Sakin (!) ve Huzurlu (!) Bir Gün...

Odéthe, öğle yemeğini güzelce yedikten sonra Hogsmeade'e cisimlendi. Vlad, onu Üç Süpürge'de terk ettiğinden beri hiç uğramamıştı Üç Süpürge'ye... Ancak 6 ay sonunda, kaymak birasına hasret kalmış ve bir uğramaya karar vermişti. Hamile kaldığını öğrenmişti... Vladimir'den... Ve bunu ondan ayrıldıktan 1 ay sonra öğrenmişti. Kürtaj olmayı düşündü, vicdanı elvermedi. Ancak 5. aydan sonra pişman olmaya başlamıştı. Onları babasız nasıl büyütecekti? Tek başına doğurabilecek miydi? Ya işi ne olacaktı? Ailesi ne derdi? Bir çok kuşkusu vardı ve gergindi bu konuda. Yine de karar vermişti, kızlarını, Annemarie ve Elizabeth'i doğuracak ve büyütecekti. Belki de Hogwarts'a gönderecekti.

O sırada garson geldi. Elinde bir not defteri ve bir kalem tutuyordu. Odé, menüyü şöyle bir inceledi. Hiç bir şey değişmemişti. Olduğu gibiydi menü... Dükkanın içindeki nahoş koku... Pis, tozlu bardaklar ve masalar... Kukuletalı, gizemli büyücü ve cadılar... Hiç değişmemişti... Her zaman olduğu gibi bir kaymak birası söyledi. Bir kaç dakika içinde kaymak birası geldi ve yavaş yavaş yudumlamaya başladı. Yağmur yağmaya başlamıştı. Camdan dışarı baktı. ' Pıt... Pıt... Pıt.. Bir damla daha... Ve bir tane daha... ' cama vuran damlaları saymaya çalıştı. Çok hızlılardı, sayması imkansız gibi görünüyordu. Birden başı dönmeye başladı. Ayağa kalktı. Elinde kaymak birasının kadehini tutuyordu. Her şeyi bulanık görmeye başladı... Baş dönmesi iyice şiddetlendi ve gümm!

Sert bir şekilde düşüp bayıldı ve kaymak birası kadehi sert zemine çarpınca kristallerine ayrıldı. Bir kaç yardımsever cadı başına toplandı ve onu ayıltmaya çalıştılar. İki sandalyenin üzerine yatırdılar ve bir süre kendi haline bıraktılar. Başı çatlayacak gibiydi, şaşkın bir şekilde gözlerini açtı. Çok sert bir düşüş olmuştu. Karnını okşadı. Hareketlilik yoktu. Ya bebeklerini düşürdüyse? Yersiz bir kaygı ve telaşa kapıldı. Ne yapacağını bilemeden bir oraya bir buraya gezinmeye başladı. Ve aniden sert bir tekme geldi. Biraz midesini bulandırmıştı. Yine de yaşıyorlardı işte, yine haylazca tekme atıyorlardı Odéthe'in karnına..

" Ah, bir tanelerim, canlarım, yaşam kaynaklarım... 3 ay daha bekleyemeyeceğim galiba.. Keşke 8. ayda erken doğsanız da bir an önce görüşebilsek... Sizi kucağıma almak için sabırsızlanıyorum... "

Karnını okşadı ve dudakları tatlı bir tebessümle büküldü...

Lily yorucu bir ilk haftanın ardından kendini Hogsmeade'in sokaklarına atmıştı.Bu kadar yorucu olacağını hiç kimse söylememişti ona.Fakat yinede güzeldi.Hogwarts'a başlamak onun için bir dönüm noktasıydı; çocukluktan erişkinliğe...Düşünceler yağmur damlaları gibi birden sarmıştı beynini.Burnuna düşen küçük bir damla kendine getirmişti kızı.Daha demin tüm güzelliğiyle gülümseyen güneş şimdi bulutların arkasına saklanmıştı.Bir-iki derken yağmur şiddetlenmişti.Bir anda sırılsıklam olan Lily, sıkıntıyla önüne çıkan ilk dükkana kendini attı.Sıcak birden tüm bedenini sarmıştı.
Bir otuz saniye sonra girdiği yerin Üç süpürge olduğuna emin olmuştu.Şöyle bir etrasına bakındı.Aniden gözü sarışın hamile bir cadıya takıldı.
Şaşkınlıkla ablasının yanına yaklaştı.Yüzünü tatlı bir tebessüm sarmış, karnını okşuyordu.
"Abla?" dedi usulcu gülümseyerek

O sırada içeri kahverengi saçlı, mavi gözlü, 11 yaşlarında bir kız girdi. Evet, kardeşi Lily'den başkası değildi bu.

