Geri Dönüş Beklenenler Var

Etraf gerçekten de sıcaktı. Cehennem, gerçekten de tarif edildiği gibi bir yerdi. Alevli, yakıcı, korkutucu. Acaba gerçekten ölmüşmüydü? Ruh emiciler tarafından öldürülmemişte, sadece baygın halde gördüğü bir rüyanın içindemiydi? *Hayır! Rüya görseydin, acı çekmezdin!* Değildi. Düpedüz cehennemdeydi. Ama işin ilginç tarafı, buraya öldüğü gibi gelmiş olmasıydı. Küçükken kiliselerde anlatıldığı gibi değildi, onlar öldüğün zaman önce soruların sorulacağı, günahların hesalanacağı gibi şeyler söylüyorlardı. Sanırım cevaplarını bildikleri soruları ve hesabını çok önceden tuttukları günahları Grenouille'nin önüne sunmak istemedi kimse, direk hakkettiği yere, cehenneme yolladılar onu. *Burada yaşamaya alışacağız artık.* Sessizce etrafına bakınmaya devam etti.

Uzun süredir kızmış olan alevli toprakta oturuyordu. Acı vericiydi, ama içinden bir ses ona durmasını söylüyordu adeta. Halen etrafına bakınıyordu, ne gelen vardı, ne giden. Gözlerini mağrur bir şekilde sıcak tabana çevirdi. Boş boş bakıyordu yere. Topuklu ayakkabıyı andıran, ancak ondan biraz daha kalın olan iki çift ses duymaya başladı. Kafasını kaldırıp baktığında, bu ikilinin zebaniler olduğunu farketmesi geç olmadı. Zebaniler kendi aralarında konuşuyorlardı. Bakışlarını Grenouille'ye çevirdiler ve:

'' Hadi yine şanslısın. Efendin Grégory gibi, ilk ölümünde günahların sığmadı cehenneme. Gidebilirsin. Yaklaşık 2 saat içinde geri döneceksin o fani dünyaya. ''

İçinde küçük bir sevinç vardı, bu sevinç suratına çarpık bir gülümseme olarak yerleşti. Ve ciğerleri yanmaya başladı, büyük ihtimalle zebanilerin fani olarak nitelendirdikleri dünyasına dönüyordu. Heyecanlıydı, sadece o kadar...

Derin ve acılı bir nefes alarak uyandı tabutunda. Her yer karanlıktı, hiçbirşey görmüyordu. Ama bir cenaze merasimi olduğunu anlamakta geç olmamıştı. Üzerindeki toprak giderek ağırlaşıyordu. Bilmiyordu hiç bir şeyi. Ağırlaşan topraktan kurtulabilmek için tabutu kırmaya çalıştı, bunu denemeye başladı.

Not: Bu rp sadece L'azienda üyeleri içindir. Arathorn(Eray) hariç tüm L'azienda üyelerinin gelmesi zorunludur. Kurgu ise şöyledir:
'' Grenouille günahlarının cehenneme sığmaması üzerine tamamen ölmüş efendisi Rupért Gregory gibi dünyaya geri gönderilir. Dönmüştür, fakat bu sırada cenaze töreni olmaktadır. Grenouille mezarından çıkmaya çalışırken, cenazeye Grenouille' nin eski bir dostu uğrayacaktır. Tüm L'azienda üyeleri ona saldırmaya çalışırken, mezarından çıkan Grenouille bu ani saldırıyı engelleyecek ve herkesi şaşırtacaktır. İyi rpler ^^ ''

