzden senide onun başaramadığı bir yer olan Hogwarts'a atadım.Hogwarts'ın kadrosunda köklü bir değişiklik yaptırıp en önemli büyücüleri profesörlük görevine getirdim.Hogwarts'ta olduğun zamanlar pek görüşemeyeceğiz ama ben Hogwarts'a sık sıkı uğrayacağım odandaki yatağı boş tut.''

dedi gülümseyerek Lucy de kıkırdamaya başladı.

"Senin içinde olduğun her işe girişebilirim... Ha bu arada yatağı kontrol etmeye gelecek misin?"

dedi sinsice bakarak. Tabiki böyle birşey yapmazdı,maksat sadece komiklikti. Yavaşça oturduğu koltuktan kalktı,eteğini düzetti. Koltuğun -oturduğu yerin- üzerinden Andrei'nin kravatını aldıktan sonra Andrei'ye doğru ilerledi. Sandalyesinin önüne geçerek kravatını bağladı ve yavaşça saçlarını karıştırdı Andrei'nin...

Misafir

Andrei dudağına gelen öpücüğü kabul ettikten sonra.Lucy ayakta dolaşıyordu.Onun bu güzelliği karşısında büyülenmişti ama toplantısı vardı.Toplantıya on beş dakika kalmıştı Lucy'e bunu söyleyip ayrılmalıydı.Lucy kıkırdayarak konuşmaya başladı;

"Senin içinde olduğun her işe girişebilirim... Ha bu arada yatağı kontrol etmeye gelecek misin?"

dedi.Andrei gülümseyerek oturduğu yerden ayağa kalktı.Lucy'yle boyları hemen hemen aynıydı.Yavaşca önünde duran Lucy'i yitip duvara yasladı.Hafif bir sesle;

''Her gün kontrol etmeye geleceğim canım ama bugün toplantım var şimdi gitmem lazım.''

dedi gülümseyerek ve Lucy'nin dudaklarına yapıştı.

Andrei gülümseyerek oturduğu yerden ayağa kalktı.Yavaşca Lucy'i yitip duvara yasladı. Hafif bir sesle;

''Her gün kontrol etmeye geleceğim canım ama bugün toplantım var şimdi gitmem lazım.''

dedi gülümseyerek ve Lucy'nin dudaklarına yapıştı Andrei. Lucy de tatlı bir şekilde gülümseyerek Andrei'nin öpücüğüne karşılık verdi. Çevik bir hareketle Andrei'nin kollarından kurtulduktan sonra -o topuklularla aferin valla- Andrei'ye arkadan sarıldı ve yanağını yavaşça öptü. Ardından koluna çantasını takarak konuşmaya başladı;

"Görüşürüz yakışıklı..."

Onun da tamamlaması gereken dosyalar ve işleri vardı. Nazikçe gülümsedikten sonra parmaklarını hafifçe kırarak elini salladı. Topuklu ayakkabılarının tıkırtısıyla bakanlıktan ayrıldı.

Konu: Geri: Sihir Bakanı'nın Odası Perş. Mart 05 2009, 21:36

Çizmelerinin çıkardığı sesin boş koridorda yankılanıp kulağını rahatsız etmesiyle biraz yavaşladı. Küçük adımlarla yoluna devam ederken yüzündeki içten gülümsemenin nedeni düşündü. Bu gülümsemeye neden olan kişiyi.

Fazla mutluydu bugünlerde. Hala tam olarak alışamamıştı aslında buna. Ve bu alışamamazlık arada sırada kabuslar görmesine neden olsa da onları bastırabilmeyi başarmıştı. Paranoyalarından vazgeçecekti artık. Mutluydu, mutlu olacaktı ve buna alışmalıydı...

Kabartmalı harflerle Sihir Bakanı yazılmış olan kağıyı gördüğünde yüzündeki gülümseme daha da büyüdü. Bu sefer çıkardığı sese aldırmadan hızlandı.

Kapıyı vurup vurmaması gerektiğini düşündü. Bir an sonra kararını verip kapıyı vurmadan yavaşça araladı.

Hayatını değiştiren adam masanın ardındaki koltukta oturuyordu. Ve Sylvia yüz bin küsürüncü kez Tanrı'ya şükretti O'nu karşısına çıkardığı için.

"Yeni görevinizde başarılar dilemeye gelmiştim Bakan Bey." dedi muzip bir ifadeyle.

Konu: Geri: Sihir Bakanı'nın Odası Perş. Mart 05 2009, 21:57

Şu içimdeki karışık duygular yiyip bitiriyor beni...

Nadir rastlasa da bu tür duyguya; asla özlemiyordu. Zira özlenecek bir durum değildi. Sevinç, tereddüt, sorumluluk, endişe... Geçici de olsa; Sihir Bakanı'ydı. 'Geçici' lafı bu duyguyu bir nebze dizginlemişti ama, hala içini kemiriyordu. Düğün hazırlıkları bir süre ertelenmiş gibi duruyordu. Bu da Tom'un midesindeki vaveylaya tuz biber ekiyordu.

