Bar Kısmı 2

Hemen bara gidip bir ateş viskisi almaya çalıştı ve bunu yaparken arkasını döndü..Barmenin onu görmesini istemiyordu...Viskiyi aldı parasını ödedi ve sonra boş masalardan birine dogru ilerledi...

Misafir

" Yeniler misin? "

İçinde kalan son damla ateş viskisini de içtikten sonra bardağı barmene doğru yavaşça uzatırken boşta kalan eliyle gözlerinin önüne düşmüş saçlarını geriye attı ve hafifçe iç geçirdi Felicia, o akşam tek başına Dark Dream' ın barında oturmuş dalgın bir halde düşünüyorken. Canı sıkkındı, son zamanlarda iradesi dışında gelişen olaylar onu hiç de memnun etmiyordu ve gerçekten hayal kırıklığıyla karışık tuhaf hisler bedenini sarmaya başlamışlardı. Kendine inanamıyordu, eski neşesi ve canlılığı nereye gitmişti? Son zamanlarda yaşadıklarına baktığında büyük bir değişim geçirmiş birine benzetiyordu kendini. Eskisiyle arasında en ufak bir bağ bile kalmamış gibiydi ve bu hiç hoşuna gitmiyordu.

" Buyrun. "

Barmene tatlı bir gülümseme gönderdikten sonra uzattığı kristal kadehi alıp önce hafifçe kokladı ve ardından içkinin hoşa giden kokusuyla gülümsemesi artarken kadehi dudaklarına götürüp koca bir yudum aldı. Son günlerde içkiyle arasından su sızmaz gibiydi, Felicia kendini kötü hissettiği zamanlarda direk ona başvuruyor ve kafasındaki aptal düşüncelerle arasına incecik, aşılabilir bir perde çekerken bu yaptığının hiç doğru olmadığını da biliyordu. Fakat başka çaresi de yok gibi görünüyordu, içki tüm sorunlarından uzaklaşmasını sağlıyorken ondan vazgeçemiyordu. Fakat bu gece, yine içkiye sığındığı akşamlardan birindeyken bu kez her zamankinden farklı olarak fazla ileri gittiğinin farkına varamıyordu...

" Ben bunu içerken bana geçen günkü özel karışımından hazırlar mısın Jonny, hani şu sert ve kendinden geçirici olandan... Mmm, geçen akşam onu tattığımda gerçekten mükemmel hissettirmişti. "

Misafir

Ne hissetmeliydi? Hüzün mü, keder mi, üzüntü mü? William ne hissettiğini bile bilmiyordu bu konuda. Hayatında değer verdiği kişiler her zaman ona yalan söylemekten başka birşey yapmıyordu. Gözlerine dolacak yaşları bastırarak Hogsmeade sokaklarında avare avare dolanıyordu. En sonunda onu da yapamayacak hale gelmişti. Gözlerinden damlayan boncuk gib yaşları hemen silerek gecenin karanlığında yoluna devam etti. Isa'da bir ölüm yiyendi ha! Yani hayatında kökünü kurutmaya yemin ettiği kişilerden biri. Bu düşünceler içinde yürürken yapabileceyi en iyi şey geldi aklına. İçmek... Dark Dream'in tahta kapısını gıcırdatarak açtıktan sonra içeri paldır küldür daldı. Ve ayaklarının onu götürdüğü yöne doğru ilerlemeye başladı. Bar kısmında bir kişi oturuyordu sadece. William'ın bu güzel kızı tanıması birkaç saniyesini bile almamıştı. Sadece "Tanrım!" diyebilmişti. Bu Mia değilmiydi! William'ın aklına anılar ve yaşadıkları onca şey hücum ediyordu. Birkaç saniye boyunca sadece dikilerek Mia'yı izledi. Ne yapacağını ya da diyeceğini bilmez bir şekilde ona doğru ilerliyordu. Aklına 8 sene öncesi geliyordu hemen. Yani Mia'yla çıktıkları zaman. Gençlik yılları... Kendini Mia'nın yanına bıraktıktan sonra kızın şaşkın ve afallamıi suratına bakıyordu.

- Barmen. Bana bir ateş viskisi...Merhaba Mia..

