Talihsiz Karşılaşma

Hogwarts,kesinlikle büyüleyici bir yerdi. Derslikler ve kütüphane hariç -eğitim ve öğrenim görme işlevini sağlayacak başka mekan da yoktu hani! Eline geçirdiği birkaç parşömeni kolunun altına sıkıştırıp,Dinah'nın ısrarları üzerine kütüphanenin yolunu tutmuştu. Ayakları geri geri gidiyor,yürümeye çabaladıkça sırf işi geciktirmek için yolda gördüğü arkadaşlarıyla sohbete dalıyordu. Üstelik,hava bugün güzeldi ve boğucu bir odaya kapanıp sinir bozucu sorulara kafa patlatmak yapılacak en son şeydi. Abartılı bir biçimde iç çektikten sonra başını kaldırıp yeniden öğrencileri süzmeye başladı. Dikkatsizliği yine hat safhada olacak ki çarptığı kızı fark edemedi.

Bir an kim olduğunu çıkaramadı;ancak kız yeşil gözlerini Destiny'e dikip öfkeli bir bakış attığı an tanıdı onu. Kompartmanlarda karşılaştığı Slytherinli kız değil miydi bu? Enfield? Kız ailesiyle öyle çok övünmüştü ki adından çok soyadı aklında kalmıştı. Dönem boyunca bir daha konuşmamaya gayret etse de tesadüfen karşılaşmışlardı işte... Olabilecek en kötü karşılaşmaydı! Victoria ağzını açamadan ilk ve son kez bir kibarlık yapmaya karar verdi.

-Affedersin.

Sözde özür diliyordu. Hiç de pişman olmuş gibi değildi,kestirip atmak istercesine söylenen bir sözdü bu. Durup Victoria ile dalaşacak hali yoktu ya! Yapacak bir sürü işi... Aslında acelesi yoktu,zaten gecikmeye çalışmıyor muydu? Gülümsedi. Ufacık olayları büyütecek niteliğe sahip değildi;fakat Victoria her an patlamaya hazır görünüyordu.

Devasa boyuttaki bu Kızlar Tuvaleti epey ilgisini çekiyordu. Ürkütücü olsa da Victoria korkak değildi. Aynalardaki yansımasını izlemeyi seviyordu. Kendinden her ne kadar nefret etsede güzel olduğunu düşünüyordu. Ama bu pek işine yaramıyordu. Şu ana dek hiç sevgilisi olmamıştı. Aşk ona göre bir şey değildi. Yeşil gözleriyle kendini süzüp uzun dalgalı saçlarıyla oyalandıktan sonra diline bir şarkı dolanmıştı.

" I tried to kill the pain
But only brought more
I lay dying
And i'm pouring crimson regret and betrayal
I'm dying praying bleeding and screaming..."

Bu şarkı aklından düşünceleri tüm ayrıntılarıyla özetliyordu. Söylediği şarkı ile birlikte derin ve uzak düşüncelere dalmıştı. Ancak derslerden uzak olan boş zamanını burada geçiremezdi. Ayağa kalktı ve Kızlar Tuvaleti'nden çıktı.Tam birkaç adım yürümüştü ki aptalın teki ona sert bir şekilde çarpmıştı ; sakarlığıyla meşhur şu Hufflepuff'lu aptal Destiny ! Hem aptal , hem sakar , hem de yalancı ! Bu özelliklerin hepsini birden içinde nasıl barındırıyordu , Victoria şaşıyordu doğrusu... Ancak beklemediği bir tonla kız ona " Affedersin . " dedi. Victoria'yı başkasıyla karıştırmıştı galiba. Kızlar Tuvaleti'nde saçını fazla mı değiştirmişti ? Victoria , bu kibar cevap karşısında ne demeliydi ? Ama ne yazık ki büyük ihtimalle genlerinden gelen bir sebepten dolayı kibar olmayan bir tavırla " Sana benden bir öneri ; önüne bakarak yürümelisin . " dedi.

Neden her baktığı yerde bu kızı görmek zorundaydı ki ? Ne günah işlemişti ?

Beklediği gibi sert bir cevap geldi.

-Sana benden bir öneri ; önüne bakarak yürümelisin.

