Masa 02

Misafir

-Geri çekildiğim için sakın yanlış anlama. Boğazım kurudu,ateş viskisi içmeye ihtiyacım var o yüzden geri çekildim.

Bu açıklama William'a yetmişti. Artık ilk masaya oturduğundaki kız gitmiş, yerine dünyalar tatlısı bir kız oturmuştu. Yeni gelen ateşviskisinden büyük bir yudum aldıktan sonra Isa'nın kendisini incelediğini farkeden William heyecana kapılmıştı nedense. Üzerinde gereksiz bir baskı hissetti. Ama yinede huzurluydu. Bu huzurunu Trax'in sesi bozmuştu. William hafifçe masadan kalktı ve kapıya doğru ilerledi. Hipogrif lapa lapa yağan karın altında üşümüştü. Geriye doğru dönerek Isa'ya bir saniye demeye çalıştı işaretiyle ve görevli çocuğa seslendi. Korkuyla yaklaşmıştı çocuk. Sonra ikisi birlikte Trax'i arka bahçedeki kulübeye aldıktan sonra arka kapıdan Isa'nın yanına döndüler. William çocuğun eline üç beş galleon kıstırdıktan sonra kaybol işareti yaptı. Yavaş adımlarla masaya yaklaştı ve oturdu. Gözlerini tekrar Isa'ya çevirmişti. Yarım kalan huzuru tekrar bütün benliğini sarıyordu. Ateşviskisini içerken susmayı yeğledi, sadece gözleri konuşuyordu...

Isa, beklediği gibi kötü bir tepki almamıştı. Kendisi olsa kesinlikle laf ederdi karşısındakine. Ama Will, Isa gibi değildi işte. Belki Isa'yı Will'e çekende bu durumdu. Kendisi gibi olanlar bir yerden sonra sıkmıştı Isa'yı. Bakalım Will'de aynı şey olucak mıydı? Ama şimdi bu işin sonunu değil başını düşünme vaktiydi. Sonunu düşünürse şu dakikaların ne önemi kalırdı ki? Bunları düşünürken eskisi gibi kafasını tekrar masaya koydu. Bunu yaparken ateş viskisini kenara çekmişti. Gözleri artık Will'in gözlerine kenetlenmiş, inceleme durumu son bulmuştu. Tam güzel bir otam olduğuna inanacaktı ki Will bunu bozdu. Daha doğrusu onun hayvanı olduğuna inandığı bir hipogrifin sesi. Hipogrif olduğunu hayvanın sesinden rahatlıkla anlamıştı Isa. Normalde hipogrifleri severdi ama şu durumda biraz nefret duymuştu. Tabi sadece şuanlık birşey. Will masadan kalkarak hayvanın yanına gitmişti. Görevli ve O hipogrifle ilgili birşeyler yapmışlardı ama Isa hiç merak etmediği için oraya bakmamıştı bile. Ateş viskisi bardağıyla oynuyordu. Masada sağa sola itiyordu. Will tekrar masaya döndüğünde bardağı bıraktı ve Will'e baktı. Ne olduğunu açıklamasını bekliyordu ama Will'den ses çıkmamıştı. Sadece Isa'nın gözlerinin içine bakıyordu.Tamam güzeldi belki bu durum ama sessizlik rahatsız edici olmaya başlamıştı. Isa dikkat dağıtmak amacıyla boğazını temizledi||Öhöm Öhöm...||.

Misafir

-Şey..Hipogrifim Trax, biraz üşümüş. Sadece onu duyurdu bütün Hogsmeade'e...

Isabel'in boğaz temizlemesinin ardından hızlıca konuşmuştu William. Isa'nın sıkıldığı belliydi. Ama birazdan bu sıkıntısı geçecekti. William arka bahçede yıldırım hızıyla bir sürpriz hazırlamıştı. Bunu zamanı gelince Isa da farkedecekti. William ateşviskisinin son yudumunu içdikten sonra biraz sarsılmıştı ve başını biraz masaya doğru düşürdü. Ama gözleri hala Isa'daydı. Daha çok sıkılmasını istiyordu ve Isa'nın bakışlarından bunda başarılı olduğunu anlayabiliyordu. Isa'nın gözlerine baktı ve bunun doğru zaman olduğunu anlamdı. Elini havaya kaldırdı ve çocuğun onu gözlediğinden emin bir şekilde parmağını çıklattı. SAniye farkıyla da bir slow müzik mekanı kaplamıştı. William en sevdiği parçalardan birini çaldırıyordu. İçerde planladıklarıda buydu. William sandalyesinden kalktı. Isa'yı sandalyesinden tek hamlede kaldırdı ve elleriyle belini sararak dans pozisyonuna getirdi. Isa'da ne olduğunu anlayamaşmşıtı. Gerçi William da ne yaptığının farkında değildi. Arkadan gelen slow müziğin ritmine uygun dansını sürdürüyordu ve tam zamanı olduğunu anladı.

-Ben bu kollarımdaki dünyalar güzeli kıza çıkma teklif etmek için bunca saçmalığa giriştim...

-Şey..Hipogrifim Trax, biraz üşümüş. Sadece onu duyurdu bütün Hogsmeade'e...

