2.Kat-Müdürün Odası

Yorgun argın kapıyı açıp içeri girdi.Domuz Kafası'na geldiğinden beri etrafı düzenliyordu.Her dakika da buranın önceki sahibine lanetler okuyordu.Bar öyle pis ve dağınıktı ki sanki buraya bir hortum girip çıkmıştı.

Domuz Kafası'nı Bakanlık'ın düzenlediği bir ihale sayesinde satın almıştı.Katılım sayısının az olduğu için kazanma şansı yüksekti.Hiç kimse burasıyla uğraşmak istemiyordu anlaşılan.Aslında Tom da burasıyla uğraşmazdı ama okuluna yakın olmak istemişti.Bir ayağının Hogsmeade'de olmasını...

Burasıyla sürekli ilgilenemeyeceğini bildiğinden barın hisselerinin %40'ını meslektaşı Leonidas'a satmıştı.Onunla iyi arkadaş olacağını umuyordu.

Sandalyesine oturmuş bunları düşünürken odanın kapısı tıklatıldı yavaşça.Tom'un 'Girin' demesiyle Dennis'in sivilceli yüzü aralanmış kapının arkasından göründü.

"Bay Pa...Şey,Tom."

Dennis* Tom'un yeni ve ilk çalışanıydı.Daha geçen sene Hogwarts'tan mezun olmuştu.Hogsmeade'de karşılaştıkları gün,Tom Dennis'e onun için çalışmasını teklif etti.Dennis de neşeyle kabul etmişti.Ama patronuna 'Tom' diye hitap etmesi gerekiyordu.Samimi olmaları için Tom'un uyguladığı bir stratejiydi.Ama Dennis buna daha alışmamış gibi gözüküyordu.

"Evet Dennis?"

"Ben çıkabilir miyim?Biliyorsunuz,annem..." .Cümlenin devamını getirmedi.Zaten Tom da anlamıştı.Dennis'in annesi hastaydı.Bir süre erken çıkacaktı işten.

"Tamam Dennis,çıkabilirsin.Ben kapatırım."

"İyi akşamlar,Tom."

"Sana da Dennis."

O çıktıktan sonra Tom'un bara inmesi gerekiyordu.İkinci bir eleman alana kadar o da bara bakmakla yükümlüydü.Fazla beklemeden sandalyesinden kalktı ve aşağı yöneldi.

***

*Dennis:npc karakter

Hogsmeade'in kalabalık bir sokağında ilerliyordu Sylvia. Havanın iyi olmasıydı bu kadar kalabalık olmasının sebebi. İnsanların arasından sıyrılıp yürümek zor olsa da başarbiliyordu Sylvia.

Ulaşmak istediği yere gelince bir an durup soluklandı. Sonra açtı kapıyı ve içeri girdi hemen. Küçük adımlarla içeride yürürken etrafına bakıyordu. Aradığı kişiyi bulamasa da bardaki Dennis'i gördüğünde onun yanına gitti. Hafif bir gülümsemeyle konuştu.

"Tommy burada mı?"

"Evet. Yukarıda odasında. "

"Peki, teşekkürler Dennis."

Konuşmaları bittiğinde bar kısmından merdivenlere doğru ilerledi. İçinde garip bir his vardı aslında. Sebebi son tartışmaları olabilirdi. Tommy'nin ona hala kırgın olmasından korkuyordu biraz. Huzursuzdu bu yüzden. Merdivenleri çıktı ağır ağır içindeki korkuyla. Merdivenler bitip düz zemine bastığında gözleriyle taradı katı. Sonra ilerledi Tommy'nin adı yazan kapıya doğru.

Kapıyı tıklatacakken vazgeçti ve kapının kolunu yavaşça çevirip içeri girdi.

" Merhaba." dedi sıcacık bir gülümsemyle.

Başını ellerinin arasına aldığı için Sylvia'yı o konuştuğunda farkedebildi. Yarınki toplantı yüzünden fazla stresliydi.
Bütün yoldaşlık üyelerinin yaşamları hakkında bilgiler toplamıştı. Ve çok yorucu olmuştu bu. Ama ennihayetinde başarmıştı-istisnalar dışında-;hepsini Domuz Kafası'na getirmiş,biraz incelemişti.

