Cam Kenarındaki Masalardan Biri..

Misafir

- Sakın senden sıkıldığımı düşünme, asla da sıkılmam senden, imkansız...
Chase ister istemez gülümsedi.Bu sözlerin gerçek olduğuna inanmayı çok isterdi.Rissa'nın yüzüne baktı gözleri gerçek olduklarının kanıtıydı.İçindeki mutluluk dalgası hızla tüm benliğini sardı.Boğazı yanıyordu ama be sefer ateşviskisi yüzünden değildi.Bir süre sadece Rissa'nın yüzüne baktı.Keşke daha önceden -okul zamanında- böyle bir fırsat yakalayabilseydik diye düşündü.Rissa'yla uzun zamandır konuşmasalarda kendini onun yanında huzurlu hissediyordu.Bu fırsatı bu kadar geç yakaladıkları için üzülmüştü ama şu an burda olmaktı önemli olan.Hemen kendine gelip yeniden gülümsemeye başladı.

-Çok fazla daldığın için benden sıkıldığını düşünmüştüm ama sıkılmaman yi bir şey.

Elindeki boş bardağa baktı ve yanından geçen garsondan bir tane daha istedi.Garson yeniden elinde ateşviskisiyle geldiğinde Chase kocaman bir yudum aldı.Başı biraz dönmeye başlamıştı.Bu gece için bu kadar içkinin biraz fazla geldiğini düşündü.

Marissa şaşkınlıkla dolu duygularını Chase'in gülümsemesi ile bir kenara bıraktı. Yıllar önce okuldayken biri Chase ile Üç Süpürgede aynı masada oturacaklarını söylese hisleri inanmaktan fazlasıyla uzak olurdu.Üstelik imkansızlara inanan biri için... Üç Süpürge'deki eski, güzel anılarının yanında bugününde eklendiği bir gerçekti. "Çok fazla daldığın için benden sıkıldığını düşünmüştüm ama sıkılmaman iyi bir şey." demişti Chase.Marissa gri gözlerini Chase'e yöneltti, yüzündeki hafif tebessümüyle birlikte

- Düşünceler insanı yakalıyor boş buldukları anda, herneyse sen sıkılmadıysan benden sorun yok...

dedi.Sıkıldığını sanmıyordu Chase'in, en azından öyle bir izlenimi yoktu.Bu raslantı sayesinde uzun zamandır bu kadar gülümsememişti, bunu farkettiğinde umursamazlığına verdi, yeni düşüncelere dalmak istemiyordu.

Misafir

Chase camdan dışarı baktı.Hava kararmak üzereydi.Chase uzanıp ceketinin cebinden saatini çıkardı.Saatler birbiri ardına geçmiş,Chase farkına varmadan çok geç olmuştu.Medusa'ya sözü vardı.Eve erken gitmesi gerekiyordu.Chase yüzünü buruşturdu hep güzel zamanlar hızlı geçerdi.

-Aslını istersen burada seninle saatlerce oturabilirdim ama artık kalkmak zorundayım.Ablama sözüm var.Eğer istersen sen oturabilirsin ama ben kesinlikle gitmeliyim.

Chase ayağa kalktığında içinden birşeylerin koptuğunu hissetti.Güçlü bir şey onu az önce kalktığı sandaliyeye geri çekiyordu ama o direnmek zorundaydı.Yanındaki sandaliyede duran paltosunu üstüne geçirdi.Garsona bir kaç galleon verebilmek için iç cebindeki para kesesini aramaya başladı.

Marissa bakışlarını pencereye çevirmişti, hava kararmak üzereydi.Zamanın nasıl geçtiğini anlayamamıştı, Üç Süpürge'ye geldiği anda umursamazlığına verdiği saat şu an onu şaşırtmaya yetmişti. "Aslını istersen burada seninle saatlerce oturabilirdim ama artık kalkmak zorundayım.Ablama sözüm var.Eğer istersen sen oturabilirsin ama ben kesinlikle gitmeliyim." demişti Chase ve ayağa kalkmıştı.Marissa'da onaylarcasına, olumlu bir bakış attıktan sonra ayağa kalktı.Yanındaki sandalyenin üzerindeki pardesüsünü aldıktan sonra bakışlarını tekrar dışarıya çevirdi.Sonbaharın serin akşamlarından biriydi.Pardesüsünü giydikten sonra Chase'e döndü

- Belki sonra yine karşılaşırız kim bilir...

dedi hafif bir tebessümle.

