Yatak 1

"Jacenia.." Çok uzaklardan gelerek tüm vücuduna anlık ürpermeler konduran bir tını... Yavaş yavaş zihnini ele geçirme girişimlerinde başarılı olacak gibi; acılı, yürek hoplattıran ama aynı zamanda sönük duran... Sanki şefkatli bir annenin, kollarından ayrılan melek kızını çağırması gibi... Bir ölünün ardından söylenen dualarda insanın adının geçmesi gibi. Acılı bekleyişlere son veren bir hitap tarzı; melekler korosu eşliğinde söylenen bir şarkının ilk dörtlüğü gibi...

"Yardım ediin!"

Tüm o güzel, eşşiz bir gizemle donatılmış anların belleğiyle olan bağlantısında bir kopukluk yaşandı. Çok hızlı ve ani idi. Hızla gözlerini açtı, uyanmaması gereken bir anda uyandırılmış bir hayvanilikle örtülmüş kanlı gözleri alabildiğine ifadesiz ve buz hassaslığındaydı. Daha birkaç saniye öncesine kadar içinde bulunduğu harikulade ortamdan neden koparılıp yeniden reele dönüşe zorlanmıştı ? Zihninde zar zor birleştirdiği parçalar ona cevap olmaya yetmiyordu. Sadece yüksek enerjili bir ışığın içinden gelen tatlı yudumlar halindeki dalgaları hatırlıyordu; mükemmellikten de eksiklikten de bir tutam barındıran o ses...

"Sen ölüyor musun çocuk?"

Donukluğunun payını fazlasıyla veren dudak kenarlarındaki düz birer çizgi halindeki kıvrımlar yukarıya doğru bükülmek için zahmetli bir hamlede bulundu. Bütün gücü emici bir makine tarafından çekilmişçesine güçsüz, zayıf ve acınasıydı. Kan görme ihtiyacı, onun kokusunu soluma zevkinden yoksun muydu yoksa etrafındaki kavramları zihninde yerli yerine oturtamamış mıydı ?

"Öleceksen ölmelisin, o adi kadını buraya yeniden çağrımamalıyız. Değil mi Shina ? Beni bir sen anlıyorsun, o kadın bizi öldürecek. Seni içimden çıkaracakmış, bunu istemeyiz. Bize güzel lütuflarda bulunsunlar. Birkaç gıdım kan etrafımızda toplanıp bedenlerimize girsin, kendi kanımıza karışırken acı çekelim. Hahahh... Bugün hepsinden daha karanlık bir gün olsun mu sevgili kardeşim, Charles ? Gel de şu çocuğun acı haykırışlarını birlikte işitelim. Nasıl olsa ölünce yanına gelecek... Onla tanışmalısın sor bakalım adı neymiş... Belki de enfeksiyonlulardan biridir ve öldükten sonra bedenini birlikte deşebiliriz.."

Çocuğun cümle kurmak için çıkardığı sesler lakayıt bir tavır ile bir kulağından girip diğerinden çıkarken bakışları çocuktan çekilip uzak bir köşedeki minik sayılabilecek boyutlardaki aynaya yöneldi. yavaş yavaş simetri bozulmaya başlıyordu. Beyaz ışığı yansıtan mükemmel düzen yavaş yavaş karaltılara bırakıyordu yerini. Arkadaşları yeniden onunlaydı; en iyi ve belki de tek arkadaşlar...

"Merhaba hepinize... Kanlı bir manzaranın dehşetini izlemek için biraz beklemelisiniz... Charles'da bizimle, ne kadar mutlu olmalıyız değil mi ? Az sonra bu çocuk ölecekmiş. Bana öyle dedi. Ve bedenindeki kusurlu kanı içmemize izin verdi..."

Ahahah Jacenia, çok komik bir mahlukmuş. Onun kanı bizimki kadar temiz değildir. Belki kendisi gibi fakat çok daha küçük böcek ve farelerle beslenmiştir. Hemen sor ona Jacenia, ne zaman ölecek... Sor ona Jacenia... Sor hadi sormalısın ve sonra da kahkaha atacağız. Çünkü az sonra ölecek... Bunu söylemeli ya da sen öldürmelisin onu.

