Lanetli Koridor

Gecenin ayazı, soğuğun sükuneti ve sessizliğin çığlığını hükum sürüyordu her zamanki gibi. Suratı kireçi andıran adamı yerden zorluk çekmeden kaldırdı Robert. Elini şah damarına götürdü. En ufak bir kıpırdama bile yoktu. Bu onların bir ay içinde kaybettikleri ikinci Azkaban Müfettişi idi. Ansızın arkasında belirern bir soğukla ürperdi ve daha asasını çekmeden önünde patronusu belirdi. Koridorun sonuna doğru kaçan ruh emiciyi hayretli izledi ve kendi kendine söylendi.

"Pislik."

Arkasından bir gölge geçtiğini duydu Robert. Bu bir ruh emici olmazdı, vampirler ruh emicileri duyamıyordu. Asasını cebine soktu çünkü orda olan her kimse elinde bir asa olamazdı. Tam bunları düşünürken üstüne atılan kara silüeti kolundan kavrayıp duvara fırlattı. Eğilerek tıpkı asi bir aslan gibi saldırı pozisyonu aldı ve ağzından çıkan kükreme tüm koridordu doldurdu. Silüet tam tekrar hareket edecekti ki Robert onu boğazından kaldırıp duvara dayadı. Kırmızı gözleri saçım sakalı birbirine karışmış adama takıldı. Hala ona direnmeye çalışıyor ve ona yetişemeyen kollarıyla yumruk savuruyordu. Robert onun acınacak haldeki suratına baktı ve daha fazla düşünmeden onbir saniye boyunca boynundaki beyne kan götüren damarı sıktı. Adamın sıcak bedeni koridora düştü. Robert ona son bir kez bakarak arkasındaki soğuk ayak sesleriyle irkildi. Ölüm kadar soğuk ayak sesleriyle ...

Arkasını döndü ve karanlıkta yükselen silüete ihtiyatla baktı.

Mercedes karanlık bastığı anda, Azkaban'ın yolunu tutmuştu.O sefil mahkumların çığlıkları,acı içindeki feryatları onu her zaman eğlendirmişti.Azkaban'ın ıssız koridorlarında dolaşmaya başladı.Yanında Nijara vardı,dünyadaki en akıllı hayvan,eşsiz bir siyah kaplan olan Nijara.Ondan hiç ayrılamazdı.Nijara hırlamaya başladığında,Mercedes bir hücrenin demir parmaklıkları arasında uyuyor gibi görünen, aslında bayılmış olan bir mahkumu izliyordu.Adamın sırtında işkence gördüğünü belirten izler vardı.Mercedes onun bunları hakettiğini düşüdü.İhanet edenlerin sonu işkence ve ölüm olmalıydı ona göre.''Sefil!'' diye fısıldadı mahkuma.Nijara onu çağırıyordu.Kaplanın huzursuzlandığını hissetmişti.Onun ilerlediği yöne doğru bir adım attı.Karşısında gördükleri gerçekten şaşırtıcıydı.Aynı zamanda eğlencesinin bozulacağını düşündü Mercedes.
Adama yaklaştı.''Şuraya bakın!Kimleri görüyorum?'' dudakları herzamankinden de alaycı bir biçimde kıvrılmıştı.

Kendine ilerlemekte olan silüetin önüne engin bir karartı geçti. Seslerden bir yırtıcı olduğu belliydi. Robert asasını zalimce ayak diplerine savurup " Aress ... " diye tısladı. Kehribar rengi gözleri kendinden önce belirmişti pibull'un. Robert'ın önüne geçmiş kaplanı andıran canlıya hırlıyordu. Robert ona eğilip sertçe başını okşadı.

"Sakin ol oğlum."

Ares hırlamayı kesip Robert'a döndü. Robert ona güvende olduklarını belli etmek için bir göz attı ve tekrar ayağa kalkıp alaylı bir şekilde konuşan bayana baktı.

"Şuraya bakın! Kimleri görüyorum?"

