~Gecenin Çökmesiyle~

Antúnez cisimlendiğinde alnından akan terlere anlam verememişti. Cisimlenmek insanı bu kadar yormazdı ; fakat neydi bu biyolojik dengesini bozan olay ? Anya'nın gözlerinden ayrıldıktan sonra gökyüzünün karanlık çarşafının esrarengiz dünasına daldı. Ay adeta canlanmış ona bakarken göz göze geldiği bir kadın gibi gülümsüyordu. Tekrar oradan ayrılıp karşısındaki cadıyla olduğunu farkettiğinde onu elinden yakalayıp koşmaya başlamıştı. Kızın ses çıkarmayışı onun içinde garip bir his yaratmıştı. Koşması gerektiğini düşündüğünde kapıyı açıp içeri daldı.

İçeri girdiğinde tamamiyle değişen bünyesi artık kontrolü altındaydı. Ve karşısındaki kadın korkmuş görünüyordu. Bunun sebebini çok düşünmeden bulması şaşırtıcı gelmiyordu. Ona açıklama yapmak zorundaydı ; fakat ürkmesini istemiyordu. En iyisi bir bahane bulmaktı..

' K.bakma . Artık taraf çatışmalarının ortasında kaldığımız için korkar oldum. Onun için bu şekilde kaçıyorum . '

demişti. Adeta ezilmişti ; ama kurtadam olduğunu bilmektense bir korkak sanması daha mantıklı gelmişti. Korkaklıkla alakası olmadığı halde bunu kaldırabilmesi güç olacaktı. Ama değerdi , karşındaki eğer böyle bir kızsa değerdi..

Anya Antúnez onu elinden tutup cisimlendiğinde hiçbir anlam verememişti.Neydi bu acele? Neden bu kadar panik yapmıştı ki? Anya onun gözlerinin içine baktı ve o an onun son derece güçlü bir karaktere ve fiziğe sahip olduğunu anladı.Duruşu, vücudu,yüzü.. O son derece güçlüydü.Anya bundan adı gibi emindi artık.Ve ona güveniyordu.Elini tuttuğu andan itibaren o belirsizlik adeta uçup gitmişti.Onun kendisini ölesiye hırpalamasına bile izin verebilirdi.Birden durdular.Gelmişlerdi.Antunez’in konuştuğunu duydu Anya.

' Kusura bakma. Artık taraf çatışmalarının ortasında kaldığımız için korkar oldum. Onun için bu şekilde kaçıyorum. '

Anya birden son derece şaşırdı.Tekrar ona baktı.Yalan söylüyordu.O taraf çatışmalarından korkup,ecel terleri dökerek bir an önce kaçmak isteyecek biri değildi.Anya bundan son derece emindi.Hem de fazlasıyla. O güçlüydü,çok güçlüydü.Ve bir sırrı vardı.Anya’nın bunu anlaması hiç de zor olmamıştı. Ona yaklaştı ve birden ne yaptığını bilmeksizin küçük elini onun geniş göğsüne koydu.Kafasını kaldırıp gözlerinin içine baktı.

’’ Yalan söylüyorsun.Bunu kolayca anlayabiliyorum.Ama neden? Lütfen.. sana yalvarıyorum bana yalan söyleme. ’’
Anya ona daha da yaklaştı.Gerçekten merak ediyordu.Ama her ne olursa olsun,Antunez onun için hala aynı çekici ve iyi kalpli,güçlü ve minnettar kalacağı erkek olucaktı.Gözlerine baktı.Ve konuşmasını bekledi.

