Hogwarts'a Gidiş Yolu

***
Hogwarts'a giden testrallerin kalktığı yoldur.

Misafir

Aktif!

Konu: Geri: Hogwarts'a Gidiş Yolu Ptsi Mart 09 2009, 15:56

Drew Bir Kaç Yıldır Hogwarts'a Gitmiyordu.Hogwarts Trenini Kaçırmıştı Onun İçin Testrallere Binerek Gidecekti Biraz Korkuyordu Onları Görebiliyordu Çünkü Oda Bir Büyücünün Nasıl Öldüğünü Görmüştü Drew Testrallerden Çok Tiksiniyordu Ama Hogwarts'a Gitmek İçin Binmeliydi Drew Testralin Üstüne Bindi Biraz Bekledikten Sonra Testral Uçmaya Başladı Yarım Saat kadar Drew Havada Uçarken Hogwarts'ın Quiddicht Sahasını Ve Kulelerini Görmüştü Drew Yasak Ormana Testral İle Birlikte İnmişlerdi.Drew Yasak Orman Karanlık diye Asasını Çıkartarak ''Lumos'' dedi.Etraf Aydınlanmıştı Drew Koşar Adımlarla Hogwarts'ın Bahçesine Girdi Yürüyerek Bir Taşa Oturdu...

Konu: Geri: Hogwarts'a Gidiş Yolu Salı Mart 10 2009, 22:45

Earl treni kaçırdğına çok üzülmüştü ama abisinin sözü aklına gelmişti. "Hogwarst Expressini kaçırırsan üzülme testraller var" demişti abisi. Earl ilk gününde geç kalmak istememesi ve expressi kaçırması üzerine testralleri buldu ve bi testralin üstüne oturdu. Earl çok kötü bir deneyim geçirmişti. Bi daha expressi kaçırmayı ve testrallere binmeyi hiç istemiyordu. Saat geç olduğundan dolayı etraf karanlıktı ve Earl gecen sene öğrendiği "Lumos" büyüsünü kullandı. Asasının verdiği ışık ile yolu buldu. Artık Hogwarst kapısının önündeydi...

Misafir

Hayat citten çok güzeldi. Treni kaçırmıştı ve şimdi testrale binmesi gerekiyordu.Onları göremiyordu bile... Neden treni kaçırması gerekiyordu ki? Hap ailesi yüzündendi. Fotoraflar,klasik aile kucaklaşması... Ailesi hala Zane'nin büyüdüğüne inanmıyordu. Zane önündeki ilk testrale binmeye çalıştı. Zor olsada yanınıdaki cömert adamın yardımıyla bindi. Yavaşça havalandı.Gökyüzünde uçmaya başladılar. Uçmaya,süzülmeye ve süzülmeye.Sonunda Hogwarts' vardılar.Zane testralden indi.Ve işte ordaydı.''Hogwarts''

Konu: Geri: Hogwarts'a Gidiş Yolu Çarş. Mart 18 2009, 18:36

Alexi, son sürat trene doğru koşuyordu. Lanet olası trene geç kalmıştı ve yetişmesi gerekiyordu. Fakat artık çok geçti. Tren çoktan kalkmış, ilerlemişti. Alexi kafasından 'Michael, sen ve senin saçma eşyaların...' diye geçirdi. Çünkü abisi Michael'ın bazı eşyalarını almak zorunda kalmıştı. Bunlar yetmiyormuş gibi bir de gitarını almıştı ve çok yorulmuştu. Ve son çaresi olan testrallere doğru ilerlemeye başladı. Orada fazla kişi yoktu. Birkaç küçük ve yorgun öğrenci...Pek memnun olmasa da buna mecburdu. Hogwarts'ı bir an önce bitirmek ve okuldan kurtulmak istiyordu. Bir kez neredeyse sınıfta kalacaktı fakat son anda kurtulmuştu. Önüne gelen ilk testrale bindi ve yola koyuldu... Hogwarts'a geldiğinde derin bir nefes aldı ve 'Tanrıya şükür kurtuldum' diyerek yoluna devam etti...