Havanın soğuk olmasına karşın sıcak bir his Rose'ın içini ısıtıyordu. Evden can sıkıntısıyla çıktı. Zaten uzun zamandır kardeşini ve kuzenlerini de evde bulamıyordu. Onlar evde olduğunda da Rose'ın işi oluyordu. Bu yüzden şu anda kimse evde yokken evde olmasının bir anlamı olmadığını düşünüp dışarıya çıkmaya karar verdi. Yanına bir hırka alıp dışarıya çıktı. Üç süpürgeye doğru yürüdü ve kapısından içeri girdi. Elindeki hırkasını askılardan birine asıp cam kenarındaki masalardan birine oturdu ve bir kaymak birası söyleyip dışarısını izlemeye başladı.

Yine şarkılar söylüyordu Monica...Mutluydu,çünkü artık o başbelası kadının kedisi değildi...Uçarcasına koşuyordu yolda,hatta koşarken bir iki kişiye çarpmıştı...Bağırışlarını duymamazlıktan geldi.Eh,artık biraz dinlenmesi gerekirdi.İçeriye girmeden,cam kenarındaki bir masada o hastanedeki şifacılardan birini gördü.

"Bunu görmüştüm...Konuşmak eğlenceli olabilir!En azından birileriyle tanışmış olurum...Kahrolası kadın...5 senedir aklım neredeymiş yahu?"

dedi ve bayanın yanına yaklaştı.

"Merhaba...Oturabilir miyim?"

Kaymak birasını içerken içinden lanetler yağdırıyordu. Boğazları iflas etmiş gibiydi. Bir şey yiyip içtiğinde batıyordu, çok ağrıyordu. Ama yapacak bir şey bulamıyordu nedense. Ne kadar iksir varsa hazırlamıştı, ancak geçmiyordu. Zaten evden de yemek yemeden çıkmıştı. Tamamen boğazının ağrıdığını unutup birden kaymak birasını içmeye başlayınca ister istemez canı acımıştı. Hızlı ve sert bir biçimde bardağı masaya koyması da tamamen bir refleksti. Birinin geldiğini gördü içeriye doğru. Kendine baktığını fark etti Rose, ancak ona bakmamakta ısrar ediyordu. Çünkü yüzünde tuhaf bir mutluluk ve aynı zamanda zafer ifadesi var gibiydi. Rose hiç hoşlanmamıştı bundan ama belli etmek istemiyordu, çünkü kendine doğru geliyordu. "Merhaba...Oturabilir miyim?" Rose hiçbir şey diyemedi, ama belki konuşmanın iyi geleceğini umuyordu. Nasılsa sonunda mutlu biriyle karşılaşmıştı. Dert dinlemek zorunda kalmayacaktı. Yüzüne bakınca bir yerlerden tanıdık geldiğini anladı, ancak çıkartamamıştı kim olduğunu. Gülümseyerek kadına baktı ve: "Tabi ki ... Bir tane daha kaymak birası.. " dedi arkasına doğru ve kadının oturmasını izledikten sonra sözün onda olduğunu ima eden gözlerle bakmaya başladı.

"J..---Monica Davis ben..."

dedi Monica.Sesi titremişti.

"Pardon...Bir Ateşviskisi alabilir miyim?Şişeyle lütfen..."