Antúnez onun keskin gözlerinden kaçmak için elinden geleni yapıyordu. Yalan söylediğini anlamasını istemiyordu. Başarılı olmayı tüm içtenliğiyle istemesine rağmen gözler her şeyi açıklıyordu. İnanmamıştı , inanmadığını elini kalbine koymasıyla anlamıştı. Daha sonra sözleri bunu belirtircesine ;

’’ Bana yalan söylüyorsun.Bunu kolayca anlayabiliyorum.Ama neden?
’’
*Söyleyemem.. der gibi baktı gözlerine ; ama bu kıza yalan söylemek de yakışmıyordu Antúnez'e . Bir an haykırmak istedi. *Kurtadam'lığım amcamdan bana aktarıldı. Ben ve abim birer kurtadamız. Ama tamamen isterik dışı hareketler. Seni korumak adına buraya getirdim . Kendimden korumak.. bunları söylese ne olacaktı? Anya kaçıp gidecekti , yada korkarak yanında duracaktı.

' Söyleyemem Anya.. Korkup gitmenden korkuyorum . '

diyebildi sadece...

' Söyleyemem Anya.. Korkup gitmenden korkuyorum . '

Anya başını kaldırıp Antunez’in gözlerinin içine baktı.Şimdi anlamıştı.Demek Antunez ona azıcık da olsa değer veriyordu.Bu düşünce onu mutlu etmeye yetmişti bile.Kafasını kurcalayan sorular bitmek bilmiyordu.Bu kadar korkutucu olan sır ne olabilir?Neden kaçaçağımı düşünüyor?Tehlikeli? Ama bir an bile korkmamıştı.Son derece merak ediyordu, ama ondan korkmuyordu.

’’ Korkmayacağım. ’’ dedi onun yüzünden gözlerini bir saniye bile ayırmadan.

’’ Senden hiç korkmadım.Benim yanıma ilk oturduğunda bile.Halbuki buna asla izin vermemeliydim.Ama şimdi buradayız,ve birlikteyiz.Bunun için şükrediyorum.Sana en başından sonuna kadar güvendim.Ve güveneceğim de. ’’

Tekrar onun elini tuttu.Kıpkırmızı olduğunu kolaylıkla hissetmişti. ’’ Saklama benden.. ’’

Antúnez gözlerinin buğulandığını hissederken sessizce karşısındaki bayanı dinliyordu. Sessizce *Korkmayacağım , dediğini duyduğunda tebessüm etmekten kendini alıkoyamadı. Onun gözlerine kenetlendiğinde tekrar konuşmaya başlamıştı ; fakat bu sefer ağzı tam anlamıyla oynamaya başlamıştı ;

’’
Senden hiç korkmadım.Benim yanıma ilk oturduğunda bile.Halbuki buna
asla izin vermemeliydim.Ama şimdi buradayız,ve birlikteyiz.Bunun için
şükrediyorum.Sana en başından sonuna kadar güvendim. ’’

dediğinde Antúnez'in içi garip ama kuvvetli bir huzurla doldu. Ellerinin sıcaklaştığını hissettiğinde doğru orantılı olarak yüzü de pembeleşmişti. Kırmızıya çalan bu rengin Anya'da da meydana geldiğini gördüğünde biraz olsun rahatlamıştı. Anya tekrar ;

’’ Saklama benden.. ’’

dediğinde ise anlatmaya karar vermişti. *Peki. dedi içinden , ellerini bırakmadan koltuklara doğru ilerledi ve oraya geldiklerinde bırakıp onu karşı koltuğa oturttuktan sonra kendiside karşısına geçti. Gözleri onu hedef aldıktan sonra ;

' Bak Anya . Sana her şeyi anlatacağım. Bugün ay'a dikkat ettiğini sanmıyorum.. Evet bugün dolunay. Benim ecel terleri dökmemin sebebi olan şey tam olarak da o ! '

dedi. Anya hiç birşey anlamamışçasına suratına bakarken nazikçe gülümsedi. Gülümseyişi bu yakışıklı kurtadamı daha çekici yapmaya başlamıştı. Tam o sırada tekrar boğuk sesiyle konuşmaya devam etti ;

' Bundan yaklaşık on dört yıl önceydi. Gece öyle karanlık ve sisliydiki göz gözü görmüyordu. Yanımda amcam vardı , en azından ay dopdolu bir şekilde gökte belirene kadar. Bir anda ortalık kan gölüne döndü. Yanımda bir kurtadam etrafa saldırmaya başlamıştı. Küçük bir ısırık bana denk geldiğinde kendisine gelir gibi oldu ve oradan hızla uzaklaştı. Bir daha da onu görmedim .. '

dedi. Bu kısa özetle anlatmak istediğini tam olarak anlatamadığından korkarak tekrar başlamak istedi ve ;

' Anlayacağın , bu şekil dolunaylarda ben bir dönüşüm , bir evrim yaşıyorum.. '

dedi ve gözlerini dikkatlice süzmeye başladı..

