Karşılaşma

Donétello Hogwarts'a bir iş yüzünden gelmişti.Sadece bir kaç belge almak için ama okulda biraz daha kalmayı tercih etti.Burayı özlemişti.Okul zamanında kara gölün etrafında çok fazla gezintiye çıkardı.Arkadaşları ile burda geçirdiği günleri asla unutmamıştı.Okul bittiğinde hepsi farklı yerlere dağılmasına karşın hala birbirleri ile mesajlaşıyorlardı.Hayatının en güzel günlerini burada geçirmişti.Kara Gölün kenarında yürümeye başladı.Etrafı seyrediyor gibiydi.Ama tek düşündüğü burada kalan anılarıydı.Şimdi büyümüştü ve bir işi vardı.Birden bir ağacın altında oturan bir kız gördü.Ona daha dikkatli baktığında onun mezun olmadan önceki çıktığı kız olduğunu gördü.Bir an durdu ve ona baktı.Hala çok güzeldi.Yanına gitmeli miyim diye düşünürken ayakları ondan bağımsız hareket eder gibi oraya yöneldi.Ona yaklaştıkça onun ne kadar güzel olduğunu tamamen unutmuş olduğunu anladı.Şimdi çok yakındı.Kız onu görmüştü.Şaşkın bir şekilde ona baktı.Donétello yüzünde bir gülümseme oluşturmayı başardı.

"Ah-Merhaba Evelyn-Nasılsın uzun zaman oldu."

Yorucu bir günün ardından yine burdaydı Eve. En güzel günlerinin başlayıp, sonlandığı nokta da... Ama o günden bu güne çok şey deişmişti Evelyn'in hayatında. Öncelikle gözleri biraz bozulmuş gibiydi. Uzaı göremiyordu. Tıpkı ona doğru yaklaşan kişinin yüzünü tam anlamıyla görememesi gibi. Tanıdık geliyordu fakat hala seçememişti bu simâyı. Biraz daha yaklaştı ...
"Ah-Merhaba Evelyn-Nasılsın uzun zaman oldu."
Evelyn kafasında oluşturduğu görüntüyle sesi birleştirdiğinde kim olduğunu anlamıştı sonunda. Büyük bir şaşkınlığa uğramıştı. Donétello'ydu bu. Adeta evrim geçirmiş gibiydi. O sivilceler yok olmuş, yüzünün bebeksiliği ortaya çıkmıştı. Bir de sarı saçları siyah rengine dönüşmüş gibiydi.
"A.aa Selam (!). Seni buralara getiren şey de ne ? "
Sinirlenmişti sebepsiz yere, ama bu harika varlığı gördükçe sakinleşiyordu. Göz büyüleyici bir hale gelmişti.

Donétello şaşkın bir şekilde eski sevgilisine bakıyordu.Belkide hala onu seviyordu.Evet hala onu seviyordu.Onu asla unutmamıştı.Hayatının en güzel günleri dostlarından çok onunla birlikte geçmişti.Donétello onun yanına oturdu.Üstünde cüppe olmayışına sevindi.Siyah pantalonundan asla vazgeçmezdi.Göle doğru baktı.

"Bakanlıkta çalışmaya başladım.Bir kaç işim vardı burada onları hallettim.Burayıda görmek istedim."

dedi.Gözlerine baktı.Sanki sonsuzluk kadar güzel bir şeydi.İçinde kaybolmuştu adeta gözlerinde.

"Bakanlıkta çalışmaya başladım.Bir kaç işim vardı burada onları hallettim.Burayıda görmek istedim."
Evelyn gözlerine bakılmasına dayanamazdı. Kimseyle göz göze gelmek istemezdi. O zaman işte birşeyler hissedebilirdi. Tabii eğer gerçekten seviyorsa... Donétello' dan uzak durması gerektiğini düşünüyord şu an. Neden o da bilmiyordu. Belki de tekrar bağlanmaktan korkuyordu... Evet kesinlikle bağlanmaktan korkuyordu. Donétello hala inatla bakar gibiydi Evelyn'e. 'Yapma (!) yapma bunu lütfen ' Bunları sadece içinden söyleyebilmişti Evelyn. Dili varmıyordu ' yapma ' demeye. Hoşuna gidiyordu, o da bunun farkındaydı, ama bir kere terk edilmişti işte, kaybolan güven bir daha geri gelebilir miydi bundan hiç emin değildi...
Şimdi biraz yanaşmıştı Donétello'ya. İşte bakışların etkisi başlamıştı Evelyn' in üzerinde. Evelyn kendini tutamıyordu. Donétello' nun terk edişinden sonra çok sarsılmıştı. Erkeklerden nefret etmeye başlamış artık tüm heyecanı, mutluluğu kızlarda aramaya başlamıştı. Ama Donétello ... Cazibesi, bir geçmişin olması Evelyn' in kendisini kontrol edememesine neden oluyordu.. Bunları Stesha görmemeliydi. Ki şu anda bunu bile önemsememekteydi Evelyn.. Yavaşça Donétello' ya yaklaştıı.. Ve yaklaştı. Nefesini hissediyordu.
"Pardon .. Gerçekten özür dilerim Donétello .. "
Son anda kendisini toparlamıştı. Ama kendisini geriye çekmeyi unutmuştu. Hala Donétello'nun nefesini hissediyordu.. Sağ elini Donétello' nun kalbinin olduğu yere doğru yavaşça getirdi ve gözlerinin içine baktı. Bukadar yakınlıkta bile aretık kontrolü eline almıştı. Kalbi hızlı atıyordu.. Çok hızlıydı. Yoksa heyecanlanmış mıydı ? Yok canım. Bu çekicilikle kim bilir kimlerle fingirdemiştir ...

Donétello ona bakarken bir anda onun kendisine doğru yaklaşmasını izledi.Nefesini hissediyordu.İşte dedi.Hala beni seviyor tıpkı benim onu sevdiğim gibi.Ama bir anda tekrar doğrulmuştu.Ama ondan uzaklaşmamıştı.Sağ elini Donétello'nun kalbinin üzerine getirmişti.İşte Donétello şimdi daha da mutlu ve heyecanlanmıştı.Okuldan ayrıldığından beri sadece Evelyn'i sevmişti.Başka kimseye bakmamıştı.Günde kaç tane kadının onunla birlikte olmak istemesi hiç umrunda değildi.O sadece Evelyn'i seviyordu.Sadece onu.İçinden ona bunu söylemeliyim diye geçiriyordu.Evet söylemeliydi.Onu daima sevdiğini ona söylemeliydi.Hala birbirlerine yakındılar.Ona baktı.Tam gözlerinin içine.Sonra eli yüzüne gitti.O pamuk gibi tenine eli değdi.İşte dedi.Tam zamanı...

"Çok güzelsin Evelyn.Seni en son gördüğümden beri daha da güzelleşmişsin."

dedi.Sonra eli onun yüzünden çekti.Sonra ondan biraz uzaklaştı.Bunu yapamazdı.Onu bir kere üzmüştü.Tekrar üzmekten korkuyordu.Yaptığı şeyler yüzünden kendisinden nefret ediyordu.Sonra Evelyn'e baktı.Şaşkınca ona bakıyordu.

"Korkuyorum Evelyn.Seni tekrar üzmekten korkuyorum.Bu hatayı bir kere yaptım bir daha yapmaktan korkuyorum."