Cam Kenarındaki Masalardan Biri..

Marissa malikaneden ayrıldıktan sonra kendisini Hogsmeade'de bulmuştu.Öğrenciyken zamanının çoğunu harcadığı bu yer artık çok nadir geldiği yerlerden biri haline gelmişti.Sonbahar kendisini tamamen gösteriyordu.Mevsimin etkisiyle sararan yaprakların görüntüsü her zaman hoşuna giderdi Marissa'nın.Hüzün mevsimi diye anılan bu mevsim Marissa'nın en sevdiği mevsimdi.Hogsmeade'in sokaklarında ilerlerken zaman hakkındaki herşeyi umursamaz olmuştu.Yürümeye devam ediyor bir yandan da etrafında göz gezdiriyordu.Fazla kalabalık değildi...Gözüne çarpan tabelayla birlikte düşüncelerden sıyrıldı."Üç Süpürge" Öğrenciyken arkadaşlarıyla sık sık uğradıkları Üç Süpürgeye uzun zamandır gelmemişti.Kapıyı yavaşça iterek içeriye girdi.Kapıyı açması ile hafif bir rüzgar oluşmuştu ve kapıda ki zil çıngırdamıştı.Birkaç saniyeliğine kendisine çevrilen bakışlardan sonra cam kenarındaki buraya geldiğinde oturduğu boş masaya doğru ilerlemeye başladı Marissa.Bir yandan etrafta göz gezdirmeye devam ediyordu, tanıdık birilerini görme umuduyla.Aslında umut denemezdi buna, yalnızlığı severdi.Tek başına dolaşırdı genelde.Tanıdık birilerinin olmaması sevindirmişti bu yüzden kendisini.Masanın yanına geldiğinde pardesüsünü çıkarıp yanındaki sandalyenin üzerine bıraktı.Sandalyeye oturdu ve bakışlarını pencereden dışarıya doğrulttu.Göründüğü kadarıyla hafif bir rüzgar vardı dışarıda.O sırada yanına gelen garsonu farketmişti

-Ateşviskisi..

demesiyle garson aniden kaybolmuştu.Marissa bakışlarını tekrar dışarıya doğrulttu.Masanın üzerinde duran Gelecek Postasını eline aldı ve göz gezdirmeye başladı..

Misafir

Chase bütün zamanını evde geçirmekten sıkılmaya başlamıştı.Evden çıktığı zamanlarda da genelde Londra'ya iniyordu.Bu sefer bir farklılık yapıp Hogsmeade'e gitme kararı aldı.Hava soğuk olduğundan malikaneden çıkmadan önce üzerine kalın bir mont geçirdi.Gözlerini kapadı ve olduğu yerde hafifçe döndü.

Bir anda soğuk hava bütün vücudunun titremesine sebep oldu.Yavaşça gözlerini açtı ve Hogsmeade'e baktı.Dışarıda dolaşan çok fazla insan yoktu.Bu soğukta herkez sıcak bir ortama girip ısınmaya çalışıyor olmalıydı.Chase hemen ilerideki Üç Süpürge'ye yöneldi.Uzun zamandır buraya gelmemişti.Kapıyı hafifçe itip içeri girdi.

Öğrenciliğinde olduğu gibi yine tıka basa doluydu.Boş masa varmı diye bakındı ama gözüne sadece iki tane masa çarptı.Birince yaşlı bir büyücü oturmuş ve kendinden geçmiş gözüküyordu,diğerinde ise göz alıcı bir bayan tek başına oturmuş gelecek postasına göz gezdiriyordu.Chase'in seçim yapması çokta zor olmadı.Kadına doğru yürüdü.Diğer masalardan zorlansada bayanın masasına gelince durdu.
-Burası boş mu?
Evet demesini umarak beklemeye başladı.

Marissa göz gezdirdiği Gelecek Postasını masanın üzerine bıraktıktan sonra bakışlarını pencereye yöneltmişti.Bazı anıları canlanıyordu gözünde.. Genellikle ailesiyle ilgili olan bu anılar Marissa'yı içten içe rahatsız ediyordu.Ailesini kaybetmesi, bunu okul müdüründen öğrenmesi... Hayatında en değer verdiği insanları kaybetmesini sağladığı için seherbazlara karşı olan o nefret karışımı duygu, bunlar kafasının tamamen düşüncelerle boğulmasını sağlıyordu.Anılarından hoşlanmıyordu.Kafasını başka bir yere vermeye çalışıyordu ama pek başarılı olduğu söylenemezdi.Masaya bırakılan ateş viskisini getiren garsona hafif bir tebessümle karşılık verdikten sonra tekrar bakışlarını dışarıya çevirmişti."Burası boş mu?" Sesin sahibini öğrenebilmek için başını çevirdiğinde karşısında duran kişi tanıdık gelmişti Marissa'ya ama tam olarak hatırlamıyordu Marissa.Tek başına oturmaktan sıkıldığını farketmişti.Adamı fazla bekletmeden cevap vermeye karar verdi.