Bu konuda haklıydı işte! Sakar olduğu inkar edilemez bir gerçekti. Fakat Victoria'nın bu önerisi,onu şu an içinde bulunduğu durumdan kurtaramazdı. Destiny'nin söyleyeceği hiçbir söz de çıkacak tartışmanın önüne geçemezdi. Hoşlanmadığı kişiler söz konusu olduğunda ne dediğini bilmiyordu. Tıpkı ilk karşılaşmalarında olduğu gibi... Aslında aralarındaki düşmanlığı tetikleyen biraz da kendisiydi. Yoo,hayır! Victoria'nın kendisini küçük düşürmeye yönelik sorduğu soruydu herşeyin başlangıcı. Düşünceleri kendi içinde çelişiyordu.

Kollarını göğsünde kavuşturup alaycı bir edayla,karşısında olmaktansa kütüphanede kilitli kalmayı yeğleyeceği kıza cevap verdi.

-Belki de seni görmezden geliyorumdur?

O ana kadar aldığı tavır,tam da sözünü ettiği cinstendi. Ancak Destiny,duygu ve düşüncelerini başkalarından gizleme zahmetine girmezdi. Hazır karşılaşmışken,kompartmanda dilinin ucuna kadar gelen sözleri söyleyebilirdi. Fakat Victoria'nın tüm bunları zaten bildiğine emindi. Slytherin'e seçilmiş olmaktan gurur duyan biri,karakterini de yeterince tanırdı herhalde? Belki de kendini bir numara sanıyordu? Eh,bunca kibirle normal tabii... Sinsi bakışları,gülüşü tüm özelliklerini yansıtıyordu. Tekrar dilinden düşüremediği meşhur 'Enfield Ailesi' geldi aklına. Edindiği izlenimi yansıtırcasına gülümsedi.

'Genetik olsa gerek.'

Önceki kibar yanıta oranla epey sinir bozucu bir yanıt aldı ;

" Belki de seni görmezden geliyorumdur? "

Bu cevap , Victoria'yı iyice deli etmişti. Sinirden saç diplerinin terlediğini hissedebiliyordu. Aptalın teki gelmiş , ona laf yapmaya çalışıyordu ! Susamazdı. Suskunluk ona göre bir yenilgiydi. Ve ailesi ona asla yenilgiyi kabul etmemesi gerektiğini öğretmişti. Hele ki bir HufflePuff'lu karşısında asla ! Bu kızla uğraşmak zevk verse de derslerden sıyrılmış boş vaktini ona ayırmak akıllıca değildi. Belki de bahçede şarkısına devam ederek düşüncelerine zaman ayıracaktı.

Hogwarts'ta Victoria'dan daha çok şey öğrenmiş olmasına rağmen Victoria'dan küçükmüş gibi laf dalaşına giriyordu. Anlaşılan o aptal kafasına bir şey sokamamıştı. ' Bir aptala ne anlatırsan anlat yine aptaldır zaten. ' diye düşündü Victoria. Destiny kolları göğsünde kavuşturulmuş bir biçimde aptalca ona sırıtıyordu. Anlaşılan akıllıca bir cümle kurduğunu sanıyordu. Halbu ki biraz sonra Victoria'nnı vereceği cevap onun ne kadar aptal olduğunu açığa çıkaracaktı.

" Tabii , geçen gün de kuleye çıkarken merdivenleri görmezden geliyordun zaten . " diye cevabı yapıştırdı Victoria. Merdivenlerden düşerkenki hali aklına geldi ve gülmeden edemedi. Şimdi Victoria küçümsercesine sırıtıyordu. İyi bir cevap vermişti sanki... Doğrusu ne cevap vereceğini epey merak ediyordu.

-Tabii , geçen gün de kuleye çıkarken merdivenleri görmezden geliyordun zaten.

Doğru ya,kendisine gülenler arasında Victoria da vardı. Çok da umrundaydı sanki! On altı yıl boyunca kendisiyle her dalga geçeni ciddiye alsaydı,toplum içine çıkamaz hale gelirdi. Haince sırıttığına göre Destiny'i zayıf noktasından vurduğunu sanıyordu. Dışa yansıtmadığı duyguları,hareketlerinin yanlış yorumlanmasına sebep olabiliyordu. Victoria,Destiny'i zerre kadar tanımıyordu. Cidden,sadece iki görüşmede hakkında fikir edinmeye mi çabalıyordu bu kız? Aslında içten içe kafasında nasıl bir taslak oluştuğunu merak ediyordu. Fazla zorlanmaya da gerek yoktu gerçi... Tavırlarından anlaşılıyordu. Ve hiç hoş değildi. Madem öyle,Victoria nasıl cephe alıyorsa,Destiny de ona göre hücum edecekti. Slytherinli bir kıza ezdirmeyecekti kendini. Her zamanki o umursamaz ifadeyi takındı.