" Abla? "

dedi gülümseyerek. Odéthe de ona gülümsedi. İyi ki fenalaştığını görmemişti. Yoksa endişelenir ve boşuna telaşlanırdı. Hatta iş hastaneye gitmeye kadar uzayabilirdi. Ama Odéthe, soğukkanlı biriydi ve olayların abartılmasından hoşlanmazdı. Kardeşine:

" Aa.. Lily. Hadi, gel, otur yanıma. Ben de ufaklıklarla sohbet ediyordum. "

dedi gülerek. Tam 6 aylık hamileydi ve karnı belirgin bir şekilde şişmişti. 3 ay içinde ikizleri olacaktı. Evin içini dolduran cıvıl cıvıl, iki haylaz kız... Onları tek başına büyütmek zor olacaktı belki de. Babalarını soracaklardı, merak edeceklerdi. Yine de Odéthe bu boşluğu fazlasıyla dolduracaktı.

Kardeşi masaya oturdu. Masa pis ve tozluydu. ' Aklapakla! ' diye mırıldandı ve masayı temizledi. Temizlik konusunda titizdi. Kardeşine içtenlikle:

" Bir şey içer misin? Bu sefer benden olsun. "

diye sordu. Kardeşi sırılsıklamdı. Saçlarından hala su damlıyordu. Onun bu haline güldü. Asasını saçlarına doğrultarak bir kaç sözcük mırıldandı ve saçları normal halini aldılar. Kıyafetleri de kurumak üzereydi, neyse ki şöminenin önünden bir masa kapabilmişti Odéthe...

Ablasını görmek biranda Lily'nin içini huzurla doldurmuştu.Tanıdık bir yüz görmek ona sandığındanda iyi gelmişti.Ablası Odéthe'nin güleryüzünde biranlıkta olsa bir tedirginlik gördüğünü sandı Lily.Altıncı hissi kuvvetli olan bu küçük kızın nerden geldiğini anlayamadığı kötü bir his kapladı içini aniden.

" Aa.. Lily. Hadi, gel, otur yanıma. Ben de ufaklıklarla sohbet ediyordum. " sesiyle birlikte gözleri ablasının artık gözle görülür şekilde belirginleşmiş karnına kaydı.

Biranlık duraksamadan sonra bakışlarını ablasının gözlerine dikerek karşısındaki sandalyeye çöktü.Karnında taşıdığı iki kızını yanlız büyütmeyi göze alan ablasının cesaretini içinden birkez daha takdir etti.

" Bir şey içer misin? Bu sefer benden olsun. " demişti içtenlikle Odéthe .

Daldığı düşüncelerin içinden hayal meyal duydu bu birkaç kelimeyi.Yağmurdan ıslanmış saçlarını eski haline getirmişti ablası.Farketmemişti ama yağan yağmur onu ve elbiselerini sırılsıklam etmişti.Şimdi kendini daha iyi hissediyordu.

"Hmm şu ünlü kaymak birasını tadayım o halde."diyerek cevap verdi Lily.

Odéthe kendilerinden birkaç masa uzaktaki garsonu yanına çağararak siparişi verdi.

"Abla ne olursa olsun yanında olucam unutma.O iki tatlı kızınıda birlikte büyütücez.Sakın yanlız olduğunu düşünme.Ben olduğum sürece sen hiçbir zaman yanlız kalmayacaksın.Babalarının kim olduğunu bilmiyorum.Ama önemsemiyorumda çünkü senin gibi bir anneye sahipler." dedi büyük bir olgunlukla.

Kelimeler ağzından dökülüvermişti.Birkaç saniye sonra söylediklerine o bile inanamamıştı.Belkide uzun zamandır içinde biriktiriyordu bütün bunları, belkide hayatında dudaklarından dökülen en ciddi cümleredi.Ama pişman değildi ve bunların hepsini büyük bir içtenlikle söylemişti.

