Bütün Sınıflar İkinci Dersten Önce Ortak Rp Alanı

Betimleme: Sınıfın duvarları eskimiş bir halde, sınıfın pencereleri kapalı ve içerisi karanlık, sınıfın sol köşesinde eski bir kitaplık var ve tozla kaplı halde. Dışarıda hava sisli ve yağmurlu.Profesör sınıfta yok.

Rp Out: İkinci derslikler açılana kadar herkes ders işlenene kadar olan Rp lerini buraya yapsın. Artı puan alıcaksınız.

George sabah kalktı ve Tılsım dersi için gerekli olan eşyaları toplamaya başladı. Her şey hazır olunca giyinmeye başladı. Cüppesini de giydikten sonra çantasını oracıkta bırakarak Büyük Salona indi. Hufflepuff masasına oturdu ve bir şeyler atıştırmaya başladı. Bu arada arkadaşlarına "Günaydın." demeyi de ihmal etmedi. Bir kaç bir şey daha yedi ve çıkarken yanına küçük bir pasta alarak yukarı doğru koşmaya başladı. Profesör Kyan iyi birine benziyordu. Tılsım dersini iyi işleyen biriydi. Accio büyüsü çok işe yarıyordu. Eşyaları artık ona yük olmuyordu bu büyü sayesinde. Sınıfa girdikten sonra o büyüyü yapıyor ve eşyaları yanında bitiveriyordu. Sonunda dersliğin önünde durmuş sınıfa girmek için hazırlanıyordu. Sınıfa paldır küldür girmemeliydi. Ne de olsa sınıfta Profesör Kyan olabilirdi.

Dört direkli yatağında, yüzü yatağın tentesine çevrili bir şekilde gözlerini açtı. Yatakta doğrulmadan önce bir iki derin nefes aldı ve rüyasını düşündü. Ne kadar da garipti. Birden dördüncü sınıfta olduğunu ve Bitkibilim dersinde olduğunu, seralardaki bir Tentacula'nın -küçüklüğünde olduğu gibi- ona saldırdığını gördü. Oradan Muggle'ların bir filminde izlediği bir pelerinli, yağlı saçlı bir kahraman -sandığı kadarıyla Superman- onu Tentacula'nın elinden kurtarıyordu. Daha sonra Tantacula bir piyanoya dönüşmüştü ve Hogwarts Ekspresi'nde gördüğü bir kız onu çalmaya kalkışınca, piyano tekrar Tentacula'ya dönüşüyordu. Maxine tam asasını çekmişti ki, uyanmıştı.

"Çalar saatsiz bir uyanış, garip bir rüyanın etkisinde geçirilecek bir gün daha..." diye mırıldandı kendi kendine. Yavaşça doğruldu ve yatağının etrafındaki perdeleri açtı. Odadaki dört arkadaşı da mışıl mışıl uyuyorlardı. Erken kalkmış olduğunu düşündü. Yatağının üzerinde, ayaklarını yataktan sarkıtmış hâlde otururken pencereden dışarıya baktı ve havanın sisli, yağmurlu ve gayet kasvet verici olduğunu gördü.

"Harika, rüyanın ardından bu hava da çok güzel çekilir doğrusu" diye düşündü. Yataktan hafif ve zarif bir edayla yere atladı. Soğuk beton, ayak tabanına değince hafifçe ürperdi ve parmak uçlarında, arkadaşlarını uyandırmamaya çabalayarak yatağının etrafından dolandı. Sandığına elini uzattı gömleğini, eteğini, cüppesini, kravatını ve çoraplarını dağınık bir şekilde kucaklayarak yatağının yan tarafına -yine parmak uçlarında- döndü. Eşyalarını yatağına yığdı ve yavaşça pijamalarını çıkardı. Şimdi daha da üşümeye başlamıştı. Düğmelerini iliklerken, gömleğinin gece bir buz kütlesi içinde kalmış olabileceğini düşündü. Giyinmesini bitirdikten sonra, yatağını toplamaya başladı. Bu sırada yere fırlattığı pijamalarına acıyan gözlerle baktı. Pijamalarını da katlayıp yatağının ayakucuna koyduktan sonra ilk dersi olan Tılsım için eşyalarını almaya başladı. Çantasının neredeyse patlamasına yol açacak şekilde, ders kitapları ve canı sıkıldığında açıp okuyacağı kaynak kitaplarını çantasına koymuştu. Aynanın karşısına geçip her zaman dümdüz olan saçlarını tarayıp yarım topladı. Spor ayakkabılarını giyip, beceriksiz bir şekilde bağladığı ayakkabılarına dikkatle baktıktan sonra, sırtında çantasının muazzam ağırlıyla birlikte odadan dışarıya çıktı.