İşte o hüzünlü günün sabahı. Loisa için abartılı bir hüzün olmasa da L'azienda'nın ilk üyeleri veya O'nu yakından tanıyanlar için abartılı bir hüzündü bu. L'azienda'nın kurucusu ve başkanı olan Grenouille'nin cenaze günüydü bugün. Loisa belki de ilk defa içten içe zorluyordu kendisini ağlamamak için. Hem de iyi tanımadığı biri yüzünden böyle ağlamaklı haldeydi. Henüz cenaze vakti de gelmemişti üstelik. Sıcacık evinde, cenaze töreni için hazırlanıyordu. Kıyafet seçmesi gerçekten zordu. Dolabının yarısından çoğu siyah elbiselerle doluydu. Hangisini seçeceğine karar veremiyordu. Kıyafet gösterişli mi olmalıydı sıradan mı? Cenaze bile olsa, sıradan bir şey giyemezdi Loisa. Gözünde hemen gösterişsiz olanları eledi. Azı gitmiş çoğu kalmıştı resmen. Eyer biraz daha uğraşırsa kıyafetle, cenaze törenine geç kalacaktı. Gözünü kapadı ve işaret parmağını gardolaba doğru uzattı. Sağa sola doğru gezdirmeye başladı parmağını. 5 saniye kadar sonra parmağını bir yerde sabitledi ve gözlerini açtı. Kıyafete doğru uzanıp kıyafete baktı. Yok yok, bu olamazdı. Dekoltesi vardı. Kıyafeti yerine koyarken onun hemen yanında olan kıyafeti farketti. Hemen eline aldı ve üstünde tutarak aynadan baktı, nasıl durduğuna. Elbise Loisa'nın dizine kadar geliyordu, dekoltesi yoktu ve üstünde güzel desenler vardı. Tamam, bu güzeldi. Elini olabildiğince hızlı tutarak elbiseyi giydi. Üstünde daha bir hoş duruyordu, ama şimdi kendisine bakarak böbürlenmenin zamanı değildi. Cenazeye zamanında yetişmek, hatta mümkünse erkenden gitmek istiyordu. Daha önceden yatağının ucunda hazırladığı küçük, siyah çantayı aldı ve koşarak evin önüne çıktı. Çevrede hiç bir muggle olmadığı için rahatlıkla cisimlenebilirdi. Kapının önüne çıktığında havanın soğuk olduğunu farketti. Adımını attığı anda içi buz gibi olmuştu. Tabii, elbisesi askılıydı, üşümesi normaldi yani. Tekrar odasına çıkmakta zor gelmişti. Birkaç saatliğine katlanacaktı bu soğuğa. Katlanma kararını alır almaz Londra'daki Büyücü Mezarlığı'na cisimlendi.

Henüz kimse yoktu, Grenouille'nin en yakınları dışında. İlk gelen L'azienda üyesi Loisa'ydı heralde. Buna sevinmişti bir bakımdan. Bağımlılığını da göstermiş oluyordu, en azından kendisine. İlk kez bu düşünceleri kısa sürmüş ve yerini başka düşüncelere bırakmıştı. Grenouille'yi düşünüyordu. Yazık olmuştu. O kadar büyük birinin ölümü... Hem de Loisa onunla hiç tanışma fırsatı bulamamıştı. Birkaç kere gazetede görmüşlüğü vardı ama onlarda çok net değildi. Tek hatırladığı ve algılayabildiği genç biri olduğuydu. Keşke tanışabilseydi onunla. Tarafının kurucusuydu sonuçta. O, Loisa için bir öğretmen bile olabilir, Loisa'yı yetiştirebilirdi. Ama bu düşünce biraz bencilceydi, yani cenazede düşünmek için bencilceydi. O kadar yakınları vardı, onu tanıyan ve sevenler. Onların halleri ne olmalıydı? Bir saniye, Loisa gerçekten yumuşamış mıydı ne? O katı kız, bir cenaze yüzünden bu hale mi gelmişti? Bunları düşününce bile Loisa'nın gözlerinden yaş gelmişti. Bu tek damla, sıcacık yaş, yavaşça Loisa'nın gözünden çenesine doğru süzüldü. Loisa hemen kolunun tersiyle bu yaşı sildi. Bu anı hatırlamak bile istemiyordu şuan, zayıflığın bir belirtisiydi bu!

Loisa bunları düşünürken etraf dolmaya başlamıştı. Loisa ilk gelen olduğu için tabutun olabildiğince yakınındaydı. Ve işte merasim başlanıyordu. Birkaç kişinin ufak konuşmalarından sonra tabut, yavaşça çukura bırakılmıştı. Ardından bir kaç erkek toprakları tabutun üstüne, çukura doğru atmaya başladılar. Loisa bu anda garip bir şey duydu. Kapıyı çalarken, daha doğrusu yumruklarken çıkan ses gibi bir şey. Hemen etrafına bakındı. Hiçbir şey yoktu. Heralde kafasından uydurmuştu bu sesi. Zaten çok hafif gelmişti bu ses, yani alçak bir şekilde. Başkalarından bir tepki gelmediğine göre, Loisa'nın uydurduğu bir sesti. Dikkatini o sesten çekip, cenazeye odaklanmaya çalıştı...