-Sanırım evet.. Öyle görünüyor..

dedi.Yüzünde beliren tebessümün eşlik ettiği bakışları karşısındaki büyücünün nereden tanıdık geldiğini çözmeye çalışıyordu.Başka bir zaman olsa terleme ihtimali oldukça yüksek olurdu yanına gelen birini ama sıkıldığı zamanlarda ters kişiliği pek göstermezdi kendisini.. Dalgındı biraz ama anlaşılmıyordu dışardan bu.Bakışlarındaki canlılık bunu fazlasıyla saklıyordu.Duygularını kolaylıkla saklayabilirdi,düşüncelerini... Şu anda olduğu gibi..

Misafir

-Sanırım evet.. Öyle görünüyor..
Chase aldığı cevapla rahatlamış bir şekilde sandaliyeye oturdu.Üzerindeki montu çıkartıp yanındaki sandaliyenin üzerine attı.Chase gözlerini karşısındaki bayana çevirince onunda kendisine baktığını gördü.Yüzündeki tebessüm ve bakış şekli ona çok tanıdık geliyordu ama onu nereden tanıdığını bilmiyordu.O da yüzüne küçük bir tebessüm yerleştirdi.
-Ben Chase..Chase Davis.
Hala gülümseyerek elini karşısındaki bayana uzattı.Bu sırada garson yanlarında belirmişti.Chase bir garsona bir de karşısındaki bayanın içkisine baktı.
-Banada aynısından bir tane.
Garson kafasını sallayıp uzaklaşırken o yeniden bayana bakmaya başladı.Neden ona bu kadar tanıdık geldiğini bir türlü çözemiyordu.Yıllardır Fransa'da olduğundan buradaki kimseyle -tabi ablası dışında- haberleşmemişti.Geldiğinden beri ilk defa biri onda tanıdıkmış izlenimi uyandırıyordu.
-Evet garson bölmeden önce ne diyorduk.Ah evet ben Chase ve bana oldukça tanıdık geliyorsunuz.

Marissa etrafta göz gezdirdikten sonra bakışlarını sandalyeye oturmakta olan büyücüye çevirdi. "Ben Chase..Chase Davis." İsim tanıdık geliyordu ama tamamen hatırlayamamıştı.Hafızasını zorladığı da söylenemezdi, tanıyorsa eğer hatırlardı zaten mutlaka.Chase'in yüzüne yerleştirdiği tebessümle birlikte Marissa

-Marissa Black.

dedi.O sırada Chase yanlarına gelen garsona birşeyler söylerken Marissa hatırlamaya başlamıştı kendisine tanıdık gelen büyücüyü.. Eğer okul yıllarından tanışıyorlar ise isimden hatırlama ihtimali olabilirdi Chase'in.Okuldaki arkadaşları Rissa deselerde ismini duymayan pek kişi kalmamıştı okulda Marissa'nın.Hele de ailesinin ölümünden sonra.. Ama uzun zamandır görmediği biriyle karşılaşmış hissine kapılmıştı.Genelde hisleri doğru çıkardı ama hatırlayamıyordu Marissa.Garson yanlarından uzaklaştıktan sonra Chase'in kendisine baktığını farkedip bakışlarını Chase''e yöneltti."Evet garson bölmeden önce ne diyorduk.Ah evet ben Chase ve bana oldukça tanıdık geliyorsunuz." demişti.Marissa

-Banada tanıdık geldiniz...

dedi.

Misafir

Chase biraz hafızasını zorladı ama her zaman olduğu gibi ne kadar zorlarsa o kadar hatırlaması zorlaşıyordu.Sonunda pes etti ve garsonun önüne bıraktığı ateşviskisinden bir yudum aldı.Her zaman bu hissi çok sevmişti,ateşviskisi boğazından aşağı akarken Chase'in içini bir sıcaklık dalgası kapladı.

-Neyse nerden tanışıyorsak yakında anlarız.Ben Ravenclaw mezunuyum ve bu yıl iksir profesörlüğünü aldım.

Chase sustu ve isminin Marissa olduğunu öğrendiği -yada önceden öğrendiysede şu an aklına gelmiyordu- bayana baktı.Onunda kendi hakkında bir şeyler söylemesini bekledi.Ne kadar farkettirmemeye çalışsada Marissa merakını uyandırmıştı.Anlattıklarının hiç birini kaçırmamak için biraz öne eğildi.