Robert ne bu ses tonunu ne de kokuyu anımsayabilmişti. Gecenin bir yarısı burada ne işi olduğu ise muammaydı. Asasını cebine yerleştirdi ve çehresinde bir ip ucu bulmaya çalıştı. Ama tek dikkatını çeken buzu donduracak derecede soğuk gözleriydi. Robert'ın yüzünde ifadesiz bir hal vardı. Sert ve soğuk hatları beyaz yüzünü süslemiş, gözünü kırpmadan ona bakıyordu. Kadife ses tonundaki sözcükler ağzından döküldüğünde Ares'in daha da huzursuzlandığını hissetti.

"Kimsiniz?"

Mercedes karşısındaki adamın gözlerinin içine baktı.Şaşırtıcıydı.Onu daha önce görmemişti.Görseydi hatırlayacağını biliyordu.Gözlerinden anımsardı herhalde.Kehribar rengi gözlerinden.Şu anda ona donuk ve soğuk olarak bakan yüzüne döndü.Onu bir heykele benzetmişti.Bir melek heykeline.Ansızın melek konuştu."Kimsiniz?" Tekrar gözlerinin içine baktı.Bunun adamı huzursuzlandırdığını hissetmişti.Gülümsedi.''Ben Mercedes.Mercedes Liana Gaunt.'' duraksadı.Karşısındaki adamı inceledi.Bembeyaz bir teni, onu çevresindeki herkesten ayıracak renkte gözleri vardı.Adamın asasını onu gördüğünde cebine koyduğu Mercedes'in gözünden kaçmamıştı.''Demekki savaş istemiyor.''diye düşündü Mercedes.
''Öyleyse burada işi ne?''birçok soru kafasını kurcalamaya başlamıştı.Gözü birden adamın yanındaki köpeğe kaydı.Pitbull cinsi bir köpek olmalıydı.''İşte bu Nijara'nın neden huysuzlaştığını açıklıyor.''diye düşündü.Nijara hertürlü köpekten nefret eder, bir harekette kafalarını koparmak isterdi.Efendisinin işareti üzerine sakinleşti.Mercedes tekrar adama döndü.Bakışları alaycı, ama keskindi.Bir yandan onu süzüyordu.
''Ya siz?Siz de kim oluyorsunuz?''

Bayanın kendini tanıtması üzerine bir an o da tanıştırma ihtiyacı hissetti. Ama az önceki sorusundan onu tanıdığını düşündü. Yine son sorduğu soru onu tanımadığını ifade ediyordu. Ellerini göğsünde kavuşturup bir süre onu süzdü. O da aynı şekilde onun yüz hatlarını inceliyor gibiydi. Robert başını ay ışığının vurduğu yana çevirdi ve elmacık kemikleri ışıldadı. Ardından tekrar bayana döndü.

"Robert West Phelps."

diye kısaca kendini takdim etti. Ardından Ares'in başını okşayarak :

"Bu da Ares. Sadece merak ettim. Gecenin bu saati böyle bir yerde işiniz ne ?"

Bu gerçekten de fazlasıyla merak ettiği bir soruydu. Her şey geçmişti, hava insanın iliklerini dondurucak derecede soğuktu. Eğer insan olsaydı bu Robert için bir engel teşkil edebilirdi ama bundan haz alarak soğuk havayı ciğerlerine doldurdu.

Ay tam tepeye çıkmıştı.Gecenin karanlığında ay ışığı mükemmel görünüyordu."Robert West Phelps."Mercedes Robert'a döndü.''Memnun oldum bay Phelps.''Sonra bakışlarını adamdan köpeğe çevirdi.Köpek hırlıyordu.Mercedes hiç korkmadan elini uzattı ve Ares'in başını okşadı.Nijara'nın itirazla mırıldanmaları onu güldürmüştü.''Memnun oldum Ares.Sen minyatür bir savaş tanrısı mısın acaba?''Tekrar gülümsedi.Robert ona bu saatte burada ne aradığını sormuştu.Mercedes'in içinden bu soruya kahkahalar ile gülmek geldi.''Herhalde havanın soğukluğunu düşünüyor''diye fikir yürüttü.''Ben Azkaban'ı severim Bay Phelps.Hemde her gece buraya gelip geceyi geçirecek kadar.''Robert'ın şaşkınlığını yüzünden okuyabiliyordu.Tekrar yüzünü gökyüzüne çevirdi ve büyüleyici dolunaya bir göz attı.

