Tesadüf

Tüm Diagon Yolu'nu dolanmıştı tek başına. Yapacak bir şey de yoktu, arkadaşlarının hiç birine ulaşamamıştı.Taş sokaklarda tek başına dolaşmaktan çok sıkılmıştı artık. Oturacak dinlenecek bir yere ihtiyacı vardı.
Karşısına cıkacak ilk yere girmeyi düşünüyordu.
Dikkati iyice dağılmaya başlamıştı. Etrafına bakmaz olmuştu.Nerede dolaştığını umursamadan yürüyordu.Zemini, taşları inceliyordu..
Düşündüğü şey tabı ki eski sevgilisiydi.Onu özlüyordu ve hala seviyordu.Yaptığı hatanın farkındaydı,onu geri istiyordu.Ama bu saçmalıktı ayrılmışlardı..
Yollar gittikçe uzuyordu sanki.Ne yapması gerekiyordu, nereye gidecekti?Sanki hafızası bu yollarda silinip gidiyordu.Sanki,sanki bir şeyler alıp götürüyordu..
Kafasını kaldırdığında Üç Süpürge'nin önüne geldiğini farketti,içeri girdi.Kimse ile karşılaşmak ıstemıyordu bunun için arka masalardan birine oturdu.Elleriyle yüzünü kapadı.Kafası çok karışıktı..Ardından güzel, nazik bir ses duydu..
''Bir şey alır mıydınız ?''
Sesin geldiği yöne başını çevirdi.Garson orta yaşlı bır bayandı fakat onu daha önce görmediğine emindi.Ellerini yüzünden çekerek konuşmaya başladı..
''Bir tane kaymakbirası lütfen''
Garson'un gitmesinin ardından eski pozisyonuna geri döndü,elleri gene yüzündeydı.Gözlerini kapatınca bır bulut etrafını sarıyor ve Arathorn'u görüyordu..Güzel hayaller..

Nihayet o sıkıcı iş stresinden kendini kurtarabilmenin tuhaf bir neşesi vardı üstünde. Tabi birde sabahtan beri yemeğe çıkmak için ona yalvaran Delroy'u atlatmanın rahatlığı... Yüzünde belirsiz bir ifade vardı fakat biraz dikkatli bakan herkes mutlu olduğunu anlayabilirdi. Bugünkü mesaisinin erken bitmesi şerefine birşeyler içmek istemişti canı. Tabi tek başına... Zaten beraber gidebileceği birileri de yoktu etrafında. Son zamanlarda fazla yalnız kaldığının farkındaydı. Bundan şikâyetçi olmasa da daha fazla uzatmamaya kararlıydı. Azda olsa çok yakın dostları vardı. Onları ihmal etmek istemiyordu. Gerçi onlarında Ardyne gibi düşündüğü şüpheliydi. Elbette işleri nedeniyle hepsinin yoğun olduklarını biliyordu ancak uzun bir zamandır görüşmemiş olmaları onu şüphelendirmişti. Ama şimdi bunların sırası değildi. Moralini bozmayacak, mutlu olacaktı. Gün biraz kötü başlamıştı ancak güzel bitmesi için hala umut vardı. Kendini olumsuz düşüncelerden soyutlarken bir dükkândan gelen müzik sesi içini rahatlattı. Sevdiği bir şarkı kulaklarını dolduruyordu. Sessizce içinden şarkıya eşlik ederek yürümeye devam etti. Yüzündeki belirsizlik çözülmüş mutlu olduğu iyice ortaya çıkmıştı.

Birşeyler içmek için en gözde mekânlarından olan üç süpürgenin kapısını aralarken omuzlarına dökülen sarı saçlarını yavaşça geriye attı. İçerisi pek kalabalık sayılmazdı ve bu üç süpürge için biraz anormal bir durumdu. Genelde tıka basa dolu olurdu. Hatta Ardyne çoğu kez yer bulmayıp geri döndüğünü çok iyi hatırlıyordu. Gerçi iş saati olduğu düşünülürse durum pekte anormal sayılmazdı. Yavaşça ilerlerken boş masalardan hangisine oturacağını düşünüyordu. O sırada düşüncelerini bölen arka masalardan birine tünemiş elleri yüzünde oturan kadın oldu. Tanıdık biri gibi gelmişti Ardyne’ye. Fakat yüzü görünmediği için emin olamıyordu. Bir dakika kadar dikkatlice süzdü kadını. Kim olduğunu anlaması biraz zamanını almıştı ancak tanıdık birinin çıkması mutluluğunu ikiye katlamış gibiydi. Bu Stesha’ydı. Öğrencilik yıllarına dayanan bir arkadaşlığı vardı Stesha’yla. Hızla onun yanına ilerledi. Ona iyice yaklaşınca yüzündeki gülümseme aniden silindi. Stesha’nın morali bozuktu. Bunu anlamak için ona bakmaktan başka birşeye gerek yoktu. Soran bakışlarını ona yöneltti. “Stesha?”