Marissa bakışları kesiştiği zaman hatırlamıştı en sonunda , Chase ile aynı aynı binadaydılar, Ravenclaw mezunuydu her ikiside.. Ama Marissa bu düşüncesinin doğruluğundan emin olmadan birşey söylemek istememişti."Neyse nerden tanışıyorsak yakında anlarız.Ben Ravenclaw mezunuyum ve bu yıl iksir profesörlüğünü aldım." demesiyle doğruluğu kesinleşmiş oldu düşüncesinin.Yüzünde beliren hafif tebessüm ile birlikte

-Şimdi hatırladım, okuldan tanışıyoruz.. Felicita Rissa, belki hatırlarsın...

dedi ve ateşviskisinden yudumladı, masaya bıraktıktan sonra bakışlarını Chase'e çevirmişti.Mezun olduktan sonra hiç görmemişti onu, hakkında birkaç şey duymuştu sadece.Ateşviskisinden bir yudum aldı, hatırladığı için mutluydu.Kafasına küçük,sıradan birşeyi bile taktığı zamanlar olur.Okuldakilerin çoğu hala kendisini Rissa diye hatırlıyordu.Chase'de onlardan biri olabilirdi..

Misafir

Chase biraz hafızasını zorladı Felicita Rissa hiçte yabancı gelmiyordu.Okul zamanlarından olabilirdi ama böyle birini hatırlamıyordu.Sonunda Rissa'ya birkez daha baktı.Hatıralar kafasına bir anda çullandı.Chase hatırlamıştı ama bir insan bu kadar değişebilirdi.Chase ve Rissa aynı binadan mezunlardı.Rissa çok içine kapanık biriydi Chase bir kaç kez ona yaklaşmaya çalışsada olumsuz sonuçlar almıştı..
-Rissa Black.Evet şimdi hatırladım aynı bina değil mi?Ne kadar değişmişsin.Seni tanımakta gerçekten çok zorlandım.
Chase gülümseyerek bakmaya devam etti.Uzun zamandır hiç böyle hissetmemişti.İngiltere'den o kadar uzak kalmıştıki bir zamanlar burda yaşadığını ve arkadaşları olduğunu unutmuş gibiydi.
-Seni görmek gerçekten çok güzel.Mezun olduktan sonra seni hiç görmedim.Gerçi bende buralarda değildim ama neyse ayrıntılara takılmayalım.Neler yaptın bunca senedir?

Marissa ateşvikisi bardağını masaya bıraktıktan sonra bakışları penceredeki yansımasına takılmıştı.Chase kendisini hatırlamazsa eğer buna şaşırmayacaktı.Eski halini biraz andırıyordu ama kabul ediyordu artık; değişmişti.Uzun düz saçları gitmişti, tek değişmeyen gözleriydi.Gri gözleri.. Annesinden kendisine kalan gri gözleri. "Rissa Black.Evet şimdi hatırladım aynı bina değil mi?Ne kadar değişmişsin.Seni tanımakta gerçekten çok zorlandım." Marissa düşüncelerden ani bir çıkış yaptı ve bakışlarını Chase'e çevirdi.Yüzüne yerleştirdiği tebessümüyle birlikte

-Sen fazla değişmemişsin.. Ama bende zorlandım hatırlamakta..

Okuldayken konuşmaya çalışmıştı Chase kendisiyle ama Marissa herkese olduğu gibi ona da olumsuzdu.İçine kapanıktı, kendisine yakın gördüğü birkaç kişi dışında kimseyle konuşmazdı... Ailesinin ölümünden sonra iyice kapanmıştı içine... Olumsuzluğu tersliğe dönüşmüştü.Kendisiyle konuşmak isteyenlere karşı tersi genelde... Kırıcı olmak istemesede engelleyemediği birşeydi.Ama artık değişmişti bu özelliği... En azından şu an için... "Seni görmek gerçekten çok güzel.Mezun olduktan sonra seni hiç görmedim.Gerçi bende buralarda değildim ama neyse ayrıntılara takılmayalım.Neler yaptın bunca senedir?"

-St.Mungo'da şifacıyım.. Peki ya sen neler yaptın? Fransa'ya gittiğini duymuştum...

dedi.

Misafir

Chase ateşviskisini eline aldı.Kendini o çok sevdiği hisse hazırlayıp kocaman bir yudum aldı.İçini yine parça parça artan bir sıcaklık dalgası kaplamıştı.Bardağını yeniden masaya bıraktı.

-Bir süredir Fransa'daydım bakanlık için gitmiştim.Daha yeni döndüm diyebiliriz.Burayı gerçekten çok özlemişim Fransa ne kadar iyi olsada asla burda olduğu gibi olmadı.