Kadının Ares'i okşamak için hamle yaptığını farkedince omurgasını yavaşça okşadı ve saldırmaması için sadece onun duyabileceği frekansta birşeyler mırıldandı. Mercedes cevapları peş peşe vermişti ve Robert itiraf etmesi gerekirse oldukça şaşırmıştı. Yüzündeki ifadeyi kolayca sürerek eski ciddi tavrına döndü. Ona bay demesi de pek hoşuna gitmiş gibi görünmüyordu.

Ares'in gözlerini kaplana diktiğini farkedince yavaşça arkasına çekti. Yoksa kaplanı parçalayacaktı. Tekrar doğruldu ve bu cevapların üstüne mesleğini sormaya karar verdi. Bakanlık yada Hogwarts olmadığı kesindi. Belki sihir basını diye düşündü ve :

"Basın çalışanı mısınız ?"

diye sordu tereddütsüz. Kollarını tekrar göğsünde birleştirdi ve onları dinleyen mahkumlara göz ucuyla öfke dolu bakışları kustu.

Nijara artık iyice huzursuzlanmıştı.''Sakin ol kızım!''dedi Mercedes sessizce.Nijara dişlerini gıcırdatarak ona itaat etti.Ardından hiç beklemediği bir şey oldu.Robert ona döndü ve "Basın çalışanı mısınız ?"diye sordu.Mercedes dondu kaldı.Robert'ın yüzünde kendinden emin,ama aşağılayıcı ve hor görücü bir ifade vardı.Mercedes bir an ona meydan okuyup kim olduğunu göstermeyi düşündü ama hemen vazgeçti.Bu gizemli yabancı ilgisini çekmişti.Gülümsedi.''Bırak o senin mesleğin konusunda yanılmış olduğunu sansın.Gerçekten neden gülümsediğini ona asla belli etme.'' diye düşündü kendi kendine.''Ben mi?Basın çalışanı mı?'' tekrardan güldü.''Ah lütfen yapmayın Bay Phelps.Yeni tanıştığınız her yabancıyı böyle aşağılarmısınız?''Sonra birden ağzından birşeyler kaçırdığını anladı ve sustu.Eğer Robert onun Karanlık Lady olduğunu ve habercileri aşağıladığını görseydi gerçekten çok şaşırırdı.Hemen cümlesini düzeltti. ''Yani,ben yanlızca kendi halimde bir cadıyım.Habercilikle ne işim olur.''dedi Robert'in gözlerinin içine bakarak.''Siz nerede çalışıyorsunuz?Siz de haberci baykuşu musunuz yoksa?''Sırıttı.

Robert'ın kan kırmızısı dudakları keyifle kıvrıldı.

"Hayır. Ben o baykuşları avlayan kartalım, bayan."

yumuşak ama sert, sıcak ama soğuk bir ses tonuyla. Ardından tekrar o ciddi tavrını takındı. Basın çalışanları aşağılanacak mevkide insanlar değillerdi. Ve Mercedes de kendi halinde bir cadı değildi.

Yüzündeki o gülümseme tekrar geldi. Neden bilmiyordu ama gülüyordu işte. İstemsiz ve boğuk bir kahkaha attı yere bakarak. Başını tekrar kaldırdı ve köpeğiyle aynı renk gözlerini bir süre onun buz mavisi gözlerine kenetledi. Herkes biliyordu zaten mesleğini gizlemenin bir alemi yoktu.

"Zümrüdüanka Yoldaşlığı'nın lideriyim."

dedi. Bunu söylerken Mercedes ve onun kedisinde bir ürperti sezmişti. Bundan biraz şüphelendi ama keyfini bozmasına izin vermeyerek başını iki yana salladı ve tekrar aya odaklandı.

