Apsis*

Misafir

Geniş apsis, doğu çatısının altında yerleşiktir ve dış cephede, sadece iki
derin niş arasındaki pencere ile belirtilmiştir. Apsisteki "chancel" (kilisede
mihrabın yanında din adamlarına ayrılmış bölge: kutak), zeminden
yüksektir ve oturak barındıran on adet yarım daire nişi vardır. Üst
katlarının, kutaktaki dar merdivenlerden ulaşılan iki katlı odacıklarla iki
taraftan çevrilmiştir.

Katedralin zemininde bir ayak sesi yankılanıyordu. Siyah paltolu ve fötr şapkalı bir adam emin adımlarla ilerliyordu İsa motifine doğru. Onu gören din adamları önünden çekiliyor, sadece onu seyrediyorlardı. David motife yaklaştığında gözlüklerini çıkartıp cebine koydu. Buraya dua etmek için gelmişti. Tanrı'ya sığınmak. Tabii ki asasından sonra... Arkasında kalan görevlilere bir bakış attıktan sonra hepsi dağılmıştı. Şimdi geniş apsiste tek başınaydı. Hafifçe dizinin üzerine çöktü ve ellerini birleştirdi. Tanrı'dan ilerlediği yol ve bu yoldan önceleri nasıl kudretle ilerlediyse şimdide böyle ilerleyebilmek için destek istiyordu. Gözleri kapalı bir şekilde duasını bitiriyordu. "Amen !" Duasını bitirmesine karşın hâlâ dizlerinin üzerindeydi. Bu pozisyonda birkaç dakika daha kaldıktan sonra ayağa kalkarak etrafı incelemeye koyuldu. Hiçbir şey değişmemişti. Geçen onca seneye rağmen... David biraz bunaldığını hissetmişti. Cebinden altın kaplama kutuyu aldı ve içinden bir puro çıkarttı. İşte David'in dinderlığı buraya kadardı! Kenardaki oturaklardan birine oturduktan sonra purosunu içmeye devam etti. Tabii aklından çıkmayan o anılarla...

O gün Katedrale kızlarına ve karısına tekrar kavuştuğu için dua etmeye gelmişti.Bir kaç gündür gelmek istiyordu zaten buraya hem daha yeni yapılmış hemde büyüktü.Biraz içeriye göz gezdirdi gerçekten baya ihtişamlı bir yer olmuşu.Çok başarılı yapmışlardı gerçekten katedrali.Biraz daha dolaştıktan sonra dua etmek için salona girdi ve bir yere oturdu.

''Kızlarıma ve karıma kavuşturdun beni yüce Tanrım şu anda çok mutluyum bu mutluluğun bozulmamasını istiyorum Anne , Baba ve Kutsal Ruh adına Amen.''

Dedi ve ayağa kalktı o sırada biraz ilerisinde duran David i gördü yanına gidip

''Merhaba David''

Dedi yüzünü ona çevirip cevabını bekledi.

- Merhaba David..

Bir anda sesi duyunca irkilmişti David. Kafasını sesin geldiği yöne çevirdiğinde seherbaz George Curtis'i görmüştü. Bu genç seherbaz David'in geçmişini pek bilmediği için dost canlısı bir yaklaşımda bulunmuştu. İçinden küfreden David asasına sarılmamak için kendini zor tuttu. Sihir Bakanlığı David'i masum bir dükkân sahibi sanıyordu ve bunun bozulması Karanlık Lord'un pek de hoşuna gitmezdi. Bu yüzden David'de aynı tonda ve seviyede yaklaşacaktı George'a...

- Merhaba evlat..Burada ne işin var? Yani Monté Carlo'da?

Paltosunun cebine doğru giden eli seyiriyordu. Bir an önce asasını çekip öldürmeliydi bu kanıbozuğu! Aklında hâlâ bir planı kurma aşamasındaydı. Burada George'u öldürürse ve kimse duymazsa kimliği hâlâ gizli kalabilirdi. David bütün düşüncesini buna yoğunlaştırmıştı. Ve bu düşünceler sakalından görülmeyen yüzünde bir yülümsemenin oluşmasına neden olmuştu. Daha purosu bitmediği için acele etmesine gerek yoktu ve sakin olursa işler daha da kolaylaşırdı...

- Ailen nasıl George? karına kavuşmak sana iyi gelmiştir..

Bunları söylerken David'in aklına Curtisler gelmişti ve içinde bir tiksinti oluştu. Neredeyse tamamı Lord'a karşı olan bir avuç zavallı...Bunu hatırlaması elinin asasına yaklaşmasına neden olmuştu. George'un işini daha çabuk bitirme isteği tüm benliğini kaplıyordu..

''Ne oldu David elin titriyo yoksa üşüdünmü yada cebindeki asan biraz soğukluk yarattı.''

