Briseis Ianthee Bones'un Odası

Üst katta bulunan bu oda, son derece küçüktür ve eşyaların da zor sığar bir havaları vardır. Yine de birkaç minik büyü sayesinde son derece yaşanabilir bir yerdir.

William kalabalık caddede seri adımlarla ilerliyordu. Aslında önünden yürüyen iri sibirya kurdu olmasa yürümesi güçleşebilirdi ancak bu asil kurdun önünde herkes çekilmekten başka birşey bulamıyordu. William görenleri hayrete düşürecek kadar şıktı bu sefer. Yani her zamanki salaş kıyafetler yerine üzerine muggle takım elbisesi giymişti. Saçları da taranmış ve dağınık gözükmüyordu. Buda o saçmasapan Bakanlık görevlerinden biriydi. Yani o lanet olsası muggle'ları korumak için görevlendirilmişti yine. William önüne geldiği kalabalık kitapçıdan içeri girdi. Gözleri hemen Bris'i aramaya koyulmuştu. Fakat ortalarda satış asistanlarından başka hiçbir görevli yoktu. William kitapları inceledikten sonra gözüne ilişen merdivenden yukarı koşar adımlarla fırladı. Yukarıda bulunan tek kapıya doğru yaklaşarak önce içeriyi dinledi. Hiç ses yoktu. William kapıyı gıcırdatmadan yavaşça aralayarak içeriyi kontrol etti. Üzerinde kitaplardan bir yığın oluşmuş masanın üzerinde, kafası bir kitabın üzerine düşmüş bir şekilde dağınık sarı saçlarıyla Bris William'ın yüzünde bir tebessüm oluşmasına neden oldu. Yine aynı sessizlikle kapıyı kapattıktan sonra yavaşça Bris'e doğru yaklaştı. Kafası yana yatık bir şekilde melek gibi uyuyordu. William bir süre onu izledikten sonra elleriyle hafifçe ipeksi sarı saçları okşadı. Ardından eğilerek yanağına küçük bir buse kondurdu. Gözleri aralanan ve William'a şaşkınlıkla bakan Bris, uykulu hâliyle oturduğu koltukta yavaşça doğruldu. "Galiba birileri uykusuz kalarak kitaplarla uğraşmış... Günaydın!" Uykulu hâliyle daha da tatlı olan Bris yüzüne harika bir tebessüm yerleştirmişti. Ardından yerinden kalkarak William'ın boynuna dolandı. William bunun üzerine hiçbir zaman olmayan bir tebessümle karşılık verdi ona. Birlikte masanın karşısındaki koltuğa geçtiler. William rahat deri koltuğa çökerken üzerindeki uzun paltoyu ve ceketi çıkararak ortadaki sehpaya fırlattı. Oda gerçekten oldukça küçük ve kitaplar nedeniyle tozluydu. Gerçi William Richard dayısının dükkânından bu duruma alışık olsada burada Bris'inde olması ne olursa olsun mükemmel kılıyordu bu odayı. William yanına oturan Bris'e doğru biraz daha yaklaştı. Ellerini Bris'in ipeksi saçlarında gezindirirken bir yandanda uykulu yüzünü seyrediyordu. "Kendini bu kadar yormamalısın..." Eline koltuğun kenarında duran deri kaplı bir kitabı alarak gösterdi. "Uykusuzluğa değmez bence. Yani hayatta daha önemli şeyler var. Mesela sana sırılsıklam aşık bir adam gibi..." Yüzünde muzip bir ifadeyle Bris'i süzerken aklı aşağıda bıraktığı Rax'de kalmıştı. Kitaplardan bazılarını yemediğini umarak oturduğu koltuktan fırlayarak kapıyı açtı. Uzunca bir ıslığın ardından ağzında kitap sayfalarıyla fırlayan; bir gözü yeşil, diğeri de mavi olan iri sibirya kurdu Rax merdivenlerden hızla çıktı. Hemen açık bulduğu kapıdan içeri girerek kendini tekli koltuklardan birinin üzerine attı. William Bris'in yanına, yüzünde mahçup bir ifadeyle döndüğünde sadece "Şey, Rax biraz heyecanlıdır. Kusura bakma canım. Ben yırttığı kitapları Siperakaos'tan getiririm..." diyebilmişti. Kendini biraz daha huzursuz bir şekilde koltuğa bırakırken Rax'e ateş saçan gözlerle baktı. Akıllı hayvan bunu anlamış olacaktı ki kafasını biraz daha eğerek oturdu. William bu sadık hayvanı Sibirya dağlarında bulmuştu. William'ı yaralıyken kilometrelerce sürüyerek en yakın yerleşim birimine ulaştıran Rax, o günden beridir William'ın can dostuydu. Tekrar Bris'e dönerken ellerini narin yanağına götürürken aklına bir muziplik daha geldi. "Baksana. Sakallarımı da kestim." Elini pürüssüz yanaklarında gezdirirken yüzünde bir sırıtış vardı. Bu Bris'in yanında daima oluyordu zaten. Yani içindeki heyecan...

