~ I. Ders ~ [Ortak]

Antúnez , saatine baktığında hayli geç kalkmış olduğunu farketmişti. Yatağından anında fırlayıp mutfağa girdi. Bir şeyler atıştırdıktan sonra dolap kapağını açtı ve en resmi cüppelerinden birini üzerine geçirdi. Aynada düzelttikten sonra alıcı gözüyle baktığında siyahın ona çok yakıştığını farketmişti. Bir anlık megolomanlıktan kurtulup gerçek hayata döndüğü zaman asasını sandalyenin üzerinden aldı ve cüppesinin cebine koydu. Ayak sesleri uzun holde yankılanırken elinde tuttuğu çay fincanını bir masanın üzerine bıraktıktan sonra 'Şak' sesiyle cisimlenmişti...

***

Sınıfın kapısını yavaşça araladı ve öğrencilerin çoğunun gelmiş olduğunu farkettiğinde , suratına gülen yüzünü takınarak içeriye girdi. Süzülerek içeri
girdiğinde çocukların bakışlarını ve kendi aralarında sessiz konuşmalarını duyabiliyordu. Masaya elindeki notları bıraktı ve öğrencilere döndükten sonra tek tek hepsiyle göz göze gelmeye çalıştı. Bir kaçı dışındakiler ona neşeyle ve sevgiyle bakıyordu. Bunun verdiği sevinçle konuşmaya başladı ;

' Evet , o zaman herkes hazırsa başlayalım çocuklar. Adım tahtada yazıyor.'

dedikten sonra asasının bir hareketiyle adı tahtada belirmişti. Derse geçmeden önce öğrencilerin önündeki kibrit çöplerine baktı ve kurnaz bir gülümseme takındıktan sonra konuşmaya devam etti ;

' Bakın , biçim değiştirme ; Hogwarts Akademisinde görmüş olduğunuz bütün sihir dallarından daha tehlikelidir. Geri dönüşümü zordur ve yapılması adeta bir sanattır. Öncelikle bunu kafanıza yer edin çocuklar. Şimdi hazırsak başlayalım . '

dedikten sonra masasının yanına gitti ve notlara hafif bir göz attıktan sonra
asasıyla önünde bir masa yarattı ve üzerine öğrencilerinki gibi bir kaç tane
kibrit çöpü serpti. Antúnez işine özen gösteriyor ve öğrencilere iyi bir profesör olmaya çalışıyordu. Bu yüzden tekrar onlara bakıp ;

' Şimdi , tahtaya yazdığım komutları uygulayıp , hafif bir ses tonuyla ´Vera Verto` diyelim .. Ve aklımızda kibrit çöplerini birer solucana dönüştürme fikri olsun.. '

dedikten sonra kendi asasını öğrencilerle birlikte kaldırıp , onlara gösterircesine ;

' Vera Verto '

dedi , serptiği bütün kibrit çöpleri canlanmış ve masanın üzerinde gezinmeye başlamışlardı. Onlar etrafa sayırmadan , Antúnez tekrar eski hallerine -kibrit çöpü- geri getirdi ve öğrencileri izlemeye başladı. Çok iyi yapanların yanı sıra vasat denecek kadar kötü yapan öğrencilerde mevcuttu...

Not : Herkes yazdığında veya süre dolduğundan sonra , ben çıkış rp mi bırakacağım.

Yeni bir gün. Ah,ne kadar iç açıcı öyle değil mi? Külahına anlatın onu,Hogwarts’taki her gün Regina’ya zehir gibi geliyordu. Gözlerini açtığında,hemen karşısında pis kokan ve muhtemelen yukarıdaki kızın olan bir çift çorap gördü. *Ne güzel bir karşılama!* diye sövdü içinden. Son günlerde bir şey olmuştu ona. Hogwarts ona çok daha sıkıcı geliyordu. Belki de Miriam’la daha fazla görüşmelilerdi. Aynı yatakhanede olmalarına rağmen o kadar çok kişi arasından onu seçmesi mümkün değildi şimdi. Onun Regina gibi turuncu ve parıldayan saçları olsaydı,tanıyabileceğine emindi. Koca,yeşil bavulundan bir kağıt parçası çıkardı. Kağıda göz gezdirdiğinde,yüzüne büyük bir gülümseme yerleşti. Gözleri sonuna kadar açıldı ve çığlık atmaya başladı. Onun sayesinde bütün herkes uyanmıştı. –Uyanmayanlar da vardı ama onları insan saymıyordu tabiki.- Herkesin garip bakışlarına maruz kalmak alışıldıktı,en azından Regina için. Herkesin iğrenç bakışları eşliğinde üzerindeki pijamayı,Slytherin cübbesiyle değişti ve gümüş rengi kravatı yavaşça doladı boynuna. Güle oynaya -adeta bir Gryffindor gibi- çıktı yatakhaneden. Ayağındaki muggle malı converseler boş koridorda takırtıdan başka bir şey yapmıyordu. Hızlıca merdivenlerden inip,ortak salona geldi. Üzerinde kocaman bir yılan arması olan bayrağa övgüyle baktı ve Slytherin masasına oturdu. Etrafa baktığında bir kaç Ravenclaw’lı inekten başka kimse yoktu. Sinsice süzdü yan masaları. Sonra en erken gitmek istediği için çabucak bir şeyler tıkınıverdi.

