Gölün Karşısı(2)

Brrr... Soğuk ve rüzgarlı bir gün daha. Özellikle böyle soğuklar göl ve deniz kenarlarını vurur derlerdi, doğruymuş. Loisa biraz temiz hava almak için Londra'nın meşhur gölüne gelmişti. Kıyıda yere oturmuş, göle bakıyordu. Manzara güzeldi; rüzgar olmasaydı. Loisa aslında severdi soğuk havaları. Ama rüzgar rahatsız ediyordu onu. Güzel gözükmek için o kadar uğraştığı, açık kahverengi-turuncu saçları dağılmıştı. Loisa bu duruma sinirlenmiş içinden küfürler yağdırıyordu. Niye gelmişti ki buraya salak salak. Evinin önünde de gayet güzel hava alabilirdi. Azıcık değişiklik olsun diye katlandıkları neydi böyle? Az önce izlediği gölü artık izleyemiyordu resmen. Rüzgar biraz daha şiddetini arttırmıştı ve Loisa'nın saçlarını iyice dağıtmıştı. Bir 5-10 dakika kadar daha rüzgar şiddetli estikten sonra yavaşlamış ve normal, sıradan bir rüzgar haline gelmişti. Loisa kendi kendine söylenmeye devam etti. Bu arada eliyle saçını düzeltmeye çalışıyordu. Saçını daha düzgün bir görünüme soktuktan sonra elini saçlarından çekti ve yerdeki yemyeşil çimlerde gezdirmeye başladı. Hafiften canımı sıkılmaya başlamıştı ne? Çevreye öylece bakarken ayağının hemen ucunda ufak, çakıl taşlarına benzer taşları gördü. Ayağına doğru eğilip taşları avucuna doldurdu. Diğer eliyle avucunda ki taşlardan birini aldı. Elini geriye çekti ve vargücüyle taşı göle doğru fırlattı. Eh uzaklık fena sayılmazdı hani. Birkaç taşı daha böyle attıktan sonra canı sıkıldı ve taları sağ tarafa doğru fırlattı. Sonra yemyeşil çimlerin üstünde yatay pozisyona geçti. Biraz bulutları izlemek en güzeli olacaktı.

Bulutların hareketi ve şekilleri ne kadar ilginçti. Loisa bulutlara daha dikkatli baktıkça tanıdık eşyalar, simgeler hatta tanıdıklarının portrelerini bile görebiliyordu. Heralde görmek istediklerini görüyordu, ama gerçekten harikaydı. Ah bir saniye! Şimdi de bulutlarda Leia'nın yüzü görünmüştü. Yuh, daha neler! Ama öyle görünce ikizini ne kadar özlediğini farketti. Ahh, biricik ikizi! Şimdi yanında olsa, kesinlikle yanlarında 2-3 erkek daha bulunurdu. Böyle yalnız, kös kös, odun gibi oturmak veya çimlerde yatmak zorunda kalmazdı Loisa. Tek başına da cafeye veya bara gidecek hali yoktu ki... Ama birileriyle de tanışası vardı. Off... Gitse miydi acaba? Üç Süpürge'de kesinlikle erkek bulunurdu. Ama Loisa üşeniyordu da. Şimdi buraya kadar gelmişken rahatını bozup taaa Üç Süpürge'ye kadar gitmek. Aslında bir ışınlanma kadar yakındı ama ayağa kalkıcak hali bile yoktu. Evet,evet en iyisi burda kalmaktı.

Esen rüzgarla birlikte pencerenin önüne uzanan dalların hışırtısının şiddeti daha da artsa da Margue düşüncelerinden ayrılamıyordu. Londra'ya geldiği iki günlük zamanda bulduğu dolu haberler; yüzünün aydınlanması için yeterliydi. Ama bu aydınlanmayı fark edecek sadece büyükbabasıydı. Yanında olmasını istediği tek kişi yıllar önce onu terk etmek zorunda kalmıştı. Şimdi geliştirdiği hayatını öven sadece birkaç kişi vardı; Marque için onların sözleri hiç önemli değildi. Bunları düşünmemeye çalışarak oturduğu sandalyeden yavaşça kalktı. Her Londra yolcusu olduğunda geldiği bu han ve hep aynı oda Marque'yi benimsemişti. Yavaşça siyah cüppeyi üzerine attı ve tek elindeki asayla birlikte ceplerine ellerini soktu. Aşağı yavaş adımlarla ilerlerken aklını sadece yapacağı heberlere vermek istiyordu. Maziyi hatırlamanın onun için önemi yoktu.
Kapıya çıktığı an omuzlarına düşen siyah saçlar geriye doğru savruldu. Pencereye vuran ağacın gölgesinde yavaşça sokağa doğru ilerledi. Nereye gittiğini bilmez halde gidiyordu ayaklarının götürdüğü yere. Neden sonra ağaçların bitimini fark etti. Berraklığını rüzgar yüzünden koruyamayan gölün suyu onu çağırıyor gibiydi. ' Neden? ' Belki de biraz huzur için! Gölün kıyısında onun gibi birinin olmayacağını ümit ediyordu ama bir kadının yerde yatan suiletini fark etti. Rahatsız edip etmekte kararsız olsa da kadına doğru ilerlemeye başladı. Her adımda yediği rüzgarla cüppesinin eteklerini cebindeki elleriyle engellemeye çalışarak ilerledi. Ve kadının sağ yanına soru sormadan uzandı. Ona hafifçe dönerek başının altına dirseğini kıvırarak destek yaparak yüzünü kadının çehresiyle buluştu. Birazdan soluğunu hissedeceğine emindi.