Tartışan Yunan harflerini birbirinden tutmaya çalışıyordu genç cadı, lambda ile sigma her an birbirlerine zarar verebilirmiş gibi görünüyordu, neden sakince oturamıyordu bu harfler? İki harfi ayırmak için aklına gelen her yolu denerken neden bu Yunan alfabesinin diğer alfabelere göre daha saldırgan olduğunu düşünüyordu. Gerçi haksızlık etmemek lazımdı, şu gamma olanca sakinliğiyle oturuyordu mesela kenarda birkaç kiril harfinin yanında, bira içip çerez yiyerek sohbet ediyorlardı. Bazı Latin harfleri aralarında Kiril’den ‘ts’ sesi veren harfle beraber müzik kutusunun yanında dans ediyorlardı. Sonra o Latin harflerinden C gidip de gammadan bozuk para almış ve onu müzik kutusunda harcamıştı. Birkaç dakika öncesine kadar betayla bilardo oynayan deltanın yanına gelip onu yanağından öpmesiyle son derece şaşırdı ve gerçek olan temasın etkisiyle, son zamanlarda gittikçe artan saçmalık katsayısı yüksek rüyalardan birinden sahip olduğu bilinçaltına içinden küfrederek uyandı. Nerede olduğunu anlaması –masanın etrafına neredeyse bir duvar örmüş kitaplar bu işi daha da zorlaştırıyordu- ve onu öpenin gerçekte kim olduğunu fark etmesi birkaç dakika sürdü sonrasında da. Başını Yunanca harflerle yazılmış kitaptan ağırca kaldırırken hâlâ şaşkındı ama her nedense gülümsüyordu.

“Galiba birileri uykusuz kalarak kitaplarla uğraşmış. Günaydın!”

Demek gerçekten gelmişti William, gerçekten de depresyonda bir alkolik havasındaydı. Gerçi o hâliyle Briseis onun ne depresyonda olduğuna ne de alkolik olduğuna inanabilirdi, gerçi herhangi birisinin de inanabileceğini sanmıyordu ya. Saçlarını büyük çabalar sonucunda hizaya getirebilmiş görünüyordu ve ayrıca muggle işi takım elbise giyiyordu. Ayrıca, bu hâlde de en az salaş hâliyle olduğu kadar yakışıklıydı. Oysa kendisi, muhtemelen şişmiş gözler ve iyice dağılmış kısa sarı saçlarla karşısındaydı onun. Ayrıca bu oda da dağınıklık konusunda saçlarından geri kalmıyor olmalıydı, astımı olan bir insanın bu odada krize girebileceğini bilmek büyük bir tıbbi bilgi gerektirmiyordu hani. Bu konuyu kafasından çabucak atarak, bir kedi yavrusu edasıyla William’ın yanına gidip boynuna sarıldı. “Güüü… üü… naydın…” diye cevapladı esneyerek. Hâla uyku sersemiydi, beklemediği bir zamanda uyanmıştı ama bir hayli mutluydu hani uyanık olduğuna. Çok çalıştığına ve ‘ona sırılsıklam âşık bir adam’ı ihmal ettiğine dair azar işitiyor olabilirdi ama gerçekten, uyanık olmaktan ve William’ın yanında olmaktan mutluydu. Tabii bu üzerinden atamadığı mahmurlukla gözlerini ovuşturmasına engel değildi.

