Özlem

Dersler, dersler ve dersler... Okulun başlamasının üzerinden geçen bu kısacık zaman dilimi bile onu bunaltmaya yetmişti. Bulabildiği ilk boş zamanda dışarı attı kendini. Eski bir arkadaşla buluşup sohbet etmek iyi gelecekti. Hızlı adımlarla göle doğru yürümeye başladı. Geç kalmış olmaktan korkuyordu. Daha yeni bakmış olmasına rağmen saati tekrar kontrol etti. 10 dakika daha var. Rahatlayarak adımlarını yavaşlattı. Bu ağır çantayla hızlı yürümek zaten çok zor oluyordu. Bu kadarcık yolda bile nefes nefese kalmıştı. Onu dersten sonra ortak salona bırakması iyi bir fikir olabilirdi. Ama yetişebileceğini düşünmemişti.

Yürürken rüzgar saçlarını arkaya doğru savuruyordu. Hava soğuk olmasına rağmen acele ettiği için terlemişti. Göle vardığında gözleriyle hızla etrafı inceledi. Her zaman ki gibi çok da kalabalık değildi göl. Bu havalarda hep böyle olurdu zaten. Orada bulunanları süzmesi uzun sürmedi. Marleen yoktu. Demek ki geç kalmamıştı. Göle yakın bir ağacın altını seçti kendine oturmak için. Kıyıya çarpan suların çıkardığı dinlendirici sesleri duyabiliyordu. Kendini bu rahatlatıcı sessizliğe bırakarak biraz dinlendi. Soğuk artık üzerindeki etkisini göstermeye başlamıştı. Üzerinde cüppesinden başka bir şey yoktu. Ona biraz daha sarındı ve soğuğu görmezden gelmeye çalıştı. Boş boş otururken bunu yapmak biraz zor oluyordu. Şimdi çantasını yanında getirdiğine memnun olmuştu. İçinden eline gelen ilk kitabı çıkardı ve okumaya başladı. Marly'nin çok fazla gecikmemesini umuyordu.

*Biraz hızlan seni küçük tosbağa! Geç kalacaksın.* Marly, üzerine geçirdiği kıyafetleri son bir kez kontrol ederken, bir yandan da söyleniyordu. Yine dağınıklığı ve uykuya olan aşkı yüzünden geç kalmak üzereydi. Evden çıkmadan önce, son bir kez aynaya baktı ve vasat gözüktüğünü farketti. Saçlar! Saçına şekil vermeyi tamamen unutmuştu. Her bir tutam farklı yöne gitmiş ve darmadağınık bir görüntü oluşturmuştu. Her şey, Marly'nin aleyhine gerçekleşiyordu fakat Marly, Darcelle'nin kendisine geç kaldığı için fazla kızmayacağını umuyordu. Sonuçta yılların hatrı vardı. Marly, saçlarını zaptedemeyeceğini anlayınca ince bir tokayla at kuyruğu yaptı. Böyle daha düzenli gözüktüklerinden emin olup bomboş olan yatakhaneden fırlayarak çıktı.

Hogwarts koridorlarından ve merdivenlerden hızlıca geçti. Adımları büyük ve hızlıydı. Saçının ön kısmı diğerlerine göre daha kısaydı ve bu yüzden tokadan kurtulup Marly'nin yüzüne gelmişti. Fakat şimdi bununla uğraşacak vakti yoktu. Önüne gelen son koridoru da hızla geçip bahçeye ulaştı. Bahçeye çıktığı anda, vücudunu kaplayan ürperme hissine engel olamadı. Hava etkenini düşünmeden giyinmişti, çünkü geç kalmıştı. Ellerini yüzüne götürdü ve nefesini ellerine üfledi. Ellerini ısıtmaya çalışmak için ilkel bir yöntemdi fakat yine de başa çıkmasına yardımcı oluyordu. Adımlarını, bahçeye çıkmanın verdiği rahatlıkla yavaşlattı. Göle yaklaştığında, etrafı süzdü. 3 veya 4 kişilik gruplar oturmuş sohbet ediyordu. İki grubun tam ortasında büyükçe bir ağacın altında Darcelle'yi gördü ve bu rahatlamasına sebep oldu. Onu o kadar özlemişti ki !

Zaten yavaş olan adımlarını iyice yavaşlatıp parmak ucunda ilerlemeye başladı. Soğuktan fazla etkilenmemiş olan elleriyle kitap okumakta olan Darcelle'nin gözlerini kapattı. Sesini kalınlaştırıp komik bir ses çıkartmak için hazırlandı. Umduğunun aksine taklidi gerçekleştirememek onu hayal kırıklığına uğratırdı fakat bu olmadı. ' Ehmm. Tahmin etmek zor, biliyorum hanımefendi. Fakat bilin bakalım kimim ben? ' dedi ve Darcelle'yi fazla rahatsız etmemek amacıyla ellerini kızın yüzünden hafifçe çekti.

Kendini iksir kitabına kaptırması düşündüğünden daha çabuk ve kolay olmuştu. Normalde bir şeye dikkatini vermeye çalışırken daha zorluk çekerdi. Fakat şimdi kitaptaki iksirlerin yapılış amaçlarını ve kullanılan malzemeleri beynine kazımaya çalışırken soğuğu hissetmiyordu bile. Bu belki de iksirlerin zorluğundan kaynaklanıyordu. Bu yıl iksirde diğer 3 yılda olduğundan çok daha fazla zorlanacağa benziyordu. Üstelik iksir en iyi derslerinden biriydi. Bir sayfayı daha tam anlamayarak geçince kitabı parçalamak için bir istek duymaya başlamıştı. Anlayamamak alışık olduğu bir şey değildi. Marly'nin gelmesi için sabırsızlanmaya başlamıştı.

Tüm dikkatini vermiş ve biraz da bezgin bir şekilde okuduğu bir cümlenin anlamını çözmeye çalışırken arkasından gelen ayak seslerini fark edememişti bile. Birden gözlerine kapanan eller irkilmesine sebep oldu. Fakat ardından gelen sesi duyduğunda şaşkınlığını yerini sevince bırakmıştı:

"Ehmm. Tahmin etmek zor, biliyorum hanımefendi. Fakat bilin bakalım kimim ben?"

Komik bir şekilde kalınlaştırılmış sese kahkalarıyla cevap verdi. Sonunda Marly de gelebilmişti. Ona iksirle boğuşmasına sebep olduğu için kızabilirdi, fakat yapmadı. Ona olan özlemi bunun önüne geçiyordu. Kitabı bir pat sesi çıkararak sertçe kapattı ve Marly'ye sıcak bir şekilde sarıldı.

"Selam! Beni iksirden tam zamanında kurtardın. Ama biraz daha erken gelebilirdin doğrusu."

Bu sözleri söylerken yüzünde hala küçük bir gülümseme vardı. İksir kitabını memnun bir şekilde çantasına attı ve Marleen'i süzmeye başladı. Çok fazla değişmemiş gibi görünüyordu. Tatilde boyu biraz daha uzamıştı yalnızca. Sarı saçlarını at kuyruğu şeklinde bağlamıştı. Ama öndeki kısa saçlar tokadan kurtulmayı başarmıştı. Hazırlanmak için çok fazla zaman harcamadığı belliydi. Yetişmek için o da acele etmiş olmalıydı. Onun özlediği görüntüsünü incelemeyi bırakarak tekrar konuşmaya başladı:

"Seni özlemişim. Fazla değişmemişsin. Anlat bakalım tatilin nasıl geçti?"