Masa 5

Dinah kısa bir süre önce gelmişti. Etraf çok boş değildi ama pek de dolu da sayılmazdı. Şöyle bir çevresine bakınıp boş masalardan birine doğru ilerlemeye başladı. Okulun açılmasına daha çok zaman olduğu için canı sıkılıyordu. İnsanları incelemeye başladı. Daha önce birçok kez buranın önünden geçmiş ama hiç içeriye girmemişti.

İçecek birşeyler alıp oturdu. Etrafın görünüşünü beğenmişti. 'Belki arkadaşlarımla gelebilirim. Güzel bir yere benziyor.' diye düşündü. Yaklaşık onun yaşlarında birkaç çocuk da vardı. 'nasıl olsa acelem yok yarım saat oturup çıkarım.' diye düşündü.

Jack de buradaydı. Pek sesli olmayan bu güzel mekanda, hoş sohbetler edebileceği bir arkadaş arıyordu, ayrıca burada sevgili de bulabilirdi. Çevresine bir bakındı. Orada eskiden biraz konuşup kaynaştığı Dinah vardı. O kızı sevmişti. Gidip onun yanına oturdu. O da canı sıkılmış gibi bekliyordu.

- Merhaba güzel bayan, oturabilir miyim?

O sırada onun yüzündeki o masum, güzel gülümsemeyi gördü. Hoş bir kıza benziyordu. Onu sık sık görüyordu ama ilk defa bu kadar yakın olmuştu...

Dinah çevresini izlemeye dalmıştı ki birden bir ses duyarak irkildi.
- Merhaba güzel bayan, oturabilir miyim?
Dinah bu kişinin jack olduğunu görünce rahatladı.
-Tabi....Birisini görmek çok güzel okulun açılması için sabırsızlanıyorum.Bende sıkılmayayım diye buraya geldim.
Jack'i önceden tanıyordu, Dinah. Daha önce birkaç kez konuşmuşlardı.
-İçecek birşey ister misin? dedi. Sırf birşeyler söylemek için konuşmuştu.

-İçecek birşey ister misin?

-Bunu benim söylemem gerekiyor değil mi? İçecek bir şey ister misin?

Bunu söylerken Jack'in gülmek isteği tutmuştu, ancak kendini zorladı ve gülmedi. Karşısındaki kızın masum ve hoş gülüşü onun çok hoşuna gidiyordu.

-Bunu benim söylemem gerekiyor değil mi? İçecek bir şey ister misin?
Dinah onun az da olsa haklı olduğuna karar verdi. Ama bir kız da pekala bunu sorabilirdi.
-Sanırım haklısın biraz saçma oldu. Ama ben zaten az önce birşeyler içmiştim. Taşakkürler ama bir şey istemiyorum. Sen istiyorsan alabilirsin.
Dinah ondan gelen cevabı beklerken yine çevreyi izlemeye koyuldu.

-Sanırım haklısın biraz saçma oldu. Ama ben zaten az önce birşeyler içmiştim. Taşakkürler ama bir şey istemiyorum. Sen istiyorsan alabilirsin.

-Bir bayanın dururken karşısında bir şey yiyip içmek saygısızlıktır. O yüzden ben de içmeyeyim. Kendimi kaybedince çok sarhoş oluyorum.

Roberto açacak konu bulamamıştı, aklına çevreyi izlerken bir tane soru geldi.

-Ben Slytherinliyim ve sen de Gryffindorlusun. Bundan utanç duymuyorsun değil mi? Beni oraya seçtiler ama bence benim yerim orası değil...

-Ben Slytherinliyim ve sen de Gryffindorlusun. Bundan utanç duymuyorsun değil mi? Beni oraya seçtiler ama bence benim yerim orası değil...
Dinah böyle bişiyi beklemiyordu.
-Hayır utanç duymuyorum. Genelde Slytherin'e seçilenler binasından çok memnundurlar diye biliyorum.Şikayet eden biriyle ilk defa karşılaşıyorum.Ben binamı severim ve başka birine seçilseydim de üzülürdüm ama benim özelliklerime en uygun olanını isterdim. Senin de oraya seçilmenin bir nedeni vardır.

-Hayır utanç duymuyorum. Genelde Slytherin'e seçilenler binasından çok memnundurlar diye biliyorum.Şikayet eden biriyle ilk defa karşılaşıyorum.Ben binamı severim ve başka birine seçilseydim de üzülürdüm ama benim özelliklerime en uygun olanını isterdim. Senin de oraya seçilmenin bir nedeni vardır.