William kalkıp kapıya doğru gidip bir ıslık çalarken bir an sonra ne olacağını gerçekten kestiremiyordu. Islığa cevap olarak gelen Sibirya kurduyla karşılaşınca gerçekten şaşırdıysa da korktuğunu söyleyemezdi. Köpeğin ağzındaki kitaplarsa kendisinden biraz daha şaşırtıcıydı elbette ama kesinlikle önemsizdi. Bu son derece cana yakın ve aç görünen köpeğin adının Rax olduğunu öğrendi bir an sonra. Köpeğe ve ağzındaki birkaç sayfaya bakıp neşeyle gülümseyerek Will’in biraz da mahcubiyetle getirdiği öneriyi cevapladı. “Madam Butterfly’dan 101 Büyülü Yemek Tarifi, Siperakaos’ta bulunuyorsa bile, gerçekten, kesinlikle önemsiz. Afiyet olsun Rax.” Eğer parçalar gerçekten şu Madam’ın kitabına ait olmasaydı bile önemsemezdi kesinlikle. Evet. William “Baksana, sakallarımı da kestim.” Dediğinde de bunu düşünüyordu zaten ama sonrasında düşünceleri farklı bir yöne kaydı. Gerçekten muhtemelen şişmiş gözler ve dağınık saçlarla böylesine yakışıklı bir adamın karşısında oturuyordu. Parmaklarını genç büyücünün yanaklarında dolaştırırken, bütün samimiyetiyle cevapladı. “Pekâlâ. Eeem… Sanırım ben sadece uyudum. Ve… Im… Ciddiyim, bayağı bir uyudum. Ya da bayağı bir uyuyamadım.” Uykunun da etkisiyle ne yaptığının çok da farkında olmayarak saçlarına götürdü elini, muhtemelen zaten dağınık olan saçlarını daha da dağıttığını fark edebildiği anda da buna son verdi.

“Pekâlâ. Eeem… Sanırım ben sadece uyudum. Ve… Im… Ciddiyim, bayağı bir uyudum. Ya da bayağı bir uyuyamadım.” William göğsüne doğru uzanmış, sakalsız yanaklarını okşayan Bris'in ipeksi ve bir o kadarda dağınık saçlarında gezdirdi ellerini. Yüz hatları o kadar temiz ve güzeldi ki William kendini bir periyle olduğu hissini veriyordu. Uykulu gözleriyle de çok tatlı olmuştu. İkiside yüzlerindeki tebessüme engel olamadılar. William kiraz gibi kırmızı dudaklara içten bir öpücük kondurdu. William o sıcaklık hiçbir şeye değişmezdi. Ellerini Bris'in ipeksi ve narin teninde gezdirirken, şimdiye kadar hiç tatmadığı mutluluğu ve huzuru tattı. Gerçi böyle şeyler bir hayli yaşadıysada hiçbiri Bris'e karşı hissettiklerinin yerini tutmaya yetmezdi. "Sanırım bu güzel bayan uykuluyken daha da şirin bir görünüm alıyor..." William yine içten gelen gülümsemelerin ardından göğsüne doğru uzanmış Bris'in dağınık saçlarını karıştırmaya devam etti. Hiç kimsede bulamadığı ama Bris'de fazlasıyla bulduğu şey neydi acaba? Bunlar; saflık, dürüstlük ve kimsede olmayan bir masum güzellik... William bunları düşünürken yüzünde daha önceen hiç oluşmamış bir tebessüm oluştu. Kenardaki koltukta uyuyakalan Rax'in karıltıları bile artık ninni gibi geliyordu William'a ve gözlerinin içine bakan bir çift boncuk mavisi gözlere kendi ela gözleriyle sevgiyle bakt, aşkla... Dağınık saçları yüzüne doğru düşmüş olan uykulu ve güzel kızın yüzünü açtıktan sonra ona doğru uzanarak dudaklarını birleştirdi. Gözlerini kapamış, dünyevi alemden kopuvermişti bir anda. Daha doğrusu uzunca bir süre bu başka alemde kalması gerekti. Hissettiği tek şey sıcak dudaklar ve yüzündeki sıcak nefes... Tekrar döndüğünde gözlerini açmış, Bris'in ellerini pürüssüz yanaklarında gezdirdiğini farketti. İçtenlikle gülümseyerek dudaklarını nerin ciltte gezindirmeye başladı. Bris'in o muhteşem kokusu bütün benliğinde hissetti. İpeksi yanaklarını öperken kulağına doğru fısıldadı. "Seni seviyorum ve hayatımı anlamlı kılıyorsun, hayatımın anlamı..." O anda hissedebildiği şey kalbindeki aşktı ve duyduğu tek şey Bris'in ve kendinin kalp atışlarıydı. Tabii Rax'in hırıltılarını saymazsak...

