Gezinti ..

Misafir

Arathorn ateş kadehine adını attıktan sonra biraz gezintinin kendisine iyi gelebileceğini düşünüp dışarı çıktı. Biraz bahçede dolaştı fakat bahçede ona dar geldi. Birazcık sakinleştirici , huzurlu bir yere ihtiyacı vardı. Ağır ağır ilerledi nereye gitsem düşüncesi ile. Yasak Orman diye saçmaladı içinden başka bir ses. Diğer bir seste küfür etti ona. Onlar aralarında laf dalaşına girmişken Arathorn'un aklına Kara Göl geldi. Ağır ve sert adımlarla oraya ilerlerken canı sıkılmaya başlamıştı. Bir sevgilisi bile yoktu ! Tam o anlık dalgınlığına geldi ve elinde kitapları olan bir kıza çarptı. Kitaplar yere düşerken Arathorn dalgınlığının bedelini ağır bir biçimde ödedi : Kız tokatı yapıştırmıştı. Arathorn sinirle bağırdı.

" Hey ! Hareketlerine dikka ... " Sözün gerisi gelmedi çünkü kızın yüzündeki masumluk Arathorn'un sol tarafındaki birşeyi canlandırmaya yetmişti. İlk önce etrafına baktı , koca koca ağaçlarla çevrili olan gölde kimseler yoktu. Yavaşça kitapları toplayan kızın yanına eğildi. İsteme , istememe karışımı bir tonla konuştu. Kızda olsa tokatı iyi atmıştı ... " Özür dilerim benim hatam ... " Kızın kitaplarını hızlı bir biçimde topladıktan sonra ona iade etti. Kızın yüzüne dalmışken onunda bir Gryfinndor'lu olduğunu fark etti. " Önemi yok ... Bende tokat için özür dilerim ... Bu arada adım Dinah , Dinah Bones " deyiverdi. Arathorn kıza gülümseyerek bakarken bir ağacın altında olduğunu yeni fark etti. Kıza " Oturalım mı ? " dercesine bir işaret yaptıktan sonra ağacın altına çöküp kafasını ağaca dayadı.

Gün içerisinde yeterince olay yaşadığını düşünüyordu Dinah. Sakin bir gezintinin ona iyi geleceğini düşündü. Okulun bahçesine gelmişti. Bu havayı değerlendirmek isteyen bazı çğrenciler neşeyle konuşup eğleniyorlardı. O bu öğrencilerin aksine biraz kafa dağıtıp rahatlamak için gelmişti. Arada belki birşeyler okurum düşüncesiyle yanına iki-üç kitap alarak gelmişti. Kalabalık bahçeyi terk edip Kara Göl'e doğru ilerlemeye başladı. Arada da düşünüyordu. Ne düşünüyordu? Aklına gelen birbirinden alakasız şeyler. Hangi derslerin olduğu, baykuşunun ne haltlar karıştırdığını (şu sıralar ona ihtiyacı vardı. Evden çok uzak kaldığını hissederek bir posta göndermeye niyetlenmiş ama baykuşunun aniden ortadan kaybolmasıyla bu planı şimdilik beklemek zorunda kalmıştı.),arkadaşlarının ne yaptığını ki bu gerçekten çok gereksiz bir düşüceydi. Sır birşeylerle uğraşıyormuş gibi gözükmek için bunları düşünüyordu. Sonra... Yığınla fikir vardı kafasının içinde.

Bir anda sakin gezintisi sorunlu gezintiye dönüşmüştü. Aklını bu tür düşüncelerle yorarken birine çarptığını görememişti. Onun bir suçu yoktu. Karşıdan gelen ona çarpmıştı. O sinirle elini havaya kaldırıp sert bir tokat geçiriverdi. Uyguladığı kişinin kim olduğunu gördükten sonra hemen pişmam oldu, dördüncü sınıf öğrencisi ve bir Griffindor. 'Salak işte!' diyordu kendine. O da sinirlenmiş gibiydi. Ama suç ondaydı.
" Hey ! Hareketlerine dikka ... " bir anda susmuştu. " Özür dilerim benim hatam ... " O kitaplarını toplamasına yardım ederken çocuğun adını hatırlamaya çalışıyordu. Adı... Adı... Arathy, Arethern... Hah Arathorn. Gözünün önüne Seçmen şapka gemişti. O gün bir çok öğrencinin adlarına dikkat etmişti. İki yıl geçmişti tabii ama Dinah isim ezberlemekte iyiydi.

