6. Masa

Charl kızın kolundan sıkıca tutarak onun yürümesine yardım ediyordu.Bir yandan da elindeki paketleri kontrol etmeye çalışıyordu.Eli hafiften ağrımaya başlamıştı.Yavaş yürümeleride bu ağrıya katkıda bulunuyordu ama kızı da hızlı yürütemezdi.Bacağının acısı yüzünden okunabiliyordu.
Diagon yoluna çıktıklarında insanların içinde kaybolmuşlardı.Diğer insanlarda havanın güzelliği nedeniyle dışarıya çıkmışlardı.Yemek toplayan karıncalara benziyorlardı.Herkes bir tarafa doğru hızlıca hareket ediyordu.Dükkanlara girip çıkan sayısı oldukça fazlaydı.Dükkan sahipleri de bu durumdan gayet memnun gözüküyorlardı.Charl dükkanlara göz gezdirip gözüne çarpan dondurmacıya doğru ilerlemeye başladı.Burada kızın bacağına buzda koyabilirlerdi.

“Florean Fortescue'nin Dondurma Dükkanı'na gidelim.Bacağına buz koyarız.”

Deyip kıza gülümsedi ve oraya doğru yönelmesin sağladı.Bu bacağının acısını daha kolay alırdı hem de biraz dondurma yiyip konuşabilirlerdi.

Dükkandan içeri girdiklerinde Charl yavaşça masalardan birine oturmasını sağladı ve kızın konuşmasına izin vermeyip

“Hemen geliyorum.”

Diyerek elindeki paketleri masanın yanına bırakıp buz almak için dükkan sahibinin yanına gitti.Yine aynı hızla tekrar kızın yanına dönüp;

“Bu bacağına iyi gelecek.”

Deyip gülümsedi ve buzu kıza uzattı.

Misafir

“Hemen geliyorum.”

Savannah ona hafif bir tebessümle karşılık verdikten sonra oturduğu sandalyede yavaşça arkasına yaslandı ve ardından derin bir nefes alıp beklemeye başladı. Genç kızın kendisine gösterdiği bu ilgi öyle hoşuna gitmişti ki bacağının ne denli fena halde olduğunu bile unutacaktı az daha...

' Böyle insanların hala var olduğunu bilmek güzel bir duygu... '

Yanındaki kocaman pencereden dışarıyı seyrederken, gelip geçen insanların bazen telaşlı, bazen hırçın bazense aşık* davranışları onu güldürüyordu her geçen saniye fakat Sav artık beklemekten sıkılmış durumdaydı... Bacağını hafifçe oynatmayı denedi belki biraz olsun işe yarar diye fakat birkaç santim yana kaydırdığında saplanan sancı üzerine ' Offf ' lanıp ' Pofff ' lanarak yeniden arkasına yaslandı ve beklemeye devam etti...
Nerde kalmıştı bu kız?

“Bu bacağına iyi gelecek.”

Birkaç saniye sonra elinde kocaman bir paket buzla gelip kendisine uzatırken tatlı bir şekilde gülümseyen kızı görünce o da hafifçe tebessüm etti ve uzattığı paketi alırken bir yandan da teşekkür etmek adına bir şeyler söylemeye çalıştı Sav. Buzu bacağına koyduğu anda tenine değen soğukla kendini dha iyi hissedince de dayanamayıp,

" Gerçekten teşekkürler, sen olmasaydın ne yapardım bilmiyorum... "

diye ekledi ve gülümsemeye devam etti...

" Gerçekten teşekkürler, sen olmasaydın ne yapardım bilmiyorum... "

"Hmm orada biraz işin zordu gerçekten.Ama biri çıkardı yani hmm orda bilmiyorum."

deyip küçük bir gülüş attı.Bir anda kelimeleri toparlayamamıştı.Orada birisini bulmak imkansız gibi birşeydi.İnsanların tipleri hiçte hoş değildi.Saçmalamıştı ama ortaya komik kelimelerin çıkmasıda hoşuna gitmişti.Böyle bir şeyi nadir yapmıştı.Genelde bir şeyi düşünerek konuşurdu ama o an öyle birden dökülmüştü kelimeler ağzından.

Halini düşünürken bir yandan da kızın tanıdık suratına bakıp kim olduğunu anlamaya çalışıyordu.Bir yerden tanıyordu ama nerden.Kısa bir süre düşünüp gülümseyerek kendini tanıtmak için konuşmaya başladı.

"Kendimi tanıtmadım.Ben Charlotte.Kısaca Charl da diyebilirsin."

Misafir

"Kendimi tanıtmadım.Ben Charlotte.Kısaca Charl da diyebilirsin."

