5. Kompartıman

Konu: Geri: 5. Kompartıman Ptsi Mart 02 2009, 21:26

Karanlığın saate rağmen hüküm sürdüğü odanın hafif aralanmış penceresinden odaya süzülen ışık yüzüne yansıyordu Mélissa'nın.Güneş ışığından rahatsız olurdu her zaman, sevmezdi güneşi ve ışığı... Ona uyan karanlıktı... Herşeyi gizleyen karanlık. Işığın gitmeye niyeti yoktu, Mélissa'nın da gözlerini açmaya, okula dönüyordu bugün, Hogwarts'a gittiği ilk gün de aynıydı, heyecandan pek eser yoktu onda ve ikizi Jasminé'de. Aynı şu an olduğu gibi... Geceleri uyumamanın verdiği bir şekilde uyuyakalmışlardı güneşin kendisini göstermeye başladığı an. Uykuyu sevmezlerdi, dayanıklıydı bünyeleri uykusuzluğa, genelde uyuma gibi bir huyları da yoktu Mélissa'nın şu an yaptığı zaman geçirmeye çalışmaktan başka birşey değildi aslında. "Boşa zaman geçirme" düşüncesi umursamazlığında kaybolmuştu bile farkedilmeden varlığı.

Hafifçe araladı gözlerini, parlayan turkuaz gözler ışıktan rahatsız olmuştu anına kapandı tekrar gözleri. Saatten haberi yoktu, bu konuda bir fikri de yoktu ama eğer zaman gelmiş denilecek bir durum olsaydı çoktan odalarının kapılarının önünde birileri olmuş olurdu. Gözlerini açtı ve yatağından doğruldu. Siyah saçlarını geriye atmıştı, odada gezindi bakışları. Kendi yatağının karşısındaki yatakta uyuyordu hala Jasminé. Mélissa yatağından kalktı ve Jasminé'in yatağına doğru ilerlemeye başlamıştı ki birden kendisine çevrilen parlak bakışlarla karşılaştı; Jasminé yine uyanmıştı , her sabah olan birşeydi bu; Jasminé uyanırdı ama beklerdi ikizinin uyanmasını.

- Günaydın Jas

diye mırıldandı ve adımlarını dolabına doğru çevirdi.Odanın duvarlarındaki kelebek motifleri parıldıyordu bu sabah, normalden daha farklı olarak "bizden kurtulduğuna sevinen birşey daha" diye geçirdi Mélissa içinden umutsuzca. Yataklarının yanında duran bavullarına çevirdi bakışlarını, gözleri birşey arıyordu odanın içinde o sırada kısık sesli bir miyavlama duyuldu odada, Mélissa sesin geldiği yöne çevirdi bakışlarını.Kara kedisi, mavi parlak gözlerini açmış kendisine doğru ilerliyordu. Mélissa eğilerek kucağına aldı kediyi, kedinin yumuşacık tüyleri her zaman hoşana giderdi. Dolabın karşısına geçmişti Mélissa, siyah saçları her zamanki gibi uzundu, dümdüz uzanıyordu omuzlarından aşağıya, gözleri aynadaki görüntüsüne dikilmişti. "Méll, unuttuğum birşeyler var mı diye kontrol edilmeliy-miş" ikizinin sesini duyan Mélissa kısa süreli kendinden geçişinin sonunda topladı kendini, Jasminé odanın kapısından içeriye girmişti. Mélissa onaylarcasına bir bakış attı ikizine ve kucağındaki kediyi yavaşça yere bıraktı ve Jasminé'e döndü

- Bir kaç "masum(!)" şaka malzemesi dışında eksik yoktu"

dedi, ikizlerin bakışlarında aynı muzurluk belirmişti, masum yanlarından arta kalan kişilik kısmıydı bu. Jasminé çalışma masasının çekmecelerinden birini açtı ve içinden renkli bir kutu çıkarmıştı, Mélissa'nın yüzündeki gülümseme onaylandığı anlamına gelmişti bile, Jasminé bavulun fermuarlarından birini açıp bu kutuyu yerleştirdi. İkizlerin bir huyları anlaşma şekilleriydi, konuşmak yerine bakışlarıyla anlaşıyorlardı.