Konu: Geri: Hogwarts'a Gidiş Yolu C.tesi Mart 21 2009, 22:01

Trenden indiğinde hava soğumuştu. Hem de bayağı bir soğumuştu. Ama Rafael buna aldırış etmeden uzun ve geniş adımlarla testrallere doğru yürüdü. Eşyalarını faytona doldurdu ve yerine geçti. Koltuk biraz soğuktu. Ama şimdi Rafael onu ısıtmaya başlamıştı. Kardeşinin binmesine yardım etti ve eşyasını yük bölümüne koydu. O da yerine geçince testraller harekete geçti. İki kardeşte kimsenin ölümüne şahit olmadıkları için testralleri göremiyorlardı. Anne ve babalarının ölümünü de - iyiki - görmemişlerdi. Bu testraller çok hızlı gittikleri için soğuk suratlarına şiddetle çarpıyordu. İkisi de rüzgar ve soğuktan dolayı gözlerini kısmıştı ve görme olanaklarını minimuma indirmişlerdi. Hogwarts karşılarında görünene kadar bu soğuk hava devam etti. Hogwarts sınırlarına girince hava bir anda ısındı ve etrafa Güneş hakim oldu. Hogwarts'ın o harikulade havası işte karşılarındaydı. Testraller uygun yere inmek üzereydiler. Yolculuk boyunca kardeşinin tek söz etmemesi Rafael'in hoşuna gitmedi. Yoksa kardeşine bir şeyler mi olmuştu? Bunu öğrenmenin tek yolu vardı; Kardeşine iyi olup olmadığını sormak. " Geoorgee! İyi misin? " diye sordu. Kardeşinden cevap alamayınca suratına endişeyle baktı ve göz kapaklarının kapalı olduğunu gördü. İçinden " Ah George! Yine uyuyakalmışsın. " diye geçirdi. Sonra kardşini dürtüklemeye başladı. Yavaş yavaş gözlerini açınca " Kalk bakalım uyku sersemi. " demekten kendini alamadı. Kardeşi doğrulurken testraller de inmişti. Eşyalarını alan Rafael faytondan indi. Sonra kardeşine inmesinde yardım etti. Ardından Hogwarts'ın yolunu tuttular...

Konu: Geri: Hogwarts'a Gidiş Yolu Paz Mart 22 2009, 13:36

Açık havaya çıkınca onu karşılayan dondurucu hava karşısında hiçbir şey yapamamak sinirini bozsada adım atmaya ve testarllere binmeye zorunluydu. Ne de olsa Hogwarts'a gitmesi gerekiyordu. Zorla da olsa adımlarını atarken giderek soğuğa yenik düşüyordu. Elindeki eşyalar da cabası. Testrallere varmak üzereyken neredeyse ayakta uyuyacaktı. Abisinin yardımıyla faytonlara bindi ve abisinin eşyalarını yük bölümüne koyuşunu izledi. Testraller yola çıktı ve George kendini kaybederek uykuya daldı. Şimdi soğuk ve rahat olmayan bir uyku uyuyordu...

Bir telefon sesiyle yataktan kalktı ve telefonun bulunduğu hole doğru yürüdü. Telefonu açtı ve " Aloo! " dedi. Önce hiçbir ses çıkmadı. Ardından " Georgee! İyi misin? " diye bir ses geldi. George yanıt vermek istedi ama veremedi. Gelen ses abisinin sesine benziyordu ve çok da endişeli bir ses tonuydu bu. Sonra George dürtüklendiğini hissetti. Önce biraz rahatsız oldu. Sonra kendisini düstükleyenin kim olduğunu öğrenmek istedi. Bir anda her yer karanlık oldu. Sonra bir anda aydınlandı...

Göz kapaklarını yavaş yavaş açarken gözüne giren bembeyaz ışıktan dolayı tam olarak açmadı gözünü. Sonra ışığa alıştı ve gözünü açtı. Abisi ona " Kalk bakalım uyku sersemi. " deyince demin uyuduğunu ve bir rüya gördüğünü anladı. Hatta rüyasında telefondan duyduğu sesler de abisi tarafından söylenmişti. George doğruldu ve gerindi. Buz gibi hava açılmasına yardımcı olmuştu. Hogwarts'a yaklaşmışlardı. Bir anda hava ısındı ve etrafa Güneş'in ısısı hakim oldu. Çünkü Hogwarts sınırlarına girmişlerdi. Testrallerin indiği bölgeye gelmişlerdi ve testral indi. Önce abisi kendi eşyalarını alarak aşağıya indi. Ardından George'a yardım ederek onu aşağıya indirdi. George eşyasını alarak abisiyle yan yana Hogwarts'ın yolunu tuttular...

Bilincim açıldığında kafamın içinde düdük sesi uğulduyordu. Nerede olduğumu anlayamaz bir şekilde etrafıma göz gezdirdim. Sonunda nerede olduğumu anladığımda 9 ¾ tabelası tam karşımdaydı. “Doğru ya!” dedim kendi kendime. Tam olarak ne hissettiğimi anlayamıyordum. Heyecandan yerimde duramamam gerekirdi, sonuçta Hogwarts’a gidiyordum. Yersiz bir boşluk vardı içimde. Ailemi özleyecek biri değildim, öyle ki yolculamaya gelmelerini istemedim. Geride bıraktığım kimsem de yoktu. Garda öylece yapayalnızdım. Ama kafama taktığım bu değildi. Sanırım ne olduğunu daha da anlamayacaktım.

Bacaklarımı karnıma kadar çekip cama yaslandım. Bütün yol boyunca da o şekilde kaldım. İnsanlarla konuşmak istemiyordum, insanları genel olarak sevmiyordum. Benimle konuşmadıkları sürece rahattım. Umarım yol boyunca da konuşmazlardı.