Boş bir alanda beliren siluet kendini yeni lord olarak ilan eden Zenith'di.Etrafı yavaşca süzüyordu bir tabut ve başında bir kaç kişi vardı.Eski mezarlık nefret doluydu sanki üstündeki siyahımsı cübbesiyle izlediği tören dehşet vericiydi.Eski Lord Grégory'nin sağ kolunu toprakla buluşturacaklardı.Lord yılan derisi gibi olan yüz derisini yavaşca çekiştirdikten sonra başına cübbesinin şapkasını geçirdi.Kafası öne eğik ve asası cebinde heran için hazır bir şekilde duruyordu.Aslında bu köklü mezarlıkta onun öldürdüğü kişiler göze çarpıyordu biraz ilerde tören başında biraz hareketlenme olmuştu.Lord cebindeki asayı şimdi daha sıkı tutmaya başlamış etrafa göz atmaya başlamıştı.Etrafın karanlığa iyice bürünmesi hiç hoş durmuyordu.Lord heran için tedbirliydi onu kimse şuana kadar farketmemişti hem farketselerde onların üstesinden gelebilirlerdi.Etraf kararlıydı bugün bir olay olucaktı.Ay'ın önü kara bir bulutla kapandıktan sonra etrafta biran için çığlıklar atılmaya başlamıştı.Lord mezarlara doğru bakıyor teker teker göz gezdiriyordu.İçinden bir ses buradan gitmelisin diğer ses kalıp kendini bütün büyü dünyasına kendini ilan etmek istiyor diyordu.Asasını boyunundan geçirerek çıkarttı.İnce ölüm asası elindeydi.Etrafı derinlice izliyor neler olduğunu anlamaya çalışyordu.Bu kadar esrarengiz bir olay beklemiyordu ancak değişiyordu.Lord asasını havaya kaldırıp bir parıltı göndermişti dikkatleri üstüne çekmek için asanın ucundan çıkan küçük bir kıvılcım göğe doğru çıkmış herkesin göreceği bir biçimde patlamıştı.Herkes parıltının geldiği yere doğru bakıyor şaşırmalarına karışıyordu.

Tamamen iğrenç bir gündü. Hatta o kadar iğrençti ki,bu adeta on yıl erkeksiz yaşamak gibiydi. *Bella gibi birinden bu yorum dışında yorum beklenemezdi zaten de* Kuş tüyü yumuşacık yatağından istemeyerek ve umutsuzca kalktı Bells. Gözlerinin altı uykusuzluktan morarmıştı. Bir saat uyku sinir bozucuydu. Pili bitmiş bir oyuncak bebek gibi,zorla hareket ediyordu. Ama pili bitene kadar da çaba harcayan,acınacak halde bir bebek... Hayatında hiç bu kadar mutsuz olmamıştı Bells. Grenouille gibi birini kaybetmek... Düşünmesi bile çok zordu Bella için. Pillerini yeniledi. -yani biraz hızlandı- Üzerine sade bir elbise geçirdi. İnce uzun bacaklarına siyah bir file çorap ve başına siyah bir şapka... Hayatında ilk defa bu kadar siyahı aynı anda girmişti. Pek fena durduğu söylenemezdi gerçi... *Oops,Bells kendine gel (!)* Megolomanyaklığı bıraktıktan sonra hızlıca kendini Londra'daki mezarlığa attı.

Hava ilik kesiciydi,nefes almak zorlaşıyordu hele şu elbiseyle... *Brrr!* Bulutların arkasında bir güneş vardı,evet. Ama yine göstermiyordu kendini... O bile kaçıyordu herşeyden,herkesten. Sıkılmıştı o da,bıktırmıştı belki de hayat onu da? Yine hüzünlü,iğrenç bir gün bekliyordu bütün L'azienda'yı... Normalde sinsi planlar yapıp,hiç üzülmeyen -hatta manyakça gülen- ekip şimdi yas mı tutacaktı? Bu durum Bella'nın dediği kadar iğrençti. Kafasını sağa çevirdiğinde karşısında ikizi duruyordu. Büyük ihtimalle ondan çok daha önce kalkmıştı. Fena gözükmüyordu,yine güzel giyinmişti. *Eh,kimin ikizi!* Ha bir de sol tarafında Edgar vardı. Grenouille'nin babası... Kesinlikle Bells'den çok daha fazla acı çekiyordu... Bir babanın oğlunu,yavrusunu kaybetmesi kadar kötü ne olabilirdi? Kendi kanı,kendi canı... Böyle düşünüyordu şimdi Bells,gören de onu iyi biri sanacaktı. Sıkıntılı düşüncelerinden uzaklaşıp -çalışıp- Loi'nin sağına doğru ilerledi.

"Hee,hee,heey."

O pürüzsüz sesi şimdi kesilmişti. Üzüntünün yanında soğuk da nefes kesiciydi. Şapkasını eliyle çıkarıp,sol ayağını sağ ayağının önüne attı. Edgar'ı tanıyordu Bells,ama onun da Bell'i tanıdığını pek düşünmüyordu açıkçası. Şapkasını topuz yaptığı saçının üzerine tekrar oturttu. Ve biraz da olsun gülümsemeye çalıştı.

Out: Ben yazarken,Edgar rp bırakmıştı. Şimdi silmiş galiba.