"Hoşgeldin," diyip koltuğuna yaslandı. "otursana.". Sylvia'yı her gördüğünde mani olamadığı-gerek de yoktu- gülümseme yayıldı yüzüne. Önündeki dosyaları toparlayıp masanın bir kenarına yığdı. "Hazırlandın mı?İki gün sonra gidiyoruz.". Seyahati kastediyordu. Programı çoktan hazırlamışlardı. Roma ve Fransa'da harika vakit geçireceklerdi.

Domuz kafasının önünde birden bir siliet belirdi.Karanlık nedeniyle kim olduğu anlaşılmasa da geniş omuzlardan, boynundaki atkıdan ve yerlere kadar uzanan siyah pardesüden bu kişinin Aaron olduğu rahatlıkla anlaşılabilirdi.Buraya savaşmaya gelmese de ihtıyatı elden bırakmamak adını cebini şöyle bir yoklayarak asasını kontrol etti.

Dükkana girmeden önce çevreye şöyle bir göz attı.Çok tenha olmasa da cadde bir hayli boş görünüyordu.Orda olanlar da gözlerini Aaron"a dikmiş dik dik bakıyorladı.Aaron bunun sebebinin çok geçmeden üzerindeki muggle kıyafetleri olduğunu anladı.Tekrar dükkana döndü ve kapıyı yavaşça aralayıp, avına yaklaşan bir pars misali içeri süzüldü.

Girişteki adam bir şey soracakmış gibi oldu ama sonra Aaron"un sert bakışlarından bir anlam çıkarmış olsa gerek ki, müdürün odasına yönelmesine sesini çıkartmadı.Merdivenleri hıclıca çıktı Aaron ve Tommy"nin kapısının önüne gelince bir an duraksadı.Şahsen hiç tanışmamışlardı ama James Slytherin ahlakıyla yetiştiğini bildiğinden bir bakıma onu tanıyor gibiydi.

Elini ahşap kapıya doğru kaldırdı ve nazikçe üç kez tıklatarak içerden gelecek cevabı beklemeye koyuldu.

Sylvia odanın içinde ilerleyip Tommy'nin oturduğu masanın iki yanındaki koltuklardan birine attı kendini.

" Evet hazırlandım sayılır. " dedi Tommy'e bakarken.

Tartışmalarını unutmuş görünüyordu. Ya da en azından belli etmiyordu. Sylvia da umursamamaya çalışmaya karar verdi.

Birşeyler söyleyecekken kapının tıklatılmasıyla sustu. Tommy'nin girin cevabıyla birlikte başını kapıya çevirdi Sylvia da. İçeriye giren adamı süzdü bir süre. Sima olarak tanıyordu ama adını çıkaramamıştı. Başını hafifçe eğerek selam verdikten sonra sessiz kalıp onları izlemeyi tercih etti.

İçeri giren adamı Tom da süzdü biraz.Aaron West Allison...Medusa'nın yardımcısıydı bu adam.Ne işi vardıki burada?Nasıl karşılık vereceğini bilemiyordu.En sonunda dirseklerini masaya dayayıp llerini birleştirdi ve konuşmaya başladı:

"Buyurun Bay Allison." diyip tekrar adamı süzdü. "Oturmaz mısınız?" diye ekledi sonradan.Nezaket gereği söylemişti bunu. Sylvia'yla başbaşa kalmışken 'Ne istiyorsun?' diye sorabilirdi de.

Aaron, Tommy"nin bu kibarlığı karşısında bir an asasını boşuna yanına aldığını düşündü ve başıyla selam vererek odadaki bayanın karşısındaki koltuğa oturdu.

Kadını şöyle bir süzdü.Adının Sylvia Eleanor Claythorne olduğunu biliyordu.Çünkü atama listesine adını bizzat kendi yazıp Anthony Pharaoh"a yollamıştı.Ne yazık ki yüz yüze tanışmak mümkün olmamıştı daha önce.