-Bu iyi oldu, çünkü Slytherinliler genellikle aşağılanırlar, ancak ben bundan hoşlanmam. Bu ilişkimizin devamı için iyi oldu. Peki sen ailenden memnun musun? Nasıl bir ailen var?

-Bu iyi oldu, çünkü Slytherinliler genellikle aşağılanırlar, ancak ben bundan hoşlanmam. Bu ilişkimizin devamı için iyi oldu. Peki sen ailenden memnun musun? Nasıl bir ailen var?

Dinah, onun dediklerini biraz garipsedi.'Slytherinliler mi aşağılanır?Nerde görülmüş böyle bir şey.'diye düşündü.
Dinah biraz gülerek cevap verdi.

-Slytherinliler mi genellikle aşağılanır? Benim duyduğuma göre aşağılayanlar onlar gibi gözüküyor. Dinah biraz durduktan sonra devam etti. Gerçi sen de öyle birine benzemiyorsun ama orası ayrı tabii ki...

-Ailemi ise severim. Şimdilik bir şikayetim yok. Ama her insanın yaşadığı kadar benim de sorunum olabiliyor...Bence bir insanın en yakını ailesidir ama en çok kavga ettiği de odur. Gerçi bu sadece benim için geçerli sen memnun musun peki?

-Ailemi ise severim. Şimdilik bir şikayetim yok. Ama her insanın yaşadığı kadar benim de sorunum olabiliyor...Bence bir insanın en yakını ailesidir ama en çok kavga ettiği de odur. Gerçi bu sadece benim için geçerli sen memnun musun peki?

-Evet Curtis ailesi çok iyi bir aile bence. Onları çok seviyorum. Bence aile seçimimi doğru yaptım. En azından ben böyle düşünüyorum. Peki sen sevgili arıyor musun? Böyle bir düşüncen var mı?

-Evet Curtis ailesi çok iyi bir aile bence. Onları çok seviyorum. Bence aile seçimimi doğru yaptım. En azından ben böyle düşünüyorum. Peki sen sevgili arıyor musun? Böyle bir düşüncen var mı?

Dinah, söylediklerini önce pek kavrayamadı. 'Ailemi seçebilseydim daha kusursuz bir aile isterdim tabi ama şimdilik halimden oldukça memnunum'

-Anlaşılır bir dille, hayır. Aramıyorum. Aramanın da bir işe yaramayacağını düşünüyorum. Öyle 'pat' diye olabileceğini de düşünmüyorum, aslında. Nasıl olsa bir gün olur diyerek bunu denememeye karar verdim. Peki sen arıyo musun?

'Herhalde arıyodur.' diye düşündü Dinah. 'Yani sorduğuna göre...Ben her zaman birşeyi yapmadan önce sorarım. Acaba başkası ne yapardı? Benim gibi mi davranırdı? Yoksa tam tersini mi yapardı? gibi sorular sorarım kendime...Ayrıca insanlara da...Tabi Jack daha farklı da olabilir.' diye düşünürken ondan gelecek cevabı beklemeye başladı.

-Anlaşılır bir dille, hayır. Aramıyorum. Aramanın da bir işe yaramayacağını düşünüyorum. Öyle 'pat' diye olabileceğini de düşünmüyorum, aslında. Nasıl olsa bir gün olur diyerek bunu denememeye karar verdim. Peki sen arıyor musun?

-Evet ben arıyorum, hayatımda önemli bir şey bence. Neyse daha bunlardan konuşmayalım. Benim de artık gitmem gerekiyor. Görüşürüz, seni sevdim...

Gerçekten öyleydi. Artık geç olmuştu, bu yüzden Jack gitmeye karar verdi.

-Evet ben arıyorum, hayatımda önemli bir şey bence. Neyse daha bunlardan konuşmayalım. Benim de artık gitmem gerekiyor. Görüşürüz, seni sevdim...

Dinah da geç olduğunun farkındaydı. Jack'in hemen ardından o da kalktı.Yarım saat diye gelmişti, şimdi ise saat kaç olmuştu? ' Ben de gitsem iyi olur artık.'diye düşünerek oradan dışarı çıktı.