Konu: Geri: Geri Dönüş *Beklenenler Var* Paz Mart 01 2009, 09:38

Richard hiç de havasında değildi bugün. Belkide en sevdiği yeğenini toprağa verecekti. Sonradan Bakanlık'tan kaçırdıkları cesedine gizli bir merasimle cenaze yapmak istemişlerdi Grenouille'ın dostları ve yoldaşları olan L'azienda. Bu güne özel giydiği siyah paltosu, fötr şapkası ve kalın camlı güneş gözlükleriyle toprağın içine bırakılan tabutu izliyordu. Bütün L'azienda ve Alston Ailesi Gre'nin son vedasında yanındaydılar. İçindeki huzursuzluk ve nefrete rağmen taş kesilmiş gözleriyle ağlamıyordu. Daha doğrusu ağlayamıyordu. Bugün bir konuşma yapması gerektiğini bildiği için açılan çukurun diğer tarafına geçti. Herkes Richard'ı görebiliyordu artık.

"Bugün aramızdan biri ayrıldı. Her zaman yanımızda olamasada kuzenimiz ve L'azienda'nın kurucusu olan Grenouille'ın son yolculuğuna uğurlanmasında sizleri aramızda görmek belki Grenouille'ı sevindirirdi. O hep idaallerinin peşinden giden gözükara bir gençti. Asiliği yüzünden bir kez Azkaban'a bile düştü. Ama buradan da yine o hırs ve azimle çıkmayı başaran Grenouille malesef son yakalanışında tekrar kaçamadı o iğrenç yaratıkların elinden... Biz Grenouille'ı hep olduğu gibi hatırlayalım. Bu ona yeterli bir armağan olur..."

Açılan çukurun içine tabutu indirmişlerdi. Yani Richard'ın asasıyla tabutu nazik bir biçimde zemine oturttuktan sonra üzerine toprakları serpiyordu. Ama karşısında duran toplulukta bir uğultu kopup Richard'ın arkasına doğru olan bölüme bakmaları davetsiz bir misafirin olduğunu gösteriyordu. Amna arkasını döndüğünde havada patlayan bir kıvılcımı farketti. Öfkeden deliye dönen Richard, kıvılcımın atıldığı yeri kolayca tesbit etmişti. Diğerleride bu havai fişek olayına epeyce sinirlenmişti doğrusu. Yani en hüzünlü günlerinden birinde havaya kutlama yaparcasına kıvılcım saçmak akıl kârı değildi. Adama doğru yürüyen kalabalığın önünde Richard vardı. Adama iyice yaklaştıklarında elini kaldırarak arkadan gelenleri de durdurdu. Karşısındaki ucubeye benzeyen yaratığı iğrenen gözlerle inceledi. Ancak sinirinden birşey kaybetmeden adama kükredi.

"Ne cüretle buraya gelebildiğini bilmiyorum ama buradan gitmezsen olacakları tahmin bile edemezsin..."

Ceplerinin derinliklerinde duran asasına uzanmaya bile tenezzül etmeden adama delici bakışlar atmaya devam etti. Daha doğrusu iğrenen... Arkasında duran öfkeli gençlere daha birşey yapmaları gerektiğini söylememişti. Elinin tek hareketiyle yirmiden fazla yeşil ışık kukuletalı iblisi yeryüzünden silmeye yeterdi. Ama Richard birazda eğlenmek istiyordu bu yabancıyla. Richard'ın tahminine göre bu adamda Ulu Lord'un ölümünün ardından kendine Lord diyen zavallılardandı. Gerçi o birkaç zavallıyı Arathorn afiyetle yediysede bunu daha gelenekselleşmiş bir biçimde buraya gömmeliydiler. Ancak karşıdaki zavallı belki korkup mezarlığı terkedebileceği için daha aksiyon ve maceraya gerek duymutordu. Bu boşluktan sıkılan Richard cebinen bir puro çıkarıp yakmak istediysede bunu yapmadı. Sadece gözündeki kalın güneş gözlüğünü çıkarıp cebine attı. Artık adamın yüz hatlarını daha rahat seçebiliyordu...

Konu: Geri: Geri Dönüş *Beklenenler Var* Paz Mart 01 2009, 10:22

Herkesin ona karşı bakması ve çığlık atması olaya süreklilik kazandırıyordu.Mezarlığa bir türlü tabutu sokamamışlar bütün topluluk şimdi Lord'a doğru geliyorlardı.Önlerinde her zamanki gözlükleriyle gelen ve kendini L'azienda diye bir örgüt kurup başkanı zanneden Richard geliyordu.Lord bir kahkaha koparıp asasını ona doğru gelen topluluğa doğrulttu.Richard sanki bir köpeğe bağırıyormuş gibi konuşmaya başladı;

"Ne cüretle buraya gelebildiğini bilmiyorum ama buradan gitmezsen olacakları tahmin bile edemezsin..."