İki üç dakika sonra çoktan dört kat çıkmıştı bile. Biçim Değiştirme’ye karşı herhangi bir ilgisi yoktu. İlgisi biraz profesöre diyebilirdik... Evet,demeyelim emin olalım. Kesinlikle öyleydi. Profesörü görmek için,hiç uyumayabilirdi. Veya başka şeyler,istediği her şeyi yapabilirdi. Bu halk arasında ’platonik ve imkansız’ olarak nitelendirilse de Regina’nın sözlüğünde ’imkansız yoktur’ olarak yazıyordu. Etrafa biraz bakındığında,tahmin ettiği gibi kimse yoktu. Kimse olmaması daha iyiydi aslında,tabi profesör de olacaksa... Sırtını kapıya yasladı. Birkaç kişinin daha geldiğini göünce,asasını kapıya doğrultarak fısıldadı;

’’Alohamora!’’

Kapı gıcırtıyla açıldı,ardından en başta Regina olmak üzere öğrenciler içeri girmeye başladılar. Aslında Regina'nın hayalleri yıkıldı,o profesörün erken gelmesini umuyordu. Sakince ilerledi. En öne bir Ravenclaw’lının oturduğunu farkedince,öfkeyle böğürdü;

’’Yerimden kalkacak mısın,kaldırayım mı?’’

Çocuk korkmuşa benziyordu,hemen ayağa kalktı. Tökezleyerek,en arka sıralardan birine geçti. Regina sinsi sinsi gülümsedikten sonra elindeki kitabı masaya bıraktı ve sandalyeye yayıldı. *Kolay oldu!* Masası tam profesörün karşısındaydı,yani onu rahatlıkla görebilirdi. Biraz daha böbürlendikten sonra kapının gıcırtısını birdaha duydu. Diğer gıcırtılarda bakma gereği duymazken,adeta bir güç onun kafasını arkaya çevirdi. Gözleri parıldamaya başladı. Karşısında profesör,tüm yakışıklılığıyla duruyordu. Regina kimseyi duymuyordu adeta,kulakları sadece profesördeydi. Sürekli gülümsüyordu profesör,siyahın ona çok yakıştığını itiraf etmeliydi Regina. Regina,profesörü her saniye izlediği için her yaptığını saniyesi saniyesine görüyordu. Eliyle notları karıştı profesör. Öğrencilere teker teker baktığını farketti Regina. En çok göze çarpan olmak için sürekli hareket edip duruyordu. Profesörün pürüzsüz sesine gitti kulağı.

’’Evet,o zaman herkes hazırsa başlayalım çocuklar. Adım tahtada yazıyor.’’

Profesörün asasını hareket ettirmesiyle,ismi tahtada çıkmıştı. Regina ise ismini biliyordu tabiki. O ismi nasıl unutabilirdi ki? Profesör tahtaya ismini yazmadan önce adını fısıldadı. Profesör duymuş olabilir miydi,bilmiyordu ama duymamış olmasını ummuştu. Profesör öğrencilerin önündeki kibrit çöplerine baktıktan sonra konuştu;

’’Bakın,biçim değiştirme; Hogwarts Akademisinde görmüş olduğunuz bütün sihir dallarından daha tehlikelidir. Geri dönüşümü zordur ve yapılması adeta bir sanattır. Öncelikle bunu kafanıza yer edin çocuklar. Şimdi hazırsak başlayalım.’’

’Hazırız,profesör!’ demek birinci sınıfça geliyordu Regina'ya. Kafasıyla onaylamak yetiyordu onun için. Aslında Biçim Değiştirme'de başarılı olabilmek için,bütün yaz çalışmıştı Regina. İkinci bir dersinin daha iyi olmasının kime zararı olurdu ki? Buna tam olarak ’ineklik’ denemezdi. Diğer dersleri yeterince kötüydü zaten. Hatta Hogwarts’tan atılması gerekiyordu,nasıl dördüncü sınıf olmuştu anlamamıştı aslında. Gerçi övünmemeliydi kendiyle,bir sene sınıfta kalmıştı nasıl olsa. Regina,kendi kendine bunları düşünürken profesör çoktan masasına gelmiş,notlarına göz gezdiriyordu bile... Asasıyla önünde bir masa ve aynen öğrencilerinki gibi kibrit çöpleri yarattı. O kadife sesiyle tekrar konuşmaya başladı;

’’Şimdi,tahtaya yazdığım komutları uygulayıp,hafif bir ses tonuyla ´Vera Verto!` diyelim... Ve aklımızda kibrit çöplerini birer solucana dönüştürme fikri olsun...’’

