Evelyn Lydie D'Amore

"
Ahh.. Yeter ama.. Şu içimdeki kaos ortamından kurtulmalıyım.. Nolurdu biri bana yardım etse.. Kötü olmak istiyorum ! Artık hayatımda kimse olmuyor, ve olmayacakta. Kendi başımın çaresine bakmalıyım.. "
Evelyn söylene söylene okul arazisinde geziniyordu.. Havanın yavaş yavaş
kararması ve güneşin sonunda batışı onun neşesini az da olsa yerine getirmişti.. Evelyn Hogwarts'a geldiği andan itibaren yanında hep ayni simaları görmüştü.. Emilly.. Ve Jacob .. Jacob genelde Tina ile takıldığı için neredeyse hiç görüşemezlerdi.. Ama son zamanlardaki değişim yüzünden Emilly'i de kendisinde uzaklaştırmıştı..
"Süpersin Eve! imdi tek sen varsın bak.. Kim yanında ?? Hiç kimse.. Bu mudur yani ? Önceden tanımadığın kişi yoktu, arkadaşın boldu, bir de şimdi bak bakalım kendine!" Ne olacaktı Eve'nin hali ?? Acaba kaostan kurtulabilecek miydi? Ya da birisinin sayesinde mi kurtulacaktı ?? Cevapları bilinmeyen gizemli soruların topluluğuydu bunlar.. Zamanla birer birer açıklanacak cevaplar.. Evelyn gölün yakınlarına gittikten sonra her zaman yaşlı, kuru gövdesine yaslandığı ağacı aramaya başladı.. Burada tüm ağaçlar neredeyse birbirlerine benziyorlardı.. Ancak Evelyn'in ağacı bulması için kendisine has yöntemi vardı.. Büyük, bakıldığında kalp şeklini anımsatan bir kayayı bulmalıydı önce..
"İşte buldum seni.. 10 adım düz,2 adım sağ.. Oopss dikkat .. 3 adım sağaydı unutma Eve! Ağaca toslamak mı istiyorsun?! 5 adım ileri ve karşımda.. Yuppii"
Etrafta sadece baykuşların sesleri gelmeye başlamıştı. Hava gitgide kararıyordu.. Evelyn minik ve kendinden emin adımlarla giderken arada sırada üzerine bastığı küçük dal parçalarından çıkan "çıtırt" sesleriyle irkiliyordu.. Sonunda ağacına kavuşmuş ve bacaklarını kollarıyla sarmalayarak gövdesine yaslanmıştı.. Bir süre sonra bir kıpırtı duydu..
"Lumos!"
Evelyn'nin çok yakınında bir yılan geçmişti.. Aniden bir çığlık atan Evelyn korkudan bir anda bayılır gibi olmuştu...
"Lumos!"
Evelyn ani çığlığının hemen ardından br fısıltıyı hisseder gibi oldu.. Ve
hemen ardından göz kamaştırıcı bir ışık.. Anlaşılan orda yalnız değildi.. Jacob.. Evelyn'e göre kendisini dosttan öte görmeyen ancak Evelyn için her zaman yanında olmasını istediği, hoşlandığı kişiydi.. Jacob'la trende karşılaşmışlardı ve seçmen şapkaya gelene kadar hep birbirlerini anlatmışlardı.. Güzel bir tanışma ve sonrası .. Ardından Tina çıkmıştı.. Göz alıcı güzelliğe ve çekiciliğe sahip, Dalgalı kahverengi saçlı ve bir o kadar da ılımlıydı.. Evelyn asla onunla yarışamazdı.. Belkide bu yüzden Jacob'ı dost olarak bellemeye çalışmıştı.
Onun dostluğuyla yetinmesi gerektiini düşünmüştü.. Eve tüm bunları Jacobın yılanı uzaklaştırmasını seyrederken düşünmüştü.. Bu ona tuhaf gelmişti.. Bu kadar kısa zamanda bu kadar çok şey düşünmek ona göre değildi..
”İyi misin Eve?”
"Hıı.. Şey.. Teşekkürler Jacob.."
Mahçup olmuştu.. Zaten mahçup olması da gerekiyordu.. Herkese kafa tutmaktan bile çekinmezken bir yılandan korkmuştu.. Utancından yanakları
kırmızılaşmıştı.. Jacob'ın asası Evelyn'nin yüzüne doğru tutuluydu hala.. Ve asası hala ışık saçıyordu.. Beyaz ışığın etkisiyle gözleri bal rengine dönüşen Eve daha da kızarmıştı..
"Keşke gerçek olsa.." diye iç geçirdi.. Düşüncelerinin , daha doğrusu hayallerinin grçekleşmesini dilercesine...
”Eee nasıl gidiyor?
"Şey.. Kötü .. Sanırım.. Bilmiyorum. "
Dedi Evelyn. Yanında Jacob oturuyordu ve ondan uzak durmak zorundaydı.