"J..---Monica Davis ben..." Rose nesi olduğunu anlamamıştı, ismini titreye titreye söylemesi bir yana başta yanlış söylemek üzereymiş gibi değiştirmişti sonradan. Şaşırarak karşısında duran kadına - isminin Monica olduğunu söyleyen kadına- bakmaya devam etti. "Pardon...Bir Ateşviskisi alabilir miyim?Şişeyle lütfen..."Şişeyle ateş viskisinin fazla geleceğini düşünmüyor değildi, ama yine de kadını duymayan barmene seslenerek ateş viskisi istedi bir şişe. Gelen kaymak birasını içmemişti zaten, saygısızlık yaptığını düşünmüyor değildi. Ancak kadında bir şeyler olduğunu fark etmişti. Bu yüzden bir şey demedi, ancak masadan da kalkmadı. Barmen ateş viskisini getirmeden önce tuhaf tuhaf bakmıştı, Rose ise aynı tepkiyle karşılık vermişti adama, ama bu tepkide aynı zamanda çaresizlik duygusu da vardı. Rose boğazını temizledikten sonra kadının yüzüne bakmasını bekledi. Kadın bir süre sonra yüzünü masadan Rose'a çevirince konuşmanın kendisine geldiğini düşündü sonunda ve:" Ben de Rosemary Monteque .. Şifacıyım. " dedi. Ardından kadının pek de iyi olduğunu düşünmediği hissine kapıldı. Yanılıyor da olabilirdi. " Bir sorun yok değil mi? " dedi hafif tebessümle karışık bir merak vardı bu sorunun altında. Umarım azarlamaz diye de düşünmüyor değildi bir yandan. Çünkü henüz tanımadığı bir insanın belki özel hayatına bile girecekti bu soruyla.

"Yok..."

dedi Monica gülerek...

"Ama geldiğim yerde pek Ateşviskisi yoktu...Hasret gidermek istedim sadece!"

dedi ve önüne gelen şişeden kadehe doldurup yavaşça bir yudum aldı.

"Özlemişim..."

"Yok..."demişti soluk yüzlü kadın. Ancak nedense Rose'ın pek inanası gelmemişti. Yine de bir şey diyemedi, Monica gibi gülümsemekle yetindi ve boğazını acıtan kaymak birasından bir yudum alarak boğazından geçmesini bekledi. "Ama geldiğim yerde pek Ateşviskisi yoktu...Hasret gidermek istedim sadece!" Rose kadının nereden geldiğini merak etmişti, sorsam mı diye düşündü bir an. Pek öyle büyük bir yerden gelmediği belli oluyordu, çünkü ateş viskisi bile olmayan bir yerde yaşamak işkence gibiydi büyük ihtimalle. Kadının suratından böyle okunuyordu. Rose gülümseyerek tekrar dikkatle kaymak birasını yudumladı ve baş parmağı ile işaret parmağını bardağın ağız bölümünde gezdirmeye başladı. "Özlemişim..." Kadının biraz fazla konuştuğunu fark etmişti, ama şikayetçi olmuyordu. Rose kendinden çok başkalarının konuşmasını dinlemeyi daha çok seviyordu çünkü. Kendini yeteri kadar, hatta çok daha fazla dinlemişti. Gülümseyerek bardakla oynamaya devam etti ve: " Nereden geliyorsun ki, seni görmüşlüğüm var daha önce buralarda. " dedi. Gerçekten de görmüştü, çünkü suratı yabancı gelmiyordu. Birine benzetiyor olabilirim diye de düşündü, ama kesinlikle aynı yüz olduğundan emindi. Bir eşinin daha olabileceğini düşünmüyordu.

"Görmüşlüğün mü var?"

dedi Monica.

"Nasıl görmüş olabilir ki?Buraya daha ikinci defa geliyorum ben...Kedi olarak gördüyse yandık zaten..."

diye düşündü.

"Yorkshire'den geliyorum...Orada birkaç akrabam var,ve uzun süredir oradaydım...Orada da pek büyücü takılmadığı için içkisiz kaldım işte..."

O sırada bir ilan gözüne ilişti.

Marilyn TONKS'un kedisi SALEM kaybolmuştur.
Bulana 10.000 Galleon ödül verilecektir.

"Hay aksi!Daha ilk günden başıma ödül koymuş..."

diye düşündü.

"Kedi kaybolmuş,gördün mü?"