diye bitirdi.Lord kısa bir kahkaha daha atarak etrafı izlemeye başlamıştı ancak ters giden birşeyler vardı solundaki mezar taşının arkasında bir gölge duruyordu.Hiç aldırmadan ellerindeki asayı cebine yavaşca koydu.Richard ve ekibine kendini kabul ettirmek zor olucaktı.Birde Arathorn çıkmıştı ortaya bu adamda bir kaç basit kişiyi öldürdükten sonra ortadan kaybolmuş ancak nereye saklandığını kimse bulamamıştı.Elbette Richard nereye saklandığını biliyordu ona ittat etmelerini şuanlık beklemiyordu Lord.Richard ve ekibine doğru bakıyor arada başını hafifçe döndürüp mezar taşının arkasındaki gölgeyi takip ediyordu.Kalın yossulaşmış ses tonuyla havaya hükmeder bir şekilde;

''Sizi aciz gibi görüyorum benim karşımda bu şekilde durmanızı hiç anlamıyorum ölen ölmüştür.Şimdi yenilikler zamanı şu mezar taşının arkasındaki adamınızı alın ordan yoksa sonu kimsenin beklediği gibi olmaz.''

dedi kısa bir kahkaha atarak.Richard ve diğerleri şaşırmış gibi duruyordu.Lord iyice surat ifadesini değiştirmeye başlamış etrafın karanlığa boğulmasından zevk alacak bir biçimde herkese karşı tedbirli bir şekilde bakıyordu.Etrafın bu durumunu hiçe sayıyordu.Mezar taşının arkasından yavaşca birisi iki mezarın arasına durup çıktı.Biraz sıska elinde küçük bir asa olan adam dikkatlice Lord'a bakıyordu.Diğerleri şaşırmış gibi görünüyordu.Lord soktuğu asayı yeniden çıkartıp ona doğrultulan asaya doğru doğrulttu asasının.Herkes Lord'un napacağına bakıyordu.Lord derin bir nefret içerisinde böğürdü;

''Seni ahmak,Avada Kedavra''

Asadan çıkan yeşik ışık hüzmesi iki mezar arasında duran nefret dolu gözlerle ölümü bekleyen adama doğru ilerliyordu.Lord etrafa tiz bir bakış atarak büyünün adamda yoğunlaşmasını bekliyordu.

Konu: Geri: Geri Dönüş *Beklenenler Var* Paz Mart 01 2009, 10:41

''Sizi aciz gibi görüyorum benim karşımda bu şekilde durmanızı hiç anlamıyorum ölen ölmüştür.Şimdi yenilikler zamanı şu mezar taşının arkasındaki adamınızı alın ordan yoksa sonu kimsenin beklediği gibi olmaz.''

Richard sadece kahkaha atmakla yetindi bu sözcüklere. Asasını bir hamlede çekerek nefretle geriye doğru savurdu. Üstü toprakla örtülü mezardan fırlayan tabut havada parçalandı ve paçavralar içindeki Grenouille içinden düştü. Biraz hâlsiz görünsede sağ olduğu kesindi. Richard dışındaki herkes şaşkınlıktan ne yapacaklarını bilmeden öyle anlamsız bakışlarla Grenouille'ı süzdüler. Richard'da paltosundan Grenouille'ın asasını çıkararak ona doğru fırlattı. Sanki anlaşmışlar gibi birbirleriyle bakışıyorlardı. Grenouille'da Richard'ın yanına geldiğinde şaşkınlık yaşayan Lord Zenith oldu. Richard ucube gibi suratı olan adama bakarak kahkahalar atmaya başladı. Tabii L'azienda üyeleride neler olduğunun farkında değildi. Aslında herşey dün gece Richard'ın karşısında saydam bir şekilde beliren Grenouille'ın belirmesi ve söyledikleriyle başlamıştı. Yani baştan beri herşeyi bilen Richard kendine Lord diyen aciz ve zayıf adamı mezarlıkta bütün adamlarıyla beraber kıstırmak olmuştu işin en kolay yanı.

"Herşey senin buraya gelmen içindi ucube! Kendini plan kuruyor sanabilirsin ama yanılıyorsun...Bana birtek kolumdakini yazan adam emir verebilir, Rupert Grégory...Senin gibi yeniyetmelerin yeride mezarlarıdır..."