King Cross Tren İstasyonu her zamanki kalabalığını dolduruyordu. "Mugglelar..." diye geçirdi içinden Mélissa yanından koşarak geçen ve eğer geri çekilmemiş olsa kendisine çarpacak olan 5-6 yaşlarında bir erkek çocuğun arkasından bakarak, sinirlenmemişti, başka bir zaman bu olay onun sinirlerini oldukça bozabilirdi. Değişken kişiliğin bir yanıda buydu... Bugün tren istasyonu normalden daha fazla kalabalıktı. Duvardan geçtikten sonra tanıdık yüzler görmek Mélissa ve Jasminé'in o ifadesiz, tipik yüz halinden arındırmamıştı. "Hey... Mélissa , Jasminé nasılsınız, tatiliniz nasıl geçti?" Mélissa kendilerine doğru ilerlemekte olan kıza çevirmişti bakışlarını, Ravenclaw'dan bir kızdı; Susan, Jasminé'e çevrildi bakışları aynı düşünce; "Kaçış"

Aniden girdikleri kalabalığın ardından Hogwarts Expressi görünmüştü. Bir an önce kendilerini trene atma çabaları başarıyla sonuçlanmıştı. Boş bir kompartıman umuduyla ilerlemeye başladılar. En son kompartımanlara ilerliyorlardı, her sene olduğu gibi..;5. kompartıman... İçeriye geçtiklerinde her zamanki gibi boştu bu kompartıman. Mélissa istasyonun girişinde ortadan kaybolan kedilerinide bu kompartımanda bulmuşlardı Icé ve Lucifer koltukların üzerine yer almışlardı bile. Mélissa cam kenarına geçti ve bakışlarını pencereden dışarıya yöneltti, vedalaşan o "saçma" aile manzaraları... Tamamen sıkıcı...

Konu: Geri: 5. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 18:45

"Hayır!" Karanlığın içinde birden beliren parlak turkuaz gözler, düzensiz bir nefes alışıyla birleşerek bozuyordu odanın içindeki sessizliği. Bu sessizliği bozan kişi ise tedirginlik duygusunu kattığı bakışlarıyla yatağından hızla doğrulmuştu. Son zamanlarda iyice artmıştı kabusları Jasminé'in. Uyku konusunda sorunlu olduğu yetmiyormuş gibi kabuslar eklenmişti uyuduğu nadir zamanlara da. Zaman geçtikçe düzelen nefes alış-verişi sakinleştirmişti bakışlarını. Jasmine odada göz gezdirdi, her zaman olduğu gibi koruyordu karanlığını, günün hangi saati olduğu farketmez hep kapalı olurdu perdeleri. Saat konusunda tahminde bulunma amacıyla sessizce kalktı yatağından, sessiz adımlarla pencerelerden birinin önüne gelmişti. Dışarısı aydınlanmaya başlamıştı, "sabah" olarak nitelendirdikleri bir saat olmadığı düşüncesi yerleşmişti Jasminé'in aklına, tek bir canlının yaşama belirtisi yoktu sokaklarda ve sokak lambaları yanmaya devam ediyordu. Perdeyi kapattıktan sonra elini ağrıyan başına götürmüştü, gece Mélissa'yla her zamanki -sessiz- konuşmalarından birini yapıyorlardı sonrasını hatırlamasada tecrübelerinden tahmin edebiliyordu; uyuyakalmışlardı. Uykusuzluğa dayanıklı olmaları en işlerine yarayan özellikleriydi şüphesiz.

Yatağına dönerken bakışları uyumakta olan ikizine takılmıştı, hiç ayrılmamışlardı onunla, Mélissa başkalarının tahmin edebileceğinden daha önemliydi Jasminé için.İkizi olmadığı zamanlar garip, isim veremediği bir duygu kaplıyordu benliğini. Onlar fiziksel olarak ikiz olmaktan öteydiler, bunu hiç kimse anlayamazdı, birilerinin anlamasını bekleme tarzında bir düşünceleri de yoktu zaten. Başkalarını pek umursamayan kişiler değillerdi. Kendileri hakkında söylenen şeyleri de takmazlardı; bir yığın sorunları içinde o tarz şeyler "hiç"ti... Koca bir hiç. Yatağına uzandı ve bakışlarını , yatağının dayanmış olduğu duvara çevirdi, bu duvar da gördükleri, bilinçaltının yarattığı şeyleri anımsadı, hiç aklında çıkmıyorlardı zaten. Gözlerini açtığı zamanlar bu duvarı bulursa karşısında duvara yansıyan bazı şeyler görürdü, bundan kimseye bahsetmezdi; "Kime ne"ydi ki. Gözlerini kapattı, uyuma çabasından uzaktı ama zaman geçirmek için yapılabilecek en sessiz yol buydu; Mélissa uyanana kadar.

