4. Kompartıman

Konu: Geri: 4. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 17:51

Victoria sakince trene girdi. Önce çevresine bakındı.Pek kalabalık sayılmazdı.Zaman kaybetmeden.4 kompartımana geçti.Kollarını bedenine doladı ve camdan dışarıya bakarak oturdu.Dışarıdaki manzara izlenmeye değerdi.Uzaklarda bulutlar yoğunlaşmış,güneşin peşinden batıya doğru süzülüyorlardı.
Her şey o kadar dingindi ki , Victoria kendini bir tabloda gibi hissetti.Ailesini düşünmeye başladı.Babasının ona verdiği öğütleri...Yalnız hissediyordu kendini.Saatin kolları ilerledikçe , yağmur damlaları gibi kulaklarına düşen tik taklar ona istediği kadar dilekte bulunabileceğini , ancak yarınların fazla uzakta olmadığını hatırlatıyordu.

Konu: Geri: 4. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 18:22

Off!Ne yorucu bir gün!Gerçekten sonunda kompartmanlara varabilmiş miydi?Destiny'i inanılmaz bir rahatlama duygusu kapladı.Adımını atar atmaz harekete geçen trenin hızıyla bir an sendeledi.Sonra toparlanıp 'uygun bir yer' arama işine girişti.

Bu yıl Hogwarts'ta son yılıydı.Sevinmek bir yana üzerine çöken hüznün etkisini de hissediyordu.Burada edindiği o sıkı dostlar,anılar...Gülüşmeler,ağlaşmalar...Hepsi geride kalmıştı.Üstelik üzerine de ağır bir sorumluluk binmişti.Yüklü bir ders programının yanı sıra şu 'kendi ayaklarının üstünde durma' meselesi vardı.Durmadan birilerinden gereksiz öğütler duyuyordu.İşte bu son yıl,sırf yetişkinlerin boş laflarından kurtulacağı için huzurlu geçecekti.Şöyle bir düşününce,büyük ihtimalle herkes aynı durumdaydı.

Destiny düşüncelerinden kurtulup etrafına bakındığında kalan yerin Slytherinli bir kız tarafından işgal edildiğini fark etti.Victoria...Okul koridorlarında sık karşılaştığı biriydi ancak tanışma fırsatı olmamıştı.Zaten acımasız ve sinsi Slytherinliler'den hep uzak durmuştu.Cesaretini tplayıp kızın yanına oturdu.Biraz gerilmişti doğrusu ama önyargılı olmamaya karar verdi.Yüzünü kıza dönüp kendini tanıttı.

-Ben Destiny,seni uzun zamandır görüyordum,demek tanışacağımız gün bugünmüş?

Misafir

Victoria Lynn Enfield demiş ki:: Victoria sakince trene girdi. Önce çevresine bakındı.Pek kalabalık sayılmazdı.Zaman kaybetmeden.4 kompartımana geçti.Kollarını bedenine doladı ve camdan dışarıya bakarak oturdu.Dışarıdaki manzara izlenmeye değerdi.Uzaklarda bulutlar yoğunlaşmış,güneşin peşinden batıya doğru süzülüyorlardı.
Her şey o kadar dingindi ki , Victoria kendini bir tabloda gibi hissetti.Ailesini düşünmeye başladı.Babasının ona verdiği öğütleri...Yalnız hissediyordu kendini.Saatin kolları ilerledikçe , yağmur damlaları gibi kulaklarına düşen tik taklar ona istediği kadar dilekte bulunabileceğini , ancak yarınların fazla uzakta olmadığını hatırlatıyordu.

Out:Lürfen rp lerinizi biraz daha uzun tutunuz

Konu: Geri: 4. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 18:35

Soğuk cama yüzünü dayamış , uzakta bulutların , Güneş'e sataşmalarını izliyordu Victoria.Tren'in hareket etmesiyle kulaklarına rahatsız edici o tren sesi gelmeye başlamıştı.Derken ... Birden irkildi.Çünkü yalnız kompartımanına birden tanıdık bir yüz , telaşla girmişti.