Bunlardan sıyrılıp tekrar Tommy"e döndü Aaron ve :

"Yeni görevinizde başarılar Bay Parker."

dedi her zamanki tok ses tonuyla.Bunu yapmasındaki tek amaç olanlardan haberdar olduğunu anlamasını sağlamaktı.

Vereceği tepkiyi beklemeye koyularak odanın mimarisine göz gezdirmeye başladı.

Kısa süre düşündükten sonra yoldaşlığı kastettiğini anlamıştı.Yoldaşlık haberlerinin bu kadar çabuk yayıldığını hissetmesiyle biraz huzursuz olmuştu.Bu haberler yakın zamanda Karanlık Lord'a da ulaşabilirdi.Yarınki toplantıda öenmli bir konu yoktu ama bilgilerin sızmadığına emin olmak için bazı büyüler eklemesş gerekebililrdi karargaha.

"Teşekkür ederim."

Bir an belli etmeden bir şaşkınlığa kapıldı.Bu adam yoldaşlık üyelerinin listesinde gözükmüyordu.Tabi ya...Spes Salutis'i çabuk unutmuştu.Acaba bir müttefiklik için mi gelmişti buraya?Bunu sormayacaktı Aaron'a.Kendisi söylemeliydi buraya neden geldiğini.

Aaron gülümsedi ve aradaki mesafeyi kaldırmak için biraz istihparat bilgisini konuşturmaya karar verdi.

"Listede James Slytherin"in adını göremedim.Bir problem yok ya ?"

diye sordu.Amacı bir düşmanlık yaratmak değildi arada.Ama onlar hakkında kapsamlı bilgi sahibi olduğunu da belirtmek istiyordu.Bakışları birden Sylvia"ya kaydı.Elini çenesine destek etmiş konuşulanları dinliyordu sadece.Acaba bilmediğinden mi, yoksa konuşmak istemediğinden miydi ?

Tekrar bakışlarını şaşırdığını belli etmemeye çalışan genç Parker"a yöneltti ve cevabı beklemeye başladı.

Daha deminki şaşkılığı tekrar yaşadı. Listeden nasıl bahsedebiliyordu ki? Yanlış olsa bile... James Syltherin listede vardı. Emindi buna. Bütün yoldaşlık üyelerinin isimlerini çok iyi biliyordu;ezberlemişti. James Slytherin de oradaydı işte. Liste masanın üzerindeki dosyalarda vardı;ama gerek yoktu bakmaya. Aaron ısrar ederse listeye bakıp ona gösterirdi. Ah hayır,listeyi gösteremezdi kimseye.

"Bence de görememişsiniz Bay Allison. James Syltherin'in ismi elbette listede var."

Biraz sert çıkmış gibi hissetti. Niyeti bu değildi ama,garip... Hata yapmaktan korkuyor olmalıydı-kabul etmek istemese de-. İçine kurt düşmüştü şimdi. Ama Aaron'dan gözlerini ayırıp listeye elini uzatmadı.Cevabını bekledi sadece. Sylvia'nın da bu konuda konuşmak istemediğini biliyordu. Geçen günkü tartışmalarında beri hiç bahsetmemişti yoldaşlıktan. Ama şimdi alelade yoldaşlık hakkında konuşuyorlardu. Rahatsız olabileceğini düşündü ama önemsemedi.

Aaron yüzüne yapmacık bir şaşkınlık yerleştirdi.Elini alnına götürerek zihnini yoklarmış gibi yaptı ve :

"Ah, elbette.Jack Drachénia"nın altındaydı."

dedi.Sonra elini tekrar deri koltuktan aşağı sarkıttı.Gözlerini bir süre Tommy"nin gözlerine dikti.Şuan düşmanca göründüğünün hatta tehdit edercesine konuştuğunun farkındaydı ama konuşmanın seyri takip edildiğinde amacının bu olmadığı anlaşılacaktı.

"Bay Pharaoh Antartika"dan döndüler mi ?"

Şaşkınlığı Aaron'un her cümlesiyle artıyordu. Nereden edinmişti ki bu kadar bilgiyi? Lord'a karşı savaşıyor olsa da yoldaşlık hakkında bu kadar bilgi edinebilmiş olması kuşku uyandırıcıydı. Ama son cümlesiyle yüzüne bir gülümseme yerleşmişti.