"Günaydın Jas" , gözleri açık tavana bakmakta olan Jasminé derin bir uykudan uyanmış gibi hissediyordu kendisini, bakışlarını tavandan alıp Mélissa'ya çevirdi, ne olduysa dalmıştı belli ki iyice. Mélissa aynaya doğru ilerlerken kalktı yatağından. Komidinin yanındaki minderinin üzerinen kendisine bakmakta olan siyah kediye baktı, dalgındı nedenini bilmediği bir şekilde. Icé masum bakışlarını çekmiyordu Jasminé'in üzerinden, Jasminé kapıya doğru ilerledi ve odanın kapısını açıp dışarıya uzattı başını, malikanede bir telaş seziliyordu, hafif bir telaş... Nedenini düşünmeye gerek yoktu, Hogwarts'a giden herkes hazırlık içindeydi. "Jasminé, Mélissa ile eşyalarınızı kontrol ederseniz iyi olur, birşey unutmak istemezsiniz değil mi?" sesin geldiği yöne çevirdi bakışlarını, umursamazca omuz silkeren arkasını döndü ve kapıyı kapattı.

-Méll, unuttuğumuz birşeyler var mı diye kontrol edilmeliy-miş

dedi Mélissa'ya. "Bir kaç "masum(!)" şaka malzemesi dışında eksik yoktu" Jasminé bu "masum" malzemenin yerini hatırlamaya çalışıyordu zihninde, düzenli biri değildi, dağınıklığı da bunu çoğu zaman yaptırıyordu ona. Birden aklına gelmişti düşündüğü yer, çalışma masasının yanına geldi ve en üstteki çekmeceyi açtı, bir yığın kağıt parçasının arasında renkli bir kutu arıyordu gözleri, aradığı kutuyu bulunca Mélissa'nın görmesi amacıyla kutuyu ikizine uzattı aldığı onaylama bakışıyla kendi bavulunun fermuarını açtı ve kutuyu içine attı.

King Cross Tren İstasyonuna geldikleri an arkadaşlarının "alaycı" ve "tip" olarak adlandırdıkları bakışı yerini almıştı Jasminé'in yüzünde, elinde Hogwarts Express'inin biletlerini tutuyordu. Kedileri Icé ve Lucifér ortadan kaybolmuştu, Jasminé bu konuda tedirginlik duymuyordu bulurlardı kediler onları. Yanında Mélissa biraz önce kendisine çarpan muggle bir çocuğun arkasından bakıyordu, Jasminé sabahki dalgınlığını koruyordu, bundan kurtulmaya çalışıyordu ama hiç bir faydası yoktu bu çabaların. Duvardan geçtikten sonra kendilerinin ait olduğu dünyaya varmışlardı işte, tanıdık yüzler görseler bile selam verdikleri hiç kimse yoktu; her zamanki gibi... O sırada kendilerine doğru gelen sarışın bir kızı farketti Jasminé ve anında Mélissa'ya çevirdi bakışlarını. "Hey... Mélissa , Jasminé nasılsınız, tatiliniz nasıl geçti?" Jasminé o zor tuttuğu "Sana ne" deme hissini bastırmaya çalışıyordu, Susan Ravenclawlı bir kızdı, sarışın ve yeşil gözlü, zekiydi ama kullanılmaya zeka neye yarardı ki... Mélissa'ya baktı yine aynı düşüncedeydiler; "Kaçış" Susan'dan başka kurtuluş yolu yoktu bunu öğrenmişlerdi artık.