Misafir

İçmek güzeldi... İçkinin boğazını yakan o nefis tadını hissetmek beyninin uyuşukluğuyla birlikte onu gökyüzünde uçuyormuşçasına özgür, sorunsuz bir hayat yaşıyormuşçasına mutlu ve hayata pembe gözlüklerle bakıyormuşçasına huzurlu kılıyordu. Tüm hayatı boyunca öğrendiklerinin arasında büyük bir yer edinen ' İçkinin Zararları ' onu alakadar etmiyordu sanki. Sanki Felicia bir şifacı değil de sokaklarda yaşayan bir serseriydi de o yüzden hemen her gece bu kadar çok içiyordu!

Ansızın yanında hissettiği kıpırdanma duyusu düşüncelerinden sıyrılmasına sebep oldu ve gözlerini hafifçe kırpıştırıp yanına döndüğünde hemen dibine oturmuş genç bir adamla karşılaşınca midesine yumruk yemiş gibi hissetmişti. Gözlerine baktığı anda kalbinin yerinden çıkmasına neden olan genç adam, sıradan biri değildi çünkü, asla olmamıştı ve olamazdı da...

' William... '

Onca geçen zamanın üzerinden onu nerede görse tanırdı, ne şekilde sesini duyarsa duysun hatırlardı, onun kalbindeki yeri bir zamanlar öyle büyüktü, hakimiyeti öyle güçlüydü ki oraya ondan başka kimse sahip olamamıştı...

" Barmen. Bana bir ateş viskisi... Merhaba Mia... "

Şaşkınlıktan ve sarhoşluktan konuşamaz durumdayken derin bir nefes alıp kendine gelmeye çalıştı ve elleriyle önündeki bar tezgahından destek almaya çalışırken içindeki tüm kirli havayı toplamış nefesinin aralanan dudaklarının arasından geri süzülmesine izin vererek yavaşça konuştu...

" William, sen... Burada ne arıyorsun- yani demek istediğim... Ah, uzun zaman oldu... "

Misafir

- William, sen... Burada ne arıyorsun- yani demek istediğim... Ah, uzun zaman oldu...

William önüne gelen koca bardağı bir dikişte içti. Ardından yüzündeki ekşimeyle bardağı tezgaha vurdu. Barmen hemen yenisini doldurmaya koyulmuştu. William'da Mia'ya bakıyordu şimdi. Düşündüğü zaman neden ayrıldıklarını bile hatırlamıyordu. Sanırım William'ın Bulgaristan'da kalması gerektiği için böyle birşey olmuştu. Önüne gelen bardağı tekrar kafasına götürdü fakat yarısında bırakmak zorunda kaldı. Ateş viskisinin boğazını yakması buna sebep olmuştu. Mia'ya bakarken yüreğinin yeniden kıpırdandığını hissetti. Ama bu duyguya içinden gülüyordu. Kim bilir William'ın üstüne kaç erkekle çıkmıştı. Belki de evliydi. Kim bilir? Bardağından büyük bir yudum aldıktan sonra Mia'nın bardağındaki sert içkiye bakmaya başladı. Parmağıyla onun bardağını işaret ederek yine o masum gözlere bakmaya başladı.

- Evet uzun zaman oldu Mia...Seni içkiye iten sebep ne?

William bunları söylerken içinden de eski günleri düşünüyordu. Yani birbirlerine verdikleri sözleri.. Evleneceklerdi ve birsürü çocukları olacaktı. Ama William bu fırsatı,dünyalar güzeli bir kızı ve ailesini bir kenara itip kendi aptalca hayallerinin peşinden Bulgaristan'a gitmişti. Zaten Dumstrang'tan beri bunu planlıyordu. İçinden lanet okuyarak bardağındaki son yudumları da içki. Ardından barmenin içkisini tazelemesini beklerken Mia'nın gözlerine özlemle bakmayı sürdürdü ve en son söylemesi gereken şeyler ağzından dökülüverdi.

- Hayatında biri var mı?

Misafir

Bakışları hiç değişmemişti, tıpkı birlikte sonsuz mutlulukta günler geçirdikleri zamanlarda olduğu gibi masumlukla ve tatlılıkla gülümsüyordu gözleri hala. Hala Felicia ona baktığında kalp atışlarının hızlandığını ve midesinde minicik, tatlı kelebeklerin uçuştuklarını hissediyordu... Hala pürüzsüz yanaklarına takıldığında gözleri, üzerlerine minik, hafif birer öpücük kondurmayı arzuluyordu. Yavaşça başını çevirip gözlerini onunkilerden çekerken içindeki aptal özlem hislerinden kurtulmayı arzularcasına kendi kendine sakin olmasını emretti birkaç saniye sonra ve içkisinden büyük bir yudum alıp bardağın pürüzlü yüzeyinde parmaklarını gezdirirken William' ın sorusuyla bakışlarını tekrar ona çevirdi.