Soluk bir tenim var. Kısa, küt saçlarım kızıl renkte. Burnumun üstünde belli belirsiz çillerim var. Çok ortalama bir tipim kısacası. Küçük bir cadı olmamdan ayrı görünmezlik gücüm var. Bir ortamda hiçbir büyü yapmadığım hâlde kimse beni görmüyor. Çok çok küçükken kafama takardım bu durumu. Şimdilerde ben insanlardan uzaklaştığım için bu durum hoşuma gitmeye başladı.

Sonunda trenden inip Hogwarts’a doğru ilerlemeye başladık. Kimsenin yüzüne bakmıyordum, sadece sesleri kulağıma ilişiyordu. Onlar da beni farketmiyordu, aralarından süzülüp geçiyordum. Kulaklarımda sürekli herkesin ne kadar heyecanlı olduğu ve mutluluk çığlıkları yankı...ıyordu. İstemsizce iç çekiyordum. “Bomboşlar.” diyordum. Kafamı sonunda kaldırdığımda bütün haşmetiyle Hogwarts karşımdaydı. Karnımda ufak kıpırdanmalar hissettim. “Hadi bakalım, nasıl olacak görelim!”

Hogwarts davet mektubumun elime geçtiği ilk andan itibaren içim zaten kıpır kıpırdı. Annemle 9¾ peronuna yaklaşık 10 metre uzaklıkta, kafeslerinde baykuşlarıyla öğrencilerin büyülü geçitten geçişlerini izliyorduk. Bunun benim için büyülü, yeni bir serüven olmasının bana kattığı heyecanın yanı sıra ilk defa ailemden bu kadar uzun süre ayrı kalacak olmakta bir yandan endişelendirmiyor değildi.
O an hangi duygumun baskın geldiğini anlayamazken omzuma değen bir el kendime gelmeme sebep oldu.
Annem artık bizimde geçitten geçtiğimizi belirten bir göz hareketiyle beni yönlendiriyordu. Yavaş adımlarla yürüyüp çevremizdekilerin de büyücü olduğunu varsayarak hafif koşar adımlarla geçitten geçtik. İçeride tam bir karnaval havası vardı; çocuklarına öğütler veren benim gibi ilk sınıf öğrencilerinin ebeveynleri, daha üst sınıflardan birbirini tanıyan çocukların "sonunda tekrar bir aradayız!" çığlıkları, vagonlarına yerleşmeye çalışan öğrencilerin koşturması. En nihayetinde bu ortamda bulunarak ailemden ayrılacak olma endişelerimi çoktan unutturmuştu bile.

Başımı kaldırıp anneme baktığımda bana güven ve gururu anımsatan bakışlarıyla karşılaştım, bir kaç saniyelik bakışmanın ardından yavaşça diz çöken annem, "Biliyorsun Scott, sen benim ilk oğlumsun ve şuan burada ben de senin heyecanını paylaşıyorum aslında. Benim için her zaman özel, başarılı bir çocuktun zaten ve ben senin Hogwarts maceranın üstesinden gelebileceğine de adım gibi eminim, onlara benim Scott'umun ne kadar zeki, başarılı ve özel bir çocuk olduğunu göstermeni istiyorum" dedi. bakışlarındaki güven veren ve gurur duyan ifade daha da keskinleşti. Bense o an sanki dilim tutulmuşçasına başımla annemi onaylayıp ona içten bir gülümseme, ve boynuna sarılarak karşılık verdim. Ayrıldığımızda o da beni başıyla onayladı ve bu onaylama, yolculuğumun bundan sonrasında ondan ayrılmam gerektiğinin habercisiydi aynı zamanda.

Bir süre sonra kendimi boş bir vagonda buldum. Dakik ve garantici biri olmamın faydalarından olsa gerek, birkaç boş kabine rastladım. Gördüğüm 4. kabine geçip oturdum. Bu kabin aynı zamanda annemden ayrıldığım noktaya da yakındı yani onu hala görebilecektim. Koridordaki gülüşme sesleri ve perondaki vedalaşmalar arasında kalmıştım. Bir anda birinci sınıf olduğunu düşündüğüm 2 çocuk daha kapıda belirdi. "Gelebilir miyiz" sorusuna gülümseyerek "Tabi" diye cevapladıktan sonra Hogwarts daki ilk arkadaşlarımla tanışma fırsatına da kavuşmuştum.
Yol boyunca bu iki arkadaşımla konuştuktan sonra trenden indiğimizde ve Hogwarts'ı ilk gördüğümde ağzımın açık kalmasına da engel olamadım. İnanılmaz yapıdaki bu devasa okulda geçecek yıllarım bir hayal perdesi gibi gözümün önünden geçtikten ve nihayet ağzımı da kapatabildikten sonra kısık sesle şu kelimeleri fısıldadım. "İşte başlıyoruz..."

» Soy Yolu
» Diagon Yolu