"Görmüşlüğün mü var?" Soluk yüzlü kadının birden gülen surat ifadesi değişmişti. Büyücü değil miydi yoksa? Neden bu kadar şaşırmıştı ki bu kadar. Aslında gerçekten de büyücü olarak gördüğünü hatırlamıyordu. Tuhaf bir şekilde hatırlıyordu kadını, ama nedense bir türlü nasıl gördüğünü çıkartamıyordu. Başında bir şey titremeye başladı. Ne oluduğunu anlayamadan elini alnına götürdü ve ovmaya başladı. Kadına ikinciye bakmadı. Ama konuşmasını dinlemeye devam etti. "Yorkshire'den geliyorum...Orada birkaç akrabam var,ve uzun süredir oradaydım...Orada da pek büyücü takılmadığı için içkisiz kaldım işte..." Kadın büyücüydü işte, ama neden bir türlü anımsayamıyordu şu anda aklı almıyordu. Bir defa daha baktı kadına. Bir animagus yada başka bir kılığa girerken görmüş olabilirim diye düşündü, ama yine de çıkartmadı bu işi. Vazgeçmeyi de düşünmüyordu ama. Kadının gözleri bir yere doğru dikilmişti. Kadının baktığı yere doğru baktı ve ilanı gördü kadın gibi. Gözlerini kısarak okumaya başladı. " Marilyn TONKS'un kedisi SALEM kaybolmuştur. Bulana 10.000 Galleon ödül verilecektir. " Rose'ın gözleri açılmıştı birden. 10.000 galleon bir kedi için verilirmiydi? Böyle kerizlik olur muydu? İster istemez bir kahkaha attı ve kahkahasını bastırmak biraz zor olsa da ardından susmayı başardı. Kadın ona tuhaf bir surat ifadesiyle bakarak: "Kedi kaybolmuş,gördün mü?"diye sordu. Rose ise böyle bir kediyi daha önce gördüğünden adı gibi emindi. Ama nerede gördüğünü bilmiyordu. Hem çok önceden görmüştü. Aynı kedi olduğuna iddiaya bile girebilirdi. AMa malesef çok önceydi. " AH AH ... "dedi önceden ve arkasına yaslandı sonra." Sanki bu birkaç ay önce olsa olmazdı. Çok önce gördüğümden eminim. Ama nerede olduğunu bilmiyorum. Hiç yabancı gelmiyor." dedi. Bu bir tesadüf olmalı diye düşündü. Çünkü kadını da aynı şekilde gördüğünden emindi. Ama tabi ki bunun olması imkansızdı. Eğer Mary'nin kedisi bu kadın olsa burada olması bile aptallık olurdu. Mary'i tanıdığı kadarıyla gül gibi bakıyor olmalıydı, animagus yada farklı bir tür olsa bile. Kadına tuhaf ve zıt bir şekilde baktıktan sonra yüzünü dışarıya çevirdi.

"Bayağı zengin olmalı...Tanıyor musun?"

dedi Monica kendini tutmaya çalışarak.Tutamasa ya sinirlenecek ya da gülmekten kırılacaktı...

"Bir kedi için 10000 galleon verdiğine göre...Hem de siyah bir kedi..."

Viskiden bir bardak daha doldurdu...

"Bayağı zengin olmalı...Tanıyor musun?" demişti nedense kahkahasını bastırmaya çalışırcasına. Rose onun bu gülme isteğini anlamamaksızın kaymak birasına bakmaya devam etti. Tuhaf bir biçimde yutkundu ve ardından cevabını vermek üzere kadına bakmaya başladığında suratındaki tuhaf ifadeyi gördü. Nedense gözlerinde tuhaf bir çekingenlikte varmış gibiydi, sanki bir şey saklıyormuş yada bir şeyden çekiniyormuş gibi davranıyordu. Ama yanlış anlamış da olabilirdi. İnsan sarrafı değildi sonuçta. " Evet tanıyorum Mary'i. Pek konuşmuşluğum yok, belki bir kaç kere. Hmm ... Evet sanki bir defasında onunla burada karşılaşmıştım, yada Domuz Kafası'nda ama bilmiyorum. Yani sadece böyle şeylere önem verdiğini biliyorum. Yani nasılsa Mary gibi bir kadın kedisine çok iyi bakar gibi geliyor bana, incitmez. Neden kaçmış kedisi, yada her ne olmuşsa anlayamadım. Kaçmış olma ihtimali düşük gibi geliyor kedinin. Hmm ... "dedi düşünerek. Kendisi de ne dediğini pek anlayamamıştı. Ama yine de cümleyi tamamlamıştı. Kediyi gözünün önüne getirmeye çalıştı biraz, ama hatırlayamamıştı. "Bir kedi için 10000 galleon verdiğine göre...Hem de siyah bir kedi..." Kadın daha önce görmemiş gibi konuşuyordu az önce kediyi, ancak şu anda siyah bir kedisi olduğundan söz ediyordu. Üstelik bir de Rose'a Mary'i tanıyıp tanımadığını soruyordu. Neler olduğunu anlamamıştı, ama bu kadında bir tuhaflık olduğunu biliyordu. Zaten bunu en başından sezmişti. Cümleleri de çelişiyordu zaten. Ama söyledikleri yalan değildi. Gerçekten de bir kedi için 10.000 galleon verilebilecek kadar enaylik olabilir miydi? Demek ki parasından bile daha kıymetliydi bu kedi onun için. " Sen daha önce sanki görmediğini ima eden bir şeyler söylemiştin, tanıyor musun yoksa Mary'i. Ya da kedisini. " dedi tuhaf tuhaf bakarak ve gülümsemeyi de eksik etmedi. Kaymak birası bardağını ağzına doğru götürdü ve dişleriyle bardağı kemirdi. İçindekini içesi gelmiyordu. İştahı kaçmıştı. Zaten neler olduğunu da anlamamıştı. Kalksa iyi olacaktı, ama yine de bir şey onun kalkmasını engelliyordu. Karşısındaki kadın mı yoksa başka bir şey mi bunu çözememişti işte bir türlü.

