Düğüm

Konu: Düğüm Ptsi Mart 30 2009, 11:47

Niye bu kadar sıkıcı ve berbat olmak zorundaydı ki ? Gerçi her şey daha yeni başlamıştı. Ama yine de bir kenarlarda 4 senelik arkadaşlarından birilerini görüp onlarla iki çift laf etmek hiç de fena olmazdı.
Denise, şimdi de gelmek için Kara Göl'ü seçmişti. Belki de bunun nedeni, gölün soğukluğuyla bulunduğu durumu özleştirmek istemesiydi. Belki de her şeyi bir kenara bırakıp, son sınıfı da başarıyla tamamladıktan sonra rahat etmek için güzel bir mesleğe sahip olmalıydı. Ama koskoca iki dönemdi işte, zor ya da kolay, bir şekilde geçmek zorundaydı.
Ne? Şimdi de inadına yağmur mu yağıyordu? Denise'in nefret duygularını ortaya çıkarmak için kainat iş birliği yapmıştı sanki. Ama oturup biraz düşünmek için Kara Göl'den daha uygun bir yer olamazdı.Denise, etraftaki büyük ağaçlardan birini gözüne kestirip altına oturdu. Gözlerini, göle dikti. Elinin altında kalan ufak otlar, yağmur yağdığı için fazlasıyla mutlularmış gibi bi hava veriyorlardı. Evet, küçük beyinsiz otlar bile mutluydu, Denise'in de mutlu olmasına engel olan ne vardı ki ? Ama her şey düğüm olmuştu.

Konu: Geri: Düğüm Ptsi Mart 30 2009, 12:07

Hérion her zamanki gibi derslerden yorgun düşmüştü. Aklına ilk gelen yer yalnız kalabileceği Kara Göl olmuştu. Hogwarts'tan yavaş adımlar ile inerken aklındaki tek şey dinlenmekti. Kara Göle'e doğru attığı her adımda, tenini okşayan sert ve soğuk rüzgarı hissediyordu, içinde bir ürperti vardı. Her adımını attığında diğer adımındaki ağırlığı seziyordu. Ne yapması gerektiğini bilmesede yaptığı tek şey yürümekti.

Kara Göl'e son adımları kalmıştı ki, yüzüne gelen su parçacığını hissetti. Kafasını kaldırıp gökyüzüne baktığında yağmuru gördü. Hérion yağmuru çok severdi kollarını açarak rüzgarın etkisi ile yere düşen yağmura kendini bıraktı. Bir süre sonra hasta olursa derslere giremeyeceğini düşünerek Kara Göl'e doğru hızlı adımlar ile yürümeye başladı. Etrafta büyük ağaçlar sayıylaydı fakat birinin altında oturan Hogwarts öğrencisini gördü. Hafif bir gülümseme ile adımlarını hızlandırdı. Ağaca son bir kaç adımında bir titreme gelmişti, derin bir nefes aldı ve göle doğru baktı. Yandaki ağaçta oturan Hogwarts öğrencisinin yüzüne alışık olsada tanımıyordu. Birini tanımak iyi olabilir diyerek yürümeye başladı ve "Oturabilirmiyim?" diye fısıldadı.

Konu: Geri: Düğüm Ptsi Mart 30 2009, 12:20

Denise, göle vermişti kendini, sürekli gölü izliyordu, sanki orada çok mühim bir şey varmış gibi. Etrafında olup bitenlere hiç aldırmıyordu. Kafası çok karışıktı, bunları çözmek için uğraşıyordu. Düşünceleri, çözülemeyecek bir düğüm halini almıştı ve Denise bundan fazlasıyla rahatsız olmuştu.

"Oturabilirmiyim?"