Rahatlık ve Huzur... Bulutları izlemek Loisa'ya bunları kazandırıyordu işte. Ama bir yandan da uykusunu getiriyordu. Yinede güzeldi. Sessizlik... Çevrede sadece rüzgarın uğultusunu duyuyor ve sadece rüzgarın yüzüne her çarpışında hissettirdiği acıyı hissediyordu. Bu his yüzünden sürekli gözü kısılıyordu. Gözü rüzgara karşı dayanıktı maalesef. Sürekli gözünü kısması da Loisa'yı yormuştu. Bunun üstüne gözünü tamamen kapayım öylece uzanmaya devam etti. Gayet hoştu. Ama uyuyakalırsa o kadar da hoşluğu kalmayacaktı işte. Uyanık kalmaya çalışarak havanın güzel kokusunu içine çekti. Böyle tam havaya girmişti ki yüzünde hissettiği rüzgar dışı bir havayla daha doğrusu solukla bütün rahatı bozuldu. Kimdi Loisa'yı rahatsız etmeye cürret eden kişi? Loisa yavaşça gözlerini açtı. Gözlerini açar açmaz karşısında bir yüz gördü. Bir an irkildi. Ama neyse ki çabuk toparlanmıştı. Adama garip garip baktı. Kimdi bu? Tanıdık gibiydi ama... Ah tabii ya! Hogwarts'a haber yapmak için gelen adamın ta kendisiydi. Ama adı neydi bunun? Loisa bunları düşünüyordu ama bir şeyi atlamıştı. Bu adamın Loisa'nın tam karşısında işi neydi ve yanına uzanmak için izin almış mıydı? Loisa tip tip ve alaylı bir şekilde[o kadar garip yani] adama baktı.

"Oturabilirsin." dedi uyuz bir ses tonuyla. Sonra kafasında bir düşünce oluştu. Hemen tavrından vazgeçti bunun üstüne. Bir avı kaçırmak istemezdi heralde. Avcıların ilk işi, avlarının ne olduğunu öğrenmektir. Loisa'nın da ilk işi adamın adını öğrenmek olmalıydı yani. Ama sormadan önce biraz daha düşünmeliydi... Neydi neydi? 10 saniyelik bir düşünme molasından sonra bulamayacağını anlayınca sormanın en iyisi olduğuna karar verdi.

"Ya seni tanıyorum ama adını çıkaramadım?"

Hiç istifini bozmadan yavaşça açılan gözleri izledi. Kadının ne tepki vereceği umrunda değildi. Yapmak istediği her şeyi bu zaman kadar yapmış olan biri için bu gereksiz bir ayrıntıydı sadece! Bakışlarıyla buluştuğu an kadından çıkan alayla karışık tiz ses Marque'yi gülümsetti. Ona oturmuyorum, uzanıyorum demek isterdi. Bunun yerine anlamlı bakış atarak hafifçe omzunu kıpırdattı. Kadının yüz ifadesi onu tartar gibiydi ve oldukça rahatsız gözüküyordu.
"Ya seni tanıyorum ama adını çıkaramadım?"
Marque kadının yanına uzanarak gökyüzüne çevirdi bakışlarını konuşkan olmayan biri için farklı bir şeydi sohbet etmek istemek. Ama isteği sadece gökyüzünü yanlız seyretmemekti. Sakin ses tonuyla dakikalar sonra kelimeler ağzında döküldü.
" Tanıyor olman muhtemel, Alain Marque Verne, Gelecek Postası yazarıyım. Ya sen kimsin?"
Başını olduğu yerde kadına doğru çevirdi. Turuncuya yakın saçlar arada rüzgar eşliğinde dans ediyordu. Güzel bir çehreye sahipti, onu Hogwarts'tan tanıyordu. İsimler konusunda daima tökezleyen Alain için kadının ismi hatırlanmayacak kadar karışık gelmişti. Tek hatırladığı ayrıntı isminin farklılığı ve ona dokunan yardımıydı.

Ah tabii ya Marque. Nasıl unutmuştu Loisa bu ismi? Adını öğrenmesini üzerine Loisa tekrar bulutlara çevirdi yüzünü. Şimdi bulutlarda adamın yüzü gözükmüştü. Oha yani. Loisa iyice sapıtmış olmalıydı. Nasıl bir yetenekti 5 dakika gördüğü birinin siluetini başka bir cisme çevirmek? Bu garip görüntünün ardından gözünü kırpıştırdı ve tekrar buluta baktı. "Poff" işte yok olmuştu bulutdaki şekil. Loisa kafasında her şeyi yaratabiliyordu demek. Yanında bir adam uzanmışken, umursamadan bulutları izlemesi de gayet anormal karşılanabilecek bir durumdu. Bunu farkedince tekrar adama döndü. Bu arada son kelimelerden sonra birkaç dakika geçmişti. Loisa Marque'ye döndüğünde adam da Loisa'nın ismini sormuştu. Bu iyiye işaretti. O da hatırlamıyordu, yani rezil olmayacaktı en azından. İç çekti. Adını söyleyecekti ama soyismini söyleyip söylememe konusunda düşünüyordu. Off ne fark edicekti sanki? Loisa profesordu Marque ise editör. Rahatlıkla öğrenebilirdi Loisa'nın soyismini. Umursamaz bir bakış attı adama.