Chase bir yudum daha ateşviskisi aldı ve bardağı boşalmıştı.Hemen garsona bakınmaya başladı.Bir ateşviskisi daha söyledi ve yeniden Rissa'ya döndü.

-Tanıdık birini görmek gerçekten çok güzel oldu.Uzun zamandır ablam ve kuzenlerim dışında kimseyle takılmadım.Her ne kadar onları çok sevsemde biraz garip olmaya başladı.

Huzursuzca dışarı baktı,bu sırada yeni gelen içkisinden bir yudum daha aldı.Eski bir arkadaşla -ne kadar arkadaş denilceğinden emin değildi ama- konuşmak iyi bir duyguydu.Eski hatıralarını anımsamıştı.

Marissa uzun zamandır gelmediği Üç Süpürge'de tanıdık biri bulacağını düşünmemişti, eski bir okul arkadaşını göreceğini hiç tahmin edemezdi.Genellikle istediği tanıdık birilerini görmemek olmasına rağmen Chase ile karşılaşmaları mutlu bile etmişti Marissa'yı.Çok nadir de olsa birileriyle konuşmak istediğini zamanlardan biriydi bugünde... Uzun zamandır görmediği, yakın olmadığı biriyle karşılaşmasının mutlu ediceğini düşünemezdi."Bir süredir Fransa'daydım bakanlık için gitmiştim.Daha yeni döndüm diyebiliriz.Burayı gerçekten çok özlemişim Fransa ne kadar iyi olsada asla burda olduğu gibi olmadı." Marissa bakışlarını Chase'den pencereye çevirdi.İngiltere'ye geldiği zamanı hatırlamıştı, çok küçüktü ama Amerika'yı bırakmak çok zor gelmişti o zamanlar.Şimdi ise İngiltere için aynı şeyleri düşünüyordu.

-Döndüğün gibi okula gidiyorsun desene..

dedi hafif bir gülümsemeyle... "Tanıdık birini görmek gerçekten çok güzel oldu.Uzun zamandır ablam ve kuzenlerim dışında kimseyle takılmadım.Her ne kadar onları çok sevsemde biraz garip olmaya başladı." demişti Chase.Marissa bakışlarını Chase'e yöneltti ve

-Karşılaşmak güzel oldu.Okul arkadaşlarımla fazla karşılaşmıyorum..

dedi.Karşılaşsa bile konuşacağı birileri varmıydı ki sanki.. Kendisine yakın hissettiği birkaç kişi de gerçek yüzlerini gösterdikleri an uzaklaşmıştı Marissa onlardan... Bu düşüncelerden sıyrıldı ve bakışlarını Chase'e yöneltti...

Misafir

Chase bir süre susup Rissa'yı seyretti.Hogwarts'tayken ne kadar farklıydı,değişmeyen tek yanı gözleriydi.Chase gülümsedi seneler herkezle oyun oynamıştı eskiden tanıdığı herkez artık daha da olgunlaşmış gençlikten çıkmıştı.En yakın arkadaşlarını bile görse tanıyamazdı artık.Bir an Fransa'da geçirdiği zamanı düşündü onca zamanı burada geçirse her şey ne kadar farklı olurdu.Eski arkadaşlarıyla bağları kopmazı.Eğer öyle olsaydı şu an Rissa'yle karşılıklı otururmuydu bilmiyordu.Bu yüzden bu düşünceleri kafasından attı Rissa uzun zamandır içinde boğulduğu yalnızlıktan biraz olsun kurtulmasına sebep olmuştu ve Chase yeniden o bataklığa dönmek istemiyordu.Bir anda ne kadar uzun süre sessiz kaldığını farketti.

-Ah pardon bir an daldım.Ne kadar garip değil mi?Yani onca yıl aynı binada okuduk o zamanlar hiç böyle beraber bir yerlerde oturmadık.Şimdi,onca yıl sonra buradayız ve beraber içki içiyoruz.İşte ben buna kadeh kaldırırım.

Kadehini masadan aldı ve biraz kaldırdı.Rissa'yı biraz bekledikten sonra konuştu.

-Güzel rastlantılara.

