Lloyd Talwin Bianchett

Ad: Lloyd Talwin
Soyad: Bianchett
Yaş: 20
Mezun Olduğu Bina ve Okul: Hogwarts - Gryffindor
Meslek: Şimdilik yok...
En Başarılı Ders: Tılsım
Kişisel Özellikler: Çabuk arkadaşlık kurabilen ve gerektiği zaman ortama muazzam bir gülümseme sunabilen bir kişidir. Mutluluğunun sahteliği nadiren ortaya çıkar. Hayata dört elle sarılmasını öğrenmiş bir kişidir. Mutludur ve üzüldüğünde mutluluğunu anımsar. Arkadaşlarından çok ailesine çok düşkündür. Onlar için yapamayacağı şey yoktur. Tipik, çılgın bir genç rolündedir.

Aile Geçmişi:

26 Ağustos 1899

''
Hayatımda gördüğüm en güzel, en sevecen bayanla tanıştım bugün. İlk
defa Fransa gözüme yaşanacak bir yermiş gibi göründü. Sanki kızın iç
güzelliği dışına vurmuştu. Pürüzsüz, beyaz teni ve kahverengi, bukle
bukle saçları ile porselen bebeklere benziyor. Tıpkı masallardaki gibi,
elmacık kemikleri pembe pembe. Işıl ışıl bakıyor gözleri. Onu çiçek
toplarken gördüm. Arkasını döndü, göz göze geldik. Korkmuştu, bir
yabancı onu seyrediyordu. Elindeki sepeti yere düşürmüştü, topladığı
bütün çiçekler yerlere saçılmıştı. Onu korkuttuğum için suçlu
hissediyordum kendimi, bu yüzden yardıma gittim. Bir beyefendi, bunu
yapmalıydı. Çiçekleri topladıktan ve sepetine düzenli bir şekilde
yerleştirdikten sonra bana gülümsedi... Sonra eteğini iki yandan tutup
hafifçe kaldırarak dizlerini büktü, ve teşekkür etti. Ben de belimden
eğildim
zarifçe, önemli olmadığını söyledim. Acaba bütün mide bulantılarım,
sanki vücudumda bir şeyler dolaşıyormuş hissi bu kız yüzünden mi ?

6 Ekim 1902

''
Yıllarca çektiğim yalnızlıktan sonra, yıllarca rüyalarıma girmiş olan
kızı gördüm tekrar. Tertemiz, uzun elbisesine rağmen arnavut taşlı
yolda diz çökmüştü. Başı öne eğikti, elleri kucağında birleşmişti.
Elinde sıkıca tuttuğu gümüş rengi, parlayan bir şey vardı. Bir zincir
sarkıyordu avucunun kenarından. Hemen yanına gittim. Hiç kötü niyetim
yoktu, sadece onu teselli etmek, o güzel sesini yeniden duymak
istiyordum. Beni gördüğüne şaşırmıştı, gözleri yine ışıl ışıldı. Pembe
yanaklarının üzerinden kayan bir damla parmağımla yavaşça sildim.
Ardından ayağa kalktım, ve onun da kalkmasına yardımcı oldum. Elindeki
şeyi bana gösterdi evime doğru yürürken. Bu bir kolyeydi, zincirin
ucunda oval şekilli, üzerine peri motifleri işlenmiş gümüş bir parça
vardı. İçini açtı, bir yüzünde onu terkeden annesinin yırtık fotoğrafı,
diğer yüzünde dün sabah vefat eden ancak haberini bugün alan babasının
fotoğrafı vardı. Eve vardığımızda ona sıcak bir çay yaptım, koltukta
yanına oturdum ve sohbet ettik. Giderken bana ne kadar iyi bir arkadaş
olduğumu söyledi. Doğrusu, gururum okşanmıştı. ''