-Beni bu kadar dikkatli takip ettiğini bilmiyordum,uğraşacak başka arkadaşın yok mu senin?

Lafı öylesine ortaya atmıştı;ama gözünden kaçmamıştı. Victoria hep yalnızdı. Hep hüzünlü bir havası vardı. Bazen,ona acıdığını hissediyordu. Fakat bu onun hakkındaki düşüncelerini değiştirmeye yetmeyecek kadar zayıf bir histi. Aksine,bu konuşmadan sonra olaylar çok daha farklı gelişecekti. Bundan emindi. Victoria'nın cevap vermesine fırsat tanımadan lafa daldı.

-Üç yıldır Hogwarts'da öğrenim görüyorsun,senin kaprislerini çekecek birini bulamadın mı Victoria?

Düşüncelerine zıt biçimde sesi öyle alaycı çıkmıştı ki,kendisi bile inanamamıştı. Sırf yenilgiye uğramamak için karakterinden ödün vermek ona göre değildi. Zaman içinde değişmiş miydi yoksa? Durup bunları düşündüğüne göre takıntılar baş gösteriyordu.

Destiny'nin yüzündeki sinirli ifade Victoria'nın içine mutluluk kırıntıları serpiyordu. Küçük bir çarpışmanın bu kadar uzun süren bir tartışmaya yol açacağını düşünmemişti fakat sakız gibi uzadıkça uzuyordu. Zevksiz de değildi hani. İçindekileri karşısındakinin yüzüne vurmak epey eğlenceliydi. Anlaşılan Destiny fazla sinirlenmişti ki Victoria'nın hiç hoşuna gitmeyen bir cümle kurdu.

" Beni bu kadar dikkatli takip ettiğini bilmiyordum,uğraşacak başka arkadaşın yok mu senin ? "

Dikkatli takip etmek mi ? Onun aptallıklarını tüm okul biliyordu neredeyse. Hatta belkide tüm bunları ilgi çekmek için yapıyordu. Kendini beğenmiş , pis , yalancı , aptal , sakar bir Hufflepuff'luydu o. Zaman ilerledikçe Victoria'nın ona karşı olan tüm nefreti gitgide büyüyordu.

" Üç yıldır Hogwarts'da öğrenim görüyorsun,senin kaprislerini çekecek birini bulamadın mı Victoria ? "

Bu fazla olmuştu. Sinirden ellerini yumruk haline getirdi. İçindeki şeytan ona bir yumruk atmasını ve hatta asasıyla ona gününü göstermesi gerektiğini fısıldıyordu kulağına. Ancak onu dinlerse başına bir sürü bela alabilirdi. Bu yüzden bunu yapamazdı. Lakin cevabı hiçte iç açıcı olmayacaktı Destiny için.

" Yok , sağol almayayım. Aptallarla takılmaktansa yalnız olmayı yeğlerim. "

Kısa ama gayet açık bir cevap vermişti.' Aptallar ' kelimesi her şeyi apaçık ortaya koyuyordu aslında. Destiny ve onun gibiler Victoria için daima birer aptaldı. Acaba fazla mı ileri gitmişti ? Yoo , onun sözleri de o kadar kibar sayılmazdı. Ve ne olursa olsun pes etmeyecekti.

Victoria öfkeyle yumruklarını sıktı. Sesindeki öfkeli tınıyı gizlemeye çalışarak suskunluğunu bozdu.

-Yok , sağol almayayım. Aptallarla takılmaktansa yalnız olmayı yeğlerim.

Bu sözlerle neyi ima etmeye çalıştığı gayet açıktı. İğneleyici sözleri Destiny'i hedef almıştı. Kim bilir,belki de bu yolla onu öfkelendireceğini sanıyordu. Üstelik, 'yalnız olmayı yeğlemek' kulağa saçma geliyordu. Tabii,konuştuğu kişinin bir Slytherinli olduğu gerçeği düşünülürse,mantıklıydı. Ancak Destiny için yalnızlık,mutsuzlukla eş değerdi. Victoria'nın ukala tavırlarını bununla bağdaştırıyordu. Tıpkı ruhu gibi karanlık bir yaşantısı olduğunu gizlemeye çalışıyordu sanki! Destiny'i saf yerine mi koyuyordu? Gözlerini devirdi.

