Lüks Bir Restorant

Konu: Lüks Bir Restorant C.tesi Mart 21 2009, 09:31

Paris'in görkemli atmosferinde ilerleyen adamın bunlarla ilgilendiği pek söylenemezdi. Her zaman Monako'nun daha güzel olduğunu savunan birine göre doğal sayılabilecek bu hareket garip sayılmazdı aslında... Sokakları kaplayan muggle'ların arasında ilerlemeye çalışırken üzerine giydiği siyah takım elbisesini kirletmeleri durumunda asasını çekerek hepsini yakabilecek bir ruh hâliyle yürüyen William biraz olsun mutlu olabiliyorsa bunun tek sebebi Ardyne'di şüphesiz. En son görüşmeleri düğünde olmuştu ve aradan birkaç gün geçmesine rağmen onu çok özlediğinin farkındaydı. Kümeler hâlinde dolaşan genç gruplarının arasından hızla geçerken birşey yapmamak içinm kendini zor tuttu. Çat pat bildiği Fransızca sayesinde aralarındaki argo konuşmalara tanık olmak gerçekten rahatsız edici bir durumdu. Temposunu bozmadan ilerlemeye devam ederken yanından geçtiği vitrinlerden kendisine bakan ve saçlarını düzelten William rezervasyonu olan restoranta az kaldığını fark etti. Lüks mekânın kapısının önünde durduktan sonra elbiselerini ve saçlarını düzelttikten sonra ayırarak içerideki ılık havanın yüzüne temasına izin verdi. Hemen teneffüs edilebilen Fransız yemeklerinin kokusu bütün mekânı kaplamış gibiydi. Kapının önünde duran görevliye cebinden çıkardığı kartı uzatarak onun gösterdiği cam kenarındaki masaya oturdu. Paltosunu çıkararak görevliye verirken karşısındaki boşluğu birkaç dakika içinde dolduracak olan güzel bayanı hayal edince yine o duyguyu hissetti. Kolundaki saatini birkez daha kontrol ettikten sonra mekânın manzarasını seyretmeye koyuldu. Aşk Şehri bütün görkemiyle salınıyordu gözün alabildiği mesafelere kadar... Kendisinin bir türlü alışamadığı fkaat başkalarının görüşlerine göre üzerine oldukça giden takım elbisenin içinde kıvranırken bir gravatını düzeltiyor, bir kol düğmeleriyle oynuyordu. Resmiyet ve nezaket gereği yakasını açmaması konusunda kendisini uyaran muggle satıcı aklına geldiğinde ellerini tekrar masanın üzerinde kavuşturarak manzarayı seyretmeye devam ediyordu. Arkadan gelen keman sesiyle de yemeğin oldukça iyi geçeceği belliydi. Kafasını yana çevirdiğinde kemancının bütün masaların arasında dolaşarak resitelini sergilediğini faketti. Şu Fransızlar gerçekten işlerini biliyorlardı...

Konu: Geri: Lüks Bir Restorant C.tesi Mart 21 2009, 16:49

Sadece 3 saat uyumasına rağmen ancak bu kadar dinç olabilirdi Ardyne. Bütün gece heyecandan uyumamış fakat uykusuz ve yorgun görünmemek için kendini bir iki saat uyumaya zorlamıştı. Düğünden ayrıldıktan ve William’ı son gördüğünden beri randevuları için dakikaları sayıyordu adeta. En son ne zaman bu kadar mutlu olduğunu anımsayamıyordu. Gerçekten uzun süredir Stesha’nın evliliği dışında hiçbir şey onu mutlu etmemişti. Fakat şimdi mutluydu ve bu mutluluk daha önce hiç yaşamadığı kadar güzeldi. Düğünden sonra iş için Fransa’ya gitmesi gerekmişti ve William’ın onun için oraya gelip görüşebileceklerini söylemesi büyük incelikti. Ardyne Fransa’yı severdi ve daha önce birçok kez gelmişti ancak genelde iş için geldiğinden etraftaki restoranları pek bilmiyordu. Bu yüzden seçimi William’a bırakmıştı. Şık bir yer seçtiğine de hiç şüphesi yoktu.