Sesle, bütün düşüncelerinden sıyrıldı Denise. Sesin geldiği yöne doğru kafasını çevirdi. Rüzgardan dolayı uzun saçları hafiften gözünün önüne gelmişti. Denise, kibarca saçlarını geriye çekti ve çocuğa baktı. Saçları hafif sarıya çalıyordu. Fazla kalın olmayan kaşlarının altında renkli gözleri vardı. Fiziği, fazlasıyla güzeldi fakat ruhu bunun aksine çok şeyden dolayı yorgun gözüküyordu. Bedeni ise, ruhunun yorgunluğuna uyum sağlamak ister gibiydi.Denise, bir an önce kafasındakileri atmaya uğraştı. Simasına aşina olduğu bu çocuğu düşünceleriyle daha yorgun kılmak istemezdi.

"Tabii ki oturabilirsin. Islanmanı istemem. Marleen Denise Rafaél."

Denise, ağzından dökülen bu sözcüklerin ardından, çocuğa sıkması için sağ elini uzattı. Yağmur şiddetini artırarak devam ediyordu. Bu da, ıslanmamak için belki de uzun süre orada kalmaları gerektiğinin göstergesiydi.

Konu: Geri: Düğüm Ptsi Mart 30 2009, 12:36

Hérion canı sıkkın bir şekilde göle bakıyordu, yağmurun etkisi ile muhteşem bir görüntü vardı. Hogwarts'tan artık bıkmıştı 3 senedir sürekli sıkıcı derslere giriyordu. Büyü öğrenmekten bıkmış artık büyüleri kullanarak bir düello yapmak istiyordu. Bu düşüncelerden kurtularak ağacın dibinde oturan kıza çevirdi yüzünü. Rüzgardan dolayı saçları gözünü kapatmış olacakki elleri ile saçlarını düzeltti.
"Tabii ki oturabilirsin. Islanmanı istemem. Marleen Denise Rafaél."
Yüzüne daha önceden aşina olduğunu bilsede ismini hatırlayamıyordu. Gülümseyecek kadar gücü olmasada gülümsemeye çalıştı ve ağacın dibine oturdu. Ayaklarını boylu boyunca otlara uzattı ve kafasını ağaca yasladı. Tam birşeyler söylemek için Denise'e doğru dönecekti ki, elinin havada olduğunu gördü. Elinden geldiğince gülümsemeye çalışarak
"Hérion Majere"
dedi ve sağ elini uzatarak Denise'nin elini sıktı.Gözlerini göle doğru çevirdiğinde yağmurun şiddetini arttırdığını gördü. Burada daha uzun bir süre kalacaklarını hissediyordu. Yorgunluğundan kurtulmak için heyecan verici birşeyler düşünmeye çalışıyordu. Fakat aklına gelen hiçbirşey yoktu. Denise'e doğru dönerek birşeyler fısıldadı
"Tanıştığımıza memnun oldum."
dedi. Gözlerinin içindeki mavilikte kaybolup gitmişti. Kafasını sallayarak kendine geldi ve gözlerini kaçırarak göle döndürdü. Yağmurdan oluşan dalgaların göldeki mücadelesini izlemek güzeldi.

Konu: Geri: Düğüm Ptsi Mart 30 2009, 18:26

Çocuğun, Iris'in elini sıkmasından sonra, bir süre sessizlik hakim oldu. Bu sessizlikte Iris etrafı inceleme fırsatı bulmuştu. Kara Göl'ün çevresinde, ellerinde şemsiyelerle Hogwarts'a doğru koşuşturan 1-2 Slytherinli öğrenci dışında etrafta kimse yoktu. Yağmur göle ve çimlere yağdıkça, bu yağış doğal bir melodi oluşturuyordu. Belki herkes, bu havada dışarıda kalmanın aptalca olduğunu düşünebilirdi fakat bu sesi ve yağmur yağdıkça yükselen toprak kokusunu bir arada bulmak her zaman mümkün olmayabilirdi.

"Tanıştığımıza memnun oldum."