Afallamış gibi görünen Zenith, öfkelenmişti düştüğü aciz duruma. Richard'da onunla eğlenmek istiyordu işin açıkcası. Yüzünde pis bir sırıtmayla adama bakarken Grenouille'ın da aynısını yaptığını gördü. Ancak öfkeden deliye dönen ucube asasından bir yeşil ışık huzmesini üzerlerine doğru gönderdi. Richard tek hamlede sıçrayarak havada bir atmaca'ya dönüştü. Kahverengi tüyleriyle gecede görülmesi imkânsızdı. Ancak bu hamle üzerine bütün L'azienda ajanları asaları Zenith'e doğrultarak kıvılcımlar saçıyorlardı. Ancak Grenouille ortalarda yoktu. Richard Zenith'e tepeden lanet gönderirken bir yandanda düştüğü aci,z duruma bakıp gülüyordu. Daha doğrusu bu gülüşler hırçın birer atmaca ötüşünden başka birşey değildi. Richard temkinli biryere inerek eski hâlini alırken büyülerden kaçmaya çalışan ve acizliğine söz yetmeyecek birkaç hamlesini seyretti. Kenardan eliyle dur işareti yaptığında bütün L'azienda durmuş, soluk soluğa kalmış Zenith'e bakıyorlardı.

"Bravo ucube! Baksana ne güzelde tuzağa düşüyormuşsun...Senden Lord mu olur Lady mi orası tartışılır."

Elinde asasıyla adama temkinli adımlarla yaklaşıyordu. Bu kadar basit ve ucuz birinin kendine Lord demesi gülünç birşeydi. Hemde çok gülünç...

Misafir

Uzaktaki Çalılıklardan duyulan ses Her zamanki kadim duruşuyla, Gregory'nin sağ kolunu gözler önüne sermişti. Aylardır idealleriyleparelel çalışan Kardeşlerini arıyordu.Bir yandan da gözler önünden kaybolmak istiyordu.Herkesin gözleri şu an Çakma Lord Zenith'inüzerindeyi.Fakat şimdi daha büyük bir şaşkınlık yaratacaktı Uriel'in gelmesi.Sert bir yıldırım çakmış ve yıldırım sönmesiyle Anthony Mezarın önünde herkesin ortasında belirmişti.Tüm ciddiyetsizliği ve kendinden eminliğiyle Mezara yaslanmış bir şekilde sırıtıyordu..Konuşmaya başladı:

"Vaay Vaay!Çılgın Alston...Yazık!Gerçekten yazık"

Yavaşca Emanuélin üzerine doğru yürürken asasını çıkardı ve her zamanki klasik hareketini yaptı.Asasını elinde bir baget gibi döndürdü.Yağmur son hızıyla yer yüzüne düşüyor, belkide ahşaptan yapılmış olan mezar kutusunun deliklerinden sızarak Gran'in suratını yalıyordu.Üzerine çevrilmiş onlarca asa onu biraz rahatsız etmişti.Aralarında Saldırmaya cesareti olan bir çok adam olsada Bu Ölüm makinasının en suskun haliyle meydanda belirmesi belkide Gregory'nin gölgesini görmekle eşdeğerdi.Kısa bir süre sonra yağmurun sönndürmemesi için elini sier ettiği sigarasını asasının ucuyla yaktı ve ekledi:

"Tanrı aşkına Gregory!Bu olanları görmeliydin!Şayet şu Garabete dersini vermek bize düşüyorsa!..."

Asasını Zenith'e çevirdikten sonra yüz hatları hiç olmadığı kadar sertleşmişti.Ardından eski yüz ifadesinew dödü ve devam etti:

"Değil mi Eski dostum"

Emanuél'e bakıyordu

Konu: Geri: Geri Dönüş *Beklenenler Var* Paz Mart 01 2009, 11:57

"Vaay Vaay!Çılgın Alston...Yazık!Gerçekten yazık"

Richard çakan şimşeğin içinden çıkan adamı süzmeye başladı. Birkaç saniye sonra kahkahasıyla yankılandı karanlık mezar. Zenith artık saklanacak bir delik arasa iyi ederdi. Anthony her zamanki klasik asa hareketlerinin ardından korktuğu her hâlinden belli olan ucubeye bakmayı sürdürdü. Sanki Rup, Zenith'in cezalandırılmasını kutlamak için gökyüzünden şarap akıtıyordu. Bardaktan boşalırcasına yağan yağmur fötr şapkasının siper ettiği gözlerine zarar vermesede görüş alanını biraz kısıtlıyordu.

"Tanrı aşkına Gregory!Bu olanları görmeliydin!Şayet şu Garabete dersini vermek bize düşüyorsa!..."

Hiç değişmemiş o psikopat havasını koruyan genç büyücü asasını korkak bir böceği andıran Zenith'e doğrulttu. Richard bütün adamlarına sadece elini Zenith'e doğru doğrulttuğunda aynı şeyi yapmalarını sağladı. Zenith'in yapacağı tek yanlış hareket değersiz canına mâl olurdu. Richard ona birkaç adım yaklaşarak kahkahalar attı.

