Sevgiliyle bir gün..

Gil her günkü gibi bugünde erkenden kalkmıştı yataktan. Kendiliğinden uyanma alışkanlığını çok seviyordu. Bu ona biraz kendini beğenmişlik katsada aldırdığı yoktu. Her hafta sonu yaptığı gibi bugünde sevgilisi Anne ile buluşucaktı. Bunun için güzel ve çok şık mavi bir takım elbise geçirdi üstüne. Ve cüppesini de boynundan astıktan sonra kendisini evin dışarısına bıraktı. Evin arka tarafından 'Şak' sesiyle birlikte gelen bilindik sıkışma halinden sonra , gözlerini üç süpürgenin önünde bulmuştu. Anne'den önce geldiği için derin bir *oh çektikten sonra tahta kapıyı aralayıp içeri adım attı. Çok sevdikleri camın önündeki masayı boş gördüğünde hemen oraya yöneldi ve oturdu. * Daha saat erken.. Şimdilik bir balkabağı suyu almalıyım sanırım* dedi içinden ve daha sonra garsona ;

" Bir kaymak birası lütfen . "

dedi ve kendi kendisine gülümsemişti. Kaymak birası ona ne kadar içerse içsin etki etmediği için o buna balkabağı suyu derdi hep. Birasından bir yudum aldıktan sonra camdan sevgilisinin gelmesini bekliyordu. Tam sekiz yılı doldurmuşlardı Anne ile. Ve hala eskisi kadar mutlu olduklarına emindi Stéfiâno..

Anne her sabahki gibi istemeyerek yataktan kalktı.Bir süre öylece yatakta oturduktan sonra aklına birden Gil geldi. Evet bugün buluşacaklardı ve Anne hala oyalanıyordu.. Hemen yataktan kalktı veüzerine siyah mini eteğini ve gri blüzünü geçirdi. Sonra hızlıca aynanın önüne geçti. Güzel olmuştu yani en azından Anne beğenmişti... Kendisine bakmaya son vererek Üç Süpürgeye gitmek üzere evden çıktı...

İçeri girdiğinde Gil onların her zaman oturdukları masaya oturmuştu. İçinden çok bekletmediğini dileyerek masaya doğru yürümeye başladı...Sekiz sene... Ne kadar da uzun zaman geçmişti... Anne onu hala eskisi kadar çok seviyordu... O bunları düşünürken çoktan Gil'in yanına varmıştı bile...

"Selam aşkım..."

dedi her zaman ki gibi gülümseyerek...

Gil kapıdan giren sevgilisine dalmış gitmişti. Çok güzel görünüyordu her zamanki gibi...Anne yanına vardığında ;

"Selam aşkım..."

demişti. Gil ayağa kalktı ve Anne'ye ufak bir öpücük kondurduktan sonra onun oturmasını bekledikten sonra kendisi oturmuştu. Anne'ye bakarak ;

" Hoşgeldin hayatım.. Nasılsın ? "

Gil'in dudaklarını kendi teninde hissettikten sora bu hissin verdiği mutlulukla kendisini sandalyeye bıraktı... Gil de onun karşısındaki sandalyeye oturmuştu Anne oturduktan sonra... Anne Gil'in gözlerine bakmaya devam ederken

"İyiyim aşkım... Sen?"

dedi en şirin halini takınarak...

"İyiyim aşkım... Sen?"

demişti Anne. Gil onun yanında neden kendisini bu kadar mutlu hissettiğini hiç bir zaman anlayamamıştı. İlk günkü kadar mutluydu. Belkide ilk saniye ... Gil garsona el işareti yaptıktan sonra ;

" Bende iyiyim sevgilim. Ne içersin ? Yada bir şeyler yemek istermisin ? "

dedi ve sevgilisine bakmaya devam etti.

"Teşekkürler canım..."

dedi Gil'e gülümseyerek sonra gelen garsona dönerek

"Teşekkürler birşey istemiyorum."

dedi ve gözlerini yine Gil'e çevirdi... Bugün her zamankinden daha yakışıklı gelmişti ona...Anne gözlerini ondan alamıyordu...

"Ee.. Gil Hogwarts ne zaman açılacak?"

diye... Hogwarts açıldığında bu kadar çok görüşemeyeceklerini düşündüğü için aslında hiç açılmasını diliyordu aslında... Bunları düşünürken Anne gözlerini Gil'den çekip ellerine indirmiş parmaklarıyla oynamaya başlamıştı...