Trax'miş adı. Güzel bir isimmiş aslında. Beğenmişti Isa. Ama hayvanada yazıktı,bu soğukta orda bekletilir miydi? Üşümesi doğaldı ve öyle bir ses çıkarmasıda... Isa hiç bir şey demeden -anladım- der gibi başını salladı. Başını masadan kaldırıp bir yudum daha ateşviskisi aldı. Ama bu sefer Will kafasını dayamıştı. Isa biraz ona baktıktan sonra çevreye bakınmaya başladı. Tekrar Will'e döndüğünde Will onun gözlerine bakıyordu. Biraz baktıktan sonra elini havaya kaldırıp bir işaret vermişti. Saniyesinde bir slow müzik çalmaya başladı. Isa şaşkınlıkla Will'e bakıyordu. Ama Will ayağa kalkmış ve biranda Isa'yı da ayağa kaldırmıştı. Kaldırır kaldırmazda ellerini Isa'nın beline dolayıp dans pozisyonu almıştı. Isa iyice afallamıştı. Neler olduğunu çözemiyordu, olaylar biraz hızlı gelmişti. Nasıl başladığını ve sürdüğünü anlayamamıştı ama dans ediyorlardı şuan. Will çok kısa bir süre sonra ağzındaki baklayı çıkardı.

-Ben bu kollarımdaki dünyalar güzeli kıza çıkma teklif etmek için bunca saçmalığa giriştim...

Isa dayanamayıp güldü. Dansın romantikliğini gayet kolay ve komik şekilde bozmuştu bu gülüş. Sonra kendisini toparladı. Boğazını temizledi. Ne diyeceğini tam olarak bilmiyordu. Isa kararını verdi. Aklına ne geliyorsa onu söyliyecek, yapıcaktı. Düşünmenin vakti değildi.

"Saçmalı olduğunu su götürmez bir gerçek. Cevabıma gelince..." dedi ve sustu, dansıda durdurmuştu. Kollarını William'ın boynuna doladı ve uzun bir şekilde öptü. Yeterli bir cevap olduğuna inanıyordu.

Misafir

Isa dansın ortasında gülmeye başlamıştı. Durumları gülünmeyecek gibide değildi. Domuz Kafası'nda slow bir müzik eşliğinde dans ediyorlardı. William bunu doğal karşılamış, hatta kendide gülüyordu. Isa'nın ne cevap vereceğini kestirmeye çalışırken hala dans devam ediyordu.

-Saçmalık olduğunu su götürmez bir gerçek. Cevabıma gelince...

William boynuna dolanan kollar ve dudaklarının birleştiği sıcacık dudaklarla cevabını almıştı. Danslarıda durmuştu bu arada. Dudakları ayrıldığında William çocuğa bir işaret daha çaktı ve çalan slow müzik daha hareketli bir parçaya geçti. Bunu gereği olarak William da dansı hızlandırdı. İş iyice zıvanadan çıkıyordu ama William halinden memnundu. Isa'yı döndürdü ve hafifce yatırdı. Sonra dudağına bir öpücük kondurdu.

-Seni Seviyorum Isa...

Will çocuğa tekrar işaret ederek hızlı bir parça çaldırtmıştı. Bu sefer dans hızlanmıştı. Bu hallerini Hogwarts'tan biri görse kesin rezil olurdu Isa. Neyseki burası o kadar uğrak bir yer değildi. Isa endişe içinde dansa devam ederken Will umursamıyor gibiydi bu komik hallerini. Isa'yı hafifçe yatırarak dudağından öpmüştü tekrar.

-Seni Seviyorum Isa...

Isa ne diyeceğini bilemiyordu.Ağzından sadece "Hıı...Ne güzel" kelimeleri dökülmüştü. Ne kadar saçma laflardı. Ama söyliyecek başka şey bulamamıştıı. Çünkü Isa henüz sevdiğini söyleyemezdi. Belki eğlence... Yok yok... Hoşlanma diyelim. Eğlence olmadığının maalesef kendisi de farkındaydı. Ama seviyorum diyecek kadarda değildi hoşlanması. Yalan sölemektense saçmalamayı tercih etmişti, en azından bu konuda. Dansları hala devam ediyordu. Isa yorulmaya başlamıştı. Gözleri "Seni Seviyorum" laflarından sonra çevreye bakmaya başlamıştı. Gözlerini kaçırıyordu. Ama artık bakmalıydı. Gözlerini Will'in mavi gözlerine dikti. Öylece dans etmeye devam etti bir süre daha. Ama bu yorgunluk dayanılmaz hale geliyordu artık. Isa gülümsedi.

"Artık otursak? Yoruldum biraz da. Şu ani hız değişiminden olsa gerek"

Misafir

-Hıı...Ne güzel..

Isa'nın hala zoru oynamaya çalışması William'ın gülmesine neden olmuştu ve de çıkarlarken. Yani William öyle düşünmüştü. Çünkü Isa'nın verdiği cevap biraz eveti andırıyordu.

-Hala zorlamak mı istiyorsun..?

Dansları devam ediyor ve William dansta yakınlaştıkları anda Isa'yı öpmeyi ihmal de etmiyordu. Tezgahın arkasında onları izleyen çocuğa Isa'nın omzu üzerinden gitmesini söylemeyi geciktirmemişti. Artık sadece Isa ve William kalmıştı. Şu anki durumlarına gülmeye başladı. Yinede buranın sahibinin James olduğuna şükretmeliydi yoksa hallerini gören biri onları kovardı. Bunlara aldırış etmeden dansa devam ederlerken Isa'nın biraz yorulduğunu anladı. Isa da bunu dile getirmişti zaten.

-Artık otursak? Yoruldum biraz da. Şu ani hız değişiminden olsa gerek..

