Masa 04

Aaron kızın kendini tanıtması üzerine başını kaldırıp kehribar rengi gözleriyle ona baktı. Çarpık bir gülümsemeyle :

"Aaron. Aaron West Allison. Ama Aaron demen yeterli."

dedi. Ardından cevap beklemediği bir soru sordu.

"Biraz sakarız sanırım."

Bunu alay etmek için söylememişti ama bir anda yanında kayan bir nesne görünce afallamıştı. Asasını lacivert jean'inden çıkardı ve Anne'nın bileğine yöneltip birkaç kelime fısıldadı. Asayı tekrar cebine soktu ve tekrar gözlerini onun gözlerine yöneltip :

"Şimdi nasıl hissediyorsun ?"

diye sordu. Bir iyileştirme büyüsü yapmaya çalışmıştı. Ağrıyı tamamen geçirmese de hafifletebilecek dozdaydı. Aaron sorusunu sormuştu ama gözleri hala ondaydı. Anlamadığı bir sebepten ötürü bakışları ona kenetlenmişti.

"Şey... Aslında hayır... Sadece biraz dalgındım."

diye cevap vermeye çalıştı Anne... Ona bu kavgayı anlatmasına gerek yoktu. Anne yine kardeşini düşünmeye dalmışken Aaron bileği için bir büyü yapmıştı bile. Şu an kendisini daha iyi hissediyordu.

"Gayet iyiyim... Teşekkürler..."

dedi gülümseyerek... Belki de onunla konuştuğundan beri ilk kez gözlerini onun gözlerinden çekmemişti... Anne bir an da gözlerinin büyük bir umutsuzlukla baktığını farketti. Aslında Aaron'la konuşmaya başladığından beri onun moralinin bozuk olduğunu düşünüyordu. Bunun nedenini ona sorup sormamak arasında gidip gelirken bunu sormaya karar verdi. Onu üzen sebebi gerçekten merak ediyordu.

"Aaron istemiyorsan anlatmak zorunda değilsin ama gerçekten üzgün duruyorsun. Bir problem mi var?"

dedi en şirin halini takınarak. Hala onun gözlerine bakıyordu ve vereceği cevabı bekliyordu.Nedenini kendiside bilmiyordu ama Anne onu gerçekten önemsiyordu. Bu soruyu da bunu için sormuştu zaten... Bunu sorduğu için Aaron ona kızabilirdi bunu Anne de biliyordu ve içinden bu soru için ona kızmamış olmasını diliyordu...

Aaron, Hayden'in dediklerini duymuştu ama tepki verme gereği duymamıştı. Ta ki o soruyu sorana kadar. Yaptığı büyük hatayı anımsatan soruyu sorana kadar ...

"Aaron istemiyorsan anlatmak zorunda değilsin ama gerçekten üzgün duruyorsun. Bir problem mi var?"

Bir an öylece kaldı Aaron. Sanki biri beden~kilit lanetini tekrarlamıştı. Yüzüne bir anda ifadesiz bir hal gelivermişti. Nefes bile almıyordu. Gözünü de kırpmadığına bakılınca insan olduğuna şahit istenirdi. Asasını cebine sokup sandalyede arkasına yaslanıp, kollarını göğsünde kavuşturdu. Ardından iç çekti ve kehribar rengini tekrar onun gözleriyle buluşturup :

"Evet. Ama sadece kendimle olan bir problem. Paylaşılması gereken bir yanı yok. "

dedi kadife sesiyle. Bunu anlatılmasının da haricinde, düşünmek bile canını yakmaya yetiyordu. Gözlerine bakmaya devam ederek sukünetini sürdürdü.

"Evet. Ama sadece kendimle olan bir problem. Paylaşılması gereken bir yanı yok. "

Oupps...
Yanlış bir şey mi söylemişti?
Hayır hayır, sadece hassas bir noktaya değinmiş olmalıydı ki zaten tanışalı ne kadar olmuştu da özelini kendisine anlatmasını bekliyordu Anne?

