Buluşma

Yağmurlu bir gündü.Demi, yağmurun yağdığını görünce şemsiyesini alıp dışarıda yürümeye başladı.Yağmurda yürümeyi çok severdi, içi açılırdı doğrusu.Yürüye yürüye kara göle varmıştı.Havada mutluluk kokusu vardı sanki.Göle damlayan yağmur sularını izliyordu şimdi.Büyük bir yaşlı ağacın altına girdi ve şemsiyesini kapattı.Ağacın yaprakları yağmur sularını engelliyordu.Birden aklına Jack geldi.

" Keşke burda, yanımda olsa..."

diye geçirdi içinden.Uzun süredir görüşmüyorlardı.Çok özlemişti onu.Şimdi gözleri sadece gölü izliyordu.

Sevdiği günlerden biriydi, biraz yağmur atıştırıyordu. Yağmuru severdi aslında Jack. Demetria'yı özlememiş değildi. Hatta onu çok özlemişti. Kara Göl'de yürümeye başlamıştı. İçinden "Keşke onunla buluşsak" diye geçiriyordu. İkinci sınıfa iyi hazırlanmalıydı. Bu yüzden öncelikli olarak kitaplarını karıştırıyordu. Böyle olunca da onunla görüşemiyordu. Bunları içinden geçirirken birden karşısında o masum, güzel yüzlü Demetria'yı gördü. Bir ağacın altına oturmuş, gölü izliyordu. O da Jack'i özlemiş gibiydi. Hemen onun yanına gitti. Dört beş yıl görmemiş gibiydi. Zamanın verdiği heyecanı kontrol edemiyordu. Oturdu ve "Şeyy... Merhaba Demetria, seni çok özledim!" dedi. Bunu derken yüzünden terler boşalıyordu.

Jack'in gelmesiyle ayağa kalktı Demi.

"Şeyy...Merhaba Demetria, seni çok özledim !"

Jack'in burda, yanında olmasına inanamıyordu.Başka bir şey dilese olacaktı demek ki.Jack'i görür görmez sımsıkı sarıldı boynuna.Sanki Jack bir yere kaçacakmış gibi hiç bırakmıyordu onu.Sonunda bıraktı ve:

"Bende seni çok özledim, başka bir şey dilesem olacakmış sanki."

Bunları derken gözlerinin içi gülüyordu.

Demetria'nın "Bende seni çok özledim, başka bir şey dilesem olacakmış sanki." dediğinde gözlerinin içi gülüyordu. Bu açıkça belli oluyordu. Aşklarının bir simgesiydi belki de. Jack de ona "Sen hayatımda gördüğüm en güzel ve en iyi kızsın" dedi. Bu ikisini de bayağı bir etkilemişti. Hemen ikisi de ağlamaya başladı. Karakterlerinin uyumluluğu belliydi. Demetria'nın dili tutulmuştu. Jack'in dili tutulmuş, bir şey diyemiyordu. Oturdular ve göle daldılar.

Out: Arkadaşlar daha uzun rp yapmalısınız... Çok yakın bir zamanda en az 10 satır kuralı gelecek. Şimdiden hazırlansanız çok iyi olur bence... [Bölmek istemezdim ama uyarmam gerekiyordu.]

"Sen hayatımda gördüğüm en güzel ve en iyi kızsın."
Bunu duymak daha da mutlu etmişti Demi'yi.Güldü, onunlayken kendini bulutların üzerinde uçar gibi hissediyordu.Hayatına bir anlam katıyordu Jack.Hayatta en çok korktuğu şey Jack'i kaybetmek olmalıydı.Sanki gidecekmiş gibi Jack'in elini tutuyordu ve bırakmaya da pek niyeti yoktu.Keşke eskiden olduğu gibi sık sık görüşebilselerdi ama bu imkansızdı.Ama Demi, Jack'i özlemeyi çok seviyordu.Hayatının her saniyesini Jack'le geçirmek istiyordu.Onu tanıdığı için çok mutluydu.Bazen Jack doğru binada mı diye düşünürdü.Bu kadar iyi kalpli birisi nasıl Slytherin de olabilirdi hala inanamıyordu.
"Seni kaybetmek istemiyorum, beni hiç bırakma olur mu ?"