Onu onaylarcasına başını salladıktan sonra planının harika bir şekilde işlemesinin de verdiği hazla Isa'yı kucaklayıp masaya öyle götürdü. Bir kuş kadar hafifti. William kendide yaptıklarında bir çocuksuluk seziyordu ama umursamadan devam etmişti. Tekrar Isa'nın karşısına oturduğunda ikiside soluk soluğaydı. Uzun zamandır dans etmedikleri her hallerinden belli ediyordu kendini. William yaptıklarını aptalca buluyordu şimdi. Zaten aşkında bununla yoğrulduğunu bilecek kadar tecrübeye sahipti. Deli dolu bir aşk. Yani şimdilik William için böyleydi ama Isa'nın ne düşündüğünü bilemezdi. Soluğuna biraz daha hakim olduktan sonra konuşmaya başlayacaktı ama bu düşündüğünden daha uzun sürdü. Bu arada tekrar Isa'nın ellerini tutmayı ve gözlerine bakmayı ihmal etmemişti.

-Biraz çocuksu da olsa umarım bu aptalca şeyleri beğenmişsindir...

Zorlamak mı istiyordu Isa? Artık konu o muydu bilmiyordu. Belkide güvensizlik,erkeklere karşı... Evet evet. Güvensizlikti kesinlikle. Güvenini kazanana kadar da sevemezdi Will'i. En fazla hoşlanırdı. Bunları düşündü ama hiçbirini söylemedi. Öylece devam etti dansa. Yorulduğunu söyledikten sonra Will başıyla onaylamış ve Isa'ya sarılmıştı. Ardından ikiside yerlerine oturdular. Yine elele tutuşmuşlardı ve gözgözeydiler.

-Biraz çocuksu da olsa umarım bu aptalca şeyleri beğenmişsindir...

Isa gülümsedi. Gerçektende çocuksuydu ama çevrede kimse olmadığı için bunun önemi kalmıyordu pek. Hem hayatında biraz anormalliğede ihtiyacı vardı. Güzel olmuştu bu. Biraz sessiz kaldıktan sonra Will'in elini biraz daha sıkıca tuttu.

"Beğendim. Yani en azından çevrede kimse yoktu. Komik duruma düşmedik ve gayet eğlendim" dedi neşeyle. Aynen aklından geçenleri söylüyordu bugün. Başka zaman olsa kesinlikle biraz kötümserlik yapardı. Sırf uzaklaşabilmek için,istediğini aldıktan sonra. Ama şimdi yapamıyordu. İçkininde bunda büyük payı vardı tabi. Neyse, Isa bu durumdan memnuntu. Böyle rahat bir şekilde konuşmak iyi gelmişti biraz. Soğuk davranmak nereye kadardı ki? En azından abartılı bir şekilde soğuk davranmak... Isa biraz daha uzun zamandır tanıyor olsa Will'e aşık olurdu belki,kanı kaynamıştı. Ama bu kadarcık zamanda aşık olucak değildi.

Misafir

-Beğendim. Yani en azından çevrede kimse yoktu. Komik duruma düşmedik ve gayet eğlendim..

William Isa'nın elini daha sıkı tutmaya başladığını anlamıştı. Yüzüne bir gülümseme yerleşti. Isa'nın da birşeyler hissettiğini anlaması William'ı rahatlatmıştı. Belki de hissetmiyordu. Onun için gel-geç bir ilişki olarak kalacaktı. William bunları düşünürken biraz yüzü asıldı. Kendinden emindi fakat Isa? Bunları Isa'nın da bilmesini istiyordu ama pat diye söylemeside olmazdı. Ama bundan da emin olmak istiyordu.

-Şu an sana karşı ne hissettiğimi biliyorsun değil mi? Ben söyleyeyim. Aşk...

Elini Isa'nın yanağında gezdirmeye başladı. Sevgisini Isa'nın da bilmesi gerekiyordu. William halinden mutluydu ama Isa sevmiyorsa hiç önemi yoktu bunların. Zihinfendarlık derslerini asmasaydı şu anda Isa'nın ne düşündüğünü rahatça öğrenebilirdi. Gözleri hiç birbirinden ayrılmıyordu. William bu dakikaların geçmesini istemiyordu ama nafile. Zaman hızla akıp gidiyordu. William Isa'yı biraz daha neşelendirmek istiyordu ve dans onları susatmıştı. Tezgahtar çocuğa iki ateşviskisi söyledi. William aceleyle siparişi getiren çocuğa göz kırpıp başıyla gitmesini söyledi. Ateşviskisi'nde büyük bir yudum aldıktan sonra Isa'yı izlemeye devam etti. Gözlerinin içinde kayboluyordu adeta. Tekrar elini yanağına getirdiğinde içinde birşey oluyordu. Galiba bu aşktı. Çünkü William'a genelde böyle olmazdı. Ama Isa'da farklı birşey vardı. Konuşmaya tam başlayacaktı ki tekrar sustu. Bunu William'ın dile getirmesi doğrun olmazdı. Isa'nın söylemesini bekleyecekti. Ateşviskisi'ni bir dikişte bitirdikten sonra başını biraz masaya doğru eğmek zorunda kaldı. Kafasını salladıktan sonra biraz daha iyi olmuştu. Bu anda aklına şimşek gibi birşey çakmıştı. Ya Isa'nın bu yakınlığı sadece sarhoşluğuna bağlıysa...