"Charles Shina ciddi konular açtı... Gülmeyi kes ve bana bir bıçak bul. Önce onun leş kokulu kanını akıtmalı ardından kendimizinkini akıtıp zevk almalıyız. Arkadaşlarımız bizi bekliyor..."

Kendi kendine öyle bir konuşuyordu ki, orada olan bir insan gözleri göremeyecek durumda olsa, kendini bir toplantı salonunda sanabilirdi. Kız ya çok yetenekli bir rol oyuncusuydu ya da bedbaht bir kaderin hızla örülen ağlarına kurban gitmiş bir hiçti... Yavaş yavaş gözleri büyüdü, patlayacakmış gibi pörtleyene kadar bu işlem devam ederken aynı zamanda gözünün kenarından akan bir damla yaş burun kıvrımından geçerek dudağına doğru indi. uca doğru müthiş bir sivrilik kazanmış duran diliyle orayı temizledikten sonra kırmızı dişlerle cani bir kahkaha attı. Hemen ardından ise az önceki konuşmaları hiç yapmamış, problemli bir insan olduğunu gözler önüne serer bir halde konuşmaya başladı;

"Benimde Sl- Slz- Slyhen'den olduğumu söylüyorlar. Ya da öyle bir şey ama kimin umrunda ? Huffle dediğin şeyin bir kalbi var mı peki ? Diğer insanlara acı çektirebilecek gözleri var mı ? Çünkü denildiğinine göre bizlerde çok varmış. Herkese eziyet eden mahluklar... Hahahh.." Tiz bir çocuk kahkahasıyla sonlanan konuşmasının ardından yeniden hissiz tavırlarına döndü.

Çocuk şapşal yaratığın tekiydi. Ve arkadaşları önünde onu rezil de etmiş olsa hiçbir tepkide bulunmadı. Sadece yavaşça kaldırdığı jiletlenmiş, yara bere içindeki elini çocuğun arkasından salladı, "Bende zevk aldım bu tanışmadan, tekrar görüşürüz... Shina seni sevdi." İğrenç bir şekle bürünen çehresindeki gözler yine patlama derecesindeydi, dudakların kıvrımları sahte bir tebessümün şeytani yollarında ilerlerken bir cesetin özgürlüğüyle kendini yatağa bıraktı. Gözleri tavana dikili anlaşılmaz bi,r tonda mırıldanmaya başladı..Muhtemelen bir ara bu avı elinden kaçırdığı için kendini cezalandıracak, karnının orta yerine "Üzgünüm." mesajı yazacaktı, şimdi de onun tartışmasını yapıyordu kim bilir..

Bitki Bilim dersinde ne olduğunu bilmediği bi ota dokunan Sarah'nın kolu gitgide şişmeye ve kızarmaya başlamıştı. Pek acı hissetmiyodu. Daha çok acı ve uyuşma hislerinin karışımı esir almıştı kolunu. Sarah korkmak yerine tam tersine merakla bakıyodu koluna . Acaba dokunduğu ot neydi. Profesörün bi kaç bişey söleyerek onu Revir'e yolladığını biliyodu. Ama sınıftaki bağırmalar ve şaşkınlık nidaları yüzünden profesörü duyamamıştı.

2.Sera'dan çıkıp Revir'e gitmek için ön bahçeden geçiyordu. Onu görenler dönüp bakıyo ne olduğunu sormak isteyenler peşine takılıyodu. Sarah ise onlara "Gidin başımdan..." demekle yetindi. Revirden içeri girdiğinde içerisi boştu. Ama ilerde bi kızın kendi kendine bi şeyler sayıkladığını duyabiliyodu . Oturup Şifacılardan herhangi birinin gelmesini beklemeye karar verdi. Aslında iyi oldu bu diye düşündü. Bi ot yüzünden ölecek değildi ya. En azından bu sayede Sihir Tarihi kaynamış oldu diye düşündü . Ama bi kaç yatak ötede yatan kız daha yüksek sesle sayıklamaya ve kahkahalar atmaya başlayınca yatağından kalktı ve onun yanına gitti.

