Aaron'un Odası

Eva'nın yanına oturmuştu Aaron, ve onun elini tutmuştu.Hala ona bakmayı sürdürüyordu.Büyülü bir andı.

"Senden duymak daha güzel."

Eva gözlerini onun gözlerinden ayıramıyordu.Enteresan olmayacak bir biçimde, o da Aaron'dan bu sözleri duymanın çok güzel olduğunu düşünüyordu.

"Öyle mi? Ben ise senden duymuş olmanın daha güzel olduğunu düşünüyorum.Beni her şeyden daha çok mutlu edebiliyor."

Aaron'u bıraksalar hayatı boyunca o maviliğin içinde boğulmaya razıydı.Hele onun ipeksi ellerini, avuçlarında hissetmek kelimelerle anlatılabilecek bir duygu değildi.Tıpkı Eva'ya karşı beslediği diğer duygular gibi ... Çekici gülümsemesi yüzüne tekrar yayıldı.

"O halde yanılıyor olmalısın.Çünkü beni daha çok mutlu ediyor."

dedi muzipçe.Hala onun gözlerine bakıyordu.Kadife sesini her duyuşunda ise kalbinden bir parça daha ona teslim oluyordu.

Aaron'un muzipliği Eva'nın gülmesine sebep oldu.Muziplik yaparken söylenen her şey doğru olmuyordu.Bu nedenle, Aaron'un sözlerine gülen Eva cevap vermekte gecikmedi;

"Hayır, hayır ve bir kez daha hayır ! Kesinlikle beni daha çok mutlu ediyor." dedi ve gülmeyi bıraktı.Eski durgun haline dönmüştü.Gözlerinde çok önemli bir şeyi itiraf edecekmiş gibi bir dalgınlık vardı.Ama çok da önemli br şey değildi, çünkü Aaron onun söyleyeceklerini zaten biliyordu.

"Seni özledim, ama öyle görünüyor ki sen özlememişsin beni." derken dudağını minik bir çocuk gibi büktü.Böyle 22 yaşında genç bir bayandan çok, minik tatlı bir çocuğa benziyordu.Ama zaten bütün muzipliği Aaron yapacak değildi ya.

Daha sonra tekrar durgunlaştı. "Buraya gelip seni görmek için bahane aradım.Bahanem olmadan gelirsem, sanki kendimi ele verecekmiş gibi hissettim.Ki zaten gördüğün gibi çoktan kendimi ele verdim."

Aaron bu özleme konusunda haklı olsa bile Eva'ya bunu kabul ettiremeyeceğini bildiğinden fazla diretmedi.Ellerini onun ipeksi saçlarına götürdü ve bir süre okşadıktan sonra tıpkı küçük bir çocuk gibi büktüğü dudağına masum bir öpücük kondurdu.Böylece ikisinin de hasreti bir nebze dinmişti.Tek kolunu ona atarak sarıldı ve onun kokusunu ciğerlerine çekti.Ne kadar koklasa da doyum olmayacaktı biliyordu.

"Bahane meslesine gireceksek eğer ... Benim yaşamak için tek bahanem sensin."

Eva şu an yalnızca Aaron'un kalp atışlarını duymuyor olmasını umuyordu.Gerçi kalbi öyle hızlı atıyordu ki duymaması mümkün değildi.Eva artık yüzündeki kırmızılığın kalıcı olmaya başladığını da düşünmeye başlamıştı.Ne kadar utanç verici olursa olsun, gerçekleri söylemek en iyisiydi.

"Ah, benim bahanem de şu an yanımda oturuyor ve biraz uzaklaşsa ölecekmişim gibi hissediyorum.Sanırım onu çok sevmemden kaynaklanan bir durum, sen ne dersin?"

Aaron bu sefer kahkahasını tutamayarak :

"Endişe etme derim aynı durum onun için de geçerli."

dedi ve kaslı kollarıyla onu biraz daha sardı.Artık kalp atışlarını daha net hissedebiliyordu ve onların dörtnala koştuğunu farkedince gülümsemesi bir an kayboldu.