Konu: Geri: Briseis Ianthee Bones'un Odası Paz Mart 01 2009, 15:51

“Bütün gün kitaplarla uğraşan birisi olarak aynısını söylesem tuhaf kaçmaz herhalde.” Diye mırıldandı genç cadı içten ve hafif ironi kokan bir kahkahayla. Kendisini kesinlikle huzurlu hissediyordu o anda ve bu bir cadıyla bir büyücüye göre bile büyülü anı bozmak gibi bir isteği yoktu. Zaten herhangi bir varlık da bunu bozabilirmiş gibi görünmüyordu, sevgilisinin uyuklayan köpeğinden gelen tuhaf sesler kulağına ulaşmıyordu bile. Alt katta tüm hızıyla akıp giden hayattan da tamamen kopmuştu. Hogwarts’ın açılmasının arifesinde tüm işi asistanlara bırakmış olduğu gerçeğinin bile farkında değildi, hem fark etse de umursamazdı. Bir kedi havasında Will’in göğsüne doğru uzanmaya devam ederken hiçbir şey düşünmüyordu. Ama bir anda beyninde çakan bir şimşekle kendisine geldi.

“Bağışla, iyi bir ev sahibi değilim.” dedi gönülsüzce koltuktan kalkıp kahve makinesine doğru ilerlerken. “Erm, ne içersin? Sanırım ben mutlaka bir bardak kahve içmeliyim, yoksa bir inferiustan farkım kalmayacak.” Bu dediğini doğrular bir şekilde, dalgınlıkla kahve makinesini tek gözlü elektrikli ocağın üstüne yerleştirdi bir an. Yaptığının saçmalığını fark edince, biraz daha açılmak umuduyla saçlarını iyice bir karıştırdıktan sonra makineyi bulduğu düzgün bir boşluğa yerleştirdikten sonra, dolaplardan birine yöneldi, kapağını açtı ve bazı seçenekler sıralamaya başladı Will için. “Kaymak birası var, gerçi sıcakken tadı olmaz ama ateş viskisi de var biraz. Sanırım yarım şişe kadar solungaç suyu da var. Ama içki için biraz erken mi ki? Neyse, sen seç bir şeyler.” Garip seslerin gelmeye başladığı kahve makinesine doğru hızla ilerlemeden önce dolabın kapağını hızla kapattı.Bu garip ama son derece kullanışlı muggle aletini büyü gücünün parazit yaptığı bu alanda çalıştırabilmek için birkaç büyü yapması gerekmişti ama, bu büyüleri çok iyi yapabildiğini sanmıyordu. Sıcak metale bir an için de olsa değmiş işaret parmağını emerken, basit birkaç büyüyle geçici olarak çözdü sorunu.