out:Devam edecek ...

out: devam ediyor Razz

"Yok canım...Nerden tanıyacağım Mary'yi Tanrı aşkına..."

Saatine baktı.56 dakikadır buradaydı.Hemen hızlıca cep şişesinden bir yudum daha aldı...Yoksa vücudu değişecek ve korkunç bir duruma gelecekti...Biraz daha kendisini toparlaması gerekirdi...

Şişesini çantasına hızlıca koymaya çalışırken cüzdanını düşürmüş,içindeki her şey yere yayılmıştı.Ama şişenin görünmediğinden emindi...

"Kahretsin!"

Yerdekileri toplamaya başladı.Bu cüzdana bu kadar çok belge ve fotoğraf sığmazdı zaten...

"Yok canım...Nerden tanıyacağım Mary'yi Tanrı aşkına..." demişti genç kadın, ancak bir anca acilen saatine bakıp Rose'a bakmadan çantasından bir şey çıkarttığını farketti. Herhalde özel bir iş diye kurcalamak istemedi, ancak bu kadında bir tuhaflık olduğunu sezmişti. Yaptığı şeyi anlamamıştı ama kaymak birasını yavaş yavaş içmeye başladı yine. Dışarıya bakarken ne olduğunu anlamadan biden yerinden sıçradı. Aslında o kadar da yüksek bir ses çıkmamıştı, ama yine de o sessiz ortamı bozdu diye biraz korkmuştu. Monica'nın cüzdanındaki bir takım kağıt düşmüştü. Rose, Monica'ya yardım etmek için eğildi ve toplamaya başladı. Ancak kadın o kadar aceleyle topluyordu ki ne olduğunu anlamamıştı bile. Sadece birkaç resim ve birkaç tane belge görmüştü. Bir de Monica'nın "Kahretsin!" diye söylendiğini duymuştu. "Onlar ne acaba ?" diye söylendi kendi kendine. Ama Monica'nın duymadığından emindi.

Hemen yerdekileri çantasına attı.Bir şey eksikti.

"Kahretsin!Kimliğim yok!!!"

Fena halde panik olmuştu...Kimliği ortaya çıkarsa onun Monica olmadığı da ortaya çıkardı...

"Her şeyi yüzüme gözüme bulaştırdım yine...Niye kedi olarak kalmadım ki?!"

diye geçirdi içinden.Stresini yok etmek içi şişeyi kafasına dikti...Başı dönmeye başlamıştı...

"Garson!Mam-şey...Yiyecek bir şeyler getir!"

Misafir

Felicia ve Enric içeri girdiklerinde kendilerine oturmak için uygun ve en az sesli olan bir yer bulup oturdular, ardından da gelen garsondan birer içki sipariş ettiler... Enric Sharpella' yı pek sevmezdi, Felicia bunu biliyordu... Onu partiye yarı yarıya zorla getirmişti ve bu yüzden şamatanın içine çekmek için ısrar etmeyecekti... Zaten kendisi de yeterince yorucu bir gün geçirmişti ve daha fazla kargaşa istemiyordu... Gerçi Enric' in yanında olmak bile yorgunluğunun geçmesi için yeterli bir sebepti ama yine de fazla yorulmak istemiyordu...