"Korkuyor musun ?"

Eva yaslandığı kolktukta Aaron'un kolundan hafifçe sıyrılıp onun yüzüne baktı.Onun da gülümsemesi kaybolmuştu.

"Hayır.Korkmam gerek bir şey mi var? Eğer kalp atışlarımdan bunu çıkardıysan, heyecandan o kadar hızlı atıyor kalbim." Bunu biraz da utanarak söylemişti ama yine gerçeklerden yanaydı.

Aaron'un gülümsemesi yavaş yavaş tekrar yayıldı yüzüne.Düşündüğü gibi birşey çıkmadığı için olsa gerekti ki kendini az öncekinden çok daha iyi hissediyordu.Onu güven içinde tekrar kollarına aldı ve kokusuyla büyülenmeye devam etti.

"Bazen kendime seni sevmeyi ne zaman bırakacağımı soruyorum."

Bunu der demez Eva, Aaron'un kolundan tekrar kurtulup sorarcasına gözlerine baktı.Aaron aynı çekicilikle bakmaya devam etti.

"Ama ben ne zaman öleceğimi bilmiyorum ki ..."

"Ama ben ne zaman öleceğimi bilmiyorum ki ..."

Eva rahatlamayla tekrar Aaron'a yaslandı.Belli ki Aaron onu sinirlendirmeye çalışıyordu.O da Aaron'a uymaya karar verdi.Aaron'un kollarından tekrar sıyrıldı.Ellerini kendi beline koydu, gözlerini Aaron'a dikti.Yapmacık olduğu belli olan bir otoriteyle ona baktı.Alayla konuşmaya başladı:

"Tek sorunun buysa eğer; beni sevmeyi bırakmak istediğin anda seni öldürebilirim.Bu senin için uygun mu?"

"Tek sorunun buysa eğer; beni sevmeyi bırakmak istediğin anda seni öldürebilirim.Bu senin için uygun mu?"

Aaron bu oyunu oynamaya karar vererek yüzündeki gülümsemeyi insanın acımasına bile neden olabilecek bir hüzüne bıraktı.Ardından da başını yere eğip ellerini birleştirdi.Biraz daha zorlasa kendini birkaç timsah göz yaşı bile akıtabilirdi.Gözlerini te bir noktaya kenetledi ve hiçbirşey demeden öylece baktı.Rol yaptığını anlamak imkansız gibi birşeydi.

Aaron gerçekten çok üzülmüş görünüyordu.Başını eğmişti ve umutsuz bir duruş sergiliyordu.Acaba rol mu yapıyordu, ya da oyunu devam mı ettiriyordu? Eva'nın gerçeği bu açıdan anlaması mümkün değildi.Aaron'un gözleri yalan söyleyemezdi nasılsa.Eva da Aaron gibi başını onun gözlerini görebilecek kadar eğdi, dudaklarını büktü ve hüzünlü bir sesle konuşmaya başladı.

"Merhaba, ben birtanecik sevgilimi arıyordum.Az önce burada olduğundan o kadar emindim ki.Siz onu gördünüz mü?"

Aaron onunla göz göze gelebilmek için başını yavaşça yana çevirip muzipçe güldü.Böyle gülünce gamzeleri daha belirgin oluyordu.Kısık bir sesle :

"Evet ama kimsenin duymaması gerek."

dedi ona doğru yaklaşması için.Ona bir süpriz yapacağı belliydi.

Aaron rol yapmıştı ve yapmaya da devam ediyordu.Onun gerçekten üzülmemiş olması Eva'yı mutlu etmişti.Ama Eva, Aaron'un son sözündeki amacı anlayamamıştı.Gözlerini kırpıştırdı ve gizli bir şey söyleyecek gibi Aaron'a biraz yaklaştı.

"Onu gördünüz yani? Hala buralarda mı?"