"Görüyorsun değil mi Zen! Senin dirini Rup'un ölüsü tek hamlede öldürür. Kendine Lord demeden önce kudretini sınamalısın. Yoksa böyle aciz ve çaresiz kalırsın..."

Arkasını döndüğünde sigarasını yakmış olan Anthony'e bekle işareti yaptı. Zenith'le biraz daha oyun oynamak istiyordu. Diğerlerine de aynı şeyi işaret etti. Farenin kediyle oynaması gibi oynayacaklardı Zenith deden ucubeyle!

Konu: Geri: Geri Dönüş *Beklenenler Var* Paz Mart 01 2009, 18:11

Herşey hızlıca olup bitiyor sanki onu tuzağa düşürecekmiş gibi bir hava takıyorlardı.Zenith hiç bu olaylara karşı bakmıyor asasını yere doğru çevirip etrafında olanları dikkatlice dinliyordu.Hiç tavır ve taviz vermiyordu yılan derisi gibi derisi olan acımasız Lord arada kahkaha atıp olanlardan tat alıyor gibi görünüyordu.Hayaller ve gerçekleri düşünüyor havanın iyice karanlığa bürünmesi onun için dahada ciddileşiyordu.Richard ve yanındaki genç budala birşeyler sayıklıyor Lord sadece gülümsüyordu.Kızgınlığını belli etmiyor aciz olmalarını istemiyordu.Tek hareketiyle bütün ölü bedenleri canlandırıp onların üstüne salabilirdi ama onları kendi saflarına çekmeliydi.

Etrafdaki çığlıklar dinmişti.Richard birkez daha konuşmaya başlamıştı.Onu gazetelerden okumuş olucakki ismini sayıklıyordu.Ama onuda,diğerlerinide hiç takmıyordu.Etraftaki bir kaç ışık Lord'un yavaş yavaş gözlerini oraya odaklanmasıyla sönmüştü.Göz gözü nerdeyse görmüyordu Richard'ın kötü sakalı bir kaç parlayan yüzük ve bir tane asa parlıyordu sadece.Richard son sözleri ağzından döktü;

"Görüyorsun değil mi Zen! Senin dirini Rup'un ölüsü tek hamlede öldürür. Kendine Lord demeden önce kudretini sınamalısın. Yoksa böyle aciz ve çaresiz kalırsın..."

Hiç takmıyordu Zenith iyice onları bozmak istemiyordu.Teker teker hepsini süzdükten sonra iyice ellerini asasına odaklamıştı.Dünyanın bu tarz kişilere kalması iyice ortalığı karışıtırmıştı.Rupert'ın bunlara nasıl güvendiğide sorular içerisindeydi zaten.Etrafta bir kaç kişinin konuşmaları yankılanıyordu hafif fısıldamalar bozuyordu.Asasını yere doğru sertçe tutan Zenith aralarında dört beş metre olan Richard ve ekibine bakış atarak konuşmaya başladı;

''Ya bana itaat edin yada hepinizi yok edeyim geri geleceğim.Bombarda Maxima.''

asa yere doğru bir büyü göndermişti.Zenith etrafında dönmeye başlayarak oradan ayrıldı.Patlamanın etkilerini izlememek için Muggle kentine cisimlendi.Uzun ve yorucu bir günün ardından etraftaki pis mugglelara bakış atarak etrafı süzdü.

Misafir

Sert bir sıçrama hareketi ardından da cisimlenme yolu ile büyüden kurtulmuştu ardından derin bir nefes aldı ve kahkaha atarak havada uçan adama Yeşil ışık huzmeleri göndermeye başlamıştı bir yandan da bağırıyordu:"Avada Kedavra Avade Kedavra Avade Kedavra Avade Kedavra Avade Kedavra Avade Kedavra!!!!!!"Daireler cizen adama hiç bir büyü çarpmaştı adam ise kahkahalar içerisinde oradan başka bir yere cisimlenmişti.Bu sinir bozucu korkak itin hareketleri yetmişti artık.Yarın yanaklarından öpecekti onu.:"Kendine iyi bak zen Şayet seni ben öldürmez isem mezarında da uyuyamayacaksın."Şeytani gülümsemesini Rüzgarın Uçurucu şiddetiyle Cübbesini havalnası kesmişti.Yaşamına son verirken gülümseyecekti sadece.........

Konu: Geri: Geri Dönüş *Beklenenler Var* Paz Mart 01 2009, 18:28

''Ya bana itaat edin yada hepinizi yok edeyim geri geleceğim.Bombarda Maxima.''