Hérion sanki bir şey yapmadan önce, her şeyi hesaba katması gerekiyormuş gibi dikkatliydi. Sesi çatlak çıkıyordu. Belki de yağmurdandı. Hérion, geçmiş seneler boyunca Iris'in pek fazla dikkatini çekmemişti. Fakat yüzüne yakından bakıldığında hatlarının belirginliği dikkat çekiyordu. Yağmurun sesi eşliğinde, ortam gittikçe değişiyordu. Iris, dışarıya çıkmadan önce yağmur yağacağını kestirememişti ve bu yüzden üzerindekiler fazlasıyla inceydi. Yaşına göre biraz küçük boyutta olan ellerini ısınmak amacıyla koluna sürttü ve gözlerini göle dikti.

" Hava soğuk, ne dersin? "

Konuşurken, Hérion'un gözlerine bakamıyordu. Belki de korktuğu bir şeyler vardı, bilmiyordu. Bu yüzden de ağzından çıkan her kelimede, kendisini gölün güzelliğine kaptırmış gibi yapıyordu. Neydi onu böylesine korkutan? Belki de ..

Konu: Geri: Düğüm Salı Mart 31 2009, 17:33

Hérion başının arka kısmında, ensesinden sırtına doğru inen bir ağrı hissediyordu. Kafasını hafifçe salladı ve kütletmeye çalıştı, kafasını sallarken etrafada bakınmıştı. Etrafta kimseler yoktu, tam olarak kestiremediği Hogwarts öğrencileri koşuşuyordu sadece. Gözlerini biraz ovuşturdu ve sağ elini ensesine götürdü. Elini ensesine koydu ve kafasını geriye doğru attı. Daha sonro biraz gerildi ve tekrar ağaca yaslandı.

" Hava soğuk, ne dersin? "

Etraftaki sessizliği bozan sadece yağmur damlaları vardı. Düşen damlaların gölde ve çimenlerde çıkardığı sesten başka birşey duymuyordu. O sırada gelen bu sözler ile irkildi. Hérion her zamanki gibi soğuğu hissetmiyordu. Fakat Iris üşümüş olacakki ellerinin kollarına götürmüştü. Bu durum Hérion'un dikkatini çekmişti. Biraz gülümseyerek baktı ve fısıldamaya başladı

" Soğuk mu? "

dedi. Kafasını göle döndürdü, elerini bacaklarına indirdi ve dizinin biraz üstüne, parmakları ile teker teker vurmaya başladı. Daha sonra yüzünü tekrar Iris'e döndürdü ve ekledi

" Eğer üşüdüysen ceket verebilirim. "

dedi. Yanında ceket olmasa bile büyü kullanarak getirebilirdi. Fakat Irıs'in haline bakılırsa kendisinden daha büyüktü. Kendiside yapabilirdi fakat teklif yapmakta mahsur görmemişti Hérion. O sırada Irıs'in gözlerini kaçırdığını gördü, yüzünde korkmuş bir ifade vardı. Hérionun yüzü buruşuk ve gergin bir hal almıştı.

Konu: Geri: Düğüm Salı Mart 31 2009, 20:16

"Soğuk mu? Eğer üşüdüysen ceket verebilirim. "

Hava Iris'e göre fazlasıyla soğuktu. Kışın dışarıya çıkmayı pek sevmezdi ve bunun haricinde de son zamanlarda hiç dışarıya çıkmamıştı. Sadece güneşin yüzünü gösterdiği kısa zaman dilimlerinde biraz temiz hava alıp tekrar içeri girerdi. Bu yüzden de hava ona göre ürperticiydi. Her şeyden korkan, hassas bir kız gibi gözükmek istemiyordu *zaten öyle de değildi*. Bu yüzden üşümüş olsa bile, bunu belli etmemeye büyük özen gösteriyordu.

" Teşekkür ederim teklifin için Hérion. Ama iyiyim b-b-e-en."

Iris, yalan söylemeye çalışsa da sesindeki çatlaklık ve soğuğun kendisine hissettirdiği titremeyle yalanını mahvetmiş gibiydi. İçerisinden *Anlamamalı..Anlamamalı..* diye geçiriyordu. Aslında anlaması çok da bir şeyi değiştirmezdi. Daha yeni tanışmışlardı ve bu yüzden ilk izlenimin berbat olmaması için uğraşıyordu. Kendisinde, tanımlayamadığı şeyler vardı. Neden bu kadar dikkat edip heyecanlanıyordu ki? Yine lanet beyni neler planlıyordu Iris'ten habersiz..