Marissa kısa bir süre bile olsa karmaşık düşüncelerden uzaklaştığı için mutluydu.Kafasından bu aralar çıkmayan, en çok düşündüğü konulardan biriydi ailesi.Kaybettiği anne ve babasının yanında kız ve erkek kardeşini düşünüyordu.Marissa düşüncelere daldığı zaman etrafta olanları duymazdı, dikkatini düşüncelere verdiği için etrafındaki hiç birşey düşünce dünyasından çıkaramazdı onu.Böyle zamanlarda kendi kendini toplaması kısa sürerdi ama düşüncelerine okul anıları girdiği zaman iyice karmaşıklaşmıştı iç dünyası.Bakışlarını eski okul arkadaşına doğrulttu.Mezun olduklarından beri görmediği okul arkadaşına... Mezun olduktan sonra gördüğü sayılı kişilerden biriydi Chase.Sessizliğin ne kadar sürdüğünü farketmemişti.Sessizliği bozan Chase olmuştu."Ah pardon bir an daldım.Ne kadar garip değil mi? Yani onca yıl aynı binada okuduk o zamanlar hiç böyle beraber bir yerlerde oturmadık.Şimdi,onca yıl sonra buradayız ve beraber içki içiyoruz.İşte ben buna kadeh kaldırırım." Marissa dalgınlıktan uzaklaştı ve gülümsedi.Güleryüzlü insanlardan değildi, onu tanıyan herkes nadir gülümsediğini bilirdi...

-Tahmin edemezdik böyle olacağını... Raslantılar..

dedi ve elinde olan kadehi havaya kaldırdı."Güzel rastlantılara." Marissa gülümseyerek karşılık verdi Chase'e.

Misafir

Chase kadehini bir yudumda bitirdi.Neden olduğunu bilmiyordu ama gerçekten mutlu hissediyordu.Bu sefer zorunda olduğundan değil gerçekten içinden geldiği için gülümsüyordu.Bu gerçekten yeni bir durumdu.Sebebini bilmediği mutluluk bütün benliğini sarmıştı.İçindeki bütün kötü duygular bozguna uğratılmış gibiydi.Chase uzun zamandır ilk defa okul zamanını düşünüyordu.Rissa hep yanında bir arkadaşıyla olurdu.Onun dışında kimseyle de arkadaş olma çabası göstermemişti.Chase ne kadar yaklaşmaya çalışsada bir süre sonra hüsrana uğramaktan bıkmıştı.Sonunda onunla arkadaş olmaya çalışmaktan vaz geçmiş ve arada sırada selam vermekle yetinmişti.

-Okuldayken bir arkadaşın vardı.Genelde onunla takılırdın.O nerelerde?Hala görüşüyor musunuz?

Chase genelde böyle soruları laf olsun diye sorardı ama bu sefer gerçekten merak etmişti.Yeniden biraz öne doğru eğildi Rissa'nın ağzından çıkıcak olan hiçbir sözü kaçırmak istemiyordu.Kendisine neler olduğunu bilmiyordu fakat Rissa'nın anlatıcağı her konu ona ilgi çekici geliyordu.

Marissa ateşviskisinin boş kadehini masaya bıraktı zarifçe ve sonra Chase'e çevirdi bakışlarını.Eskiden -öğrenciyken- buraya geldikleri zamanlar gelmişti Marissa'nın aklına.Takıldığı, kendisine yakın bulduğu birkaç kişiyle beraber geldikleri zamanlar... Chase kendisiyle arkadaş olmaya çalışmıştı ama Marissa'nın olumsuz, soğuk davranışlarıyla karşılaşmıştı her zaman, şimdi ise çok farklıydı durum.Karşısında oturan en yakın arkadaşı Romilda değildi bu sefer, okulda ve mezun olduktan sonra sadece arada kafasına estiği zamanlar selam verdiği Chase'di.Romilda'yla mezun olduktan sonra araları soğumuştu ve bazı olaylar yüzünden.Marissa'nın istemsizce bakışlarında hafif bir değişme olmuştu.Duyguları bakışlarıyla belli olurdu Marissa'nın, bunu saklamayı başarırıdı genelde ama şu anda uğraşmıyordu bunun için.Bu anılardan uzaklaşmak için birşeyler bekliyordu.Bir söz, bir cümle veya bir soru... "Okuldayken bir arkadaşın vardı.Genelde onunla takılırdın.O nerelerde? Hala görüşüyor musunuz?" demişti Chase.Marissa'nın bakışları Chase'e yöneldi ve

-Romilda'yla uzun zamandır görüşmüyoruz, okuldan sonra değişen arkadaşlıklar işte...

dedi Marissa.Romilda okula başladığı ilk günden beri hep en yakın arkadaşı olmuştu, kendisine yaklaşmasına izin verdiği birkaç kişiden biriydi.Ama sonra pişman olmasına, büyük hayal kırıklılığına sebep olan bir arkadaşlık... Marissa'nın bakışlarında hafif bir hayal kırıklılığı, eski bir anının acısını anlatan bir duygu karışmıştı..