Will'in biraz suratı asılmıştı. Isa bunu görünce ister istemez üzüldü. Niye üzülüyordu ki? Heralde gerçekten sevmeye başlıyor olamazdı?! Yani sarhoşken ne çılgınlıklar yapmıştı,rezil olmuştu ama bu kadarı kesinlikle olmazdı. Bu Isa'ya göre en büyük rezillik olurdu kendisi için. Ama tutamıyordu kendisini.

-Şu an sana karşı ne hissettiğimi biliyorsun değil mi? Ben söyleyeyim. Aşk...

Bu laftan sonra Will'in eli Isa'nın yanaklarında geziyordu. Isa'nın içi bir garip olmuştu bunlardan sonra. Kendisini gerçekten garip hissediyordu. Gözerini istesede çekemiyordu o masmavi gözlerden. Konuşmak istese bile konuşamıyordu, saçmalamaktan korkuyordu. Ama nasıl bir saçmalamak? Gerçekleri kabul etmek en büyük saçmalık olurdu mesela. 'Bende seni seviyorum' dememek için kendini o kadar zorluyordu ki. Bu tamamen saf duygunun içinde olduğunu kabul edemezdi kesinlikle. Sevmek Isa'ya yakışmazdı ki..! Bu arada Will iki ateşviskisi daha istemişti. Hemen ateşviskisinden biraz içti. Kalanını geri yollattı. Artık daha fazla içmemeliydi. Yoksa birazdan söylerdi. Yada şimdi...

"Pff.. Kendimi ne kadar zorlasamda başaramıycam. Bende seni seviyorum." dedi. Arkasından hemen ekledi. "Galiba yani..."

Hah... Az önceki anın yaşanmaması için neler vermezdi! Hayatında ki en büyük aptallığı yapmıştı heralde. Simon bunu duysa ablalıktan redederdi heralde. Büyük ihtimalle taraf farkı vardı çünkü Will'le Isa arasında. Kardeşide kendisi gibiydi. Ablasının beğendiği kişiyi sevmesini isterdi, başkasının değil. Neyse olan olmuştu. Sonucunda neler olucaktı bilmiyordu ama katlanmaya hazırdı.

Misafir

-Pff.. Kendimi ne kadar zorlasamda başaramıycam. Bende seni seviyorum." dedi. Arkasından hemen ekledi. "Galiba yani..."

William duyduğu son sözcüklerle yerinden fırlkamıştı. Isa'yı da ayağa kaldırdı. Sevinçten havalara uçabilirdi. Kollarını Isa'nın beline doğru dolamıştı. onu kaldırıp havada birkaç kez döndürdü nedense. Sevinçten ne yaptığını bilmiyordu. Sonra da dudakları tekrar birleşti. Bu seferki hepsinden de farklı gelmişti William'a. Ama dur biraz.. Isa galiba dememiş miydi? William'ın bunu duymasına karşın Isa'nın ağzından dökülen diğer sözcükler yetmişti. William dudakları ayrıldıktan sonra birkez daha öptü Isa'yı. Çünkü artık sevgisinin karşılıksız olmadığını biliyordu ya da öyle sanıyordu. Yinede sevmeseydi bu kadar yakınlaşamazdıda. Bu düşünceleri kafasından silerek sadece Isa'yı düşünmeye devam etti...

-Şu anki mutluluğumu bilemezsin. Bir an için hiç çözülmeyeceğini sanmıştım. Yani hep soğuk davranacağını...

Gerçektende başlarda umursamaz ve itici davransada artık Isa William'ın gözünde bir melek gibi geliyordu. Zaten baştan beri öyleydi ama biraz da yakınlaştıklarında işler tatlıya bağlanmıştı sonunda. William'ın sarhoş teorisi de Isa'nın net ve bilinçli konuşmalarıyla suya düşüyordu zaten. Sarhoş olan biri bu kadar net konuşamazdı. Bu yüzden Isa'nın kendi isteğiyle William'a yakınlaştığı ortaya çıkmıştı. William da bir oh çekebilirdi artık. Böyle ayakta durmaları bi,r an için saçma gelince tekrar oturdular. William Isa'nın elini hala tutuyordu, sanki hiç bırakmayacakmışcasına...

Isa cümlesini bitirdikten sonra Will Isa'yı ayağa kaldırmış ve havada birkaç kez döndürmüştü. Isa bunları yaşarken kahkahalar atıyordu. O kadar komiklerdi ki... Will Isa'yı yere indirir indirmez dudaklarına yapışmıştı. Isa neye uğradığını şaşırdı. Arka arkaya ne kadar çok şey yaşamıştı. Pişmanda değildi hani,memnundu halinden. Ama garip geliyordu yinede. Biraz sonra Will dudaklarını Isa'nın dudaklarından çekmişti. Ama arkasından tekrar birleşmişti dudakları,ama bu seferki kısaydı. Will sevincini her kıza böylemi belli ediyordu acaba? Isa bunu düşününce yüzüne büyük bir gülümseme geldi. Aptalca bir görünüm olduğunu anlayınca hemen kendisini toparladı. Bu arada Will birşeyler söylüyordu.

-Şu anki mutluluğumu bilemezsin. Bir an için hiç çözülmeyeceğini sanmıştım. Yani hep soğuk davranacağını...

Sonunda masaya oturmuşlardı ve hala elele tutuşuyorlardı. Will Isa'nın elini sıkıca tutuyordu, bunu hissetti. O da onun elini sımsıkı tuttu. Sonra muzipçe gülümsedi.