"Phoebe Loisa Cest'ev. Loisa yada kısaca Loi diyebilirsin."

Evet tanışma faslı geçmişti sonunda. Eee, daha sonra? Böyle iki yabancı, çimlere uzanmış bir şekilde, garip garip[en azından Loi'nin açısından] birbirlerine mi bakacaklardı? Konuşsalar, Loisa uykuluydu, konuşacak bir şey bulacak kadar kafası çalışmıyordu yani şuan... Öfff... Böyle oturmakta sıkıcıydı yani. Birkaç dakikanın ardından Loisa sıkılmış bir ses tonuyla konuştu.

"Eee konuşacak mısın?"

Loisa saçmalıyordu. Av olarak görmesi gerekiyordu şuan adamı. Ama böyle mal mal çimlere uzanmış, öylece bakıyordu adama. Hee tabi arada bir de esniyordu. N'oluyordu Loisa'ya, eski formundan mı düşmüştü ne? Toparlanmanın vakti gelmişti. En ufak bir işarette eski Loisa geri dönecekti.

Onun cevabını beklerken hiç hareket etmemişti. Kadının kendini tanıtmasını yüzünde hiç değişiklik yaşamadan dinledi. Ne onu tanıdığına ne de tanımadığına dair hiç bir şey okunmuyordu Marque'nin çehresinde! Söylediği gibi o gün ona Loisa diye seslenmiş ama kısaltmayı hiç kullanmamıştı. Yine aynısını yapacağından emindi. Kadının sıcak varlığı Marque'nin tenine rüzgarla çarpar gibi hissettiğinde bakışları kadına kaydı. Kadının aynı anda ki sıkıldığına dair ona ulaşan ses tonu kulaklarında çınladı.
" Sen uykulu gözlerle bana bakıp, esnerken ne konuşmamı bekliyorsun? Ama benim sana daha iyi önerim var istersen seni kollarımın arasına alıp birlikte uyuruz. "
Kadına tek kaşını kaldırarak anlamlı bir bakış fırlatmıştı. Ya teklifi kabul edecekti ya da kendine güveni olmayan her kadın gibi sapık olarak nitelendirerek yanından uzaklaşıp gidecekti. Marque'nin isteği şimdilik masumcaydı. 'Şimdilik!' Cevabı beklerken ikisi de anlamsız geldi, teklifin ardındaki yollar arasında seçim yapmak zordu. Güzel bir kadınla uyumak kadar, yanlız kalmakta cazip geliyordu. Zor kararı verecek olan sonuçta Marque değildi. Loisa ister kalırdı, ister giderdi. Yavaşça bakışlarını çekti ve sol kolunu ufak bedeni sığdaracak kadar araladı.

Hö? Doğru mu duymuştu Loisa, yoksa Marque cidden böle bir soru sormuş muydu? Bir adım diye düşünüyordu ama devlere göre bir adım değildi hani. Loisa vericeği cevabı çoktan karar düşünmüştü. Ama bir an tereddüt etti. Karşısında ki adam bir dergi editörüydü. Bir haber için bunu demediğini nerden bilebilirdi ki Loisa? Aman, ne fark ederdi sanki? Profesorler böyle şeyler yapmaz gibi bir kural yoktu heralde... İstediğini yapmakta özgürdü Loisa. Tatlı gülümsemesi iyice yüzüne yayılmıştı Loisa'nın. Cevabı nasıl verecekti onu hala bilmiyordu ama. Direk -Tamam!- diyemezdi ya... Böyle bir adımı genelde kendisi atardı, şimdiki durumda ne yapacağını bilmiyordu. Ortaya tam anlamıyla rezillik çıksın istemiyordu. Bir saniye. Bir şey söylemek zorunda değildi ki?! Hiç bir şey demeden Marque'nin yanına doğru kaydı ve yere uzanıp gökyüzüne bakmaya başladı. Demin aralarında olan azıcık boşlukta kapanmış durumdaydı. Tamam cevabı vermişti ama susup sessizce öyle durmakta istemiyordu. Saçma da, kısa da olsa bir şey söylemeliydi.

"Yeterli bir cevap mı?"

Bildiğimiz klasik soru işte. Aman, neyse... Susmaktan çok daha iyiydi bu. Hem ses telleri açılırdı Loisa'nın. Böyle susup uzunmak çok bayıcı oluyordu her halükarda. Neyse, niye bunları kafasına takıyordu ki Loisa. Şuan yanında biri vardı ve düşünmesi gereken oydu.