Richard hiç istifini bozmadan asasını büyünün geldiği yöne doğrulttu. Kendi asasıyla oluşturduğu irice bir kalkan birkaç metre arkasında duran herkesi korumaya yetmişti. Ve Zenith'in havaya sıçrayarak kaçışını çok basit ve korkakça bulmuştu. Hele birde şu "yok etme" kısmı Richard'ın kahkahalarla gülmesine neden olmuştu. Ancak buna sinirlendiği hareketlerinden belli olan Anthony ucubenin arkasından büyüler yollayarak bağırıyordu. Richard genç adama doğru dönerken ikisininde yüzünde o pis sırıtışları vardı.

"Onu sana bırakırım evlat! Merak etme... Tanrı aşkına Uriel. Nerelerdeydin? Örgütü kurarken sana ihtiyacımız vardı. Şimdi geldin neyse ki! Grenouille'ın döneceğinden haberin vardır değil mi?"

Bütün L'azienda üyelerinin göreceği şekilde dağılın işareti yaptı. Herkes birer birer cisimlenirken mezarda birtek Anthony ve Richard kalmıştı. Ayrıca onları uzaktan izleyen Grenouille...

Misafir

"Onu sana bırakırım
evlat! Merak etme... Tanrı aşkına Uriel. Nerelerdeydin? Örgütü kurarken
sana ihtiyacımız vardı. Şimdi geldin neyse ki! Grenouille'ın
döneceğinden haberin vardır değil mi?"

Bu sözlerin üzerine kafasını Emanuéele doğru cevirdi.Nefes nefeseydi cevap verdi:

"Eragon ile sizi arıyorduk! o sırada Maskelerimiz Üzerimizdeydi.20 seherbaz Peşimize düştü.İz sürücüleri uzun süredir bizi takip ediyor Neyseki tam olarak atlattık..."

Kırılmış bir ses tonuyla devam etti:

"Evleniyormuş Emanuél!"

Toprağa bir yumruk attı tüm gücüyle ardından doğru ve devam etti:

"Evet haberim var Dostum"

dedi mutlulukla

Konu: Geri: Geri Dönüş *Beklenenler Var* Paz Mart 01 2009, 19:05

Eragon ile sizi arıyorduk! o sırada Maskelerimiz Üzerimizdeydi.20 seherbaz Peşimize düştü.İz sürücüleri uzun süredir bizi takip ediyor Neyseki tam olarak atlattık..."

Richard sakalını sıvazlarken Anthony'nin söylediklerini düşünüyordu. Keşke o zaman Richard'a gelselerdide onları saklasaydı. Hem L'azienda için de yararlı olurlardı Eragon'la. Kesilmeden sürekli yağan yağmur artık canını sıkmaya başlamıştı. Fötr şapkasından dolayı gözlerine çarpmasada omuzlarına düşen saçları ve kıyafetleri sırılsıklamdı. Yan yana mezarlıkta dolaşırlarken Anthony yere çökmüştü bir an için ve yeri yumrukluyordu.

"Evleniyormuş Emanuél!"

Richard ne diyeceğini bilememişti bunun üzerine. Kesinlikle Sylvia'dan bahseden Anthony oldukça öfkeli görünüyordu. Sylvia'nın yoldaşlarını satmasını Richard'da hiç tasvip etmemişti. Hatta ona vereceği cezayla ilgili kafa bile yoruyordu. Ayağa kalktığında Richard kendinden uzun olan adamın omzunu tuttu. Bunu sevgi ve şevkatle yapıyordu.

"Üzülme evlat! Bunun hesabını elbet sorarız. Hem bizi satmasını hem de kimin için sattığını? Yakın zamanda bir toplantı yapacağım. Orada akıbetlerini belirleyeceğiz."

Kendini biraz daha toparlayan Anthony yüzüne tekrar o pis sırıtmasını takındı. Karanlık mezarda yürümeyi sürdürüyorlardı. Ancak Richard'ın akla hâlâ mezarından çıkan Grenouille'daydı. Acaba nereye gitmişti bu asi çocuk! Anthony'de Grenouille'ın geri döneceğinden haberdardı fakat bunun nasıl olduğuydu. Belkide Rupert'a uygulanan muameleydi ya da daha başka birşey... Cebinden bir puro çıkararak yaktıktan sonra fötr şapkasının siperlediği ağzında çevirmeye başladı. Dudaklarının ucundaki sert yapraklardan ciğerine çektiği dumanları yağmurlara salarken bir yandanda uzun zamandır görmediği Anthony'i süzüyordu.

Konu: Geri: Geri Dönüş *Beklenenler Var* Perş. Mart 05 2009, 18:17

Rp bitmiştir. Bundan sonraki L'azienda kurgusu kısa bir zaman içerisinde açıklanacaktır. Kilit diliyorum ^^

Geri Dönüş *Beklenenler Var*

Geri Dönüş Beklenenler Var