Çoğu öğrenci ’Vaov! Süper!’ gibisinden tepkiler verse de Regina bunlara sadece güldü. *Bebekler!* Bütün yaz çalışmanın sonucunda,öğrenmişti bunları artık. Çalışmayı sevmişmiydi? Hayır,sınırı zorlamasak daha iyi. Düşüncelerinin yanında,profesörü izlemeyi de ihmal etmiyordu. Profesör,asasını kaldırıp öğrencilere göstermek için konuştu;

’’Vera Verto!’’

Bütün kibrit çöpleri canlanıp masanın üstünde gezinmeye başlayınca,Regina kahkahayı bastı. *Aynı muggle’ların patates kızarması gibi!* Profesör,tekrar eski haline getirdi kibrit çöplerini. Eliyle,sıranın öğrencilerde olduğunu işaret etti. Regina yüzüne sinsi bir gülümseme yerleştirdikten sonra,bilmiş bir tavırla asasını kaldırdı ardından kibrit çöplerine doğrulttu;

’’Vera Verto!’’

Not : 8

Hérion'un kulağında bir çınlama ile yatağından kalktı. Bu gürültüyü kimin yarattığını bulmak için etrafına bir gayret ile baktı. Gözleri açılmasada yatakhanenin diğer ucunda bağırşan arkadaşlarını duyabiliyordu. Bir süre sonra dağılarak teker teker dışarı çıkmaya başladılar. Dediklerini tam duyamamıştı fakat duyduklarını birleştirdiğinde bugün 'Biçim Değiştirme' dersi olduğunu anlamıştı. Yatağından kalmaya çalışsada kalkamıyordu. Yattığı yerden gözlerini ovaladı ve yorgandan bir hışımla çekerek kalkmaya çalıştı. Yatağından kalktıktan sonra kendine gelmek için yüzünü yıkadı. Siyah üzerine kan rengi alev desenli küçük çekmeceli dolabından buruşmuş cüppesini çıkardı. Hızla üstüne giydi ve asasını cüppesinin iç tarafına yerleştirdi. Birkaç parşomen aldı ve yataklar arasında kapıya doğru yürümeye başladı. Kapıyı açtı ve dışarıya çıktı, direk iki tarafa doğru ayrılan merdivenlere doğru yürümeye başladı. Sağdaki merdivenden aşşağıya indi, fakat Gryffindor ortak salonunda kimseler yoktu. Dersin başlayacağını düşünerek hızla Gryffindor ortak salonundan çıktı ve merdivenlerden inmeye başladı. 1. kata geldikten sonra adımlarını hızlandırdı. Hogwarts'ın uzun koridordunda yürüdükten sonra bahçeye çıktı ve gözleri ile etrafta arkadaşlarını aramaya başladı. Fakat Gryffindor'dan kimseleri göremiyordu. Kafasını sallayarak hızla içeriye girdi ve merdivenlere doğru yürüdü. Çıkarken etrafta yer değiştiren merdivenleri izlemeyi ihmal etmiyordu. Merdivenlerde çok az kişi görüyordu, gördüklerinden dersin başlamış olabilecğini hissediyordu ve bunları düşündükçe hızlanıyordu. 3. kattan 4. kata çıktığı merdiven yer değiştirmeye başladı. Hérion heyecan ile korkuluklara tutundu ve bu heyecanın tadını çıkarmaya baktı. Fakat tekrar ders aklına geldi ve henüz yer değiştiren merdivenin korkuluklarına doğru tutunarak 4. katın koridoruna doğru atladı. Dengesini sağlamak için duvara tutundu ve hızla Biçim Değiştirme Ders'liğine doğru yürümeye başladı. Dersliğin kapısında henüz giren öğrencileri görebiliyordu. İçeri doğru adımını attığında ilk işi etrafına göz ucu ile bakınarak profesörü aramaktı. Etrafta gözükmediğini farkedince bir rahatlık gelmiş olacaktıki parşomenlerini masasının üzerine attı ve arkasından hızla sırasına zıplayarak oturdu. Asasını çıkartıp baş parmağından orta parmağına işaret parmağı yardımı ile döndürmeye başladı. Arkasından gelen bir sesle ürktü ve asasını masaya düşürdü. Bu sesin kime ait olduğunu görmek için arkasına baktığında Profesör Antunez'i gördü. Hérion gülmesine sinir olmuştu fakat elinden birşey gelmezdi. Masasına birşeyler bıraktı, Hérion profesör hakkında hiç bir düşüncesi olmadığı için sağ kolunun dirseğini masaya koydu ve avuçiçine çenesini yerleştirdi.