Sonuçta Tina vardı. Ve Evelyn Tina'nın ne kadar kıskanç olduğunu biliyordu. Hatta bu durumda herkesten kötü olabileceğini de biliyordu.. Dudakları
kenetlenmişti.Şu anda her türlü soruya sert bir şekilde cevap verebilirdi. Ve hem Tina yüzünden hem de dostuna bunu yapamayacağı için oturduğu yerden biraz daha uzaklaştı..ışığını söndürmesini unuttuğu Asasını iki taşın arasına sıkıştrdı. Şimdi asasından çıkan ışığı bir lamba görevinde kullanıyordu. Bu şekilde Jacob'ı biraz daha uzaktan olmasına rağmen görebilecekti.
”Arkadaş değil miyiz? Burada kıskanılacak, kavga açacak bir durum yok, iki
arkadaş yan yana oturuyor. Sanırım yanına oturmamda bir sakınca yoktur."
Evelyn Jacob'a hak vermişti. Ama şu okulda sadece Tina'nın nefretinden
korkuyordu Evelyn. Bu yüzden Jacob'ı hep uzaktan seyretmek zorunda kalırdı.
"Şeyy.. Haklısın Jac ... "
Evelyn bunlar söyleyebilmişti. Mahçuptu Jacob'a .. Ama hala uzak duruyordu
ondan.. Yaklaşamıyordu. Yaklaşamayı çok istiyordu ama uzak durmasının gerektiğini biliyordu.. Fakat Jacob'ın bu uzaklaşmayı sevmediği yapacaklarından belli olmuştu. Yavaş bir şekilde Evelyn'nin dudaklarına dudaklarını değdirmişti .. Gerisi de gelmişti zaten.. İlk öce karşı koyan Evelyn'nin bir eli onun göğsünde bir eli ise ensesine doğru gitmeye başlamıştı.. İlk defa böyle öpüşüyordu. Öncekilerine hiç bir şekilde benzemiyordu.. Ateşli bir öpücüktü.. Evelyn'nin aklının uçmasına neden olan bir büyü gibiydi.. Kendini kaptıran Evelyn ne olduğunu,ne yaptığını bilmiyor gibiydi. Sersemlemişti.. Ama öpüşürken Jacob'a aşık olmadığını.. Onu sadece arzuladığını farkedebilmişti bu haliyle bile.. Dudaklarını daha da bastırmıştı ve Jacob'ı ağacın gövdesine yaslanmıştı.. Evelyn'nin kendini kaybettiği belliydi.. Ama nefsi öne geçmiş.. Ne Tina ne de dostluk.. Hiç birini göremez olmuştu..
Odaklandığı tek şey arzuladığı Jacob'tı.. Öpüşmeleri hala devam ederken
Evelyn Jacob'ın yavaşça üstüne çıkmaya başladı ..
"Seni istiyorum" Jacob da anlaşılan ona aşık değildi, onunki de basit bir arzuydu.Jac'in bir eli Eve'nin belinde, diğer eli ise bacağındaydı şimdi, dudaklarıyla hala Eveyn'i öpmeye devam etmişti..Jacob ve Evelyn kendilerini öyle kaptırmışlardı ki yakınlarına gelen Tina'yı bile fark edememişlerdi.
" Merhaba! Jacob, Evelyn! '' Tina bu sözleri söylemekle yetinmişti. Bakışları Evelyn'in üzerindeydi. Sinirliydi, sinir olması gerekliylidi de. Kim boynuzlandığında sakin kalabilirdi ki? Kısa bir sessizlik oluşmuştu. Birbirinine sürten yaprak hışırtıları ve göl kenarında bulunan canlılardan başka hiç
birşeyin sesi çıkmıyordu. Tina asasını çıkartmaya yönelirken Eve korkulu bir şekilde kendini savunabilmek için taşların arasında sıkıştırdığı asasını ald.. Aldatılan bir kadın.. Ne kadar sakin olabilirdi ki bu ortam ? Tina bir anda gözünü Evelyn'den ayırdı ve gözüne kestirdiği taşı asasıyla havaya kaldırmıştı.. Ne yapıyordu ? Amacı neydi kimse tahmin edemiyordu. Jacob Evelyn'in yüzüne bile bakamıyordu. Başını yere eğmiş ve utancından amaçsızca ıslık çalmaya başlamıştı..
"Aaah.. Sevgilim napıyorsun!?" Tina taşı Jacob'ın eline doğru fırlatmıştı. Ve ardından Jacob'ın sözlerini önemsemeden orayı terk etti. Jacob ise hemen arkasından koşturdu. Eve yine yalnız kalmıştı ama sebepsizce mutluydu, huzurluydu. İstediğini elde etmek güveninin yerine gelmesini sağlamıştı ..