Expresse bindiklerinde tren kalabalığı koruyordu, kimseyi takmadan ilerlemeye devam ediyorlardı, bu sene fazla sataşan olmamıştı ilk günden trende, bu da birşeydi... Üç yıldır okula giderken bindikleri kompartımana doğru ilerliyorlardı, her sene boş olurdu burası, bundan şikayetçi olan da yoktu.Kompartımana geçtikten sonra kapıyı kapattı Jasminé, Icé ve
Lucifér buradalardı işte, yolculuk boyunca kıpırdamayacakları yerlerine kurulmuşlardı. Mélissa pencere kenarına geçmişti her yıl olduğu gibi Jasminé'de karşısına, bakışları dışarıya kaymıştı; vedalaşan aile manzarası, ilk yılında umursamıyor görünmeye çalıştığı hafif bir hüzün belirmişti içinde, asla kimseye ifade etmediği ve etmeyeceği; kendinden bile sakladığı... Bu sene ise yine takılmıştı bakışları işte. Annesi ve babası ayrılmışlardı ve anneleri 3 yaşındayken onlar, ölmüştü. Bunu bilen çok ikişi yoktu zaten öğrenenler de ailelerini tanıyan kişilerdi.

-Nasıl bir dönem olur sence? Garip bir his var içimde

Mélissa'nın bakışlarından da belliydi aynı hissin onda da yer aldığı Jasminé bakışlarını ikizinden kedilere çevirmişti, huzurlu görünüyorlardı bu yönlerine bazen imreniyordu Jasminé, huzur uzun zamandır özlem duyduğu birşeydi...

Konu: Geri: 5. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 19:05

Sıkıcı olarak nitelendirdiği aile manzaralarına takılmıştı bakışları, aile kavramı uzaktı Mélissa'ya, bundan dolayı ne bir üzüntü duyuyordu ne de bir hüzün... Aile kelimesi içinde bir boşluktan başka birşey değildi veya tek bir şeydi; Jasminé. Tabii ablası Kitiara ve Trinette'de vardı ama ikizi herşeyden öteydi onun için ne olursa olsun. Parçalanmış bir aile olarak bile adlandırılamıyordu onlar, boşanmış bir anne ve baba, 3 yaşındayken ikizler ölen bir anne, başka biriyle evlenen bir baba, ikizlerin iki ablası ve babasının diğer evliliğinden bir çocuk daha "Ne aile ama..." diye geçirdi içinden Mélissa, aile derken bile isteksizlik duygusu fırlıyordu içinden. "Nasıl bir dönem olur sence? Garip bir his var içimde" demişti Jasminé, Mélissa bakışlarını ayırmadı dışarıdan

- Hiç bir fikrim yok... Hepsi için söylenen şey aynı işte her sene olduğu gibi; "İlginç" veya "Hafif sıkıcı"

sıkıcılığın nedeni belliydi; dersler ve ödevler. Çalışkanlıktan uzaktı Mélissa, Jasminé'de öyle. Ödev konusu ise ayrı bir olaydı. Kopmartımanın açılan kapısına çevirdi bakışlarını, içeriye meraklı bakışlarla giren bir çocuktu bu, Mélissa yeni öğrencilerden olduğunu tahmin etmişti yoksa hiç kimse bu kadar rahatlıkla gelemezdi ikizlerin bulunduğu yere, neresi olursa olsun. kibir değildi bu sosyal olmayan yanlarının kendilerine sağladığı, sevdikleri birşeydi ama yinede başkalarının kendilerine sataşmasını engelleyemiyorlardı. Mélissa bakışlarını çocuğa dikmiş birşeyler söylemesini bekliyor, çocuk ise kapıda dikilmiş ikizlere bakıyordu.

- Ne var?

dedi Mélissa sessizlikten sıkılınca, çocuk şaşkınlıkla açılmış gözlerini Mélissa'ya çevirdi ama hiç birşey söylememişti. Mélissa'nın bakışlarına hafiften karışan ve tersleniceği zamanlar görülen o belirti gösteriyordu yavaş yavaş kendini, bakışlarıyla çocuğu süzdü ; kısa boylu, koyu kahverengi saçları ve parlak, zeki gibi görünen gözlere sahip bir çocuktu, Mélissa'nın birinci sınıf olduğu düşüncesi kesinleşmiş gibiydi ki gibi yanlış olurdu. "Ben... Şey ben..." çocuktan duyabildikleri tek şey bu kelimelerdi ve birden arkasını dönen çocuk hızla kayboldu görünürden, Mélissa'nın bakışlarına anlamsızlık karışmıştı " Bu neydi şimdi, şaka mı?" Tamamen saçmalıktı, Jasminé'in de bu düşüncelere katıldığı belli oluyordu. Aniden kapanan kopmartımanın kapısı uyumakta olan kedilerin irkilerek uyanmalarına neden olmuştu Mélissa onları sakinleştirmek adına attığı bakışla biraz silinen bakışlarındaki telaşla tekrar uykuya dalmak üzere bir girişimde bulundu Lucifér, Icé ise uykudan vazgeçmiş gibi görünüyordu.