Sabah erkenden kalkıp birkaç işini halletmişti. Gerçi işleri biraz uzamış ve öğleden sonraya kadar kaldığı otele dönememişti. Aslında otelde kalmak biraz yorucu oluyordu. Belkide Fransa’da seyahatleri sırasında kalmak için küçük bir ev bakabilirdi. Bu daha önceden de aklına gelmişti ancak şimdi bunu düşünmenin sırası değildi. Biran önce akşam için hazırlanmalıydı. Randevuya geç kalması söz konusu bile olamazdı. Gerçi ne giyeceğini birkaç gün önceden hazırlamıştı bile. Siyah çok sade görünmese de pek abartılı sayılmayan bir gece elbisesi seçmişti kendine. Zaten pek uzun olmayan saçlarını açık bırakmayı seçmiş ve gözlerine dökülen kahküllerine de pek dokunmamıştı. Makyaj konusunda biraz kararsız kalmıştı. Güzel görünmek istiyordu fakat fazla abartıya kaçmakta istemiyordu. Aklına Stesha’nın tavsiyelerini getirmeye çalıştı. Makyaj yaparken dudaklarını ve gözlerini ön plana çıkaracak renkler seçmesini önerirdi hep. Buna uymaya çalışarak aynanın karşısına geçip makyajını tamamladı. Boynuna inci bir kolye bileğine de ona uyumlu bir bileklik takmıştı. Ayakkabılarını da giydikten sonra hemen hemen hazır sayılırdı. Zaten evden çıkmazsa geç kalacaktı. Aynanın karşısında bir kusur bulmaya çalışmayı bırakıp odasından ayrıldı ve randevu için kararlaştırdıkları restorana gitmek için bir taksiye bindi…

Restoran son derece şıktı. İçerideki kalabalığa rağmen pek gürültü yoktu. Ardyne William’ı arayan gözlerle etrafa bakarken kapıdaki görevli ona yardımcı olmuştu. Neyse ki çok bekletmeden cam kenarında ki masaya yönlendirmişti onu. Ardyne William’ı görür görmez heyecanının ikiye katlandığını hissetti. Masaya kadar ona eşlik eden görevliye teşekkür ettikten sonra William’a döndü. “Merhaba!” dedi elinden geldiğince kibar görünmeye çalışarak. Gülümseyerek William’ın karşısındaki sandalyeye oturdu. “Çok bekletmedim değil mi?”

Konu: Geri: Lüks Bir Restorant C.tesi Mart 21 2009, 20:04

“ Merhaba! ”

William bakışlarını pencerenin dışındaki görkemli şehirden sesin geldiği yöne dödüğünde Ardyne'in büyüleyici güzelliğini karşısında buldu. Üzerindeki siyah elbisesiyle çok güzel görünen cadının karşısına oturuşunu yüzüne bir tebessüm yerleştirerek seyretmeye başladı. Konuşmak istiyordu fakat karşısındaki güzellikten ötürü boğazında düğümlenen kelimeler buna izin vermezken sadece ona baktı. Birkaç saniyede tekrar üstünü başını kontrol ettikten sonra konuşmaya hazırlanırken Ardyne'in konuşması onu büyülenmiş gibi seyretmesine yol açtı.

“ Çok bekletmedim değil mi? ”

William yüzündeki tebessümle gizlemeye çalıştığı heyecanının bastıramayacak bir seviyeye geldiğini faketmiş ve bunu istemsizce saçlarını karıştırarak dindirmeye çalışmıştı. Bunu her seferinde yapıyordu. Ancak Ardyne'in gözlerine bakması bu heyecanı katlayarak kalp atışlarını hızlandırırken yine gözleri birbirine kenetlendi. Bu anı özlemle beklemişti ve sonunda burada karşılıklı oturuyorlardı. Ardyne'in yüzünü incelerken hissettiği o duygunun tekrarlanması...

" Pek sayılmaz. Ben de birkaç dakika önce geldim... Seyahatin nasıl geçiyor? "

Başlarında bekleyen garson siparişleri aldıktan sonra yanında getirdiği kaliteli şarabı kadehlere dolduruyordu. Hâlâ göz gözelerken kadehini ağzına götüren William büyük bir yudum aldıktan sonra Ardyne'e o yeni türeyen tebessümüyle baktı. Onunla en son düğünde görüşmüşlerdi ve aradan geçen sürede onu özlediğinin farkındaydı. Masada duran pamuksu elini tutarken şaşkınlıkla karışık mutlu gönüşüyle gözlerine bakan Ardyne'in dudaklarına yapışmamak içini kendini biraz sıksa da bunu başarmıştı.