Misafir

Chase Rissa'nın bakışlarından bir sorun olduğunu anlamıştı.Ne olmuştuda aralarından su sızmayan çok yakın iki arkadaş birbirinden kopmuştu.Chase'in de böyle arkadaşlıkları olmuştu okuldaki en yakın arkadaşları o Fransa'ya gittikten sonra bir kaç ay mektup yazmış sonra kesmişlerdi.Chase ne kadar yanlış seçimler yaptığını farketmişti ama artık herşey için çok geçti.Fransa'da ilk gittiği zamanlarda bu yüzden çok yalnızlık çekmişti.Zamanla arkadaşları olmuştu ama hiç birine içini açmamıştı,hiç birine yakın davranmamıştı.Şu an Rissa'da aynı durumda olmalı diye düşündü.

-Bir sorun mu var Rissa?Eğer anlatmak istersen ben dinlerim.

Chase güven vermek için gülümsedi ama daha çok buruk bir gülümseme olmuştu.O anda aklından kendi anıları geçiyordu.

Marissa bakışlarını penceredeki yansımasına çevirmişti.Bakışlarındaki duygu karışımını iyice görmüş oldu bu sayede, hayal kırıklılığının bir parçası... Yılların götüremediği hayal kırıklılığının bir parçası.Küçük bir şeyi bile kafasına takan bir insan olmasına rağmen bunun daha farklı birşey olduğunu düşünüyordu.En yakın arkadaşına, arkadaşı sandığı kişiye karşı duyduğu duygu nefreti andırsada tamamen nefret sayılmazdı.Duygularını saklamaya çalıştı, bakışları duygularını saklamaya başlamıştı ama yinede hissedilebiliyordu."Bir sorun mu var Rissa? Eğer anlatmak istersen ben dinlerim." Bakışlarını yansımasından Chase'e çevirdi.Zamanında verdiği yanlış kararlar... Marissa yaşadığı olayları, duyguları içinde saklayan biriydi, anlatmazdı... Arkadaşlık konusunda yaptığı seçim hatalarından sonra güven sorunu iyice artmıştı ama Chase'e karşı varlığını farkettiğinde şaşırdığı bir güven duygusu hissediyordu.

- Arkadaşlık konusundaki yanlış seçimler... Bunlardan biriydi işte...

dedi.İçinden konuşmayı geçirdiği bir konu olduğu söylenemezdi bunun, içinden bir ses aynı seçim hatalarını Chase'in de yaşadığını söylüyordu.Chase'in buruk ama güven verici gülümsemesine Marissa içten, sevimli bir tebessümle karşılık vermişti.

- Fransa'da neler yaptın? Nasıl bir yer?

dedi, konuyu değiştirme amacı vardı bunda azda olsa...

Misafir

Fransa alışması zor olan bir ülkeydi.Tüm gelenekleri farklıydı,insanları yemekleri o kadar yabancı gelmişti ki Chase'e.Dili tam olarak öğrenmeside uzun zaman almıştı.Çat pat konuştuğu zamanlar bakanlıkta hep alay konusu olurdu.Arkasından gülen insanlardan çok çekmişti.İki yıl sonunda alıştığında arkasından en çok gülen insan -Pierre- ona gerçekten çok yardımcı olmuştu.Son yaşadığı arkadaş fiyaskosundan sonra biriyle ne kadar yakın olabilirse o kadar yakındı.İngiltere'ye döndüğünden beri sürekli mektup yazıyordu Chase,Pierre -en azından şimdilik- her mektubuna cevap yazıyordu.Chase yine ne kadar çok sessiz kaldığını farketti.Hemen gülümsemesini yeniden yüzüne yerleştirip konuşmaya başladı.

-Fransa dünya üzerindeki en iyi yerlerden diyebilirim.Çok kibar insanları var.Paris özellikle görülmesi gereken bir yer Eifel zaten başlı başına bir şaheser.Eğer bir gezginsen uğraman gereken yerlerden biri.Fakat bakanlık için aynı şeyi söyliyemem.Bakanlık anlayışları bizimkinden farklı olsada yine bildiğin sıkıcı bakanlıktı.

Chase sustu.Fransa'dan bahsetmek gerçekten güzeldi.Söyledikleri gerçekten içten şeylerdi.Fransa'ye gerçekten çok seviyordu ama asla evi gibi olamazdı.İngiltere onun için hep bir numara olarak kalıcaktı.

Marissa birkaç kez gitmişti Fransa'ya ama pek birşey hatırladığı söylenemezdi.Çok uzun zaman olmuştu... Tek hatırladığı etkilendiği bir yer olmasıydı. "Fransa dünya üzerindeki en iyi yerlerden diyebilirim.Çok kibar insanları var.Paris özellikle görülmesi gereken bir yer Eifel zaten başlı başına bir şaheser.Eğer bir gezginsen uğraman gereken yerlerden biri.Fakat bakanlık için aynı şeyi söyliyemem.Bakanlık anlayışları bizimkinden farklı olsada yine bildiğin sıkıcı bakanlıktı." Marissa dikkatle dinliyordu Chase'i.Genelde birini dinlerken tüm dikkatini o kişiye verirdi, bunu bazen beklerdi karşı taraftan herzaman olmasada...