Artık kendisine çeki düzen vermesi gerekiyordu.Bu ayrılığın onu bu denli etkileyeceğini izin vermemeliydi..Hayatına bir sürü kişi girip çıkmıştı,bu ilk sevda,ilk ayrılış değildi.Stesha da çocuk değildi.Bunu kaldırabilecek güce sahipti.
Seviyorum,aşığım dediklerine ne olmuştu ? Bitmiş ve mazi olmuştu..Fakat Hepsinden birşeyler taşıyordu yüreğinde.Hatta eski aşkları aklına geldiğinde gülümserdi..
Ama işte,işte bu sefer farklıydı.Arathorn her aklına geldiğinde yüzüne tokat vurulurcasına,kalbine ok saplarcasına içi acıyordu..Onu özlüyordu hem de çok..
Ellerini çantasına doğru uzattı.Küçük bir ayna çıkardı,karşısında tuttu.Yüzünü çok beğenirdi ama şu an iğreniyordu kendinden..
Kafasında ki düşünceler bir yana Dırdırcı ıcın haber cıkarma aşamasında olduğu için,eve dahi gidemiyordu.Yatak odası çalışma odası olmuştu onun için.
Çantasından küçük lastik bir toka çıkardı açıkta olan saçlarını iki bükme ile düzenli bir hale soktu.Ardından az önce istediği kaymak birası geldi.Bir yudum aldıktan sonra az önce haline geri döndü.Eller yüzde..
Kısa bir süre sonra bir ses..Bu sesi tanıyordu.Ardyne idi bu.Hemen başını kaldırdı ve ona seslenenın Ardyne olduğunu görünce sevıncten boynuna sarıldı.Onu öperek:
''İyi ki buraya geldin.Seni çok özlemişim'' dedi.
Onu gerçekten özlediği gözlerinden okunuyordu.Hogwarst zamanında beraber eğitim görmüşlerdi.Taa o zamandan bu yana dostluklarını sürdürmeyi başarabilmişlerdi.
Böyle arkadaşlıklarını sürdürebilen az kişi tanıyordu..Fakat onun mesleğine yeni atanması dolayısıyla bir süre görüşememişlerdi.
Ardyne'nın Arathorn dan,yaşadığı aşktan ve geçirdiği sıkıntılı günlerden haberi yoktu.Ona anlatacak o kadar çok şeyi vardı ki...
Kendı kaymakbırasını bır kafaya dikişte bitirmişti.Dostu ile birlikte aynı anda başlamak istiyordu.Garson'u bır el hareketi ile çağırarak:
'' İki kaymakbirası lütfen '' dedi.
Ne içeceğini sorması gerekmiyordu çünkü onu çok iyi tanıyordu.Siparişleri bu sefer daha hızlı getiren garsona teşekkürünü ilettikten sonra Ardyne'nın elını kavradı..