Pek normal değildi. Yanına gittiğinde onun sayıklamadığını ve biriyle konuştuğunu anladı. Biraz ürktü ama sonra emin adımlarla ona yaklaştı.

"Sen de kimsin ?"

Her zamanki lakayıt tavırlarını bir kez daha benimsemiş haliyli tavana bakmayı sürdürdü. Alevlenen tartışmada çizdiği haksız görünüm, az sonra kendini cezalandıracağının habercisiydi, Hafiften doğrulmaya çalışmasıyla enerjinin yüzde seksenlik bölümünü götürerek görünmez diyarların olası nöbetçilerine haykırmaya başladı.

"Sizi anlayan kimseler çok yakında girdikleri kuytu köşede yeniden canlanacaklardır. Değil mi Charles ? Senin ölümünden çok daha fazla sevineceğiz yeni avlarımızın doyumsuz bulunacak tadına. Ve onların acısının sıcaklığını tüm arkadaşlar duyabilecek.." Uzun bir süreye geniş aralıklarla yaydığı kısa konuşma nihayet sorunsuzca bitmişti. Ancak bakışlarındaki tuhaflık sorunların yakın zamanda reelle buluşacağını haber verir gibiydi.

"Shina sana güzel bir laf söyledi, ayıp bir laf-" Kendinden geçercesine bir kıkırtıya tutulmuştu; fazlasıyla hastalıklı, iğrenç ve neyseki kısa süreli. "- ve bu lafın altında kalmamak için ona dil uzatırsan Charles'ın küçük parmağını doğradığım bıçakla onu keser, sonrasında yüzündeki güzelliği deşebilirim. Eğlenceli olur mu Bryanna ? Birlikte güleriz- senin ağzın kan içerisinde yüzerken.. Belki gülerken boğazına kaçanlar yüzünden boğularak ölebilirsin.. Ya da annemi çağırırım, babamın boğazını sıktığı soğuk parmaklarını senen üzerinde kullanır. Komik.. Çok komiğiz Shina.. Ucube annemizi gördün mü son zamanlarda ? Babamın mor yüzlü cesedinin başında bileklerini mi kesiyordu ? Çok ilginç ama hayaletler tuvaletlerini bile yapamazlar.." İğrenç karaltıya mensup ince dişlerini yalayarak yeniden yatağa bıraktı kendini. Mide bulandırıcı vücut kokusu buram buram yayılarak odadaki canlılığı sindiriyordu. Şaşırtıcı bir şekilde acıklı bir kilise şarkısı mırıldanmaya başladı ve hiç bakmadığı çocuğa demin de yaptığı şekilde hitaben, beş dakika kadar önce herhangi bir şey olmamış misali konuşmaşa başladı.

"Ah Susan beni nasıl tanımazsın sevgili kuzen ? Benim Jacenia.." Fazlasıyla ürkütücü ve ilginç...Belki ne dediğini bilmez.. Belki de bir tutam biliçli ama silinen hafızasıyla(?)..

Yaklaştıkça burnuna işleyen pis koku onun midesini bulandırmıştı. Yüzünü dönüp kıza baktığında onun kapkaranlık gözlerini fark etti ve hemen gözlerini başka yöne çekti. Cüppesindeki kan lekelerine bakınca iyice tedirgin olan Sarah elini cüppesinin cebine sokup asasını sıkıca kavradı ve bildiği savunma büyülerini içinden tekrarlamaya başladı.

Şeyy.. Merhaba Jacenia ama ben Susan değilim .. Yani aslındaaa.. Benim adım Sarah.." Tam Gryffindorlu olduğunu söyleyecekti ki kızın göğsündeki yeşil arma dikkatini çekti.

Bende öğrenciyim..

Ne demesi gerektiğini bilmiyordu. Tavana dikili kapkara gözler karşısında tüyleri ürpermişti. Arkasını dönüp gitmek istiyodu ama ona arkasını dönmekle çok büyük bi hata yapacağını düşündü. Gayet normal bi durummuş gibi tam karşısındaki yatağa geçip oturdu. Kız bakmasa da neredeyse 4 kat şiş kolunu işaret ederek konuştu.