14 Kasım 1907

'' Bugün
benim düğün günüm. Birbirimize aşık olduğumuzu, babasını kaybettikten
iki
hafta sonra anlamıştık. Bir buçuk yıl önce nişanlandık. Evlenmek için
aradan bu kadar zamanın akıp geçmesine izin verdim, çünkü benim için
onun yanında olmak bile yeterliydi. O evlenmekten biraz korkuyordu,
aceleye getirmekte istemiyordu. Her kızın hayaliydi belki bir an önce
evlenmek ama onun hayali, mutlu bir evliliğe sahip olmaktı. Bu da onun
en sevdiğim yönlerinden biri. Hiç bir işi aceleye getirmez, olması
gerektiği gibi yapar. Benim küçük sevgilim... Yağmurun altında evlenmek
istemişti. Ne saçının bozulmasından korkar, ne de ıslanmaktan. Çok
doğal biri o, doğal ve içten. Çiçek toplarken tanıştığımız kıra gittik.
Yerlerde turuncu, ölmüş yapraklar vardı belki ama yine de oldukça
güzeldi. Ufak bir kameriye inşa ettim oraya. Koyu ahşabın üzerini beyaz
çiçeklerle süsledim. Hepsini tek tek boyadım, gerçeğe benzemesi için ne
kadar uğraşmıştım. Büyük bir düğün değildi, sadece sevdiğim kız, ben ve
bir kaç yakınımız. İkimizinde ailesinden kimse hayatta değildi, benim
bir kız kardeşim vardı ama o bu en güzel günümde yanımda olmayı
reddetmişti. Oysa ben yıllar önce küstüğüm kardeşimi, sadece barışmak
için çağırmıştım. Sanırım bundan sonra hiç
görüşmeyeceğiz.''

9 Aralık 1908

''
Şu an karım doğum yapıyor. Tanrım, o kadar heyecanlıyım ki yazarken
ellerim titriyor. Büyük bir ihtimalle torunlarımın torunları, ve
gelecek nesil benim bu ucuz hatıra defterimi okurken hiç bir şey
anlamayacaklar bu sayfadan. Ancak elimde değil...

Az önce
kızımla oğlumu gördüm. Evet, onlar çift yumurta ikizleri. O kadar
tatlılar ki... Sanki Tanrı'dan bana gönderilmiş bir hediye... Yaşadığım
hayata layık mıyım bilemiyorum. Hayatım boyunca istediğim her şeye
sahibim, ancak bunlar için ne yaptım? ''

22 Mart 1911

''
Bunları hak etmediğimi biliyordum. Peki o zaman neden ben değilde o ?
Neden sevdiğim kadının canını aldılar ? Ailemizin tanınmışlığı diğer
ailelerin bazı fertlerinin keyfini kaçırmış anlaşılan. Bugün evimizi
bastılar, yıkıp
yaktılar her yeri. Çocukları sakladım ve onların
karşısına çıktım. Güçlü bir büyücüyüm, onlarsa öfkenin ve kıskançlığın
ayakları altında ezilmiş çömezlerdi. Ancak geri gelecekler ve o zaman
bu kadar şanslı olmayacağım. Bu yüzden minik yavrularımdan ayrılıyorum.
Onları güvendiğim birine emanet ettim, kız kardeşime. Evet, hiç
görüşmeyiz sanıyordum ancak şimdi canımdan iki parçayı ona emanet
ediyorum. Bugün ilk defa onun ağladığını gördüm. Karım için göz yaşı
dökmüştü, çocuklarım için göz yaşı dökmüştü. Ancak benim için üzülüyor
muydu emin değilim. Belki de aramızdaki gerilim sadece ben ölünce sona
erecek.''

24 Mart 1911

'' Çocukları halalarına vermekle
doğru şeyi yaptığımı biliyordum. Bunu yazarken korkmam gerekiyor, çünkü
nereye saklandığımı bulmaya çalışıyorlar. Bunlar benim son sözlerim,
ancak eminim ki ileride torunlarım, ve onların torunları benim
varlığımı her zaman sürdüreceklerdir. Umarım her zaman umduğum gibi
demokratik, sevecen, barışçıl bir ailenin devamını layık olduğu gibi
devam ettirirler. Artık gitmeliyim, elveda... ''

Sevdiği Hayvan: Unikorn