Masa 4

Misafir

Aşk; tarifi sevgiliye has, neşeli bir kektir.

Her zamanki güneşin, yelpazenin farklı kanatlarından üzerine yansıyan tatlı ışığından ötürü kendi Tanrı'sına şükrederek evden çıkmıştı. Yolda da aynı düşünceler geçerli olmuştu zihnindeki saflık aleminde; her ne kadar tam gözüne giren ışıklar nedeniyle zar zor önünü görebiliyor da olsa.. Mutluydu işte; anın dik yokuşlarından ve geçmişin sisli hatıralarındaki korkudan, geleceğin sonsuz belirsizliğinin ürkütücülüğünden arınmıştı. Saftı, o'ydu ve bütündü... Tek istediği ona eşlik edebilecek bir bardak çaydı. Sevgiyle yontulmuş bardağın içine nazikçe salıverilmiş birkaç yudum bütünlüğüne erişmek niyetindeki sıcak tat... İşte bu amaçla, kısa ve neşeli bir yürüşün sonunu Madam'ın Çayhanesi'ne çıkardı. Yavaşça içeriye girerek masalardan herhangi birine yerleşti. Kendini yoğun akışa değil de, yüzünde tatlı tebessümler saçan dudak kıvrımlarındaki netliğe bırakarak her zamankinden söyledi; ahenkli bir renge bürünmüş dumanıyla tüten Madam'ın çaylarından.. Kısık sesle teşekkür ederek, narin yudumlar almak için birkaç dakika beklemeyi uygun gördüğü bardağı kazağının yenlerini araya sokarak elleri arasına aldı. Hassas yapıdaki gözleri ışık ayarı iyi tutulmuş olan ortamdaki insanların yüz hatlarını pervasızca izlemeye koyulmuştu..

Grenouille ile olan düellosu onu gerçekten yormuştu.Birde annesi ve babasının kabrine gidişi onu iyicene yormuştu.Kendini bir an önce toplayıp güç almak için bir yerlerde oturması gerekiyordu.Bir çay içmek te hiç fena olmazdı.Bu yüzden keskin bir patikayı döndü ve Hogsmeadeye cisimlendi.Burada Madan Puddifoot un Çay Dükkanı vardı ve gayet güzel dinlenilecek bir yerdi.Yorgun ama emin adımlarla yürüyüşüne devam etti.O ana kadar etrafındaki dükkanların ona hediye etmiş olduğu gölgelerde yürüyordu.Ancak her şeyin olduğu gibi bunun da sonu geldi ve gölgeler bitti.Şimdi Güneş'in yakıcı sıcağında yürümek zorundaydı.Gözlerine giren ışık demetleri ancak bir şapka tarafından durdurulabilirdi ve ne yazık ki Rafael de bu eşya bulunmuyordu.Bunlara katlanarak yürüyüşüne devam ediyordu.Saf ve mutluydu.Mutluluktan neredeyse kanatlanıp uçacaktı.Ailesinin kabrine uğramıştı ve bu onu çok ferahlatmıştı.Elleri cebindeydi.Sonra bir gölge, koruyucu bir melek gibi etrafını sardı.Artık Güneş'in yakıcı sıcağı altında değildi.Bunun neyin gölgesi olduğuna dair en ufak bir fikri bile yoktu.Bunu öğrenmesi gerektiğini düşündü ve kafasını kaldırdı.Küçük ve şirin bir kapısı olan bir dükkandı bu.Kapının üzerinde çeşitli yapıştırmalar vardı ve çoğu komik şeylerdi.Dükkanın kapısının üstünde " MADAM PUDDİFOOT'UN ÇAY DÜKKANI " yazıyordu.Hey!Bu gelmek istediği dükkan değilmiydi.Çok dikkatsiz yürüyordu.Şansı olmasa dükkanı geçip gidecekti.Neyse şimdi önündeydi işte dükkanın.Hemen kapının önündeki basamakları çıktı ve küçük ve şirin kapıyı ittirdi.Kapı yavaşça açıldı ve kapının üzerindeki zil hafifçe çınladı.Bir kaç kişinin kafaları kapıya ve özellikle Rafael e döndü.Onu süzmeye başladılar ve sonra tekrar önlerine döndüler.Rafael kapıyı yavaşça kapattı ve yürümeye başladı.Kasaya doğru yürürken çay ve bir dilim kek alacak parasını çoktan hazır etmişti.Derken para elinden uçtu.Rafael parayı kovalama derdindeyken para havada zikzaklar çizerek bir kadının masasının üzerine adeta kondu.Rafael o masaya doğru ilerledi ve oraya vardı.Önce durup biraz soluklandı.Ardından kadına baktı.Şu şansa bak.Para onu bu kadına götürmüştü.Ona bir süre baktıktan sonra "Merhaba.Kusura bakmayın.Sakarlığım tuttu yine.Para bir anda elimden kaydı.Bu arada ben Rafael" dedi gülümseyerek.Ne tepki vereceğini merak ediyordu.Belkide ona kızıp kovacaktı.Belki onu masasına davet edecekti.Kim bilir...

Sevgiyle donatılmış taze çayın tüten dumanından ortaya çıkan tutkuyu var gücüyle içine çekti. Ne leziz bir karışımdı bu... Tıpkı aşk gibiydi; heyecanlı iniş ve çıkışlar deneyimleyen bir ilişkinin bitiminden sonra yaşanan nostaljiyi hatırlatıyordu ona.. Tam kapalı gözlerinin ardındaki dünyada kendini bulurken cılız bir tıkırtı işitti reel dünyanın sınırlı sıkıntılarından arınmış kulakları. Tıkırtı beraberinde bir dizi ayak gürültüsü ve koyu tondan çalınan bir adam sesini de yanında getirmişti. Dünyaya bir kez daha açılan renkli gözlerin ilk dikkatini çeken masanın üzerini geçici bir yuva bellemiş görünen parlak parça ve hemen arka fonda ona bakan çekingen bakışlardı.

"Iuhm .. Sanırım parayı masadan daha kolayalabilmek için şöyle oturabilirsin."

Çehresi mükemmel bir tebessümün hatlarında ilerlemesine izin verdiği sevgi ve ışıltı ile güzelleşirken, bardaktan zar zor kopardığı eli ile karşısındaki koltuğu işaret ediyordu.

» Masa 4
» Masa -3-
» Masa 5
» [Masa 1]