Anne bir şeyler yemek veya içmek istememişti. Gil üstelemek istemedi ve sevgilisine gülümsemeye başladı. Anne hemen ardından ;

"Ee.. Gil Hogwarts ne zaman açılacak?"

dedi. Gil biraz birasından almıştı ve ;

" Sanırım 2-3 haftaya kadar açılır hayatım. Üzüldüğünü biliyorum ama ... "

sözünü tamamlamasına da gerek yoktu , zaten Anne onu anlamış olmalıydı.

" Sanırım 2-3 haftaya kadar açılır hayatım. Üzüldüğünü biliyorum ama ... "

Demek o kadar az...
Anne 2-3 hafta sonrayı düşünmek bile istemiyordu... Aslında düşününce Anne de Hogwarts'taydı ve Gil'i görebilirdi. Fakat yine de dışarı da oldukları kadar rahat olamazlardı. Neden Hogwarts hep tatil olmuyordu ki... Hogwarts'ta okurken de sevmiyordu zaten Hogwarts'ı... Bir de artık Gil'i görememesine sebep olduğu için Anne daha fazla nefret ediyordu Hogwarts'tan... Bir süre sessiz kaldıktan sonra Anne artık ellerine bakmayı kesmiş yine Gil'in gözlerine bakıyordu... Bu sessizlik ona o kadar uzun gelmişti ki...

"Demek o kadar az kaldı..."

dedi sessizliği bozarak ve her zamanki gibi gülümsemeye çalıştı... Ama bu sefer gülümsemeyi başaramadığını kendissi de biliyordu...

Konu: Geri: Sevgiliyle bir gün.. Paz Mart 01 2009, 00:56

"Demek o kadar az kaldı..."

dedi Anne . Gil , onun bu denli üzülmesini anlayabiliyordu. Bu kadar zamandır beraberlerken şimdi profesörlük çıkmıştı. Üzülüyordu fakat yapacak bir şey olmayışından dolayı bunu şimdilik unutmak zorunda olduklarını anlamıştı Gil. Anne'yi çenesinden tuttu eliyle , şimdi gözlerinin detaylarını ve nefes alıp verişini hissediyordu. Hiç bir şey söylemeden dudağına masum bir öpücük kondurup geri çekildi. Ve ona bakarak ;

" Bir şey içmeye ne dersin aşkım ? "

dedi ve gülümsemeye çalışıyordu..

Konu: Geri: Sevgiliyle bir gün.. Paz Mart 01 2009, 02:18

Anne Gil'in dudaklarının sıcaklığını kendi dudaklarının üzerinde hissettiğinde gözlerini kapamış ve o anın tadını çıkarmaya karar vermişti. Aslında bu çok da zor olmayacaktı. Bundan bahsederek onu da üzdüğünü farketmişti Anne. Bu yapmak isteyeceği en son şey olduğundan, bu konuyu derhal kapattı. Gil'in de aynı amacı taşıyan sorusuna

"Madem bu kadar ısrar ettiniz bayım, o zaman ben de sizin gibi bir bira alayım."

diye cevap verdi. Cevabına gülümsedi. Onunla sizli konuştuğunda hep aynı şey olurdu zaten. Gil'in de bundan bir şikayeti var gibi görünmüyordu.

Konu: Geri: Sevgiliyle bir gün.. Paz Mart 01 2009, 15:21

"Madem bu kadar ısrar ettiniz bayım, o zaman ben de sizin gibi bir bira alayım."

demişti Anne. Frénch garsona ;

" Bize iki tane daha bira getirirmisin. "

dedi ve tekrar sevgilisine döndü. Anne'nin ellerini tutmuştu şimdi.. Soğumuş görünüyordu , sımsıkı kavradı ve ;

" Üşümüşsün .. "

dedi sadece...

Konu: Geri: Sevgiliyle bir gün.. Paz Mart 01 2009, 16:43

Frénch onların oturduğu masaya gelen garsondan iki tane daha bira istedikten sonra Anne'in elini sıkıca tutmuştu.. Bir süre ikisi de bu şekilde oturduktan sonra Frénch aralarındaki bu sessizliği bozdu...

"Üşümüşsün..."

Anne üşüdüğünü Frénch söyleyince farketmişti. Zaten Anne Frénch'in yanındayken tüm kavramları yitirirdi. Onun yanındayken diğer kavramların hiç bir önemi yoktu ki... Anne bir süre ona nasıl cevap verebileceğini düşündü, sonra

"Hayır aslında... Yada evet... Ama bunu engelleyebilecek bir fikrin var mı?"

diyebildi gülümseyerek... Aslında içerisi o kadar da soğuk değildi. Ya da yanında Frénch olduğu için Anne'e öyle geliyordu.