Öff ! Başka yer yok muydu yani ? Usulca yerleştikten sonra Victoria'ya dönüp ;

'' Ben Destiny,seni uzun zamandır görüyordum,demek tanışacağımız gün bugünmüş? '' dedi.

Victoria sahte bir şekilde gülümsedi ve cevap verdi ;

'' Evet , öyleymiş.Ben de Victoria.Sen Hufflepuff'lıydın değil mi ? ''Aslında Hufflepuff'lıydı.Biliyordu ama sırf laf olsun diye işte...

Konu: Geri: 4. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 18:52

Kızın güzel yüzünde bir gülümseme belirdi,iyiye mi işaretti acaba?

-Evet , öyleymiş.Ben de Victoria.Sen Hufflepuff'lıydın değil mi?

Destiny bu soruyu biraz tuhaf karşıladı.Cüppesinden belli olmuyor muydu?Düşüncelerini temsilen başını göğsünde duran Hufflepuff armasına çevirdi.Çoğunluk -özellikle Slytherinliler- Hufflepuff öğrencilerine ezik gözüyle baksa da Destiny,adil ve sevecen tavırlarının sebep olduğu bina yerleşiminden şikayetçi değildi.Aksine,kendini Hufflepuff'ın gururu olarak nitelendiriyordu.Eh,pek alçakgönüllü bir tavır sayılmazdı ama bina takıntılarıyla uğraşan depresif bir yaratık olmaktan iyiydi.

Şüpheci bir tavırla kıza cevap verdi,

-Öyle olmalıyım değil mi?

Bunu söylerken sesindeki alaycı tınıyı gizleme zahmetine girmemişti.Buraya oturmak başından hataydı!Ne bekliyordu ki?'Memnun oldum,' gibisinden başlayan bir sohbet mi?Yoksa sevecen tavırlar mı?Tipik Slytherin ruhu işte düşüncesiyle sessizce iç geçirdi.Anlaşılan okulda yeni bir düşman kazanmıştı bu yıl.Sorun olmamasını umdu.Bu son yılın önceden planladığı gibi huzurlu ve başarılı geçmesini istiyordu.

Aslında soylu ailesi,safkan ruhu ve çeşitli başarılarıyla pek çok kişiyi -özellikle soy ve kan durumu manyağı şahısları- küçümseyip,kendini göklere çıkarabilirdi.Yine de bir sebepten dolayı,yapmıyordu.Ne gereği vardı ki?Hepsi de gelip geçici şeylerdi.Zaten sivri dili bu işi yeterince görüyordu.Hatta bazen,istemeden de olsa birilerini incitiyordu.Hiçbir zaman tutamadığı dilinin bugün biraz serbest kalmaya hakkı vardı anlaşılan...

Konu: Geri: 4. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 19:20

-Öyle olmalıyım değil mi?

Hah ! Ne sanıyordu kendisini acaba ?Tamam Hata Victoria'daydı...Hiç sormamalıydı böyle bir soruyu.Amacı sadece sohbet etmekti oysa ki.Yine de böyle sivri bir şekilde cevap vermesi elbette ki hiç mi hiç hoşuna gitmemişti.Yüzündeki sahte gülümseme bir anda silindi.Anlaşılan uğraşması gereken bir bela çıkmıştı karşısına ve bu belayı atlatmak zor olmayacaktı...

En başta Gryffindor'lular , daha sonra hepsi ezikler ve kendilerini birşey sanıyorlar bunlar diye geçirdi içinden ve Destiny'nin suratına pis pis baktı.Bir an gözleri uzaklardaki güneş ve bulutların yaptığı savaşı tekrar izlemek istedi.Fakat gördüğü o ki bulutlar bu savaşı yenmişti. Şimdi ise bir Hufflepuff'lu ile kendi iç savaşını vermekteydi.Zor olamaycaktı...En acı silahını kullanmalıydı.Safkanlık...Böyle bir konu ve bir Slytherin'li karşısında mutlaka pes edecektir diye düşündü Victoria.Hiç beklemeden bu silahını kullanmak istiyordu ve sorusunu yöneltti ;

'' Kan durum nedir ? Safkan mısın ? '' dedi gözlerini kısıp , Destiny'i süzerek.Dudaklarına hafif bir alaycı gülümseme , suda yayılan halkalar gibi yüzüne yayılmıştı.