İhtiyaç duyuyordu kendisine sarılıp ısıtacak birine. Kollarının arasında damarlarında akan kanın sıcaklığını hissedebileceği biri, hiç de fena olmazdı. Çoğu şey gibi, kendisine değer verecek birini de kaybetmekten korktuğu için, kimseye fazla yanaşamıyordu zaten. Bu yüzden Héroin onun her neyi olacaksa, engelleri kırmaya hazır olmalıydı..

Konu: Geri: Düğüm Salı Mart 31 2009, 21:08

Iris'in haraketlerinden üşüdüğü apaçık belliydi. Hérion sağ elini kaldırdı ve cüppesini bel bölümünü yoklamaya başladı. Asası yanındaydı, gerekli bir durumda kullanabilirdi. Yüzündeki hafif buruşuk gülümseme ile etrafına bakındı. Neredeyse kimse kalmamıştı, biraz uzakta birilerini görüyor gibiydi fakat umrunda değildi. Yağmurun gölde bıraktığı dalgaları seyrederken kendinden geçmişti. Kulakları hiçbirşey duymuyor gibiydi, yağmurun şapırtalarından büyülenmiş gibiydi. Fakat bir ses bu büyüyü bozmuştu ve Hérion'u kendine getirmişti hafif bir irkilme ile Iris'e doğru baktı.

" Teşekkür ederim teklifin için Hérion. Ama iyiyim b-b-e-en."

Hérion şaşırmıştı, Iris'in bu kadarda üşüyeceğini hiç düşünmemişti. O kadar üşümüş olacakki konuşmalarında kekelemeye başlamıştı. Sesi değişik geliyordu, hafif bir titreme var gibiydi fakat Iris'in bunu bastırmaya çalıştığını düşünüyordu. Kafasını geriye doğru attı ve ağaca yasladı etrafta olup bitenlere son birkez daha baktı. Ellerini cüppesinin içine attı ve asasını yavaşça çekip çıkardı. Tam olarak yanında tutuyordu görünmeyecek bir şekildeydi. Daha sonra sol elini uzattı ve sağ elindeki asayı kaldırarak derin bir nefes aldı. Konsantre olduktan sonra öğrenmesinin üzerinden çok fazla geçmemiş bu büyüyü tekrar kullanıp kullanamayacağını düşünüyordu. DÜşüncelerinden sıyrılarak asası ile kıvrak bir haraket yaptı ve "Accio deri ceket" dedi. Sol elinde bir ceket belirmişti, Hérion'un yüzünde hafif bir gülümseme belirmişti. Ceketi Iris'in omuzlarına doğru uzattı ve biraz da olsa ısınacağını düşünmeye başladı. Bir anlık heyecan ile eli omuzlarına yerleşmişti. Ne yaptığını bilmiyordu fakat sol Iris'in omuzunda duruyordu. Bunları düşünürken, daha önceki gibi farkında olmadan Iris'i biraz kendine doğru çekti ve tam olarak omzunu göğsüne yasladı. Yüzünde bir çok ifade belirmişti; korku,heyecan...
Kendi kendine kandırmaya çalışarak sadece ısıtmak için diyordu. Fakat kalbindeki hızlı çarpıntıyı gizlemeye yetmiyordu.Gözlerini hafifçe kapadı ve ağaca yaslanarak fısıldadı.

"Böyle iyi mi?"