Robert gülümsüyordu.Hem de bütün soğukluğuna rağmen Mercedes onda kendini çeken bir şeyler olduğunu düşündü.Gülümserken çok çekiciydi.Fazla çekici.Ardından Robert, "Hayır. Ben o baykuşları avlayan kartalım, bayan.''dediğinde gülmeye başladı.''Acaba benim o beyaz kartalları avlayan siyah kaplan olduğumu bilseydi ne derdi.'' diye düşündü Mercedes.Ne komik bir düşünceydi bu.Ama ürkütücüydü de.Robert tekrar konuşmuştu.
''Zümrüdüanka Yoldaşlığı'nın lideriyim."Mercedes olduğu yerde öylece kalmıştı.''Nee?!''diye bağırdı içinden.'''Benimle dalga geçiyor olmalısınız!''
''Oh tanrım gecenin bir yarısı Azkaban'ın en tehlikeli koridorunda bir yabancıyla karşılaşıyorum ve Zümrüdüanka Yoldaşlığının lideri çıkıyor!Onu ilk gördüğümde öldürmek istememe şaşmamalı.Hele Nijara'nın hırıltılarına hiç!''Bağırmamak için dudaklarını ısırdı.Ağzından çıkan kelimeler düşüncelerinin tam tersi olucaktı.''Tanıştığıma gerçekten memnun oldum,lordum.Sizi saygıyla selamlamam gerek o zaman.Sonuçta hepimizin davasını yönetiyorsunuz.''dedi Mercedes.Ağzından çıkanlar katıksız yalandı.Yalan söylemek ona her zaman çok kolay gelmişti ve söylediğinde kimse olan biteni asla anlamazdı.Söylediklerinin arasında tek bir doğru vardı.O da Robert'la tanıştığı için gerçekten memnundu.

''Tanıştığıma gerçekten memnun oldum,lordum.Sizi saygıyla selamlamam gerek o zaman.Sonuçta hepimizin davasını yönetiyorsunuz.''

Robert'ın yüzündeki gülümseme yerini yavaş yavaş ciddiyete bıraktı. Ama keyifli geçen bu konuşmayı mahvetmemek için tekrar yüzünü çevirip aya bakmaya koyuldu. "Hepimizin davası ... Hepimizin değil." Bunları ona söyleyerek ortamdaki havayı ciddileştirmemeye karar verdi. Tam konuşmaya başlamak için Mercedes'e dönmüştü ki insanın kanını dondurucak derecede güzel gözleriyle karşılaştı. Sözüne başlayamadığı için dudakları da açık kalmıştı. Nefes almaya dahi unutmuştu, bu onun bedenine zarar vermese de insanların onun vampir olduğunu anlamaması için önemliydi. Birden aptal gibi göründüğünü düşünerek hafiften pembeleşen yüzünü gizlemek için Ares'e döndü. Onu sertçe okşadı. Pitbull'lar genelde böyle sevilirdi, çünkü eğer yavaş okşanırsa bunun ne olduğunu anlamayarak huysuzlanabilirlerdi. Son kez yanaklarını biraz çekiştirdikten sonra tekrar Mercedes'e döndü. Bu kez konuşabilir hissetmişti kendini. Az önceki selamlama olayı üzerine hiç laf etmediğini farketti.

"Teşekkürler, Mercedes."

dedi kadife tonunda. Kibarca gülümseyerek Mercedes'in hemen yanında onu izleyen -kediyi- inceleyerek, hayran kaldığı siyah kürküne bakmaya başladı.