Konu: Geri: 4. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 19:47

-Kan durum nedir ? Safkan mısın ?

Karşı taraftan böyle bir soru geleceğini tahmin etmeliydi.Cevap vermesi zor değildi,safkandı.Üstelik tanınmış bir aileden geliyordu.Bu tarz meselelerin kendisi için hiç sorun olmaması gerektiğini düşünse de açılmasını istemediği bir defterde yer alan bir konuydu bu.

Safkandı,anne ve babası karanlık taraftaydı...Daha ne!Karşısında durup yayvan yayvan sırıtan kız için bundan ala cevap mı olurdu?Ama bir şey,bunu söylemekten alıkoyuyordu onu.Belki de bu kadar detaylı konuları yeni tanıştığı,üstelik pek de hoşlanmadığı birine açmak istememesinden kaynaklanıyordu.Aslında,kimseye açmak istemiyordu.Ama nerden bulup çıkarttıysa sormuştu kız,hadi kolaysa cevapla!

-Muggle kökenliyim.

Bu beklenmedik cümle birden ağzından çıkıvermişti.Yalan söylemeye pek de alışkın olmayan Destiny,neden yaptığını bilmiyordu ama kıza ufak bir oyun oynamaya karar vermişti.Bakalım ne yapacaktı?Belki o zaman yanından kaçardı.Bu düşünceye bıyık altından güldü ve amacı belirsiz planını uygulamaya devam etti.

-Ailem aslında bu okula gelmeme çok karşı çıktı,yine de ben sahip olduğum bu özel yeteneği geliştirmek istedim.

Bunları uydururken bir yandan da yalanının açığa çıkmaması için olabildiğince doğal olmaya çalışıyordu.Yalan söylemek bir beceri olsaydı eğer –ki duruma bakılırsa öyle- Destiny kesinlikle beceriksiz olarak nitelendirilirdi.Kıza dönüp olabildiğince sevecen ve masum bir tavırla gözlerini kırpıştırdı.

Konu: Geri: 4. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 20:09

-'' Muggle kökenliyim.
-Ailem aslında bu okula gelmeme çok karşı çıktı,yine de ben sahip olduğum bu özel yeteneği geliştirmek istedim.''

Böö ! Victoria kendinden iğrendi.Şuan öz mü öz bir bulanıkla kompartımanını paylaşıyordu.Ama istediği eline geçmemiş miydi ? Özel silahı işe yaramıştı işte ! Olabildiğince yüzünü buruşturduktan sonra kibirli bir surat ifadesiyle Destiny'i süzmeye devam etti.Bu durumdan son dere memnundu.Çünkü kendisi şu an 1 -0 öndeydi.

Gerçi kendisi de ailesiyle ilgili bu konuyu pek açığa çıkarmamalıydı.Sonuçta ailesinin nerdeyse tamamı karanlık tarafın tanınmış isimlerindendi ve bu konu açığa çıkarsa hiç iyi olmazdı.Bu nedenle bu savaşı biraz üstü kapalı yapmalıydı.

Artık düzgün bir cevap vermesi gerekiyordu.Safkanlılığını ve asilliğini ön plana çıkaracak kibirli bir cevap...Şimdi kim bilir diğer kompartımanlarda ne sohbetler yapılıyordur diye düşünmeden edemedi Victoria.Kendisi ise burada oturmuş bir bulanıkla söz dalaşı yapıyordu.Pis pis sırıtarak ;

'' Yaa ! Enfield ailesinin tamamı safkandır ve bende bu şerefi onlarla paylaştığım için kendimle büyük gurur duyuyorum açıkçası '' dedi Victoria küçümsercesine.

Konu: Geri: 4. Kompartıman Çarş. Mart 04 2009, 14:19

Victoria yüzünü buruşturdu.Kısacık bir an sonra kızın yüzünde az önce silinen o kibirli gülümseme yeniden belirdi.

-Yaa ! Enfield ailesinin tamamı safkandır ve bende bu şerefi onlarla paylaştığım için kendimle büyük gurur duyuyorum açıkçası..