'Bu kızın öğreneceği çok şey var...'

Aslında düşüncelerini doğrudan yüzüne söyleyebilirdi;fakat hazır fırsat varken açtığı konunun devamını getirmek istiyordu. Destiny'nin diline düşüp de öyle kolay kurtulamazdı. Victoria'nın sözlerini silah olarak kullanmak üzere konuştu.

-Sen de haklısın tabii, 'aptalları' senden sakınmak gerek!

Hakaret etmeye yönelik bu sözler,sanki öylesine bir konudan bahsediyormuş gibi çıkmıştı ağzından. Fark edilemeyecek kadar kısa bir süre bakışlarını koridora kaydırdı. Ağır laflar,tartışmanın şiddetlenmesine yol açsa da birbirlerine seslerini yükseltmemeleri etraftakilerin ilgisini çekmemişti. Yeniden Victoria'nın neredeyse kıvılcımlar saçmaya hazırlanan gözlerine yöneldi.

" Sen de haklısın tabii, 'aptalları' senden sakınmak gerek ! "

Bunu öyle rahat söylemişti ki , sanki havadan , sudan konuşuyorlardı. Halbuki Victoria'nın içindeki nefret ateşi gitgide artıyordu. Elinden bir kaza gelmemesi için oldukça çaba sarfediyordu. Destiny, Victoria'ı sanki görmezden geliyordu. Anlaşılan onu hafife alıyordu ancak ileri giderse başına nelerin gelebileceğini düşünemiyordu. Zaten onun ' düşünme ' gibi bir faaliyeti gerçekleştirdiğini bile sanmıyordu.

Ortalık sanki yarış alanına dönmüştü ; laf sokma yarışı. Victoria çevresine bakındı. Acaba yanlarından geçenler , onlar hakkında ne düşünüyorlardı ? Merdivenlerden düşen o aptal Destiny ile takıldıklarını felan mı ? Bu , Victoria için felaket olurdu. Gerçi Destiny'nin de kendisini sevdiği söylenemezdi.

Küçük - her ne kadar sert olsa da - bir çarpışma için fazla mı tartışmışlardı ? Vaktini burada harcamak istemiyordu Victoria. Hemen bir cevap verip buradan uzaklaşmak istiyordu.

" O zaman çevremde pek bulunmazsan daha uygun olur. Senin içide , benim içinde. " dedi.

Bunları söylerken çehresinde küçümser bir sırıtış yer alıyordu.Yavaş adımlarla , arkasına bakmadan yürümeye başladı. Pek fazla yürümeden arkasını döndü. " Ha , bu arada önerimi unutma ! " dedi ve saçlarını savurarak yeniden yoluna devam etti. Bir daha karşılaşmamayı umuyordu.

Karşısında duran yeşil gözler gittikçe alevleniyordu. Kısacık bir an sonra yüzündeki öfke yerini alaycı bakışlara bıraktı.

-O zaman çevremde pek bulunmazsan daha uygun olur. Senin içinde , benim içinde.

O kızın çevresinde bulunmak için en ufak çaba sarf etmiyordu. Nedense hep tesadüfen karşılaşıyorlardı. Koskoca Hogwarts'da başka öğrenci kalmamış gibi Victoria ile yolları kesişiyordu. Ah,kader!

Ağır adımlarla,ardına bakmadan uzaklaşan Victoria,son derece kibirli görünüyordu. Her zaman olduğundan daha kibirli -siz düşünün artık! Kolundaki saate çevirdi başını. Epey gecikmişti. Yüzünde belli belirsiz bir tebessüm oluştu. Sinir bozucu Slytherinli,ilk defa bir işe yaramıştı. Öyle ya! Birkaç dakikalık zaman kaybı onu kütüphaneye gitmekten alıkoyamazdı. İç çekti. Tam arkasını dönmüştü ki rahatsız edici ses yeniden kendini gösterdi.

-Ha , bu arada önerimi unutma!

Elbette! Şu 'dostane' öneri değil mi? Saçlarını savurup giden kızın ardından bağırmamak için zor tuttu kendini.

'Ne de düşüncelisin!'

Olayı daha fazla büyütmemek adına önüne dönüp yürümeye başladı. Birinin böylelerine haddini bildirmesi gerekiyordu. Ancak o 'biri',kesinlikle Destiny değildi. Victoria için değmezdi.