" Birkaç gün de olsa seni görememek geçekten çok kötüymüş... Beni biraz hızlı görebilirsin. Ama bu durumu bende ilk defa seninle yaşıyorum Laycie. "

Gözleri mıknatıs etkisi yaratarak birbirlerine yaklaşmalarına neden olsa da garip Fransız aksaanıyla İngilizce konuşmaya çalışan garson ortamdaki bütün romantizmi baltalamıştı. Masayı Fransız mutfağının en eşsiz örnekleriyle donatırken William ister istemez adama ateş saçan bakışlar atıyordu. Ancak Ardyne'in bunu farketmemesini istediğinden kısa kesen William karşısında oturan güzel cadının başlamasını bekledikten sonra kendisi de yemekleri tatmaya başladı. Gerçekten leziz tatlarıyla insanı etkileyen Fransız yemeklerine doyum olamıyordu. Bir yandanda Ardyne'i izlerken arkadan gelen keman sesi ortama büyüleyici bir ambiyans katıyordu.

Konu: Geri: Lüks Bir Restorant Paz Mart 22 2009, 15:24

“Pek sayılmaz. Ben de birkaç dakika önce geldim... Seyahatin nasıl geçiyor?”

William’ın sözleri Ardyne’yi rahatlatmıştı biraz. Gelen garsonun bardağa şarap doldurmasını izlerken William’ın gözlerini üzerinde hissedebiliyordu. Düğündeyken başta bundan rahatsız olmuştu fakat şimdi bu ona büyük bir keyif veriyordu. Garson yanlarından ayrılırken William’ın sıcak elini kendi eli üzerinde hissetti. Heyecandan elleri hafifçe titriyordu. William’ın bunu fark etmemesini umarak gülümsedi ve ona baktı. “Birkaç gün de olsa seni görememek geçekten çok kötüymüş... Beni biraz hızlı görebilirsin. Ama bu durumu bende ilk defa seninle yaşıyorum Laycie.” Sesindeki o kibar tını yüzündeki gülümsemeyi iyice arttırırken bakışları birbirine kenetlenmiş gibiydi. William’ın hafifçe kendine yaklaştığını görünce oda sanki bir kuvvet onu çekiyormuş gibi yaklaşmıştı ona. O sırada servis yapmak için gelen garson herşeyi bölmüştü ve her ikisinin de kendine gelmelerini sağlamıştı. William biraz kızmış olacaktı ki yemek servisi yapan garsona tuhaf bakışlar atıyordu. Ardyne ise durumdan hoşnuttu. Gece daha yeni başlamıştı ve bu kadar hızlı olmanın lüzumu yoktu. Garson getirdiği çeşit çeşit yemekleri masaya bıraktıktan sonra hızla yanlarından ayrılmıştı. William hala biraz sinirli gibi görünüyordu. Ardyne durumu toparlamak için çatalını aldı ve tabağındakileri tatmaya başladı. “Gerçekten çok lezzetliler… Çok güzel bir yer. Daha önce hiç gelmemiştim.” dedi William’a dönerek. Oda tabağındakileri yemeye başlamıştı bile. Bakışlarını ondan ayırmadan bardağını aldı eline ve şarabından bir yudum aldı. Daha önce hiç tatmadığı kadar güzeldi bu şarap. İçkiyle arası iyiydi ve neredeyse tatmadığı şarap kalmamıştı. Ama bu daha öncekilerden çok daha farklı ve güzeldi. Tabi Ardyne bunun şarapla mı yoksa karşısındaki adamla mı ilgili olduğunu çözemiyordu. William’ın yanındayken zaten her şey çok güzeldi…

Konu: Geri: Lüks Bir Restorant Perş. Mart 26 2009, 16:16

“Gerçekten çok lezzetliler… Çok güzel bir yer. Daha önce hiç gelmemiştim.”

William yüzündeki tebessümle Ardyne'e bakarken bir yandan da tabağındakileri yemeye çalışıyordu. Aslında bakışlarını birkaç saniyeliğine ayırabilse daha rahat yiyebilecekti. Ama gözleri birbirine kenetlenmişti adeta. Bu anı bozmak istemeyen Will arkadan gelen kemanın eşliğinde şarabını yudumlamaya devam etti. İçinde kaybolup gittiği mavi gözler... William'a eşsiz bir huzur ve mutluluk veriyordu. Birkaç dakikalık dalgınlığın ardından düşüncelerinden sıyrılarak Ardyne'e cevap vermesi gerektiğini hatırladı.