Lanet olası otlar... Kolumun haline bak.. Kız dönüp bakmadı.

Ya da boşver bakma... diye ekledi.

"Lalala.." Çok güzel sıfatına layık şarkı sesiyle bir parçayı mırıldanmaya başlamıştı yeniden. Az bilindik bir melodinin acılı inlemelerle dudaklarından dışarı süzülüşünde fazlasıyla olağan dışı bir hava vardı. Kim bilir belki de birilerini çağırıyordu, hayali* arkadaşlarını topluyordu etrafına.. Biz geliriz biz gideriz.. Engel yoktur Jaceria, sadece bize özel bir avantaj; aptal ölümlülerin kavrayış boyutundan ileride, Onların engellerini yaratmaya yardım arayacağız..

"Yardım.. Yardım arayacağız.." Şarkıyı çoktan yarıda keserek dalgın tavırlarına uyum sağlamış; büyümüş ve donuk ışıklarla donanmış bakışlar ile birkaç damla kan sızan açık ağız moduna geçmişti. İleri geri sallanmaya başladı, önce yavaş ve daha sonra kendini zorlayıp büyük oranda enerji harcayarak hızlanan bir şekilde. "Yardım... Sen de yardım arıyor musun Stesha ? Öyleyse bulacaksındır o yardımı kuşkusuz." İyice irileşen göz bebeklerı şimdi ince birer çizgi halini alıyordu ve gitgide kanlanıyordu. Çehresinin rengi biraz daha beyazlaşarak altındaki sinirleri tümüyle belli etmeye başlamıştı. Gizem alanına girecek derece bir hızla sallantıyı kesti. Kötü kokuyla bütünleşmiş havayı burun deliklerini sonuna kadar zorlayacak aralıklarla ve seri şekilde solumaya başladı. Bütün gün boyunca yatakta kalıp arkadaşlarıyla bağlantısının fark edilir oranda düşüşe geçmesi nedeniyle bir kriz geçirmek üzereydi büyük ihtimalle. Neyseki onu zayıflatan enerji yetersizliği nedeniyle büyük bir patlamaya neden olamayacaktı.

"Feci.." Tek kelimenin ardından tüm yaşamsal faaliyetleri sona ermişçesine hareketsiz kaldı. Birkaç saniye sonrasında ise tüm kulakları sağır edecek derecede kuvvetli bir çığlık! Bir anda yatağın ucuna fırladı bembeyaz beden. Kanlı yaşlar boşanan gözleri her yeri evire çevire incelemeye başlarken bir kez daha kendini yırtarcasına haykırdı. Başucu masasının üzerindeki iki kıymetli cam şişeyi içlerinde köpüren iksirlerle beraber kıza fırlattı ve kanlı tükürüğünü de rezil bir hamle ile peşlerine taktı. İş ciddiye biniyor ve kız iyiden iyiye kendini kaybediyordu. Bir kez daha yaygarayı basmasıyla kopan kayışı andıran bir ses peyda oluverdi. İki kez aksırdı, ağzından dışarı doğru fırlayan salya va kanlı parçaların birleşimi etrafa yoğun, acılı bir koku yaymaya başladı. Fakat bedbaht kızın şimdilik durmaya niyeti yok gibi görünüyordu. Yastığının altına uzanan eli gözler önüne irice bir hançerle beraber çıkmış, tehdit içerikli ve profesyonel hamlelerle öne doğru savruluyordu. Fakat bilinçsiz bir şekilde karşıdakine şans veren bir tutumdu bu. Yani kızın canının yanması dışında, acil olarak değerlendirilmezse yitip gidecek olan bir seçeneği daha vardı...




out: Fark ettiysen ben kendi yatağımın dışına çıkmadım, hayal gücün zenginmiş o zaman ne diyeyim.. Bir dahaki sefere daha dikkatli olabilirsin.