' Pekala... Anlıyorum galiba, bazen benim de başıma gelir ve umarım seninki de tıpkı benimkiler gibi geçicidir... "

Ona tatlı bir gülümsemeyle baktı ve ardından bakışlarını ellerine çevirip parmaklarıyla oynamaya başladı. Son zamanlarda teni fazla soluklaşmıştı, bir ölününkinden bile daha beyazdı sanki... Belki ruh halinden dolayıydı; öyle ya Anne son zamanlarda kendini fazlasıyla yalnız hissediyordu... Belki de bu kardeşini, diğer bir değişle en iyi dostunu kaybetmesinde dolayıydı ya da en azından Anne öyle düşünüyordu... Bu sessizlikten sıkılmış, bakışlarını yine Aaron'a dikmişti.

' Pekala... Anlıyorum galiba, bazen benim de başıma gelir ve umarım seninki de tıpkı benimkiler gibi geçicidir... "

Aaron kendini tutamayarak kahkahayı basıverdi. Anne o kadar şirindi ki. Sanki Hogwarts'a yeni başlayan tıfılllar gibi utanıyor, gülüyor ve başkalarının dertlerini yoketmeye çalışıyor gibiydi. Birden gözüne masada onu bekleyen içki ilişti ama bakışlarını ondan çabucak sıyırarak Anne'ye bakmaya başladı. Ardından yüzüne çarpık gülümsemesini yerleştirdi; böylece yanağındaki gamzeler görünüyordu.

"Çok tatlısın."

Bunu o kadar içten söylemişti ki kendi bile şaşırmıştı. Uzun zamandır bu yumuşaklıkta bir söz ettiğini anımsayamıyordu. Hayden'in kızaran yanaklarına elini götürdü bir an ve elektrik çarpmış gibi hissetti. Tam elini geri çekecekti ki bir güç onun bunu yapmasını engelledi. Karşı koymaya çalışıyormuş gibi de bir hali yoktu Aaron'un. Ama bunun ne olduğunu da merak etmiyor değildi.

Aaron'un söylediklerinin üzerine Anne'in yanakları kızarmıştı. Gerçekten ne diyeceğini veya ne yapacağını bilemiyordu. O kadar heyecanlanmıştı ki şu an çevrasindeki hiç bir şeyin farkında değildi. Sadece Aaron ve o vardı... Gözlerini kapattı bir an... O sırada Aaron'un elini yanağında hissetti. Bir an afallamıştı. Elinin sıcaklığı bütün yüzüne yayılırken Anne'nin kalbi yerinden çıkacakmış gibi atıyordu... Anne konuşabileceğinden emin değildi...Zaten o an ne diyebilirdi ki?...

"Aaron..."

diyebildi sadece... Bu da ağzından istemsizce çıkmıştı aslında... Anne tekrar Aaron'un gözlerine baktı. Artık gözlerini ondan alamıyordu...

Aaron kolunu yavaşça geri çekti. Onun bundan rahatsız olduğunu hissetmişti bir an. Ve bu onun da o anki hissettiklerinin huzursuzluğa dönüşmesine neden olmuştu. Tekrar masada duran içkisine baktı. Hiç içmemişti ama yine de cebinden birkaç galleon çıkarıp masaya fırlattı ve sandalyelerin birine astığı siyah polarını aldı. Anne'ya bakmadan tok bir sesle :

"Sonra görüşürüz."

dedi ve büyük adımlarla kapıya yöneldi. Yavaşça dışarı süzdü ve dükkanın hemen önünden buharlaştı.

Clare sakin sakin günlerin onu ne kadar sıktığını düşünürken Johnson malikanesindeki odasından çıkmaya hazırlanıyordu. Daha çok genç olmasına rağmen hayatı yaşlı biriymiş gibi yaşıyordu.Bunu kendisine yapması bencilce bir şeydi .Bu gün kendine felekten bir gün çalmak istedi.Domuz kafasına geldiğinde içeriden müzik sesi geliyordu.Sevinçle gülümseyerek kapıyı itti.İçerisi tam da aradığı gibi bir ortamdı.Boş bir masa bulup oturdu ve garson yanına gelince

"En ağır alkol ne varsa getirin"

dedi.Garson biraz şaşırarak biraz da endişeli bir şekilde gülümseyip

"Peki efendim"

Dedi ve yanından uzaklaştı Clare başını sallayarak müziğe ritim tutmaya başladı.

» Masa 5
» 1. Masa
» Masa 3
» Masa 4
» 2. Masa