Ortak Salon neredeyse bomboştu ve yukarıdan neredeyse hiç ses gelmiyordu. Çoğunluğun uyuduğunu düşündü ve Ortak Salon'da gördüğü tanıdık yüzlere gülümseyerek portre deliğinden dışarıya çıktı. Dönüp Şişman Hanım'a verdiği selamın ardından merdivenlerden aşağıya doğru inmeye başladı. Hâlâ rüyasını düşünüyor ve garip rüyaların, garip güne alamet olduğunu biliyordu.

Büyük Salon'a vardığında, Gryffindor masasına gidip bir sıranın üzerine kendini ve ağır çantasını attı. Bu sırada beceriksizce bağladığı ayakkabısının bağları çözülmüştü bile. Eğildi ve bağcıklarına bakarak söylendi "Bir daha açılır da beni düşme tehlikesiyle karşı karşıya bırakırsanız, yeriniz sandığımın dibi olacak." diye mırıldandı. Garip bir gün olacağını kendi kendine söylemişti ve ilk işaret olarak ayakkabılarıyla konuşuyordu -daha doğrusu ayakkabılarının bağcıklarıyla.

Yulaf lapasının verdiği garip tattan ağzını buruşturarak kaşığını kasesine koydu. "Tamam, 'Belki yulaf lafası güzel bir şeydir' sözümü geri alıyorum." dedi kendi kendine. Bu sırada birkaç Gryffindor Salon'a girmişti bile. Aralarından kimseyi tanımıyordu ve ondan çok daha uzak bir köşeye oturmuşlardı, çoktan muhabbete başlamışlardı. "Kimin umrunda? Zaten yalnız başıma yulaf lapası yemeyi severim." dedi ve çantasından Fark Eden Muggle'lar kitabını çıkarıp okumaya başladı. Kendine bir bardak balkabağı suyu koymaya çalışıyordu ki bunu çok zor yapıyordu -çünkü o anda Muggle gazetelerinde büyücüleri gördüklerini iddia eden bir çiftin resminin olduğu sayfaya bakıyordu. Adamın saçları Maxine'ın saçlarından uzundu ve biraz garip görünüşlüydü. Muggle'ların bu adama inanmadıkları da belliydi. Adam biraz garipti ve o yüzden şimdi Muggle'ların Akıl Hastahanesi dediği ve delilerin yattığı hastahanede yatıyordu. "Yazık" dedi Maxine, "Halbuki doğruyu söylüyordu."

Balkabağı suyunu bir dikişte bitirip, masadan kalktı. Baykuş Postası'nı beklemeye niyeti yoktu. Zaten annesiyle yakın zaman içerisinde haberleşmişlerdi ve sınıfa gidip de rahat rahat kitap okumak istiyordu. Kitabını eline aldı. Ayakkabı bağcığına bir daha göz attı ve sıkı sıkı bağlı olduğunu gördü. Muazzam ağırlıktaki çantasını sırtına atıp, Büyük Salon'un çıkışına doğru ilerlemeye başladı. Birkaç Slytherin öğrencisi ona doğru bakıp tısladıktan sonra, neşesi bozulmamış hâlde üçüncü kata doğru yola koyuldu.