Konu: Geri: Düğüm Salı Mart 31 2009, 21:25

Yağmur, şiddetini yavaş yavaş azaltıyordu fakat bu oluşturduğu melodiyi bozmuyordu. Bulunduğu yerde durmak, kıpırdamamak istiyordu. Belki bu üşümesini biraz olsun bastırırdı. Iris, kendisine uzanan ele baktı. El, hareketini Iris'in omzuna doğru yönlendirdi ve bir deri ceketi omzuna bıraktı. Ne kadar da düşünceliydi ! Iris, Hérion'a teşekkür etme ihtiyacı hissediyordu. Bunu yapmak için, narin bir hareketle kafasını çevirdi, fakat sonra bunu yapamayacağını anladı. Kafasını çevirdiği anda karşılaştığı surat, kendisine fazlasıyla yakındı. Bu an, teşekkürle bozulamayacak kadar güzeldi fakat yine de Iris'te kuşkular uyandırmıyor değildi. Bu kadar kısa bir sürede, her şeyi bu kadar harikulade kılan neydi? Hayatında ona verilen zararları ne de çabuk unutmuştu?

Bu düşünceler, Iris'in aklından biraz fazla hızlı geçmiş olacak ki, Iris omzuna koyulan eli hissetmedi. Ardından, Hérion'un Iris'i kendine biraz daha çekmesiyle, sırtından aşağıya doğru inen ürperti, onun farklı bir şeyler düşündüğünün gösteriyordu. Birden tüm üşümesi, Iris'i Hérion'a emanet edip gitmişti sanki. Şimdi, rüzgarın etkisiyle uçuşan dalgalı saçlar Hérion'un omzundaydı.

"Böyle iyi mi?"

Iris, cevap vermek için kendini toparlamaya çalıştı. Kafasını, fazlasıyla rahat olduğu yerden kaldırdı, içinde kaybolmaya korktuğu gözlere baktı. Teşekkür mü etse, yoksa suskunluğuyla her şeyi anlatmaya çalışsa mıydı, bilemiyordu. Nefes alıp verişleri hızlanmıştı. Kendini kontrol etmeye çalışıyordu ve bunu bir derece de olsa başarıyordu, fakat devamında her şey gittikçe zorlaşıyordu..

Iris, gözlerini bir süre Hérion'dan ayırmadı. Ardından, sesinin berbat çıkmamasını umarak konuşmaya çabaladı. Fakat bir şeyler, buna engel oluyordu.

" Be-e-n te-şe-kkür ederim. Ben.. "

Sadece bu kadarını söyleyebilmişti. Gözlerini, onun gözlerinden ayırmaya çalıştı fakat bunu başaramayacak kadar büyülenmişti. Her şey, hızla gelişmişti. Şimdi, suskunluğunu koruyarak Hérion'a bakıyordu..

Konu: Geri: Düğüm Salı Mart 31 2009, 22:05

Hérion ne yapacağını bilemediği bir durumdaydı. Fazla mı ileri gittiğini düşünüyordu, fakat Iris'in karşı bir tepki vermemesi Hérion'u rahatlatmıştı. Öyle olmalıydıki biraz ısınmaya başlamıştı, bir anda ağırlığın kalktığını hissetti kafasını Iris'e doğru eğdi ve göz göze geldikleri Iris'e doğru bakmaya başladı. Hérion'unkilere kıyasla Iris'in gözlerinden düşünceli bir halde olduğu anlaşılabiliyordu. Bir an için kulağında uğultu hissetmişti, fakat Iris'in sözleri uğultuyu delip geçmiş gibiydi.

"Be-e-n te-şe-kkür ederim. Ben.."

Hérion Iris'in bu sözlerinden ısınmaya başladığını anlamıştı. Aklı çok karmaşık olmasına karşın yüzünde bir gülümseme vardı. Iris'e tatlı bir şekilde bakıyordu ne yapacağını bilemiyordu. Fakat elini çekmeye hiç niyeti yok gibiydi. Gözlerinin içine bakıyordu, göz bebekleri parlıyordu. Yağmurun etrafta bıraktığı ses eşliğinde Iris'in mavi gözlerinde boğulacakmış gibiydi. Sol eli ile Iris'i kendine doğru hafifçe bastırarak çekmeye çalıştı. Kalbi öle hızlı atıyordu ki bir sızı hissetmeye başlamıştı. Birden yutkundu ve gözlerini araladı. Daha sonra kafasını ağaca tekrar yasladı.