Kadının bekleyişi; karar vermesinde ki zorluk muydu yoksa Marque'ye bir anlamda güvenmemesinden mi kaynaklanıyordu anlamaya çalıştı. Loisa'nın yanına sokulup omzuna dayanan başını hissettiğinde hafifçe yüzünü ona döndü ve beyaz tenini okşayan yumuşak saçlarla içine farklı duyguları sığdırmaya çalıştı. Bugün ya fazlasıyla romantikti, ya da böyle şeyler yapmayalı uzun zaman oluştu. Fransa'dan iki günlük kaçamakta böyle bir zaman geçirememek; bu tür bir davranışı özletmiş olmalıydı. İğneleyici bir tavırla söylenen soru nitelğinde ki cevap onu sadece gülümsetti. Kadının suskun kalmak gibi bir isteği yoktu. O araya lafları da sokmayı aklına koymuş gibiydi. O zaman sıra onundu; Loisa istediğini yapmıştı, şimdide Loisa'nın konuşma isteği yerine gelecekti.
" Bana yeni haberler vermeni umuyorum, Phoebe! Sen bir profesör olarak kulağın her şeyi duyuyordu. Tıpkı benim küçük burnumun her yere girdiği gibi!"
Sol elini çoktan kadının beline sarmıştı, yavaşça sağ elini kaldırıp pembeleşmeye başlayan yanağından dolaştırdı ve çenesinde son bulan gezintiyle yüzünü ona doğru çevirdi. Soğuk eli, sıcak bir tenle buluşmayalı sadece iki gün olmuştu. Ama o sıcak ten bir hayli önemsizdi ve geçmişte kalmıştı. Loisa'ya karşı davranışları ise bir hayli temkinli ve değer yüklüydü. 'Ne o, onu önemsiyor muydu?' Sadece bir kere gördüğü kadını; ama ilersini de düşünmeliydi! Haber kaynaklarını sıkı sıkıya tutmalıydı.

İşte beklediği şey. Loisa akıl yüklü bir kahkaha attı. Gerçekten Loi sayesinde bilgi sızdırabileceğine inanmış mıydı yani? Kahkahası fazla sürmemişti ama. Kahkaha atarken ne diyeceğini de düşünmüştü. Kafasında tam bir cümle kuramamıştı ama. Yavaşça kendisini Marque'den uzaklaştırdı. Ama gözleri hala onun üstündeydi. Kahkadan sonra konuşmak için kısa bir müddet bekledi. Daha sonra yüzüne alaycı bir ifade yerleştirdi.

"Marque, gerçekten beni kullanarak haber elde edebileceğine inanıyor musun canım?"

Ahh ahh... Bu devirde editörler biraz saf mı oluyordu ne? Ya da biraz cahil... Bu kadar kolay kimse haber kapamazdı ki. Loisa sonunda gözlerini adamdan çekti ve tekrar bulutlara yöneltti. Nedense bir anda aklına Leia gelmişti. Acaba o bu durumda ne yapardı? Gözlerini kapadı ve öylece uzanmaya devam etti. Marque konuşana kadar veya bir şey yapana kadar o yokmuş gibi gözü kapalı uzanacaktı işte burada. Protestomsu bir şey oluyordu heralde bu? Aslında kullanmak vardı ya bu soruyu... Yakınlaşmak için süper bir numara olabilirdi hani. Neyse, ilk adımı o attığına göre adımlara o devam edebilirdi.

Loisa'nın kahkahasına donuk bir gülümseme ile karşılık verdi. Kadınlarda daima kullanıldığına dair his uyandığı vakit gardını alırdı. Şimdi Loisa'nın yaptığı da buydu! Marque o olmadan bu zamana kadar gelmişti, şimdi de sadece ufak bir haber verebilip işten sıyrılabilirdi. Tercihler insanı farklı noktalara süreklerdi. Kahkahanın ardından gelen kelimeler ise Marque'yi şaşırtmamıştı. Tam düşündüğü gibi Loisa kendini Marque tarafından kullanılmak üzere görmüştü ve kahkaha ile aslında keni duyguları bastırmış olmuştu. Ona yalan bir haber verse ve kolları arasında kalmaya devam etse olmaz mıydı sanki? 'Neden bu tepki?' Kadınları anlamak bir hayli zordu ve bunu ulaşmamayı çok önceden öğrenmişti. Yavaşça kadının yakınına bu sefer o sokuldu ve yan yatarak ilk anda belirdiği pozisyonu aldı. Sırtını çimlerden kaldırmıştı ve dirseniği bükerek kafasını havada durması için desteklemişti. Kadının yüz hatlarını incelerken sakin bir ses tonuyla konuştu.
" Neden olmasın? Bunun için sana fazlasıyla ihtiyacım var ama söylememek istemiyorsan söyleme! "
'Zaten şu andan sonra söyleyeceğin hiç bir haber güvenilir değil.' Kaşının biri yine havaya kalkmış ve sorgulayıcı gözler Loisa'nın üzerinde dolaşmıştı. Boşta kalan sağ elinin parmakları kadının bileğinde gezinmeye başladı. Sıcaklığını tekrar hissetmesiyle haber aklında uçup gitmişti.