Kendisine uzattığı buz torbası sayesinde bacağındaki ağrı son derece azalmış ve kendini eskisi gibi iyi hissetmeye başlamışken duyduğu sözler karşısında hafifçe afallayıp başını kaldırarak adının Charlotte olduğunu söyleyen kıza baktı. Evet, işte deminden beri zihnini rahatsız eden düşünceler onu şimdi rahat bırakabilirlerdi. Bilinçaltında sürekli onu bir yerlerden hatırladığını düşünüyor fakat hatırlayamıyordu. Ta ki o ana, kızın ismini duyduğu ana kadar...

' Charlotte... '

" Hey, eğer bacağımdaki ağrı zihnime de yansımadıysa ve düşüncelerim karışmadıysa seninle daha önce tanıştığımdan eminim... Söylesene, Hogwarts' tansın öyle değil mi? "

" Hey, eğer bacağımdaki ağrı zihnime de yansımadıysa ve düşüncelerim karışmadıysa seninle daha önce tanıştığımdan eminim... Söylesene, Hogwarts' tansın öyle değil mi? "

Evet bu kızı nerden tanıdığını anlamıştı.Hogwarts'tan.Kısa bir tanışmaları olmuştu ve bu yüzden onu hatırlamakta zorlanmıştı.

"Evet.Şimdi hatırladım seni.Hmm.. adın? Heh buldum Savannah olmalıydı dimi?"

Kızı şuan daha iyi hatırlıyordu.Aklını kurcalayan bütün düşünceler uçup gitmişti.Rahatlamıştı da.Hatırlayamamk hafiften sinirinin bozmaya başlamıştı çünkü.Gülümseyerek kıza bakıp görevliye doğru döndü ve "Gelir misiniz?" der gibi bir işaret yaptı.

Misafir

"Evet.Şimdi hatırladım seni.Hmm.. adın? Heh buldum Savannah olmalıydı dimi?"

Kıza gülümsemesi artarak bakmaya devam etti ve kısacık birkaç saniye düşünüp düşüncelerini toparladıktan sonra,

" Evet, ve bana Sav diyebileceğini o akşam da söylemiştim. Çok iyi hatırladım şu anda, ortak salondaki şöminenin karşısında birlikte kısacık da olsa çok güzel geçen birkaç dakika sohbet etmiştik. Ardından sen ertesi gün sınavın olduğunu söyleyerek gitmiştin ve o yoğun günler dolayısıyla her ne kadar aynı binada olsak da pek karşılaşamamış, birbirimizi az daha unutacak hale gelmiştik. Tanrımmm, ne kadar ilginç."

Sözlerini tamamladıktan sonra omuzarına dökülen saçlarını hafifçe toparladı ve elindeki - artık erimeye başlamış buzlarla dolu - torbayı masaının üzerine bıraktı, ardından elbisesinin uçlarını hafifçe düzeltti ve düştüğünden kısa bir süre sonra hafifçe morarmış bacağına bakarak yavaşça içini çekti...

' Neyseki eve gittiğimde Mia bana yardımcı olabilecek birkaç iksir verebilir ve ardından bu aptal morluğu da basit bir büyüyle halledebilir. '

" Evet, ve bana Sav
diyebileceğini o akşam da söylemiştim. Çok iyi hatırladım şu anda,
ortak salondaki şöminenin karşısında birlikte kısacık da olsa çok güzel
geçen birkaç dakika sohbet etmiştik. Ardından sen ertesi gün sınavın
olduğunu söyleyerek gitmiştin ve o yoğun günler dolayısıyla her ne
kadar aynı binada olsak da pek karşılaşamamış, birbirimizi az daha
unutacak hale gelmiştik. Tanrımmm, ne kadar ilginç."

"Evet.Okul işte..."

deyip düşünmeye başladı.Gerçekten de garipti.sınavlardan sonra zamanları vardı ama hiç konuşma isteğinde bulunmamıştı.Belki de o zamandan iyi bir arkadaş olabilirlerdi ama bunu umursamazlık biraz ileriye itmişti.Neyse ki bu garip karşılaşma onları tekrar konuşmaya itmişti.

"Hmm bacağın nasıl?Buz iyi gelmiştir umarım."

deyip kızın morarmış bacağına baktı.Kötü görünüyordu ama acımaması o an daha önemliydi.Nasıl olsa bir kaç gün içinde o morluk geçerdi yada küçük bir iksir sayesinde bir kaç dakika içinde yok olabilirdi.

Kız cevap vermeden önce gelen görevliye ;

"Çikolatalı ve vanilyalı 2 top dondurma alabilir miyim?"

dedi ve Sav'a döndü.Konuşmalarını neşelendirecek olan dondurmayı seçmesini bekliyordu.Dondurmayı sevmeyen birisinin olduğunu düşünemiyordu Charl ve dondurma insana neşe verdiğini düşünürdü.Bu yüzden de o an konuşmalarına neşe vereceğini düşünmüştü dondurmanın..

» 3. Masa
» Masa 5
» 4. Masa
» Masa 1
» 5. Masa