Oda bir garip geliyordu Tom'a. Tıpkı daire başkanı olduğu zaman, odasına baktığı gibi bakıyordu bu odaya da. Ama burası daha ahım şahım bir yerdi. Müthiş bir zevkle döşenmişti. Antika sayılabilecek bir sürü eşya -ki bu tür şeyler Tom'un oldukça hoşuna giderdi-, yerlere kadar perdeler, harikulade bir masa, krallara layık bir sandalye-sandalye demeye yürek ister- ve saymakla bitmeyecek daha nice şey...

Bu kadar büyük bir odada kendini aciz hissetmişti ilk başlarda. Önüne koyulan dosyalara ve bunları getiren yardımcısına-Shannon'ı özlemişti- ürkerek bakmıştı. Sylvia'yı hiç bu kadar özlememişti daha önce. Desteğine çok ihtiyacı vardı.

-Sanki özlemi onu çekmiş gibi gelen- Sylvia'nın odaya girmesiyle onun boynuna atılma dürtüsü sardı içini. Ama kendini kontrol edip gülümsemekle yüklendi.

"Yeni görevinizde başarılar dilemeye gelmiştim Bakan Bey."

"Makamıma fazla ehemmiyet vermeyin Bayan Parker. Tasartir geldiğinde derhal beni kapı dışarı edecektir."

Konu: Geri: Sihir Bakanı'nın Odası Cuma Mart 06 2009, 20:54

Oldukça güzel döşenmiş odada ilerleyip masanın önündeki oldukça rahat sandalyelerden birine oturdu.

"Makamıma fazla ehemmiyet vermeyin Bayan Parker. Tasartir geldiğinde derhal beni kapı dışarı edecektir."

Tommy'nin sözlerine güldü hafifçe.

"Makamınızın benim için hiçbir önemi yok. Benim için hep en üst makamda olacaksınız zaten." dedi tekrar yüzüne muzip bir ifade verip.

Şimdi şakayla söylediği cümlelerin gerçekliğini düşündü. Fazlasıyla gerçektiler. Hayatı boyunca değişmesini istemediği gerçekler...

Yavaş yavaş atıştıran yağmur cama vurup Sylvia'nın en çok sevdiği seslerden birini çıkartıyordu. Çocukluğundan beri çok sevmişti yağmuru. Nedeninden emin değildi. Sanki ruhuna dokunuyordu yağmur. Ve şimdi sevdiği adamda yanındaydı. Daha başka birşey isteyemeceğini düşündü. Bencillik olurdu bu...

Konu: Geri: Sihir Bakanı'nın Odası Cuma Mart 06 2009, 21:22

"Makamınızın benim için hiçbir önemi yok. Benim için hep en üst makamda olacaksınız zaten."

Yüzünde bir memnuniyet ifadesi belirdi.

"Benim için zaten bu yeterli sanırım. Ama; beni kandırmadığınız, yerimde gözünüzün olmadığı ne malum?" dedi aynı muzip ifadeyle. Sylvia'nın, küçük şakasına içerleyeceğini sanmıyordu. Ama ileri götürmek istemedi. Yeni aldığı evi henüz Sylvia'ya göstermemişti. Sürpriz yapmayı planlıyordu. Müthiş bir ev almıştı. Hatta küçük bir malikane gibiydi. Bunları düşündükçe içi içine sığmıyordu. Bir an önce eve cisimlenmek gibi bir istek doğdu içinde. Ama müstakbel eşini biraz yeni makamında ağırlamak istiyordu.

Sylvia'dan cevap gelene kadar, bir kaç saniye Andrei'yi düşünme fırsatı buldu. Apar topar görevini Tom'a devredip, dükkanına geri dönmüştü. Bunun nedenine bir tahmin yürütemiyordu doğrusu. O yüzden fazla üzerine düşmeyip gözlerine baktığı Sylvia'yı tekrar net biçimde izlemeye başladı.

Konu: Geri: Sihir Bakanı'nın Odası Cuma Mart 06 2009, 21:45

"Benim için zaten bu yeterli sanırım. Ama; beni kandırmadığınız, yerimde gözünüzün olmadığı ne malum?"

Gözlerini hafifçe kısarak Tommy'e baktı. Yüzüne yerleştirmeye çalıştığı ciddi ifade anında bozuldu ama boşu boşuna çabalamaya devam etti.

"Ehh... Beni yakaladınız."

Çabasından vazgeçip cümlesinin arkasından küçük bir kahkaha attı

Tommy'nin yanında ne kadar çok eğlendiğini düşündü o an. Bir ömür boyu böyle eğlenebileceğinden de emindi.

Yağmurun hızlandığını anladı cama vuran damlalardan.
Bir an gözlerini kapatıp dinledi sesi. Sonra gözlerini yavaşça aralayıp Tommy'e çevirdi bakışlarını.

"Ne güzel değil mi?" diye mırıldandı ipeksi bir sesle