"Yanılıyorsunuz,Bay Pharoah Rusya'ya gitti;Antartika'ya değil. Neyse,daha dönmediler."-dışa vurmak istemese de,sesinde,Aaron'un bir açığını yakalamış olmasıyla elde ettiği sevinç belli oluyordu açıkça.-. Tasartir'i de eklemişti bu cümleye. "Baykuş yoladım,yakın zamanda dönerler umarım.".

Aaron gülümseyerek başını iki yana salladı ve elini ceketinin cebine götürüp bir mektup çıkardı.Mektubun üstünde "Feanor Tasartir'e " yazıyordu.Aaron bakışlarını Tommy"e yöneltti ve mektubu masanın ortasına fırlattı.

Daha sonra da az önceki yanlış düzeltmeye karşılık :

"Antartika"da..."

diye ekledi.Az önceki hareketinden sonra susmaya karar veren Aaron Tommy"i süzmeye devam etti.

Masanın ortasında duran kağıt parçasına baktı. Bir mektuptu bu. Hem de kendi mektubu! Feanor'a yolladığı mektup. Ne arıyordu mektubu onda? Oldukça sinirlenmişti bu adama. Gözlerini dikmiş,sert bir şekilde Aaron'un bakışlarına karşılık veriyordu.

"Saçma,Antartika'da ne yapıyor olabilirki? Ayrıca mektubum sizde ne arıyor?". Asasını eline almak için cübbesine hamle edecekti ama vazgeçti. Şimdilik buna gerek yoktu. Aaron'dan hızlı çekebilirdi asasını. Hem ikiye tekti. Buraya saldırmak için gelmediği belliydi. Oldukça rahat duruyordu. Tom'sa,aksine gergindi.

Aaron başını iki yana salladı ve :

"Henüz çok toysun Tom."

dedi.Sanki kendi kırk yaş büyükmüş gibi konuşmuştu ama tecrübe olarak yaşça büyük olduğu kesindi.Zihninde beliren kelimeleri silip attı ve :

"Öfkenin zihinbend konsantrasyonunu bozmasına izin vermemelisin."

diye ekledi sonra da.Çünkü az önceki asa olayını farketmişti.Ve böyle bir durum olursa bunun Tommy'"nin düşündüğü kadar kolay olmayacağını da biliyordu.

"Anthony size Rusya"ya gittiğini söylemişti sanırım, en azından listede karşıısına bunu yazmıştınız."

Cebinden bir parça parşömen çıkarttı.Bu Zay listesiydi, Anthony"nin karşısına baktı ve gülümseyerek :

"Evet, doğru anımsamışım."

dedi.Ardından kağıdı katlayıp tekrar ceketinin iç cebine götürdü ve elini çenesinin altına götürüp, düşünür pozisyon aldı.

Şaşkınlık yerini öfkeye bırakıyordu. Öfkesine,Sylvia'dan başka kimse için dizginleyemezdi. Zihin oyunlarından da pek anlamazdı. Cebinden çıkardığı kağıda bakıp söylediği şeylerle dehşete kapılmıştı. Adamın elinde yoldaşlığın üyelerinin listesi vardı resmen.

"Evet öyle,Rusya'ya gitti." dedi hızlıca.

"Hayır gitmedi."

Aaron bu sefer her zamankinden kararlı bir tonda konuştmuştu ama karşısındaki bundan anlayacak gibi değildi.Konunun bu olmadığını hatırlaması üzerine kağıdı tekrar çıkardı ve uçak maketi yapıp pencereden dışarı attı.Tommy"nin şaşkın bakışlarına dayanamayarak :

"Telaş etme o gideceği yeri bilir."

dedi biraz da dalga geçerek.Kirli sakalını yavaşça okşadı ve bir an düşüncelere dalıp kendinizi bilinmezliğin büyüsüne bıraktı.

Giden kağıda hamle yapacaktı ama çocukça olacağını düşünüp vazgeçti. Aaron'un sinir bozucu ifadesine döndü tekrar. Öfkesi her an artıyordu. Ama biraz dizginlemesi gerekti kendini.