Yolda gördüğü birkaç Gryffindor'un ona gülümsemesi onu mutlu etmişti ve Tılsım dersliğinin kapısına vardığında kapının kapalı olduğunu gördü. Elini soğuk kapı koluna koydu -bugün her şey soğuktu- ve kapıyı açamadı. Kapı kilitliydi. Biraz ileride Hufflepuff'lı ondan büyük olduğu kesin olan bir çocuk duruyordu. Kitabını açarak ve duvara yaslandı. Çantasını ayağının dibine bıraktı ve göz ucuyla etrafı tarttı. Karanlıktan nerdeyse hiçbir şey göremiyordu. Cüppesinin iç cebinden asasını çıkardı. Bol bol pratik yapıyordu zaten ve artık işe yaraması gerekiyordu. "Lumos Maxima" diye mırıldandı ve ışık parladı. Yapabiliyor olması güzeldi. Karanlığın kitap okumasına engel olacak kadar çok olmadığını düşünüp başını eğdi ve büyücü gördüğünü iddia eden Muggle'la tekrar yüzyüze geldi.

Çalar saat, susmak bilmiyor, Jack ile adeta düello yapıyordu. Jack onu ne zaman fırlatsa; çalar saatin derslere geç kalmamasını sağladını düşünüp, yeniden komidininin üzerine düzgün bir şekilde koyuyordu. Yine her zaman olduğu gibi onu fırlatan Jack, çalar saatin yere düşme sesinden başkalarının da rahatsız olabileceğini düşünmüyordu. Sonuçta onlar da kalkacaktı. Muska kitaplarını aldı ve kahvaltısını etmeye Salon'a gitti.

Kahvaltısını bitirdikten sonra ayağa kalktı ve karnının şiştiğini fark etti. Muska sınıfının yolunu tuttu. Üçüncü kata çıkana dek sabah sporunu yapmış oldu. Katın sonunda bulunan sınıfa geldiğinde içerisinin havasız olduğunu, bunun nedeninin ise pencerenin açık olmadığını anladı.

İçerisinin önceki dersten farklı olduğu apaçık ortadaydı; sınıfın pencereleri her zaman açık olurdu, içerisi aydınlık olurdu, profesör önceden gelir öğrencileri beklerdi, köşede bulunan kitaplık çok temiz olurdu ancak bugün bunların hiçbiri yoktu.

Profesör acaba neredeydi? Herkes bunun cevabını arıyordu. Kimileri gevezelik yapıyordu fakat Jack düşünmek için ellerini kulaklarına bastırıp dirseklerini sıranın üzerine koydu. Böylece gevezelik edenlerin sesi Jack'e gelmiyordu. Bu da onun düşünmesini kolaylaştırıyordu. Profesör nerede olabilirdi? Başına bir şey mi gelmişti? Keşke bunların cevabının yazılı olduğu ipuçları bulunsaydı..

"Lanet olası çalar saat!!!"

Uykumun en tatlı yerinde çalar saat ötmeye başladı. O kadar güzel bir rüya görüyordum ki... Ama bu çalar saat denen kabus alet bunu çok güzel mahvetti. Başımı zorlana zorlana yastıktan kaldırdım ve saate baktım. Saat 10'a geliyordu. Uyku sersemi halimle niye saati kurduğumu hatırlayamadım. Hatta kurduğumu bile hatırlamıyordum. Ama boşa kurmuş olamazdım. Yatağımı çok sevsem de mecburen yatağımdan ayrılmak zorunda kaldım. Oflaya oflaya kıyafetlerimi giyindim, yatağıma elimi bile sürmemiştim. Kaslarım henüz açılmamıştı, elimi kıpırdatıcak halim yoktu. Birara gelip toplardım, ya da bir arkadaş iyilik yapıp bir büyüyle burayı toplama zahmetine katlanırdı. İki seçeneğin de bana uygun olduğuna karar verdiğimde yatağımın yanındaki dolabın çekmecesini açtım. Ajanda gibi kullandığım bir parşömeni alıp incelemeye başladım. Hangi gün, saat kaçta, ne yapacağım bu parşömende yazıyordu. Unutkan ve üşengeç biri olduğum için böyle bir sistem yapma gereksinimi duymuştum. Elimle hemen bugunu aramaya başaldım. Bulmam uzun sürmedi. Bugünün üstünde parmağımı tuttum ve saat 10'a doğru elimi kaydırdım. Saat 10'da bir şey yoktu ama 10.30 da Tılsım dersi vardı. Geç kalmamak için saati kurmuş olmalıydım. Ama saati kurduğum için kendime lanet okudum. Hiç aç değildim, boşu boşuna erken uyanmıştım yani. Oyalanacak bir şey de yoktu. Herkes kahvaltıya inmiş olmalıydı, ortak salonda kimsenin olmadığına emindim. Buna emin olmak için aşağı inmeliydim ama. Dün hazırlamış olduğum şantamı da elime alarak ortak salona indim.