Mercedes Robert'a bakakalmıştı.Yanlızca onu dinliyordu.Nijara'nın pelerini dişleriyle çekiştirmesi aklını başına getirdi.''Nijara sorun ne?''Kaplan çok huzursuz görünüyordu.Mercedes nedenini birden anladı.Çocukluğundan beri yanında olan Nijara,onu en küçük hareketinden tanırdı.Herhalde hafifçe pembeleşmiş yanaklarını ve Robert'a bakarken ışıldayarak gülen suratını farketmiş olmalıydı.Nijara'ya sessizce fısıldadı.''Sorun yok Nijara,o iyi biri.Ondan hoşlandım.Sen de aynısını yapmalısın.''Sonra aklından''Evet iyi biri.Ama sorun biraz fazla iyi olmasında!''diye geçirdi.
Robert ona dönmüştü."Teşekkürler, Mercedes."Mercedes ona bakakaldı.Çok güzel bir gülüşü vardı.
Mercedes en güzel gülümsemesini yüzüne yerleştirdi ve ışıldayan bir suratla Robert'a baktı. ''Her zaman.'' Birden zindanlardan birinden ıslık sesleri geldi.Mercedes başını çevirdi ve o sefil mahkunlardan birinin ona işaret ettiğini gördü.Öfkesi hat safhaya varmıştı.''Seni aşağılık.''diye düşündü sinirle.''Sen Robert'a dua et.O gitsin bak bakalım seni elimden kim kurtarıyor.Seni doğduğuna pişman edeceğim.''Sinirini yüzüne yanıtamamıştı çünkü utangaçlığı kızgınlığının çok önüne geçmişti.Kızardı ve dudaklarını büktü.

''Her zaman.''

Robert gülümseyerek verdiği bu cevap karşısında memnun oldu. Ama kaplan aynı duyguları beslemiyor olsa gerekti ki MercedeS'i rahatsız edip duruyordu. Robert bir süre daha onu inceledi ve gözlerini tekrar Mercedes'e kaydırdı. Onun da yanakları pembeleşmişti. Robert gülümsedi ve kahkaha atmamak için kırmızı dudaklarını ıssırdı. Tam elini kaldırmış konuşacaktı ki arkadan gelen bir ıslık ve pis sırıtışlarla gülümsemesi öfkesine dönüştü. Robert kolunu hızlıca indirip Mercedes'in yanından geçti. Islığın geldiği hücreyi görmüştü. Demirlerini elleriyle tutup, onu görünce geri çekilen aşşağılık herife baktı bir süre. O denli sefildi ki onunla vakit kaybetmek bile istemdi. Ve eğer onu da öldürecek olursa bu bir günde ikinci azkaban katliyamı olacak gibi görünüyordu. Derin bir nefes aldı ve parmaklıklardan kollarını indirdi. Tam dönecekti ki mahkumun bir laf daha attığını duydu. Olduğu yerde durarak gülümsedi ve başını tekrar ona çevirdi. Yanına gelen Ares'e :

"Burda bekle."

diye fısıldadıktan sonra öfkesine daha fazla hakim olmayarak, vampirliğin verdiği bir güç ve hızla parmaklıkları kollarıyla açıp içeri atıldı. Ağzından çıkan kükreme birkaç metre ötede duran kaplanı andırıyordu. Mercedes'in orda olduğunu unutarak savunmasız mahkumun karnına olanca gücüyle bir yumruk atıp onu karşı duvara fırlattı. Akabinde yanında belirerek yakasından kaldırdı ve ay ışığında beliren yüzüne baktı. Onu tanıyordu. Bir yıl önce Muggle Kenti'nde toplu katliyam yapan ve sonucunda Esrar Dairesi tarafından yakalanan ölüm yiyendi. Birden keyif dolu bir gülümseme yerleşti Robert'ın suratına. Onu hızlıca hücreden çıkartarak ruh emicilerin olduğu tarafa sürüklemeye başladı. Ares de arkalarından koşuşturarak delicesine hırlıyordu. Robert daha fazla ilerlemeden onun yüzüne son bir kez baktı. Başını iki yana sallayarak onu binadan aşağıya fırlattı. Ne de olsa Ruh Emiciler onu düşmeden yakalayıp öpmeye başlarlardı.

Birden endişe dolu bir şekilde Mercedes'in hala orda olduğunu hatırladı. "Hay aksi !" diye düşünerek geriye döndü. Sakin ve soğukkanlı adımlarla ona yaklaştı. Onun hayretle bakan gözlerinin içinde vampir olduğunu ele verdiğini anladı.