Konu: Geri: Briseis Ianthee Bones'un Odası Paz Mart 01 2009, 16:31

“Bağışla, iyi bir ev sahibi değilim. Erm, ne içersin? Sanırım ben mutlaka bir bardak kahve içmeliyim, yoksa bir inferiustan farkım kalmayacak.” William oturduğu yerden köşedeki raflarda işlenen Bris'i büyük bir keyifle izlemeye koyuldu. Ancak Bris'in peşinden fırlayarak kalkan Rax'in ayak altında dolaşmasından huzursuzlandı. Çaldığı ıslıkla yeniden masum hâlini alarak koltuğuna dönen Rax kendini affettirmeyi başarıyordu. William'da oturmaktan sıkılınca ayağa kalkarak Bris'in yanına gitti. Yanından geçerkende Rax'in başını okşamayı ihmâl etmedi. “Kaymak birası var, gerçi sıcakken tadı olmaz ama ateş viskisi de var biraz. Sanırım yarım şişe kadar solungaç suyu da var. Ama içki için biraz erken mi ki? Neyse, sen seç bir şeyler.” William tezgâhta aceleyle işlenen Bris'in yanına yaklaşarak ona sarılma hazırlığı yaparken parmağının yandığını farketti. Ciddi birşey olduğunu sanarak hemen elini kavradı. Ancak Bris'in hazırlamakta kararlı olduğu içeceklere itiraz etmeden katılmak zorundaydı. "Bir bakalım. Bende sana eşlik edebilirim." Kahve bardaklarıyla birlikte koltuğa dönmek yerine tezgâhın önünde içmeyi tercih ettiler. William tezgâha yaslanarak kahvesinden büyük bir yudum aldı. Kahvesini üfleyerek yudumlayan uykulu kıza sevgiyle bakıyordu. Gerçekten ona uykulu hâli çok yakıştırmıştı. "Bu uykulu halinlede beni büyülemeyi başarıyorsun. Galiba her halin bunu başarabilir." William yine o saçmasapan sözcükleri istemsizce sarfetmeye başlamıştı. Ama bunların sebebini artık anlamıştı. Bu Bris'e olan aşkından dolayı zihninin başka birşeyle uğraşamaması sonucu ortaya çıkan bir alışkanlığa dönüşüyordu yavaş yavaş. Gerçi bu durumdanda rahatsız değildi ama bazen bu saçmalıkların dozundan korkuyordu. Yüzünde artık alışık olduğu tebessümüyle etrafı kahve lekeleriyle bir ruj etkisi olan dudaklara bakıyordu. Birkaç adım atarak Bris'in sıcak dudaklarına masum bir öpücük kondurdu. Yüzü biraz daha geri çekilirken yüzünde muzip bir ifade ve bir gurme edasıyla mimikler takındı. "Senin kahven mi daha güzel, yoksa bunun sırrı o sıcak dudaklarda mı?" İkisi de hayatlarındaki en güzel kesitleri yaşıyorlardı belki. Çünkü William daha önceden böyle içten güldüğünü hatırlamıyordu çocukluğu dışında. Hâlâ aralarında çok az bir mesafe vardı. William Bris'in nefesini hissederken kahvenin vediği sıcaklığı yüzünde hissetti. Şimdi Rax'in acıktığı zaman çıkardığı o garip sesler bile umrunda değildi.

Konu: Geri: Briseis Ianthee Bones'un Odası Ptsi Mart 02 2009, 18:32

"Senin kahven mi daha güzel, yoksa bunun sırrı o sıcak dudaklarda mı?" Artık o kadar da uykulu olmamanın etkisiyle, embeleştiğini göremese de hissetti. Şu uykulu halinin etkileyici olması konusu da aynağa baktığı saniye belki inandırıcılığını yitirecekse de etkileyicilikte bundan aşağı kalır değildi hani. “Bence sırrı sende ama sen bunun farkında bile değilsin.” diye cevapladı genç cadı gülümseyerek kahvesinden bir yudum alırken. William’ın komplimanları en soğuk nevale kadınları bile etkilerdi herhalde. Ama kendi düşüncelerinde dolaşan o en soğuk cadıyla bile birkaç yüz milden daha yakın olmaları onu kahrederdi muhtemelen. Bir an sırf kendi düşünceleri için William’a başaramasa da kızacaktı ama bunun sadece kendi düşünceleri olduğu gerçeği dank edince bir şey demedi. Beyni son zamanlarda ne kadar da bunalmıştı öyle, belki sadece uykusuzluktandı gerçi. Eğer öyleyse, kahvenin bu sorunu çözmesini umuyordu ama kafasının dağınıklığının sebebini tahmin de edebiliyordu az buz. Az önce de söylediği gibi, Will’deydi sırrı. Âşık bir cadının yapacağı tüm saçma işleri yaptığını düşünerek gülümsedi.

“Eee, işler nasıl gidiyor? Karargâh nasıl, çok yoruyorlar mı seni? Ah, bir de, Merlin, neler olyuor son zamanlarda?” diye sordu en azından uykusuzluğun verdiği dalgınlıktan kurtularak. Öbür dalgınlığı son derece keyifliydi ve ondan kurtulmak gibi bir isteği de olamazdı zaten. Yine de sevdiği büyücünün iltifatlarının etkisiyle kızarmaktan duyduğu hafif bir rahatsızlıkla daha ciddi bir konu açmaya çalışarak sormuştu bunu. Sevgi anlaşmak değildi gerçi ama William’la anlaşabileceklerini de umuyordu. Bu sadece sevgi sözcükleriyle dolu sohbet, ister istemez ‘aptal sarışın’ kalıbına ait olduğunu düşündürtmüştü ona. Bunu bilinçli olarak düşünmemişti gerçi ama bilinçaltından geçtiğini de inkâr edemezdi. Eğer büyücü dünyasının popüler konularından konuşurlarsa bu tuhaf kompleksten kurtulabileceğini düşünüyordu. Hem gerçekten, şu anda dükkânın dışında neler olduğuna dair bir fikri yoktu ve bir şeylerden haberdar olmak fena olmazdı.