Birkaç dakika sonra garson içkilerini getirdiğinde Felicia ateşviskisi kadehini eline alıp yavaşça arkasına yaslandı ve Enric' i seyretmeye başladı... Genç adamın davranışları ne kadar kibar, ne kadar tatlı ve ne kadar hoştu... Felicia' nın ona eskiden gelen bir hayranlığı vardı... Enric' in sonu gelmez sevgilileri yüzünden ona duygularını hiçbir zaman belli etmemişti ama ona olan hislerini hiçbir zaman bastıramamıştı da...

Misafir

İçeri girdiklerinde kendilerine en sessiz,kuytu-köşede bir masa seçmişlerdi.Daha yeni masaya oturmuşlardı ki gelen garsondan birer ateş viskisi istediler.Enric içerisinin boğucu havasından rahatsız olup ceketini çıkardı ve boş sandalyenin üzerine koydu.Bir yandan da dans pistinde dans eden çiftleri izleyip dudak büzüyordu.Tam o sırada gözleri Mia'ya takıldı.Onun bakışlarına gülümseyerek cevap verirken,bir yandan da ne kadar güzel olduğunu düşünüyordu..

Misafir

Felicia kendini son derece iyi ve mutlu hissediyordu, bakışları Enric' inkilerle her karşılaştığında içindeki haz daha da büyük bir hal alıyordu... Yaşadığı hislerin hiç biri tarif edilemezdi.. Derin bir soluk aldı ve ateşviskisi kadehinin içindeki son damlaları da içip tükettikten sonra kadehi masaya bıraktı, ardından saçlarını hafifçe geriye atıp Enric' e seslendi... Gözleri sürekli dans pistine takılıyordu ve Enric' in sormasını beklemek sıkıcı olmaya başlamıştı...

" Hey... Bana dans teklif etmeyecek misin Enric ? "

out: ya arkadaşlar burası devam ediodu Very Happy

Misafir

out : Afedersin farketmedik, Enric grince bşka yre taşırız RP' yi Kusura bakma..

"Kahretsin!Kimliğim yok!!!" Rose suçlu gibi görünmemek için itinayla yüzüne bakmaya devam ediyordu. Eğer başka yönlere bakıp da göz teması kurmazsa onun aldığını düşünebilirdi. Olabildiğince suçlu görünmemeye çalışıyordu. Çünkü bu kadını gördüğünden emindi daha önceden. Ama nereden olduğunu bilmiyordu. Monica'nın gözlerinin bir tuhaf olduğunu fark etti. Rose'a bakmadığı için kimliğe bir göz gezdirdi. Burada ismi Monica Davis diye değil de Jennifer Tonks diye geçiyordu. Hemen aklına Mary geldi. Bir alakası olabilir miydi? Kesinlikle vardı bir akrabasıydı, çünkü onlardan başka Tonks ailesi olabileceğini zannetmiyordu. Peki ya Mary'nin akrabası ise neden az önce Marilyn Tonks'un kedisinin kaybolduğu afişi gördüğünde tanımamazlıktan geldi anlayamamıştı. Hemen kimliği Monica görmeden sandalyesinin ucuna attı. Daha sonra Monica'ya döndü ve:" Monica, Mary'i tanımıyor musun gerçekten? Neredeyse herkes tanır onu burada. " dedi. Ufak bir yalandan bir şey çıkmaz diye düşünüyordu. Aslında pek yalan da saylımazdı. Ünlü biri sayılırdı, nasılsa koskoca Hogwarts'ın profesörlerinden biriydi.

"Aslında tanımı...Ha...Hapşu!!!"

Çok yüksek bir sesle hapşırmıştı.Çantasından mendil çıkarırken çantayı bir defa daha düşürdü.Bu sefer içindeki iksir şişelerinden biri tuzla buz olmuş,çantası ıslanmıştı...

"Nereye kadar gidecek bu böyle acaba...Kimliğim!"

Jennifer Tonks yazan kimliği cüppesinin cebine koydu.Görmediğini ümit ediyordu...