"Anthony'nin Rusya'da olmadığını nereden biliyorsun? Hatta o listeyi nereden elde ettin?" diye sıraladı sorularını.

Siniri bozucu bir cevap daha geleceğini tahmin ediyordu. Ama yine de sormadan edemezdi. Nezaketi elden bırakmıştı artık. Bu adamın nasıl bu kadar bilgi sahibi olabildiğini öğrenmek istiyordu.

Aaron, Tommy"nin Spes Salutis"i bildiğinden adı gibi emindi.Her ne kadar sahte adı olsa da ... Ona biraz yaklaştı ve :

"Ekibinde sızma var."

diye fısıldadı.Bir süre şekilde şekle giren yüz ifadelerini izledikten sonra tekrar konuşmaya başladı.

"Bunu söylememdeki amaç senin sinirini bozmak değil Tommy.Sadece tedbirini alman için.Karanlık"a karşı verilen savaşta hataya yer yok.Ve ne yazık ki bu savaşta kazanacak bir taraf da yok..."

Bir süre sessiz kaldıktan sonra kendi kendine ama odadaki herkesin duyabileceği bir sesle :

"Durdurulamaz bir güç, yerinden oynamayan bir cisme çarparsa işte böyle olur !"

dedi ve tekrar düşüncelere daldı.

"Kim bunu sağlıyor?" diye sordu tekrar. Kim sızdırabilirdiki bu kadar önemi bir bilgiyi? Kendinden başkasında olduğunu sanmıyordu listenin.

"Bunu söylememdeki amaç senin sinirini bozmak değil Tommy.Sadece tedbirini alman için.Karanlık"a karşı verilen savaşta hataya yer yok.Ve ne yazık ki bu savaşta kazanacak bir taraf da yok..."

Hak vermek istemese de Aaron haklıydı.

"Fazla karamsarsın.Yoldaşlık son zamanlarda toplandı sayılır.Hem belki...Güçlerimizi birleştirebiliriz." derken Aaron'a bakıyordu. Her ne kadar kız arkadaşı olsa da Sylvia'nın fazla şey öğrendiğini düşünüyordu. Ona güveniyordu;bir şüphesi yoktu ama yine huzurunu bozabiliyordu bu durum.

Aaron bu öneriye karşın hiç düşünmeden cevap verdi.

"Eski başkan kağıt üzerinde Anthony olsa da işlere James bakıyordu ve uzun zamandır pasif bir örgüt konumundasınız."

Aaron böyle dese de kafasında bu teklifi ölçüp biçiyordu.Eskiden beri güçlü bir oluşum olarak bilinse de son zamanlarda çok yıpranmıştı.Ancak yenilik girişimlerinde olduğunun Aaron da farkındaydı.

Bakışlarını Sylvia"ya yöneltip Tommy"nin yorumunu beklemeye karar verdi.

"Yeni başkan da benim ve garanti veririm ki yakın zamanda savaşı yeniden başlatacağız.". Otoriter davranmayı sevmiyordu ama bazen böyle davranmak gerekiyordu.

"İki örgütün aynı hedefe karşı ayrı savaşması yerine birlik olmaları daha mantıklı." diye ekledi. 'Pasif örgüt' lafına gülesi gelmişti doğrusu. Spes Salutis'in yoldaşlıktan pek farkı yoktu son zamanlarda.

"Bak ne demek istediğini çok iyi anlıyorum ama ekibindeki tek sızma Spes Salutis ajanları değil.Ölüm yiyen ajanları da var."

Aaron bu iddaasından sonra Tommy"e düşünmesi için biraz pay bıraktı ve kısa bir süre sonra devam etti.

"Söylesene Ölüm Yiyenler arasında kaç adamın var ?"

İlk cümlesine cevap verecekti ama ikinci cümlesiyle suskun kalıp koltuğuna çöktü.

"Hiç yok!"

Bir süre düşünceli bir şekilde yüzü kapıya dönük,öylece durdu.

"Şu ölümyiyenleri söyle de bari biraz yardımın dokunsun..."