-İnsanın alıştığı yeri tutamıyor hiç bir yer... Okul açılıyormuş sanırım yakında..

dedi.İksir profesörü olması nedeniyle okul konusu gelmişti aklına.Söyleyecek birşey bulamamıştı başka.Genelde olan birşeydi bu.Fazla konuşkan biri olmamasının nedenlerindeydi belkide...

Misafir

Okul,Chase her zaman ikinci evi olarak görmüştü Hogwarts'ı.Yıllar sonra yeniden dönücek olması içinde bir heyecan dalgası uyandırmıştı.Gidiceği günü iple çekiyordu.Öğrencilerini ve ders yapıcağı sınıfı gerçekten merak ediyordu.

-Evet.Profesör kadrosu tamamlandığı için artık açılıyor.Gerçekten çok heyecanlıyım.İlk dersimi yapmak için sabırsızlanıyorum.Aslında iyi bir karar verip vermediğimden emin değilim.Hüsrana uğramak istemiyorum diyebilirim.

Sesi titremeye başlamıştı,sonunda sustu.Ya iyi bir Profesör olamazsa,ya öğrencileri onu sevmezse.Kötü bir profesör olmıycağını biliyordu ama iyi de olmayabilirdi.Okul hakkındaki tek kuşkusu buydu.Kafasını çevirdi ve camdan baktı.Dışarısı pek seçilmiyordu.Düşüncelerinin içinde boğulmayı istemiyordu yeniden normale dönmeliydi.Kafasını yeniden çevirip etrafına bakındı.Sonunda kendini yeniden Rissa'ya bakmak zorunda hissetti.Gülümseyerek yeniden ona döndü.

-Sanırım okul açılırken balo yapılabilirmiş.Henüz kesin olmasada gerçekten iyi bir haber bence.Gidip biraz eğlenebilirdim.

Marissa Chase'in Hogwarts'a karşı olan sevgisini seziyordu.En iyi yaptığı şeylerden biriydi karşısındaki insanın duygularını anlamak bakışlarından, bazen bu hoşuna gitse bile nefret ettiği zamanlar oluyordu."Evet.Profesör kadrosu tamamlandığı için artık açılıyor.Gerçekten çok heyecanlıyım.İlk dersimi yapmak için sabırsızlanıyorum.Aslında iyi bir karar verip vermediğimden emin değilim.Hüsrana uğramak istemiyorum diyebilirim." demişti Chase.Marissa bakışlarını Chase'e çevirdi ve hafif bir gülümseme ile

- Hüsrana uğrayacağını sanmıyorum, sevilen profesörlerden biri olursun bana kalırsa...

dedi.Düşünceleri bunlardı.Chase'in iyi bir profesör olucağını düşünüyordu, Chase'in sesinden seziliyordu hafif bir tedirginlik.Marissa'nın ona karşı olan gülümsemesi ise güven vericiydi.Bakışlarından anlatıyordu düşüncelerini, gülümsemesi eşlik ediyordu bakışlarına... "Sanırım okul açılırken balo yapılabilirmiş.Henüz kesin olmasada gerçekten iyi bir haber bence.Gidip biraz eğlenebilirdim." demişti Chase.

- İyi olur senin için hem belki okula dönen eski arkadaşlarınla karşılaşırsın, sanırım profesörlük yapan birkaç kişi daha vardı...

dedi.

Misafir

Profesör kadrosunu tam olarak bilmiyordu.Tek bildikleri kuzenleri ve ablasıydı.Eğer eski arkadaları varsa bu gerçekten çok iyi olurdu.Yalnızlığından bu gün uzaklaşmıştı ama eve döndüğünde kendini yine boğucu yalnızlığın içinde bulucağını biliyordu.Sürekli görüştüğü pek arkadaşı olmaması gerçekten büyük sorundu.Chase Rissa'ya baktı belkide görüşmeleri bununla sınırlı kalıcaktı ve bir daha uzun bir süre görüşemiyceklerdi.Chase bir an ne kadar üzüldüğünü farketti.Rissa'yı bir daha görememe düşüncesi içinde bir burukluğa sebep olmuştu.

-Kim bilir belkide vardır.Hayat bu ne yapıcağı belli olmaz bi bakarsın seninle karşılaştığım gibi bir kaç kişiyle daha karşılaşırım.