Elbette böyle bir cevap bekliyordu Destiny...Buna rağmen birinin nasıl olup da bu kadar yüzsüz olabildiğini anlayamıyordu.Evet,pek çok insan tanımıştı.Oldukça geniş bir çevresi vardı ve kimi ona sırt çeviriyor,kimi dostluğunu paylaşıyordu.Bazıları da ardından gizli kapaklı işler çeviriyordu.Günün birinde -hevesle başladığı o talihsiz gün,bugün- adi bir Slytherin öğrencisiyle baş başa kalacağını çok önceden tahmin etmeliydi.Bu gibi tiplerle ne yapması gerektiğini çok iyi biliyordu.Aslında pek çok alternatif vardı;malum şahsı ayak parmaklarından çamaşır ipine mandallayarak ip atlamak,işkence amacıyla tuvalete atıp sifonu çekmek ve sonsuz kurtuluş amacıyla elektrik direğine bağlamak...Ancak koşullar buna elvermediğinden,başka bir çare aramalıydı.Kendisini psikopat gibi göstermeyecek olası bir çare!

'Bulanık' rolü işlemediğinden,olayı saptırmadan doğrudan düşüncelerini söylemeye karar verdi.Kısacası her zaman yaptığı şey,

-Bence safkanlıkla övünmek tam bir saçmalık!Düşünsene,binlerce büyücü var ve sen de onlardansın...Oysa bence insanın farkı olmalı.

Bir an durdu,her ne kadar bu tamamen karşısındakini sinirlendiremeye yönelik bir oyun olsa da ne kadar haklıydı!Neden Muggle'lar küçümseniyordu ki?Aksine,her biri deha!Son derece zor yaşam şartları vardı ve hayatlarını düzene sokmak,huzurlu olabilmek için bambaşka teknikler deniyorlardı.Bu da onları farklı kılıyordu,büyücülerden daha farklı...Kibirli kızın aksine,Destiny'nin yüzünde masum bir gülüş gizliydi.

Konu: Geri: 4. Kompartıman Çarş. Mart 04 2009, 17:59

-Bence safkanlıkla övünmek tam bir saçmalık!Düşünsene,binlerce büyücü var ve sen de onlardansın...Oysa bence insanın farkı olmalı.

Neydi şimdi bu ? Bir öğüt mü ? Bu da yetmezmiş gibi birde Victoria'ya safkanlığından şeref duyduğu için ' saçma ' demişti.Hem bulanıktı , hem de kendisini birşey sanıyordu bu pis Hufflepuff'lu sarışın.Victoria iyice kızmıştı.Kişliğini bozacak kötü kelimeler kullanmak istemiyordu.Ama Destiny şansını zorluyordu.

Kızın yüzüne baktıkça sinirleri geriliyordu.Hem ona saçma demiş hem de masum masum gülümsüyordu.Çok iyi bir oyuncuydu açıkçası...Victoria kafasını cama doğru çevirdi.Hava kararıyordu.Anlaşılan Hogwarst'a varmalarına çok az kalmıştı.Bir an önce okuluna varıp şu an karşısında oturan bulanıkla bir daha karşılaşmak istemiyordu.Ama malesef o büyük yerde bunu yapmak biraz zor olacaktı.

'' Düşünsene,binlerce büyücü var ve sen de onlardansın...Oysa bence insanın farkı olmalı ''

Hah ! Sanki büyücü olarak doğduğuna şükretmiyordu.Aptal şey diye düşündü Victoria.Büyücü olmak ve hele ki safkan olmak zaten bir farklılıktır.Ama ona göre bulanıklık bir fark ise Victoria farklı olmayı istemezdi o zaman.Olamadığı için safkalılığın ne anlama geldiğini bilmiyordu işte...Safkanlılık bir asillik , bir şeref , bir gururdur.Bunu o bulanık,aptal kafasına sokmak zor olacaktı.

'' Neyin saçma , neyin doğru olduğunu anlayabilecek yaştayım.Önerin için sağol.Ama benim için safkan olmak zaten bir farklılıktır.Güzel okulumuza varmaya az kaldı ha ne dersin ? '' dedi pencereden bakınarak.