Konu: Geri: 5. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 19:35

Bakışlarının dışarıya gitmemesi için çaba içindeydi Jasminé, o aile tablolarından kurtulmak istiyordu bir an önce. Daha önceleri hiç bu kadar rahatsız olmamıştı bu durumdan ama bu sene nedenini bilmediği bir şekilde rahatsızlık duyuyordu. Kendi ailesiyle ilgili değildi belki de ama olmaması saçma olurmuş gibi geliyordu. Dalgınlığına karışan karmaşık ruh haliyle arkasına yaslandı, kafasını toplama çabaları boşa olacaktı biliyordu. Trenin hareket etmesiyle biraz olsun rahatlamıştı zihni. "Hiç bir fikrim yok... Hepsi için söylenen şey aynı işte her sene olduğu gibi; "İlginç" veya "Hafif sıkıcı" " demişti Mélissa, Jasminé ödevlerle, sınavlarla dolu bir dönem canlandırdı, üçüncü sınıflardı ve daha okula varmadan içlerinde oluşan bir bıkkınlık vardı.

- Bizden hiç birşey olmaz

dedi, yüzüne yerleşen gülümsemesiyle. Tatilin çoğunu baterisinin başına geçirmişti ve en çok özleyeceği eşyasıydı, sırt çantasını aldı kucağına ve içini karıştırmaya başladı. Bagetleri her zamanki gibi duruyordu orda, çizilmişlerdi sert vuruşlardan ötürü, Jasminé çantayı kapattıktan sonra yanına bıraktı. Bakışları uyumakta olan kedilerdeydi, o sırada aniden kompartımanın kapısı açılmıştı; bu pek karşılaştıkları bir durum değildi. İçeriye giren çocuğun bakışları şaşkınlığına eklenmişti. Genelde ikizlerden çekinirdi çoğu kişi ama malesef engelleyemezdi bu kendilerine sataşılmasını.Bundan hoşlanmıyordu kim hoşlanırdı ki? Konuşkan tipler değillerdi, birilerine bulaştıkları da çok nadir olurdu buna rağmen sataşanlar olurdu. Jasminé sessizliğini koruyordu bu sefer içeriye "dalan" çocuğa karşı ama Mélissa konuşmasını beklemekten sıkılmıştı bunu hissediyordu. "Ne var?" Jasminé çocuğa çevirdi bakışlarını , birinci sınıflardan biriydi bu şüphesizdi, ikizleri tanımayan yoktu okulda sessizlerine rağmen, belki de bilinme nedenleri buydu. Çocuk birşeyler söylemeye çalışıyor gibi görünüyordu ama duyulan hiç birşey yoktu. "Ben... Şey ben..." demişti ki çocuk ani bir dönüş yapıp gitmişti, Jasminé anlamsız ve ifadesiz bir halde bakıyordu kompartımanın açık kapısından, geçen sene kendilerine sataşılmak için kompartımana bırakılan birkaç kurbağa bile anlamlı kalıyordu bu olayın yanında.

- Yeni mi sataşma taktiği mi bu? En saçma olanı buydu heralde.

dedi Jasminé, Mélissa'nın bakışlarından da anlaşılıyordu benzer düşüncede oldukları. O sırada aniden kapanan kompartımanın kapısı Jasminé'in istemsizce gözlerini kapatmasına neden olmuştu yine baterisi gelmişti aklına, gürültü çıkan her yerde olduğu gibi. Uyumakta olan kedilerde uyanmıştı, Jasminé ayağa kalktı ve kompartımanın kapısını açtı, başını koridora uzatarak etrafına baktı normalin dışında olan bir şekilde bomboş sayılıyordu koriddorlar, genellikle tren hareket ederken bile birileri olurdu. İçeriye girip kapıyı kapattıktan sonra yerine geçip oturdu.