"Evet , o zaman herkes hazırsa başlayalım çocuklar. Adım tahtada yazıyor."

Hérion tahtaya baktığında gerçektende isminin yazılı olduğunu gördü. Ne zaman yazmıştı bilmiyordu fakat yazıyordu işte. Ismini daha önce duyduğu için tam olarak okuma gereği duymamıştı.

"Bakın , biçim değiştirme ; Hogwarts Akademisinde görmüş olduğunuz bütün sihir dallarından daha tehlikelidir. Geri dönüşümü zordur ve yapılması adeta bir sanattır. Öncelikle bunu kafanıza yer edin çocuklar. Şimdi hazırsak başlayalım .".

Zor... Tam Hérion'a göre bir ders gibi gözüküyordu. Yüzünde ciddi bir tavır olsa bile içinde kahkahalar atıyordu. O sırada profesörün önünde bir masa yaratıp üstüne kibrit çöpleri serptiğini gördü. Etrafına baktığında herkezin önünde kibrit çöpü olduğunu gördü. Hiç acele etmeden ve kimsenin görmeyeceği şekilde asasını masasının yanında tutu ve çaprazındaki masada oturan cocuğun kibrit çöplerine bakarak asasını salladı.

"Accio kibrit çöpü"

Elinde birkaç kibrit çöpü oluşmuştu, nerden aklına gelebilirdiki kibrit çöpü kullanacakları.

"Şimdi , tahtaya yazdığım komutları uygulayıp , hafif bir ses tonuyla ´Vera Verto` diyelim .. Ve aklımızda kibrit çöplerini birer solucana dönüştürme fikri olsun.."

Hérion biraz kafasını salladı ve tekrar sağ dirseğini masaya koydu. Kafasını yerleştirdi ve fısıldamaya başladı.

"Kibrit çöplerini bir solucana çevirmek mi? Neden bu kadar saçma bir büyüye gerek duyalım ki?"

Gerçektende buna gerek yoktu. Bunun yerine kibrit çöplerini uç uca birleştirip bir yılan yataratılamazmıydı. Hérion gözlerini açmış dikkatlice profesöre bakıyordu. Profesörün yapmakta olduğu büyüyü izlerken bir yandan da sağ eli ile başını kaşıyordu. Yüzünde sinsi bir gülümseme vardı, kafasını biraz sallayarak asasını hızlıca masasının üzerinden aldı. Tekrar baş parmağı ve orta parmağı arasında işaret parmağı yardımı ile döndürmeye başladı. Hızlı bir haraket ile baş parmağı ile işaret parmağı arasında tuttu. Orta parmağı ile asaya vuraray tam baş parmak ile işaret parmağı arasında durmasını sağladı. Daha sonra asasını kibrit çöpüne doğru sallayarak mırıldandı.

"Vera Verto"

Kibrit çöpleri haraket etmeye başlamıştı, Hérion yüzündeki gülümsemeyi etrafındakilere göstermemek için hızlıca elini ağız ve burun arasındaki hizaya getirdi. Kibrit çöpleri masada geziniyorlardı. Eski hallerine getirmeye gerek tuymadan hızla elini yumruk yaptı ve yumruğu vurdu. Hala haraket ettiğini görünce içinde atan kahkahaları durdurmak için zorlanmaya başlamıştı. Bir solucanı öldürmek hoşuna gidebilirdi, her zaman yanında taşıdığı küçük bir bıçağı vardı. Bu bıçak oldukça keskindi ve genellikle oyma yaparken kullanıyordu. Hemen onu çıkarttı ve solucanı tam ortasından boytan boya kesti, daha sonra yana doğru kesti ve onlarca parçaya ayırdı. Kesilen parçaları tam yanında masaya doğru elinin tersi ile hızla vurdu. Hemen kafasını profesöre çevirdi ve haberi yokmuşçasına bakmaya başladı.

Not : 7

Miselya ağır aksak adımlarla koridorda ilerliyordu. Biçim Değiştirme... Evet, sıradaki ders buydu. Aşırı yoğun derslerden sonra bu ders ona iyi gelecekti. Bugün oldukça yoğun geçmişti. Bu çelimsiz bacakları üzerinde daha ne kadar durabilirdi,bilmiyordu. Yinede altı morarmış bir çift göz ve çökmüş bir beden haricinde, bir enik kadar tatlı görünüyordu. En azından o böyle düşünüyordu.

Sınıfın kapısına vardığında sınıfı sessizce süzdü. Aynı hatırladığı gibi fersiz bir ortamdı. Miselya, derin bir nefes alıp içeri girdi. En öndeki boş sıraya oturdu. Etrafta öğrenciler birbirleriyle konuşuyordu – tabii birbirinin üzerine atlamaya konuşmak denirse- Normalde olsa onların bu davranışlarına şakrak bir kahkaha atardı. Fakat şu anda hiç kahkaha atma havasında değildi.