' Bak Anya . Sana her şeyi anlatacağım. Bugün ay'a dikkat ettiğini sanmıyorum.. Evet bugün dolunay. Benim ecel terleri dökmemin sebebi olan şey tam olarak da o ! '
Demişti Antunez.Anya önce ne demek istediğini anlamadı,ama sonra her şey yavaş yavaş yerine oturmaya başladı.Anya sessizce dinlemeye devam etti.Hiç sesini çıkarmadan onun büyüleyici sesiyle konuşmasını usulca dinliyordu.Annattıkları gitgide ilginçleşiyordu.Anya ürperdi.

' Bundan yaklaşık on dört yıl önceydi. Gece öyle karanlık ve sisliydiki göz gözü görmüyordu. Yanımda amcam vardı , en azından ay dopdolu bir şekilde gökte belirene kadar. Bir anda ortalık kan gölüne döndü. Yanımda bir kurtadam etrafa saldırmaya başlamıştı. Küçük bir ısırık bana denk geldiğinde kendisine gelir gibi oldu ve oradan hızla uzaklaştı. Bir daha da onu görmedim .. '

Anya buna benzer hikayeleri daha önce de duymuştu.Ama hiç gerçekleştiğini görmemişti,buna inanmamıştı da.Antunez’i büyülenmişçesine dinliyordu.Bir an, benimle dalga geçiyor, diye düşündü.Ama genç adamın yüzüne baktıktan sonra son derece gerçek olduğunu anladı. Bu hikayeleri küçük çocukları korkutmak için anlatırlardı.Anya’da saraydan kaçıp geceleri gizli gizli dinlerdi.Büyükannesi ara sıra onu yakalar ve böyle hikayelerin gerçek olmadığına dair nutuklar çekerdi.Hikayeler gerçekti işte.Antunez devam etmişti;

' Anlayacağın , bu şekil dolunaylarda ben bir dönüşüm , bir evrim yaşıyorum.. '

Anya kelimenin tam anlamıyla anlamıştı.Sessizce başını iki yana salladı.Antunez’in yakışıklı yüzüne baktı ve gözleri yaşlarla doldu birden.Yoksa onu sevmeye mi başlamıştı? Bu olabilir miydi? Tekrar başını kaldırıp gözlerinin içine baktı.Hiçbirşey umurunda olmayacaktı.Antunez’in yanına yürüdü.

’’ Bu yüzden mi senden kaçıcağımı düşündün? ’’ sesi boğuklaşmış ve titremişti.Neredeyse ağlayacaktı.Anya kendi zayıflığına inanamamıştı.

’’ Saçmalık.Umurumda değil.Hiç değil. ’’

’’ Bu yüzden mi senden kaçıcağımı düşündün? ’’

sözleri kafasında yankı bulurken onun gözlerinin içine bakmaya devam ediyordu. Ne olmuştu , korkusuzluğuna hayran kaldığı bir gerçekti. Fakat ; elinden gelen bir şey yoktu. Kızın kaçıp gitmesini istemiyordu ve onun korktuğunu sanmıştı. Hala öyle düşünürken ;