- Trinette'yi gördün mü trene binerken?

dedi, küçük ablalarıydı Trinette, Ravenclaw'daydı. Okuldayken fazla konuştukları söylenemezdi normalde de öyleydi ama yine de sorma ihtiyacı hissetmişti Jasminé. Abla demezlardi zaten sadece bir yaş vardı çünkü aralarında.

Konu: Geri: 5. Kompartıman Salı Mart 03 2009, 19:44

Rpo: Evlatlık olduğumu Kitiara hariç kimse bilmiyor x)

Konu: Geri: 5. Kompartıman Cuma Mart 06 2009, 15:06

Marlyssa bakışlarını kedilerden almıştı, bu bakışlardan hoşlanmadıklarını hissetmişti hayvanların. Arkasına yaslandı. Bakışlarını pencerden dışarıya yöneltti. Bu yolculuk her dönem tekrarlanırdı ve her ne kadar sıkıcı olabilecek olsa da sıkılmazdı. "Bizden hiç birşey olmaz" demişti Crysania. İkizinin yüzünde beliren gülümseme Marlyssa'nın yüzünde de yer almıştı. Onları tanıyan herkes karıştırırdı hangisinin Marlyssa hangisinin Crysania olduğunu, bu durum bazen işe yazıyordu; derste eğer hoca birşey sorduğu zaman bilen kalkıp diğerinin adına cevap verdiği olurdu. Düşününce o kadar da sıkıcı olmadığını farkediyordu okulun, tamamen sıkıcı olduğunu hiç bir zaman savunmamıştı zaten. Bakışlarını Crysania'ya çevirdi

- Bir şey olmak isteyen kim?

derslerde devamlı öne çıkma çabası içinde olan "inek" olarak adlandırılan ekipten değillerdi kesinlikle, zekiydiler, dinlemeyi bilirlerdi belki de bunlardı onları kurtaran. Ders dışında ya göl kenarında olurlardı ya da o küçük arkadaş grubuyla takılırlardı. Başka konuştukları kimse yoktu zaten. Kuzenleri Darcella ve ablaları Trinette de dahildi bunlara. Marlyssa'nın yüzündeki gülümseme silinmişti çoktan. "Yeni mi sataşma taktiği mi bu? En saçma olanı buydu heralde." demişti Crysania. Biraz önce kompartımana "dalan" çocuk okulda karşılarına çıkarsa eğer birazcık zor durumda kalacak gibi görünüyordu ikizlerin tavırlarından.

- Sanmıyorum ama o ahmakların ne yapacakları belli olmaz tabii... Zavallı birinci sınıflar, karşılarındakileri tanımıyorlar.

dedi Marlyssa. "Karşılarındakiler" ile anlatmak istediği okuldakilerdi ama dışardan biri bunun kibirli bir şey olarak kabul edip sadece kendilerinen bahsettiğini düşünebilirdi ki bu kesinlikle umurlarında olan birşey olmazdı. Devamlı çarpıtılmaya çalışırdı söyledikleri, bunun nedenini anlayamazlardı ama nadiren zor durumda kaldıkları zamanlar da olurdu. İyi bir şey değidli bu ama; ne zaman karşılaşmışlardı ki iyi birşey ile? Her zaman zorluklarla mücadele içindeydiler, dışardan olmasa da bu iç çatışmaları olurdu... Crysania kompartımanın kapısını kapatana kadar dalıp gitmişti Marlyssa bu düşünceler içinde.

- Kafa dağıtacak birşeyler olur umarım bu sene; müzik gibi...

demişti Marlyssa. Düşüncelerinden uzaklaşmanın bir yoluydu bu; bu konuda tek başarılı olabilen yoldu... Müzik vazgeçilmezlerinden biriydi ama emin olduğu birşey vardı bu konuda; Crysania kesinlikle daha çok öenm veriyordu müziğe. "Trinette'yi gördün mü trene binerken?" , bakışlarını Crysania'ya çevirdi. İkizinin Trinette'yi sorması ilginçti, ilginç olduğu kadar da önemsiz... Marlyssa omuz silkti ve bakışlarını Crysania'dan başka bir yere çevirdi. Marlyssa'yı tanıyan herkes bunun "Hayır" anlamına geldiğini ve bunun yanında umursamazlık belirttiğini bilirdi.

Misafir

_________Tren Durdu_________