Sınıf tamamlandığında profesör içeri girdi. Cidden söyledikleri kadar yakışıklıydı. Ama buraya profesörden konuşmaya gelmemişti. Derse odaklanmalıydı – her ne kadar zor olsa da – bunu yapmalıydı. Profesör herkesler teker teker göz göze geldi. Bu gerçekten çok hoş bir davranıştı.

‘‘Evet , o zaman herkes hazırsa başlayalım çocuklar. Adım tahtada yazıyor.'’

Zarif bir asa hararetiyle adı tahtada belirdi: ‘ Macias Antunez Laerod ‘ Güzel bir isimdi. İsmi kendisine yakışıyor denilen nadir tiplerdendi. Profesör, bir sanatçı feyzine sahipti. Oldukça da uzun boyluydu...

’’... Öncelikle bunu kafanıza yer edin çocuklar. Şimdi hazırsak başlayalım . '’

‘Bir dakika... Bir şey mi kaçırdım. Ne oldu? Anlamadım... ‘ diye düşündü, Miselya. Çünkü hiçbir şey anlamamıştı. Profesörün fiziğiyle ilgilenmekten derse odaklanamamıştı. Anladığı bir şey varsa; o da derse başlayacak olmalarıydı.

' Şimdi , tahtaya yazdığım komutları uygulayıp , hafif bir ses tonuyla ´Vera Verto` diyelim .. Ve aklımızda kibrit çöplerini birer solucana dönüştürme fikri olsun.. '

Solucan... Miselya, solucanlardan her zamk iğrenirdi. Aslında geçen sene olanlardan sonra kimse onu suçlayamazdı. Yine de... ‘Vere Verto’ Öğrenecekleri büyü buydu. Öncelikle profesör büyük bir ustalıkla büyüyü yaparak bize gösterdi. Herkes sırayla büyüyü yapmaya başladı. Sıra bana geldiğinde kalbim küt küt atıyordu. Nasıl olduğunu anlamasam da kelimeleri söyleyi vermiştim.

‘Vere Verto’

Miselya, cidden başarmıştı. Şu anda kimse onun kadar mutlu olamazdı. Başarmıştı...

Not : 7

Yatakhanenin halini gören,III. Dünya Savaşı'nın çıktığına kesinlik getirebilirdi. Her dönem olduğu gibi,dağınıklığı yine başına bela olmuştu. Az sonra Biçim Değiştirme'ye girmesi gerekiyordu ve sağlamlığından şüphe duyduğu asası kayıptı. Bakmadık yer kalmamıştı,en son nereye koymuştu acaba? Hışımla açtığı çekmeceden çıkardığı parşömenleri havaya saçıp haykırdı.

-Yok!

Yüzünden okunan hayal kırıklığını gizleme zahmetini duymadan yatağın yanına çöktü. Derse geç kalacaktı. Erken giderse de asasız kalacaktı. 'Ölümlerden ölüm beğen!' emrine maruz kalmış gibi köşeye sıkışmıştı. Kollarını göğsünde kavuşturdu. O esnada bir sertlik hissetti. Eline gelen ince uzun bir... Hızla elini cüppesinin cebine sokup asasını çıkarttı. Sabahtan beri aradığı kahrolası asa buradaydı işte! Gözlerini yatakhanede gezdirdi. Mahvolmuştu! Üstelik asayı en beklemediği yerde bulmuştu -yerde ararken gökte. İç çekti,bir de hiç deyim bilmediğini söylerler! Zor sabahın ardından derse girmek üzere yatakhaneden çıktı.

Koridorlar boşalmıştı. Ders başlamış olmalıydı. Adımlarını hızlandırdı. Çok zaman kaybetmişti. Dersliğin kapısını gıcırtıyla açarak içeri göz gezdirdi. Profesörün henüz gelmediğini görünce derin bir nefes aldı. Boş bulduğu ilk sıraya oturdu. Fazla vakti olmadığını biliyordu,bu nedenle her zaman yaptığı çizimlerden birine başlamama yönünde karar kıldı. Bir ara başını sıraya yasladı,yavaş yavaş uykusunun geldiğini hissedince doğruldu. Derste uyumak,hiç akıllıca değildi! Eh,tecrübeliydi nasılsa!

Çok geçmeden kapı yavaşça aralandı ve profesör içeri girdi. Oldukça genç görünüyordu. Masaya doğru ilerleyip elindeki erzakları bıraktıktan sonra öğrencilere dönüp gülümsedi.

-Evet , o zaman herkes hazırsa başlayalım çocuklar. Adım tahtada yazıyor.