" Buraya ilk gelişim değil. Her Fransa seyahatimde buraya uğrarım. Ama diğerlerinden daha farklı olarak bu sefer yanımda sen varsın canım... Bize! "

Kadehlerini kaldırarak ortada buluşturduktan sonra yanıbaşlarında dikilen ve konuştukları İngilizce'yi merakla dinleyen garsonun yeni tazelediği bardaklarını yudumladılar. William için bu vazgeçilmez anı bozmaması için sert bir bakışın ardından ortadan kaybolduysa da verebileceği huzursuzluğu çaktan vermişti bile. Aslında William'ın böyle bir durumda garsonu dövmemesi şaşılası bir durumdu. Ardyne'in yanında farklılaşmıştı. Gerçi bundan hoşlanmışa benzeyen William üslubunu bozmadan yemeğini yemeye devam etti. Tabii Ardyne'in gözlerinin izin verdiği ölçüde...

" Gözlerin, o kadar güzeller ki... Bakarken kaybolmak elde değil! "

Yüzündeki gülümseme ister istemez artarken şarabını yudumlamaya devam etti. Aklından geçenleri dilediği gibi dökebiliyordu karşısındaki güzel cadıya...

Konu: Geri: Lüks Bir Restorant Cuma Mart 27 2009, 18:56

" Buraya ilk gelişim değil. Her Fransa seyahatimde buraya uğrarım. Ama diğerlerinden daha farklı olarak bu sefer yanımda sen varsın canım... Bize! "
Gülerek garsonun yeni tazelemiş olduğu bardağını kaldırıp William'ın bardağıyla tokuşturdu. "Bize!" dedi masanın yanında dikilip konuşulanları anlamaya çalışan garsona aldırmayarak. William hala garsona tuhaf bakışlar atmaya devam ediyordu ancak oda sakinleşmiş gibiydi. Garson yanlarından uzaklaşırken tekrar yemeklerini tatmaya koyulmuşlardı. Her şey o kadar güzeldi ki Ardyne her hangi bir şeyin bunu bozmasından korkuyordu. Bu kadar mutluluğa alışık değildi. Sanki her an her şey darmadağın olacakmış ve bu güzel rüya sonlanacakmış gibi geliyordu. Fakat bir yandan da kendini William’ın yanında sonsuz bir güven içinde hissediyordu. Onun yanındayken kendine hiçbir zarar gelmeyeceğinden emindi. Neden bu kadar emin olduğunu bilmiyordu. William’ı tanıyalı daha ne kadar olmuştu ki? Ona bu kadar kolay alıştığına kendisi bile inanmıyordu. Acaba William onun hakkında ne düşünüyordu. Evet, onu sevdiğini söylemişti ve Ardyne bunun yalan olmadığını biliyordu fakat birşeyler tuhaf gidiyordu. Çok çabuk olmuştu her şey. Olayların hızına yetişemiyordu sanki. Kaptırmıştı kendini ve nereye gittiğini bilmeden ilerliyordu William’ın yanında. " Gözlerin, o kadar güzeller ki... Bakarken kaybolmamak elde değil! " William’ın sözleri yüreğine su serpmişti sanki. Yanaklarının pembeleştiğini hissederken bakışlarını dikti ona.

“Yapma… Bu kadar iltifata alışık değilim ben.” dedi utangaç bir ses tonuyla. Kendini biraz küçük düşmüş gibi hissetti. Bir çocuk gibi… Fakat hiçbir şey elinde değildi. William’ın karşısında kendiliğinden dökülüyordu kelimeler ağzından. Bazen hiç düşünmeden cevap veriyordu ona. Tüm düşündüklerini olduğu gibi söylüyordu. Aslında olması gereken buydu. Dürüst olmalıydı her konuda. Sadece onu kaybetmekten korkuyordu işte. Bu yüzden tüm endişesi…

Konu: Geri: Lüks Bir Restorant Cuma Mart 27 2009, 19:23

“ Yapma… Bu kadar iltifata alışık değilim ben. ”

Masanın kenarına konan garnitürleri götürürken bu cevap üzerine biraz duraksadı ister istemez. Yüzüne yerleşen muzip ifadeyi saklamak istercesine ciddileşmeye çalışırken biraz şaşırmışa benzeyen Ardyne'in yüzüne bakmaya devam etti. Onunla geçirdiği dakikalar bir kutup keşfi kadar heyecanlı, aynı zamanda Panama'da bir kano gezisi kadar sakin ve huzur vericiydi. William'ın bu tavrı sürdürmesi zorlaşırken Ardyne'in masada duran pamuksu elini kavrayarak iki elinin arasında şefkatle okşadı.