Rissa'ya bundan sonra bir daha görüşürmüyüz diye sorabilmeyi gerçekten isterdi.Kendini onun yanında çok rahat hissetmişti.Sanki içindeki kurt göğsünü oymaya ara vermiş gibiydi.Rissa'ya nasıl sorabilirdi ki bir daha görüşelim demesini yanlış algılaya bilirdi.Bu Chase'in istiyceği son şeydi.Yanlış anlaşılmaya sebep olmadan da nasıl sorucağı hakkında bir fikri yoktu.

-Buraya çok sık gelir misin?Yoksa bana olduğu gibi bir anda mı esti?

Marissa bakışlarını Üç Süpürgenin birden açılan kapısına çevirmişti.İçeriye giren yaşlı bir büyücüydü, ellerindeki poşetlerle bir masaya geçtiği an Marissa yine daldığını farketmişti.Bakışlarını Chase' çevirdi."Kim bilir belkide vardır.Hayat bu ne yapıcağı belli olmaz bi bakarsın seninle karşılaştığım gibi bir kaç kişiyle daha karşılaşırım." demişti Chase, Marissa gülümseyerek karşılık verdi ona.Yalnız kalmanın boğuculuğunu çok iyi biliyordu.Çoğu zaman yalnız olduğu için...

- Umarım vardır, arkadaşlar iyi oluyor değerleri bazen zor anlaşılsa bile...

dedi.Gerçek arkadaşım dediği kişilerden çoğunuı kaybetmişti.Bu düşünceler içinde boğulmamak için bütün dikkatini Chase'e yöneltti."Buraya çok sık gelir misin?Yoksa bana olduğu gibi bir anda mı esti?" demişti Chase.Fazla dışarı çıkıp dolaşan biri değildi Marissa, Üç Süpürge nereden gelmişti aklına onu da bilmiyordu.

- Bir anda esti... Ani kararlar işte önemsiz gibi görünseler bile güzel olabiliyorlar...

dedi.Yüzündeki tebessümden anlaşılacağı gibi güzel olarak kastettiği şey Chase ile karşılaşmalarıydı.

Misafir

Chase Rissa'nın gülümsemesine içten bir karşılık verdi.Umarım güzel şeyden kastı benimle karşılaşmasıdır diye düşündü.Bu düşünce garip hissetmesine sebep olmuştu.Fakat Rissa'nın ne kadar çok daldığını farketmişti.Yoksa ondan sıkılmışmıydı.Chase burkulduğunu hissetti.

-Çok fazla daldığını farkettim.Bir sorun mu var?Yoksa benden mi sıkıldın?

Chase ikincisi olmamasını umdu.Huzursuzca yerinde kıpırdanıp az önce Rissa'nın baktığı yöne döndü.Yaşlı bir adam bir masanın kenarına ilişmiş iki büklüm sayılabilicek şekilde oturuyordu.Üşümüş olmalı ki burnu ve kulakları kızarmıştı.Yanındaki garsona hararetli bir şekilde bir şeyler anlatıyordu.Chase elinde olmadan gülümsedi.Yaşlı adam onlara doğru baktığında hızlıca gözlerini başka tarafa yöneltti.Çevreyi izlerken gözleri Rissa'da takıldı.Ona bakıp içten şekilde gülümsedi.

Marissa kafasındaki düşünceler topluluğundan sıyrıldı, dikkatini tamamen Chase'e vermek istiyordu.Düşüncelere daldığı an fazlasıyla dalgınlaşırdı ve istemsizce kendisini kafasının içinde soru yığınlarıyla uğraşırken bulurdu.Bunun olmasını istemiyordu, Chase'in kendisinin sıkıldığını düşünmesini istemiyordu, fazla dalgınlaşmıştı çünkü... "Çok fazla daldığını farkettim.Bir sorun mu var? Yoksa benden mi sıkıldın?" demişti Chase.Marissa bakışlarını Chase' yöneltti.Endişelendiği düşünce girmişti bile kafasına...

- Sakın senden sıkıldığımı düşünme, asla da sıkılmam senden, imkansız...

dedi ve bir an duraksadı.Uzun yıllar sonra karşılaştığı ve samimi olmadığı birine söylediği bu kelimeler kendisini fazlasıyla şaşırmıştı.Bunu belli etmemeye çalışsada bile tamamen başarılı olduğu söylenemezdi.Bu onun için bir ilkti ve birdaha olacağını sanmıyordu.Bu sözlerin nedenini uzun zamandır arkadaşlarından biriyle -eski de olsa- konuşmaması olarak görüyordu, yinede emin değildi.Etrafında birçok kişi olurdu ama Marissa'nın konuştuğu sayılı kişi vardı, güvensizlikti belkide bunun nedeni ama emin olduğu birşey vardı o da Chase'e karşı hissettiği güvendi, bu da fazlasıyla şaşırtıyordu kendisini.