Konuyu biraz olsun değiştirmişti.Niye yapmıştı ki bunu ? Ne güzel onun üstün olduğu bir konula ilgili konuşuyorlardı işte...

Konu: Geri: 4. Kompartıman Çarş. Mart 04 2009, 18:26

-Neyin saçma , neyin doğru olduğunu anlayabilecek yaştayım.Önerin için sağol.Ama benim için safkan olmak zaten bir farklılıktır.Güzel okulumuza varmaya az kaldı ha ne dersin ?

Hmm...Bu lafın altında hafif -aman ne hafif!- bir sitem gizliydi sanki?Belki de konuyu başka yerlere çekmeye çalışıyordu.Fakat ne olursa olsun,böylesine gerilim dolu başlayan bu sohbetin hiç hoş devam etmeyeceği belliydi.

Victoria söyleyince fark etti.Evet,okula az kalmıştı.Bu daraltıcı ortamdan kurtulup hayatının -en azından on altı yıllık kısa yaşamının- en güzel anlarını geçirdiği Hogwarts'a varmalarına az kalmıştı.Victoria ile aralarında geçen bu kısa sohbet,ya da belki alttan alttan laf sokmaca zihninde sıkı bir yer edinmişti.Her zaman tiksindiği o insanları daha yakından tanımıştı.Anne ve babası da Slytherin mezunuydu.Onlar da böyle miydi acaba?

Acaba mı?Bilmiyormuş gibi yapmanın ne anlamı vardı?Onlar,kendisini acımasızca bırakıp giden,kendi çıkarları uğruna öz mü öz kızlarına ihanet eden,hayatı kendisine dar eden korkunç insanlardı.Bunu biliyordu ve bugün,bunu çok daha iyi kavramıştı.

Birden zaten gergin olan ortamı daha da gerdiğini fark etti.Sinirle yumruklarını sıkmıştı ve aklına gelen kötü anıları teninin solmasına neden olmuştu.Adeta bembeyaz kesilmişti.Kısa sürede kendini toparladı ve biraz neşelenmek üzere trende kuzenlerini aramaya karar verdi.Tek kelime etmeden kalktı ve hızlı adımlarla ilerlemeye başladı.Sonra aklına bir fikir gelmişcesine durdu ve yüzünü kendinden bir kaç adım ötede olan Victoria'ya döndü.

-Aslında seni hiç ilgilendirmez ama belki bilmek istersin,Muggle kökenli falan değilim,senin gibi ben de safkanım.Fakat senin gibi demek pek doğru olmaz,ben bu kadar kibirli değilim.Ailen de senin gibiyse,övülcek yanı falan yok!

Pat diye söyleyivermişti herşeyi.Biraz kabaca olmuştu ve aralarındaki düşmanlığın iplerini iyice germişti ama üzerinden kalkan yük,rahatlamasını sağladı.Sonra kendinden memnun bir ifadeyle sırtını dönüp kompartmanı terk etti.

Konu: Geri: 4. Kompartıman Çarş. Mart 04 2009, 18:45

-Aslında seni hiç ilgilendirmez ama belki bilmek istersin,Muggle kökenli falan değilim,senin gibi ben de safkanım.Fakat senin gibi demek pek doğru olmaz,ben bu kadar kibirli değilim.Ailen de senin gibiyse,övülcek yanı falan yok!
deyip kompartımanı terk etti Destiny.

Demin önce de düşündüğü gibi iyi bir oyuncuydu.Victoria kadar kibirli olmayabilirdi fakat çok iyi bir yalancıydı.Bu da onu masum yapmazdı.Peki neden yalan söylemişti ? Neden bu saçma oyunu oynamıştı ? Belki de farkına varmamıştı ama böyle yaparak kendini aptal durumuna düşürmüştü.

Victoria , Destiny'nin bu tükürürcesine söylediği sözlerden sonra önce afallamış , fakat aptalca bir davranış sergilediği için içinden gülmüştü.Safkan olduğu halde , övünmeyip böyle gizleyenlere de şaşıyordu doğrusu...Az önce düşündüklerinin aynısını düşünüyordu.Safkanlılığın ne anlama geldiğini bilmiyordu ...

