-Toplantı Salonu-

Ailenin , aydınlık adına karar verdiği , tartıştığı ve sonuca vardığı odadır. Burada dışarıdan gelen yoldaşlık üyeleriyle birlikte de birçok toplantıya rastlanmıştır.

Betimleme : Odanın her tarafı çeşitli aydınlık taraf üyelerinin fotoğraflarıyla kaplanmıştır. Bu iş için savaşan en yetenekli aile üyelerinin resimleri göze batanlar arasındadır.

Karanlık toplantı odası bir asa hamlesiyle aydınlanı vermişti. Yuvarlak masanın etrafında bulunan 3 kuş tüğü koltuğa baktı. Kendi fotoğrafıyla döşenmiş koltuğa oturduktan sonra kardeşlerinin koltuklarına baktı. Sağında Antunéz , solunda ise Ronnié'nin fotoğraflarının bulunduğu koltuklar vardı. Ancak duvarlar öyle iyi döşenmiş ti ki insan gözlerini alamıyordu. Anakin , Macias , Ronnie ... Böyle devam eden fotoğraflara bakarken içinde bir gurur hissetti. Ancak bu gurur Chris aklına gelince sönüverdi. Onu yenmişti ... Eskiden Dünya'nın en iyi büyücüsünü ... İblis herşeyi götürmüştü işte ... Hiç bir yeteneği kalmamıştı ancak yaptığı ün onu nereye kadar götürebilirdi ki ? Masaya sağlam bir yumruk attı. Çıkan " Tak " sesi loş ışıkla aydınlanmış odada yankılanırken kafasını masaya dayayıp düşüncelere daldı.

Neredeydi o pislik ? Bu zaferden sonra kesinlikle önlere çıkmalıydı ... Ancak önlerde değildi ... Hala arkalarda bir yerlerde korku havasını yayıyordu. Ama ortaya çıktığı gün Anakin'in gazabının tadına bakacaktı . Kafasını kaldırdığında gözlerindeki alev rahatlıkla görülebiliyordu. Yavaşça ayağa kalktıktan sonra babasının yıllar önce söylediği ünlü bir sözü okumaya başladı.

* Kralın dönüşüne her inkar ... Kralı biraz daha güçlendirecektir. O ölmez ... O yürekte yaşayan biridir. Gerçekten öldüğünü ancak adı da Dünya'dan silindiğinde anlarsınız !

Anakin ' in yüreği gururla doldu. Sanki babası geleceği görmüş ... Ona göre konuşmuştu. Babası karşısınndaymış gibi ona gülümsedi. Onu bir kere olsun görmeyi herşeyden çok isterdi. Bilgili , Yetenekli bir baba. Acaba katilken kendisi hakkında ne düşünmüştü ... Onu bilemezdi ancak şimdi gurur hissettiğine adı gibi emindi ...

* Sana yemin olsun baba ! O kara kalpliyi Cehennem'in en derinlerine atacağım !

Cesaret tüm yüreğini sarmışken kendi sandalyesine kuruluverdi. Yukarıdan ses gelmiyordu ... Acaba Macias Anthony'e ne yapmıştı. Onu öldürmediğini biliyordu ... Çünkü onlar eski dostlardı. Tam bu sırada kapı açıldı ...

Sonunda karanlık kasabadan Anthony'e bir bakış daha attıktan sonra ayrılmayı başarmıştı. Geldiği yer yine malikanesiydi. Acaba Anakin ne yapıyordu? Onunda malikanede bir yerlerde düşüne durduğunu biliyordu. Yavaş adımlarla kapıyı açtı ve karanlık hole adımını attı. Asasını ceket cebinden salladıktan sonra hol , loş bir ışıkla aydınlanıverdi. Macias üst kata çıktıktan sonra her zaman açık olan Toplantı Salonu kapısının kapalı olduğunu görünce içeriye girmeyi düşündü ; fakat bunu kapıyı çalarak yapmıştı. Yavaşça içeri girdiğinde abisini koltukta oturup düşüncelere dalmış bir halde buldu. Macias onu bu şekilde görünce biraz rahatlamıştı. Çünkü , gençliğinde onu gördüğü tek yer gazete oluyordu. Çoğu da öldürdüğü kişilerle yanyana konan fotoğraflardı. Macias bir anlık bu acı düşünceden sıyrıldıktan sonra ellerini cebine soktu , odanın etrafında portrelere bakarak gezinirken babasının gençlik resminin önünde duraksadı. Gerçekten abisinin gençliğinin kopyasıydı. Macias ise tam tersine tamamen annesine benziyordu. Ronnie.. Aklına küçük kardeşi geldiğinde ortalıkta görünmediğini anımsadı. Nerelerdeydi bu ? Bu düşünceden de kendini motive edip sıyrıldıktan sonra abisine döndü ve ;

' Babam , seni bu şekilde gördüğüne eminim çok mutludur.. Şimdi bana söylediğini yapma vakti abi. Öfkemizi kontrol etmemiz lazım. '

derken abisinin gözlerini boncuk mavisi gözleriyle kesiyordu...