" Önemi yok ... Bende tokat için özür dilerim ... Bu arada adım Dinah , Dinah Bones . Umm... Arathorn, değil mi? Yanlış hatırlamıyorsam ."

Gülümseyerek bakıyordu kendisine. Dinah da gülümseyerek cevap verdi. Kitaplarının hepsi tamam mı, kirlenmiş mi diye bakıyordu.

Misafir

" Evet Arathorn. " dedi gülümseyerek. Kızın yanına oturmadığını görünce ayağa kalkıp onu kendisine çekti ve ağacın altına oturtturdu. Kendiside yanına oturduktan sonra ona gülümseyerek baktı. " Yüzün maske mi ? " diye saçma bir soru sordu. Kızın o masum yüzüne hayran gözlerle bakarken saçma sapan sorularıyla kızı bunaltmaya başladı. " Dersler nasıl ? Hayat nasıl ? Senin canını sıkan birileri varmı ? "

" Evet Arathorn. "
Gülümsüyordu Arathorn. İsmini yanlış hatırlamadığı için memnun olmuştu. Arathon onun ayakta dikildiğini görünce ayağa kalkıp Dinah'ı kendine doğru çekerek ağacın altına oturtturdu. Hemedn ardından kendi de yanına oturmuştu. Dinah şaşkın gözlerle ona bakıyordu. Gülümsediğini görünce o da aynı şekilde gülümseyerek karşılık verdi. Çarptığında attığı tokadı tamamen unutmuştu ama hatırlasaydı atmamış olmayı dilerdi. Ayrıca çarptığında ve ayağa kalktığında Arathon'un " Hey ! Hareketlerine dikka ... " diye başlayan ve sonradan değişmiş olsa bile büyük ihtimalle " ...dikkat etsene ! " diye bitecek olan ki tavrından eser yoktu. Tekrar gülümsedi. O sırada sorduğu soruyu duyduktan sonra biraz şaşırdı.

" Yüzün maske mi ? " Efendim! Ne? Maske mi? İlginç doğrusu... Maskeye banzer bir yüzünün olmasını istemezdi. Öte yandan Dinah'ın anladığı tarzdan daha faklı olarak bu bir iltifat da olabilirdi ama Dinah biraz kızmışa benziyordu.

"Tabii ki de değil. Nerden çıktı bu? Sahte malzemeler kullanmayı sevmem ki maske hayatım boyunca takmadım." dedi biraz sert bir tonda. "Tabii Cadılar bayramı hariç. O zaman ilginç kostümler giydiğimde kullanmıştım." diye düşündü.

Arathorn onun sesinin sert çıktığını anlamış mıydı emin değildi ama yeni sorular sormaya başladı.
" Dersler nasıl ? Hayat nasıl ? Senin canını sıkan birileri varmı ? " bu ilginç sorulardan biraz bunalmıştı ama düzgün cevaplar vermeye çalıştı: "İyi gibi. Fena değil. Sanırım yok ama olsa da bu kimseyi ilgilendirmez. Kendimi koruyabilirim. tabii birinin bana saldıracağını düşünmüyorum ama bazı konularda sinirlenmeye yatkın biriyim." diye tüm sorulara cevap verdi. Karşısındaki insana sinirli olsaydı, görmek istemeseydi o olmasa da şaka yoluyla da "Sanane!" gibi toptan bi cevap verebilirdi ama zaten okula geldiğinden beri çok az konuştuğu bir insanı iki saniyede kendinden soğutup düşman olmak istemiyordu.

"Başka sorun varmı yoksa ben mi sorular sorayım? Senin söylediklerinin aynıları ve ek olarak da en sevdiğin renk, hayvan, bitki... Yok o garip olur. Ders ve benzeri." dedi tekrar susarak. Kitaplarını kendine doğru çekti. Bir tanesini açıp öylesine karıştırmaya başladı. Bir yandan da Arathorn bir şey söyleyecek mi diye onu dinliyordu.