Asasını bir hareketiyle tahtada eskiden kalma bir isim belirdi. Bu da bu dönemin modası olsa gerek! Bu düşünceyi başından savıp kendine kızdı. Ya şu sıralar herşeyde bir kusur buluyordu,ya da kötü başlayan günün etkisini üzerinden atamamıştı. Kendini yeniden derse verdi. Profesör bakışlarını önünde duran kibrit çöplerine kaydırmıştı. Bir süre Biçim Değiştirme'nin tehlikeli olduğuyla ilgili birşeylerden bahsetti. Cümlenin içinde sanat kelimesini duyunca kulak kesildi.

-...adeta bir sanattır. Öncelikle bunu kafanıza yer edin çocuklar. Şimdi hazırsak başlayalım.

Derken önünde kibrit çöpleri belirdi. Anlaşılan bu ders bunlarla çalışacaklardı. Asasını kibrit çöplerine doğrultan profesörün dudaklarından daha önce bildiği iki sözcük döküldü.

'Vera Verto'

Kibrit çöpleri birer solucana dönüşüp masada gezinmeye başladı. Midesi bulanmaya başlamıştı. Sabah birşey yemediği için mi,yoksa ortam koşulları hoş olmadığı için mi bilmiyordu. Emin olduğu tek şey,solucanlara karşı zerre kadar sempati beslemediğiydi. Yüzünü buruşturarak asasını çıkarttı. Önündeki kibrit çöplerini hedef alarak büyüyü uyguladı.

-Vera Verto!

Yeterince konsantre olamamasından kaynaklanan bir sebeple,solucan beklerken salyangozlarla karşılaştı. Umutsuzca bir takım sözcükler mırıldanıp elini çenesine dayadı. Canı ders işlemek istemiyordu. Bakışlarını pencereye çevirdi,yine yağmur yağıyordu. İyiden iyiye sıkılmaya başladığı esnada etraftaki öğrencileri izlemeye koyuldu. Alt sınıflardan bir öğrencinin amfibyenlerele takıntısı vardı anlaşılan! Sessizce kıkırdadı.

Not : 9 = Tebrikler

Jack sabahın pek erken olmayan vakitlerinde, ancak çok da geç olmayan bir zamanda, yatağında yatarken birden bir şeyin ona dokunduğunu sanarak uyandı. Telaşla çevresine baktı, fakat kimseyi göremedi. Herhalde rüyasının etkisindeydi. Canı uyumak istemiyordu aslında. Bu yüzden erken olmasına aldırmadan kalktı. En azından kütüphaneye gidip eksik olan ödevlerini tamamlardı. Yatağında oyalandıktan sonra kalktı ve siyah cüppesini üstüne geçirdi. Kapının önüne geldiğinde yürüyen birkaç birinci sınıf öğrencisi gördü. Aldırmayıp yanlarından geçen Jack, ortak salona doğru gitti. Orada kimse yoktu. Tek başına kahvaltısını edecekti anlaşılan, hiç sevmediği bir şeyi...

Kahvaltısını sıkılarak tek başına yaptıktan sonra, salondan çıkmak üzere adımlarını sıklaştırdı. Kapının önüne geldiğinde saatine baktı ve kahvaltısına başlamasından sonra yaklaşık bir saat geçmişti. Bununla beraber kapıdan girenler daha da artıyordu. Salondan çıkarken çerçevedeki hayaleti gördü ve onu selamladı. Onunla birlikte çıkan Slytherinlilere de selam vererek dördüncü katın yolunu tuttu.

Dördüncü katın başlarında bulunan dersliğin önüne geldiğinde içeride profesörü göremedi ve bununla beraber konuşan birçok öğrenciyi gördü. Bir masayı seçerek oturdu ve binadaşlarıyla konuşmaya başladı. Konuşması profesörün sınıftan girişini görmesiyle sona erdi. Masasına doğru ilerleyen profesörü hiç görmemişti. Şimdi onu tanıyacaktı. En azından Jack öyle sanıyordu...

Profesör, Jack'e çok sıcakkanlı gelmişti. Güler yüzlü birine benziyordu. Jack böyle insanlardan çok hoşlanırdı. Profesör Laérod'un da öyle biri olmasını umuyordu. Ancak disiplinli olduğunu derse bir an önce geçmek isteyişinden anladı ("Evet, ozaman herkes hazırsa başlayalım çocuklar. Adım tahtada yazıyor.").

Ne yani, tanışma faslı olmayacak mıydı? Daha ilk derste bile derse mi geçeceklerdi? Bundan önce bir iki derste de böyle olmuştu ve Jack'in kafasına buna benzer sorular gelmişti. Ancak sonra çok zevkli bir ders işlemişti. Bunun da böyle olmasını istiyordu. Bunları düşünürken bir derste profesörün dedikleri aklına geldi. "Beni zamanla tanıyacaksınız..." Evet, bunlar anahtar kelimeler olmalıydı. Profesör Laérod da böyle düşünenlerden olmalıydı.