Mercedes önünde olan olayları hiç ses çıkarmadan izliyordu.Herşey o kadar hızlı gelişmişti ki.Hiç kıpırdamamış ve gözlerini bir an bile Robert’tan ayırmamıştı.İlk başta o mahkumun ona ıslık çaldığını duymuş ve sinirinden köpürmüştü.Ama Robert’ın orda olduğunu hatırladığında siniri görünmez olmuş,bütün benliğini utanç sarmıştı.O mahkumu oracıkta öldürebilirdi.Bunu yapmayı istiyordu da.Hem de çok istiyordu.’’Bu lanet olası sefil mahkum nasıl olurdu da ona böyle davranmaya cüret edebilirdi.’’Sakin olmaya çalıştı.’’Kim olduğumu bilmiyor’’diye düşündü sonra.Ama onu Robert’a rezil etmişti.Diğer şeylerin hiç önemi yoktu.Birden Robert’in mahkuma doğru gittiğini ve karnına yumruk attığını gördü.Robert’in bunu onu savunmak için yaptığını farketti.Korumacı erkeklere her zaman bayılmıştı.Özellikle de bu kadar yakışıklılarsa.Robert mahkumu kaldırdı ve Ruh Emicilere yolladı.Mercedes bakakaldı.Robert onu tek eliyle kaldırmış,olağanüstü bir hızla koşmuş ve bir giysiyi fırlatılcasına kolaylıkla fırlatmıştı.Birden onun farklılığının nedenini anladı.Vampirdi.Ona hiçbir şeyi belli etmemeye karar verdi.Aynı anda bunu neden yapıyor olduğunu bilemeyen Mercedes, onun gücüne hayran kalmıştı.Birden koştu ve kendini tutamadı.Ona sarıldı.

''Ah Robert!’’dedi onun kollarındayken.’’Teşekkür ederim.’’

Robert birden Mercedes'i kollarında bulunca afalladı. Sanki ayak bilekleri buza saplanmış ve soğuk yavaş yavaş tüm bedenine yayılıyor gibiydi. Robert anlayamadığı bir nedenden dolayı Mercedes'in bu isteğine hiç karşı koymamıştı. Hatta kendi de onları kollarının arasında istekle tutuyordu. Kokusunu kilometrelerce öteden alabilse de bu yakınlıkta unutamayacağı bir tatlılıkla karşılaşmıştı. Ciğerlerini okşayan bu nefesi asla unutmamak için çabalarken yüzüne huzur dolu bir tebessüm gelmişti. Zorlukla konuşmaya çalışarak :

"Önemli değil."

dedi kontrollü bir ses tonunda. Sesindeki heyecanı beli edip etmediğini anlayamadı. Kalbi atıyor olsa emindi ki bütün koridorda yankılanırdı. Robert, Mercedes'in yüzünü elleri arasına alarak ona doğru yaklaştı.

"Sana birşey olmasına izin vermem."

Fazla hızlı gelişen bir ilişkiydi. Ama ilk görüşte tutulma böyle birşey olsa gerekti. Robert onun gözlerine hayranlıkla bakmaya devam ederek zamanın donduğunu hissetti.

Mercedes kafasını Robert'in güçlü göğsünden kaldırmak için bayağa oyalandı.Robert'ın gözlerinin içine baktı.Sonra onun sesini duydu.Sanki bir melek konuşmuştu."Önemli değil." Mercedes onun kendini kontrol altına almaya çalıştığını sezdi.Robert ona tekrar bakmış ve yüzünü ellerinin arasına almıştı.Mercedes o anda kendini dünyanın en mutlu kadını gibi hissetti.Yoksa aşık mı oluyordu?''Hayır.. ''diye düşündü.''Olamaz,olmamalı..'' ama olmuştu bir kere.''Yine aynı acıyı yaşayamam.Beni bırakıp gidecek.Kim olduğumu bile bilmiyor..''Robert tekrar konuşmuştu. "Sana birşey olmasına izin vermem." Mercedes kendini onun kollarına bıraktı.Konuşamamıştı,konuşamıyordu.Onun o kusursuz yüzüne ve kehribar rengi gözlerine dikti gözlerini.

Robert gözlerini ona diken Mercedes'e derin derin baktı. Bir süre şimdi ona söyleyeceklerini düşündü. Daha fazla gizlemenin anlamı yoktu. Koşulsuz olarak ona aşıktı ve onun da Robert'a karşı boş olmadığı belliydi. Yüzünü görmek için onu kendinden kibarca uzaklaştırarak gözlerine baktı.