Öylesine sessiz görünen kız bi anda yatağında doğruldu ve ileri geri sallanarak belli belirsizz bi şarkı yerleştirdi ağzına . Sarah daha da tedirgin olmaya başlamıştı. Kızın kapkara gözleri yerini ince çizgilere bırakmıştı. Sarah korkudan titremeye başladığını fark etti. Ama daha ne olduğunu anlamadan kız onun üzerindeydi ve çılgıncasına çığlıklar atarak yatağın baş ucundaki iksir şişelerini ona doğru fırlatıyordu. Yüzü kanlar içinde kalan Sarah ne yapıcağını bilemedi. Kızın ağırlığı ve pis kokusu altında ezilen Sarah bilincini yitiriyordu. Gözlerine inen perdeler artık onun görmesini de engelliyordu. Hala eli cebinde sımsıkı tuttuğu asasından bile yardım alacak gücü kalmamıştı. Kız bir kere daha haykırmakla birlikte bir aksırık koyu verdi. Sarah 'nın yüzüne akan kanlar bidesini bulandırmıştı. Ama aksırırkenki bi anlık ilgi kaybından faydalanarak elini cüppsinin cebinden çıkardı ve yastığın altında bişey olmasını beklercesine elini yastığın altına daldırdı. Eline gelen keskin bi aletti ve hemen onu çıkarıp diğer eliyle kızı ittirdi . Yataktan kalkıp doğruldu. Gözündeki perdeler kalkmıştı ve önünü az da olsa görebiliyodu. Ne yaptığını bilmezcesine elindeki hançeri kıza doğru salladı. Diğer elini hemen cebine atarak asasını da çıkardı ve asasınıda ona doğrulttu.

Bana yaklaşma ... lütfen .. lütfen..

Kız bi hamle daha yaparcasına hareketlenmişti ki Sarah aklından geçen ilk büyüyü haykırdı.

PROTEGO!!

Aralarında oluşan mavi renkli ufak çaplı kalkan ikisini de geriye doğru itmişti . Sarah bundan faydalanarak hızla Revir kapısına doğru koştu . Arkasına bakmadan koşuyudu ki birine çarptığını hissetti. Bu bir şifacıydı ve onu gördükten sonra daha fazla dayanamayıp yere yıkıldı. Dizleri tutmuyordu artık . Şifacının cüppesinin eteklerini yakaladı . Elleri , yüzü , şişmiş olan kolu , kısaca heryeri kan içince olan Sarah yalvarırcasına haykırdı.

BİŞEYLER YAP!!

" Tamam sakin ol canım... Sen bunula neden burdasın? " diye sordu küçük kıza Anne...

Kısa ama yeti kadar açıklamalı olan bu cevap sonucunda gerikilenleri yapan Anne, küçük kızıda ordan alarak dışarıya çıktı...

Anne Curtis demiş ki:

" Tamam sakin ol canım... Sen bunula neden burdasın? " diye sordu küçük kıza Anne...

Kısa ama yeti kadar açıklamalı olan bu cevap sonucunda gerikilenleri yapan Anne, küçük kızıda ordan alarak dışarıya çıktı...

Anna Curtis siz bir hastane şifacısısınız Okula girmeniz yasaktır.

Olan olayları fena halde sıradan sayan bir ağırbaşlılıkla doğruldu. Güçlü olmaya fazla özen göstermiyor, tek hareketle yıkılabilecek derecede zaaf sahibi görünüyordu. Şimdi biraz hava almak zamanı. içimizdekileri çok dışa dökmekten kanarız biz... Bir daha tekrar edelim; ta ki karanlıkla buluşana değin. Ardından küçümseyen bakışlardan uzak, "onlar"la görüşelim... Ne kadar sıcak bir gün... Aynı derilerimizin içinden akan ve dışarıya çıkmak için yanıp tutuşan kanın ısısı gibi..

Başı hafiften yana düşer ve gözlerindeki tuhaf bakışlardan anlaşıldığı üzere dalgınlığın etki alanına girerken yatakhaneye doğru ritmik adımlar ayarlamaya başlamıştı.