" Hmm şu ünlü kaymak birasını tadayım o halde."

Hemen bir garson çağırdı ve sipariş verdi. Garson bir kaç dakikaya kalmadan kardeşine kaymak birasını getirmişti. Etrafa bir sessizlik çökmüştü. Sadece diğer masaların konuşmalarından kaynaklanan bir uğultu vardı. Ancak Lily sessizliği bozdu.

" Abla ne olursa olsun yanında olucam unutma.O iki tatlı kızınıda birlikte büyütücez.Sakın yanlız olduğunu düşünme.Ben olduğum sürece sen hiçbir zaman yanlız kalmayacaksın.Babalarının kim olduğunu bilmiyorum.Ama önemsemiyorumda çünkü senin gibi bir anneye sahipler."

Kardeşi belli ki endişelendiğini anlamıştı. Gülümsedi. 11 yaşında olsa da çok olgun davranıyordu.

" Ah, Lily. Sen çok iyi bir kız kardeşsin. Onlar da senin gibi bir teyzeye sahip oldukları için çok şanslılar sanırım. Ayrıca babalarının kim olduğunu öğrenmektense babasız yaşamayı tercih ederler herhalde... "

Aslında küçük kızlar, bu kadar iyi kalpli bir annesi ve ablası, onları kendi çocuğuymuşçasına sevecek annelerinin arkadaşları oldukça babalarının boşluğunu hissetmeyeceklerdi herhalde.

Odéthe de babaları olacak alçak adamı bir daha görmemeye ant içmişti. Onu nasıl da tuzağa düşürmüş, kandırmıştı... Sonra da sessizce ortadan kaybolmuştu. Bir daha birbirlerini hiç görmemişlerdi bile. Hatta kim bilir, belki de Odéthe'in adını bile unutmuş, başka bir kadını tuzağa düşürmeye çalışmaktaydı o sırada...

Yarenia o gün derslerden sıkılmış ve üç süpürgede geziyordu...

Dakota buraya gelmişti ikizini özlemişti ve canıda sıkılıyordu...İleride ikizi Yarenia'ya benzeyen birini gördü ve yanına doğru gitti evet bu Yarenia'ydı...Yanına koşarak gitti ve ona sarıldı;

"Selam canım oh sonunda seninde yüzünüyere ..gördük yani.."dedi ve ikizine tekrar sarıldı onu çok özlemişti beraber orada bi oturdular.Ve konuşmaya başladılar...

" ahh dakota seni ne kadar özledim bilemezsin. Seni görmek çok istedim ama dersler yoğundu. Dışarıya sadece kitap almak için çıkıyorum. Hiç boş zamanım yok. " dedi Yarenia. Mutluluktan Yarenianın sevinci ve üzüntüsü birbirine karışmıştı. Üzüntüsü ise onu nerdeyse 3 aydır görmemesiydi...

Dakota Yarenia'ya baktı ve

"Canım..Senin bilmen gereken bir üzücü birde benim açımdan sevindirici bir şey söyleyeceğim sana..."dedi ve ikizinin ellerini tutup

"İlk önce üzücü haberi vereyim gerçi ben pek üzülmedim ama neyse...Abimiz ölmüş Medusa ablamız söyledi...Benim açımdan sevindiri haber ise Jimmy ile çıkıyorum..."dedi...

" Ya biliyor musun Dakota aslında ben üzülmedim... Çünkü o bizi yıllar önce bırakıp gitti. Bİr yandan da iyi olmuş aslında. Ama yinede sonu ölüm olmamalıydı abimizin. Nede olsa aynı kanı taşıyorduk. Akarabamızdı o bizim.... "

Dakota Yarenia'ya baktı ve

"Her neyse canım bu konuyu kapatalım onun hakkında konuşmak istemiyorum artık..."dedi ve sonra

"Hadi burdan gidelim seni bir yere götürmek istiyorum"dedi ve kardeşinin elinden tutup beraber oradan uzaklaştılar...

" Tamam kardeşim. Hadi gidelim. Benimde zaten derse girmem gerek... "