"Aslında düşünmedim değil hani... Tokat bile atıcaktım ama kendimi tuttum." dedi ve göz kırptı. Sonra kısa bir şekilde güldü. Çok eğleniyordu. Saat kesinlikle 12'yi geçmişti ama umrunda bile değildi. Buradan kovmadıkları müddetçe yerinden kıpırdamazdı. Yani Will kalkmadığı müddetçe. Buradan kovacaklarını da sanmıyordu. Ama Will kalkar mıydı işte o hiç belli olmazdı.

Misafir

-Aslında düşünmedim değil hani... Tokat bile atıcaktım ama kendimi tuttum...

William'ın yüzüne bir gülümseme yerleşmişti. Gerçekten o da bunu düşünmüştü. Yani tokat yeme ihtimalini. Ama buna değerdi doğrusu. Yani Isa'nın güvenini,kalbini kazanmak için. Isa tokat atsa bile yine de caymazdı zaten...

-Emin ol canım..Sen tokat atsaydın bile ben yinede vazgeçmezdim...

Ellerini Isa'nın saçlarına doğru götürürken saatin gece yarısını geçtiğini farkedemiyordu. Zaten umrundada değildi. Bu şekilde hiç sıkılmadan günlerce oturabilirdi. Ama bu durum çalışan çocuk için böyle değildi. Birkaç dakikadır tezgahın orakarda dolaşıp duruyor, gitmelerini bekliyordu. Daha çok bekleyecekti anlaşılan. William ellerini ipeksi saçlarda gezdirirken dünyası sadece Isa idı. Ondan başka birşey düşünemiyor,onunla nefes alıyordu adeta. Lugatındaki tek kelime Isa idi ve bunun böyle olmasınında William için hiçbir sakıncası olamazdı, olmayacaktıda...

-Şu anda benim için sadece sen varsın Isa...Bunun hep böyle olmasını istiyorum...

-Emin ol canım..Sen tokat atsaydın bile ben yinede vazgeçmezdim...

Isa kısa bir kahkaha attı. Hiç sanmıyordu. Onun tokatları öyle ağır olurdu ki... Zaten tokat atsa vazgeçmiyeceği biri olmazdı, Isa oradan kalkıp giderdi. Bunu dile getirme gereksinimi duymadı ama. Gereksiz bir bilgi olurdu kesinlikle. Zaten Will'e hakkındaki herşeyi anlatmayı da düşünmüyordu. Adını ve soyadını bilsin yeterdi. Ömür boyu sürcek değildi ya bu ilişki...

-Şu anda benim için sadece sen varsın Isa...Bunun hep böyle olmasını istiyorum...

Ooppss... Biraz geleceğe yönelikti bu düşünce. Isa pek öyle olmasını beklemiyordu açıkçası. Yani uzun süre sürebilirdi ama ömür boyu... Bir bakanlık çalışanıyla Isa gibi birinin uzun süre sevgili olduğunu kim görmüştü ki zaten? Ama bu düşünceleri sadece kafasında kaldı. Bunu dile getirip kırmak istemiyordu Will'i. Şuan gayet mutluydu, bu mutluluğu bozulabilirdi. Yani Isa'yı yanlış anlardı. Bu düşündüklerini birisi kendisine söylese, Isa kesinlikle onun kendisiyle eğlenmek için çıktığını düşünürdü. Ama şimdi bunları düşünen kendisi olduğu için öyle olmadığını gayet iyi biliyordu. Açıklamaya çalışsa açıklayamazdı da... Offf... Bu düşünceleri beynini kemiriyordu. Bu işin sonu kötü olucaktı heralde? Will Isa'ya göre çok daha uzun süreli düşünüyordu heralde. Heralde değil, kesindi bu. Isa da öyle düşünebilirdi belki ama inanmıyordu. Sorun buydu işte. İlişkinin uzun süreceğiyle ilgili inanç eksikti Isa'da!

Bu arada Isa esnemeye başladı. Burda ne kadar kalmak istese de uykusuna yenik düşmüştü işte! Birazcık daha dayanmaya çalıştı. Ama şimdi gözleride kapanıyordu. Biraz daha burda durursa masada uyuyup kalacaktı. Esneye esneye Will'e baktı. O da biraz uykulu gibiydi. Tamam, gitme vakti gelmişti işte. Ayağa kalktı ve esneye esneye Will'in yanına gitti.

"Canım, benim uykum geldi. Ben gidiyorum. Sonra tekrar görüşürüz. İstediğin zaman baykuş yoluyla beni Hogwarts'ta bulabilirsin." dedi gülümseyerek. Sonra eğilip Will'in dudağına kısa bir öpücük kondurdu ve sarıldı. Sonra tam dönüp gidiyordu ki masada yarım kalmış ateşviskisini gördü. Bardağı alıp bir kerette kafaya dikti ve Will'e dönüp gülümsedi. Sonra her hangi bir cevap veya kalma ısrarı beklemeden Hogwarts'a gitmek üzere dışarı çıktı.

Out: Editlenmiştir. İsteyen gelebilir. Rp bitti =)

Yağmur damlaları yüzüne çarpıyordu.Ellerini kabanının ceplerine koymuş hızlı adımlarla yürüyordu.Yanından geçen herkes koşuşturup yağmurdan kaçmaya çalışıyordu.Ama o..Sadece bir yere ulaşmaya çalışıyordu.
Sonunda istediği yere ulaşmıştı.Kapının önünde dikildi.İçerisi her zamanki gibi yetişkin kaynıyordu.İçinden lanetler savurdu.Ablası burada mıydı?Olamaz..Yani bu kadar kalabalık olan bir yerde asla olamazdı!
Tamam kendini avutma olabilirde..Ellerini cama doğru tuttu,gözlerini kıstı.İçerisi kalabalıktı.Bu sefer içinden küfürler söverek oradan hızlı adımlarla uzaklaştı.Ablasını aramaya deam etti!