Çok fazla zaman kaybetmemek istercesine derse girişini yaptı. "Bakın , biçim değiştirme; Hogwarts Akademisinde görmüş olduğunuz bütün sihir dallarından daha tehlikelidir. Geri dönüşümü zordur ve yapılması adeta bir sanattır. Öncelikle bunu kafanıza yer edin çocuklar. Şimdi hazırsak başlayalım." O zaman çok dikkatli yapılması gereken büyüler içeriyordu bu, Biçim Değiştirme denen şey...

Masasının yanına doğru giderek yazdığı notlara göz attı profesör. Ardından asasını cüppesinin içinden alarak bir masa 'pop' sesiyle ortada belirdi. Jack'inki gibi bütün öğrencilerin masasının üzerine kibrit çöpleri vardı. Profesör de bunlardan bir tane masanın üzerine koydu. Ardından da "Şimdi , tahtaya yazdığım komutları uygulayıp , hafif bir ses tonuyla ´Vera Verto` diyelim .. Ve aklımızda kibrit çöplerini birer solucana dönüştürme fikri olsun..." dedi. Tahtada yazılar belirdi. Profesörün dediklerini ve tahtadakileri uygulaması çok zor olmamalıydı. İçinden 'üç, iki ve bi-bir..' diye geçirdi. Profesör ile beraber 'Vera Verto!' diye bağırdı. Bunu yaparken aklında kibrit çöpünün yerinde bir solucan oluşacağı vardı. Şimdi bütün masa solucanlarla dolmuştu, kibrit çöplerinin yerini alan küçük hareketli yaratıklarla... Profesör Laérod asasıyla bir şeyler mırıldandıktan sonra masadaki solucanlar eski hallerine, kibrit çöplerine dönüştüler. Bunlar olurken Jack, çok sessizce ve ağzını kapatarak güldü.

Not : 7

Ne yazık ki sıcak ve yumuşak yatağından ayrılma vakti gelmişti. ‘Hiçbir güç beni yatağımdan kaldıramaz ! ‘ dercesine direniyordu uyanmaya. Şu anki tek dileği beş-on dakika daha uyumaktı ancak zaman ilerliyordu. Büyük bir güçlükle gözlerini açtı. Penceresinden süzen ışıkta onu kalkmaya diretiyordu. Uyandığında binlerce parşomen yığını sarmıştı. Bir an dün gece ne yaptığını hatırlayamadı. Ancak sonradan kafasına zonk etti ; yine şiir yazmaya uğraşmıştı. Her parşomenin üzerinde bulunan ince , eğik yazısı kendini belli ediyordu zaten.

Elleriyle gözlerini ovdu ve giyindi. Karnı aç olmadığından bir şey yemek istemedi. Ortak salona girdiğindeyse birkaç arkadaşı ona el salladı. Buna şaşırmıştı ; pek sevildiğini sanmıyordu. O da gülümseyerek , onlara yanıt verdi. Bu hadise pek hayra alamet değildi ama neyse... Ortak salonda biraz oyalandıktan sonra saatine baktı Biçim Değiştirme dersliğinin onu beklediğini fark etti. Kitaplarını da alarak 4. katın yolunu tuttu. Koridorlar doluydu ; anlaşılan geç kalmamıştı. Başı dik bir şekilde sınıfa girdi.

Sınıfta birkaç tanıdık yüz gördü. Umursamaz , kibirli bir tavırla cam kenarındaki bir sıraya oturdu. Çok beklemeden Profesör sınıftaki yerini aldı ve sınıfı gözden geçirdi. Bir ara Victoria ile göz göze geldiler ancak Victoria çok beklemeden gözlerini kaçırdı.

“Evet , o zaman herkes hazırsa başlayalım çocuklar. Adım tahtada yazıyor.”

Birkaç saniye sonra asası yardımıyla tahtada bir isim belirdi ; Macias Antúnez Láerod. Bu uzun ismin sahibi hakkında hiçbir şey bilmiyordu. Bilmek istediğini de sanmıyordu. Bir süre sonra profesör önündeki kibrit çöpleriyle oyalandı. Daha sonra tekrar konuşmaya başladı.

“Bakın , biçim değiştirme ; Hogwarts Akademisinde görmüş olduğunuz bütün sihir dallarından daha tehlikelidir. Geri dönüşümü zordur ve yapılması adeta bir sanattır. Öncelikle bunu kafanıza yer edin çocuklar. Şimdi hazırsak başlayalım.”

Sanki biraz kendini beğenmişin tekiydi. Biçim Değiştirme ne kadar tehlikeli olabilirdi ki ? Zaten her profesör kendi dersi hakkında övünmese olmazdı. Victoria , bu düşüncenin kafasında bir yeri olmadığını düşündü. Profesör hakkında pek iç açıcı düşünceleri yoktu aslında.

