Güzel Bir Sürpriz

Yüzündeki acı dolu ifade ile kapıyı açtı Ell. İçerisi pek kalabalık değildi ve bu onu rahatlatmıştı.Gözleri ablasını aradı.Daha gelmemiş olmalıydı.

Yavaş adımlarla ilerledi masaların arasında.En dipteki boş masalardan birine oturdu.Gelen tanıdık büyücülerin onun bu halini görüp, nedenini sormasını istemiyordu çünkü.

Gerçekten kötü görünüyor olmalıydı.Saatlerdir uyumaktan gözleri şişmiş ve birşey yemediği için yüzü sararmış olabilirdi.
Acı ile yanan kolunu tuttu Arya.Ablasını beklemeye başladı.

Misafir

Eva kardeşinden gelen haber üzerine hemen üzerini değiştirmiş hızlı adımlarla birlikte Hogwarts sınırlarını aşmıştı ve bir anda kendi etrafında dönerek yok olmuştu.

Kardeşinin gideceği yeri söylemesi üzerine oraya cisimlenmişti ve yavaşça üç süpürge'ye doğru ilerledi.Arada midesi bulansa da aldırmamaya çalışıyordu.

Üç süpürgeden içeri girdiğinde gözleri biricik kardeşi Ell'i aradı.Bakanlıkta çalışan güzel cadı bir o kadar da çetin cevizdi büyüler konusunda.Eğer yaralandıysa birden çok kişiyle baş edememesinden kaynaklanmış olmalıydı.Dip masalardan birinde oturan solgun yüzlü kardeşini görünce adımlarını hızlandırdı.

" Sana ne oldu Ell "

dedi endişeli bir sesle sandalye'ye otururken.

Kapının açılmasıyla başını o yöne çevirmişti Ell.Ablasını görünce ufak bir gülümseme yayıldı yüzüne.O'nu uzun zamandır görmüyordu ve çok özlemişti.

Ablasında değişiklikler görüyordu Arya.Yanakları pembeleşmiş, daha bir güzelleşmişti sanki.En ince ayrıntısına kadar inceliyordu ablasını.Ama onun yanına gelip ne olduğunu sorması üzerine bırakmıştı bu işi.

"Küçük bir yara."

Dedi ablasını telaşlandırmamak için.Tuttuğu kolunu bırakmıştı yavaşça.Bunun nedeni ise ablasının kolunu görmesini istememesiydi. Çünkü çok mutlu görünüyordu.

Misafir

" Küçük hanım ben kardeşimi tanımaz mıyım ? Sen kolay kolay yaralanmazsın yaralandıysan bu ciddi bir büyünün işidir.Aç şimdi kolunu "

dedi.Kardeşinin kolunu açmak istememesine aldırmamıştı bile.Yarayı gördüğünde suratını asmıştı Eva. Ama neyse ki büyük amcası ve yengesinden kadim şifa büyülerini iyice öğrenmişti zamanında.

" Büyük amcam'a minnet duymamız lazım Ell "

dedi gülümseyerek ve hemen ekledi.

" O olmasa bunları iyileştirmemiz de mümkün olmazdı "

Asasını ve elini kullanarak bir kaç sihirli söz fısıldadı.Bir süre daha aynı işlemi yaptığında yara kapanmaya başlamıştı bile.

" Birazdan kendini iyi hissedersin tatlım "

dedi gülümseyerek.Ve hemen ekledi.

" Söyle bakalım bulunduğun yerde kaç kişi vardı "