"Gözlerin kapat, açtığında yeniden burda olucak."

dedi kısık ve samimi bir sesle.Onun o mavi gözlerinin asla kapanmamasını isetse de az sonra daha büyük bir sevinçle parlayacaklarını bildiğinden kapanmasına izin verdi.Az önceki kırpışmayla birlikte onun midesindeki kelebekler de kıpraşmıştı sanki.Çekici gülümsemesini sürdürürken onun gözlerini kapamasını bekledi.

Eva, Aaron'un isteğini yerine getirdi; gözlerini kapattı.Heyecanla bekliyordu; acaba ne olacaktı? Çok küçük bir ihtimal de olsa Aaron gözünü açtığında yanında olmayablirdi ve Eva Aaron'un kaybolup gitmemesini umuyordu.

Aaron gülümseyrerek asasını çıkartıp kendine sessizden "Gemino" büyüsünü yaptı.Artık üç tane Aaron vardı.Asıl Aaron asasını salladı ve diğer ikisinin elinde birer buket gül belirdi.Kıpkırmızıydılar, tıpkı Eva'nın yanakları gibi.Aaron yerinden kalkıp Eva'nın karşısında diz çöktü ve diğer ikisinin Eva'nın iki yanına oturuşunu bekledi.Herkes yerini alınca onun elmacık kemiğinin hemen altına bir buse bırakarak :

"Şimdi açabilirsin."

dedi.Bir tanesi bile onun başını döndürmeye yetiyorsa bakalım üç Aaron'la nasıl baş edecekti.Aaron muzipçe gülümseyerek Eva'nın tepkisini beklemeye başladı.

Eva Aaron'un ne yaptığını göremiyordu, aslında gözünü hafiften açıp bakma isteği vardı fakat Aaron farkeder diye gözlerini tamamen kapalı tuttu.

Gözünü açtığında şaşkınlıktan bir süre konuşamadı.3 tane Aaron vardı, ikisi yanına oturmuş elinde gül buketiyle ona bakıyordu.Tam karşısında ise başka bir tanesi vardı.

Eva üçüne birer kez baktığında hangisinin gerçek Aaron olduğunu anladı.Önünde diz çökmüş olandı.

Şaşkınlığı geçtiğinde önünde diz çöken Aaron'a gülümsedi.

"Bir tane kaybettim, üç tane birden buldum.Ama dedim ya az önce size, benim birtanecik sevgilim diye.Ve kesinlikle benim birtanecik Aaron'um sensin." Aaron'a doğru eğildi ve onu yanağından usulca öptü.

Aaron yanağındaki dudakları hissettiği anda sanki vücuduna elektrik vermişlerdi.Evet, kesinlikle hareket edemiyordu, hatta nefes aldığından bile şüpheliydi.Bu şaşkınlığı o gülümsemesiyle bastırmaya çalıştı ve elini şaklatmasıyla kopyalar yok oldular.Aaron tekrar Eva'nın yanına geçip oturdu.Artık her zamankinden daha yakındı ona.Ruhen ve bedenen ... Elini onun pamuk kadar yumuşak ve bir ceylan kadar narin yanaklarına götürdü Aaron.Bu anın hiç bitmemesini diliyordu.Daha sonra tekrar kolunu ona attı ve sıcak nefesini göğsünde, aşkını ise kalbinde hissetmeye devam etti.

"Keşke her anımız böyle geçse."

"Evet ben de isterdim her anımızın böyle olmasını..." dedi Eva.Aaron da Eva da bir süre konuşmadı.Sessizlik uzamıştı.Daha sonra Eva, hiç istemese de kendisini uykunun kollarına teslim etti...

Aaron gülümseyerek :

"Eva ... "

dedi ama cevap gelmeyince ona göz ucuyla baktı.Uyuyakalmıştı onun göğsünde.Sessiz bir "accio" büyüsüyle kalın montunu çağırdı Aaron ve yavaşça üstlerine örttü.Küçük bir asa hareketiyle ışıkları da söndürdükten sonra o da kapattı gözlerini.

Aaron gözlerini açtığında Eva'nın hala kollarında olduğunu görünce geçen gecenin bir rüya olmadığını anladı.Onu uyandırmadan yavaşça kalktı ve sessizce odadan çıktı.