Ah şu tatil!Öğrencilere oldukça kısa gelirken Sylvia hiç de öyle düşünmüyordu.İşini özlemişti.Tatil başladı başlayalı ya iksirleriyle uğraşmış,ya da farklı yerlere gitmişti.Bir gittiği yere ikinci defa gitmiyordu.Değişiklik olsun diye ! Ona tek iyi gelen şey Rosy ile görüşmesi olmuştu.Gördükten sonra anlamıştı arayı bu kadar uzatmasının hata olduğunu...Pencereden Chris'in Josh'la cisimlenişini izledi.Gözü bahçeye daldı bir süre.Bugün yine mekan keşiflerinden birini yapacaktı.Tatil,cidden sıkıcılaşıyordu.Kimseye haber vermeden odasından cisimlend.Zaten bugün bir durgunluk vardı.Herkes odasına çekilmişti.Yolun büyücü ve cadılarla dolu olduğu Hogsmeade'de buldu kendini.Biraz daha iyi gibiydi.Ama uğraşacak bir şeyi olmadığı sürece bu duygu geçici olacağa benziyordu.Belki de uzun bir süre önce çatı katına terkettiği piyanosuyla uğraşabilirdi yeniden...

Sıcak yaz güneşi her yerde iken,"tanımadık" bir yer arıyordu Sylv.Tabelası diğerlerine göre daha karanlık,bu yüzden daha az farkedilen Dark Dream ilişti gözüne.Oldukça güzel bir yer olduğu hakkında sayısız söz işitmişti.Kalabalık olmamasını umarak içeri girdi.Harika!Saat gündüz olduğundan olsa gerek pek de kişi var sayılmazdı.Ne çok tenhaydı,ne de kaybolacak gibi.Biraz ileride bir masaya geçerek gelecek garsonu bekledi.

Stam sabahın 6'sında uyanmış, aylardır uğrayamadığı cafesini açmak için üzerini hemencecik giyinivermişti. Birkaç birşey atıştırdıktan sonra evden cisimlenerek Hogsmeade'ye geldi. Cafeyi açtıktan sonra burayı özlediğinin farkına varmıştı. Rupért'in elinden kurtulduğundan beri ilk gelişiydi bu. Güler yüzle cafede var olan işleri halletmeye koyuldu. Alex neredeydi acaba? Onun da gelmesi lazımdı, zaten Stam burada çok kalamazdı, Gelecek Postası'nda işleri vardı. Bu düşünceleri bi' kenara attıktan sonra masalardan birine oturdu. Diğer elemanı cafe ile ilgileniyordu. Birden kapıda belirlen Sylvia'nın silüetiyle, yüzü güldü Stam'ın. Sylv oturduktan sonra, biraz bekledi. Bir garson edasıyla onun oturduğu masaya yürüdü daha sonra.

"Hoşgeldin Sylvia!, Ne alırsın?" , dedi biraz sırıtarak. Ayakta beklemeye başladı.

Oldukça kısa bir bekleyişten sonra,karşısında işinden bezmiş bir garson görmeyi beklerken,Stam'ı gördüğüne hem şaşırmış,oldukça da sevinmişti.Nasıl unutmuştu ki burasının ona ait olduğunu ?! Güldü kendi kendine.Aradan fazlasıyla süre geçmişti tabii.Oysa Stam sanki hergün buradaymışçasına rahattı.Ne güzeldi aslında.Kendisi olsa günlerce atlatamazdı - ya da öyle düşünüyordu -.İyi ki buraya geldiğini içinden geçirdi."Hoşgeldin Sylvia!, Ne alırsın?" Kısa bir süre düşünürmüş gibi yaptı." Hmm,bir kaymakbirası vee konuşabileceğim birileri (?)" dedi ciddiyetle.Neden sonra kendini tutamayarak sırıtışına aynı şekilde karşılık verdi.Mekanı daha dikkatli inceliyordu şimdi.Siyahın ağır bastığı bir yerdi burası ki,ismiyle örtüşüyordu.Her şey düzenli sanki işleyişi hiç bozulmamış gibi...

Stam gayet hoş bir gülümsemeyle karşılık verdi hemen.

"Tabi ki, hemen geliyor" , diyerek bara yöneldi. İki kaymak birasını minik tepsiye koyduktan sonra masaya yöneldi. Nazikçe biraları bıraktıktan sonra oturdu. Slyvlia'nın gözlerine baktı, onu da özlemişti. Belki diğerlerinden daha fazla.

"Nasılsın görüşmeyeli?" , dedi birayı içerken.