Ne kadar da sıkıcı günler...

Bütün gün kitapçıda kös kös oturmak sinirini bozuyordu. Artık paranoyak bir hal almıştı. Ne yazık ki Spes Salutis'in fazla faaliyeti olmuyordu son zamanlarda. West'i ise ne zamandır görmüyordu. Koca kitapçı ona kalmıştı resmen.

Tom'la sık sık görüşüyordu neyse ki. Örgütün en büyük müttefiğiyle biraz samimi olmak oldukça işe yarardı. Bedava kaymak birası da bu nimetlerden bir tanesiydi doğrusu. Ve bu tatlı içecekten bir bardak daha içebilmek için bugün üçüncü kez buraya gelmişti şimdi. Bu kadar süre burada takılınca,haliyle Dennis'le de arkadaş olmuştu-akran olmaları da bir başka sebepti-. Dennis'ten bir bardak bira istedikten sonra,o gelene kadar dışarısını izlemeye başladı.

Gürültülü mekânın bir anda sessizliğe bürünmesinin sebebi az önce kapıdan giren adamdı. Yerleri süpüren siyah paltosu, fötr şapkasının altından sarkan uzun saçları ve kırçıllı sakallarıyla Ricahard karizmasından birşey kaybetmemişti. Mekândaki gürültü birkaç dakikadan sonra tekrar eskisine döndü. Richard'da mekânı süzmeye devam ediyordu. İlerdeki masalardan birinde oturan sarışın çocuk hemen dikkatini çekmişti. Yüzünde her zamanki pis sırıtşıyla onun masasına doğru yaklaşıyordu. Daha masaya oturmadan kalın ve otoriter sesiyle pencereden dışarıyı seyreden çocuğun dikkatini üzerine çekti. "Merlin'in Sakalı! Alexander Stoli. Sınıfımda Hayalbozan Büyüsü'nü ilk yapan öğrencim..." Gencin karşısındaki sandalyeye kurulurken onu süzmeye devam etti. Çocuksu simasından sıyrılıp, adamsı bir görüntüye büründüğü belliydi. Bunu farketmesi, daha doğrusu karşısındaki kazık kadar herifin çocukluğunu bilmesi Richard'ın kendisini yaşlı hissetmesine neden oldu. Tabii tuh yaşı halen 19 olsada gözlerinin altındaki kırışıklar hiç de öyle söylemiyordu. "İşlerin nasıl gidiyor evlat! Knockturn bu aralar biraz uğrak oldu. Özellikle veletler..." İçinde kabaran öfkeyi bastırırken Gelecek'te yazdığı köşe yazısı gelmişti aklına. Bu konuyla ilgili ne varsa dökmüştü ortaya... Kendine bir kadeh şarap söylerken paltosundan gümüşi bir kutu çıkardı. Bu Richard'ın klasik puro kutusuydu. İçinden bir tane çıkarıp yakarken her zamanki sert bakışlarıyla genç adamı süzmeye devam etti.

Dışarıda,akşamın karanlığında garip garip muhabbet eden iki adamı izlerken sert bir sesin kendisine seslenmesiyle hafif bir heyecan yaşadı. Duyar duymaz sesin sahibini tanımıştı. Durmstrang'deki profesörüydü bu. Onun buralarda olduğundan haberi vardı ama Domuz Kafası'nda görmesi şaşırmasına sebep oldu.

"İhtiyar! Seninle karşılaşmak ne güzel!" dedikten sonra oturmasını izledi. Ona 'ihtiyar' diye hitap edildiğini duymuştu. Kendisi de böyle konuşacaktı onunla.

Sipariş için garsona dönmüşken -eski-Profesör Richard'ı biraz inceledi. Yüzünde bir çok kırışık vardı. Ama bunca kırışığa rağmen hala o özendiği eski görüntüsüne sahipti.

"İşlerin nasıl gidiyor evlat! Knockturn bu aralar biraz uğrak oldu. Özellikle veletler..."

"Sorma... Çıldıracağım neredeyse. West bir başıma bıraktı beni orada. Ya senden n'aber? O eski püskü şeyleri satmaktan zevk alabiliyor musun?" dedi takılırcasına. Eskisi gibi muhteşem mizah gücüne sahip olmasını umuyordu.