" Emin ol, buna layıksın bitanem. Ne kadar dil döksemde güzelliğine kelimeler yetmez... "

Yine o hızlı hâlini almıştı. Normalde çok soğukkanlı ve sakin olan William Ardyne'in yanında bu çizgiden kayarak, çok içten ve canlı oluyordu. Üzerindeki ceketin içinde daralırken boynunda duran kravatı bozmamaya özen gestererek ön düğmelerini açtı. Hâlâ bir bir elinde Ardyne'in eli vardı ve terlemeye başlayan ellerini çekmiyorlardı. Boş tabakları götürmeye gelen garson bile umurlarında değildi. Gözleri kenetlenmiş bir şekilde yavaş yavaş dağılan mekândaki kemanın sesini duyuyorlardı sadece. Bu birkaç dakikalık durgunluğun ardından restorantın pirensiplerinden biri olan, yemekten sonra sıcak içecek servis edildi. Önündeki köpüklü içeceğin ne olduğunu anlayamasada; bakışları Ardyne'den ayrılmadan bardağı ağzına götürdü. Her zaman soğuğa alışık olan dudaklarında hissettiği kaynar sıcak bile istifini bozamadı.

" Galiba bu hayatımdaki en güzel geceydi. Tabii bunun tek sebebi sensin... "

Önündeki fincanı yavaş yavaş yudumlarken bakışlarını hâlâ çekemiyordu karşısındaki okyanus misali mavilikten. Mekândaki tarçınlı kokuya katılan sıcak içeceğin kokusunu içine çekerken huzuru ikiye katlandı. Galiba içtikleri bu şey Türk Kahvesi'ydi. Bulgaristan, Yunanistan ve Türkiye seyahatlerinde sık sık karşılaştığı bu lezzet demek Paris'e kadar gelmişti. Biten fincanı masaya bırakırken göz ucuyla ışıl ışıl Paris akşamına baktı. Ortada yükselen kulenin etrafına kusursuzca yerleştirilmiş binalarla bir dünya harikasıydı. Bakışlarını tekrar Ardyne'e çevirdiğinde bu fikri hemen değişti. Çünkü dünyanın en harika kadını karşısındaydı...

Konu: Geri: Lüks Bir Restorant Cuma Mart 27 2009, 20:02

"Emin ol, buna layıksın bitanem. Ne kadar dil döksem de güzelliğine kelimeler yetmez..."

Ardyne kendini hiç bu kadar değerli hissetmemişti. Heyecandan buz kesmiş olan elleri William’ın avucunun içinde çok çabuk ısınmış hatta terlemeye bile başlamıştı. Konuşamamış, sadece gülümseyip bakışlarını ona dikmekle yetinmişti. Bakışları birbirine kenetlenirken arkadan gelen kemanın eşsiz sesi ortama hoş bir hava katıyordu. Ardyne William’ın bakışlarına öyle dalmıştı ki önlerinde duran boş tabakları götüren garsonu bile fark etmemişti. Ancak garsonun tekrar gelip elinde duran iki fincanı masaya bırakmasıyla kendine gelmişti. Biran için bakışlarını William’dan ayırıp masada duran fincanlara dikti. Bembeyaz fincanların içinde duran kahveden ince ince dumanlar yükseliyordu. Kahve her zaman içtiği birşeydi. Geç saatlere kadar çalıştığı zamanlarda ayakta kalmak için gerçekten işe yarayan bir içecekti. Fakat bu kahve biraz farklıydı. Sanki rengi biraz daha koyuydu ve üzerinde köpükler vardı. Ardyne tadına bakmak için uzandığında William’ın ondan önce davranmış olduğunu farketti. William bakışlarını hala Ardyne’nin üzerinde gezdiriyordu ve bir yandan da kahvesini yudumlamaya başlamıştı. Ardyne’de kahvesini alıp bir yudum çekti. Kahvenin sıcaklığı zaten alev alev yanan dudaklarını iyice yakmıştı. Pek umursamadan kahvesini yerine bıraktı ve bakışlarını tekrar William’a çevirdi. "Galiba bu hayatımdaki en güzel geceydi. Tabii bunun tek sebebi sensin..."