Anakin kapının açılıp içeriye kardeşinin girmesiyle düşüncelerin etkisinden az da olsa kurtulmuştu. Kafasını bir iki kere kütletti ... Bu arada kardeşi odayı sanki hiç görmemiş gibi bakıp etrafı inceliyordu. Anakin tam konuşacakken kardeşi düşüncelerini okumuş olmalı ki direk konuya daldı. Onun bu özelliğini gerçekten seviyordu. Babası annesi ve yukardaki daha nice Lâerod yiğidi onunla gurur duyuyordu.

* Babam , seni bu şekilde gördüğüne eminim çok mutludur. Şimdi bana söylediğini yapma vakti ... Öfkemizi kontrol etmemiz lazım.

Masmavi gözler birbirine kenetlenmişken Anakin öfkesinin hakimiyetini kaybetmiş durumdaydı. Şimdi kardeşi abi ... Kendisi ise abisinin nasihatlerine aç bir kardeş ... Mavi gözlerini onun gözlerinden çektikten sonra kafasını bir iki kere kütletti. Aklı bir an ortalarda gözükmeyen kardeşine kaydı ... Acaba ... Acaba onu o Chris'mi yakalamıştı. Daha da kötüsü işkence mi yapıyordu ? Anakin'in aklı tekrar sinirle dalgalanırken öfkesine hakim olup gözlerini kardeşine dikti.

* Babamın gurur duyduğundan pek emin olmasamda haklısın ... Öfkemizi kontrol edip mantıklıca savaşmalıyız. Sağol abi ...

dedi gülümseyerek. Hayatında espri yaptığı nadir anlardan birindeydi ... Kardeşi bu küçük ve soğuk espriye gülecek miydi bilinmez ama o nadir anlardan biriydi. Güleceğine adı gibi emindi. Başına keskin bir ağrı saplanmaya başlarken Anthony geldi aklına. Bir an tereddüt etti ... Yoksa onu öldürmüş müydü ?

* Anthony .. Anthony'e ne yaptın ?

Keskin mavi gözleri kardeşini röntgene sokarken aklı iyice bulanmaya başlamıştı. O kadar yakın arkdaş olmalarına rağmen onu öldürebilmiş miydi ? Yoksa eski Arathorn ... Yeni Antunez'e mi dönüyordu ?

Anakin düşüncelerinden sıyrılıp Macias'ın gözlerine kenetlenmiş ve onu sevgiyle süzmeye başlamıştı. Kendilerini savaşa adayan bu iki ortak birbirlerine sıkı sıkıya bağlanmışlardı. Macias abisinin sözlerine kulak astı ;

" Babamın gurur duyduğundan pek emin olmasamda haklısın ... Öfkemizi kontrol edip mantıklıca savaşmalıyız. Sağol abi ..."

tebessümle Macias'a bakarken pek sık yapılmayan bu espriye hafif bir tebessümle yanıt vermişti. Macias abisinin aslında ne kadar iyi olduğunu düşündüğünde yaptığı hataları düşündü. İsteyerek nasıl o kadar can almış olabilirdi bu karşısındaki adam? Bilemiyordu , bunlara kader diyebilecek kadar inançlı olduğunu sanmadığı için susmayı tercih etti. Moskova , iyiden iyiye soğumaya başlamışken malikane sıcacıktı. Şöminenin çatırtıları kulaklarında belirdiğinde huzur damarlarında hafif hafif gezinmeye başlamıştı. Fakat bu ailede bu uzun sürmediği için aklına Morwen geldi. Küçük kız aylardır ortalıkta yoktu. Onu bulmak için çaba harcamadıklarını düşündü. Acaba yaptıkları yanlış mıydı? Onu bir an önce bulmaları gerekmez miydi? Yoksa kahramanlık mı olurdu bu yaptıkları? Macias tam bunları düşünürken abisi ;

"Anthony .. Anthony'e ne yaptın ? "

sesindeki korku dolu merak Macias'ı rahatsız etmişti ; fakat abisi haklıydı , hücredeki öfkesini gördüğü için bu soruyu sormakta çok haklıydı hemde. Abisini rahatlatmayı düşündüğü bir ses tonuyla ;

' Meraklanma abi. Küçük bir kasabada bir evin önüne bıraktım. Onu bulup iyileştireceklerdir. '

demişti. Macias hücrede ona çok kötü davranmıştı. Hakettiğini düşünerek rahatlattığında aklına tekrar Morwen geldi ve abisine ;

' Küçük kız. ' dedi kısık bir sesle , hemen ardından ;

' Abi küçük kız ne olacak? Onu oradan kurtarmayı planlamıyor muyduk ? '

dedi..