"Kim olduğunu biliyorum. En başından beri."

Bunları oldukça duygusuz bir tonda söylemişti. Ay ışığına döndü yeniden. Eli Mercedes'in eline gitti ve baş parmğıyla elini okşadı. Tekrar ona dönerek bu sefer içten bir seste :

"Ama umrumda değil."

diye fısıldadı. Şu zamandan sonra onunla ilgili hiçbir olumsuz şey onu etkileyemezdi. Tuttuğu eliyle onu kendine doğru yaklaştırdı yeniden. Başını göğsüne yaslayıp elliyle saçlarını okşamaya başladı.

Robert'in kusursuz dudaklarından dökülen sözcükler Mercedes'in afallamasına yol açmıştı. "Kim olduğunu biliyorum. En başından beri." Mercedes gerçekten üzülmüştü.''Anlamalıydım''diye düşündü.''Zaten yürümeyecekti.''Robert'ın sözleri içindeki küçük umut ışığını söndürüyordu.Robert'in bakışlarında soğukluk vardı. Sonra Robert'ın birden yüzü yumuşadı."Ama umrumda değil." Mercedes ona gülümsedi.Başını onun göğsüne yasladı.Robert eliyle onun saçlarıyla okşuyordu.Mercedes şu an zamanın durmasını ve hep onunla burada kalmayı düşündü.Sonra kafasını kaldırıp yüzüne baktı ve sessizce konuştu. ''Robert,bu nasıl oldu?Yani sen,ben.. biz.''Herşey çok çabuk gelişmişti. ''Aşık olmak için bula bula can düşmanı olmam gereken erkeği mi buldum?Ya sen?Şu anda birbirimizi öldürmeye falan çalışmamız gerekiyordu.''Gülmeye başladı.

Bu sözler üzerine Mercedes gülmeye başlayınca Robert da kendini tutamadı. Siniri bozulmuştu. İkisi de kıkırdıyordu ama sözlerdeki doğruluk payı yadsınamazdı. Yoldaşlık Başkanı ve Karanlık Lady ... Karanlıkta mı aydınlıkta mı yeşeren bir aşktı, çözümlemek biraz zordu. Ama net olan bir şey vardı. Bu "Yasak Aşk" dı. Robert birden ciddileşti. Aklına göz ardı edilemeyecek ciddiyette bir şey gelmişti. Gözlerinimona doğru devirerek korku dolu bir sesle konuştu.

"Seni öldürmeye çalışacaktırlar."

Robert ve Mercedes, yaşadıklarının yasak aşk olduğunu tam anlamıyla anlamışlardı.Robert konuşmuştu.Mercedes sesindeki korku dolu tona dikkat etti ve sevgilisinin güzel sesini dinledi.

"Seni öldürmeye çalışacaktırlar."

Birden Mercedes'in içi korkuyla doldu.Kendisi için hiç korkmuyordu.Sevgilisi için,sevdiği adam için ölesiye korkuyordu.

''Bana birşey olmaz''dedi kesin bir sesle.Sonra sesi kısıldı.

''Ama esas sana zarar verecekler sevgilim.Karanlık,aydınlıktan çok daha korkunç olabiliyor''

Eğer ölüm yiyenlerinin Robert'ı yakalarlarsa yapacakları şeylerden ölesiye korkuyordu.Onlara sözünü geçirebilirdi.Ama hepsi de Robert'ın bir tehdit olacağını öne sürecekti.Mercedes bundan emindi.