Ardyne bu kez yanaklarının da alevlendiğini hissetti. Bir türlü alışamamıştı William’ın iltifatlarına. Bu hoşuna gidiyordu kesinlikle. Zaten William’ın sesini duymak bile yetiyordu ona. Hala kulaklarını dolduran müziğin içinde onun sesini duymak birkaç bardak şarabında verdiği sarhoşlukla tüylerini ürpertiyordu. Sahi kaç bardak içtiğini bilmiyordu. Normalde pek kolay kolay sarhoş olan biri değildi. Fakat bugün içtiği şarabı daha önce hiç tatmamıştı ve ortamın verdiği heyecandan olsa gerek sürekli içmişti. Yemeklerden çok karnını şarapla doldurmuş gibiydi. “Benimde! Gerçekten çok güzeldi. Hayatımda hiç bu kadar mutlu olmamıştım… Teşekkür ederim her şey için…” Kelimelerin ağzından bu kadar rahat çıktığına kendisi bile şaşırmıştı. Biraz daha rahatlamak için kahvesinden bir yudum daha çekti. Bakışları hala William’ın üzerindeydi. Her şey nasıl bu kadar mükemmel ve dört dörtlük olabiliyordu ki? Bunu nasıl başarıyordu William? Gerçi dört dörtlük olan William’dı. Onunla geçirdiği zaman içerisinde bir tek hatasına bile rastlamamıştı Ardyne. O kusursuzdu ve Ardyne onun yanındaydı. İşte bunu düşünmek bile bütün bedenini saran sıcaklığı açıklıyordu…

Konu: Geri: Lüks Bir Restorant Cuma Mart 27 2009, 20:30

“ Benimde! Gerçekten çok güzeldi. Hayatımda hiç bu kadar mutlu olmamıştım… Teşekkür ederim her şey için… ”

Bu durum karşısında biraz utanca düşse de sert yüz hatları bunu gösteremedi. Normalde böyle bir iltifat karşısında en ideal cevabı " Tabii ki güzelim! " olsa da bunu Ardyne'e söyleyemiyordu. Tarif edemediği bir duygu içinde hareketlenirken yüzündeki tebessüm bir türlü geçmiyordu. Önlerindeki kahveler tazelenirken bu restorantın klasiklerinden olan pipo tepsiyle masaya yerleştirildi. Çikolatalı tütünün özenle doldurulduğu bu el yapımı pipoları her gelişinde tatmadan edemeyen William tepsiden bir tane aldı. Asasını böyle bir muggle ortamında çıkaramayacağından muggle usulü bir yakmanın ardından etrafı hoş bir çikolata kokusu kapladı. Ardyne'in yakıp yakmama konusundaki tereddütünü çok iyi anladığından birşey söylemedi.

" Dedim ya, herşey senin içindi ve sen bunları fazlasıyla hak ediyorsun... Seni seviyorum Ardyne, hep seninle olmak istiyorum. "

Promosyon amaçlı ufak bir tutam, ağızda yoğun bir çikolata kokusu bırakan tütün bittiğinden pipoyu masanın kenarına bıraktı. Elleri birkez daha buluşmuştu. Gözlerinin birbirleriyle kurduğu manyetik etkiye kapılarak yakınlaşırlarken birkez daha dudakları kenetlendi. Bu sefer diğerlerinin aksine daha hırçın ve tutkulu olan bu öpüşmenin ardından soluk düzenleri epey bir bozulmuştu. Hâlâ duyuğu o mis kokuyla karışık kahve aroması oldukça egzotik geliyordu William'a. Bir çeyrek saatlik sessiz bakışmanın ardından kalkmaları gerektiğini anlamışlardı. Oturduğu sandalyeye asılı olan ceketinden yeni temin ettiği muggle cüzdanını çıkaran William, içinden bir deste kağıt banknotu masaya bırakılan hesabın arasına sıkıştırdı. Hesabın neredeyse üç katını bırakmıştı fakat biraz önceki öpüşmenin verdiği sersemlikle bunu farkedemedi. Zaten ne önemi vardı ki Ardyne yanındayken! Girişteki lobiye doğru ilerliyorlardı. William yanından gelen ve giydiği siyah tuvaletiyle eşsiz görünen cadıyla el eleydi. Çıkarken kendilerine tutulan paltolarını giydikten sonra kendilerini geç olmuş saate rağmen kalabalık sokağa attılar. Bu gece gerçekten tarif edilemezdi. Yarım saatlik sessiz bir yürüyüşün sonunda bir sokak lambası altında durmuşlardı. Kendinden biraz kısa olan Ardyne'in gözlerine bakarken hâlâ kenetli ellerini ayırmıyordu. Dudaklarının birkez daha birleşirken aynı zamanda bir sıkışıklık hissiyle gökyüzüne karıştılar...