"İyi ki buraya geldin.Seni çok özlemişim"
Ardyne'nin yüzündeki şaşkınlık Stesha'nın boynuna atlamasıyla son bulmuş yerini tekrar neşe kaplamıştı. Gerçektende uzun zamandır görüşmüyorlardı. Onu özlemişti ve Stesha’nın da özlediği açıktı. Fakat bir tuhaflık vardı. Bu tuhaflığı sezecek kadar tanıyordu Stesha’yı. Mutsuzdu. Oysa Stesha genelde gülen yüzlü mutlu biriydi. Bir sorun vardı. Uzun süredir görüşemedikleri için genelde onu yazılarından takip ediyordu Ardyne. Geçen günlerde bir köşe yazısını okumuştu. “Eski Sevgili” Sorun bu olabilir miydi? Stesha bir aşk acısı çekiyor olabilir miydi? Daha tek kelime etmeden kafasında bir sürü hikâyeler yazmış olması komikti gerçekten. Stesha’nın karşısına otururken sadece güler yüzle onu izlemekle yetinmişti. Önünde duran koca kaymak birası bardağını kafasına dikmiş ve çağırdığı garsona iki tane daha sipariş vermişti. Ardyne’ye sorma gereği bile duymamıştı ki zaten Ardyne’de aynı şeyi isteyecekti. Stesha onu yeterince tanıyordu. Kaymak biraları geldikten sonra gözlerini açık kahverengi saçlı kıza dikti. “Bende seni çok özledim Stesha… Gerçekten uzun zaman oldu.” Stesha’nın bir eli Ardyne’nin elinin üzerindeydi. Gülümseyerek ona baktı fakat onun zorla gülümsediği açıktı.

Elinin üzerindeki eli sıkıca kavrayıp Stesha’ya döndü. “Bir sorun var. Mutsuzsun. Neler oluyor Stesha?” Stesha’nın sanki her an ağlayacakmış gibi dolu dolu olan gözleri Ardyne’nin gözleriyle buluştu. Ardyne ona yine soran gözlerle bakıyordu. Uzun bir zamandan sonra bulduğu dostunu bu şekilde görmek gerçekten üzücüydü. Onu bu halde bırakmamıştı. Aslında önemli olan bu değildi. Onu bu hale kim getirmişti? Ya da ne getirmişti? Ardyne yine aklında tuhaf teoriler üretirken Stesha’nın cevap vermesini bekledi. Bu sırada oluşan sessizlik ona sinir bozucu geliyordu.

Kaymakbirasından bir yudum aldıktan sonra,kendisine meraklı gözlerle bakan Ardyne'e:
-Sana herşeyi anlatıcam.Ama bana bunun için biraz zaman tanı.O kadar çok şey yaşadım ki sen yokken..Hepsini bir arada anlatıp,seni sıkmak istemiyorum''dedi.
Fakat Ardyne'nın Stesha'nın bu sözlerini beğenmediği her halinden anlaşılıyordu ona öyle bir bakmıştı ki..
Stesha bu bakışı çok iyi tanıyordu.''Anlat işte,dinlerim seni.En yakın arkadasın ben değil miyim''dercesine sorguluyordu bakışları..
Stesha daha fazla dayanamadı bu duruma.Anlatıcaktı ve o da bal gibi dinleyecekti işte.En yakın arkadaşı değil miydi.Ne diye sıkılacaktı ondan.
-''Ahh peki tamam Ardyne.Suratını asma lütfen.İçimi herkese kapamışken,yanımda olan tek kişiyi de kaybetmek istemiyorum.Hazır mısın? ''
dedi ve ikinci kaymakbirasını da bir dikişle bitirdi.Bu yorgun gunlerınden ardından içtiği biralarla,ateş viskileriyle sarhoş olmaya ve onun ardından bır bara gidip delice dans etmeye bayılıyordu.Kaymakbirasını dudaklarına götürdü,yutmak istedi.Fakat bitirdiğini unutmuştu.Aval aval bardağı salladı ve genç bayanı çağırıp:
-''Sizi bugün baya yorucam.Bir kaymakbirası daha lütfen''dedi.

Konu: Geri: Tesadüf Paz Mart 01 2009, 18:56

"Hepsini bir arada anlatıp,seni sıkmak istemiyorum"
Buda ne demek şimdi? Ardyne Stesha'nın en yakını değil miydi? Sıkmak nerden çıkmıştı? Konu dostları olduğu zaman AArdyne sıkılmazdı. Stesha'da bunu biliyordu. Bilmesede o anki bakışlarından anlamış olmalıydı. Yüzü tuhaf bir şekilde kızgın bir hal almıştı. "Ahh peki tamam Ardyne. Suratını asma lütfen.İçimi herkese kapamışken, yanımda olan tek kişiyi de kaybetmek istemiyorum. Hazır mısın?" 'Nihayet' diye geçirdi içinden. Fazla bile beklemişti. "Elbette hazırım hadi anlat şunu." dedi Stesha ikinci kaymak birasınıda devirirken. Şaşkınlık içinde Stesha'nın üçüncü kaymak birasını sipariş etmesini izledi. Daha önce onu hiç bu kadar içerken görmemişti. Gerçekten dertli olmalıydı. Tuhaf bakışlar atarak ona baktı. Ardyne bile çoğu zaman ondan fazla içerdi. Hatta Stesha ona fazla içmemesi için kızardı. Peki şimdi bu hali neydi? Neler olduğunu anlamıyordu. Tek bildiği Stesha kesinlikle eskisi gibi değildi.