Misafir

Arathorn bozulmuş bir edayla ona baktıktan sonra bütün umutları çalınmış yaşlı biri gibi kafasını eğdi. Neden tersliyordu ki ?! Terslemeden duramazlardı. Kıza o an attığı şaplağın hesabını aynı türden 2 kat bir hızla vurmak ne kadar da güzel olurdu kim bilir ? Sonra silahını kullandı ve içindekileri daha fazla tutamadı. " Konuşmak istemiyorsan açık açık söyle tamam mı ? Sadece tanışmak istemiştim ! " Yüzünü tekrar göle çevirdikten sonra cebinden küçük bir not defteri çıkardı. Gölün ve kendilerinin karikatürize bir resmini çizdikten sonra kendini kızla el ele tutuşurmuşçasına gösterdi. Niye böyle yaptığı konusunda en ufak bir fikri olmamasına rağmen bu duygu ona hoş geliyordu.

Tam bu nahoş duygu selinin arasında kızın neredeyse karikatürü elinden alacağını fark etti. Karikatürü hemen cebine tıktıktan sonra kıza kırgınlığını belli etmeye çalıştı. Aklındaki taktikleri bir bir gözden geçirdi. Maymunluk ve iltifat şuan işe yaramazdı. Hmm ... Değer vermiyormuş gibi yapıp kaleyi fethetmek ! İşte buydu. " Tamamdır .. " diye fısıldadıktan sonra sanki Dinah yanında yokmuşçasına göle bakmaya devam etti.

" Konuşmak istemiyorsan açık açık söyle tamam mı ? Sadece tanışmak istemiştim ! "
Ne? Tamam... Biraz sinirli bir tonda cevap vermişti ama bu kadar abartmaya da gerek yoktu. Pekâla düşüncelerini gizleyebilirdi de ya da yalan söyleseydi daha mı iyi olurdu? Direk özür dileyemezdi ama öte yandan aralarını bozmak da istemiyordu. Ne söylemesi gerektiğini düşünüyordu. Boş boş bakmaya başladı. Arathorn cebinden bir not defteri çıkarıp üzerine bazı çizimler yapmaya başladı. Dinah kenardan görmüş ama ne çizdiğini tam anlayamamıştı. Zaten sadece bir kısmını görebilmişti. Yavaşça karikatüre doğru uzandı. Tam olarak alıp bakma gibi bir niyeti yoktu. Merak etmişti. İstemsiz bir hareketti.

Dinah hâlâ ne söyleyeceğini düşünüyordu. Azıcık da sinirlenmeye başlamıştı. Arathorn orada o yokmuşçasına davranıyordu. Sanki görünmezmiş ya da bir hayaletmiş gibi. Bu çok rahatsız edici değildi. İnsanlarla yeni tanıştığında önce biraz bekler ve tanımayı yeğlerdi. Arathorn'un davranışlarını incelemeye başlamıştı şimdi de. Defteri alıp cebine koymuştu.Yine göle bakıyordu. Bu iş biraz sinir bozucu olmaya başlamıştı. Özür sözlerini toparlayarak orada olduğunu hatırlatmaya çalıştı.

" Üzgünüm... Öyle demek istemedim ama bu kadar abartılacak bir durum da yok. " demişti. En fazla bunları söyleyebildi. Ne söylemek istediğini o da bilmiyordu. 'Tamam... O beni yok sayacaksa ben de aynısını yaparım. Şu anda onun olduğu yerde ben yoksam. O zaman benim olduğum yerde de o yok demektir. Gölün farklı tarafındaymışım gibi.' Dinah gözlerini göle doğru yöneltti. Öylesine gölü izliyordu. Arada sırada şu içmek için gelen kuşlar vardı ya da bir ağaçtan düşmüş bir yaprak. Dinah da suya düşen bir yaprağın suda yarattığı dalgalara bakıyordu. Arada bir hafifçe kitaplarının kapaklarını sıkıyordu. Aklında o defter kalmıştı. Ne çizmişti acaba?

Biraz daha beklemeye karar verdi. Belki birşeyler söyleyebilirdi. Ama herhangi bir cevap, sohbet konusu ya da konuşmasını sağlayacak bir davranış gelmiyordu. En sonunda bundan rahatsız oldu. Kitaplarını toplayıp ayağa kalktı. Umursamaz bir tavır takınarak oradan uzaklaştı.

» Gezinti