Anakin bir an kardeşinin de bir cani olabileceğini düşündü ancak o iyiydi. Doğduğundan beri iyilik için çalışmıştı. Bir ara yoldan kaysada aynı noktaya hızlı bir biçimde geri dönmüştü. O kadar cani olamazdı ... En azından iyi bir dostu iki laf yüzünden öldürecek değildi ... Her ne kadar o dost Karanlık Taraf'tan olsada ... Bir kaç saniye beklemenin ardından resimlerle kaplı , loş ışığın hakim olduğu odaya Antunéz'in sesi hakim oldu.

* Meraklanma abi. Küçük bir kasabada evin önüne bıraktım. Onu bulup iyileştireceklerdir.

Anakin'in içine bir huzur doldu. O çocuğun doğru yolu seçeceğine adı gibi emindi. Seçmezse sonuçlarına katlanacaktı ... Eğer Anakin ve yoldaşlarının yoluna çıkarsa her kötü taraf üyesi gibi harcanacaktı ... Hiç bir anısı hatırlanmadan tarihten silincekti. Anakin kendini düşüncelerden kurtarmış tı ki kardeşi tekrar konuşmaya başladı.

* Küçük kız ... Anakin konunun nereye geleceğini tahmin ettiğinden sustu ve kardeşinin boğuklaşmış sesi devam etti.

* Abi küçük kız ne olacak ? Onu oradan kurtarmayı planlamıyor muyduk ?

* Ah salak kafam ! diyemeden edemedi. ( İçinden ) Lord'a o kadar kenetlenmişti ki L'azienda'nın yaptıkları artık onun için birşey ifade etmiyordu . O kız geldi gözlerinin önüne ... Sersemletilmiş ve Darwin'in kolları altında duran genç kız. Darwin'in işini bitirmişti ama hala o kızı bulamamıştı ... Neredeydi ? Nerede olabilirdi ? Anakin bu soruları sormak için Uriel'den iyisini bulamazdı. Kendisine sağlam bir yumruk salladı. Yanağında 5 parmağının izi çıkarken Macias'a baktı.

* Haklısın evlat ! O Lord yüzünden kızı unuttuk. Son senesindeydi ... Ona birşey olursa L'azienda'da hiç kimseyi bırakmam !

Bir an soluk aldı. Tekrar kendisine sağlam bir yumruk attı. Kafası iyice çalışmaya başlamıştı. Darwin'i yakaladığında niye sormadı ki ? Kendisine bir sağlam yumruk daha attı. Şamarcı söğütten şamar yemişe dönmüştü. Onu öldürmeden önce kızın yerini öğrenirdi ve 1 taşla 2 kuş. Kendisine bir yumruk daha atmak istedi ancak yapamadı. Yüzü acıyordu ...

* Darwin'i öldürdüğüm gece ... Niye sormadım ki ?! Aptal kafam ... O iblis sadece düello yeteneğimi değil ... Aklımı da alıp götürmüş ...

Başına giren ağrı iyice keskinleşirken iblise içinden lanet etmek geldi. Tam bu sırada dövmesi alevlendi. Dövmesinde Tanrı veya meleklerinden gelmiş bir mesaj bulunuyordu.

Wolfenstein Raûlet'e git. Hiç bir Allah elçisine de küfür etmek gibi bir hata yapma James !

Anakin bir çocuk gibi mutlu olmuştu. İyilik savaşçısı olarak 3 kişi kalmamıştı. 4 kişiydiler. Anakin , Macias , Ronnie ve Kainatın Efendisi. Anakin yeteneklerini kaybetse bile bu güçle herkesi yenebileceğini anladı. Güven yüreğini sararken yavaşça ayağa kalktı. Kardeşine baktı ... Keskin mavi gözleriyle onu süzdükten sonra fısıldadı.

* Gösteri zamanı evlat. Wolfenstein Raûlet ' e !

Oda 2 " Şak " sesiyle inlerken iyilik adına bir melodi kulaklara dolmaya başlamıştı.