Biran tuhaf hissetti kendini. Belkide bu kadar uzun bir süre onu yalnız bırakması bir hataydı. Stesha'nın gözlerindeki hüzünlü ve yorgun ifade kendini daha çok kötü hissetmesine neden oldu. Buraya gelmeden önce düşündüğü herşey silinmişti şimdi kafasından. Stesha'nın elini ona güven vermek için iyice kavradı. Günün mutlu bitmesini dilemişti ancak öyle olmayacaktı. Gün kötü başlamıştı ve büyük ihtimalle kötü bitecekti...

Konu: Geri: Tesadüf Paz Mart 01 2009, 19:13

Arathorn dan ayrıldığımı yada onunla ılgılı bırseyler yaşadığımı her halde biliyordur diye düşündü.Ama tek acısının o olmadığını bılıyordu mu ?
Yani Robert'ın yıllar sonra geri döndüğünü,yeniden birşeyler yaşamaya başladıklarından haberdar mıydı..? Robert ile bir ilişkiye başlamışken,Arathorn ne derece önemliydi..Evet,öyle yapacaktı.Arathorn'u sılecek Roberttan bahsedecekti.Böylelikle arkadaşını da üzmemiş olacaktı..
Arathorn'u bılmediğini düşünerekten şöyle bir girişte bulundu..
*Robert..Olanları sana anlatıcam ama önce bizim malikaneye geçelim.Çünkü baya uzun bir mevzu..Burada kısaca anlatmaktansansa eve geçip,olayları tüm ayrıntılarıyla anlatmayı yeğlerim
dedi ve arkadasının ne söyleyeceğini tahmın edermiş gibi çantasını toparlamaya koyuldu..Daha sonra masadan kalkarak hesabı ödedi ve tekrar Ardyne'nın yanına gelerek:
*Hadi canım benım..Konusacak çok şeyimiz var..

Konu: Geri: Tesadüf Ptsi Mart 02 2009, 19:59

"Robert..."

Bu söz Aryne için yeterli olmuştu. Robert Stesha'nın eski bir aşkıydı. Son derece tutkulu bir aşk yaşamışlardı ve Ardyne buna açıkça şahit olmuştu. Fakat daha sonra Robert onu terk etmiş ve uzun br süre ortadan kaybolmuştu. Şimdi tekrar dönmüş müydü yani? Hayır bunu yapamazdı. Kim olduğunu sanıyordu. O gittikten sonra Stesha'nın çektiği acıları çok iyi biliyordu Ardyne. Onu ne kadar zor unuttuğunuda... Biran içini saran öfke ve Stesha'ya olan acıma duygusuyla elini yumruk şeklinde sıktı. Bu sırada Stesha çoktan hesabı ödemiş ve yanına gelmişti. "Hadi canım benım..Konusacak çok şeyimiz var." Bu kadar kızgın olmasa Ardyne onu oturtur ve anlatana kadar şurdan şuraya gitmezdi. Fakat bu kez sinirliydi ve yalnız olacakları bir yere gitmeleri ikisi içinde en iyisi olurdu. "Tamam canım geliyorum." dedi çantasını alıp ayağa kalkarken. Sakin olmaya çalıştı. Eğer daha çok sinirlenirse öfkesini kontrol edemeyebilirdi. 'Zavallı Stesha' diye geçirdi içinden. Çektiği acılar yetmemiş gibi şimdi birde... Ellerini serbest bırakarak Stesha'yı takip etti. Üç süpürgeyi geride bırakırken Ardyne boğazının kuruduğunu hissediyordu. Nede olsa sözlediği kaymak birasında tek bir yudum bile almamıştı. Sessiz kalmaya devam ederek yürüdüler ve gözden kayboldular...