"Sorma... Çıldıracağım neredeyse. West bir başıma bıraktı beni orada. Ya senden n'aber? O eski püskü şeyleri satmaktan zevk alabiliyor musun?" Her zaman koruduğu o sert duruşuyla sandalyede yayıldı. Ciğerlerindeki dumanı şarapla beraber alırken pencereden Atmaca gözleriyle uzakları süzdü. Bakışlarını Alex'e çevirmeden pozisyonunu korudu. "O ahmak kadar saygısız ve küstah olmuşsun evlat! Benim bildiğim Alexander çok daha farklıydı." Sakinliğini koruyarak tekrar adama döndü. Bakışları bir an için elindeki kadehte sabitlenmişti. Öylece kalakaldı bir süre. Puronun kaliteli dumanını masanın etrafını dumanaltı edecek şekilde etrafa saçarken kadehinden bir yudum daha aldı. Karşısında duran genç adamın nasıl oluyorda bu kadar büyüdüğü hakkında biraz daha düşündüğünde karşısına karmaşık ve her zaman canını sıkan "zaman" kavramı çıkıyordu. Ellerini kırçıllı sakalında gezdirirken Alex'e ödevini yapmamış bir öğrenciye baktığı gibi bakmaya başladı. Şimdi ona ceza vermesi gerekiyordu. Ama karşısındakinin 20 yaşında bir adam olduğunu unutarak böyle bir deliliğe kalkışmadan istifini bozmamayı tercih etti. "Artık dengeler değişti evlat! Yalnızca siz ve biz kaldık tek başımıza... Diğerlerinden ses seda yok. Ne yoldaşlıktani ne de ölüm yiyenler'den. Gerçi bana katılanları oldukça iş görsede çoğunluk emekliye ayrıldı. Gerçi kendileri öyle sanıyor, bir gece gırtlakları kesilerek öldüklerinde görürler emekliliği..." Konuşmasındaki coşkuya rağmen Richard'da hiçbir tepkiden eser yoktu. Yine o keskin bakışlarıyla Alex'in gözlerinin içine bakmayı sürdürdü. Biraz da dalarak Alex'in cevabını beklemeye koyuldu.

Richard'ın son sözlerinin akabinde ufak bir kahkaha attı. Uzun zamandır ne L'azienda'dan, ne de Spes Salutis'ten haber çıkmıyordu uzun zamandır. Ne bir düello,ne bir cinayet... Gerçi bunu sonlandırmayı çok isterdi. Bir düello yapmak için can atıyordu. Ama eski profesörüyle yapamazdı ya. Ayrıca kabul etmek istemese de şu L'azienda'ya bir sempati duyuyordu.

"Doğrusunu istersen bizimkilerden bile pek ses çıkmıyor ihtiyar. En son ne zaman bir düello gördün ki? Hem, boşversene; böylesi daha iyi. Barış içinde yaşamak gibisi var mı?" dedikten sonra birasından bir yudum aldı. Gerçi böyle sessiz bir barış, pek hayra alamet değildi Alex'e göre. Karanlık Taraf'ın bir şeyler çevirdiğine emindi.

"Şu aşağılık Lord birşeylerin peşinde olmalı. Hiç sesini çıkarmıyor baksana..."

"Doğrusunu istersen bizimkilerden bile pek ses çıkmıyor ihtiyar. En son ne zaman bir düello gördün ki? Hem, boşversene; böylesi daha iyi. Barış içinde yaşamak gibisi var mı?" Richard bu sözler üzerine sadece dişlerini gösteren bir sırıtma takındı. Alex'in hâlâ çocuksu kalan yönlerini yansıttığı ortadaydı ve bu Richard'ın hoşuna gitmişti. Şarap kadehini kafasına götürdükten sonra masada duran kağıtla sakallarını sildi. Elini havaya kaldırıp şıklatması bardağının tazelenmesine yetmişti. "Senin o kitapçıda epey bir vakit geçirdiğin belli evlat! Knockturn'e her adım attığımda birinin iğrenç cesedi yere seriliyor. Tabii bizim gençlerin de kanı kaynıyor. Hemen olay, hemen olay..." Yüzündeki alaycı sırıtmayı arttırırken Alex'e ağır gelecek konulara geçmekten sakındı. Gerçi karşılılı içtiklerine göre Alex de bu kıvama gelmişti. Richard karanlık sokaktan gözlerini alırken Alex'in boncuk mavisi, meraklı ve hırslı bakışlarına çevirdi. "Sen o kitaplarla uğraşırken dışarıdan bihaber kalmışsın Alex! Köprünün altından ne sular aktı de haberin yok..." Yeni doldurulmuş kadehini yudumlarken ciğerlerinde oluşan ferahlık hissinin kaynağı purosundanda büyük bir nefes çekti. Dumanı halkalar halinde mekâna salarken Alex'i süzmeye devam etti.

"Bahsettiklerinden haberim var. Ama ben önemli şeyleri kastediyorum. Knockturn'deki iğrençlikleri kim önemser ki?". Birasının son yudumunu da alıp Dennis'ten yeni bir bira istedi. Gelene kadar da dışarıda az önce muhabbet eden adamları tekrar izlemeye koyuldu. Çok önemli bir şeyden konuşuyor olmalıydılar-hararetlerine bakılırsa-. Sürekli birbirlerinin laflarını kesiyorlardı...

Dennis'e bira için teşekkür ettikten sonra bardaktan bir yudum aldı. Bunu yaparken Richard'a bakıyordu. "Neyse, koskoca GP editörüsün. Ortalıkta neler oluyor benden iyi bilirsin." diyip bardağını iki eli arasında çevirmeye başladı. "Ama haklısın. O kitapçıdan dışarı çıkamıyorum bütün gün."