Konu: Geri: Briseis Ianthee Bones'un Odası Ptsi Mart 02 2009, 18:57

“Bence sırrı sende ama sen bunun farkında bile değilsin.” William kahvesini yudumlayan güzel cadıya baktıkça içinde tarifini halen bulamadığı fırtınalar kopuyordu. Bunu "Aşk" olarak yorumlasada hissettikleri William'a daha da ötesiydi. Belkitarif edecek veya niteleyecek bir sözcük olmasada her daim hisseden büyücü için karşısında karışık saçları ve uykulu haliyle William'ı baştan çıkaran cadı kadar gerçekti. Bitirdiği bardağı tezgâha bırakırken tekrar rahat deri koltuklara döndüler. Daha doğrusu William güzel cadıyı kollarının arasında oraya doğru uçurdu. Dudakları yapışırken ilk defaymış gibi tutkusunu koruduğunu anladı. "Sanmıyorum. Çünkü bu kahveye kattığı tutkulu aroma beni her seferinde baştan çıkarıyor." Koltukta biraz daha yayılırken tekrar omzuna doğru yatan Bris'in saçlarını okşamaya koyuldu. Böyle kalabilirdi sonsuza kadar. Ancak hayatında yapması gereken onca şeye rağmen en önemlisinin Bris olduğunu artık bilmektende öte hissediyordu bütün benliğinde. “Eee, işler nasıl gidiyor? Karargâh nasıl, çok yoruyorlar mı seni? Ah, bir de, Merlin, neler olyuor son zamanlarda?” Düşüncelerinden güç bela sıyrılırken ellerinin arasındaki parlak saçlarla oynamayı sürdürdü. Bris'in sorusunu kendine geldikten sonra birkaç dakika düşünmesi gerekti. Kendini bir ahmak gibi gösterdiği için nedense gülmeye başladı. Sebebini bilmeden ona eşlik eden Bris ise uykulu hâliyle gülümsemesinin kesişimini farketmesede William bunu saniyesi saniyesine seyretti. Ardından hafif kıvrılmış dolgun dudaklara bir öpücük daha kondurduktan sonra yakınlığını koruyarak fısıltıyla konuşmayı tercih etti. "Aslında bu aralar karargâhta çalıştığım söylenemez. Aile bağlarım nedeniyle uzaktaki görevlere gönderiliyorum ki yapılan planları duyamayayım. Gerçi son zamanlarda gelişen olaylarlada sıkı çalışmaları(!) gerekecek. Ortaya çıkan Lord, Arathotn tarafından infaz edildi. Yeni geleniyse bütün örgütün ve karanlığın, daha doğrusu eskilerin bildiği Zathura'nın lordluğu kabul gördü ancak dolaylı yoldan... Benim tarafımı ve düşüncelerimi az buçuk biliyorsundur." Başıyla masum bir şekilde onaylayan Bris, William'ın çok hoşuna giden bir hoşgörüye sahipti. Yani uğruna kaçbin kelle giden savaşta tarafsızlığını ve soğukkanlılığını koruyan genç cadı tamda dayısının seveceği türden bir düşünce yapısına sahipti. Bunu düşündüğü anda Bris'i ailesiyle tanıştırması gerektiği aklına şimşek gibi çaktı. Yani o alaycı kuzenlerinin yanında... Gerçi kardeşi Selyon'a söylemişti Bris hakkındaki düşüncelerini. Masmavi gözlerde kaybolurken dudaklarını birkez daha birleştirdi. Belki bu sıcak dudakların hülyası William'ı düşüncelerinden alabilirdi. Her zamanki gibi hayattan kopan William sadece Bris'i hissediyordu...

» Briseis Ianthee Dawson