''Ama esas sana zarar verecekler sevgilim.Karanlık,aydınlıktan çok daha korkunç olabiliyor''

Robert bu cevap karşısında sadece ufak bit tebessümle yetindi. Mercedes'in de onun için endişelendiği her kelamından belliydi. Ama Robert yıllarca o karanlığın en şiddetli yüzüyle yaşayarak bugünlere gelmişti. Mercedes'in buğulu gözlerine bakarak elini yanağına götürüp, parmaklarını çehresinde gezdirmeye başladı. Robert için endişelenmemeliydi. Ama böyle bir durumda yaşayacakları da pek normal olmayacak gibiydi. Acaba Mercedes onun için karanlıktan vazgeçebilecek kadar seviyor muydu ? Bu sorunun cevabını düşünürken yüzü buruştur Robert'ın. Sanki acı çekiyormuş gibi bir hali vardı. Elini yüzünden yavaşça çekip onları hayretle izleyen Ares'e döndü. Gülümsemeye çalışarak boynunu okşamaya başladı köpeğin. Ama o da durumu anlamış olsa gerekti ki henüz bir yavru gibi iniltiler çıkartıyordu.

Mercedes gerçekten endişelenmişti.Robert'ın hafifçe tebessüm ettiğini farketti.Acaba onu bekleyen tehlikelerden haberdar mıydı?Birden adamın taşlaşmış kalbini yumuşattığını farketti.Onu sevmiş,onun için gerçekten endişelenmişti.Ares'ten gelen mırıltılara kulak verdi.Nijara da buna benzer sesler çıkarmaya başlamıştı.Mercedes iki hayvanın da olanları anladığını ve başlarına gelebilecekleri düşündüklerini sezdi.Gerçekten akıllı olduklarını düşündü.Aniden arkasından bir kanat sesi geldi.Dönüp baktı.Ama artık çok geçti.Mahkumlardan biri nereden bulduğu belli olmayan bir haberci baykuşuna,oldukça dolu gözüken bir parşömen yerleştirmiş,ve daha Robert ile Mercedes ne olduğunu anlayamadan onu göndermişti.Öfkeli gözlerle mahkuma döndü.

''Seni lanet olası.'' diye bağırdı.''Bunu neden yaptın?''

Mahkum sadece sırıtıyordu.''Zümrüdüanka Yoldaşlığının liderinin yeni çıtırını önce ben haber vereyim dedim.''Diye konuştu sarı dişlerini ortaya çıkaran bir gülümsemeyle.
Mercedes sakindi.Ama Robert'ta o da adeta taş kesilmişlerdi.Mercedes mahkuma yaklaştı ve yüzünü görebilmesi için ışığa döndü.

''Bak bakalım.''dedi mahkuma doğru.Yüzü gitgide daha karanlık bir hal alıyordu.''Kim olduğumu daha iyi görmeni istiyorum.''Mahkum onu görmüştü.Önce suratına bir dehşet ifadesi yerleşti.Sonra yerini korku aldı.Ölüm korkusu.Yer kapandı ve yalvarmaya başladı.''Lady'm lütfen affedin beni.Acıyın bana.Siz..si..z olduğunu..zu.. bil..eme..dim..''Mercedes buz gibi bakışlarla Robert'a döndü.Onu gördüğü anda biraz olsun yumuşamıştı.''Şimdi ne olacak?''diye sordu gözlerinin içine bakarak.

Gecenin örtüsünden kopan bir baykuş ve saniyeler içinde gerçekleşen olaylar. Robert elini burun kemiğine götürdü ve başınıı yere eğdi. Bu hiç hoşuna gitmemişti. Büyücü dünyası bu kadar karışıkken üstüne bir de bu dedikodular çıkacaktı. Mercedes'in makhumla olan diyoloğunu dinleyecek durumda değildi, çünkü Ares yolun sonuna kadar uzanmış, her an baykuşun arkasından atılıcak gibi duruyordu. Ağır ağır onun yanına gidip :

"Sakin ol oğlum..."

diye fısıldadı. Ama hala baykuşun gittiği rotayı izliyordu, ne işine yaracaksa. Ardından Mercedes'e döndü. Üzgün görünüyordu. En az Robert kadar. Ama olan olmuştu. Robert'a göre o kadar da önemli bir detay değildi. Ne de olsa eninde sonunda ortaya çıkacaktı.

"Gidelim."

Asasını önce kaplana sonra da Ares'e doğru savurup buharlaşmalarını sağladı. Mercedes'e doğru yürüyüp kolunu ona doladı ve bir saniye içinde onlar da buharlaştılar.

» Lanetli Mezar