Evet, istediği tepki gelmişti işte. Bu sefer o sokulmuştu Loisa'nın yanına. Loisa bir şey demeden gülümseyerek baktı ona. Gülümsemesini bir yönden adamın lafları sağladı. Sakin konuşsada sesinde biraz sinir var gibiydi. Loisa bunu sevmişti. Eh insanları sinirlendirmek mutlu ediyordu Loisa'yı. Ama şuan en son isteyeceği yanında bulunan, sulanmak istediği erkeğin sinirli olmasıydı. Bu yüzden üstelememek en iyisi olurdu. Marque'nin yüzüne bakınca yine aynı ifadeyi görmüştü. Ama bu sefer ayrı bir ifade daha vardı, sanki sorgular ve tarar gibi bakıyordu. Normalde Loisa'yı feci rahatsız eden bu durum şimdi etkilememişti bile. Bu arada adamın parmakları, Loisa'nın sağ bileğinde dolaşıyordu. Yapsa mıydı acaba? Eh adamın amacı bu değilse bile kaşınmıştı bu kadar hareketten sonra. Loisa kafasını kaldırdı ve Marque'nin dudağına ufak bir öpücük kondurdu sonra tekrar eski pozisyonuna döndü ve hiç bir şey olmamış gibi adama bakmaya devam etti. Ne olucak merak ediyordu. İlk defa böyle biriyle karşılaşıyordu açıkçası. Olucakları tahmin etmek gerçekten güçtü. Bu arada konuşsa mıydı? Ee ne diyecekti. En güzeli hiçbir şey olmamış gibi, salak modda bir muhabbet başlatmaktı.

"Eee nasılsın?"

Karşı taraftan bakıldığında sinir bozucu olucak mıydı acaba? Yani bir öpücükten sonra naber sorusu. Komik bir durumdu ya o kesin. Ama böylesi çok daha iyiydi. Umursamaz, her zaman olan bir şeymiş gibi... Aslında her zaman olan bir şeydi kabul... Ama umursamaz davranmazdı eskiden, devamını getirdi. Ama devamını adama bırakıcaktı. Arka arkaya iki adım atmayı kesinlikle düşünmüyordu, en azından Marque'ye karşı.

Taze sıcak dudakların, dudaklarında hissetiği an kadının direncini nihayet kırdığına emindi. Ardından gelen soru ise onu bir hayli şaşırtmıştı, çılgın bir kişiliğe sahip olduğuna artık emindi yanında uzanan kadının. Onun gibi kahkaha atmak istedi bu durum karşısında ama Marque yıllar önce bu tür mutluluk duygularını kalbine gömmüş soğuk bir tip olup çıkmıştı. Bir an beyni ortamdan ayrılmak üzereyken kadının soluğunu yüzünde hissetti. Çimlerde birini öpmeyeli uzun zaman olmuştu. Sinsi bir ifade ile başının altındaki kolu kadın saçlarına doğru indirdi ve parmaklarını ipeksi saçların arasına daldırdı. Yüzünü yavaşça kadına yaklaştırdı ve sıcak dudaklara bir kez daha dokundu ama bu sefer Loisa'nın yaptığı gibi masum bir öpücük değildi bu. Dudakları birbiri ile birleşirken Marque'nin eli kadının üzerinden belini sardı ve ona daha da yaklaştı. Bir an ayrıldı ve nefesi Loisa'nın dudakları arasında süzülürken Marque fısıltıyla kelimeleri tane tane söyledi.
" Şimdi daha iyiyim, ya sen?"

Ya ben? Gerçekten nasıldı Loisa bilmiyordu. Eh zaten öpüşürken genelde bunu düşünmezdi. Bu arada fazla mı yakınlaşmışlardı ne? Loisa gülümseyerek adamın suratına baktı. Umursamaz tavır takılmaya devam etmek en güzeli ve en eğlencelisi olurdu heralde. En azından sınırları birazcık daha zorlamak. Gözlerini devirerek "Eh, aynıyım. Sıradan ruh hali işte..." dedi gülerek. Ardından Marque'yi aynı şekilde öperek karşılık verdi. Çimenlerde öpüşmek... En son okul yıllarında yapmıştı heralde? Ay resmen çimenlerde öpüşmeyi özlemişti. Daha doğrusu bunun hissetirdiği duyguyu. Daha bir nostalijik oluyordu böyle. Bir kaç dakika öptükten sonra dudaklarını geri çekti Loisa. Kendisini öğrencilik yıllarında hissediyordu resmen. Her şey iyiydi-hoştu... Ama Loisa bir şeyden korkuyordu. Az önce korktuğu şeyden; haber meselesi... Bunu kullanmazdı heralde. Sonuçta kendisi de rezil olabilirdi? Loisa için bu, bu kadar önemli miydi acaba? Rezil olmak yani. Umursamıyordu bile. Ama neden endişe ediyordu o zaman... Kendisi bile kendisini anlayamıyordu şuan. Acaba bunun hepsinin sebebi heyecan mıydı?