Ama içinden bir oh ! çekti.Sonunda yalnız kalmıştı.Ne güzel ! Karşısında aptal biri yoktu artık ve başka bir aptalla çekişmek istemiyordu.Uykusu gelmişti sanki.Hava , yıldızları sayabilecek kadar kararmıştı.Hogwarts'ı özlemişti ve yaklaştıkça heyecanı artıyordu.Acaba onu nasıl bir yıl bekliyordu...Hogwarts'ın uzun ve gizemli koridorlarında böyle aptallarla karşılaşmak ve az önceki gibi bir vaka yaşamak istemiyordu.

Koltuğuna iyice yaslandı.Belki de yalnızlık bazen en ihtiyacımız olan şeydi...

Konu: Geri: 4. Kompartıman Perş. Mart 05 2009, 15:42

Mellysa trene binmişti ve Destiny oradaydı. Mellysa sessizce yanına gitti ve onu görmesini bekledi.

Kompartıman o kadar da dolu değildi. Çünkü herkes ilk kompartımanlara dağılmıştı. Mellysa da bunu fırsat bilerek 4. kompartımana gitti. Çok geniş ve aynı zamanda az öğrenciye sahiplik yapıyordu. Mellysa kendi kendine:

-Ne kadar da boş böyle, çok şanslıyım.

Mellysa, Destiny'e yavaşça yaklaştı ve onun gözlerini kapatarak:

-Söyle bakalım ben kimim dostum?

Mellysa çok eğleniyordu. Destiny onu mutlaka tanırdı. Ama Mellysa sadece söylemekle kalmayıp, sesini de değiştirmişti...

Misafir

_________Tren Durdu_________

Konu: Geri: 4. Kompartıman C.tesi Mart 21 2009, 12:57

Out : Bu rp'yi tren durmadan önce yazılmış farzedin.

İn:

4. kompartımana girerken iki kızın sinirli bir diyaloğuna şahit oldu. Sözleri duyamıyordu ama sinirli oldukları her hallerinden belliydi. İçeride az sayıda koltuk olmasına rağmen çok dolu değildi bu kompartıman. İki kişilik yan yana koltuk buldu ve eşyalarını koltukların üzerindeki eşya koyma yerine koydu. Tek bavulu olduğu için kolayca sığdı eşyası. Kardeşi onun peşinden geldi ve o da eşyalarını yukarıya yerleştirdi. Tren kalkmak üzereydi. Rafael pencere kenarına geçerken kardeşi " Abi. Pencere kenarına ben geçsem. Hem sen senelerdir oturuyorsundur. Ben daha 3. senemdeyim. N'olur lütfeen. " dedi muzipçe. Bunu o kadar muzipçe, o kadar tatlı ve şirin söylemişti ki Rafael karşı çıkamadı. Kenara çekildi ve kardeşine yer verdi. Kardeşi ona teşekkür etmek anlamında göz kırptı ve pencere kenarına oturdu. Onun müzik çalarının sesini açmasını izledi ve yerine oturdu. Cebinden küçük ama kalın bir kitap çıkardı ve okumaya koyuldu. Tren çok düzgün gidiyordu. Neredeyse hiç sallanmıyordu. Sanki uçuyordu. Bu da Rafael'in kitap okumasını kolaylaştırıyordu. Tam kitaba dalmışken o sinirli kızlardan biri sinirlice kompartımandan çıktı. Tanışma faslı hiç de güzel olmamış gibiydi bu iki kız arasında. Bir süre sonra yerinde kalan kızın yanına başka bir kız geldi ve normal bir sohbete dalıverdiler. Rafael tekrar kitaba yoğunlaştı. Bu sefer okumasını bölmeyecekti.

