Biraz Daha Şeker Lütfen

Mika çok yorulmuştu. Büyük ve uzun kapıyı açerken zilden gelen tatlı ama bir o kadar da kulak çınlatıcı sesi duydu. Kibarca kapıyı ikizine ve diğer giren insanlara açtı. Nazik olmak onun için herşeydi. Aslında değildi ama öyle görünüyordu. Kapıyı tutarken önce ikizinin içeriye kibarca girişini izledi sonrada arkadan gelen kişiye baktı. Gözleri o kişiyi görünce değişik bir şekil aldılar. Daha inceldiler ve uzunlaştılar. Kapıdan içeriye giren çocuk çok tatlıydı. Ama 3. sınıf gibi görünüyordu. Mika sesini kesecekti ve ona asılmayacaktı. İkizinin yanına gitti ve ''Nasıl sence?'' dedi ve çocuğu gözleriyle işaret etti.

Sonra şekerlerin durduğu büfeye doğru yöneldi,beğendiği çocukta ordaydı. '' Biraz şeker lütfen. '' dedi. Mika onu duyunca hemen atıldı ve '' Biraz daha şeker lütfen. '' dedi. Sonra ikizine döndü onunla biraz sohbet etmek istiyordu ki konuşamadı. Gözü saçına takıldı. Dümdüz görünüyordu ama düz değildi. Bu ince ayrıntıyı hep farkederdi ve takılırdı.Sonra dikkatini toplamaya çalıştı. O sırada şekerlerin olduğu büfeden bir ses duydu. '' Hey!Bayan şekerleriniz burda. '' dedi. Konuşan dükkan sahibiydi. Tam galleonları uzatacaktı ki dükkan sahibi almadı ve ''Sanırım şekerlerin şu tatlı çocuktan.Çünkü senin paranıda ödedi.'' dedi. Mika'nın çok hoşuna gitmişti ama yine ikizine yönelmeye çalıştı. Onunla biraz konuşmak istiyordu. Ne olursa olsun onunla konuşacaktı. O kadar çok boş vakitleri olmasına rağmen hala doğru düzgün konuşamamışlardı. İkizinin kolundan tutup cam kenarında hoş bir masaya oturtturdu. '' Artık daha rahat konuşabiliriz. '' dedi.Neler yapıyordu çok merak ediyordu.Gözlerine odaklanıp ikizinin konuşmasını bekledi.

'' Artık daha rahat konuşabiliriz. ''

Miselya, ikizinin bu sözünden onun konuşmak istediğini anladı.Zaten Miselya'da konuşmak istiyordu.İkiziyle Hogwarst'a başlıycaklarını bildiren mektuptan beri şöyle düzgünce konuşamamıştı.Tam ağzını açacakken,ikizinin arkada şeker kuyruğunda bekleyen bir çocuğa baktığını gördü.Gülümsüyordu.Sanırım İkizi, bu çocukdan hoşlanmıştı.
Miselya sinsi bir tavırla gülümseyerek

''Galiba birisi kalbini arka sıradakilere kaptırdı''

İnsanlarla bu şekilde konuşmayı severdi Miselya.Her ne kadar ablası bu huyuna gıcık olsada, boşuna ona baş belası demiyordu.İkizinin gözlerinin içine baktı.Gözlerindeki sevgiyi görebiliyordu biraz da utangaçlık biraz da konuşma isteği...

Kızın saçlarına odaklanırken bir parça daha şeker aldı. *Iyk* Bu da neydi böyle?İğrenç birşey yemişti.Şekermiydi yoksa pırasa mı belli değildi.Mika'nın en nefret ettiği şeylerden biride pırasadır ve şansına şekeri pırasalı çıkmıştı.Çaktırmadan bir peçete alıp pırasalı şekeri geri koydu.Sonra ikizinin konuşmaya başlıycağını fark etti.

''Galiba birisi kalbini arka sıradakilere kaptırdı'' Şok olmuştu.Miselya'ya çok kızmıştı.İçinden seni pis kız bana ne dedin diye geçiriyordu.Ama Miselya'ya çaktırmamak için hafifçe ve nazikçe gülümsedi.Gülümserken bile suratında acı bir ifade vardı.Sonra ikizinin bu tavrının bir şaka olabileceğini düşündü ve ''Bakalım Miselya kalbini kime kaptırmış? Sana birşey açıklamam gerekiyor. Bu benim her zamanki halim,yani sana garip gelmesin. İnsanlarla konuşmayı severim. Sadece şey anlamında değil .'' dedi ve hafifçe gülümsedi.Sonra içindeki pis Miselya sözünü aklından çıkardı ve çevreye bakınmaya devam etti.

''Bakalım Miselya kalbini kime kaptırmış? Sana birşey açıklamam gerekiyor. Bu benim her zamanki halim,yani sana garip gelmesin. İnsanlarla konuşmayı severim. Sadece şey anlamında değil .''

Bunu üzerine Miselya'nın üzerindeki gülümseme daha da arttı.

Sanırım kardeşini sinirlendirmişti.Ama bundan hoşlanıyordu.

''Ne anlamında değil Shira,beni aydınlat''