Tahminlerimde yanılmamıştım. Ortak salonda bir sessizlik hakimdi. Bunun sebebi kimsenin olmamasıydı tabii ki. Yüzümü astım. Yarım saat boyunca boş boş oturmam gerekecekti yani. Ortak salonda oturmak da istemiyordum. İçimi karartıyordu burası. Yalnız olduğum zamanlar sanki bir zindanmış gibi geliyordu bana. O zaman burada daha fazla durmanın anlamı yoktu. Hiçbir yere oturmadan doğruca dışarı çıktım. Zindanlardan yukarı doğru yürümeye başladım. Koridora vardığımda yüzümdeki mutsuz ifade yavaşça silindi.

Koridorlarda az da olsun öğrenciler vardı. Ama hepsi birinci sınıf öğrencisi olmalıydı. Yüzlerindeki heyecan bunu anlatıyordu bana. Anlaşılan koridorlarda da takılabileceğim birilerini bulamayacaktım. Aslında eğlence için bu küçüklere sataşmayı düşündüm ama hemen sonra vazgeçtim. Yeterince başım belaya girmişti okulda. Şimdi tekrar ceza almaya niyetim yoktu, belki daha sonra... O zaman geriye yapacak tek şey kalmıştı, Tılsım sınıfına gitmek. Zaten sınıf yolumun üstündeydi. Adımlarımı hızlandırdım.

3. kata gelene kadar canım çıkmıştı. Onca merdiven çıkmam gerekmişti ve üşengeç olan ben, bu durumdan hiç hoşlanmamıştım. Cisimlenmeyi öğrenmek için sabırsızlanıyordum. Hogwarts'ta işe yaramıyacak olsa da evde bu dertten kurtulacaktım. Ama şimdilik bu merdiven sorununu çekmek zorundaydım. Hafiften terlemiştim. Yüzümdeki terler alnımdan yanağıma doğru süzülüyordu. Cüppemin koluyla terleri sildim ve etrafa bakınmaya başladım. Gözlerim Tılsım sınıfının önüne geldiğinde orada sadece üç öğrencinin olduğunu gördüm. Adımlarımı oraya çevirdim.

Onların yanına vardığımda hemen cüppelerine baktım. Biri Gryffindorlu, biri Hufflepufflı diğeri ise Slytherinliydi. Gryffindorlunun birinci sınıf olduğu gayet açıktı. Boyu kısaydı ve yüzünde miniklere has bir gülümseme vardı. Gözümü hemen Slytherinli'ye çevirdim. 3. veya 4. sınıf değildi. 3. ve 4. sınıfların hepsini tanırdım çünkü. Ama bu çocukta bana hafif tanıdık geliyordu. 2. sınıf falan olmalıydı heralde. Benden küçük olduğu zaten kesindi. Hufflepufflı çocuğu tanıyordum. O da 3. sınıfa gidiyordu. Adının George olduğunu hatırlıyorum. Ama bir Hufflepufflıydı, yani sohpet edemezdim. Bu yüzden onunla da sohpet etmeme kararı aldım. Elimi kapıya uzattım. Kapı kilitliydi.

"Off, niye bir profesör de dersine erken gelmez ki?"