Aslında David in bir ölüm yiyen olduğunu biliyordu ama daha kesin değildi bekledi o asasını çekerse oda çekecekti nasıl olsa deneyimi vardı el hiç titremeden cebine gitti ve asasını tuttu fakat hala sakindi Davide.

''Aslında üşümemek elde değil hava çok soğuk dimi.İşin nasıl gidiyor.Karanlık eş yalarını incelemeyi isterim doğrusu içlerinde tehlikeli şeyler olabilir başkalarının zarar görmesini istemeyiz.''

Dedi ve alaycı alaycı güldü Davidin sinirlendiğini biliyordu aslında kendiside sinirleniyordu hemen işini bitirmeyi istiyordu ve asasını çekti Davide doğrulttu.Bir süre sonra Davidin üstünü arayıp hiç bir şey olmadığını anladı ve oradan uzaklaştı.

''aslında senden şüpeleniyordum lütfen David üstünü araya bilirmiyim.'' dedi ve asasını yavaşça yüzüne doğru tutmaya başladı.

George David'in elinin neden titrediğini sormuştu. İşte David'in istediği dakikalar geliyordu. Şüpheli çocuk asasını çekmeye hazırlanıyordu. Ama David hâlâ istifini bozmadan purosunu içiyor, George'un ne demek istediğini anlamamış gibi davranıyordu. Zaten burada George onu tutuklasa bile İşaret'inin üzeri makyajla kapatılmıştı ve üzerinde asasından başka hiçbir nesnesi yoktu. Sakinliğini koruyan bir biçimde ıslık çaldı ve şahini Ryan süzülerek boynuna kondu. Aradan geçen zamanda George bir refleksle asasını şahinin sesinin geldiği yöne doğrultmuştu ama bir kuş olduğunu farkedince aldıramadan tekrar David'e dönmüştü. David de George'u aldırmadan şahinin başını okşuyordu. George'un bu umursamaz tavırda sinirlenmesi an meselesiydi...

- Aslında üşümemek elde değil hava çok soğuk dimi.İşin nasıl gidiyor.Karanlık eş yalarını incelemeyi isterim doğrusu içlerinde tehlikeli şeyler olabilir başkalarının zarar görmesini istemeyiz.

İşte bu sözler David'in tepesinin tasını attırmıştı. Nasıl olurda bir kanıbozuk David'le böyle konuşabiliyordu. Kendi yaşıtıymış gibi..O kadar sinirlenmişti ki burnundan soluyordu adeta..Asası hazırda bekliyordu ve ona ulaşması çok kolaydı. Bu konuda daha acelesi yoktu. Şimdi bu öfkesini George'un da görmesi gerekiyordu. Oturduğu yerden fırlayarak kalın sesiyle adeta kükredi...

- Bana bak çocuk, sen daha kafanı çıkartmamışken benim 100 leşim vardı. Ve bir kanıbozuk benimle asla böyle konuşamaz! Konuşursa da sonunu kendi hazırlamış olur. Benim dükkanımdaki silahlara değil incelemek, mekânımdan içeri giremezsin. Hem çocukların bu silahlarla oynamaları çok sakıncalı olur!

Bütün nefretini kusan David rahatlamıştı. George'un afallamış yüzü de görülmeye değerdi doğrusu. Artık işler değişmişe benziyordu. David hâlâ asasına ihtiyaç duymamıştı. Ama George'un gereksinim duyduğu belli oluyordu. Hemen asasını çekerek David'e doğrulttu. David de bunun üzerine bir kahkaha koyvermişti. Bütün katedralde yankılanan bu kahkaha duyulmaya değerdi doğrusu..Hâlâ asasını çekmeyen David George'un gözlerinin içine bakmayı sürdürüyordu. Bu sırada Ryan da çığlıklar atarak katedralin geniş tavanında uçuyordu. David artık düellonun kaçınılmazlığını anlamıştı...

- Aslında senden şüpeleniyordum.Lütfen David, üstünü arayabilir miyim?

David yüzüne doğrultulan asa ve bu sözcükler karşısında bir kahkaha daha attı. Bu kanıbozuk David'in üstünü arayacaktı ha? Bunu şu an hayatta olan kişilerin içinde sadece bir kişi yapabilirdi. Karanlık Lord! Artık ilerin kızışacağını anladığı için bir hamlede asasını çekmişti. İçinde bir nebze dahi heyecan yoktu. Yıllarca yaptığı işi tekrarlayacaktı sadece. Birbirlerine saldırı pozisyonunda yavaşça dönüyorlardı şimdi. David kararlı bir ses tonuyla konuşmaya başladı. Artık bu ukala çocuk ölecekti..!

- Seni kaç defa uyarmalıyım Çocuk ?! Sen kim benim üstümü aramak kim..Senin güzel bir derse ihtiyacın var. Sectumsempra!

Rpo:üzgünüm ama çok geç yazdın ve medusada dedi duello askıya alınmış fln dedi