Küçük bir gezinti

Hava yağmurluydu. Max yağmurlu havayı sever miydi bilmiyordu. Kara Göl'ün manzarası gerçekten güzeldi. Elinde İksir kitabıyla çiseleyen yağmurun altında dolaşıyordu. Kitap ıslanmasın diye iyice sarmalamıştı kitabı. Belki de sarmalayacak sahip olduğu yegane şeyler de kitaplarıydı. Yürüyüşünü hızlandırdı ve burnunu büzüştürerek:
"Al işte..." diye söylendi kendi kendine. "Hogwarts'a gelmek için can atıyordun. Geldin ve daha bir arkadaşın bile yok. Tek başına İksir Kitabınla dolaşmak zorundasın Max." diye devam etti. Adımları biraz yavaşlayarak kendi kendine konuşmaya devam etti.
"Babam ve Nathan daha ilk gün Hogwarts Ekspresinde tanışmışlar. Daha sonra en yakın arkadaş olmuşlar. Annemse her zaman yakın arkadaşlara sahipti. Ben..." diye mırıldandı. "Ben neden böyleyim ki?"
Sonunda durdu ve bir ağacın altına oturdu. Geçmişini ve geleceğini düşündü. İleriden bir kaç Slytherin kızın tiz kahkahaları geliyordu. Dönüp baktığında bir çocukla konuşuyor gibiydiler. İki kız da çocuğun karşısında eriyordu resmen.
"Saçma" dedi kendi kendine. "Onlar gibi de olmak istemiyorum asla." diye devam etti kızlara bakarak.

Rubeus bu yağmurlu havada amaçsız bir şekilde dışarı çıkmıştı.Ne yapacağını düşünürken belki arkadaş bulurum umuduyla Kara Göle doğru yürüdü.Bir tarafta Slytherinli bir grup diğer tarafta ise tek başına oturan binadaşını gördü.Yanına doğru yürüdü ve:
"Merhaba ben Rubeus. Sıkılmış gibi gözüküyorsun.Tanışalım istersen." dedi nazikçe.

"Slytherinler..." diye mırıldandı Max.
"Doğrusu ne biz onlardan, ne de onların bizden hoşlanmadığını biliyorsundur." Gerçekten de öyleydi. Şimdi Göl'ün etrafı öğrencilerle dolmaya başlamıştı. İleriden bir kaç öğrenci sesi geliyordu. Yağmur daha da yavaşlamıştı.
"Teşekkür ederim, iyiyim." dedi Max Rubeus'a İksir kitabının kapağıyla oynayarak. Belki ilk defa bir arkadaşı olacaktı. Hayatı boyunca bir Rebecca ile arkadaş olmuştu.
Rebecca'nın annesi sayesinde onu da kaybetmişti.
"Sen nasılsın?" diye döndü Rebeus'a.

"Heyecanlısın demi.Ben Hogwarts'a gelmek için çok can atıyordum.Tahmin ettiğimden daha güzelmiş.Sence de öyle değil mi?" diye sormuştu Rubeus ona.
Sesine sıcaklık vermeye çalışıyordu. Max onun sohbet ortamı yaratmaya çalıştığının farkına vardı. O da elinden gelen sıcak bir ifadeyle ve gülümseyerek
"Evet çok heyecanlıyım. Hogwarts gerçekten güzel. Burada insan kendini buluyor diyebilirim. İleride umarım her şey çok daha güzel olur.Kitaplarımı okumaya başladım. İksirler çok karışık gibi gözüküyor aslında." bir solukta söylemişti bunları.
"Sen hangi dersleri alıyorsun?" diye sordu Rubeus'a

Zaman geçiyor Rubeus ve Max gitgide birbirlerini ısınıyorlardı. Yağmur durmuştu tamamen. Güneş parıldıyordu. Maxine mutluydu şimdi. Artık yalnız olmanın verdiği mutsuzluk yoktu. "Çok zor bir şey değilmiş arkadaş edinmek." diye düşündü. "Her ne kadar ilk adımı ben atmasam da şimdiden bir arkadaşım bile var."

"Zaten zorunlu dersleri biliyorsun.Seçmeli ders olarak Eski yazıtlar ve Mitoloji istedim.Peki senin tercihin nedir?" diye sordu Rebeus Max'e.

"Bence..." diye başladı Max. "Seçmeli derslerden Eski Yazıtlar ve Muggle Bilimleri güzeldir. O yüzden onları seçtim. Muggle'ların hayatı çok farklı. Ben aslında Muggle'lar arasında büyüdüm. Annemin ailesi ve babamın ailesinin bir tarafı Muggle. Ama yine de eksik kalan bir şeyler oluyor. O yüzden Muggle Bilimleri iyi olacak gibi. Eski Yazıtlarsa tamamen ayrı bir dünya gibi geliyor. Mitoloji de seçebilirdim aslında ama bu ikisi daha ağır bastı diyebilirim." sanırım çok fazla konuşmuştu. Aynı zamanda da çok hızlı konuşmuştu. Umarım söylediklerimin hızından karıştırmamıştır ve rahatsız olmamıştır diye düşündü Max.