4 Numaralı Hücre

Tommy duvara yaslanmıştı şimdi. Belli ki neler olduğunu hatırlamıyordu.

"Grenouille " dedi Sylvia bakışlarını karanlık hücrenin içinde gezdirirken. " Kaçtı. Daha doğrusu biri kaçırdı. "

Tommy birşeyler hatırlamaya başlamış olucak ki yüz ifadesi yavaş yavaş değişmeye başlamıştı. Sylvia ona yardımcı olmak için konuşmaya devam etti.

"Seni ziyaret ettiğim sırada kolyemi buraya düşürmüş olmalıyım. Bu yüzden geri döndüğümde dışarıda iki kişinin cisimlendiğini gördüm. Ve buraya geldiğimde baygın halde yatıyordun."

Bu kadar açıklamanın yeterli olduğunu düşünen Sylvia susup Tommy'nin tepkisini bekledi.

Sylvia'nın ona 'sen'li hitap etmesi garibine gitmişti ama umursamadı.Telaştan ve heyecandan olmalıydı.Biraz düşündükten ve baş ağrısını atlattıktan sonra hafızası canlanmıştı.

"Evet,biri kaçırdı.Beni sersemletti.Neden öldürmedi ki?Grenouille'i kaçırmak için geldiyse beni de öldürmeliydi." dedi gözlerini kısarak.Belki de acemi biriydi.Veya heyecanlıydı.Daha fazla kafasını yoramayacaktı.Büyü çok yakından ve tam göğsüne isabet etmişti.

"Kimin kaçırdığını görebildin mi?" diye sordu umutsuzca.

"Hayır göremedim.Uzaktalardı." dedi Sylvia Tommy'nin sesindeki umutsuzca tınıya denk bir tınıyla.

Sylvia sırıtını duvara yaslamış Tommy'e endişeli gözlerle baktı bir an.

"İyi misin? " diyebildi sadece.

Sessizce lanet okuduktan sonra yüzünü avuçlarının arasına aldı.Sylvia'nın sorduğu soruyla gözlerini açtı.Ne manada sorarsa sorsun çok kötüydü.İçinde bir korku vardı.Korkudan daha fazla nefret...Göğsünde bir ağrı vardı.Başında daha fazla sancı...St.Mungo'ya gitmesi gerektiğini düşündü.Bilemiyordu ama belki bir tedaviye ihtiyacı vardı.

"Pek sayılmaz.St.Mungo'ya gitmem gerekebilir." dedi,daha fazla konuşamadı.Başına giren son ağrıyla küçük bir baygınlık geçirdi.

Sylvia tamam manasında başını hafifçe salladı.
Tommy'e doğru yaklaşırken konuştu.
"Tamam." dedi sakin ve ölçülü bir sesle. "Benden destek alabilirsin."

Tommy yavaşça ayağa kalkıp kolunu Sylvia'nın omuzuna attığında yavaş ama seri adımlarla ilerlemeye başladılar.
Sonunda ayın vurduğu toprak zemine çıkıp biraz daha ilerledikten sonra bir *pop* sesiyle buharlaştılar.