Konu: Geri: Buluşma Paz Mart 01 2009, 18:14

Uzun süren sessizliğin arkasından "Seni kaybetmek istemiyorum, beni hiç bırakma olur mu ?" dedi Demetria. Buna "Tabi ki de bırakmayacağım, sen ne de olsa benim biricik aşkımsın. Senden iyisini bulamam." Bu sözler adeta ikisinin de kalbine bir hançer gibi saplanmıştı. Gerçekten ondan iyi ve güzel kız mı bulacaktı Jack. Daha böyle biriyle karşılaşmamıştı. Böyle kişiler bu devirde zor bulunurdu ona göre.

Jack, Demetria'ya uzun zamandır veremediği şu hediyesini ona verecekti. Hani Sihirli Aşık vardı ya. Aslında Muggle insanlarına göre bu bir tür makyaj aynasıydı. Büyücüler de böyle bilirdi aslında. Ama bunun üstünde Jack ve Demetria'nın resminin bulunduğu resim vardı. Resimler kıpırdıyordu doğal olarak. Hediyeyi burada veremezdi. Yağmur aynayı ıslatırdı. Bu yüzden onu baykuşuyla yatağının üstüne koymuştu. Hediyenin üstünde bir de not vardı: "Seni bir doğrunun uzunluğu kadar çok seviyorum Demetria." Bu gerçekten etklleyici bir sözdü Jack'e göre. Hediyeyi orada ona söylemeyecekti, bunun bir sürpriz olması gerekiyordu. Sonunda konuşacak bir şey bulamadıklarından yine gölü seyre daldılar. Belki uzun bir gelecek onları bekliyordu.

Konu: Geri: Buluşma Ptsi Mart 09 2009, 22:05

"Tabii ki de bırakmayacağım, sen ne de olsa benim biricik aşkımsın.Senden iyisini bulamam."
Demi bu sözler karşısında çok mutlu olmuştu.Cevap verecek herhangi bir söz bulamıyordu.Bir süre daha göle bakmayı sürdürdükten sonra Demi ayağa kalktı.
"Biraz yürümeye ne dersin ?Ben yağmurda yürümeyi çok severim."
dedi gülerek.Şu son günlerden sonra Jack'i görmek Demi'ye iyi gelmişti.Onu tanıdığı için çok mutluydu.

Yağmur biraz diner gibi olmuştu ama hala göle damlayan su damlacıklarını görebiliyordu.Jack'in kalbininde bu damlacıklar gibi saf ve temiz olduğuna inanıyordu.Bir yandan da zaman akıp gidiyordu.Hava kararmaya başlamıştı.Jack'le geçirdiği her anın tadını çıkarmaya çalışıyordu.

Konu: Geri: Buluşma Perş. Mart 12 2009, 20:14

Ortamın sessizliği ve havanın kararmasıyla birlikte yürümeye başladılar. Az sonra büyük salonda yiyecekleri yemeğe kadar Demetria ile zaman geçirmek istiyordu. Bu yüzden şimdi zaman onun için çok kıymetliydi. Hep zamanın kıymetini bilmezdi, ona gerek duyduğunda bunun kıymetli olduğunu anlardı. Şimdi de o durumlardan biriydi. Demetria ile zaman adeta geçmiyor gibi gelmişti şu ana kadar. Ama malesef yemek zamanı gelmişti. İkisinin de salona gitmesi gerekiyordu. Sonunda yürümeyi bıraktılar ve Jack'in sessizliği bozmasıyla birlikte bekçi evinin yanına doğru yürüdüler. Vedalaşma zamanı gelmişti bile. Artık en yakın zamanda görüşebileceklerdi. Bazen okulda da görüşebilirlerdi aslında. Bunları düşünen Jack "Öyleyse en yakın zamanda görüşürüz." diyebildi. Demetria'nın da derin düşüncelere kapıldığını gördü. Kendisiyle mutlu olduğunu düşünüyor gibiydi. Onun bu düşüncelerden kapılıp, bir şey söylemesini bekledi. "Bir şey söylemeyecek misin canım, yemek zamanı geldi, gitmemiz lazım. En yakın zamanda görüşürüz zaten kendini çok üzme. Ders olmadığı bir zamanda yine burada görüşebiliriz mesela. Ama şimdi gitmemiz lazım, neyse artık hoşçakal." dedi ve Demetria'nın da kendisine 'hoşçakal' dediğini duydu. Bekçi evinin yanından geçti ve yemek yemeye gitti.