Sıradan ruh hali, cevap Alain'in hoşuna gitmişti. Yavaşça yüzüne yarım ağızla karışık bir tebessüm yayıldı. Tekrar dudakları birleştiğinde ne kendi duyguları ile ne de kadının duygularıyla ilgilenmediğini fark etti. Sadece yaşadığı anın tadını çıkarmak en iyisi gibiydi. Sorgusuz, sualsiz! Sıcak nefesi Alain'in boğazından süzülürken ve içindeki zevkin biraz olsun sınırlarını aşmayı başaran kadın bir anda dudaklarını kendinden çekmişti. Bakışlarındaki anlam bir şeyi dert eder gibiydi. Dudaklarındaki tadı yalayarak kendini kadının üzerinden aldı ve yanına doğru attı. Sol kolnun kadının boğnunun altından geçirerek onu kendine doğru çekti ve başını omzunu koymasını hissetti. Sakin ve bir o kadar kısık ses tonuyla konuşmaya başladı.
" Merak etme kendi haberimi yapacak kadar kendimden geçmedim."
Endişesinin bu olduğuna emindi. Nedense herkes tarafından göz önünde olduğunu düşünen kadınlar aynı tepkiyi verirdi ve Alain bu duruma çoktan alışmıştı. Ya da artık bazı bakışların, sözlerin altındaki anlamı kolayca anlayabiliyordu. Kadının alnına yaklaştı ve kumral tenine ufak bir öpücük kondurdu.

Marque tekrar Loisa'nın yanına geçmişti. Loisa gözleriyle onu takip etti. Bir elini Loisa'nın boynunun altından geçirerek kendisine çekiyordu, daha doğrusu çekmişti. Loisa bunun üstüne başını onun omzuna koydu. Çok kısa bir müddet sonra adam bişiler demişti. Loisa gülümseyerek dinledi onu. Gazeteciler bu kadar zeki olmak zorunda mıydı? Ya da Loisa bakışlarıyla bu kadar belli etmeli miydi ki... Loisa kafasında bunlarla uğraşırken, kendi yüzüne yaklaşan yüzü farketti. Küçük öpücüğün ardından yüzünde ki gülümsemeyi sürdürmeye devam etti. Kendisindeki umursamaz tavrın aynısını karşısındaki adamda da görüyordu. Buna sevinmişti. Sonunda kendisine benzeyen biriyle karşılaşmıştı işte, yani karşı cinsten... Neyse işte, düşünceler anın tadını kaçırırdı hep. Düşünmeyi bırakıp ana odaklanmak en güzeli olurdu Loisa'ya göre her zaman.

"Aslına bakarsan, öyle bir şey yaparsan bu durumdan sadece ben zararlı çıkardım."

Bunu gülerek söylemişti. Ciddi algılamamasını umuyordu. Ortama bir gıdım bile olsun komiklik katmaya çalışmıştı. Başarmış mıydı bilmiyordu ama önemli değildi de zaten. Yüzünü Marque'ninkine yaklaştırdı. Öpmeden önce kısa bir müddet öylece durdu. Göz göze gelmişlerdi doğal olarak. Bu ayrı bir hava ve zevk katıyordu... Fazla böyle durmak sıkardı, bu yüzden kısa kesti bu durumu ve dudaklarını Marque'ninkilerle birleştirdi. Bu sefer kısa kesmeye niyeti yoktu, tabii Marque kısa keserse o başkaydı...

Sözleriyle birlikte bakışlarını kadının gözlerinde gezdirdi. Gülümseyince daha güzel bir hal alıyordu. Biraz önceki kasıntı saydığı kahkahadan bin kat daha iyi! Kolundaki kuvveti arttırarak kadını biraz daha sıktı. Sesindeki alaycı ifade olsa da haberi düşündüğünden emindi. Onu haber yapmayı düşünseydi kolları arasına almaz, birisi ile yakalamayı beklerdi. Ama artık ciddi konular üzerinde yoğunlaşma gibi bir uyarı da almıştı. İlgilendiği Sihir Dünya'sının gündemiydi. Yavaşça kadına gülümsedi. O an Loisa'nın çehresi kendininkine yakınlaştığında gözlerinin derinliklerini okumak istediğini fark etti. Kadın yavaşça baskı kurduğu göğsünde hoş duygular uyandırıyordu. Cesaretli bir kadın olduğu her halinden belliydi. Kadının taze ve sıcak dudaklarıyla birleştiğinde alt dudağının ona verdiği hazla iyice sarıldı. Kendi dudakları arasında kalmış dudaklar ve dil oyunu Marque'in durmasını engelliyordu. Yavaşça kadının sardığı belini iyice kapayarak kadının üzerine uzanmasını sağladı ve tüm vücudu onun vücuduna dokunmaya başladı. Bir eliyle kadının belinden tutarak onu üzerine sabitlemişken diğerini de saçları arasında gezdiriyordu. Uzun bir andan sonra dudaklarını kadından ayırdı ve gözlerine direk baktı; yavaşça boynunda tutarak kulağını ağzına yaklaştırdı ve fısıltıyla konuştu.
" Peki açık havada haber olmaktan korkmuyor musun?"