Bu sözlerimi gayet yüksek sesle söylemiştim. Yanımdaki diğer üç kişinin de gözleri bana çevrilmişti. Omuz silktim ve umursamaz bir tavırla karşı duvara yaslandım. Sağ ayağımı havaya kaldırarak duvara yasladım ve çevreye bakmaya başladım. Yaşıtlarımdan birinin gelmesini umuyordum yoksa yarım saat böyle geçmezdi.

Sabah doğan güneşle birlikte açtı gözlerini. Her sabahkinden farklı olarak erken kalkabilmişti bugün. Biraz daha uyumak için büyük bir istek duymasına rağmen tekrar kapatmadı gözlerini. İlk tılsım dersini zaten kaçırmıştı. Buna da geç kalmaya hiç niyeti yoktu. Soğuk suyun onu kendine getireceğini umarak yüzünü yıkadı önce. Gerçekten gözle görülür bir etki yaratmıştı. Ama üzerindeki uyuşukluk hala duruyordu. Uyumak yerine derse girmek için bir heves duymaya çalışarak ağır ağır üstünü değiştirdi ve aynanın karşısına geçti. Normalde hazırlanırken hızlı davranırdı ama çok fazla vakti olduğu için şimdi buna gerek duymuyordu. Bir sürü model denedikten sonra en sonunda saçlarını düz, serbest bir şekilde bırakmaya karar verdi ve tekrar saate baktı. Evet, bol bol vakti vardı. Tılsım kitabını, parşömenlerini ve tüy kalemlerini çantasına attıktan sonra herkesin yataklarında derin bir uykuda olduğu yatakhaneyi terk etti. Bu sabah kahvaltı yapması iyi olabilirdi. Karnının aç olduğunu hissediyordu ve öğle yemeğine daha çok vardı. Tok bir karınla derse odaklanması kesinlikle daha kolay olurdu.

Büyük salon da neredeyse bomboştu. Ravenclaw masasında sadece bir kaç küçük öğrenci oturuyordu. Kendi aralarında sohbet ediyorlardı. Darcelle kulaklarına çalınan bir kaç kelimeden derslerden bahsettiklerini anlamıştı. Ne sıkıcı... Zaten biraz sonra önemli bir derse girmek için kendini zorluyordu. Bir de onların sohbetini dinleyerek kendine işkence etmeyecekti. Mümkün olduğunca uzağa oturarak bir kaç lokma bir şey yedi. Fazla iştahlı biri olduğu söylenemezdi. Özellikle de sabahları. Bu kısa süren kahvaltıdan sonra tılsım dersliğine doğru yürümeye başladı.

Sınıfın kapısına vardığında orada bekleyen öğrenciler olduğunu gördü. Demekki dersliğin kapısı henüz açılmamıştı. Harika(!)... Uzun bir süre beklemek zorunda kalacaktı şimdi. Orada beklemek yerine biraz daha uyuyabilirdi. Bu düşünce aniden kendisini çok yorgun hissetmesine sebep oldu. Konuşabileceği biri olup olmadığını görmek için bekleyenleri süzmeye başladı. Siması yabancı küçük bir Gryffindor'lu -1. sınıf olmalı-, Ondan çok da büyük olmadığı belli olan bir Slytherin'li ve Darcelle'in ona yakın bir dönemde olduğunu tahmin ettiği iki çocuk... Daha dikkatele bakınca birini tanıdığını fark etti. Bir alt dönemden Chris. Çapkınlıklarıyla meşhur olan şu Slytherin'li... Onu bu kadar erken bir saatte derslikte gördüğüne şaşırmıştı açıkçası. Derslerle ilgili biri olduğunu sanmıyordu. Onlarla konuşamayacağı açıktı. Sırf boş boş beklemek yerine yapacak başka bir şey olması için kapıya yaklaşıp açmaya çalıştı. Kilitli tabi ki. Pencerenin yanına gitti ve beklerken dışarıyı izlemeye başladı.

» 1. Ders ( Ortak )