’’ Saçmalık.Umurumda değil.Hiç değil. ’’

dedi. Antúnez şimdi kendisini onun ağırlığına bırakmış görünüyordu. Şu ana kadar bunu söyleyip de kaçmayan dört kişiden birisiydi. Hayır , dört değildi , Penelope de korkmamıştı. Son günlerde uzaklaşmış olsa da onunda korkmadığını biliyordu . Ama diğerleri bunu duyduğu anda ortalıktan kaçmıştı. En yakın arkadaşları bile ondan korkar durumdaydı. Daha sonralarında annesinin eve yaptığı ustalık derecesindeki inanılmaz büyüler imdadına yetişmişti. Abisi Anakin ve Antúnez için eve dönüşüm yasağı büyüleri getirmişti. E tabi birde eve bir saldırı olursa eğer kötülük için çalışan yaratıkların dönüşüp tehlikeli olmaması için bu tür büyüleri de göz önünde bulundurmuştu. Antúnez ellerini onun ellerinde tekrar hissettiğinde ;

' Buna sevindim. '

diyebildi. Anya gözlerinin içini adeta zihnine girecekmiş gibi kesiyordu. Yoksa başarıyor mu diye düşündüğünde zihninin boşluğunu anlayınca bu düşüncenin de saçma olduğunu farketmişti. Antúnez ayağa kalktığında Anya hala ona bakarken ;

' Bir şeyler içmek istiyorum. Sen ne içersin? '

dedi...

' Buna sevindim. '

Bende sevindim, diye geçirdi içinden Anya.Tekrar Antunez’e baktı. Sinirli görünmüyordu, aksine rahatlamış gibiydi.Ama Anya herkesin böyle gergin anlarda kolayca sinirlenebileceğini anlayabilecek kadar zekiydi.Onun için susup bekledi.Eve ilk geldiğinde yapmayı çok istediği, ama yapamadığı şeyi yapmaya karar verdi-bu gizemli malikaneyi izlemeye-etrafına baktı. Ne kadar da güzeldi.Etraf loş ışıkta aydınlatılmıştı, pahalı ve zevk sahibi biri tarafından alındığı belli olan mobilyalar, ustaca döşenmişti.Ama bu yerde Anya’yı ürperten bir şey vardı. Sanki gizli bir yermiş, bir karargâh ya da gizli bir kaleymiş gibi bir havası vardı. Bir an neden böyle düşündüğünü bilemedi. Düşüncelerinden sıyrılıp tekrar Antunez’e baktığında onu oldukça düşünceli gördü. Gözleri kısılmıştı ve buruşmuştu. Bu onu daha da yakışıklı gösteriyordu.Kendisinin şu kılığıyla onun yanında oldukça basit kaldığını düşündü.Neden onunla bir partide yada baloda karşılaşmamışlardı ki? Anya her şeyin değişebileceğini düşündü. Belki ondan hoşlanabilirdi de. Üzüntüyle dudaklarını büzdü. Neden üzüldüğünü bile bilmiyordu.Zaten tanıştıklarından beri soğuk davranıyordu Antunez. Sırrı içindi, Anya bunu çözmüştü.

' Bir şeyler içmek istiyorum. Sen ne içersin? '

’’ Eğer zahmet olmazsa, viski lütfen.. ’’ Anya ağzından çıkanları geri almak için herşeyini verirdi.Şimdi Antunez yanlış anlıyıcaktı. Kibar bayanlar viski içmezlerdi,ama Anya bayılırdı. Stesha’yla gizlice saraydan içeri içki kaçırıp geceleri delice eğlendikleri günler çok geride kalmış olsa bile.Tekrar ona döndü.

’’ Ben, garip şeyler hissediyorum, daha önce hiç hissetmediğim şeyler.Ama bu beni korkutuyor. ’’
Sustu. Ona söylememesi gerektiğini hissetmişti. Anya Antunez’in ne olduğunu umursamıyordu, bu düşünce onu korkutmuyor, ürkütüyordu.
’’ Sana güveniyorum. Fazla güveniyorum. ’’ Sesi yavaş yavaş kısıldı. Kendini bir çocuk gibi hissediyordu.
Savunmasız, aciz ve yalnız. Antunez’e doğru yaklaştı. Başını kaldırıp gözlerinin içine baktı. Bir cevap bekler gibiydi.
Ya da bir duygu, bir hareket, bir sıcaklık.