Marque Loisa'nin belinden tutarak üstüne çıkmasını sağlamıştı. Şuan ikisinin vücudu birbirine yapışık gibiydi. Ama bu hareketlenme öpüşmelerini engelleyememişti. Uzun bir süre böyle devam ettiler. Loisa'nın anlayamadığı kadar uzun olan bir süreden sonra nihayet dudakları ayrıldı. Dudakları ayrılır ayrılmaz göz göze gelmişlerdi. Bu göz göze gelme fazla sürmedi. Adam Loisa'nın boynundan tutarak kendisine çekmişti. Şuan ağzı, Loisa'nın kulak seviyesindeydi. Fısıldayarak bir şeyler söylemişti. Açık alanda haber olmak... Aslında demin biraz düşünmüştü bu konuda. Sonunda umursamadığına karar vermişti. Yakalansa n'olucaktı ki sanki? Her gün onca büyücü yakalanıyordu. Hem en fazla 2-3 günlük bir şeydi bu, o da en fazla. Ne olabilirdi? En fazla öğrenciler tarafından parmakla gösterilirdi. Onlarda çokta tın'dı yani.

"Düşündüm de... Hiç de umrumda değil. Asıl sen düşün bence. Bir editör olarak ayıplanabilirsin yani." dedi gülümseyerek. Aslında adamın da umursadığını sanmıyordu, laf olsun diye öyle söylemişti. Böyle konuları alaya almak Loisa'nın en sevdiği şeydi zaten. Cevabı beklerken adamın gözlerine bakıyordu. -Güzel gözleri varmış- diye geçirdi içinden. Zaten gözün kötü olduğunu da hiç görmemişti ya...

"Düşündüm de... Hiç de umrumda değil. Asıl sen düşün bence. Bir editör olarak ayıplanabilirsin yani."

" Evet; ne demezsin! Ayıplanmak benim için çok önemli!"
Alaycı ses tonunu gülümseme ile pekiştirmişti. Kadının küçük burnuna dudaklarını yaklaştırarak kısa bir öpücük kondurdu. Tekrar başını çimlere yasladığında kanının iyice kaynadığını hissediyordu. İki kolunu birden kadının beline kaydırdı ve kadının yanaklarından tekrar, dudaklarına kayan bir öpücük fırtınasına boğmaya başladı. Aralarında oluşan birleşme hissini gayet iyi algılayabiliyordu. Biraz duraksayarak kadının üzerine uzanmasına ve başını omzuna gömmesini izin verdi. Saçları yüzünü okşuyordu ve kadının bakışları çenesindeydi. Bir elini yavaşça kadının yanaklarında gezdirirken, sakin bir sesle tekrar konuştu.
" Benim hakkımda ne düşünüyordun, şimdi ne düşünüyorsun? Merak ettim."

" Evet; ne demezsin! Ayıplanmak benim için çok önemli!"

Gülümseyince tatlı oluyordu be! Alaycı biriydi de, al sana ideal erkek tipi işte. Loisa bunu düşünmemeye çalıştı. Öyle olsa bile n'olucaktı yani? Loisa'yı niye ilgilendirirdi yani? Bu düşünceleri kafasından atması kolay olmuştu. Bunun sebebi de burnuna konan küçük öpücüktü. Loisa gülümsemesini arttırarak, şeker kız(!) denilebilecek bir yüz ifadesiyle adama bakmaya başladı. Konuşmuyorlardı... Yani en azından sesli bir şekilde. Gözleri konuşuyordu şuan. Loisa gözünü ayırmadan ona bakmaya devam etti. Bu arada adamın iki kolu da Loisa'nın beline dolandı. Arkasından adamın yüzü Loisa'nınkisine yaklaşıyordu. Saniyeler sonra adam Loisa'yı öpmeye başlamıştı. Bu öpücükler Loisa'nın yanağından başlayıp dudağına kadar sürmüştü ve tabii dudağında da devam etmişti. Bir ara bir duraksama oldu. Bu duraksama esnasında Loisa adamın üzerine uzandı ve başını onun omzuna gömdü. Bunun arkasından Marque'nin eli Loisa'nın yanaklarında dolaşmaya başlamıştı. Bu cidden rahatlatıcı bir histi Loisa için. Bir de arkasından gelen şu tatsız soru olmasa tam süper olurdu.

" Benim hakkımda ne düşünüyordun, şimdi ne düşünüyorsun? Merak ettim."

Evet Loisa, gel de cevapla. Loisa da bilmiyordu bu sorunun cevabını ki. Eskiden düşünceleri basitti. Sıradan biri olarak görüyordu. Ama şuan ne düşünüyordu? Genelde bu durumda ne düşündüğüne veya hissettiğine bakmazdı, önem de vermezdi zaten. Yöneltilen bu soru da Loisa'yı gayet şaşırtmıştı. Ama pozisyonunu bozmadı. Sadece kafasını kaldırarak Marque'nin yüzüne baktı. Bu belki yardımcı olurdu Loisa'ya. Ne düşündüğünü anlayabilirdi böylece belki. Ama bu yüzü görmek daha da kötü yapmıştı. Eskiden ne düşündüğünü bile unutmuştu bakışları sayesinde. -Cevaplaaa- der gibi bakıyordu. Loisa gözünü kapadı. Düşünceline odaklandı ve gözlerini açtı. Ne düşündüğünü az çok biliyordu ama içinde kalması daima en iyisi olurdu.

"Bu önemli mi?"