"Önemli değil, rahatsız olduysan..."

Gerisini söylemek istemiyordu, durumundan fazlasıyla memnundu. Fakat ya gerçektende rahatsız olduysa diye düşünmeden edemiyordu.

Hérion, Iris için fazlasıyla özeldi. Peki, neydi onu bu kadar özel kılan? Gerçi düşünmek gerekmiyordu bunu. Belirgin yüz hatları, düşünceli bir görünüm, iyi niyet, sıcakkanlılık.. Hepsinin toplandığı biriydi Hérion. Fakat, tanışalı çok fazla olmamıştı ve Iris onun hakkında daha fazla şey öğrenmek istiyordu. En başta bilmek istediklerinden biri ise kaçıncı sınıf olduğuydu. 3 veya 4 gibi gösteriyordu fakat arasında seçim yapmak zordu. Onun yaşı, Iris için bir önem teşkil etmiyordu fakat yine de bunu bilmek hakkıydı. Onu, duygusal yapısıyla az çok tanımıştı fakat kafasında daha çok şey canlandırabilmek için daha fazlasını bilmeliydi.

Iris, masmavi gözleriyle gökyüzüne baktı. Gözlerini, Hérion'dan almak zor olmuştu fakat bunu başarmıştı. Fark etmemişti ama yağmur dinmişti. Gökyüzü değişkendi. Iris dışarı çıktığında maviye çalıyordu, ardından laciverte dönmüştü. Şimdi de mor rengi alıyordu hafiften.

" Hava düzeldi, biliyorum. Ama şimdi gitmem gerekiyor. Her şey için teşekkür ederim. Seni en kısa zamanda daha yakından tanımak istiyorum. "

Iris, tekrar Hérion'a baktı. Kuru, pembe dudaklarını Hérion'un yanağına değdirdi. Ardından başını aşağıya çevirdi, tekrar gözlerine bakamayacaktı. Utanıyordu besbelli. Ceketi, ona bakmadan eline tutuşturdu ve arkasını dönüp mor gökyüzünün yeşille uyumunun ortasında siyah bir gölgeyle Hogwarts'a girdi..

Hérion yağmur sesinin azaldığını hissetmeye başlamıştı. Kafasını biraz yukarıya doğru kaldırdı ve gözleri ile dikkatlice gökyüzüne baktı. Yağmur dinmeye başlamıştı, bu Hérion'u üzmüştü, çünkü yağmur sesini çok seviyordu.

"Hava düzeldi, biliyorum. Ama şimdi gitmem gerekiyor. Her şey için
teşekkür ederim. Seni en kısa zamanda daha yakından tanımak istiyorum."

Iris'in gitmesi Hérion'u üzmüştü ve bu üzüntüyü farkettirmemeye çabalıyordu. Iris'e dikkatlice bakıyordu, Iris'in de kendisine bakması ile mavi gözlerini tekrar görmüştü. Bir an için Dünya'dan kopmuş gibiydi, hiçbirşey görmüyorduki yanağında birşeyler hissetti. Gözlerini birkaç kez açıp kapadı ve Iris'e doğru baktı. Yanağındaki hissin Iris'in dudakları olduğunu görmüştü. Üzüntüsü yerini neşeye bırakmıştı. Suratında bir gülümseme oluşmuştu. Hérion Iris'in gözlerine bakmadığını farketmişti fakat sebebini anlamamıştı. Hiç göz göze gelmeden eline ceketi tutuşturmuş ve arkasını dönüp yürümeye başlamıştı. Bunun üzerine Hérion yavaş yavaş ayağa kalktı ve göle doğru yürümeye başladı. Tam yanına vardığında eğildi ve göldeki yansımasına baktı. Yüzündeki gülümsemeyi görmüştü, sirkilerek kendine geldi ve tekrar ciddi bir tavır sergilemeye başladı. Asasını eline aldı ve parmaklarında çevirerek Hogwarts'a doğru yürümeye başladı.