"Tabi ki, hemen geliyor" Stam kaymakbiralarını almaya giderken Sylv,gözlerinin Stam'ı takip ettiğini farketti.Ardından hemen cafenin puflarının renklerine (!) verdi dikkatini...Hayatında ilk defa beyaz puf görüyormuşcasına incelerken (!) Stam da yanına gelmişti.Bıraktığı bardaklardan kendine yakın olanını biraz daha önüne çekti."Nasılsın görüşmeyeli?" Nasıldı ? Her zamanki gibi diyecekti ancak uzun bir süredir burada olmayan biri için bu cümle dalga geçildiği hissini bile verebilirdi.Tam söyleyecekken vazgeçmişti o yüzden.İyi ki de..."İyi" dedi önce sadece ardından devam etti."Uğraşıyorum işte...Sen nasılsın ?" sıcacık bir gülümsemeyle...

" Teşekkür ederim, gördüğün gibiyim. Çok iyi sayılmam, çok da kötü de sayılmam... "

Stam hafif bir gülümseme takındı suratına. Sonra yerini düz bir bakışa bıraktı. Kaymak birasını içerken, Sylvia'ya bakıyordu. Bir kaç dakika sessizlik hakimdi masaya, Stam da rahatsızdı bu durumdan. Birayı bitirdikten sonra Sylvia'yanın gözlerinin içine bakarak konuşmaya çalıştı.

" Eee... Böyle susup oturacak mıyız? " , dedi. Sorunun cevabını bekleyen gözlerle Sylvia'ya bakmaya devam etti.

" Teşekkür ederim, gördüğün gibiyim. Çok iyi sayılmam, çok da kötü de sayılmam..." Sylvia dinliyor,dinlerken kafasına düşünceler hücum ediyordu.Alakalı,alakasız her şey...Ama buradan kopuk değil kesinlikle.Biraz çabayla aklındakileri kovaladıktan sonra bir şeyler söyleme ihtiyacı hissetti.Sessizliği sevmezdi pek zaten.Bir yudum daha aldı kaymakbirasından.Stam'ın da sessizlikten fazla hoşnut olmadığını anlamak için fazla dikkatli olmak gerekmiyordu." Eee... Böyle susup oturacak mıyız?" Sessizliği bozmasına gerek kalmamıştı."Hayır tabi ki." dedi ve fazla duraklamadan devam etti."Buraya daha önceleri gelmemekle hata etmişim sanırım. Iı yani diğer yerlerden çok farklı geldi" dedi hafif bir tebessümle.

"Evet hata etmişsin, artık her zaman gelmeni umuyorum"

Stam her zamanki gülümseyen surat ifadesini kullandı. Daha sonra Sylvia'ya baktı, pek birşey söyleyemeyecekti. Kaymak birası bitmişti, Stam da hemen Syvlia'nın bardağına baktı. Onun da bitmişti. Hemen değişen yüz ifadesiyle Sylvia'ya baktı.

"Biraz daha ister misin?" , dedi.

Fakat daha fazla bu şekilde gidemezdi, yoksa Sylvia sıkılıp her an cafeyi terk edebilirdi...

"Daha önce gelseydim,seni bulabilir miydim ki ?"dedi masumca.Biraz sonra dediklerinin farkına varmıştı.Kendine şaşırdı,hayır şaşırmaktan öte kızmıştı.Saçlarıyla uyumlu bir kırmızılığın yüzüne hakim olduğu hissedebiliyordu.Aklına gelen şeyleri üç ya da beş,hatta on kere düşünmesi gerekiyordu sanırım!Masaya bakıyordu.Gözlerini kaldırsa daha çok kızaracakmış gibi geliyordu.Ama durumu toparlamaya karar verdi ve "Bundan sonra gelirim,yani sık sık." Daha mı beter yapmıştı durumu ne? Niçin rahat olamıyordu ki!? Öncelikle kırmızı rengini atması gerektiğine karar verdi ve son iki dakikadır unuttuğu şeyi yaptı.Nefes almak..."Biraz daha ister misin?" Bardağının bittiğini farketmemişti bile.Konu değişikliği için mükemmel fırsat.Stam'a minnet duyabilirdi.Sonunda ezberlemiş olduğu masadan gözlerini kaldırmayı akıl etti ve "Olur" diyebildi sadece...

» Masa 3
» Masa -2-
» Masa 4
» Masa -3-