" Bilmem, duymak istemediğim şeyler mi yoksa?"
Sözlerini yavaş ve kısık sesle söylerken elinin biriyle kadının saçlarında dolaştırıyordu. Böyle bir cevap beklemiyordu, bu kadar cesaretli davranan biri için düşünceleri de açıkça ifade etmek zor bir şey olmasa gerekti. Emindi ki onun hakkında iyi ve kötü düşüncesi olmuştu. O çekinmeden söylemesini beklemişti. Cesaret bir yerde kalabilirdi demek ki! Yavaşça kadını yana doğru götürdü ve çimlere bıraktığında kendi hafifçe üzerine abandı. Altta kalan kadının canını yakmamaya çalışarak durmasını sağladı. Gözlerinin içine bakarak onun hakkındaki düşüncelerini dile getirdi.
" Ben ise senin cesaretli biri olduğunu düşünmüştüm. Ve ilk anda ki karşılaşmamızdan daha etkili bir karşılaşma olduğu için senin gizemli biri olduğunu düşünüyorum, keşfedilmeye değer!"
Hafif yüzünde sinsi bir ifade belirdi. Yavaşça kadının sağ tarafına dirseğini koyarak ayağa kalktı. Artık gitme vaktiydi. İster onunla gelirdi, ister burada ayrılırlardı. Yerde yatan kadına elini uzattı. Loisa bir an tereddüt etmiş gibi bekledi, ama sonunda Marque'nin elini tutarak ayağa kalkmıştı. Çenesine yetişen kadının beline kolarını doladı ve tekrar dudaklarını kadınınkilerle birleştirdi. Ne kadar süre sonra fark edemediği o tattan istemeyerek ayrıldı. Kadının alnına düşen saçları hafifçe aralayarak tekrar konuştu.
" Benimle hana gelmek ister misin?"

" Bilmem, duymak istemediğim şeyler mi yoksa?"

Öyle bir şey olsa zaten anında söylerdi Loisa. Bu tür konularda küt
diye söyleme huyu vardı. Ama ne söyliyeceğini de bilmiyordu ki... Yani
ufak tefek düşünceler vardı, ama onlarda şuan oluşan düşüncelerdi.
Eskiden hakkında hiç bir şey düşünmemişti; yakışıklı olduğu dışında!
Ama o zaten tescillenmiş bir şey olduğu için düşünceye girmiyordu
heralde. Bu yüzden söyleme gereksinimi duymadı. Sustu sadece... Bu
belgi yanlış anlaşılacak, Marque'nin dediğini doğrulamak gibi olacaktı
ama Loisa buna aldırış etmedi. Bu sessiz saniyeler/dakikalar içerisinde
Marque, yavaş bir hareketle Loisa'yı çimlere yatırmış arkasından da
üstüne çıkmıştı. Göz göze bakıyorlardı şuan. Bakalım bu sefer ne
olacaktı, garip bir soru daha mı? Garip denilemezdi tabii ki demin soruya, ama beklenmedik bir soru olduğu kesindi. Loisa bu düşüncelerle uğraşırken Marque konuşmaya başlamıştı bile.

" Ben ise senin cesaretli biri olduğunu düşünmüştüm. Ve ilk anda ki karşılaşmamızdan daha etkili bir karşılaşma olduğu için senin gizemli biri olduğunu düşünüyorum, keşfedilmeye değer!"

DüşünmüşTÜM derken? Loisa tabii ki cesaretliydi. Bir şeyi söylememek cesaretli olmadığını göstermezdi. Loisa adama tip tip baktı. Şuan da korkak olduğunu mu düşünüyordu yani? Ve gizemli... Bu gerçekten doğruydu ama. Loisa'yı tam anlamıyla tanıyan sadece iki kişi vardı. Bunlardan biri ikizi diğeriyse abisi Stam'dı. Loisa bundan da memnundu zaten. Ne o öyle herkesce tanınmak? Ama merak ediyordu, acaba bu adam Loisa'yı kadar tanıyabilecekti. Birnevi ne kadar süre görüşeceklerdi gibi bişiydi bu. Neyse, şuan için önemsizdi bu. Ortada soru olmamasına rağmen Loisa adamın deminki lafına cevap verme gereksinimi duyuyordu.

"Ben zaten cesaretliydim emin olabilirsin tatlım. Sadece ne düşündüğümü bilmiyorum o kadar..."

Bu arada Marque ayağa kalkmıştı. Loisa'ya elini uzatmıştı kalkmak için. Loisa bir an tereddüt etti. Niye kalkıyorlardı, nereye gidiyordu? Önemsizdi ya neyse... Loisa kısa bir süre sonra uzatılan elden destek alarak ayağa kalkmıştı. Ayağa kalkarkalkmaz Marque elini, Loisa'nın beline doladı. Arkasından uzun bir öpüşme daha... Ayrıldıklarında Marque Loisa'nın kahküllerini aralamıştı. Arkasından bir şeyler söyledi.

" Benimle hana gelmek ister misin?"

Loisa gözlerini Marque'nin gözlerine dikti. Gitse miydi acaba? Gitmek istiyordu aslında ama... Bir yandan da istemiyor gibiydi. Çok kısa bir müddet düşündü. İstediği oluyordu aslında niye düşünüyordu ki? Sanki tereddüt etmemişte geç anlamış havası vermeye çalıştı, başarmıştı da heralde...

"Hı, efendim? He han... Tabi olur neden olmasın?"