"Bahsettiklerinden haberim var. Ama ben önemli şeyleri kastediyorum. Knockturn'deki iğrençlikleri kim önemser ki?" Alex'in düşünceleri biraz değişmiş olsa da halen Richard'ın hayatta tek sevdiği melezdi. Yani düşünceleri, yetenekleri, tavırları ve duruşuyla. Sakallarının altında belli belirsiz tebessümüyle bakmayı sürdürdü genç adama. Onun eski hallerini hatırladıkça içinde tarif edilemez bir duygu beliriyordu. Galiba bu gururdu. Yani -neredeyse- bütün Tılsım bilgilerini aksettiği adam şimdilerde Richard'a bile kafa tutacak seviyeye gelmişti. "Neyse, koskoca GP editörüsün. Ortalıkta neler oluyor benden iyi bilirsin. Ama haklısın. O kitapçıdan dışarı çıkamıyorum bütün gün." Yüzündeki sırıtış tekrar belirirken mekânda gürültü yapan sarhoşlar canını sıkmıştı. Hepsi de işe yaramaz, cesetten farksız et yığınları bağırıp çağırıyor, kusana kadar içiyordu. Alex'ler birlikte adamlara iğrenen bakışlar atarlarken göz göze geldiler. Richard "Hadi şunları tekmeleyelim!" dercesine bir bakış attı cocuğa. Kafasıyla onay veren Alex'in ardından kadehini bir dikişte bitirdikten sonra ayağa kalktılar. Bir anda sessiz kalan adamlara doğru yaklaşıyorlardı. Richard hiçbir şey söylemeden şişman olanın taburesini bir tekmede parçaladı. Yerde biçare yuvarlanan adama iğrenen bakışlar atarken Alex'in bir tanesine attığı balyoz gibi yumruğu gördü. Yüzündeki sırıtış artarken asasını çıkartarak salladı ve sarhoşların hepsi bir anda kendilerini yerde buldular. Alex'in birini tekmelerken dayanamayan Rich, yerde yatanlardan birinin suratını sert tabanlı çizmeleriyle ezdi. Birkaç saniye sonra mekândan kaçışlarını kahkahalarla seyrettiler. Tekrar masalarına dönerlerken Rich, asasının tek hareketiyle masaları ve sandalyeleri eski haline getirdi. Soluğunu kontrol etmeye çalışırken Alex'e beğeni dolu bakışlar atıyordu. "Galiba yaşlandım evlat! Yani sana birkaç adam kaldı..." Barmen çocuğun ufak dayak seansı sırasında doldurmuş olduğu kadehinden bir yudum aldıktan sonra sakallarını sıvazlamaya devam etti. Aklını kurcalayan binlerce tilkiden sıyrılarak pencereden dışarıyı seyretmeye koyuldu. Omuzlarını gererek kütlettikten sonra başını sandalyesinde geriye doğru düşürdü. Geç saatte uykusuzluğa alışkın olduğu için bir yudum şarap düzelmesine yetmişti.

Ne kadar da eğlenceliydi böyle aptallara hadlerini bildirmek. Adamlar o kadar sarhoştu ki karşı koyamamışlardı bile. Süslü girişlere mahal vermeden saldırdığı adamların acizliğine gülmekten büyük zevk almıştı ki bu sadist yanını çok seviyordu nedense. İhtiyarın bu çevikliğineyse özenmişti doğrusu. Bu yaşta bu hırs.

"Galiba yaşlandım evlat! Yani sana birkaç adam kaldı..."

Küçük bir kahkaha attıktan sonra Richard'a içten bir cevap verdi:

"Dalga mı geçiyorsun ihtiyar! Benden daha iyi dövüşüyorsun. Bizim West'le işbirliği yapsanız, kimse bize yan bakamaz bile biliyor musun!"

"Dalga mı geçiyorsun ihtiyar! Benden daha iyi dövüşüyorsun. Bizim West'le işbirliği yapsanız, kimse bize yan bakamaz bile biliyor musun!" Richard kahkasını sürdürdü bu sözler üzerine. Alex'in olanları bilmediği kesindi. Yani Robert'a ilk işbirliği teklifinde aldığı cevap hiç de iç açıcı değildi. Bunu hatırlaması üzerine yüzündeki sırıtış yerini öfkeye bıraktı. "Bunu herkes biliyor evlat! Ancak Robert'ın şu kahramanlık sevdası bunu baltaladı. İşbirliği teklifimi kabul etseydi şimdi tek ve mutlak otorite biz olacaktık..." Genç adamın kafası karışmıştı Richard'ın söyledikleri üzerine. Yani Robert'la aralarında geçenleri bilmediği kesindi. Richard bunları düşünürken şarabını birkez daha dikti. Çenesini tutarak sakalının ucunu okşamaya başladı. Düşünürken bunu hep yapardı nedense. Alex'in şaşkın bakışlarına bir cevap vermesi gerektiğini anladığında boynunu kütlettikten sonra bakışlarını tekrar boncuk mavisi diri gözlere çevirdi. "Robert'ı 5 yaşından beri tanırım. Hatta onunla doğmadan önce tanıştık bile diyebiliriz. Yani babası, seherbazlığın şartıyla beni yakalamaya çalışırdı. Oldukça çetin olsa da bunu başaramadı. Bir çatışma sırasında 9 ölüm yiyen tarafından öldürüldü. Robert'ı da öldürmeye çalıştılarsada ben engelledim." Paltosunun altındaki gömleğin iki düğmesini açarak göğsündeki derin yara izini gösterdi. Alex'in meraklı bakışlarının ardından gömleğinin düğmelerini iliklerken bir yandanda etrafı kolaçan etti. "Bu yara o çatışmada oldu. Robert'ı o işe yaramaz Lord yalakalarından kurtarmaya çalışırken az daha ciğerim deliniyordu..." Alex'in şaşkın bakışlarına karşılık tekrar düşüncelere dalan Richard Robert'ın işbirliğine sıcak bakması durumunda olacakları hayal etmeye koyuldu. Şimdilerde iki büyük otorite olarak bölünen kuvvetlerin birleşiminden doğacak gücün görkemini hissetti göğsündeki yarada...

» Masa 01
» Masa -3-
» Masa 5
» [Masa 1]