" Evet uzun zaman oldu Mia...Seni içkiye iten sebep ne? "

Ona ne cevap verebilirdi ki? Kısa bir süre önce erkek arkadaşını kaybetmişti, ölümü hayatındaki birçok şeyi değiştirirken Felicia her seferinde yeniden başlamayı dilemiş fakat hiçbirinde başaramamıştı. Geçmişi onu rahat bırakmıyorken ne yapabilirdi? Nasıl vazgeçebilirdi ?! James gittiğinden beri hayatı karman çormandı, William ile bitirdiği ilişkisinden sonra yeni yeni toparlanmaya başlamışken, James açılan derin yaralarını sarmaya hazır halde ona kucak açmışken onu da kaybetmişti, yine terkedilmişti, şimdi kendini içkiye vermekten başka ne yapabilirdi?!

" Hayatında biri var mı? "

Şaşkınlıkla ona baktı, az önceki sorusuna bile cevap verememişken böyle özel bir soruyu paldür küldür sormasına şaşırmıştır doğrusu, fakat belli etmek istemedi... Birkaç saniye durakladı önce, düşündü sessizce, düşüncelerini toparlamaya çalıştı...

' Ne söyleyebilirim ki William... Beni bırakıp gittikten sonra başkasını bulup bulmadığımı mı soruyorsun... Yıllar oldu... '

Felicia sanki onu çabuk unutup hayatına yeni birilerini aldığını düşünmesini sağlayarak pişman olmasını umuyormuşçasına ona bakıp ' Evet ' diyebilmeyi dilemişti o an. Gözlerine bakıp artık kalbinin başkasına ait olduğunu söylemeyi istemişti... Ama yapamazdı, yapamayacağını biliyordu...

" Ben... Yani evet, kısa bir süre öncesine kadar vardı... "

Ancak bu kadarına cesaret edebiliyordu, daha fazlasını istiyor olsa bile söyleyemezdi...

Misafir

- Ben... Yani evet, kısa bir süre öncesine kadar vardı...

William gelen bardağı tekrar kafasına götürdü. Artık sarhoş olduğunu kavrayabilmişti. Mia'ya doğru döndü ve onun tatlı bakışları karşısında tekrar başını tezgaha çevirdi. Başı önde sadece düşünüyordu. Yani hayatının en büyük hatasını. Lanet olası bir hayal yüzünden hayatının kadınını kaybetmişti. Kafasını duvarlara vurmak istiyordu şimdi. Ama çok geçti. Yani Mia'ya kavuşmak için. Bardağını birkez daha kafasına götürürken yaptığı aptallığın bedelini ödediğini düşünmeye başlamıştı. YAni Mia'dan sonra hiçbir kadınla mutlu olamamasının da sebebi ancak bununla açıklanabilirdi. Artık boş bardağı tezgaha koyduktan sonra Mia'ya döndü. Ne yaptığının farkında değildi. Onun bardağı tutan narin elini sımsıkı tutmuştu. Şaşkın bakışlarla ona bakan kıza gözünde biriken yaşlarla bakıyordu. Yavaşça eğilerek uzun yıllar sonra tekrar o sıcacık dudakları hissetmişti. Gözlerini yumarak sadece Mia'nın kokusunu hissediyordu. Yanaklarına doğru dökülen damlalar Mia'nın da yanaklarını ıslatmıştı. Bu uzun süren öpüşmenin ardından ayrıldıklarında William uzun zamandır hiç olmayan bir ses tonuyla konuştu.

- Biliyorum..Çok aptalca davrandım..Ama bu aptal seni hiç unutamadı Mia! Bana bir şans daha verebilir misin?

Şimdi gözlerindeki ıslaklıkla o masum gözlerde kayboluyordu. Ve o gözlerdede bir yaşlık görmüştü. Halen sımsıkı tuttuğu eli iki eliyle kavradı ve Mia'dan yardım istercesine gözlerinin içine baktı. Her zaman gördüğü o derinlil vardı yine. Yani bir çift mavilikten ibaret değillerdi. Daha başkaydı bu..Tarif edilemez birşey...