Gryffindor Masası

Maxine kuleden inip, Büyük Salon'a doğru yöneldi. Zor bir günün ardından, uyuduğu zaman ona çok kısa gelmişti. Sanki gözlerini kapattığı andan bir ya da iki saniye geçmişti ki başındaki çalar saat çalmaya başlamıştı. Bu uykunun hiç rahatlatıcı olmadığını düşünerek yataktan kalkmış ve Büyük Salon'a gelmişti. Hogwarts'taki ilk günlerini ders çalışarak geçiriyordu. Bir yandan ders tekrarları, ödevler ve kütüphanede yapılan araştırmalar... Onun için hiçbiri zaman kaybı değildi ama daha eğlenceli şekilde geçireceği zamanlar da olmalıydı.

Büyük Salon'a girdiğinde tavan berrak bir maviydi, fakat yağmur da hafifçe yağıyordu. Gryffindor masasına doğru giderken, gözleri muhabbet edecek bir birinci sınıf aradı, fakat hiçbiri tanıdık değildi. Kendini bir sıranın üzerine yığdı ve çantasını çıkarıp ayağının dibine koydu. İçinden, Temel Büyüler Kitabı, 1. Sınıf'ı çıkarıp balkabağı suyu sürahisine dayadı.

Bir kızarmış ekmek alıp üzerine ahududu reçeli sürerken yukarıdan bir hışırtı gelmesiyle Maxine kafasını kaldırdı, yüzlerce baykuş pencereden içeriye süzülüyor ve sahiplerine postalarını iletmeye çalışıyorlardı. Annesinin baykuşu Turpshy'i görebilmeyi umarak yukarıya bakınıyordu Maxine. Fakat Turpshy ortalıklarda gözükmüyordu. Tam kafasını indiriyordu ki, ona doğru inişe geçmiş kahverengi, peçeli bir baykuş gördü. Maxine, baykuş konsun diye ekmek sepetini kenara çekti ve tam baykuşun konacağı büyüklükte bir boşluk açıldı. Baykuş, son derece zarif bir edayla boşluğa kondu ve pençesini Maxine'a doğru uzattı. O da pençesindeki bağı çözüp küçük parşömen kağıdını eline aldı. Baykuş görevini yerine getirdiği için muzaffer bir edayla öttü. Maxine bir yandan parşömeni açıyor, bir yandan da bir kızarmış ekmeği baykuşun yemesi için ufalıyordu. Parşömeni açtı ve eğri büğrü yazı tipini tanıdı. Nathan Amcası'ndan gelmişti ve hayli şaşıran Maxine mektubu okumaya başladı.

Sevgili Max,
Umarım iyisindir. Hogwarts'ta geçen ilk günlerinde ne kadar çaba harcadığını tahmin edebiliyorum ve seni takdir ediyorum. Geçen gün büyükannenin yanındaydım, sana sevgilerini yolluyor ve bol bol öpüyormuş. O da yakında sana yazar herhalde. Ördüğü kazağın bitmesini bekliyor sadece.
Hangi dersleri sevdiğini tahmin edebiliyorum. Hiç şüphem yok ki iyi çalışıyorsundur. Haftada bir anneni görmeye gidiyorum, merak etme o çok iyi. Florence her zaman yanında. Noel'de hep birlikte toplanmayı düşünyüoruz. Birbirimize sık sık yazarız olur mu?
Orada kendine bol bol arkadaş edin. Hogwarts'ın tadı ancak arkadaşlarla çıkar.
Mektubuma cevabını en kısa zamanda beliyorum.

Nathan

Son iki aydır onları görmeye neredeyse hiç gelmeyen Nathan, anca şimdi mektup yazıyordu. Babasının ölümünden sonra neredeyse hiç ortalıklarda görünmüyordu. "Onun en iyi arkadaşı olabilirdi, ama benim de babamdı. Bu yaşında çekip gidiyor, bense daha 13 yaşındayım ve bu durumda birlik olmamız gerektiğini biliyorum. Bazen benden daha çocuk olduğunu düşünüyorum." diye içinden bağırdı Maxine. "Annemin ve benim en fazla ihtiyacımız olduğu zamanlarda ortalıklarda yoktu. Neyse ki artık döndü ve ben onu her şeye rağmen bağışladım." diye içinden devam etti.

Florence Halası da annesinin yanındaymış. Bunu duyduğuna mutlu oldu. İki yıl öncesine kadar Florence'ın olduğunu bile ad olarak duymuştu. Zamanında çekip gitmiş -aynı Nathan gibi- sonra da geri dönmüştü.

Yeterince yediğini düşündü ve kafasını kaldırdığında baykuşun gitmiş olduğunu gördü. Ekmek diliminin son parçasını da ağzına attı ve Temel Büyüler, 1. Sınıf kitabını ve Nathan'ın mektubunu çantasına tıktı. Çantasını omzuna atıp Büyük Salon'un çıkışına doğru yola koyuldu.