“Şimdi , tahtaya yazdığım komutları uygulayıp , hafif bir ses tonuyla ´Vera Verto` diyelim .. Ve aklımızda kibrit çöplerini birer solucana dönüştürme fikri olsun.”

Bu büyünün ne işine yarayacağını hala bilmiyordu. ‘ Daha verimli bir şeyler öğretemez miydin yani ? ‘ diye iç geçirdi Victoria. Önündeki kibrit çöplerine garip bir bakış attı. Çevresindekiler büyüyü uygulamaya başlamışlardı bile. O ise bunun saçma sapan bir uygulama olduğunu düşünüyordu. Ancak profesörün ona meraklı meraklı attığı bakışlar , Victoria’nın asasını kaldırarak büyüyü yapmasını sağladı.

“Vera Verto !”

Başarmıştı. Böyle basit ve saçma bir büyüyü başaramayan bir büyücünün asasını alıp kırması gerekiyordu herhalde...

Not : 8

“Akla Pakla!”
Evelyn sabah uyanır uyanmaz odasın halini görünce hiçte şaşırmamıştı. Onu iyi tanıyanlar dağınık olduğunu da bilirdi. Her sabah odasını büyüyle de olsa düzenlemesine rağmen dersler bittiğinde ve yatakhaneye geri döndüğünde 1 saat için de odasını eski, darmadağın haline geri döndürüyordu. Aslında o böyle seviyordu. Ama Regina odasına her geldiğinde onu azarlayarak başlıyordu konuşmalarına. Evelyn’ nin hoşuna gitmiyor da değildi. Birilerini
kızdırmak gayet güzel bir şeydi onun için. Ama bahsi geçen kişi Regina onun en yakın arkadaşı olunca bazı şeylerden vazgeçmek zorunda kalıyordu..
“Ah şu büyü olmasa ben burayı nasıl derler toplardım, Hogwarts’ı seviyorum.. Ve senide keskin kelepçe”
Keskin Kelepçe Evelyn' nin asasının adıydı.Gül ağacından yapılmış özünde kurt adam kılı bulunan,22 santimetre uzunluğunda,asimetrik ve esneyebilen asası Biçim değiştirme de oldukça başarılı ve en iyi yapabildiği büyü Protegodur. Evelyn asasına küçük bir öpücük kondurduktan sonra hazırlandı ve ortak salondan çıktı. “1 sene” diye iç geçirdi Evelyn. Tam 1 senesi kalmıştı Burada. Peki 1 sene sonra ne olacaktı? Bunu çok merak eden Evelyn kendisini 4. katta Biçim Değiştirme dersliğinde bulmuştu..
Dersliğe geldiğinde öğrencilerin çoğunun geldiğini gördü.. Sınıfın en köşesinde kimsenin olmadığı bir sıraya geçtikten sonra profesörü bekleeye koyuldu. Çok fazla süre geçmeden profesör de gelmişti. Gelişi bir harikaydı profesörün. Evelyn'in erkeklere olan isteğini tekrardan canlanmış gibiydi. Saçları olduğu gibi hiç şekillendirme yoktu, fakat yine de çok güzel görünmekteydi.." Macias Antúnez Láerod" bu ismi unutamazdı Eve.
"Bakın , biçim değiştirme ; Hogwarts Akademisinde görmüş olduğunuz bütün sihir dallarından daha tehlikelidir. Geri dönüşümü zordur ve yapılması adeta bir sanattır. Öncelikle bunu kafanıza yer edin çocuklar. Şimdi hazırsak başlayalım .Şimdi , tahtaya yazdığım komutları uygulayıp , hafif bir ses tonuyla ´Vera Verto` diyelim .. Ve aklımızda kibrit çöplerini birer solucana dönüştürme fikri olsun.. '
Vera Verto'mu .. Bu büyü Evelyn'in ilerde işine yarayacak gibiydi.. Profesör büyüyü başarıyla yapmış ve soluncanları tekrar kibrit çöpleri haline gietirtmişti.. Sıra öğrencilerdeydi...
' Vere Varto ..
Ahh neden olmuyor ? Tabii ya yanlış söyledim.. Odaklan Eve odaklan.. Bunu yapabilirsin .. Vera Verto !"
Kibrit çöpleri şimdi birer solucana dönüşmüştü. Eve ise hemen diğerlerine bakıp yapıp-yapmadıklarını öğrenmek istemişti. Saçlarını bir hareketle savurarak diğer öğrencilere baktığında ondan daha iyi yapabilenler de vardı, yapamayanlarda ...

Not : 7 [ UzatIrsan daha iyi olabilir. ]

» I. Ders (Ortak)
» 1. Ders ( Ortak )