Konu: Geri: 4. Kompartıman C.tesi Mart 21 2009, 13:16

Abisinin peşinden yürürken iki kızın sinirli diyaloğuna tanık oldu. Abisi gibi o da konuşulanları duyamıyordu ancak sinirli oldukları besbelli ortadaydı. Fazla koltuk olmayan bu kompartıman çok da kalabalık değildi. Abisinin bulduğu koltuğa yöneldi ve onun ardından eşyalarını yerleştirmeye koyuldu. Süpürgesini zar zor sıkıştırmıştı ki abisinin pencere kenarına oturmaya çalıştığını farketti. Ama o pencere kenarına binmek istiyordu. Abisine izin vermemeliydi. Hem o, yıllarca oturmamışmıydı pencere kenarına. Şimdi sıra George' taydı. Sesini mümkün olduğu kadar muzip, şirin ve tatlı yaparak " Abi. Pencere kenarına ben geçsem. Hem sen senelerdir oturuyorsundur. Ben daha 3. senemdeyim. N'olur lütfeen. " deyiverdi. Sesinin böylesine tatlı, şirin ve muzip çıkmasına kendi de şaşırmıştı. Ama çıkmıştı işte. Abisi bu ses tonuna dayanamayıp ona yer vermeye koyuldu. George zafer kazanmışçasına pencere kenarına oturdu ve abisine " teşekkür ederim " dercesine göz kırptı. Şimdi rahatça müzik dinleyebilirdi. Müziğin sesini açtı ve dinlemeye koyuldu. Bu sırada koltuklarının yanından sinirli sinirli konuşan iki kızdan birisi geçiverdi. O kadar sinirli görünüyordu ki sanki birden bir yaratığa dönüşüp etrafa alevler saçacakmış gibiydi. Ooofff... Neler saçmalıyordu böyle. Bu saçma düşüncelere bir son verdi ve müziğin içine daldı.

...We are the champions - my friends
And we'll keep on fighting
Till the end
We are the champions
We are the champions
No time for losers
'Cause we are the champions of the World

We are the champions - my friends
And we'll keep on fighting
Till the end
We are the champions
We are the champions
No time for losers
'Cause we are the champions.

Ne kadar da güzel bir şarkıydı. Biraz eski bir şarkı olmasına rağmen hala popülerliğini koruyordu. O sırada bir başka kız yerinde kalan sinirli kızın yanına oturdu ve gayet normal bir konuşma yapmaya başladılar. George' ta şarkıyı baştan açtı ve dinlemeye koyuldu...

Konu: Geri: 4. Kompartıman C.tesi Mart 21 2009, 13:45

Rafael 14-15 sayfa okumuştu ki tren Hogwarts'a yaklaşmıştı. Tekrar kitap okumaya başladı. Çok sürükleyici bir kitaptı. Buna rağmen sıkılmıştı kitaptan. Cebinden çıkardığı ayracı kitapta kaldığı sayfaya koydu ve kitabı kapattı. Kitabın üzerindeki resme daldı bir anda. Ağaçların çok olmadığı, hatta az olduğu bir açıklıkta duran bir adam, bulduğu bir ağacın arkasına yaslanmıştı. İleride evler vardı ve adam bir yere gözlerini dikmişti. Gözlerini diktiği yerde ise kurak bir alan vardı. Kitabın adı ise " Karanlık Dünya " idi. Kardeşinin müziğe dalmış olduğunu görünce bozuldu. Madem ki pencereden dışarı bakmayacaktı neden oraya oturmak istemişti? Kardeşinin yanından zor da olsa dışarıyı görebiliyordu. Manzara gerçekten de güzeldi. Çiçekler, ağaçlar, şirin evler, sihirli köyler, kasabalar ve en önemlisi uzakta görünen Hogwarts gerçekten büyüleyici bir görünüm ortaya koyuyordu. Sonra kendini bu manzaradan alarak kardeşine döndü. Hangi şarkıyı dinlediğini merak etmişti şimdi. Biraz bekledikten sonra " Hey George! Ne söylesene ne dinliyorsun? " dedi. Acaba ne dinliyordu?

Konu: Geri: 4. Kompartıman C.tesi Mart 21 2009, 13:59

Bakışlarını bir an için olsun müzik çalarından ayırmadan yolculuğuna devam ediyordu George. Aklına dışarıya bakmak hiç gelmemişti. Aslında buraya oturmasının tek nedeni dışarıya bakabilmek olmalıydı. Ama George sebepsiz yere pencere kenarına oturmuştu. Gerçekten de çok güzel bir şarkıydı bu. Adı " We Are The Champions " tı bu şarkının. Şarkıyı söyleyen grubun adı da " Queen " idi. Bu grubun daha bir çok parçası vardı ancak en güzellerinden biri buydu. Abisinin dışarıda ki manzarayı izlediğini gördü ve biraz mahçup oldu. Sonuçta bu yeri ondan dışarıya bakmak için istemişti ve bakmıyordu. Ancak abisi bakmak istiyordu. George ona yerini vermek istedi, ama sonra boşverdi. Abisi ona döndü ve biraz bekledi. Sonra " Hey George! Ne söylesene ne dinliyorsun? " diye sordu. George biraz bekledi. Sonra da abisinin merakını dindirmeye başladı. " We are the Champions. Queen'den bir şarkı. Çok beğendim, defalarca dinliyorum. " dedi. Abisi memnun olmuşa benziyordu. Şarkıyı dinlerken kafasını çevirdi ve manzarayı seyre koyuldu. Çiçekler, ağaçlar, şirin evler, büyücü köyleri, kasabaları ve tüm ihtişamıyla iyice yakınlaşmış oldukları Hogwarts çok güzel ve büyüleyici bir manzara ortaya koyuyordu. Bu güzel manzaraya bakmayarak hakaret ettiğini düşündü ve şarkıyı dinleyerek manzarayı seyretmeye devam etti...

Konu: Geri: 4. Kompartıman C.tesi Mart 21 2009, 14:16

Rafael kardeşinin bir süre bekleyişini izledi. Kardeşi konuşmaya başlayınca kulağını açıp dikkatle onu dinledi. Kardeşi " We are the Champions. Queen'den bir şarkı. Çok beğendim, defalarca dinliyorum. " dedi. Rafael içinden " We are the Champions mu? Queen'in en iyi şarkılarından. Gerçekten iyi zevkleri olan bir kardeşim var. " diye geçirdi. Sonra kardeşinin pencereden dışarıya baktığını gördü. Çok şükür o yerin değerini bilmişti. Sışarıdaki mükemmel manzarayı görünce oradan vazgeçememişti tabii.

Unknown demiş ki:: _________Tren Durdu_________

Sonunda tren durmuştu. Hogwarts'a varmı ve yeni yıla ilk adımı atmışlardı. Bu sene ne olacağı hiç ama hiç belli değildi. Belki de Ö.y. ler sonsuza kadar yok edilip her tarafa tamamen iyilik hükmedecekti. Belki de iyiler tarafından en kötü senaryo olarak tarif edilen kötülerin iyileri yenmesi olayı gerçekleşecekti. Belki de şu anki düzen kendini koruyacaktı. Şimdi ise eşyalarını alıp testrallere gitmesi gerekiyordu, kardeşiyle birlikte. Kalktı ve eşyalarını aldı. Giysilerini düzeltti ve çıkışın yolunu tuttu. Kardeşi peşine takılmış onunla geliyordu. Aşağı indiler ve testrallerin bulunduğu bölgeye ilerlemeye başladılar...

Konu: Geri: 4. Kompartıman C.tesi Mart 21 2009, 14:28

Manzarayı seyretmeye devam ederken şarkı da bitmek üzereydi. Hogwarts'a yaklaşıyorlardı ancak testraller olmadan oraya varamayacakları için tren Hogwarts'a varmadan bayağı önce duruyordu. Duracağı yere çok yaklaşmıştı.

Unknown demiş ki:: _________Tren Durdu_________

İşte tren durmuştu. Hogwarts'a varmışlardı. Şimdi testrallere binmeleri gerekiyordu. Abisinin kalkıp eşyalarını almasını izledi. Sonra o da bunu tekrarladı. Yeni bir yıla, yeni bir serüvene, yeni bilgilere, yeni büyülere, yeni arkadaşlıklar, yeni heyecanlara, yeni korkulara ve büyücülük dünyasını sarsacak yeni olaylara adımlarını atıyordu şimdi. Eşyalarını almış abisinin peşinden gidiyordu. Aşağı inedikten sonra testrallerin yolunu tuttular...